The first flower appears near their

The first flower appears near their left temple, a small golden bloom that peeks out of their hair when they move around too much. Toriel is the one who notices it, after Frisk had died at her hands and had woken up in their bed by the Ruins.

They sit up quickly, a hand on their stomach where Toriel had hit them with a ball of fire that had broken their soul in half, breathing hard and shaking as they scramble to lift their clothes and inspect the damage.

Nothing.

No burnt clothes, no blood, no wounds. They are in their bed in the house in the Ruins, tangled in sheets and sweating bullets. Flowey appears to be asleep from where he’s placed on the desk beside the bed.

When they go into the living room, Toriel is there waiting, like they expected her to be, and when Frisk approaches, she asks if they would like to hear about the book she was reading.

Is it déjà vu when you’re sure that you remember – when you have a clear memory of things happening before?

“Ah, did you like the flowers in the hallway, my child?” she asks.

Frisk frowns, and then follows Toriel’s line of sight and starts patting their head. There’s something soft and thin at the left side and when they try to pull, a stab of pain shoots through their head. Frisk closes their eyes and hisses, staggering as their vision blackens.

“Child?” Toriel has stood up when everything clears, book forgotten on the floor and arms outstretched to catch Frisk should they stumble.

Frisk signs, I’m fine, and gives her a strained smile. It’s hard to smile at your mother when you remember them killing you.

Flowey only gives them a confused look when they reenter their room, deciding to postpone asking Toriel how to exit the Ruins again.

“You put a flower in your hair?” he asks.

Frisk shakes their head. Pauses. Looks down at the floor.

They sigh and sit down on the bed. “Don’t know,” they whisper. “Confused. Don’t know what happened. Had a confusing dream,” they wave a hand as they rattle off broken words. Their head is still ringing too much to make sense right now.

“I…” Flowey pauses and then clears his throat. “I think you died,” he says, “And returned to your last save point.”

Frisk raises an eyebrow.

Flowey sighs, “Go to sleep, Frisk.”

They lie down, but they don’t sleep.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ดอกแรกที่ปรากฏใกล้กับวัดซ้ายของพวกเขา ดอกทองขนาดเล็กที่ peeks จากผมของพวกเขาเมื่อพวกเขา มากเกินไป Toriel คือผู้ประกาศ หลังจาก Frisk เสียชีวิตที่มือของเธอ และได้ตื่นขึ้นในตนโดยซากพวกเขานั่งขึ้นอย่างรวดเร็ว มือท้องของพวกเขาที่ Toriel ได้ตี ด้วยลูกไฟที่มีเสียจิตวิญญาณของพวกเขาในครึ่ง หายใจยาก และสั่นจะช่วงชิงเพื่อยกผ้า และตรวจสอบความเสียหายไม่มีอะไรเสื้อผ้าไม่ไหม้ ไม่ ไม่มีบาดแผล พวกเขาอยู่ในนอนในบ้านที่อยู่ในซากปรักหักพัง พันในแผ่น และกระสุนเหงื่อออก Flowey จะ หลับจากที่เขาวางบนโต๊ะข้างเตียงเมื่อพวกเขาไปที่ห้องนั่งเล่น Toriel มีรอ เหมือนที่พวกเขาคาดว่าเธอจะ และเมื่อ Frisk approaches เธอถามว่า พวกเขาต้องเสียใจที่เธอได้อ่านหนังสือมันคือ déjà vu เมื่อคุณแน่ใจว่า คุณจำไว้ – เมื่อคุณมีหน่วยความจำที่ชัดเจนของสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน"อา คุณชอบดอกไม้ในห้องโถง ลูก" เธอถามFrisk frowns แล้วต่อสายตาของ Toriel และเริ่ม patting หัวของพวกเขา มีบางสิ่งบางอย่างนุ่มนวล และบางที่ด้านซ้าย และเมื่อพวกเขาพยายามดึง แทงปวดถ่ายผ่านหัวของพวกเขา Frisk ปิดตาและ hisses ส่าย ตามวิสัยทัศน์ blackens"ลูก" Toriel ได้ยืนขึ้นเมื่อทุกอย่างล้าง สมุดลืมบนพื้นและแขน outstretched จับ Frisk ควรพวกเขาสะดุดFrisk สัญญาณ สบายดี และทำให้เธอยิ้มเครียด การยิ้มให้คุณแม่เมื่อคุณจำได้ฆ่าคุณได้Flowey เท่านั้นให้ดูสับสนเมื่อพวกเขาใส่พัก ตัดสินใจเลื่อนการขอ Toriel วิธีออกจากซากอีกครั้ง"คุณนำดอกไม้เส้นผมของคุณ" เขาถามFrisk ปั่นหัวของพวกเขา หยุดชั่วคราว มองลงที่พื้นพวกเขาถอนหายใจ และนั่งลงบนเตียง "ไม่ทราบ พวกเขากระซิบ "สับสน ไม่ทราบว่าเกิดอะไรขึ้น มีความฝันสับสน พวกเขาโบกมือเป็นพวกเขาสั่นออกเสียคำ หัวของพวกเขาจะยังคงพยายามเกินไปตอนนี้"ฉัน... " Flowey หยุด และล้างคอของเขา "ผมคิดว่า คุณตาย เขากล่าวว่า, " และส่งกลับไปยังจุดที่บันทึกไว้ล่าสุด"Frisk ยกคิ้วมีFlowey sighs "ไปนอน Frisk"พวกเขานอนลง แต่พวกเขาไม่นอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ดอกไม้ครั้งแรกที่ปรากฏอยู่ใกล้กับวัดทางด้านซ้ายของพวกเขาบานสีทองขนาดเล็กที่แอบออกจากผมของพวกเขาเมื่อพวกเขาย้ายไปรอบ ๆ มากเกินไป Toriel เป็นคนหนึ่งที่สังเกตเห็นมันหลังจาก Frisk เสียชีวิตที่อยู่ในมือของเธอและได้ตื่นขึ้นมาบนเตียงของพวกเขาโดยซากปรักหักพัง. พวกเขานั่งขึ้นอย่างรวดเร็วมือบนท้องของพวกเขาที่ Toriel ได้ตีพวกเขากับลูกของไฟที่มีการหักของพวกเขา จิตวิญญาณในช่วงครึ่งปีหายใจอย่างหนักและสั่นขณะที่พวกเขาแย่งกันยกเสื้อผ้าของพวกเขาและตรวจสอบความเสียหาย. ไม่มีอะไร. ไม่มีเสื้อผ้าเผาเลือดไม่มีบาดแผล พวกเขาอยู่ในเตียงของพวกเขาในบ้านในซากปรักหักพังที่พันกันในแผ่นและกระสุนเหงื่อออก Flowey ดูเหมือนจะหลับไปจากที่เขาวางไว้บนโต๊ะข้างเตียง. เมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น Toriel จะมีการรอคอยเช่นที่พวกเขาคาดว่าเธอจะเป็นและเมื่อ Frisk แนวทางเธอก็ถามว่าถ้าพวกเขาต้องการที่จะได้ยินเกี่ยวกับ . หนังสือที่เธอได้อ่านมันเดจาวูเมื่อคุณแน่ใจว่าคุณจำ? - เมื่อคุณมีหน่วยความจำที่ชัดเจนของสิ่งที่เกิดขึ้นก่อนที่จะ"อาคุณชอบดอกไม้ในห้องโถงลูกของฉัน" เธอถาม. Frisk ขมวดคิ้วแล้วดังนี้สาย Toriel ของสายตาและเริ่มตบหัวของพวกเขา มีสิ่งที่อ่อนนุ่มและบางที่ด้านซ้ายและเมื่อพวกเขาพยายามที่จะดึงแทงอาการปวดยิงผ่านหัวของพวกเขา ค้นปิดตาของพวกเขาและขู่ฟ่อส่ายเป็นวิสัยทัศน์ของพวก blackens. "เด็ก?" Toriel ได้ลุกขึ้นยืนเมื่อทุกอย่างเคลียร์หนังสือลืมบนพื้นและแขนยื่นออกไปจับ Frisk พวกเขาควรสะดุด. สัญญาณ Frisk, ฉันดีและช่วยให้ เธอมีรอยยิ้มที่ทำให้เครียด มันยากที่จะยิ้มให้คุณแม่ของคุณเมื่อคุณจำได้ฆ่าคุณ. Flowey เพียง แต่ช่วยให้พวกเขาดูสับสนเมื่อพวกเขากลับเข้าห้องพักของพวกเขาตัดสินใจที่จะเลื่อนการขอ Toriel วิธีการออกจากซากปรักหักพังอีกครั้ง. "คุณใส่ดอกไม้ในผมของคุณ?" เขา ถาม. Frisk สั่นหัวของพวกเขา หยุด มองลงไปที่พื้น. พวกเขาถอนหายใจและนั่งลงบนเตียง "ไม่ทราบว่า" พวกเขากระซิบ "สับสน. ไม่ทราบว่าสิ่งที่เกิดขึ้น มีความฝันที่สับสน "พวกเขาโบกมือขณะที่พวกเขาสั่นออกคำหัก หัวของพวกเขายังคงดังก้องมากเกินไปจะทำให้ความรู้สึกในขณะนี้. "ฉัน ... " Flowey หยุดแล้วล้างลำคอของเขา "ผมคิดว่าคุณเสียชีวิต" เขากล่าวว่า "และกลับไปบันทึกจุดสุดท้ายของคุณ." Frisk ยกคิ้ว. Flowey ถอนหายใจ "ไปนอน Frisk." พวกเขานอนลง แต่พวกเขาไม่ได้นอนหลับ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ดอกแรกปรากฏใกล้ขมับซ้ายของพวกเขา เล็กสีทองบานที่แอบมองออกมาจากผมของพวกเขาเมื่อพวกเขาย้ายรอบมากเกินไป toriel เป็นคนเดียวที่เห็นมัน หลังจากค้นตัวได้ตายด้วยมือของเธอ และได้ตื่นขึ้นมาในเตียงของซากปรักหักพังเขาลุกขึ้นนั่งอย่างรวดเร็ว แขน ท้อง ที่ toriel ตีพวกเขาด้วยลูกไฟที่ขาดจิตวิญญาณของพวกเขาในครึ่ง หายใจเหนื่อยหอบและสั่นเหมือนคนยกเสื้อผ้าของพวกเขาและตรวจสอบความเสียหายไม่มีอะไรไม่เผาเสื้อผ้า ไม่มีเลือด ไม่มีแผล พวกเขาอยู่ในเตียงของพวกเขาในบ้านในสถานที่ปรักหักพังอีนุงตุงนังในแผ่นและเหงื่อแตกพลั่ก . flowey ดูเหมือนจะหลับจากที่เขาวางไว้บนโต๊ะข้างๆเตียงเมื่อพวกเขาเข้าไปในห้องนั่งเล่น toriel มีการรอ อย่างที่พวกเขาคาดหวังให้เธอเป็นและเมื่อสดแนว เธอถามว่าพวกเขาต้องการจะได้ยินเกี่ยวกับหนังสือที่เธอกำลังอ่านมันเดจาวู เมื่อคุณแน่ใจว่าคุณจำ–เมื่อคุณมีความจำที่ชัดเจนของสิ่งที่เกิดขึ้นก่อน" อ๊ะ คุณชอบดอกไม้ในทางเดินของฉัน , เด็ก " เธอถามค้นตัวขมวดคิ้ว แล้วตาม toriel บรรทัดของสายตาและเริ่มลูบหัวของพวกเขา มีบางอย่างนุ่มๆบางๆที่ด้านซ้าย และเมื่อพวกเขาพยายามที่จะดึง แทงยอดความเจ็บปวดผ่านหัวของพวกเขา สดปิดดวงตาและเสียงขู่ฟ่อ โดยที่เป็นวิสัยทัศน์ของพวกเขา blackens ." เด็ก ? " toriel ลุกขึ้นยืนได้ เมื่อทุกอย่างสดใส หนังสือที่ถูกลืม บนพื้น แล้วยื่นแขนออกไปจับค้นตัวเขาสะดุดสดป้าย ผมสบายดี และเธอให้ผมยิ้มได้ มันยากที่จะยิ้มให้แม่ของคุณเมื่อคุณได้พวกเขาจะฆ่าคุณflowey เท่านั้นให้สับสนมองเมื่อพวกเขากลับเข้าสู่ห้องของตน ตัดสินใจเลื่อนการถาม toriel วิธีการออกจากซากปรักหักพังอีก" คุณใส่ดอกไม้ในเส้นผมของคุณหรือไม่ " เขาถามสดสั่นศีรษะของพวกเขา การหยุด มองลงไปที่พื้นเขาถอนหายใจ และนั่งลงบนเตียง " ไม่รู้ " เขากระซิบ " สับสน ไม่รู้ว่าเกิดอะไรขึ้น ฝันสับสน " พวกเขาโบกมือเขาสั่นปิดคำเสีย หัวของเขายังดังเกินไป จะทำให้ความรู้สึกตอนนี้" ฉัน . . . " flowey หยุดแล้วกระแอมลำคอของเขา " ฉันคิดว่าเธอตายไปแล้ว " เขากล่าว " และกลับไปจุดเซฟล่าสุด " .สดยกคิ้ว .flowey ถอนหายใจ " ไปนอนได้แล้ว ค้นตัว .มันนอน แต่ไม่นอน