AbstractThe illustrated World Aller

Abstract
The illustrated World Allergy Organization (WAO) Anaphylaxis Guidelines were created in response to absence of global guidelines for anaphylaxis. Uniquely, before they were developed, lack of worldwide availability of essentials for the diagnosis and treatment of anaphylaxis was documented. They incorporate contributions from more than 100 allergy/immunology specialists on 6 continents. Recommendations are based on the best evidence available, supported by references published to the end of December 2010.

The Guidelines review patient risk factors for severe or fatal anaphylaxis, co-factors that amplify anaphylaxis, and anaphylaxis in vulnerable patients, including pregnant women, infants, the elderly, and those with cardiovascular disease. They focus on the supreme importance of making a prompt clinical diagnosis and on the basic initial treatment that is urgently needed and should be possible even in a low resource environment. This involves having a written emergency protocol and rehearsing it regularly; then, as soon as anaphylaxis is diagnosed, promptly and simultaneously calling for help, injecting epinephrine (adrenaline) intramuscularly, and placing the patient on the back or in a position of comfort with the lower extremities elevated. When indicated, additional critically important steps include administering supplemental oxygen and maintaining the airway, establishing intravenous access and giving fluid resuscitation, and initiating cardiopulmonary resuscitation with continuous chest compressions. Vital signs and cardiorespiratory status should be monitored frequently and regularly (preferably, continuously).

The Guidelines briefly review management of anaphylaxis refractory to basic initial treatment. They also emphasize preparation of the patient for self-treatment of anaphylaxis recurrences in the community, confirmation of anaphylaxis triggers, and prevention of recurrences through trigger avoidance and immunomodulation. Novel strategies for dissemination and implementation are summarized. A global agenda for anaphylaxis research is proposed.

Keywords: anaphylaxis; risk factors; clinical diagnosis; epinephrine (adrenaline); antihistamines; glucocorticoids
WAO position paper
Worldwide, anaphylaxis definitions in common use are: "a serious, life-threatening generalized or systemic hypersensitivity reaction" and "a serious allergic reaction that is rapid in onset and might cause death."[1-3] The true global rate of occurrence of anaphylaxis from all triggers in the general population is unknown because of under-recognition by patients and caregivers and under-diagnosis by healthcare professionals. In addition, under-reporting, use of a variety of case definitions, use of different measures of occurrence such as incidence or prevalence, and under-coding are problematic in many epidemiologic studies. Despite this, anaphylaxis is not rare and the rate of occurrence appears to be increasing, although there are geographic variations [4-7]. Lifetime prevalence based on international studies is estimated at 0.05-2% [4].

In public health terms, anaphylaxis is considered to be an uncommon cause of death [7-13]. The case fatality rate is difficult to ascertain with accuracy. Anaphylaxis fatalities are often not diagnosed as such because of absence of historical details from eyewitnesses, incomplete death scene investigations, paucity of specific pathologic findings at postmortem examination, and lack of disease-specific laboratory tests [11].

The evidence base for the assessment and management of patients with anaphylaxis is weak [14-16] in comparison to, for example, the evidence base for the assessment and management of patients with asthma or allergic rhinitis [17-19]. It is likely to remain so in the absence of randomized, controlled studies of therapeutic interventions performed during an anaphylactic episode [20].

WAO Anaphylaxis Guidelines Development
The WAO is an international federation of 84 regional and national allergy and clinical immunology societies dedicated to raising awareness and advancing excellence in clinical care, research, education, and training in allergy and clinical immunology. The WAO Anaphylaxis Guidelines were created in response to absence of global guidelines for anaphylaxis.

Unique Aspects
Before the Guidelines were developed, worldwide lack of essentials for the diagnosis and treatment of anaphylaxis was documented [3]. The Guidelines review patient risk factors for severe or fatal anaphylaxis, co-factors that amplify anaphylaxis, and anaphylaxis in vulnerable patients, including pregnant women, infants, and the elderly. The biologic role of cardiac mast cells is examined, and anaphylaxis presenting as an acute coronary syndrome is discussed. The Guidelines focus on the supreme importance of making a prompt clinical diagnosis and on the basic initial treatment that is urgently needed and should be possible even in a low resource environment such as a country, a region, or a specific location, for example, an aircraft cabin or a remote area. Recommendations for cardiopulmonary resuscitation are based on 2010 guidelines that advise initiating chest compressions before rescue breathing. The role of the allergy/immunology specialist is highlighted, particularly with regard to prevention of recurrences. Recommendations are supported by citation of references published to the end of 2010. A global research agenda for addressing uncertainties in the assessment and management of anaphylaxis is proposed. In order to transcend language barriers, 5 comprehensive illustrations summarize the principles of assessment and management set forth in the Guidelines.

Rationale, Objectives, and Scope
Global guidelines for the assessment and management of anaphylaxis have not previously been published. In many countries, there are no anaphylaxis guidelines in use [3]. Anaphylaxis guidelines developed by national and regional allergy/immunology organizations, or with substantial input from such organizations, vary in scope and comprehensiveness. Some of them are not evidence-based. Only a few of them have been published in indexed, peer-reviewed medical journals and can be found by using Pub Med or other search engines [21-29]. With the important exception of epinephrine (adrenaline) ampules, many of the essential medications, supplies and equipment for the management of anaphylaxis are not universally available worldwide [3].

The objectives of the WAO Anaphylaxis Guidelines are to increase global awareness of current concepts in the assessment and management of anaphylaxis in healthcare settings, to prevent or reduce anaphylaxis recurrences in the community, to propose a research agenda for anaphylaxis, to contribute to anaphylaxis education, and to improve allocation of resources for anaphylaxis.

The WAO Guidelines were developed primarily for use by allergy/immunology specialists in countries without anaphylaxis guidelines and for use as an additional resource in those where such guidelines are available; however, they will also be of interest to a broader group of healthcare professionals. They provide recommendations for assessment and management of anaphylaxis in healthcare settings (hospitals, clinics, and medical offices) and recommendations for treatment and prevention of anaphylaxis in community settings. They focus on the basic initial management of anaphylaxis that should be possible even in a low resource environment. They also include a brief discussion of assessment and management of refractory anaphylaxis under optimal circumstances.

Methods
The Guidelines were developed by the Anaphylaxis Special Committee that was appointed by the WAO President in 2007. They are based on the best evidence available, [30] in the absence of randomized, controlled trials with which to answer most clinical questions relevant to anaphylaxis. In determining what is essential and what is not, the Committee drew extensively on the findings of the WAO Survey of Essentials for Assessment and Management of Anaphylaxis [3]. Other resources considered included allergy/immunology anaphylaxis guidelines or guidelines with substantial allergy/immunology input previously published in indexed peer-reviewed journals, [21-29] and anaphylaxis reviews, including Cochrane systematic reviews [2,14-16,31,32]. In 2009, drafts of the Guidelines were developed at face-to-face meetings and through e-mail correspondence among Committee members, distributed to members of the WAO Board of Directors for comment, and presented to and discussed with delegates at the World Allergy Congress in Buenos Aires. In 2010, the Guidelines were circulated to the WAO member societies and the WAO Board of Directors for review, additional comments, and approval. In all, more than 100 allergy/immunology specialists on 6 continents contributed to Guidelines development.

Assessment of Patients with Anaphylaxis
The diagnosis of anaphylaxis is based on clinical findings [2,33,34] (Table 1). In this section of the Guidelines, we review patient risk factors for severe or fatal anaphylaxis, other co-factors that amplify anaphylaxis, triggers, the importance of the clinical diagnosis, the use of laboratory tests, and the differential diagnosis.

Table 1. Clinical Criteria for Diagnosing Anaphylaxis
Patient Risk Factors for Severe or Fatal Anaphylaxis and Co-Factors that Amplify Anaphylaxis
Many of the patient factors that increase the risk of severe or fatal anaphylactic episodes are similar worldwide. They include age-related factors, [34-36] concomitant diseases such as asthma and other chronic respiratory diseases, [10,37,38] cardiovascular diseases, [39-41] mastocytosis [42] or clonal mast cell disorders, [43,44] and severe atopic disease, for example, allergic rhinitis [45]. Some concurrent medications such as betaadrenergic blockers and angiotensin-converting enzyme (ACE) inhibitors might also increase the risk [40,41,46-48

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บทคัดย่อแนวทางคู่มือองค์กรโรคภูมิแพ้โลก (WAO) Anaphylaxis ได้สร้างการขาดแนวทางสากลสำหรับ anaphylaxis โดยเฉพาะ ก่อนที่พวกเขาได้รับการพัฒนา ขาดความพร้อมทั่วโลกของสิ่งจำเป็นสำหรับการวินิจฉัยและรักษา anaphylaxis เป็นเอกสาร พวกเขารวบรวมเงินสมทบจากผู้เชี่ยวชาญโรคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยามากกว่า 100 ใน 6 ทวีป คำแนะนำจะขึ้นอยู่กับหลักสุดว่าง โดยการอ้างอิงที่ประกาศการสิ้นสุด 2553 ธันวาคมThe Guidelines review patient risk factors for severe or fatal anaphylaxis, co-factors that amplify anaphylaxis, and anaphylaxis in vulnerable patients, including pregnant women, infants, the elderly, and those with cardiovascular disease. They focus on the supreme importance of making a prompt clinical diagnosis and on the basic initial treatment that is urgently needed and should be possible even in a low resource environment. This involves having a written emergency protocol and rehearsing it regularly; then, as soon as anaphylaxis is diagnosed, promptly and simultaneously calling for help, injecting epinephrine (adrenaline) intramuscularly, and placing the patient on the back or in a position of comfort with the lower extremities elevated. When indicated, additional critically important steps include administering supplemental oxygen and maintaining the airway, establishing intravenous access and giving fluid resuscitation, and initiating cardiopulmonary resuscitation with continuous chest compressions. Vital signs and cardiorespiratory status should be monitored frequently and regularly (preferably, continuously).The Guidelines briefly review management of anaphylaxis refractory to basic initial treatment. They also emphasize preparation of the patient for self-treatment of anaphylaxis recurrences in the community, confirmation of anaphylaxis triggers, and prevention of recurrences through trigger avoidance and immunomodulation. Novel strategies for dissemination and implementation are summarized. A global agenda for anaphylaxis research is proposed.คำสำคัญ: anaphylaxis ปัจจัยเสี่ยง การวินิจฉัยทางคลินิก อะดรีนาลิน (ตื่นเต้น); ยาแก้แพ้ glucocorticoidsWAO ตำแหน่งกระดาษทั่วโลก ข้อกำหนดของ anaphylaxis ร่วมใช้เป็น: "ปฏิกิริยารุนแรง คุก คามชีวิตเมจแบบทั่วไป หรือระบบที่ไวต่อยา" และ "จริงจังแพ้ที่รวดเร็วในการเริ่ม และอาจทำให้ตาย" [1-3] จริงทั่วโลกอัตราการเกิด anaphylaxis จากทริกเกอร์ทั้งหมดในประชากรทั่วไปไม่รู้จัก เพราะรู้น้อยเรื้อรัง และผู้ป่วย และวินิจฉัยน้อย โดยผู้เชี่ยวชาญด้านการดูแลสุขภาพ นอกจากนี้ ภายใต้รายงาน ใช้หลากหลายกรณีข้อกำหนด การใช้มาตรการต่าง ๆ ของการเกิดอุบัติการณ์ หรือชุก และ รหัสภายใต้ได้มีปัญหาในการศึกษาหลาย epidemiologic แม้นี้ anaphylaxis ไม่ยาก และอัตราการเกิดปรากฏขึ้นเพื่อ จะเพิ่มขึ้น แม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์ [4-7] อายุการใช้งานชุกตามการศึกษานานาชาติคือประมาณ 0.05-2% [4]ในสาธารณสุข anaphylaxis จะถือว่าเป็น การใช่สาเหตุการตาย [7-13] อัตราผิวกรณีเป็นเรื่องยากที่จะตรวจ มีความแม่นยำ ผู้ anaphylaxis มักจะไม่ได้มีการวินิจฉัยเช่นเนื่องจากการขาดงานของรายละเอียดทางประวัติศาสตร์จากพยาน ตรวจสอบฉากตายไม่สมบูรณ์ paucity พบเฉพาะ pathologic ที่สอบ postmortem และขาดการทดสอบในห้องปฏิบัติเฉพาะโรค [11]หลักฐานสำหรับการประเมินและการจัดการของผู้ป่วยที่มี anaphylaxis จะอ่อนแอ [14-16] ในเปรียบเทียบกับ เช่น ฐานหลักฐานสำหรับการประเมินและการจัดการของผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดหรือแพ้ rhinitis [17-19] เป็นแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ดังนั้นในกรณีศึกษา randomized ควบคุมแทรกแซงรักษากระทำในช่วงตอน anaphylactic [20]WAO Anaphylaxis แนวทางพัฒนาWAO เป็นที่สหพันธ์นานาชาติของภูมิภาค และชาติโรคภูมิแพ้และภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิกสังคมให้ตระหนัก และความก้าวหน้าในการดูแลทางคลินิก การวิจัย การศึกษา และการฝึกอบรมในโรคภูมิแพ้และภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิก 84 มีสร้างแนวทาง WAO Anaphylaxis การขาดแนวทางสากลสำหรับ anaphylaxisเฉพาะด้านก่อนมีพัฒนาแนวทาง ทั่วโลกขาดสิ่งจำเป็นสำหรับการวินิจฉัยและรักษา anaphylaxis ได้เอกสาร [3] แนวทางการทบทวนผู้ป่วยปัจจัยเสี่ยงสำหรับ anaphylaxis รุนแรง หรือร้ายแรง ปัจจัยร่วมที่ขยาย anaphylaxis และ anaphylaxis ในความเสี่ยงต่อผู้ป่วย รวมทั้งหญิงตั้งครรภ์ ทารก และผู้สูงอายุ เป็นการตรวจสอบบทบาทอุบัติหัวใจเสาเซลล์ และ anaphylaxis ที่นำเสนอเป็นกลุ่มอาการหัวใจเป็นเฉียบพลันจะกล่าวถึง แนวทางเน้นความสำคัญสูงสุดของการวินิจฉัยทางคลินิกพร้อม และ ในการรักษาเริ่มต้นพื้นฐานที่จำเป็นเร่งด่วน และควรจะเป็นไปได้แม้ในสภาพแวดล้อมทรัพยากรต่ำเช่นประเทศ ภูมิภาค หรือ ตั้งเฉพาะ เช่น เป็นห้องโดยสารเครื่องบินหรือพื้นที่ระยะไกล คำแนะนำสำหรับผายขึ้นอยู่กับแนวทาง 2010 ที่ให้คำแนะนำการเริ่มต้นเนื่องจากหน้าอกก่อนหายใจช่วยเหลือ บทบาทของผู้เชี่ยวชาญด้านภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยาจะถูกเน้น โดยเฉพาะอย่างยิ่งเกี่ยวกับการป้องกันการเกิด คำแนะนำที่ได้รับการสนับสนุน โดยการอ้างอิงของอ้างอิงประกาศการสิ้นสุดของปี 2010 มีเสนอวาระสากลวิจัยการแก้ปัญหาความไม่แน่นอนในการประเมินและการจัดการของ anaphylaxis เพื่อ transcend อุปสรรคภาษา ภาพประกอบครอบคลุม 5 สรุปหลักการประเมินและการจัดการที่กำหนดไว้ในแนวทางเหตุผล วัตถุประสงค์ และขอบเขตแนวทางสากลสำหรับการประเมินและการจัดการของ anaphylaxis ได้ไม่เคยถูกเผยแพร่ ในประเทศ มีแนวทาง anaphylaxis ไม่ใช้ [3] แนวทางของ anaphylaxis ที่พัฒนา โดยองค์กรแห่งชาติ และภูมิภาคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยา หรือพบการป้อนข้อมูลจากองค์กรดังกล่าว ในขอบเขตและ comprehensiveness แตกต่างกันไป บางส่วนของพวกเขาจะไม่ใช้หลักฐาน เพียงไม่กี่ของพวกเขาได้ถูกเผยแพร่ในดัชนี เพียร์ตรวจสอบสมุดรายวันทางการแพทย์ และสามารถพบได้โดย Pub Med หรือเครื่องมือค้นหาอื่น ๆ [21-29] มีข้อยกเว้นสำคัญของอะดรีนาลิน (ตื่นเต้น) ampules ยาจำเป็น วัสดุ และอุปกรณ์สำหรับการจัดการของ anaphylaxis ได้ไม่ทั่วโลกกันแพร่หลาย [3]วัตถุประสงค์ของแนวทาง WAO Anaphylaxis จะเพิ่มการรับรู้โลกของปัจจุบันแนวคิดในการประเมินและการจัดการของ anaphylaxis ในการตั้งค่าด้านการดูแลสุขภาพ การป้องกัน หรือลดการเกิด anaphylaxis ในชุมชน การเสนอวาระวิจัยสำหรับ anaphylaxis การศึกษา anaphylaxis และปรับปรุงการจัดสรรทรัพยากรสำหรับ anaphylaxisแนวทาง WAO ถูกพัฒนา สำหรับใช้โดยผู้เชี่ยวชาญโรคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยาในประเทศโดยแนวทางของ anaphylaxis และใช้เป็นทรัพยากรในผู้ซึ่งแนวทางดังกล่าวมี อย่างไรก็ตาม พวกเขาจะสนใจกลุ่มผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพกว้างขึ้น พวกเขาให้คำแนะนำสำหรับการประเมินและการจัดการของ anaphylaxis ในการตั้งค่าการแพทย์ (โรงพยาบาล คลินิก และสำนักงานทางการแพทย์) และคำแนะนำการรักษาและการป้องกันของ anaphylaxis ในชุมชนค่า พวกเขามุ่งเน้นการจัดการเริ่มต้นพื้นฐานของ anaphylaxis ที่ควรจะเป็นไปได้แม้ในสภาพแวดล้อมทรัพยากรต่ำ พวกเขายังรวมถึงการสนทนาโดยย่อของการประเมินและการจัดการของ anaphylaxis refractory ภายใต้สถานการณ์ที่เหมาะสมวิธีการแนวทางได้รับการพัฒนา โดยคณะกรรมการพิเศษ Anaphylaxis ที่ถูกแต่งตั้งโดยประธานาธิบดี WAO ในปี 2007 พวกเขาอยู่กับอิงว่าง, [30] ในกรณีทดลอง randomized ควบคุมการตอบคำถามที่เกี่ยวข้องกับ anaphylaxis ทางคลินิกมากที่สุด ในการกำหนดสิ่งที่จำเป็นและอะไรไม่ คณะกรรมการดึงอย่างกว้างขวางลึกสำรวจสิ่ง WAO ประเมินและจัดการ Anaphylaxis [3] ทรัพยากรอื่น ๆ ถือเป็นแนวทางรวมโรคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยา anaphylaxis หรือก่อนหน้านี้ประกาศแนวทางกับพบโรคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยาเข้าในดัชนีเพียร์ตรวจสอบสมุดรายวัน, [21-29] และรีวิวจาก anaphylaxis ขั้นระบบรวมรีวิว [2.14-16,31,32] ในปี 2552 ร่างแนวทางที่พัฒนา ที่ประชุมแบบพบปะ และโต้ตอบอีเมล์ระหว่างกรรมการ แจกจ่ายให้กับคณะกรรมการของ WAO สำหรับข้อคิดเห็น และนำเสนอเพื่อหารือกับผู้แทนในสภาโรคภูมิแพ้โลกในบัวโนสไอเรส ในปี 2553 แนวทางถูกหมุนเวียนไปเพื่อสังคมสมาชิก WAO และ WAO คณะกรรมการตรวจสอบ เพิ่มเติมความเห็น และอนุมัติ ทั้งหมด ผู้เชี่ยวชาญโรคภูมิแพ้/ภูมิคุ้มกันวิทยามากกว่า 100 ใน 6 ทวีปส่วนการพัฒนาแนวทางการประเมินผู้ป่วยที่มี Anaphylaxisการวินิจฉัยของ anaphylaxis จะขึ้นอยู่กับผลการวิจัยทางคลินิก [2,33,34] (ตารางที่ 1) ในส่วนของคำแนะนำนี้ เราทบทวนผู้ป่วยปัจจัยเสี่ยงสำหรับ anaphylaxis รุนแรง หรือร้ายแรง ปัจจัยร่วมอื่น ๆ ที่ขยาย anaphylaxis ทริกเกอร์ ความสำคัญของการวินิจฉัยทางคลินิก การใช้ห้องปฏิบัติการทดสอบ และการวินิจฉัยที่แตกต่างตารางที่ 1 เกณฑ์ทางคลินิกในการวินิจฉัย Anaphylaxisปัจจัยเสี่ยงต่อผู้ป่วยรุนแรง หรือร้ายแรง Anaphylaxis และปัจจัยร่วม Anaphylaxis ที่ขยายปัจจัยผู้ป่วยที่เพิ่มความเสี่ยงของตอน anaphylactic รุนแรง หรือร้ายแรง มากมายได้เหมือนกันทั่วโลก พวกเขารวมถึงอายุที่เกี่ยวข้องปัจจัย, [34-36] มั่นใจโรคเช่นโรคหอบหืด และโรคทางเดินหายใจเรื้อรังอื่น ๆ โรคหลอดเลือดหัวใจ [10,37,38] mastocytosis [39-41] [42] หรือ clonal แมสต์เซลล์ผิด ปกติ, [43,44] และโรค atopic รุนแรง เช่น แพ้ rhinitis [45] ยาที่เกิดขึ้นพร้อมกันเช่นบล็อกเกอร์ betaadrenergic และแปลงพเตอร์เอนไซม์ (ACE) inhibitors ยังอาจเพิ่มความเสี่ยง [40,41,46-48

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทคัดย่อที่แสดงองค์การโรคภูมิแพ้โลก (WAO) Anaphylaxis แนวทางที่ถูกสร้างขึ้นเพื่อตอบสนองต่อการขาดแนวทางระดับโลกสำหรับภูมิแพ้
ที่ไม่ซ้ำกันก่อนที่พวกเขาได้รับการพัฒนาขาดความพร้อมทั่วโลกที่จำเป็นสำหรับการวินิจฉัยและการรักษาโรคภูมิแพ้เป็นเอกสาร พวกเขารวมผลงานจากกว่า 100 ผู้เชี่ยวชาญด้านโรคภูมิแพ้ / ภูมิคุ้มกันในวันที่ 6 ทวีป คำแนะนำจะขึ้นอยู่กับหลักฐานที่ดีที่สุดที่มีอยู่โดยการสนับสนุนจากการอ้างอิงเผยแพร่ไปสิ้นเดือนธันวาคมปี 2010 แนวทางการทบทวนปัจจัยเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยภูมิแพ้รุนแรงหรืออันตรายถึงชีวิตร่วมปัจจัยที่ขยายภูมิแพ้และภูมิแพ้ในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงรวมทั้งหญิงตั้งครรภ์ทารก ผู้สูงอายุและผู้ที่มีโรคหัวใจและหลอดเลือด พวกเขามุ่งเน้นความสำคัญสูงสุดของการวินิจฉัยทางคลินิกที่รวดเร็วและการรักษาเริ่มต้นขั้นพื้นฐานที่มีความจำเป็นเร่งด่วนและควรจะเป็นไปได้แม้ในสภาพแวดล้อมที่ทรัพยากรต่ำ นี้เกี่ยวข้องกับการมีโปรโตคอลฉุกเฉินการเขียนและการฝึกซ้อมเป็นประจำ; แล้วทันทีที่ได้รับการวินิจฉัยภูมิแพ้ทันทีและในขณะเดียวกันเรียกร้องให้ความช่วยเหลือฉีดอะดรีนาลีน (อะดรีนาลิน) เข้ากล้ามเนื้อและการวางผู้ป่วยด้านหลังหรืออยู่ในตำแหน่งของความสะดวกสบายด้วยขาที่ยกระดับ เมื่อระบุเพิ่มเติมขั้นตอนที่สำคัญอย่างยิ่งรวมถึงการบริหารออกซิเจนเสริมและการบำรุงรักษาทางเดินหายใจ, การสร้างการเข้าถึงและให้ทางหลอดเลือดดำน้ำช่วยชีวิตและการเริ่มต้นการช่วยฟื้นคืนชีพด้วยการกดหน้าอกอย่างต่อเนื่อง สัญญาณชีพและสถานะหัวใจควรจะตรวจสอบบ่อยและสม่ำเสมอ (โดยเฉพาะอย่างต่อเนื่อง). แนวทางการจัดการการตรวจสอบในเวลาสั้น ๆ ของวัสดุทนไฟภูมิแพ้การรักษาเริ่มต้นขั้นพื้นฐาน นอกจากนี้ยังเน้นการเตรียมความพร้อมของผู้ป่วยในการรักษาตนเองของซ้ำภูมิแพ้ในชุมชนของทริกเกอร์ยืนยันภูมิแพ้และป้องกันการกลับเป็นซ้ำผ่านการหลีกเลี่ยงและทริกเกอร์ immunomodulation กลยุทธ์ใหม่ในการเผยแพร่และการดำเนินงานสรุปได้ วาระการประชุมระดับโลกสำหรับการวิจัยภูมิแพ้เสนอ. คำสำคัญ: ภูมิแพ้; ปัจจัยเสี่ยง; การวินิจฉัยทางคลินิก อะดรีนาลีน (อะดรีนาลิน); ระคายเคือง; glucocorticoids WAO กระดาษตำแหน่งทั่วโลกนิยามภูมิแพ้ในการใช้งานทั่วไป: ". ปฏิกิริยาแพ้อย่างรุนแรงที่รวดเร็วในการโจมตีและอาจก่อให้เกิดความตาย" "ร้ายแรงที่คุกคามชีวิตปฏิกิริยาภูมิแพ้ทั่วไปหรือระบบ" และ [1-3] ที่แท้จริง อัตราระดับโลกของการเกิดภูมิแพ้จากทริกเกอร์ทั้งหมดในประชากรทั่วไปเป็นที่รู้จักเพราะอยู่ภายใต้การได้รับการยอมรับจากผู้ป่วยและผู้ดูแลผู้ป่วยและอยู่ภายใต้การวินิจฉัยโดยผู้เชี่ยวชาญด้านสุขภาพ นอกจากนี้ภายใต้การรายงานการใช้ความหลากหลายของคำจำกัดความของกรณีการใช้มาตรการที่แตกต่างกันของการเกิดขึ้นเช่นอุบัติการณ์หรือความชุกและอยู่ภายใต้การเข้ารหัสมีปัญหาในการศึกษาทางระบาดวิทยาจำนวนมาก อย่างไรก็ตามเรื่องนี้เป็นภูมิแพ้ไม่ได้หายากและอัตราการเกิดขึ้นดูเหมือนจะเพิ่มขึ้นแม้ว่าจะมีการเปลี่ยนแปลงทางภูมิศาสตร์ [4-7] ความชุกอายุการใช้งานอยู่บนพื้นฐานของการศึกษาระหว่างประเทศอยู่ที่ประมาณ 0.05-2% [4]. ในแง่สาธารณสุขภูมิแพ้ถือว่าเป็นเรื่องผิดปกติสาเหตุของการเสียชีวิต [7-13] กรณีที่อัตราการตายเป็นเรื่องยากที่จะตรวจสอบให้แน่ใจด้วยความถูกต้อง เสียชีวิตภูมิแพ้มักจะไม่ได้รับการวินิจฉัยว่าเป็นเช่นนั้นเพราะขาดรายละเอียดทางประวัติศาสตร์จากพยานการตรวจสอบสถานที่เกิดเหตุที่ไม่สมบูรณ์ยากจนของการค้นพบทางพยาธิวิทยาที่เฉพาะเจาะจงที่ชันสูตรพลิกศพและขาดการทดสอบในห้องปฏิบัติการเฉพาะโรค [11]. ฐานหลักฐานการประเมินและ การบริหารจัดการของผู้ป่วยที่มีภูมิแพ้จะอ่อนแอ [14-16] ในการเปรียบเทียบกับตัวอย่างเช่นหลักฐานการประเมินและการจัดการของผู้ป่วยที่มีโรคหอบหืดหรือโรคจมูกอักเสบภูมิแพ้ [17-19] มันมีแนวโน้มที่จะยังคงอยู่ดังนั้นในกรณีที่ไม่มีการสุ่ม, การศึกษาควบคุมของการแทรกแซงการรักษาดำเนินการในช่วงตอน anaphylactic เมื่อ [20]. WAO Anaphylaxis พัฒนาแนวทางWAO เป็นพันธมิตรระหว่างประเทศของ 84 โรคภูมิแพ้ในระดับภูมิภาคและระดับชาติและสังคมภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิกที่ทุ่มเทให้กับการสร้างความตระหนัก และความก้าวหน้าในการดูแลความเป็นเลิศทางคลินิกการวิจัยการศึกษาและการฝึกอบรมในโรคภูมิแพ้และภูมิคุ้มกันวิทยาคลินิก แนวทาง Anaphylaxis WAO ถูกสร้างขึ้นในการตอบสนองต่อการขาดแนวทางระดับโลกสำหรับภูมิแพ้. ลักษณะที่ไม่ซ้ำกันก่อนที่จะได้รับการพัฒนาแนวทางการขาดทั่วโลกที่จำเป็นสำหรับการวินิจฉัยและการรักษาโรคภูมิแพ้เป็นเอกสาร [3] แนวทางการตรวจสอบปัจจัยเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยภูมิแพ้รุนแรงหรืออันตรายถึงชีวิตร่วมปัจจัยที่ขยายภูมิแพ้และภูมิแพ้ในผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงรวมทั้งหญิงตั้งครรภ์ทารกและผู้สูงอายุ บทบาททางชีววิทยาของเซลล์หัวใจจะตรวจสอบและนำเสนอภูมิแพ้เป็นโรคหลอดเลือดหัวใจเฉียบพลันจะกล่าวถึง แนวทางการมุ่งเน้นไปที่ความสำคัญสูงสุดของการวินิจฉัยทางคลินิกที่รวดเร็วและการรักษาเริ่มต้นขั้นพื้นฐานที่มีความจำเป็นเร่งด่วนและควรจะเป็นไปได้แม้ในสภาพแวดล้อมที่ทรัพยากรต่ำเช่นประเทศภูมิภาคหรือสถานที่ที่เฉพาะเจาะจงตัวอย่างเช่น ห้องโดยสารเครื่องบินหรือพื้นที่ห่างไกล คำแนะนำสำหรับการช่วยชีวิตหัวใจจะขึ้นอยู่กับ 2010 แนวทางที่แนะนำให้เริ่มต้นการกดหน้าอกก่อนช่วยหายใจ บทบาทของผู้เชี่ยวชาญด้านโรคภูมิแพ้ / ภูมิคุ้มกันที่เป็นไฮไลท์โดยเฉพาะอย่างยิ่งในเรื่องเกี่ยวกับการป้องกันการกลับเป็นซ้ำ ข้อเสนอแนะได้รับการสนับสนุนจากการอ้างอิงของการอ้างอิงการเผยแพร่ไปยังจุดสิ้นสุดของ 2010 วาระการวิจัยทั่วโลกสำหรับความไม่แน่นอนที่อยู่ในการประเมินและการจัดการของภูมิแพ้มีการเสนอ เพื่อที่จะก้าวข้ามอุปสรรคทางภาษา 5 ภาพประกอบที่ครอบคลุมสรุปหลักการของการประเมินและการจัดการที่กำหนดไว้ในแนวทาง. เหตุผลวัตถุประสงค์และขอบเขตการดำเนินแนวทางที่ทั่วโลกสำหรับการประเมินและการจัดการของภูมิแพ้ยังไม่ได้รับการตีพิมพ์ก่อนหน้านี้ ในหลาย ๆ ประเทศไม่มีแนวทางภูมิแพ้ในการใช้งาน [3] แนวทางการพัฒนาโดยภูมิแพ้โรคภูมิแพ้ชาติและระดับภูมิภาค / องค์กรภูมิคุ้มกันหรือมีการป้อนข้อมูลที่สำคัญจากหน่วยงานดังกล่าวแตกต่างกันไปในขอบเขตและความครอบคลุม บางคนไม่ได้ตามหลักฐาน เพียงไม่กี่ของพวกเขาได้รับการตีพิมพ์ในการจัดทำดัชนี peer-reviewed วารสารทางการแพทย์และสามารถพบได้โดยใช้ Pub Med หรือเครื่องมือค้นหาอื่น ๆ [21-29] มีข้อยกเว้นที่สำคัญของอะดรีนาลีน (อะดรีนาลิน) หลอดหลายยาที่สำคัญวัสดุและอุปกรณ์สำหรับการจัดการของภูมิแพ้ไม่สามารถใช้ได้ในระดับสากลทั่วโลก [3]. วัตถุประสงค์ของแนวทาง Anaphylaxis WAO จะเพิ่มการรับรู้ทั่วโลกของแนวคิดในปัจจุบัน การประเมินและการจัดการของภูมิแพ้ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพเพื่อป้องกันหรือลดการกลับเป็นซ้ำภูมิแพ้ในชุมชนในการเสนอวาระการวิจัยเพื่อภูมิแพ้ที่จะนำไปสู่การศึกษาภูมิแพ้และเพื่อปรับปรุงการจัดสรรทรัพยากรสำหรับภูมิแพ้. แนวทาง WAO ได้รับการพัฒนาเป็นหลักสำหรับการ โดยใช้การแพ้ / ผู้เชี่ยวชาญภูมิคุ้มกันในประเทศโดยไม่ต้องแนวทางภูมิแพ้และสำหรับการใช้งานเป็นทรัพยากรเพิ่มเติมในที่ที่ดังกล่าวเป็นแนวทางที่สามารถใช้ได้; แต่พวกเขายังจะเป็นที่สนใจของกลุ่มที่กว้างขึ้นของบุคลากรทางการแพทย์ พวกเขาให้คำแนะนำสำหรับการประเมินและการจัดการของภูมิแพ้ในการตั้งค่าการดูแลสุขภาพ (โรงพยาบาลคลินิกและสำนักงานแพทย์) และคำแนะนำสำหรับการรักษาและป้องกันภูมิแพ้ในการตั้งค่าชุมชน พวกเขามุ่งเน้นไปที่การจัดการเริ่มต้นขั้นพื้นฐานของภูมิแพ้ที่ควรจะเป็นไปได้แม้ในสภาพแวดล้อมที่ทรัพยากรต่ำ นอกจากนี้ยังมีการสนทนาสั้น ๆ ของการประเมินและการจัดการของภูมิแพ้วัสดุทนไฟภายใต้สถานการณ์ที่ดีที่สุด. วิธีการแนวทางที่ถูกพัฒนาขึ้นโดย