Summary of Intervention ResultsNo o

Summary of Intervention Results
No one specific modality demonstrated overwhelming
success in improving adherence, although some modalities
were represented by only a few studies. Psychoeducational
interventions that did not focus on attitudinal and
behavioral change were largely unsuccessful in improving
adherence. With the exception of the study conducted in
China (14), none of the studies in which psychoeducational
interventions were administered to individuals or
families found significantly altered medication adherence
(24, 32, 37–39, 41, 44). One (28) of three (28–30) studies of
psychoeducational interventions administered to patient
groups reported improved medication adherence. None of
the multimodal studies including a psychoeducational
component reported significant results (25–27, 31, 59).
Family therapy alone did not have a large effect on adherence.
Of the three family studies that reported positive
effects, one took place in China and one in Malaysia. One
study showed that a behavioral intervention was not made
more effective by the addition of family therapy (22).
A number of studies that used behavioral interventions
were successful in promoting adherence (12, 17, 22, 23).
Two studies (22, 23) compared psychoeducational techniques
with behavioral interventions and found the latter
to be superior in promoting adherence.
Programs that used cognitive techniques and targeted
patients’ attitudes toward medication were often effective
in improving medication adherence (16, 20, 21). In these
interventions, the patient’s desire to comply was not assumed,
and a personal construction of meaning was emphasized.
The work of Kemp and colleagues (20, 21) on
“compliance therapy” has provided a promising illustration
of this approach.
Finally, there was modest evidence that the assertive community
treatment and intensive case management models
of community care were effective in promoting medication
adherence. Four of the 10 studies of these models included
in this review reported positive results (15, 18, 19, 48)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สรุปผลการแทรกแซงModality เฉพาะหนึ่งไม่แสดงการกระทำความสำเร็จในการปรับปรุงต่าง ๆ แม้บาง modalitiesถูกแสดง โดยการศึกษากี่เท่า Psychoeducationalงานวิจัยที่ได้ไม่เน้น attitudinal และเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมประสบความสำเร็จมากในการปรับปรุงต่าง ๆ ยกเว้นการศึกษาในจีน (14), ไม่มีการศึกษาใน psychoeducational ใดงานวิจัยได้จัดการกับบุคคล หรือยาต่าง ๆ เปลี่ยนแปลงครอบครัวพบอย่างมีนัยสำคัญ(24, 32, 37-39, 41, 44) หนึ่ง (28) สาม (28 – 30) ศึกษาpsychoeducational มาตรการจัดการกับผู้ป่วยกลุ่มรายงานปรับปรุงยาต่าง ๆ ไม่มีของศึกษาทุกที่รวมถึงการ psychoeducationalคอมโพเนนต์รายงานผลอย่างมีนัยสำคัญ (25-27, 31, 59)ครอบครัวบำบัดไม่มีผลขนาดใหญ่แบบต่าง ๆศึกษาครอบครัว 3 ที่รายงานเป็นค่าบวกผล หนึ่งเอาสถานที่ในประเทศจีนและเป็นหนึ่งในมาเลเซีย หนึ่งการศึกษาพบว่า การแทรกแซงพฤติกรรมไม่ได้ทำมีประสิทธิภาพมากขึ้น โดยการเพิ่มครอบครัวบำบัด (22)จำนวนของการศึกษาที่ใช้การแทรกแซงพฤติกรรมไม่ประสบความสำเร็จในการส่งเสริมต่าง ๆ (12, 17, 22, 23)เทคนิค psychoeducational 2 ศึกษา (22, 23) เปรียบเทียบมีการแทรกแซงพฤติกรรม และพบหลังจะเหนือกว่าในการส่งเสริมต่าง ๆโปรแกรมที่ใช้รับรู้เทคนิค และเป้าหมายทัศนคติของผู้ป่วยต่อยามักจะมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงติดยา (16, 20, 21) ในเหล่านี้งานวิจัย ความต้องการของผู้ป่วยเพื่อให้สอดคล้องไม่ ถูกสันนิษฐานและสร้างความหมายส่วนบุคคลที่เน้นการทำงานของ Kemp และเพื่อน (20, 21) ใน"ปฏิบัติตามรักษา" ให้ภาพประกอบสัญญาวิธีนี้ในที่สุด มีเจียมเนื้อเจียมตัวหลักฐานที่ชุมชนทำรูปแบบการจัดการกรณีรักษาและเร่งรัดของชุมชนมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการใช้ยาต่าง ๆ 4 ศึกษา 10 ของโมเดลเหล่านี้รวมในบทความนี้รายงานผลบวก (15, 18, 19, 48)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

สรุปผลการแทรกแซง
ไม่มีกิริยาที่เฉพาะเจาะจงอย่างใดอย่างหนึ่งที่แสดงให้เห็นอย่างท่วมท้น
ประสบความสำเร็จในการปรับปรุงการยึดมั่นแม้ว่ารังสีบางอย่าง
ถูกแทนด้วยเพียงไม่กี่ศึกษา สุขภาพจิต
การแทรกแซงที่ไม่ได้มุ่งเน้นไปที่ทัศนคติและ
การเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมเป็นส่วนใหญ่ไม่ประสบความสำเร็จในการปรับปรุง
การยึดมั่น ด้วยข้อยกเว้นของการศึกษาใน
ประเทศจีน (14) ไม่มีการศึกษาที่สุขภาพจิต
การแทรกแซงการบริหารงานให้กับบุคคลหรือ
ครอบครัวที่รับประทานยาอย่างสม่ำเสมอพบการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ
(24, 32, 37-39, 41, 44) หนึ่ง (28) สาม (28-30) การศึกษา
การแทรกแซงสุขภาพจิตยาให้กับผู้ป่วย
กลุ่มรายงานรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอที่ดีขึ้น ไม่มี
การศึกษาต่อเนื่องรวมถึงสุขภาพจิต
องค์ประกอบรายงานผลอย่างมีนัยสำคัญ (25-27, 31, 59).
ครอบครัวบำบัดเพียงอย่างเดียวไม่ได้มีผลกระทบมากในการยึดมั่น.
ของสามการศึกษาครอบครัวที่รายงานในเชิงบวกที่
มีผลกระทบอย่างใดอย่างหนึ่งที่เกิดขึ้นในประเทศจีนและ หนึ่งในประเทศมาเลเซีย หนึ่ง
การศึกษาพบว่าพฤติกรรมไม่ได้ทำ
มีประสิทธิภาพมากขึ้นโดยนอกเหนือจากครอบครัวบำบัด (22).
จากการศึกษาที่ใช้ในการแทรกแซงพฤติกรรม
ที่ประสบความสำเร็จในการส่งเสริมการยึดมั่น (12, 17, 22, 23).
การศึกษาสอง (22 23) เมื่อเทียบเทคนิคสุขภาพจิต
กับการแทรกแซงพฤติกรรมและพบว่าหลัง
จะดีกว่าในการส่งเสริมการยึดมั่น.
โปรแกรมที่ใช้เทคนิคการคิดและกำหนดเป้าหมาย
ทัศนคติของผู้ป่วยที่มีต่อยาก็มักจะมีประสิทธิภาพ
ในการปรับปรุงการรับประทานยาอย่างสม่ำเสมอ (16, 20, 21) เหล่านี้ใน
การแทรกแซงความปรารถนาของผู้ป่วยที่จะปฏิบัติตามไม่ได้สันนิษฐาน
และก่อสร้างส่วนบุคคลที่มีความหมายเน้น.
การทำงานของเคมพ์และเพื่อนร่วมงาน (20, 21) ใน
"การปฏิบัติตามการรักษาด้วย" ได้จัดให้มีภาพประกอบที่มีแนวโน้ม
ของวิธีการนี้.
สุดท้ายมี หลักฐานเจียมเนื้อเจียมตัวว่าชุมชนการแสดงออกที่เหมาะสม
และการรักษากรณีเข้มข้นรูปแบบการจัดการ
ของการดูแลชุมชนมีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการใช้ยา
ยึดมั่น สี่ 10 การศึกษารูปแบบเหล่านี้รวมอยู่
ในการทบทวนนี้รายงานผลในเชิงบวก (15, 18, ​​19, 48)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สรุปผลการทดลอง
ไม่มีใครระบุว่าพบความสำเร็จท่วมท้น
ในการปรับปรุงดังกล่าว แม้ว่าบาง modalities
ถูกแทนด้วยเพียงไม่กี่วิชา psychoeducational
การแทรกแซงที่ไม่มุ่งเน้นการเปลี่ยนแปลงพฤติกรรมและทัศนคติ

ส่วนใหญ่ล้มเหลวในการปรับปรุงการยึดมั่น ด้วยข้อยกเว้นของการทดลองใน
จีน ( 14 )ไม่มีของการศึกษาซึ่งในการแทรกแซง psychoeducational
กับกลุ่มบุคคลหรือครอบครัวพบการเปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญทางสถิติ การใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา

( 24 , 32 , 37 - 39 , 41 , 44 ) ( 28 ) สาม ( 28 – 30 ) การศึกษา
psychoeducational การแทรกแซงกลุ่มผู้ป่วย
กลุ่มรายงานการปรับปรุงการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา . ไม่มีการศึกษา ได้แก่ แบบ psychoeducational

ส่วนประกอบรายงานผลทางสถิติ ( 25 – 27 , 31 , 59 ) .
ครอบครัวบำบัดอย่างเดียวไม่ได้มีผลกระทบใหญ่ในการยึดมั่น .
ของ 3 ครอบครัวศึกษารายงานผลเป็นบวก
หนึ่งเกิดขึ้นในประเทศจีนและเป็นหนึ่งในมาเลเซีย หนึ่งการศึกษาพบว่าพฤติกรรมการแทรกแซง

ไม่ได้มีประสิทธิภาพมากขึ้นด้วยการเพิ่มของการบำบัดครอบครัว ( 22 ) .
จำนวนของการศึกษาที่ใช้พฤติกรรมการแทรกแซง
ประสบความสำเร็จในการส่งเสริมความร่วมมือใน ( 12 , 17 , 22 , 23 )
2 การศึกษา ( 22 , 23 ) เมื่อเทียบ psychoeducational เทคนิค
กับการแทรกแซงพฤติกรรมและพบว่าหลัง
ให้เหนือกว่าในการส่งเสริมความร่วมมือใน .
โปรแกรมที่ใช้เทคนิคการคิดและเป้าหมาย
ผู้ป่วยมีทัศนคติยามักจะมีประสิทธิภาพในการปรับปรุงการใช้ยาตามเกณฑ์การรักษา
( 16 , 20 , 21 ) ในการแทรกแซงเหล่านี้
,ความต้องการของผู้ป่วยที่จะปฏิบัติตามก็ไม่ถือ และสร้างส่วนบุคคลของ

ความหมายคือเน้น การทำงานของ Kemp และเพื่อนร่วมงาน ( 20 , 21 )
" ตามด้วย " ได้ให้แนวโน้มภาพประกอบของวิธีการนี้
.
สุดท้ายมีเจียมเนื้อเจียมตัว หลักฐานที่ชุมชน
รักษาและเข้มข้นแบบ กล้าแสดงออก การจัดการรายกรณีในการดูแลชุมชน

ยามีประสิทธิภาพในการส่งเสริมการยึดมั่น สี่ของ 10 การศึกษาของโมเดลเหล่านี้รวม
ในการตรวจสอบนี้รายงานผลเป็นบวก ( 15 , 18 , 19 , 48 )