an Illusion In the short story "Mis

an Illusion In the short story "Miss Brill," penned by Katherine Mansfield in 1922, a Sunday aftemoon is spent with an elderly woman during her weekly ritual of visiting a seaside park. The woman, Miss Brill, enjoys her habitual outing to hear the band play and soak in the atmosphere, but most of all she relishes the chance to sit in on the lives of others by listening and watching. Mansfield's "Miss Brill" illustrates the old woman's attempt to alleviate loneliness by creating an alternate reality for herself. yet she is ultimately forced to face the self-deception for what it truly is. Miss Brill's ritual of visiting the park every Sunday helps her to cope with loneliness. Itis clear how much enjoyment the old woman derives from the simple activity as the narrator states, Oh, how fascinating it was! How she enjoyed it! How she loved sitting [there, watching it all!" The weekly outing provides an opportunity for Miss Brill to place herself in the company of others and to leave behind "the little dark room" in which she lives. Miss Brill employs the tactics of listening and watching to passively include herself in the activities of the park crowd. She is expert at "sitting in other people's lives for just a minute" by eavesdropping. This habit of "listening as though she didn't listen" helps her to feel included. Being an avid people watcher, Miss Brill pays rapt attention those who surround her. By the same care she takes in noticing others, she hopes that "no doubt somebody would have noticed if she hadn't been there in attendance. This thought allows her to feel a sense of community with the strangers at the park. Miss Brill seizes every opportunity she can to imagine herself as having some connection with the individuals she observes in attempt to garner a sense of belonging. She even likens herself to being a part of the "family" that the band plays to. In effect, the weekly outing provides a means to escape the isolation felt in her solitary existence for a period of time by engaging herself in the happenings at the park. However, as Miss Brill observes and listens, she prefers to view her world through a proverbial set of rose colored glasses to protect herself from confronting the truth of her lonely existence. Miss Brill alters her perception of reality to avoid facing unpleasant aspects of her life. The first example of this is noted as she settles in on her "special" bench at the park and touches the fur stole surrounding her neck, and she is comforted by the fur's presence. She thinks of the pelt as more of a companionable pet as she considers that "she could have taken it offand laid it on her lap and stroked it." Ignoring reality, character and personality are imagined into the lifeless fur as she affectionately refers to the accessory as the "little rogue!" Another indication that Miss Brill skews her reality is seen in her perception of others versus herself. While spectating, Miss Brill observes the ther elderly bench sitters who share the same ritual in coming to the park every Sunday to watch and listen. She does not recognize herself as being in the same category when she notices that the others silent, nearly all old, and from the way they stared they looked as though they'd just com odd, from dark refuses to see her own reflection in this mirror of elderly loners. In the little rooms She
same way, Miss Brill twists her perception as she begins to fancy herself being an "actress." The park ng becomes a stage, the band orchestrates interactions, and the crowd becomes the cast for the scene she imagines as being "exactly like a play." In using this method, she provides herself with a sense of inclusion, importance, and connection to the strangers that surround her. The idea of play a part" in the park "performance" allows her to fool herself into she has a purpose within believing he crowd. Unwittingly, she has set herself up to be confronted by the reality of her situation. A series of events leads to Miss Brill's illusion being shattered and forces her to realize the elf-deception. As she watches on, Miss Brill strongly identifies with an elderly lady in a fur hat who is met by a gentleman. This second woman is thrilled at the chance for company and "was so pleased to see him-delighted!" The man veritably ignores the woman's excited chattering and even goes to the point of being rude. Having lit a cigarette, he "slowly breathed a great deep puffinto her face, an ven while she was still talking and laughing, flicked the match away and walked on." Miss Brill deeply empathizes with this woman as she transfers the humiliation and pain vicariously felt into the band's music that plays in the background. Miss Brill watches the woman's reaction and imagines that ven the band seemed to know what she was feeling and played more sofly, played tenderly." Upon witnessing this scene, Miss Brill places h her "actress" mode to avoid vulnerability. In doing so, she is able to delude herself into believing that she is safely distanced from suffering the same hurt as the woman in the fur hat. This coping mechanism allows her to comfortably resume watching and listening, but she has also unknowingly set herself up to be emotionally wounded by a young couple that seat beside her. The young man refers to Miss Brill as "that stupid old thing" in his conversation with his girlfriend He continues, knowing fully well Miss Brill is listening, by questioning, "Why does she come here at all-who wants her? Why doesn't she keep her silly old mug at home?" In an instant, the protective fortress of self-deception that Miss Brill has carefully constructed comes crashing down around her. She is forced to realize that she is not an integral or important part of the crowd that surrounds her, regardless of what she has chosen to imagine. Disheartened, Miss Brill leaves the park to return to her "room like a cupboard." She does not ven feel worthy enough to treat herself to the usual slice of honeycake purchased from the baker's on her way home. Although Miss Brill's attempts to skew reality serve a purpose for her in helping her to cope with the unpleasant reality of her circumstances, her system is not infallible. Miss Brill is able to deceive herself for a time into avoiding the fact of her loneliness by reframing her thoughts into perceptions that are less overwhelming to her, but she ultimately faces the cruel consequence of this tactic as she is forced to touch base with reality as a result of the insensitive remarks of the young man

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ภาพลวงตาในเรื่องสั้น "สุดยอดนางสาว" เขียนโดยแคเธอรีนแมนส์ฟิลด์ในปี 1922 ซึ่งเป็น aftemoon อาทิตย์คือการใช้จ่ายที่มีหญิงชราคนหนึ่งในระหว่างพิธีกรรมประจำสัปดาห์ของเธอเข้ามาเยี่ยมชมสวนสาธารณะริมทะเล หญิง, สุดยอดนางสาวสนุกกับการออกนอกบ้านเป็นนิสัยของเธอที่จะได้ยินวงดนตรีเล่นและดื่มด่ำในบรรยากาศ แต่ส่วนมากของทั้งหมดที่เธอเต็มไปหมดโอกาสที่จะนั่งในชีวิตของผู้อื่นโดยการฟังและการดู แมนส์ฟิลด์ของ "มิสสุดยอด" แสดงให้เห็นถึงความพยายามของหญิงชราคนหนึ่งที่จะบรรเทาความเหงาโดยการสร้างความเป็นจริงทางเลือกสำหรับตัวเอง แต่เธอถูกบังคับในท้ายที่สุดที่จะเผชิญกับการหลอกลวงตัวเองสำหรับสิ่งที่มันอย่างแท้จริงคือ พิธีกรรมนางสาวสุดยอดของการเยี่ยมชมสวนสาธารณะทุกวันอาทิตย์ช่วยให้เธอที่จะรับมือกับความเหงา Itis ชัดเจนว่าความเพลิดเพลินมากขึ้นหญิงชรามาจากกิจกรรมง่ายๆเป็นรัฐเล่าโอ้วิธีการที่น่าสนใจมันเป็น! วิธีการที่เธอมีความสุขกับมัน! วิธีที่เธอรักนั่ง [มีการเฝ้าดูมันทั้งหมด! "ออกนอกบ้านทุกสัปดาห์ให้โอกาสสำหรับนางสาวสุดยอดที่จะวางตัวเองใน บริษัท ของผู้อื่นและให้ทิ้งไว้เบื้องหลัง" ห้องมืดเล็ก ๆ น้อย ๆ "ในขณะที่เธอยังมีชีวิตอยู่. นางสาวสุดยอดพนักงานกลยุทธ์ของ การฟังและการดูอย่างอดทนรวมถึงตัวเองในกิจกรรมของฝูงชนที่สวนสาธารณะ. เธอเป็นผู้เชี่ยวชาญในการ "นั่งอยู่ในชีวิตของคนอื่น ๆ เพียงนาที" โดยแอบ. นิสัยนี้ "ฟังราวกับว่าเธอไม่ได้ฟัง" ช่วยให้เธอรู้สึก รวม. ด้วยความที่เป็นคนมักมาก Watcher นางสาวสุดยอดให้ความสำคัญครอบงำผู้ที่ล้อมรอบเธอ. โดยการดูแลเหมือนกันเธอจะใช้เวลาในการสังเกตเห็นคนอื่น ๆ ที่เธอหวังว่า "คนที่ไม่มีข้อสงสัยจะได้สังเกตเห็นว่าเธอไม่เคยมีในการเข้าร่วม ความคิดนี้จะช่วยให้เธอรู้สึกความรู้สึกของชุมชนที่มีคนแปลกหน้าที่สวนสาธารณะ นางสาวสุดยอดคว้าทุกโอกาสที่เธอสามารถที่จะจินตนาการว่าตัวเองเป็นที่มีการเชื่อมต่อกับบุคคลบางคนที่เธอตั้งข้อสังเกตในความพยายามที่จะเก็บความรู้สึกของการเป็นเจ้าของ เธอยัง likens ตัวเองเพื่อเป็นส่วนหนึ่งของ "ครอบครัว" ที่วงดนตรีเล่นไป ผลออกนอกบ้านทุกสัปดาห์ให้หมายถึงการหลบหนีการแยกความรู้สึกโดดเดี่ยวในการดำรงอยู่ของเธอสำหรับช่วงระยะเวลาหนึ่งโดยมีส่วนร่วมตัวเองอยู่ในเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นที่สวนสาธารณะ แต่เป็นสุดยอดนางสาวสังเกตและฟังเธอชอบที่จะดูโลกของเธอผ่านชุดที่เลื่องลือของแว่นตาสีกุหลาบที่จะปกป้องตัวเองจากการเผชิญหน้ากับความจริงของการดำรงอยู่ของเธอเหงา นางสาวสุดยอดของเธอจะเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของความเป็นจริงเพื่อหลีกเลี่ยงการหันหน้าไปทางด้านที่ไม่พึงประสงค์ในชีวิตของเธอ ตัวอย่างแรกนี้จะตั้งข้อสังเกตว่าเธอ settles ในบนม้านั่ง "พิเศษ" ของเธอที่สวนสาธารณะและสัมผัสขนขโมยรอบคอของเธอและเธอก็สบายใจด้วยการปรากฏตัวของที่ทำจากขนสัตว์ เธอคิดว่าหนังเป็นมากขึ้นของสัตว์เลี้ยงคบหาขณะที่เธอเห็นว่า "เธอจะได้เอามัน offand วางไว้บนตักของเธอและลูบมัน." ไม่สนใจความเป็นจริงตัวอักษรและบุคลิกภาพจะคิดเข้ามาในที่ทำจากขนสัตว์ตายขณะที่เธอสนิทสนมหมายถึงอุปกรณ์เสริมว่า "โกงเล็ก ๆ น้อย ๆ " บ่งชี้อีกว่านางสาวสุดยอด skews ความเป็นจริงของเธอมีให้เห็นในการรับรู้ของคนอื่น ๆ ของเธอเมื่อเทียบกับตัวเอง ในขณะที่ spectating นางสาวสุดยอดสังเกตบิดาผู้ช่วยดูแลผู้สูงอายุที่ม้านั่งร่วมพิธีเดียวกันในการมาที่สวนสาธารณะทุกวันอาทิตย์ที่จะดูและฟัง เธอไม่รู้จักตัวเองว่าอยู่ในหมวดหมู่เดียวกันเมื่อเธอสังเกตเห็นว่าคนอื่น ๆ เงียบเกือบทั้งหมดเก่าและจากวิธีที่พวกเขาจ้องมองมาที่พวกเขามองว่าพวกเขาต้องการเพียงแค่ com แปลกจากที่มืดปฏิเสธที่จะเห็นภาพสะท้อนของตัวเองในเรื่องนี้ กระจกของทังผู้สูงอายุ ในห้องเล็ก ๆ น้อย ๆ
เธอเช่นเดียวกับนางสาวสุดยอดบิดการรับรู้ของเธอขณะที่เธอเริ่มที่จะจินตนาการว่าตัวเองเป็น"นักแสดง". งะสวนสาธารณะกลายเป็นเวทีวงดนตรี orchestrates ปฏิสัมพันธ์และฝูงชนที่จะกลายเป็นนักแสดงฉากที่เธอนึกว่าเป็น "เหมือนเล่น." ในการใช้วิธีการนี้เธอให้ตัวเองด้วยความรู้สึกของการรวมความสำคัญและการเชื่อมต่อกับคนแปลกหน้าที่ล้อมรอบเธอ ความคิดในการเล่นเป็นส่วนหนึ่ง "ในสวนสาธารณะ" ประสิทธิภาพ "จะช่วยให้เธอที่จะหลอกตัวเองลงไปเธอมีจุดประสงค์ภายในเชื่อว่าเขาฝูงชน. โดยไม่เจตนาเธอได้ตั้งตัวเองขึ้นที่จะเผชิญหน้ากับความเป็นจริงของสถานการณ์ของเธอ. ชุดนำไปสู่เหตุการณ์ เพื่อภาพลวงตานางสาวสุดยอดของการถูกทำลายและกองกำลังของเธอที่จะตระหนักถึงเอลฟ์หลอกลวง. ขณะที่เธอนาฬิกานางสาวสุดยอดขอระบุกับหญิงชราในหมวกขนสัตว์ที่พบโดยสุภาพบุรุษ. นี้ผู้หญิงคนที่สองตื่นเต้นที่มีโอกาสสำหรับ บริษัท และ "มีความยินดีมากที่จะได้เห็นเขา-ความยินดี!" คนตัวเมืองละเว้นการพูดพล่อยตื่นเต้นของผู้หญิงและแม้จะไปจุดที่หยาบคาย. มีไฟบุหรี่เขา "อย่างช้าๆสูดลมหายใจลึกยิ่ง puffinto ใบหน้าของเธอเวนในขณะที่เธอ ยังคงพูดคุยและหัวเราะสะบัดการแข่งขันออกไปและเดินบน. "นางสาวสุดยอดลึก empathizes กับผู้หญิงคนนี้ที่เธอถ่ายโอนความอัปยศอดสูและความเจ็บปวดรู้สึก vicariously เป็นเพลงของวงดนตรีที่เล่นในพื้นหลัง. นางสาวสุดยอดนาฬิกาปฏิกิริยาของผู้หญิงและนึกว่า เวนวงดูเหมือนจะรู้ว่าสิ่งที่เธอรู้สึกและเล่นมากขึ้น sofly เล่นละม่อม. " เมื่อพยานฉากนี้นางสาวสุดยอดสถานที่ชมเธอว่า "นักแสดง" โหมดการหลีกเลี่ยงความเสี่ยง ในการทำเช่นนั้นเธอสามารถที่จะหลอกตัวเองให้เชื่อว่าเธอจะห่างไกลได้อย่างปลอดภัยจากความทุกข์ความเจ็บปวดเช่นเดียวกับผู้หญิงในหมวกที่ทำจากขนสัตว์ กลไกการเผชิญปัญหานี้จะช่วยให้เธอกลับมาดูความสะดวกสบายและการฟัง แต่เธอก็ยังไม่รู้ว่าตัวเองตั้งขึ้นที่จะได้รับบาดเจ็บทางอารมณ์โดยคู่หนุ่มสาวที่นั่งข้างที่เธอ ชายหนุ่มหมายถึงนางสาวสุดยอดเป็น "สิ่งเก่าโง่" ในการสนทนาของเขากับแฟนสาวของเขาเขายังคงรู้อย่างเต็มที่ดีสุดยอดนางสาวฟังโดยตั้งคำถามว่า "ทำไมเธอไม่มาที่นี่ที่ทุกคนที่ต้องการให้เธอทำไม doesn ' เสื้อให้เธอแก้วเก่าของเธอโง่ที่บ้าน? " ในทันทีป้อมปราการป้องกันการหลอกลวงตัวเองว่านางสาวสุดยอดได้สร้างอย่างระมัดระวังมาล้มลงรอบตัวเธอ เธอถูกบังคับให้รู้ว่าเธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งหรือมีความสำคัญของฝูงชนที่อยู่รอบ ๆ ของเธอโดยไม่คำนึงถึงสิ่งที่เธอได้เลือกที่จะจินตนาการ ท้อแท้นางสาวสุดยอดใบสวนสาธารณะที่จะกลับไปหาเธอ "ห้องเช่นตู้." เธอไม่เวนรู้สึกคุ้มค่ามากพอที่จะรักษาตัวเองเพื่อชิ้นปกติของ honeycake ซื้อจากขนมปังในทางกลับบ้านของเธอ แม้ว่านางสาวสุดยอดความพยายามที่จะบิดเบือนความจริงเพื่อวัตถุประสงค์สำหรับเธอในการช่วยให้เธอที่จะรับมือกับความเป็นจริงที่ไม่พึงประสงค์ของสถานการณ์ของเธอระบบของเธอไม่ได้ผิด นางสาวสุดยอดสามารถที่จะหลอกตัวเองเป็นเวลาเข้าไปในการหลีกเลี่ยงความเป็นจริงของความเหงาของเธอโดย reframing ความคิดของเธอเข้าสู่การรับรู้ที่มีอย่างท่วมท้นน้อยที่จะเธอ แต่เธอในที่สุดใบหน้าผลโหดร้ายของกลยุทธ์นี้ขณะที่เธอถูกบังคับให้ต้องสัมผัสฐานกับความเป็นจริง ผลมาจากการพูดความรู้สึกของชายหนุ่ม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ภาพลวงตาในเรื่องสั้น " พลาดสุดยอด " เขียนโดย Katherine Mansfield ในปี 1922 วันอาทิตย์ aftemoon ใช้กับผู้หญิงสูงวัยระหว่างพิธีกรรมรายสัปดาห์ของการเยี่ยมชมสวนสาธารณะริมทะเล . ผู้หญิง คุณสุดยอด ตลอด เธอเคยได้ยินวงดนตรีเล่นนอกบ้าน และแช่ในบรรยากาศ แต่ส่วนมากของทั้งหมดเขา relishes โอกาสนั่งในชีวิตของผู้อื่น โดยการฟังและดูแมนส์ฟิลด์ " พลาดสุดยอด " แสดงให้เห็นถึงหญิงชราพยายามที่จะบรรเทาความเหงาด้วยการสร้างความเป็นจริงอื่นสำหรับตัวเอง เธอยังเป็นที่สุด บังคับให้ใบหน้าตนเอง หลอกลวง มันอย่างแท้จริงคือ คิดถึงสุดยอดพิธีกรรมของการเยี่ยมชมสวนทุกอาทิตย์ช่วยให้เธอรับมือกับความเหงา มันชัดเจนเท่าใดความเพลิดเพลินหญิงชราที่มาจากกิจกรรมง่ายๆ เป็นผู้บรรยาย อเมริกาโอ้วิธีการที่น่าสนใจมัน ! วิธีที่เธอชอบมัน เธอชอบนั่ง [ ดูอยู่ที่นั่นมันทั้งหมด ! กิจกรรมประจำสัปดาห์ที่ให้โอกาสคุณสุดยอดสถานที่ที่ตัวเองใน บริษัท ของผู้อื่น และต้องทิ้ง " ในห้องมืด " เล็ก ๆน้อย ๆที่เธอยังมีชีวิตอยู่ คิดถึงสุดยอดใช้ยุทธวิธีในการฟังและดูอยู่เฉยๆ รวมถึงตัวในกิจกรรมต่างๆ ของ ปาร์ค มุงเธอเป็นผู้เชี่ยวชาญใน " นั่งอยู่ในชีวิตของผู้คนอื่น ๆสักครู่ " โดยการแอบฟัง นิสัย " ฟังเหมือนว่าเธอไม่ได้ฟัง " ช่วยให้หล่อนรู้สึกรวม มีผู้พบเห็นคนมักมาก คุณสุดยอด จ่ายตั้งใจจดจ่อที่รายล้อมเธอ โดยการดูแลที่เหมือนกัน เธอใช้เวลาในการสังเกตคนอื่น เธอหวังว่า " ไม่ต้องสงสัยเลยว่าต้องมีคนสังเกตเห็นว่าเธอไม่ได้อยู่ในการเข้าร่วมประชุมความคิดนี้ช่วยให้หล่อนรู้สึกความรู้สึกของชุมชนกับคนแปลกหน้าที่สวนสาธารณะ คิดถึงสุดยอดคว้าทุกโอกาสที่เธอสามารถจินตนาการตัวเองเป็นต้องมีการเชื่อมต่อกับบุคคลที่เธอสังเกตในความพยายามที่จะสร้างความรู้สึกของการเป็นสมาชิก เธอยัง likens ตัวเองเป็นส่วนหนึ่งของ " ครอบครัว " ที่วงเล่นด้วย ผลกิจกรรมประจำสัปดาห์มีวิธีการที่จะหลบหนีแยกรู้สึกในการดำรงอยู่โดดเดี่ยวของเธอเป็นเวลานานโดยมีส่วนร่วมตัวเองในเรื่องที่เกิดขึ้นที่สวนสาธารณะ อย่างไรก็ตาม นางสาวสุดยอดสังเกตและฟัง เธอชอบที่จะดูโลกเธอผ่านแว่นตาสีกุหลาบ เลื่องลือชุดเพื่อปกป้องตัวเองจากการเผชิญหน้ากับความจริงของการดำรงอยู่โดดเดี่ยวของเธอคุณเปลี่ยนแปลงการรับรู้ของเธอสุดยอดของความเป็นจริงเพื่อหลีกเลี่ยงกับด้านไม่ดีของชีวิตของเธอ ตัวอย่างแรกนี้ไว้เธอ settles ในเธอ " พิเศษ " ม้านั่งที่สวนสาธารณะ และสัมผัสกับขนขโมยรอบคอของเธอ เธอจะปลอบโดยการแสดงตนของขนเธอคิดว่าของเพลเป็นมากกว่าสัตว์เลี้ยงเพื่อนเดินทางที่เธอเห็นว่า " เธอต้องเอา offand วางไว้บนตักของเธอและลูบมัน " เพิกเฉยต่อความเป็นจริง และบุคลิก เป็นจินตนาการในขนสัตว์ตายตามที่เธอชอบ หมายถึง อุปกรณ์ที่เป็น " โกงน้อย ! " บ่งชี้ว่าคุณสุดยอด skews ความเป็นจริงของเธอคือเห็นในการรับรู้ของผู้อื่นและตัวเองในขณะที่ spectating คุณหนูสุดยอดสังเกตชายสูงอายุพี่เลี้ยงที่ม้านั่งแบ่งปันพิธีกรรมเดียวกันมาสวนสาธารณะ ทุกวันอาทิตย์ เวลาในการชมและฟัง เธอไม่ได้รู้จักตัวเป็นประเภทเดียวกัน เมื่อเธอสังเกตเห็นว่าคนอื่นเงียบเกือบทั้งหมดอายุ และจากวิธีที่พวกเขาจ้องมองพวกเขาดูราวกับเพิ่ง com คี่จากที่มืดก็เห็นเงาสะท้อนของตัวเองในกระจก ของผู้สูงอายุสันโดษ . ในห้องเล็ก ๆน้อย ๆเธอ
เหมือนกัน คิดถึงสุดยอดบิดการรับรู้ของเธอขณะที่เธอเริ่มที่จะจินตนาการตัวเองเป็น " นักแสดง " สวนสาธารณะของกลายเป็น เวที วงดนตรี orchestrates ปฏิสัมพันธ์และฝูงชนจะแสดงฉากที่เธอจินตนาการเป็น " เหมือนเล่น " ในการใช้วิธีนี้เธอให้ตัวเองกับความรู้สึกของการรวม , ความสำคัญ , และการเชื่อมต่อกับคนแปลกหน้าที่รายล้อมตัวเธอ ความคิดของการเล่นเป็นส่วน " สวนสาธารณะ " Performance " ที่ช่วยให้เธอหลอกตัวเองในเธอมีจุดประสงค์เชื่อเขาในฝูงชน โดยเธอได้ตั้งค่าตัวเองขึ้นเพื่อเผชิญหน้ากับความเป็นจริงของสถานการณ์ของเธอชุดของเหตุการณ์ที่นำไปสู่คุณบริมายาถูกสลาย และบังคับให้เธอเข้าใจเอลฟ์การหลอกลวง ขณะที่เธอนาฬิกา คุณผู้หญิงสุดยอดขอระบุกับคนแก่ผู้หญิงในหมวกขนสัตว์ที่พบโดยสุภาพบุรุษ คนที่สองนี่ตื่นเต้นที่โอกาสสำหรับ บริษัท และ " จึงยินดีที่จะเห็นเขาดีใจ" ผู้ชายที่ไม่สนใจผู้หญิงอ่า . . . ตื่นเต้น คุยกัน แม้ไปถึงจุดที่หยาบคาย มี จุดบุหรี่ เขาหายใจช้าลงมาก ลึก puffinto ใบหน้าเธอ เวน ขณะที่เธอยังคุยและหัวเราะ สะบัดตรงออกไปและเดินไป" คุณหนูสุดยอดมากเห็นใจผู้หญิงคนนี้เธอรับความอับอายและเจ็บปวดประสบการณ์รู้สึกว่าเป็นเพลงที่วงดนตรีเล่นในพื้นหลัง คิดถึงสุดยอดนาฬิกาปฏิกิริยาของผู้หญิง และจินตนาการว่าเวนวงดนตรีที่ดูเหมือนจะรู้ว่าสิ่งที่เธอเป็นความรู้สึกและการเล่นมากขึ้น sofly เล่นอย่างอ่อนโยนว่า . . " เมื่อเห็นฉากนี้ คุณหนูสุดยอดสถานที่ H " นักแสดง " โหมดเพื่อหลีกเลี่ยงความเสี่ยง .ในการทำเช่นนั้น เธอจะสามารถหลอกลวงตัวเองให้เชื่อว่าเธอจะปลอดภัยห่างไกลจากทุกข์เหมือนกันเจ็บเป็นผู้หญิงในชุดขนสัตว์หมวก นี้กลไก coping ช่วยให้เธอสบายกลับมาดู และฟัง แต่เธอก็ยังไปตั้งตนเองขึ้นเป็นอารมณ์ ที่บาดเจ็บ โดยคู่หนุ่มสาวที่นั่งอยู่ข้างๆเธอชายหนุ่มหมายถึงพลาดสุดยอด เป็น " ไอ้สิ่งเก่า " ในการสนทนาของเขากับแฟนของเขา เขายังคง ถ้ารู้ว่าคุณสุดยอด คือ การฟัง โดยการตั้งคำถาม " ทำไมเขามาที่นี่ ที่ทุกคนต้องการเธอ ? ทำไมเธอไม่เก็บแก้วเก่างี่เง่าของเธอที่บ้าน ? ในทันทีป้อมปราการป้องกันการหลอกลวงของตนเองที่คุณสุดยอดได้สร้างมาล้มลง รอบๆตัวเธอ เธอถูกบังคับให้ต้องตระหนักว่าเธอไม่ได้เป็นส่วนหนึ่งหรือสำคัญของฝูงชนที่ล้อมรอบเธอ ไม่ว่าเธอเลือกที่จะจินตนาการ ท้อแท้ คุณสุดยอดใบวนกลับไปที่ห้อง " เช่น ตู้" เธอไม่ได้เวนรู้สึกคุ้มค่าพอที่จะรักษาตัวเองชิ้นปกติของ honeycake ซื้อมาจากขนมระหว่างทางกลับบ้าน แม้ว่าคุณพยายามที่จะบิดเบือนความจริงบริตอบสนองวัตถุประสงค์ของเธอช่วยให้เธอรับมือกับความเป็นจริงที่ไม่พึงประสงค์ของสถานการณ์ของเธอ ร่างกายของเธอจะไม่ผิดพลาดคิดถึงสุดยอดสามารถหลอกลวงตัวเอง สำหรับเวลาในการหลีกเลี่ยงความจริงของความเหงาโดย reframing ความคิดของเธอในการรับรู้ที่ยุ่งยากน้อยกว่าเธอ แต่เธอสุดหน้าผลพวงโหดร้ายของรูปนี้เธอถูกบังคับให้ต้องสัมผัสกับความเป็นจริง ผลของความเห็นความรู้สึกของชายหนุ่ม