Following successful alcohol withdr

Following successful alcohol withdrawal, most alcohol-dependent patients enter a psychosocial rehabilitation programme that aims to reduce or eliminate the desire to drink (i.e. relapse prevention). Although psychosocial treatments are effective in reducing alcohol consumption and in maintaining abstinence in many patients, a substantial proportion of patients resume drinking within a year after treatment (Swift, 1999). Therefore psychosocial therapy is often combined with pharmacological therapy to improve success rates.

Naltrexone is an opioid receptor antagonist (a substance that blocks opioid receptors in the brain without itself producing positive effects), and a new pharmacological relapse-prevention agent employed as an adjunct to psychosocial therapies in the treatment of alcohol dependence. Its exact mode of action is not clearly defined. However, some studies have shown that the craving or reinforcing properties of drinking alcohol is related in part to increases in endogenous opioid activity following alcohol use. This has been a postulated mechanism of action for the opioid antagonist therapies reported by Schaffer and Naranjo (1998). Reductions in craving are associated with longer abstinence (Swift, 1999). Genetic differences have also been detected with respect to endogenous opioid responses to alcohol intake and the risk of alcoholism (Gianoulakis and de Waele, 1994).

The efficacy of naltrexone, as an effective adjunct in the treatment of alcohol dependence, has been demonstrated in a number of published trials (O'Malley et al., 1992; Volpicelli et al., 1992,1995a). These trials suggested that, when the drug is taken daily, it appears to reduce the number of occasions during which a person is likely to drink, and to reduce the amount of alcohol consumed during any one occasion when they do drink. Naltrexone is now available in Australia as a ‘relapse-preventing' agent for patients who are receiving rehabilitative treatment for alcohol dependence. The purpose of this meta-analytical review is to evaluate the aggregate efficacy and potential toxicity of naltrexone, compared to placebo, as an adjunct treatment of alcohol dependence. Both published and unpublished randomized controlled trials (RCTs) of naltrexone were used.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ต่อแอลกอฮอล์สำเร็จถอน ผู้ป่วยขึ้นอยู่กับเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ส่วนใหญ่ป้อนโครงการ psychosocial ฟื้นฟูที่มีวัตถุประสงค์เพื่อลด หรือกำจัดความปรารถนาจะดื่ม (เช่นการกลับไปเสพป้องกัน) แม้ว่า psychosocial รักษาที่มีประสิทธิภาพ ในการลดปริมาณการใช้แอลกอฮอล์ และละเว้นในผู้ป่วยที่รักษา พบสัดส่วนของผู้ป่วยกลับมาดื่มภายในหนึ่งปีหลังการรักษา (Swift, 1999) ดังนั้น psychosocial บำบัดมักใช้ร่วมกับ pharmacological บำบัดเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จNaltrexone ไม่มี opioid นิสต์ (สารที่บล็อก receptors opioid ในสมอง โดยที่ตัวเองผลิตผลบวก), และตัวแทน pharmacological กลับไปเสพป้องกันใหม่ที่ลูกจ้างเป็นเกียรติคุณที่จะบำบัด psychosocial ในการบำบัดรักษาของการพึ่งพาเหล้า ไม่ชัดเจนกำหนดวิธีการดำเนินการแน่นอน อย่างไรก็ตาม บางการศึกษาได้แสดงว่า การแกะสลักหรือการเสริมคุณสมบัติของเหล้าเกี่ยวข้องในส่วนการเพิ่มใน endogenous กิจกรรม opioid ต่อสุรา นี้มีกลไก postulated ของการดำเนินการสำหรับบำบัดปฏิปักษ์ opioid ที่รายงานโดย Schaffer Naranjo (1998) ในอยากลดเกี่ยวข้องกับละเว้นยาว (Swift, 1999) ความแตกต่างทางพันธุกรรมยังมีการตรวจพบกับคำตอบ opioid endogenous บริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และความเสี่ยงของการติด (Gianoulakis และเดอ Waele, 1994)มีการแสดงประสิทธิภาพของ naltrexone เป็นเกียรติคุณมีประสิทธิภาพในการบำบัดรักษาของพึ่งพาเหล้า จำนวนทดลองเผยแพร่ (O'Malley et al., 1992 Volpicelli et al., 1992, 1995a) ทดลองเหล่านี้แนะนำที่ เมื่อนำยาทุกวัน ไปลดจำนวนของโอกาสที่คนจะดื่ม และการลดปริมาณของแอลกอฮอล์ใช้ในโอกาสต่าง ๆ หนึ่งเมื่อพวกเขาดื่ม Naltrexone มีอยู่ในออสเตรเลียเป็นตัวแทน 'การกลับไปเสพป้องกัน' สำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษา rehabilitative พึ่งพาเหล้า วัตถุประสงค์ของบทความนี้วิเคราะห์ meta-จะประเมินรวมประสิทธิภาพและเกิดความเป็นพิษของ naltrexone เปรียบเทียบกับยาหลอก เป็นการรักษาเกียรติคุณของพึ่งพาเหล้า เผยแพร่ และประกาศ randomized ควบคุมการทดลอง (RCTs) ของ naltrexone ถูกใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ต่อไปนี้การถอนแอลกอฮอล์ที่ประสบความสำเร็จผู้ป่วยติดสุรามากที่สุดเข้าสู่โปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพทางจิตสังคมที่มีจุดมุ่งหมายเพื่อลดหรือขจัดความปรารถนาที่จะดื่ม (เช่นการป้องกันการกำเริบของโรค) แม้ว่าการรักษาทางจิตสังคมที่มีประสิทธิภาพในการลดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และการละเว้นในการรักษาในผู้ป่วยจำนวนมากสัดส่วนของผู้ป่วยที่กลับมาดื่มภายในหนึ่งปีหลังการรักษา (สวิฟท์, 1999) ดังนั้นการบำบัดทางจิตสังคมที่มักจะรวมกับการรักษาทางเภสัชวิทยาที่จะปรับปรุงอัตราความสำเร็จ. Naltrexone เป็นศัตรูตัวรับ opioid (สารที่บล็อก opioid ผู้รับในสมองโดยไม่ต้องผลิตเองผลในเชิงบวก) และเภสัชวิทยาใหม่ตัวแทนกำเริบป้องกันการว่าจ้างให้เป็นผู้ช่วยในการ การบำบัดทางจิตสังคมในการรักษาโรคติดสุรา โหมดที่แน่นอนของการดำเนินการที่ไม่ได้กำหนดไว้อย่างชัดเจน อย่างไรก็ตามการศึกษาบางส่วนได้แสดงให้เห็นว่าอยากหรือเสริมคุณสมบัติของการดื่มสุราที่เกี่ยวข้องในส่วนของการเพิ่มขึ้นของกิจกรรม opioid ภายนอกต่อไปนี้การใช้เครื่องดื่มแอลกอฮอล์ นี้ได้รับการตั้งสมมติฐานกลไกของการดำเนินการบำบัดศัตรู opioid รายงานโดยเชฟเฟอร์และ Naranjo (1998) การลดความอยากมีความเกี่ยวข้องกับการเลิกบุหรี่อีกต่อไป (สวิฟท์, 1999) ความแตกต่างทางพันธุกรรมยังได้รับการตรวจพบด้วยความเคารพต่อการตอบสนอง opioid ภายนอกเพื่อการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และความเสี่ยงของโรคพิษสุราเรื้อรัง (Gianoulakis และ Waele, 1994). ประสิทธิภาพของ naltrexone เป็นส่วนประกอบที่มีประสิทธิภาพในการรักษาของการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ที่ได้รับแสดงให้เห็นใน จำนวนของการทดลองที่ตีพิมพ์ (โอมอลลีและคณะ, 1992;.. Volpicelli, et al, 1992,1995a) การทดลองเหล่านี้ชี้ให้เห็นว่าเมื่อยาเสพติดถูกนำมาในชีวิตประจำวันก็จะปรากฏขึ้นเพื่อลดจำนวนครั้งในช่วงที่คนมีโอกาสที่จะดื่มและการลดปริมาณของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์บริโภคในช่วงใดครั้งหนึ่งเมื่อพวกเขาทำเครื่องดื่ม Naltrexone อยู่ในขณะนี้ในประเทศออสเตรเลียเป็นตัวแทน 'กำเริบป้องกัน' สำหรับผู้ป่วยที่จะได้รับการรักษาฟื้นฟูสำหรับสุรา วัตถุประสงค์ของการตรวจสอบการวิเคราะห์อภิมานนี้คือการประเมินประสิทธิภาพโดยรวมและความเป็นพิษที่มีศักยภาพของ naltrexone เมื่อเทียบกับยาหลอกเช่นการรักษาเสริมของการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งตีพิมพ์และเผยแพร่งานวิจัยแบบสุ่ม (RCTs) ของ naltrexone ถูกนำมาใช้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ความสำเร็จต่อไปนี้การถอนแอลกอฮอล์ แอลกอฮอล์ ผู้ป่วยส่วนใหญ่ขึ้นอยู่กับใส่จิตโปรแกรมการฟื้นฟูสมรรถภาพที่มีวัตถุประสงค์เพื่อลดหรือขจัดความปรารถนาที่จะดื่ม ( เช่นการป้องกันการกำเริบของโรค ) แม้ว่าการรักษาทางจิตสังคมจะมีประสิทธิภาพในการลดการบริโภคเครื่องดื่มแอลกอฮอล์และการเลิกบุหรี่ในผู้ป่วยหลายคนสัดส่วนสำคัญของผู้ป่วยกลับมาดื่มภายใน 1 ปีหลังการรักษา ( Swift , 1999 ) ดังนั้น จิตสังคมบำบัดมักจะรวมกับการรักษาทางเภสัชวิทยาเพื่อเพิ่มอัตราความสำเร็จ

ทางเลือก คือตัวรับ opioid antagonist ( สารที่บล็อก opioid receptors ในสมองไม่มีตัวเองผลิตผลเป็นบวก )และทางเจ้าหน้าที่โครงการป้องกันการกำเริบของโรคใหม่ เสริมการรักษาในการรักษาด้านจิตสังคมของการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ โหมดการกระทำที่เป็นท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม บางการศึกษาแสดงให้เห็นว่าความอยากหรือสมบัติการดื่มสุราจะเกี่ยวข้องในส่วนที่เพิ่มขึ้นของกิจกรรมในวันต่อไปนี้การใช้แอลกอฮอล์นี้ได้ถูกคิดค้นกลไกการออกฤทธิ์เพื่อรักษาวัน รายงานโดย เชเฟอร์ และ ปฏิปักษ์ นารันโจ ( 1998 ) ( อยากเกี่ยวข้องกับอีกต่อไปเว้น ( Swift , 1999 ) ความแตกต่างทางพันธุกรรมยังถูกตรวจพบในการตอบสนองต่อวันการบริโภคแอลกอฮอล์และความเสี่ยงของโรค ( gianoulakis และ de waele , 1994 ) ประสิทธิผลของนาลเตรกโซน

,เสริมประสิทธิภาพในการรักษาของการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ได้แสดงในหลายการทดลองตีพิมพ์ ( โอมาลลี่ et al . , 1992 ; volpicelli et al . , 19921995a ) การทดลองนี้แสดงให้เห็นว่า เมื่อการถ่ายทุกวันจะลดโอกาสในช่วงที่บุคคลมีแนวโน้มที่จะดื่มและเพื่อลดปริมาณของแอลกอฮอล์ที่ใช้ในโอกาสใด ๆเมื่อพวกเขาดื่ม ทางเลือก คือตอนนี้สามารถใช้ได้ในออสเตรเลียเป็น ' ล้มเหลว ' ตัวแทนการป้องกันสำหรับผู้ป่วยที่ได้รับการรักษาฟื้นฟูการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ มีรีวิวนี้วิเคราะห์เมตา เพื่อประเมินความสามารถและศักยภาพของความเป็นพิษรวมทางเลือก เปรียบเทียบกับยาหลอก ,เสริมการรักษาของการพึ่งพาเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ ทั้งที่ตีพิมพ์และเผยแพร่แบบสุ่มควบคุมการทดลอง ( RCTs ) ของทางเลือกมาใช้