Qing Shui smiled bitterly at Xiang

Qing Shui smiled bitterly at Xiang Bao. He seldom came out onto the street, but almost every time he did, he had to bump into this loli every time. Thank goodness he did not knock into her this time.

“Young lady, why are you always following me around?” Qing Shui smiled and said.

“Who is stalking you, you narcissist!” Xiang Bao rolled her eyes, her exquisite little face was very cute.

“Then why is it that I bump into you every time I come out?” Qing Shui gave up the path and passed by.

“Hey hey, how could you be like this. Every time, you think of throwing me aside, am I that detestable?” Xiang Bao’s voice had a tinge of sob.

Qing Shui turned his head and looked at Xiang Bao. An 18 year old girl was a flower no matter where she went, moreover, Xiang Bao was well-known for her beauty in Hundred Miles City, prettier than the big breasted Xiang Yuan who had a childish face. Of course, this would exclude the opinions of those with special preferences.

“One can’t hide from what that’s bound to come.” Qing Shui sighed to himself. He really didn’t like spending his time with a little girl. He just didn’t like such immature girls.

Xiang Bao saw that Qing Shui was silent, and tears fell from her eyes uncontrollably. She thought of the 1st time, 2nd time, and now this time. Each time he had left without any hesitation, viewing her as trouble and he wasn’t even willing to talk to her. Her heart ached, and tears fell from her face which was like an exquisite piece of white jade, as if they were like a chain of pearls which had broke.

“Why do you have to act like this. It’s like I’ve bullied you!” Qing Shui was speechless.

“What do you want? Making others think that I’ve bullied you.” Qing Shui came back helplessly.

“You did bully me!”

Qing Shui: “…”

“Why is it that every time you see me, you want to escape. Am I so detestable to you?” Xiang Bao said bitterly, her pair of beautiful eyes had turned red.

“Isn’t it because I have things to attend to? Moreover, it’s not like we are very close.” Qing Shui was a bit displeased seeing the crying and complaining Xiang Bao. He really did not like such girls.

“You’re lying. Why do you always have to treat me like this? I also have the right to pursue my happiness. How could you just close the doors on me like this.” Xiang Bao wiped her tears and said in a low voice.

“Sigh, I only want you to give up quickly, and not waste time unnecessarily on me.” Qing Shui sighed and said solemnly.

“But I’m willing to, I’m willing to do this. Even if I know of the outcome, I would still do this without hesitation. I don’t regret this. I just want to account to myself.” Xiang Bao’s misty eyes reflected determination as she looked at Qing Shui.

“Since you are happy doing this, I won’t stop you. Don’t disturb my regular life. Also, I already have someone that I like. Most importantly, you are just not my type.”

It was better not to prolong the agony. So that Xiang Bao would not feel worse in the future, Qing Shui decided to cut off her thoughts when she has yet to latch onto them too deeply. His own life was already a mess as it was.

Indecisiveness invariably leads to trouble! Qing Shui knew full well of this principle. He left the Xiang Bao who was in a daze as he turned to leave.

Xiang Bao looked towards the gradually disappearing figure, and tears once again streaked down her face. Standing in the middle of the streets, she appeared so helpless, so pitiful!

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ชิงฮวงจุ้ยดี ๆ ยิ้มที่บ่าวเซียง เขาไม่ค่อยออกมาบนถนน แต่เกือบทุกครั้งที่เขา เขาจะชน loli นี้ทุกครั้ง ขอบคุณ พระเจ้า เขาไม่ไม่เคาะเข้าเธอเวลานี้"หญิงสาว ทำไมคุณใจเสมอไปรอบ ๆ ฉัน? " ชิง Shui ยิ้ม และกล่าวว่า"ที่กำลังคุกคามคุณ คุณ narcissist" บ่าวเซียงสะสมดวงตาของเธอ ใบหน้าของเธอเล็กน้อยสวยงามก็น่ารักมาก"แล้วทำไมจะว่าผมชนทุกครั้งออกมา" ฮวงจุ้ยชิงขึ้นเส้นทาง และผ่านโดย"เฮ้ เฮ้ วิธีอาจคุณเป็นเช่นนี้ ทุกครั้ง คุณคิดว่า โยนฉันกัน ฉันน่ารังเกียจนั่น" เสียงเซียงเปามีสีของสบฮวงจุ้ยชิงเปิดหัวของเขา และมองที่บ่าวเซียง ดอกไม้ไม่ว่าที่เธอไป นอก บ่าวเซียงได้รู้จักความงามของเธอในร้อยไมล์ซิตี้ สวยกว่าใหญ่กระดุมเซียงหยวนที่มีใบหน้าหน่อมแน้มเป็นสาวอายุ 18 ปีได้ แน่นอน นี้จะไม่รวมความเห็นของผู้ที่มีลักษณะพิเศษ"หนึ่งไม่สามารถซ่อนตัวจากสิ่งที่มีขอบเขตมาได้" ฮวงจุ้ยชิงถอนหายใจกับตัวเอง เขาจริง ๆ ไม่ชอบการใช้เวลาของเขากับสาวน้อย เพียงแค่เขาไม่ชอบผู้หญิงอ่อนดังกล่าวบ่าวเซียงเห็นว่า ฮวงจุ้ยชิงเงียบ และน้ำตาตกจากตาของเธอดะ เธอคิดว่า ครั้งแรก ครั้งที่ 2 และตอนนี้เวลานี้ ทุกครั้งที่เขาได้จากไปโดยไม่ลังเล ดูเธอเป็นปัญหา และเขาไม่เต็มใจจะพูดคุยกับเธอ Ached หัวใจของเธอ และน้ำตาตกจากใบหน้าของเธอที่เป็นเหมือนชิ้นงดงามของสีขาวหยก ก็เหมือนห่วงโซ่ของไข่มุกซึ่งมีความยากจน"ทำไมคุณต้องทำเช่นนี้ มันเป็นเหมือนที่ฉันเคยรังแกคุณ ฮวงจุ้ยชิงพูดได้"คุณต้อง ทำให้คนอื่นคิดว่า ฉันเคยรังแกคุณ" ฮวงจุ้ยชิงกลับมาซม"คุณไม่กลั่นแกล้งฉัน"ชิงฮวงจุ้ย: '...'"ทำไมจึงว่า ทุกครั้งที่เห็นฉัน คุณต้องการหลบหนี ฉันน่ารังเกียจมากกับคุณ" บ่าวเซียงกล่าวดี ๆ คู่ของเธอตาสวยก็หันแดง"ไม่ได้ เพราะผมมีสิ่งที่ต้องให้หรือไม่ นอกจากนี้ มันเป็นไม่เหมือนเราสนิทกันมาก" ฮวงจุ้ยชิงเห็นนิดเห็นบ่าวเซียงร้องไห้ และร้องเรียนได้ เขาจริง ๆ ไม่ชอบหญิงดังกล่าว"คุณกำลังโกหก ทำไมคุณจะต้องปฏิบัติกับฉันเช่นนี้ ฉันยังมีสิทธิที่จะไล่ตามความสุขของฉัน วิธีสามารถคุณเพียงแค่ปิดประตูกับฉันเช่นนี้" บ่าวเซียงเช็ดน้ำตาของเธอ และกล่าวว่า เสียงต่ำ"ถอนหายใจ ฉันเพียงต้องการให้ขึ้นอย่างรวดเร็ว และไม่เสียเวลาโดยไม่จำเป็นฉัน" ฮวงจุ้ยชิงถอนหายใจ และกล่าวว่า เคร่งขรึม"แต่ฉันยอม ฉันต้องการทำเช่นนี้ แม้ว่าฉันรู้ผล ฉันจะยังคงทำเช่นนี้โดยไม่ลังเล ฉันไม่เสียใจนี้ ฉันเพียงต้องการบัญชีเพื่อตนเอง" เซียงเบ้าตาหมอกสะท้อนความมุ่งมั่นเธอดูฮวงจุ้ยชิง"เนื่องจากคุณมีความสุขทำเช่นนี้ ฉันจะไม่หยุดคุณ ไม่รบกวนชีวิตปกติ ด้วย ฉันมีคนที่ชอบ ที่สำคัญที่สุดคือ คุณไม่เพียงแค่ชนิดของฉัน"ก็ดีกว่าไม่ยืดความทุกข์ทรมาน ดังนั้นบ่าวเซียงไม่รู้สึกเลวร้ายในอนาคต ฮวงจุ้ยชิงตัดสินใจที่จะตัดความคิดของเธอเมื่อเธอยังไม่ได้สลักลงบนพวกเขาอย่างลึกซึ้งเกินไป ชีวิตของเขาเองได้แล้วระเบียบจะเป็นไม่กล้าตัดสินใจนำไปสู่ปัญหาอย่างสม่ำเสมอ ฮวงจุ้ยชิงรู้ดีของหลักการนี้ เขาซ้ายเบ้าเซียงที่ดึกเขาเปิดให้ออกจากบ่าวเซียงมองไปทางรูปค่อย ๆ หายไป และน้ำตาอีกลายลงใบหน้าของเธอ เธอยืนอยู่กลางถนน ปรากฏกำพร้าดังนั้น ดังนั้นน่าสงสาร

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชิงวงจุ้ยยิ้มอย่างขมขื่นที่ Xiang เบ้า เขาไม่ค่อยออกมาบนถนน แต่เกือบทุกครั้งที่เขาทำทุกที่เขาจะต้องชน Loli นี้ทุกครั้ง ขอบคุณพระเจ้าที่เขาไม่ได้เคาะเป็นของเธอในครั้งนี้.

"หญิงสาวทำไมคุณเสมอดังต่อไปนี้ฉันไปรอบ ๆ ?" ชิงวงจุ้ยยิ้มและกล่าวว่า.

"ใครจะสะกดรอยตามคุณคุณ narcissist!" Xiang เบ้ารีดดวงตาของเธอใบหน้าเล็ก ๆ ของเธอที่สวยงาม ก็น่ารักมาก.

"แล้วทำไมมันเป็นสิ่งที่ฉันชนคุณครั้งที่ผมออกมาทุกครั้งหรือไม่" ชิงวงจุ้ยให้ขึ้นเส้นทางและส่งผ่านโดย.

"Hey Hey, วิธีการที่คุณอาจจะเป็นเช่นนี้ เวลาที่คุณคิดว่าการขว้างปาผมกันทุกคนผมว่าน่ารังเกียจ? "เสียงเซียงบัวทองมีสีของร้องไห้.

ชิงวงจุ้ยหันหัวของเขาและมองไปที่เซียงเบ้า หญิงสาวอายุ 18 ปีเป็นดอกไม้ที่ไม่ว่าเธอไปยิ่งกว่านั้น Xiang เบ้าเป็นที่รู้จักกันเพื่อความงามของเธอในร้อยไมล์เมืองสวยกว่าใหญ่กระดุม Xiang หยวนที่มีใบหน้าที่หน่อมแน้ม ของหลักสูตรนี้จะไม่รวมความคิดเห็นของผู้ที่มีการตั้งค่าพิเศษ.

"หนึ่งไม่สามารถซ่อนจากสิ่งที่ผูกพันมา." ชิงวงจุ้ยถอนหายใจกับตัวเอง เขาไม่ชอบการใช้เวลาของเขากับสาวน้อย เขาก็ไม่ได้ชอบผู้หญิงที่ยังไม่บรรลุนิติภาวะดังกล่าว.

Xiang เบ้าเห็นว่าชิงวงจุ้ยก็เงียบและน้ำตาหล่นลงมาจากดวงตาของเธออย่างบ้าคลั่ง เธอคิดว่าเวลาที่ 1 ครั้งที่ 2 และตอนนี้เวลานี้ แต่ละครั้งที่เขาทิ้งไว้โดยไม่ลังเลใด ๆ ดูเธอขณะที่ปัญหาและเขาก็ไม่ได้ยินดีที่จะพูดคุยกับเธอ หัวใจของเธอปวดร้าวและน้ำตาหล่นลงมาจากใบหน้าของเธอซึ่งเป็นเหมือนชิ้นงดงามของหยกขาวราวกับว่าพวกเขาเป็นเหมือนห่วงโซ่ของไข่มุกซึ่งยากจน.

"ทำไมคุณจะต้องกระทำเช่นนี้ มันก็เหมือนกับที่ผมเคยรังแกคุณ! "ชิงวงจุ้ยก็พูด.

" สิ่งที่คุณต้องการ? . ทำให้คนอื่นคิดว่าที่ผมเคยรังแกคุณ "ชิงวงจุ้ยกลับมาอย่างช่วยไม่ได้.

" คุณไม่พาลฉัน "!

ชิงวงจุ้ย:" ... "

" ทำไมมันจึงเป็นเวลาที่คุณเห็นฉันทุกที่คุณต้องการที่จะหลบหนี ฉันจึงน่าสะอิดสะเอียนกับคุณ? "Xiang เบ้ากล่าวว่าขมขื่นดวงตาคู่สวยของเธอได้เปลี่ยนเป็นสีแดง.

" มันไม่ได้เป็นเพราะฉันมีสิ่งที่จะเข้าร่วมกับ? นอกจากนี้ก็ไม่ชอบเราอยู่ใกล้มาก. "ชิงวงจุ้ยเป็นบิตไม่พอใจเห็นร้องไห้และบ่น Xiang เบ้า เขาจริงๆไม่ได้ชอบผู้หญิงดังกล่าว.

"คุณกำลังโกหก ทำไมคุณมักจะต้องปฏิบัติกับฉันเช่นนี้หรือไม่ ฉันยังมีสิทธิที่จะไล่ตามความสุขของฉัน คุณสามารถวิธีเพียงแค่ปิดประตูกับฉันเช่นนี้. "Xiang เบ้าเช็ดน้ำตาของเธอและพูดด้วยเสียงต่ำ.

" เฮ้อฉันเพียงต้องการให้คุณให้ขึ้นได้อย่างรวดเร็วและไม่เสียเวลาโดยไม่จำเป็นกับฉัน. "ชิงวงจุ้ยถอนหายใจและ กล่าวอย่างเคร่งขรึม.

" แต่ฉันยินดีที่จะฉันยินดีที่จะทำเช่นนี้ แม้ว่าผมจะรู้ว่าผลที่ได้ก็ยังจะทำเช่นนี้โดยไม่ลังเล ฉันไม่เสียใจนี้ ผมแค่อยากจะบัญชีตัวเอง. "Xiang เบ้าดวงตาหมอกสะท้อนให้เห็นถึงความมุ่งมั่นในขณะที่เธอมองที่ชิงวงจุ้ย.

" ตั้งแต่คุณมีความสุขทำเช่นนี้ฉันจะไม่หยุดคุณ อย่ารบกวนชีวิตปกติของฉัน นอกจากนี้ผมมีคนที่ผมชอบ สิ่งสำคัญที่สุดคือคุณเป็นเพียงไม่ได้เป็นประเภทของฉัน. "

ก็ยังดีกว่าไม่ได้ที่จะยืดความทุกข์ทรมาน เพื่อให้ Xiang เบ้าจะไม่รู้สึกแย่ลงในอนาคตชิงวงจุ้ยตัดสินใจที่จะตัดออกจากความคิดของเธอเมื่อเธอยังไม่ได้ยึดมั่นในพวกเขาลึกเกินไป ชีวิตของเขาเองอยู่แล้วระเบียบที่มันเป็น.

ไม่กล้าตัดสินใจอย่างสม่ำเสมอจะนำไปสู่ปัญหา! ชิงวงจุ้ยรู้ดีเต็มรูปแบบของหลักการนี้ เขาออกจากเบ้า Xiang ที่อยู่ในอาการงุนงงในขณะที่เขาหันไปออก.

Xiang เบ้ามองไปที่รูปค่อยๆหายไปและน้ำตาครั้งเดียวลายอีกครั้งลงบนใบหน้าของเธอ ยืนอยู่กลางถนนเธอปรากฏตัวทำอะไรไม่เป็นเช่นนั้นน่าสงสารมาก!

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ชิงสุ่ยยิ้มอย่างขมขื่นที่เซียงเปา เขาไม่ค่อยได้ออกมาบนถนน แต่เกือบทุกครั้งที่เขาทำ เขาต้องเจอโลลินี้ทุกครั้ง ขอบคุณพระเจ้า เขาไม่ได้ชนเธอในครั้งนี้" สาวน้อย ทำไมต้องคอยตามฉันอยู่ได้ ? " ชิงสุ่ยยิ้มและกล่าวว่า" ใครสะกดรอยตามคุณ คุณหลงตัวเอง ! " เซียงเปารีดตาของเธอ ใบหน้าของเธอเล็กน้อย สวยงามน่ารักมาก" แล้วทำไมต้องเป็นผมชนคุณทุกครั้งที่ฉันออกมา ? " ชิงสุ่ยให้เส้นทางที่ผ่านไป" นี่ นายทำแบบนี้ได้ยังไงกัน ทุกครั้งที่คุณคิดจะทิ้งกัน ฉันมันน่ารังเกียจ ? " เสียงของเซียงเปามีสีของสะอื้นชิงสุ่ยหันศีรษะของเขาและมองไปที่เซียงเปา 18 ปีเก่าสาวเป็นดอกไม้ ไม่ว่าเธอจะไปที่ไหน นอกจาก เซียงเปาเป็นที่รู้จักกันดีสำหรับความงามของเธอในร้อยไมล์เมือง สวยกว่า หน้าอกใหญ่เซียงหยวนที่มีหน้าเหมือนเด็ก ของหลักสูตรนี้จะไม่รวมความคิดเห็นของผู้ที่มีความต้องการพิเศษ" ก็ไม่ได้ปิดบังอะไร ที่ต้องมา " ชิงสุ่ยถอนหายใจกับตัวเอง เขาไม่ชอบใช้เวลาของเขากับสาวน้อย แต่เขาไม่เหมือนสาววัยรุ่น .เซียงเปาเห็นชิงสุ่ย ก็เงียบ แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากตาของเธอ ดะ เธอนึกถึงครั้งที่ 1 ครั้งที่ 2 และตอนนี้เวลานี้ แต่ละครั้งที่เขาออกไปโดยไม่ลังเลใด ๆ ที่ดูเป็นปัญหา และเขาไม่ได้เต็มใจที่จะคุยกับเธอ หัวใจของเธอเจ็บปวด แล้วน้ำตาก็ไหลออกมาจากใบหน้าของเธอซึ่งเป็นชิ้นที่งดงามของหยกขาว ราวกับพวกเขาเป็นเหมือนห่วงโซ่ของไข่มุกที่แตก" ทำไมนายถึงต้องทำแบบนี้ มันเหมือนฉันรังแกเธอ " สุ่ยชิงพูดไม่ออก" คุณต้องการอะไร ? ทำให้คนอื่นคิดว่าผมรังแกคุณ " ชิงสุ่ยกลับมาอย่างหมดหนทาง" นายแกล้งฉัน ! "ชิงสุ่ย : " . . . . . . . "" ทำไมนะ เวลาที่คุณเห็นฉัน คุณต้องการที่จะหลบหนี ผมมันน่ารังเกียจเหรอ ? " เซียงเปาพูดอย่างขมขื่น คู่ของเธอ ดวงตาคู่สวยก็กลายเป็นสีแดง" ไม่ใช่เพราะว่าฉันมีสิ่งที่ต้องดูแล ? นอกจากนี้ เราไม่สนิทกัน " ชิงสุ่ยค่อนข้างไม่พอใจที่เห็นร้องไห้และบ่นเซียงเปา จริงๆแล้วเขาไม่ได้ชอบผู้หญิงแบบนี้" คุณกำลังโกหก ทำไมคุณต้องทำกับฉันแบบนี้ ? ฉันก็มีสิทธิที่จะไล่ตามความสุขของฉัน ทำไมคุณเพิ่งจะปิดประตูใส่ฉันแบบนี้ " เซียงเปาเช็ดน้ำตาของเธอ และพูดด้วยเสียงต่ำ" เฮ้อ ฉันเพียงต้องการให้คุณให้ขึ้นได้อย่างรวดเร็ว และไม่ต้องเสียเวลาโดยไม่จำเป็น ในฉัน . " ชิงสุ่ยถอนหายใจและพูดดีๆ" แต่ฉันเต็มใจ ผมก็เต็มใจที่จะทำ ถึงแม้ว่าข้าจะรู้ผล ผมก็จะทำโดยไม่ลังเล ฉันไม่เสียใจ ฉันเพียงต้องการที่จะเข้าบัญชีตัวเอง " ของเซียงเปาฝ้าตาสะท้อนความมุ่งมั่นที่เธอมองชิงซุยถ้าคุณมีความสุขที่ได้ทำอย่างนี้ ผมจะไม่ห้ามคุณ อย่าไปรบกวนชีวิตปกติของฉัน ยัง ฉันมีคนที่ฉันชอบอยู่แล้ว ที่สำคัญที่สุด คุณก็ไม่ใช่สเป็คของฉัน " .มันจะดีกว่าที่จะไม่ยื้อความทรมาน ดังนั้นเซียงเปาจะไม่รู้สึกแย่ลงในอนาคต ชิงสุ่ย ตัดสินใจตัดความคิดของเธอเมื่อเธอยังสลักมันไว้ลึกเกินไป ชีวิตของเขาเองก็วุ่นวายเหมือนเดิมความไม่เด็ดขาด ต้อง นำไปสู่ปัญหา ชิงสุ่ยรู้เต็มอกของหลักการนี้ เขาทิ้งเซียงเปาที่กำลังเหม่อลอย เขาเปลี่ยนไปเซียงเปาดูต่อที่ค่อยๆหายไป คิดแล้วน้ำตาอีกครั้งลายลงบนใบหน้าของเธอ ยืนกลางถนน เธอปรากฏหมดหนทาง น่าสงสารมาก !