Mrs. March left for Washington at o

Mrs. March left for Washington at once. A week later, they heard from Mr.Brook that Father was recovering. The news made everyone feel happier. Meg and Jo worked hard at their jobs, Beth and Amy cleaned the house and they shared the cooking.
But, one by one, they slipped back into their old ways, Meg spent hours reading John Brooke’s letters. Jo curled up with her writing and Amy went back to sketching.
Only Beth faithfully carried out their mother’s duties, takeing food to families in the poorer part of town. One afternoon, she was drenched in a downpour of icy winter sleet. When she got home, the fire was out and she couldn’t get warm.
A few days later, Beth started shivering as though she’d never stop. At the same time, she felt boiling hot. Jo found her looking in the medicine cupboard.
“I don’t feel well,” Beth muttered, going to press her burning head against the cold window pane.
Jo felt Beth’s forehead and was horrified. “Beth, you’re feverish. We must get the doctor.”
When the doctor came, he looked serious. “The child has scarlet fever,” he announced and sent her straight to bed.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

นางมีนาคมเหลือวอชิงตันครั้ง สัปดาห์ต่อมา พวกเขาได้ยินจาก Mr.Brook ที่มีการกู้คืนพ่อ ข่าวที่ทำให้ทุกคนรู้สึกมีความสุข Meg และโจ้ทำงานหนักในงานของพวกเขา Beth และเอมี่ทำความสะอาดบ้าน และพวกเขาร่วมกันปรุงอาหาร แต่ หนึ่ง พวกเขาลื่นมาวิธีเก่า Meg ใช้เวลาอ่านตัวอักษรจอห์นบรูค โจโค้งขึ้นกับเธอเขียน และเอมี่กลับไปร่าง สุเมธีเท่านั้นนับถือทำหน้าที่แม่ของพวกเขา takeing อาหารครอบครัวส่วนด้อยของเมือง ช่วงบ่ายหนึ่ง เธอก็เปียกโชกในฝนของฤดูหนาวน้ำแข็ง sleet มีบ้าน ไฟก็ออกมา และเธอไม่สามารถรับอบอุ่น กี่วันต่อมา เบธเริ่มสั่นเหมือนว่าเธอจะไม่หยุด ในเวลาเดียวกัน เธอรู้สึกเดือดร้อน โจพบเธอมองในตู้ยา "ฉันไม่รู้สึกดี เบธญี่ปุ่น ไปกดหัวของเธอเขียนกับบานหน้าต่างที่เย็น โจ้รู้สึกหน้าผากของเบธ และตกใจ "อรอนงค์ คุณไข้นั้น เราต้องรับแพทย์" เมื่อหมอมา เขาดูจริงจัง "เด็กมีไข้ดำแดง เขาประกาศ และส่งเธอตรงไปที่เตียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

นางมีนาคมเหลือสำหรับวอชิงตันในครั้งเดียว สัปดาห์ต่อมาพวกเขาได้ยินจาก Mr.Brook ว่าพระบิดากำลังฟื้นตัว ข่าวที่ทำให้ทุกคนรู้สึกมีความสุข เม็กและโจทำงานอย่างหนักในงานของพวกเขาเบ ธ และเอมี่ทำความสะอาดบ้านและพวกเขาร่วมกันปรุงอาหาร.
แต่หนึ่งโดยหนึ่งพวกเขาลดลงกลับเข้ามาในรูปแบบเก่าของพวกเขา Meg ใช้เวลาหลายชั่วโมงในการอ่านตัวอักษรจอห์นบรูก โจขดกับงานเขียนของเธอและเอมี่ก็กลับไปที่ร่าง.
เท่านั้นเบ ธ นับถือปฏิบัติหน้าที่ของแม่ takeing อาหารให้กับครอบครัวในส่วนด้อยของเมือง บ่ายวันหนึ่งเธอก็ชุ่มฝนที่ตกลงมาในช่วงฤดูหนาวของลูกเห็บน้ำแข็ง เมื่อเธอกลับมาถึงบ้านไฟออกและเธอไม่สามารถได้รับความอบอุ่น.
ไม่กี่วันต่อมาเบ ธ เริ่มสั่นราวกับว่าเธอไม่เคยหยุด ในเวลาเดียวกันเธอรู้สึกเดือดร้อน โจพบว่าเธอมองในตู้ยา.
"ฉันรู้สึกไม่ดี" เบ ธ พึมพำจะไปกดการเผาไหม้หัวของเธอกับบานหน้าต่างหน้าต่างเย็น.
โจรู้สึกหน้าผากเบ ธ และถูกทำให้หวาดกลัว "เบ ธ คุณไข้ เราจะต้องได้รับแพทย์. "
เมื่อหมอมาเขามองอย่างจริงจัง "เด็กมีไข้อีดำอีแดง" เขาประกาศและส่งเธอตรงไปที่เตียง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

在三月left for华盛顿夫人一周用一次. A，这是从他们的身体恢复得Mr.Brook听到父亲做新闻。”梅格和乔感到快乐。每个人都在他们的工作，辛苦劳动的情况cleaned贝丝和艾米的家和他们有共享的。但是，一个由一对为他们不回来，他们花了小时的阅读方法来资助约翰布鲁克，梅格的信给乔与市场游戏。到了后，给她sketching和艾米。只有他们的母亲贝丝的忠实地实施了对家庭，以及在食品poorer部分，一afternoon镇。她是在一个冬天的icy被雨，雨夹雪家。当她得到她了，火是热的和不来。一天，贝丝很少用她颤抖的工程为D。虽然在相同的时间，永不停止，她发现她是felt沸腾热。在cupboard寻找药物。“我感觉不好，”贝丝，她要到新闻muttered窗口窗格中对冷头的燃烧。乔和felt贝丝的forehead吓坏了。“是的，你是feverish贝丝医生。我们必须得到的。”当一个医生，他都看了。“孩子有严重的scarlet热潮，”他对她sent直announced和床。