‘Disjuncture and Difference’ emphas

‘Disjuncture and Difference’ emphasizes the tearing down of differences, not in the
direction of global homogenization but toward a kaleidoscopic blending that cuts across
geographic units or erases any specific geographic referent. Appadurai refers to deterritorialization
as a ‘central force’ (p. 37), and has devoted much of a later essay to it (2003).
So his thrust is to eliminate narrow geographic units (it is ‘de’ territorialization) in the
interests of superseding a bounded, localistic sense of culture, but he is unconcerned
with exploring the processes of a more complex geography. We are told what is putatively
not there, but not what we might constructively look for. An important reason for
this emphasis seems to be to challenge the nation-state as a cultural unit, both in terms
of transnational and subnational cultural phenomena. We will discuss the politics of this
move below. Here, we examine how the new work in processual geography replies to
these themes and provides stronger means for studying the relationship between
movement and spatial entities than the purely ‘fractal’ approach does.7
The crucial starting point is that movement does not necessarily mean the decline of
geographic spaces, and that the existence of such spaces does not necessarily signify
closure or stasis. Appadurai, because he is reacting to a predominant (but not universal)
position in 20th-century anthropology that each culture has a fixed, bounded place,
emphasizes the mobile components themselves (e.g. flowing ideas) but not the routes
through which they move (what we will call passageways) nor the places that are momentary
endpoints. In his broad view either there are places or placeless flows. We come from
a different anthropological starting point, being much influenced by the Rhodes-
Livingstone Institute/Manchester school and by Latin American historical political
economy, in which social-spatial forms are continuously created and transformed through various kinds of interchange and movement (of people, commodities, ideol -
ogies, etc.). Following Friedman’s discussion of ‘system’ and ‘concrete interconnections
among places’ (2003: x), then, we seek to characterize how mobility shapes fluid
components, passageways, and endpoints.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'Disjuncture และความแตกต่าง' เน้นฉีกขาดลงของความแตกต่าง ไม่
ทิศทางสากล homogenization แต่ ไปทาง kaleidoscopic ผสมที่ตัดข้าม
หน่วยทางภูมิศาสตร์ หรือลบใช้ทางภูมิศาสตร์เฉพาะใด ๆ Appadurai ถึง deterritorialization
เป็น 'กองกลาง' (p. 37), และได้ทุ่มเทมากเรียงต่อไป (2003) .
เพื่อกระตุกของเขาคือการ กำจัดหน่วยทางภูมิศาสตร์แคบ (เป็น 'de' territorialization) ในการ
ของ superseding ความวัฒนธรรม กี่ localistic แต่เป็น unconcerned
กับสำรวจภูมิศาสตร์ซับซ้อนกระบวนการ เราจะบอกว่า เป็น putatively
ไม่มี แต่ไม่ว่าเราอาจสร้างสรรค์หาได้ ต้นเหตุสำคัญ
ความสำคัญน่าจะ เป็นการ ท้าทาย nation-state ในเป็นหน่วย วัฒนธรรมเงื่อนไขทั้งใน
ของปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมข้ามชาติ และ subnational เราจะหารือทางการเมืองของ
ย้ายด้านล่าง ที่นี่ เราตรวจสอบวิธีการทำงานใหม่ในภูมิศาสตร์ processual ตอบกลับไป
ชุดรูปแบบเหล่านี้ และให้หมายความว่าแข็งแกร่งสำหรับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง
เคลื่อนไหวและเอนทิตีปริภูมิหมดจด 'เศษส่วน' วิธี does.7
The สำคัญจุดเริ่มต้นอยู่ ที่การเคลื่อนไหวไม่จำเป็นต้องหมายถึง การลดลงของ
พื้นที่ทางภูมิศาสตร์ และที่อยู่ของช่องว่างดังกล่าวไม่จำเป็นต้องมีความหมาย
ปิดหรือดี Appadurai เนื่องจากเขาเป็นปฏิกิริยาแบบกัน (แต่ไม่สากล)
ตำแหน่งในมานุษยวิทยาในศตวรรษที่ 20 ที่ว่า แต่ละวัฒนธรรมมีสถานที่ถาวร กี่,
เน้นส่วนประกอบมือถือตัวเอง (เช่นไหลคิด) แต่เส้นทางไม่
ผ่านที่ พวกเขาย้าย (อะไรจะเรียกทาง) หรือสถานที่อับ
ปลายทาง ในมุมมองของเขากว้าง มีทั้งมีสถานหรือการไหล placeless เรามาจาก
อื่นพัณฑ์จุดเริ่มต้น ได้รับอิทธิพลมากจากโรดส์-
โรงเรียนลิฟวิงสโตนสถาบัน/แมนเชสเตอร์ และริกาประวัติศาสตร์เมือง
เศรษฐกิจ แบบฟอร์มประกันสังคมพื้นที่ที่ถูกสร้าง และแปลงผ่านการแลกเปลี่ยนและการเคลื่อนไหวชนิดต่าง ๆ อย่างต่อเนื่อง (คน สินค้าโภคภัณฑ์ ideol-
ogies ฯลฯ .) ต่อไปนี้ของฟรีดแมนสนทนาของ 'ระบบ' และ ' คอนกรีต interconnections
ระหว่างของสถาน (2003: x) จากนั้น เราพยายามที่จะกำหนดลักษณะการเคลื่อนไหวรูปร่างเหลว
ส่วนประกอบ ทางเดิน และปลายทาง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

'Disjuncture และความแตกต่าง' เน้นการฉีกขาดลงของความแตกต่างไม่ได้อยู่ใน
ทิศทางของการเป็นเนื้อเดียวกันทั่วโลก แต่ไปผสมกับภาพลานตาที่ตัดข้าม
ทางภูมิศาสตร์หน่วยหรือลบอ้างอิงทางภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง Appadurai หมายถึง deterritorialization
เป็น 'แรงกลาง (พี. 37) และได้ทุ่มเทมากของเรียงความต่อไป (2003)
ดังนั้นแรงผลักดันของเขาคือการกำจัดหน่วยทางภูมิศาสตร์ที่แคบ ๆ (มันเป็น 'เด territorialization) ใน
ความสนใจ ของแทนขอบเขตความรู้สึก localistic ของวัฒนธรรม แต่เขาก็ไม่สนใจ
กับกระบวนการของการสำรวจทางภูมิศาสตร์ที่ซับซ้อนมากขึ้น เราจะบอกว่าสิ่งที่เป็นสมมุติ
ไม่ได้มี แต่ไม่ใช่สิ่งที่เราสร้างสรรค์อาจจะมองหา เหตุผลที่สำคัญสำหรับ
ความสำคัญนี้น่าจะเป็นที่จะท้าทายรัฐชาติเป็นหน่วยทางวัฒนธรรมทั้งในแง่
ของปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมข้ามชาติและดินแดนภายใต้ เราจะหารือการเมืองนี้
ย้ายข้างล่าง ที่นี่เราจะตรวจสอบว่าการทำงานใหม่ในภูมิศาสตร์ processual ตอบกลับไปยัง
รูปแบบเหล่านี้และให้หมายถึงความแข็งแกร่งสำหรับการศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง
การเคลื่อนไหวและหน่วยงานอวกาศมากกว่าวิธีหมดจด 'เศษส่วน' does.7
จุดเริ่มต้นที่สำคัญคือว่าการเคลื่อนไหวไม่ได้หมายความว่า ลดลงของ
พื้นที่ทางภูมิศาสตร์และการดำรงอยู่ของพื้นที่ดังกล่าวไม่จำเป็นต้องมีความหมายว่า
การปิดหรือชะงักงัน Appadurai เพราะเขาจะทำปฏิกิริยากับเด่น (แต่ไม่เป็นสากล)
ตำแหน่งในศตวรรษที่ 20 มานุษยวิทยาว่าแต่ละวัฒนธรรมได้รับการแก้ไขสถานที่กระโดด,
เน้นองค์ประกอบที่มือถือตัวเอง (เช่นที่ไหลความคิด) แต่ไม่ใช้เส้นทาง
ผ่านที่พวกเขาเคลื่อนย้าย (สิ่งที่ เราจะเรียกทางเดิน) หรือสถานที่ที่มีความชั่วขณะ
จุดสิ้นสุด ในมุมมองที่กว้างของเขาทั้งสองมีสถานที่หรือกระแส placeless เรามาจาก
จุดเริ่มต้นที่แตกต่างกันมานุษยวิทยาถูกอิทธิพลมากโดย Rhodes-
ฟวิงสโตนสถาบัน / โรงเรียนทางแมนเชสเตอร์และลาตินอเมริกาประวัติศาสตร์ทางการเมือง
เศรษฐกิจซึ่งอยู่ในรูปแบบทางสังคมที่ว่างจะถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่องและการเปลี่ยนผ่านหลายชนิดของการแลกเปลี่ยนและการเคลื่อนไหว (จากคน , สินค้า, ideol -
ogies ฯลฯ ) ต่อไปนี้การอภิปรายของฟรีดแมนของ 'ระบบ' และ 'การเชื่อมต่อที่เป็นรูปธรรม
ในสถานที่ (2003 x) จากนั้นเราพยายามที่จะวิธีการเคลื่อนไหวลักษณะรูปร่างของเหลว
ส่วนประกอบทางเดินและจุดสิ้นสุด

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' ' การตัดขาดและความแตกต่าง เน้นทำลายความแตกต่าง ในทิศทางของการต่อ (
แต่เป็นลานตา ผสมที่ตัดข้าม
หน่วยภูมิศาสตร์หรือลบอ้างอิงใด ๆทางภูมิศาสตร์ที่เฉพาะเจาะจง appadurai หมายถึง deterritorialization
เป็น ' กลางแรง ' ( หน้า 37 ) และได้อุทิศมากของเรียงความทีหลังนะ
( 2003 )ดังนั้น แรงผลักดันของเขาเพื่อกำจัดหน่วยภูมิศาสตร์แคบ ( มันเป็น ' de ' territorialization )
ผลประโยชน์ของ superseding เป็นล้อมรอบ localistic , ความรู้สึกของวัฒนธรรม แต่เขาไม่สนใจ
กับสำรวจกระบวนการของภูมิศาสตร์ที่ซับซ้อนมากขึ้น เราจะบอกอะไร putatively
ไม่ได้มี แต่สิ่งที่เราอาจ Constructively ค้นหา เหตุผลสำคัญสำหรับ
เน้น นี้ดูเหมือนว่าจะท้าทายรัฐชาติเป็นหน่วยวัฒนธรรม ทั้งในแง่ของปรากฏการณ์ทางวัฒนธรรมข้ามชาติและ subnational
. เราจะหารือเกี่ยวกับการเมืองของการย้ายข้างล่างนี้

ที่นี่ เราศึกษาวิธีการทำงานใหม่ในภูมิศาสตร์ Processual ตอบกลับ

ธีมเหล่านี้ และมีวิธีการที่แข็งแกร่ง เพื่อศึกษาความสัมพันธ์ระหว่าง
การเคลื่อนไหวและหน่วยงานอวกาศกว่าหมดจด ' เศษส่วน '
7 วิธีการทำ ที่สําคัญคือจุดเริ่มต้นที่เคลื่อนไหวไม่ได้หมายความว่าปฏิเสธ
เป็นภูมิศาสตร์ และการดำรงอยู่ของดังกล่าวเป็น ไม่จําเป็นต้องบ่งบอก
ปิดหรือจำศีล appadurai เพราะเขามีปฏิกิริยาต่อโดด ( แต่สากลไม่ได้ )
ตำแหน่งของมานุษยวิทยาในศตวรรษที่ 20 ที่แต่ละวัฒนธรรมมีการแก้ไข , จำกัด ,
เน้นส่วนประกอบมือถือตัวเอง ( เช่นไหลความคิด ) แต่เส้นทาง
ผ่านที่พวกเขาย้าย ( สิ่งที่เราจะเรียกทางเดิน ) หรือสถานที่ที่ชั่วขณะ
เป็นฐาน ในมุมมองที่กว้างของเขาให้มีสถานที่หรือ placeless ไหล เรามาจาก
แตกต่างกันทางมานุษยวิทยาที่จุดเริ่มต้นถูกมากผลมาจาก โรดส์ - โรงเรียน
ลิฟวิงสโตนสถาบัน / แมนเชสเตอร์ และละตินอเมริกัน ประวัติศาสตร์ทางการเมือง
เศรษฐกิจ ซึ่งรูปแบบเชิงพื้นที่ทางสังคมที่ถูกสร้างขึ้นอย่างต่อเนื่อง และเปลี่ยนผ่านชนิดต่าง ๆ ของการแลกเปลี่ยน และการเคลื่อนไหวของคน , สินค้า , ideol -
ogies ฯลฯ ) ต่อไปนี้การอภิปรายของฟรีดแมนเป็น ' ระบบ ' และ ' คอนกรีต เชื่อมต่อระหว่างสถานที่ '
( 2546 :X ) แล้ว เราจะหาวิธีการเคลื่อนไหวลักษณะรูปร่างของเหลว
ส่วนประกอบ ทางผ่าน และปลายทาง .