The objective of this study was to

The objective of this study was to assess the effect of Buddhist group therapy on patients with type 2 diabetes who had depressive symptoms. A quasi-experimental design study using a control group with matching technique was conducted. After informed consent was obtained, the “Nine questions for assessing depressive disorder symptom” (Isan language) was used to determine the patient's condition. A total of 62 patients with type 2 diabetes who had depressive symptoms were assigned to either the experimental group (n = 32) or the control group (n = 32). Patients in the experimental group were divided further into four groups (8 patients per group) and attended the Buddhist group therapy. The intervention consisted of a weekly Buddhist group gathering lasting 2 hours for 6 weeks plus home meditation practices. Patients in the control group received treatment as usual. Both groups received standard physician treatment, including medication. Physicians did not know who was in either the control or experimental groups. Results show that 6 months after the intervention, 65.6% and 100% of patients in the control group and experimental group, respectively, returned to normal level. The intention-to-treat analysis, which included two participants in the experimental group lost follow-up, yielded a small reduction in the number of patients who returned to normal level (93.8%). With intention-to-treat analysis, the relative risk on depressive symptoms between the experimental and control groups was 6.5 (95% confidence interval, 1.4–30.6). Qualitative data from the experimental group supported that there were therapeutic group factors involved. However, patients realized the truth of being oneself and also accepted their current living condition. In conclusion, this program is effective in reducing depressive symptoms.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้คือการ ประเมินผลของพุทธกลุ่มบำบัดผู้ป่วยด้วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการ depressive มีดำเนินการศึกษาออกแบบกึ่งทดลองโดยใช้กลุ่มควบคุม มีเทคนิคการจับคู่ หลังจากแจ้งความยินยอมกล่าว "9 คำถามสำหรับประเมินอาการ depressive" (ภาษาอีสาน) ถูกใช้เพื่อกำหนดเงื่อนไขของผู้ป่วย จำนวน 62 ผู้ป่วยด้วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการ depressive ถูกกำหนดให้กับทั้งกลุ่มทดลอง (n = 32) หรือกลุ่มควบคุม (n = 32) ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองถูกแบ่งออกไปเป็น 4 กลุ่ม (ผู้ป่วย 8 ต่อกลุ่ม) และเข้าร่วมกลุ่มบำบัดพุทธ แทรกแซงประกอบด้วยกลุ่มพุทธสัปดาห์รวบรวม 2 ชั่วโมงยั่งยืน 6 สัปดาห์รวมทั้งการปฏิบัติสมาธิที่บ้าน ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาตามปกติ ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาแพทย์มาตรฐาน รวมทั้งยา แพทย์ไม่ได้ไม่รู้ที่อยู่ในการควบคุมหรือกลุ่มทดลอง ผลลัพธ์แสดงว่า 6 เดือนหลังจากการแทรกแซง 65.6% และ 100% ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง ตามลำดับ กลับสู่ระดับปกติ วิเคราะห์ความมุ่งหมายการรักษา ซึ่งรวมผู้เข้าร่วมติดตามการหายไปของกลุ่มทดลอง 2 ผลขนาดเล็กลดจำนวนผู้ป่วยที่กลับสู่ระดับปกติ (ร้อยละ 93.8) มีความตั้งใจรักษาวิเคราะห์ ญาติความเสี่ยงอาการ depressive ระหว่างการทดลอง และกลุ่มควบคุมเป็น 6.5 (95% ช่วงความเชื่อมั่น 1.4-30.6) ข้อมูลเชิงคุณภาพจากกลุ่มทดลองได้รับการสนับสนุนให้มีกลุ่มรักษาปัจจัยเกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตาม ผู้ป่วยรับรู้ความจริงของตัวเอง และยัง ยอมรับสภาพชีวิตปัจจุบัน เบียดเบียน โปรแกรมนี้มีประสิทธิภาพในการลดอาการ depressive

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

วัตถุประสงค์ของการศึกษานี้มีวัตถุประสงค์เพื่อประเมินผลกระทบของกลุ่มบำบัดทางพุทธศาสนาในผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการซึมเศร้า การออกแบบการศึกษากึ่งทดลองโดยใช้กลุ่มควบคุมด้วยเทคนิคการจับคู่ได้ดำเนินการ หลังจากความยินยอมที่ได้รับ, "เก้าคำถามในการประเมินอาการโรคซึมเศร้า" (ภาษาอีสาน) ถูกนำมาใช้เพื่อตรวจสอบอาการของผู้ป่วย ทั้งหมดจาก 62 ผู้ป่วยที่มีโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการซึมเศร้าได้รับมอบหมายให้ทั้งกลุ่มทดลอง (n = 32) หรือกลุ่มควบคุม (n = 32) ผู้ป่วยในกลุ่มทดลองได้แบ่งออกเป็นสี่กลุ่ม (8 ผู้ป่วยต่อกลุ่ม) และเข้าร่วมกลุ่มบำบัดทางพุทธศาสนา การแทรกแซงประกอบด้วยรายสัปดาห์รวบรวมกลุ่มชาวพุทธเป็นเวลานาน 2 ชั่วโมงเป็นเวลา 6 สัปดาห์รวมทั้งการปฏิบัติสมาธิที่บ้าน ผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาตามปกติ ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษาแพทย์มาตรฐานรวมทั้งการใช้ยา แพทย์ไม่ทราบว่าผู้ที่อยู่ในทั้งควบคุมหรือกลุ่มทดลอง ผลแสดงให้เห็นว่า 6 เดือนหลังจากการแทรกแซง, 65.6% และ 100% ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลองตามลำดับกลับมาอยู่ในระดับปกติ การวิเคราะห์ intention-to-treat ซึ่งรวมถึงสองคนในกลุ่มทดลองที่หายไปติดตามผลการลดขนาดเล็กในจำนวนของผู้ป่วยที่กลับมาอยู่ในระดับปกติ (93.8%) ด้วยการวิเคราะห์ความตั้งใจที่จะรักษาความเสี่ยงกับอาการซึมเศร้าระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมเป็น 6.5 (ช่วงความเชื่อมั่น 95%, 1.4-30.6) ข้อมูลเชิงคุณภาพจากกลุ่มทดลองได้รับการสนับสนุนที่มีปัจจัยที่เกี่ยวข้องกับกลุ่มการรักษาได้ อย่างไรก็ตามผู้ป่วยได้ตระหนักถึงความจริงของการเป็นตัวเองและยังได้รับการยอมรับสภาพความเป็นอยู่ปัจจุบันของพวกเขา สรุปได้ว่าโปรแกรมนี้เป็นโปรแกรมที่มีประสิทธิภาพในการลดอาการซึมเศร้า

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การวิจัยครั้งนี้มีวัตถุประสงค์เพื่อศึกษาผลของกลุ่มบำบัดของชาวพุทธในผู้ป่วยเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีอาการโรคซึมเศร้า เป็นการวิจัยกึ่งทดลอง กลุ่มควบคุมเรียนโดยใช้เทคนิคการจับคู่เป็น หลังจากที่ได้รับความยินยอม ," เก้าถามสำหรับการประเมินโรคซึมเศร้าอาการ " ( ภาษาอิสาน ) ถูกนำมาใช้เพื่อประเมินอาการของผู้ป่วย ทั้งหมด 62 ผู้ป่วยโรคเบาหวานชนิดที่ 2 ที่มีภาวะซึมเศร้าได้รับทั้งกลุ่มทดลอง ( n = 32 ) และกลุ่มควบคุม ( N = 32 )ผู้ป่วยกลุ่มทดลองแบ่งออกเป็น 4 กลุ่ม ( ต่อ 8 คน / กลุ่ม ) และเข้าร่วมพุทธกลุ่มบำบัด การทดลองประกอบด้วยการรวบรวมพุทธกลุ่มรายสัปดาห์นาน 2 ชั่วโมงเป็นเวลา 6 สัปดาห์พร้อมบ้านสมาธิปฏิบัติ ผู้ป่วยกลุ่มควบคุมได้รับการรักษาตามปกติ ทั้งสองกลุ่มได้รับการรักษา แพทย์มาตรฐาน ได้แก่ ยาแพทย์ไม่ทราบที่ทั้งควบคุมหรือกลุ่มทดลอง ผลปรากฎว่า 6 เดือน หลังกิจกรรมแทรกแซง 65.6 % และ 100 % ของผู้ป่วยในกลุ่มควบคุมและกลุ่มทดลอง คือ กลับสู่ระดับปกติ ความตั้งใจที่จะรักษา การวิเคราะห์ ซึ่งรวม 2 คน ในกลุ่มที่สูญเสียการติดตามและลดขนาดเล็กลงจำนวนผู้ป่วยที่กลับสู่ระดับปกติ ( 93.8 % ) ด้วยเจตนาที่จะรักษาการวิเคราะห์ความเสี่ยงสัมพัทธ์ในอาการของโรคซึมเศร้า ระหว่างกลุ่มทดลองและกลุ่มควบคุมคือ 6.5 ( ช่วงความเชื่อมั่น 95% 1.4 – 30.6 ) ข้อมูลเชิงคุณภาพ จากกลุ่มที่สนับสนุนว่ามีการรักษากลุ่มปัจจัยที่เกี่ยวข้อง อย่างไรก็ตามผู้ป่วยตระหนักถึงความจริงของตนเองและยอมรับเงื่อนไขของพวกเขาอยู่ในปัจจุบันด้วย สรุป โปรแกรมนี้มีประสิทธิภาพในการลดอาการของโรคซึมเศร้า