While the adolescents in our study

While the adolescents in our study reported generally positive quality of life, there was substantial variation among individual adolescents in quality of life. Thus, our data agree with others that while IDDM is a risk factor for
psychological disorders in adolescents, the majority of teenagers do well (25). Adolescents,especially girls, are more prone to depression in general (26), as are female patients with diabetes (27). Adolescents in our study who were depressed were more likely to report poorer quality of life in all three areas measured. Thus, depression can be considered a marker for problems in quality of life in teenagers with diabetes.Girls worry more about their diabetes than
do boys, and therefore, could be at higher risk for depression.As has been reported previously, quality of life is not associated with metabolic control (8,9). Further, quality of life is not associated with treatment regimen, so that more injections per day as may be recommended in intensified treatment regimens may not be associated with poorer (or better)quality of life in this age-group. Our data suggest that metabolic control as measured by HbAlc is not a sufficient indicator of treatment success in adolescents.Quality of life must be considered separately from the metabolic treatment goals of diabetes care. Interestingly, neither age nor duration of diabetes was associated with higher HbAlc. This finding may be due to the more limited age range of the subjects in this study as compared with other studies of youth with diabetes. Several other researchers have also shown that adolescents whose parents maintain some guidance and control in the management of diabetes have better metabolic control (28-30). Thus, continuing to involve parents appropriately, with shared management, is associated with improved control. The challenge is to find the degree of parental involvement that is comfortable for all involved, without risking poorer control from overinvolvement or underinvolvement.In contrast to previous studies(20,30,31), our data did not demonstrate that family warmth and caring behaviors,adaptability or cohesion were associated with quality of life. It may be that these adolescents have already negotiated a degree of involvement that is comfortable for them, and thus, family involvement does not interfere with their quality of life.These data were collected as baseline data for a larger study involving intensifying their diabetes treatment regimen. Those
teenagers who did not consent to participate may not have negotiated a comfortable degree of family involvement.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในขณะที่วัยรุ่นในการศึกษาของเรารายงานคุณภาพชีวิตในเชิงบวก มีความผันแปรมากในหมู่วัยรุ่นแต่ละในคุณภาพชีวิต ดังนั้น ข้อมูลของเราตกลงกับผู้อื่นว่าอินซูลินเป็นปัจจัยเสี่ยงสำหรับความผิดปกติทางจิตในวัยรุ่น ส่วนใหญ่ของวัยรุ่นดี (25) วัยรุ่น โดยเฉพาะอย่างยิ่งสาว มีโอกาสเกิดภาวะซึมเศร้าโดยทั่วไป (26), เป็นผู้ป่วยหญิงเบาหวาน (27) เยาวชนในการศึกษาของเราที่หดหู่มีโอกาสรายงานย่อมชีวิตในสามพื้นที่วัดทั้งหมด ดังนั้น ภาวะซึมเศร้าสามารถถือเป็นเครื่องหมายสำหรับปัญหาในคุณภาพชีวิตของวัยรุ่นกับโรคเบาหวาน สาวกังวลมากขึ้นเกี่ยวกับโรคเบาหวานของพวกเขามากกว่าทำชาย และ ดังนั้น อาจจะเสี่ยงสูงสำหรับภาวะซึมเศร้า ขณะที่มีการรายงานก่อนหน้านี้ คุณภาพชีวิตไม่เกี่ยวข้องกับการเผาผลาญควบคุม (8,9) ต่อไป คุณภาพชีวิตไม่ได้เกี่ยวข้องกับการรักษาระบบการปกครอง ที่ฉีดเพิ่มเติมต่อวันที่แนะนำใน regimens รักษาทวีความรุนแรงมากอาจไม่เกี่ยวข้องกับด้อย (หรือดีกว่า) คุณภาพชีวิตในวัยนี้ ข้อมูลของเราแนะนำว่า ตัวควบคุมการเผาผลาญ โดย HbAlc ไม่ตัวบ่งชี้ที่เพียงพอของการรักษาประสบความสำเร็จในวัยรุ่น คุณภาพชีวิตต้องพิจารณาแยกจากเป้าหมายเผาผลาญรักษาผู้ป่วยเบาหวาน เรื่องน่าสนใจ ไม่อายุหรือระยะเวลาของโรคเบาหวานถูกเชื่อมโยงกับ HbAlc ที่สูงกว่า ค้นหานี้อาจจะเป็น เพราะช่วงอายุที่จำกัดมากขึ้นของวัตถุในการศึกษานี้เมื่อเทียบกับการศึกษาอื่น ๆ ของเยาวชนมีโรคเบาหวาน หลายนักวิจัยอื่น ๆ ได้แสดงให้เห็นว่า วัยรุ่นพ่อแม่รักษาบางคำแนะนำและการควบคุมในการบริหารจัดการโรคเบาหวานได้ดีกว่าเผาผลาญควบคุม (28-30) ดังนั้น การเกี่ยวข้องกับพ่อแม่อย่างเหมาะสม มีการจัดการที่ใช้ร่วมกัน เกี่ยวข้องกับการปรับการควบคุม ความท้าทายคือการ หาระดับการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองที่มีความสะดวกสบายสำหรับทั้งหมดที่เกี่ยวข้อง โดยไม่ต้องเสี่ยงย่อมควบคุมจาก overinvolvement หรือ underinvolvement ตรงข้ามกับ studies(20,30,31) ก่อนหน้านี้ ข้อมูลของเราไม่แสดงความอบอุ่นและคลายพฤติกรรม การปรับตัวหรือทำงานร่วมกันเกี่ยวข้องกับคุณภาพชีวิต มันอาจจะว่า วัยรุ่นเหล่านี้มีอยู่แล้วเจรจาในระดับของการมีส่วนร่วมที่สะดวกต่อพวกเขา และดังนั้น ครอบครัวมีส่วนร่วมไม่รบกวนคุณภาพชีวิตของ ข้อมูลเหล่านี้ถูกรวบรวมเป็นข้อมูลพื้นฐานสำหรับการศึกษาขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับทวีความรุนแรงของโรคเบาหวานรักษาระบบการปกครอง ผู้วัยรุ่นที่ไม่ได้ยินยอมเข้าร่วมอาจไม่ได้เจรจาในระดับที่สะดวกสบายของครอบครัวมีส่วนร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในขณะที่วัยรุ่นในการศึกษาของเราที่มีการรายงานที่มีคุณภาพในเชิงบวกโดยทั่วไปของชีวิตมีการเปลี่ยนแปลงอย่างมากในหมู่วัยรุ่นของแต่ละบุคคลในคุณภาพของชีวิต ดังนั้นข้อมูลของเราเห็นด้วยกับคนอื่น ๆ ว่าในขณะที่ IDDM เป็นปัจจัยเสี่ยงต่อการเกิด
ความผิดปกติทางด้านจิตใจในวัยรุ่นส่วนใหญ่ของวัยรุ่นทำดี (25) วัยรุ่นโดยเฉพาะอย่างยิ่งเด็กผู้หญิงมีแนวโน้มที่จะเกิดภาวะซึมเศร้าในทั่วไป (26) เช่นเดียวกับผู้ป่วยหญิงที่เป็นโรคเบาหวาน (27) วัยรุ่นในการศึกษาของเราที่มีภาวะซึมเศร้ามีแนวโน้มที่จะรายงานด้อยคุณภาพของชีวิตในทั้งสามพื้นที่วัด ดังนั้นภาวะซึมเศร้าได้รับการพิจารณาเป็นสัญลักษณ์สำหรับปัญหาในด้านคุณภาพของชีวิตในวัยรุ่นที่มี diabetes.Girls กังวลมากขึ้นเกี่ยวกับโรคเบาหวานของพวกเขามากกว่า
ทำเด็กชายและดังนั้นจึงอาจมีความเสี่ยงที่สูงขึ้นสำหรับ depression.As ได้รับการรายงานก่อนหน้านี้ที่มีคุณภาพของชีวิตคือ ไม่เกี่ยวข้องกับการควบคุมการเผาผลาญ (8,9) นอกจากนี้การมีคุณภาพชีวิตที่ไม่เกี่ยวข้องกับการรักษาวินัยเพื่อให้การฉีดมากกว่าต่อวันตามที่อาจได้รับการแนะนำในการรักษาทวีความรุนแรงมากอาจจะไม่ได้เกี่ยวข้องกับคนยากจน (หรือดีกว่า) คุณภาพชีวิตในครั้งนี้กลุ่มอายุ ข้อมูลของเราแสดงให้เห็นว่าการควบคุมการเผาผลาญเป็นวัดโดย HbAlc ไม่ได้เป็นตัวบ่งชี้ที่เพียงพอของความสำเร็จในการรักษา adolescents.Quality ของชีวิตจะต้องพิจารณาแยกต่างหากจากการรักษาเป้าหมายการเผาผลาญของการดูแลผู้ป่วยโรคเบาหวาน ที่น่าสนใจอายุมิได้ระยะเวลาของการเป็นโรคเบาหวานมีความสัมพันธ์กับ HbAlc สูง การค้นพบนี้อาจจะเป็นเพราะช่วงอายุที่ จำกัด มากขึ้นของอาสาสมัครในการศึกษานี้เมื่อเทียบกับการศึกษาอื่น ๆ ของเยาวชนที่มีโรคเบาหวาน นักวิจัยอื่น ๆ หลายคนได้แสดงให้เห็นว่าวัยรุ่นที่พ่อแม่รักษาคำแนะนำบางอย่างและการควบคุมในการจัดการโรคเบาหวานมีการควบคุมการเผาผลาญที่ดีขึ้น (28-30) ดังนั้นอย่างต่อเนื่องที่จะเกี่ยวข้องกับพ่อแม่ผู้ปกครองที่เหมาะสมกับการจัดการที่ใช้ร่วมกันมีความเกี่ยวข้องกับการควบคุมที่ดีขึ้น ความท้าทายคือการหาระดับของการมีส่วนร่วมของผู้ปกครองที่มีความสะดวกสบายสำหรับการมีส่วนร่วมทุกคนโดยไม่ต้องเสี่ยงการควบคุมยากจนจาก overinvolvement หรือ underinvolvement.In ตรงกันข้ามกับการศึกษาก่อนหน้า (20,30,31) ข้อมูลของเราไม่ได้แสดงให้เห็นว่าความอบอุ่นในครอบครัวและพฤติกรรมการดูแล การปรับตัวหรือการทำงานร่วมกันมีความสัมพันธ์กับคุณภาพชีวิต อาจเป็นได้ว่าวัยรุ่นเหล่านี้มีการเจรจาอยู่แล้วระดับของการมีส่วนร่วมที่มีความสะดวกสบายสำหรับพวกเขาและทำให้การมีส่วนร่วมของครอบครัวไม่ยุ่งเกี่ยวกับคุณภาพของพวกเขาของข้อมูล life.These ถูกเก็บรวบรวมเป็นข้อมูลพื้นฐานในการศึกษาขนาดใหญ่ที่เกี่ยวข้องกับการทวีความรุนแรงการรักษาโรคเบาหวานของพวกเขา . บรรดา
วัยรุ่นที่ไม่ยินยอมที่จะเข้าร่วมอาจจะไม่ได้มีการเจรจาในระดับความสะดวกสบายของการมีส่วนร่วมของครอบครัว