Two types of pavement maintenance a

Two types of pavement maintenance are generally recognized (Figure 1.1): preventive and corrective (or reactive). Preventive maintenance is used to arrest minor deterioration, retard progressive failures, and reduce the need for corrective maintenance. It is performed before the pavement shows significant distress to provide a more uniform performing pavement system. Corrective maintenance is performed after a deficiency occurs in the pavement; i.e., loss of friction, moderate to severe rutting, or extensive cracking. Although there are many different definitions for these terms, these are the ones used in this report.
Although each type of maintenance is needed in a comprehensive pavement preservation program, the emphasis should be placed on preventing a pavement from reaching the condition where corrective maintenance is required, since the cost associated with this approach can be substantial (4). This situation is often depicted as shown in Figure 1.2, which compares different treatments at different times. What is really needed is a determination of the cost effectiveness of the preventive maintenance (PM) approach compared with standard practices of rehabilitation when the pavement wears out (see Figure 1.3).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มีสองประเภทของการบำรุงรักษาผิวทางโดยทั่วไปรับรู้ (รูป 1.1): ป้องกัน และแก้ไข (หรือรับรอง) บำรุงรักษาใช้เพื่อจับกุมรองเสื่อม ชะลอการก้าวหน้าความล้มเหลว และลดความต้องการการบำรุงรักษาเชิงแก้ไข ก็จะดำเนินการก่อนทางเท้าแสดงความกระจ่างใสให้เครื่องแบบเพิ่มเติมการทำทางเท้าระบบ ดำเนินการบำรุงรักษาเชิงแก้ไขหลังจากเกิดการขาดในทางเท้า เช่น สูญเสียของแรงเสียดทาน ระดับปานกลางถึงรุนแรง rutting หรือถอดครอบ แม้ว่าจะมีข้อกำหนดแตกต่างกันหลายสำหรับเงื่อนไข เหล่านี้เป็นที่ใช้ในรายงานนี้แม้ว่าแต่ละชนิดของการบำรุงรักษาเป็นสิ่งจำเป็นในโปรแกรมครอบคลุมถนนอนุรักษ์ ควรวางเน้นป้องกันทางเท้าเข้าถึงสภาพที่แก้ไขการบำรุงรักษาจำเป็น เนื่องจากต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับวิธีการนี้ได้มาก (4) สถานการณ์นี้มักจะเป็นภาพดังที่แสดงในรูป 1.2 ซึ่งเปรียบเทียบการรักษาแตกต่างกันต่างเวลากัน สิ่งที่จำเป็นจริง ๆ คือ การกำหนดต้นทุนประสิทธิผลของวิธีการบำรุงรักษาเชิงป้องกัน (PM) เปรียบเทียบกับมาตรฐานแนวทางปฏิบัติของการฟื้นฟูเมื่อทางเท้าสวมออก (ดูรูปที่ 1.3)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ทั้งสองประเภทของการบำรุงรักษาทางเท้าได้รับการยอมรับโดยทั่วไป บำรุงรักษาเชิงป้องกันที่ใช้ในการจับกุมการเสื่อมสภาพเล็กน้อยชะลอความล้มเหลวก้าวหน้าและลดความจำเป็นในการบำรุงรักษาแก้ไข จะดำเนินการก่อนที่จะทางเท้าแสดงให้เห็นความทุกข์อย่างมีนัยสำคัญที่จะให้ระบบทางเดินสม่ำเสมอมากขึ้นมีประสิทธิภาพ การบำรุงรักษาที่ถูกต้องจะดำเนินการหลังจากที่ขาดเกิดขึ้นในทางเท้า เช่นการสูญเสียของแรงเสียดทานในระดับปานกลางถึงร่องรุนแรงหรือแตกกว้างขวาง แม้ว่าจะมีคำจำกัดความที่แตกต่างกันสำหรับคำเหล่านี้เหล่านี้เป็นคนที่ใช้ในรายงานนี้
แม้ว่าแต่ละประเภทของการบำรุงรักษาเป็นสิ่งจำเป็นในโปรแกรมทางเท้าการเก็บรักษาที่ครอบคลุมความสำคัญควรอยู่ในการป้องกันทางเดินจากไปถึงสภาพที่การบำรุงรักษาที่ถูกต้องคือ จำเป็นเนื่องจากค่าใช้จ่ายที่เกี่ยวข้องกับวิธีการนี้สามารถมากมาย สถานการณ์เช่นนี้มักจะเป็นภาพที่แสดงในรูปที่ สิ่งที่จำเป็นจริงๆเป็นความมุ่งมั่นของลดค่าใช้จ่ายของการบำรุงรักษาเชิงป้องกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

สองประเภทของการบำรุงรักษาผิวได้รับการยอมรับโดยทั่วไป ( รูปที่ 1.1 ) การป้องกันและแก้ไข ( หรือปฏิกิริยา ) การบำรุงรักษาเชิงป้องกันที่ใช้จับรายย่อยชะลอการเสื่อมสภาพ และก้าวหน้า และลดความต้องการบำรุงรักษาแก้ไข มันเล่นก่อนทางเท้าแสดงความหมายทุกข์เพื่อให้ระบบทางเดินเป็นอีกชุดการแสดง . การบำรุงรักษาเชิงแก้ไขจะดำเนินการหลังจากการเกิดขึ้นในทางเท้า เช่น การสูญเสียของแรงเสียดทาน การเกิดร่องล้อกว้างขวางรุนแรงปานกลาง หรือแตก แม้ว่าจะมีความหมายแตกต่างกันมากสำหรับเงื่อนไขเหล่านี้ เหล่านี้เป็นคนที่ใช้ในการรายงานนี้แม้ว่าแต่ละชนิดของการบำรุงรักษาที่จำเป็นในการรักษาผิวที่ครอบคลุมโปรแกรม โดยเน้นการป้องกันทางเดินถึงเงื่อนไขที่ต้องมีการบำรุงรักษาเชิงแก้ไข เนื่องจากต้นทุนที่เกี่ยวข้องกับวิธีการนี้สามารถมาก ( 4 ) สถานการณ์นี้มักจะเป็นภาพที่แสดงในรูปที่ 1.2 ซึ่งเปรียบเทียบการรักษาที่แตกต่างกันในเวลาที่แตกต่างกัน อะไรคือต้องการจริงๆคือการวิเคราะห์ต้นทุนประสิทธิผลของการบำรุงรักษาเชิงป้องกัน ( PM ) วิธีเปรียบเทียบกับมาตรฐานของการฟื้นฟูเมื่อบาทวิถีสวมออก ( รูปที่ 1.3 )