Whenever we ask, “What is love?” it

Whenever we ask, “What is love?” it’s usually because a) we’re unsure if a certain special someone really loves us, or b) because a certain special someone just accused us of not really loving them.

When we are truly engaged in giving and receiving love, we don’t ponder such philosophical questions. It’s only when something is lacking that we begin to analyze and contemplate what that thing actually is. For example, nobody sits down to a full meal and asks, “What is a pastrami sandwich?”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เมื่อเราถาม "อะไรคือความรักก็เป็นปกติ เพราะ) เราไม่แน่ใจ ถ้าเป็นพิเศษบางคนจริง ๆ รักเรา หรือขพิเศษบางคนเพียงถูกกล่าวหาว่าเราไม่ได้จริง ๆ รักพวกเขาเมื่อเราได้เข้าร่วมอยู่ในการให้ และรับความรัก เราไม่ไตร่ตรองคำถามปรัชญาดังกล่าว มันเป็นเฉพาะ เมื่อสิ่งขาดให้เราเริ่มต้นการวิเคราะห์ และคิดสิ่งที่จริงคืออะไร ตัวอย่าง ไม่มีใครอยู่ลงไปอาหารเต็ม และ ถาม "อะไรคือแซนวิ pastrami

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมื่อใดก็ตามที่เราถามว่า "ความรักคืออะไร" ก็มักจะเพราะ) เราไม่แน่ใจว่าคนพิเศษบางอย่างจริงๆรักเราหรือข) เพราะคนพิเศษบางอย่างที่ถูกกล่าวหาว่าเพียงแค่เราไม่ได้จริงๆรักพวกเขา. เมื่อเรามีส่วนร่วมอย่างแท้จริง ในการให้และรับความรักเราไม่ได้ไตร่ตรองคำถามปรัชญาดังกล่าว มันเป็นเพียงเมื่อสิ่งที่จะขาดที่เราจะเริ่มต้นในการวิเคราะห์และพิจารณาสิ่งที่สิ่งที่เป็นจริง ยกตัวอย่างเช่นไม่มีใครนั่งลงอาหารเต็มรูปแบบและถามว่า "อะไรคือสิ่งที่แซนวิชพาสตรา"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมื่อเราถามว่า " อะไรคือ ความรัก " มันเป็นเรื่องปกติ เพราะเราไม่แน่ใจว่า ใครบางคนที่พิเศษจริงๆ รัก เรา หรือ B ) เพราะคนที่พิเศษบางอย่าง ก็หาว่า เราไม่ได้รักพวกเขา .

เมื่อเรามีส่วนร่วมอย่างแท้จริงในการให้และรับความรัก เราไม่ไตร่ตรองเช่นปรัชญาถามมันเป็นเพียงเมื่อมีบางสิ่งที่ขาดหายไป ที่เราเริ่มวิเคราะห์และไตร่ตรองว่า สิ่งที่เป็นจริง ตัวอย่างเช่น ไม่มีใครได้นั่งกินอาหารเต็มและถามว่า " อะไรคือพาสแซนวิช "