I couldn’t understand why I didn’t

I couldn’t understand why I didn’t say anything. I stood by my mother and looked out of that sun-filled room In the garden I saw the purple bougainvillea and the bright yellow hibiscus flowers. I wanted to be out there playing with Missiya. There was no one to play with except Missiya. And now my mother was telling me I must not play with her!
‘Then who will make me a mud house when it rain?’ I asked my mother, confused.
Mother knew me. She heard the anxiety in my voice and said quietly, without even lifting her eyes from the book she was reading, ‘I will.’
Missiya did not miss me. Shed did not care at all that she had ended a handful of my dreams. She continued to laugh her way through the day, the months. She became more beautiful at the years passed and her lovely body became more rounded. There was a border look in her eyes and a wildness in her movements in the village. Like the night when old Appuhamy’s wife went to search for him and found him inside Missiya’s house, drunk. The whole village gathered to watch and cheer, and the men watched her with a new interest. Missiya did not show the least concern. She apat an enormous mouthful of betel juice towards them and disappeared into the night.
They said that she was a witch. But by now I was old enough to know that was no witch. She was human and soon enough I knew what she was. I began to understand what those violent arguments. I knew why some women hated her and cursed her. I began to understand why women like my mother wanted to protect their daughters from her influence and their sons from her clever tricks.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมฉันไม่ได้พูดอะไร ยืน โดยแม่ และมองออกจากห้องที่เต็มไปด้วยแสงแดดในสวนผมเห็นดอกเฟื่องฟ้าสีม่วงและดอกไม้กระเจี๊ยบสีเหลืองสดใส ฉันอยากจะออกมีเล่นกับ Missiya มีใครเล่นด้วยยกเว้น Missiya และตอนนี้ แม่ของฉันบอกฉันไม่ต้องเล่นกับเธอ'แล้วที่จะทำให้ฉันบ้านโคลนเมื่อฝนตกหรือไม่' ผมถามแม่ สับสนแม่รู้ว่าฉัน เธอได้ยินความวิตกกังวลในเสียงของฉัน และกล่าวว่า ไม่ได้ยกเธอตาจากหนังสือที่เธอกำลังอ่าน เงียบ ๆ 'ฉันจะ'Missiya ไม่คิดถึงผม โรงไม่เลี้ยงเลยที่เธอสิ้นสุดลงกำมือของความฝันของฉัน เธอยังคงหัวเราะทางของเธอผ่านวัน เดือน เธอเป็นอย่างสวยงามในปีที่ผ่าน และร่างกายของเธอดีขึ้นกลายเป็นปัดเศษ มีลักษณะขอบตาของเธอและ wildness ในความเคลื่อนไหวของเธอในหมู่บ้าน เช่นเวลากลางคืนเมื่อภรรยาของ Appuhamy เก่าไปหาเขา และเขาพบภายในบ้านของ Missiya เมาสุรา รวบรวมหมู่บ้านทั้งหมดในการชมและเชียร์ และคนที่ดูเธอ มีความสนใจใหม่ Missiya ได้แสดงความกังวลน้อยที่สุด เธอ apat ถูกปากมหาศาลของน้ำหมากต่อพวกเขา และหายตัวไปเป็นพวกเขากล่าวว่า เธอเป็นแม่มด แต่ตอน ผมอายุพอที่จะรู้ที่แม่มดไม่ เธอเป็นมนุษย์ และเร็ว ๆ นี้ พอผมรู้ว่าสิ่งที่เธอ เริ่มเข้าใจว่าอาร์กิวเมนต์ที่รุนแรง ผมรู้ว่าทำไมผู้หญิงบางคนเกลียดชังเธอ และสาปเธอ ผมเริ่มเข้าใจทำไมผู้หญิงเช่นแม่ต้องปกป้องลูกสาวของพวกเขาจากอิทธิพลของเธอและบุตรของพวกเขาจากเทคนิคของเธอฉลาด

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผมไม่เข้าใจว่าทำไมผมไม่ได้พูดอะไร ฉันยืนอยู่โดยแม่ของฉันและมองออกไปนอกห้องที่เต็มไปด้วยแสงแดดในสวนผมเห็นเฟื่องฟ้าสีม่วงและดอกชบาสีเหลืองสดใส ผมอยากที่จะออกมีการเล่นกับ missiya ไม่มีใครที่จะเล่นกับยกเว้น missiya เป็น และตอนนี้แม่ของฉันบอกฉันฉันจะต้องไม่เล่นกับเธอ!
'จากนั้นผู้ที่จะทำให้ฉันบ้านโคลนเมื่อฝนตก? ผมถามแม่ของฉันสับสน.
แม่รู้ว่าฉัน เธอได้ยินความวิตกกังวลในเสียงของฉันและกล่าวอย่างเงียบ ๆ โดยไม่ต้องยกดวงตาของเธอจากหนังสือที่เธอได้อ่านว่า 'ฉันจะ.'
missiya ไม่พลาดฉัน หลั่งไม่ได้สนใจเลยว่าเธอได้สิ้นสุดลงไม่กี่คนของความฝันของฉัน เธอยังคงหัวเราะทางของเธอผ่านวันเดือน เธอกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้นในปีที่ผ่านมาและร่างกายที่น่ารักของเธอกลายเป็นที่โค้งมนมากขึ้น มีรูปลักษณ์ที่ชายแดนในดวงตาของเธอและมุ่งมั่นในการเคลื่อนไหวของเธอในหมู่บ้าน เช่นเดียวกับเมื่อคืน Appuhamy ภรรยาเก่าไปค้นหาเขาและพบว่าเขาภายในบ้าน missiya ของเมา ทั้งหมู่บ้านรวมตัวกันเพื่อชมและเชียร์และคนเฝ้าดูเธอมีความสนใจใหม่ missiya ไม่ได้แสดงความกังวลอย่างน้อย เธอโฟร์คำมหาศาลของน้ำผลไม้พลูต่อพวกเขาและหายไปในเวลากลางคืน.
พวกเขาบอกว่าเธอเป็นแม่มด แต่ตอนนี้ผมก็โตพอที่จะรู้ว่าเป็นแม่มดไม่มี เธอเป็นมนุษย์และเร็วพอผมรู้ว่าสิ่งที่เธอเป็น ผมเริ่มที่จะเข้าใจในสิ่งที่มีปากเสียงรุนแรงเหล่านั้น ผมรู้ว่าทำไมผู้หญิงบางคนเกลียดเธอและสาปแช่งของเธอ ผมเริ่มที่จะเข้าใจว่าทำไมผู้หญิงชอบแม่ของฉันต้องการที่จะปกป้องลูกสาวของพวกเขาจากอิทธิพลของเธอและลูกหลานของพวกเขาจากเทคนิคฉลาดของเธอ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผมก็ไม่เข้าใจว่าทำไมฉันยังไม่ได้พูดอะไรเลย ผมยืนข้างๆแม่ของฉัน และมองไปที่ดวงอาทิตย์เต็มห้องในสวนผมเห็นดอกเฟื่องฟ้าสีม่วงและสีเหลืองสดใส ชบาดอกไม้ ฉันต้องการที่จะออกไปเล่นกับ missiya . ไม่มีคนเล่นด้วย ยกเว้น missiya . และตอนนี้แม่ก็บอกผมว่า ผมไม่ต้องเล่นกับเธอ
งั้นใครจะทำโคลนบ้านเมื่อฝนตก ?' ฉันถามแม่ฉัน สับสน
แม่รู้จักฉัน เธอได้ยินเสียงของฉันและกล่าวว่า ความวิตกกังวลในเงียบๆโดยไม่แม้แต่ยกสายตาจากหนังสือที่เธอกำลังอ่าน ' จะ '
missiya ไม่คิดถึงฉัน หลั่ง ไม่ห่วงเลยว่าเธอจบหยิบความฝันของฉัน เธอยังคงหัวเราะ วิธีที่เธอผ่านวัน เดือนเธอกลายเป็นที่สวยงามมากขึ้นในปีที่ผ่าน และร่างกายที่น่ารักของเธอก็ยิ่งกลม มีขอบมองในสายตาของเธอและการเจริญเติบโตในการเคลื่อนไหวของเธอในหมู่บ้าน ชอบกลางคืน เมื่อภรรยาของ appuhamy เก่าไปหาเขาและพบว่าเขาอยู่ใน missiya บ้านเมา คนทั้งหมู่บ้านพากันไปชมและเชียร์ และคนมองเธอด้วยความสนใจ .missiya ไม่ได้แสดงความกังวลน้อยที่สุด เธอ apat มหาศาลหยดน้ำพลูต่อพวกเขาและหายไปในตอนกลางคืน
พวกเขาบอกว่าเธอ เป็นแม่มด แต่ตอนนี้ฉันโตพอที่จะรู้ว่าเป็นแม่มด เธอเป็นมนุษย์ และพอฉันรู้ว่าเธอเป็นอะไร ฉันเริ่มเข้าใจอะไรที่รุนแรง อาร์กิวเมนต์ ฉันรู้ว่าทำไมผู้หญิงบางคนเกลียดและแช่งเธอฉันเริ่มเข้าใจแล้วว่า ทำไมผู้หญิงชอบแม่ของฉันต้องการที่จะปกป้องลูกสาวจากอิทธิพลและบุตรชายของเขาจากเทคนิคฉลาด
ของเธอเธอ