Skip to contentHOMEACTIVE INDEXCOMP

Skip to content
HOMEACTIVE INDEXCOMPLETE FORUMS

Advertisement
ISSTH – Book 2 – Chapter 149

Previous Chapter Next Chapter
Chapter 149: Killing Intent!

Meng Hao stood on the top of the hill, calmly watching the violet-robed youth charging toward him. As he approached, he kicked up a wind, and the seven or eight tentacle-like vines expanded to the size of pythons. At their ends were wide mouths filled with sharp teeth.

“Mid Foundation Establishment stage,” said Meng Hao calmly, his face not changing in the slightest. He himself was only at the early Foundation Establishment stage, but he had a Perfect Foundation. He might not know any techniques from the Foundation Establishment stage, but he had the boundless Core sea from when he was at Qi Condensation, thanks to the Sublime Spirit Scripture. Also, he had reached Foundation Establishment after having achieved the great circle of Qi Condensation.

He was equipped with all of this when he experienced his explosive growth during the Blood Immortal Legacy tournament. The battle prowess of his Cultivation base was at such high level that he was able to go up against a Dao Child of the Li Clan, Li Daoyi. Although he had not achieved victory, he had severed his opponent’s arm. If it had been a Cultivator who was not a Dao Child, Meng Hao could have killed him easily.

After reaching the mid Foundation Establishment stage, he would definitely be able to hold his own against the Dao Children of the various Sects and Clans.

So, there is no need to even mention a mere Chosen of the mid Foundation Establishment stage.

The violet-robed youth approached with a cold smile and powerful killing intent. Meng Hao stood there, framed by the dark night, the moonlight shining down on him. His expression was as calm as ever as he lifted his hand, using his fingernail to slice open the skin on his finger. He stepped forward casually, and the instant the violet-robed youth arrived, waved his finger in a seemingly random fashion.

As the finger descended, a great wind sprang up. In response, the violet-robed youth’s expression changed. His pupils constricted, and his eyes filled with disbelief. Suddenly, his vision turned red; this was not an illusion, it was real.

Everything was red, and there was only a solitary finger, covered with fresh blood. It shot toward him.

The vines wrapped around his arms had been viciously writhing forward with open mouths ready to devour; but suddenly they began to emit miserable shrieks. They quivered, and before they were even thirty meters from Meng Hao, had collapsed into blood.

The blood transformed into a shield which surrounded the violet-robed young man. All of this takes some time to describe, but happened in time it takes for a spark to fly off of a piece of flint.

The violet-robed youth began to scream. He no longer charged forward, but tried to move backward in retreat. Meng Hao sprang into action.

He took a step and then flew into the air toward the violet-robed young man. He lifted his hand and touched the blood shield with his index finger.

“Break.” He said the word lightly, and then an explosion filled the air.

The blood shield collapsed, and the vines on the young man’s arms broke to pieces. Only the violet-golden fruit rippled with signs of life. It seemed to be begging for mercy.

“You….” The violet-robed youth’s face was pale and he coughed up a mouthful of blood. His eyes were filled with intense fear. This was the first time he had even shown fear; he was a Chosen of the Black Sieve Sect, and a violet-robed disciple at that. His position in the Inner Sect was very high, and he had never been defeated with battle magic. Usually people sought him out because of his popularity. But now, seeing the expressionless Meng Hao in front of him, he was filled with an unprecedented feeling of life-or-death danger.

At this critical juncture, the violet-robed youth lifted his hands and flashed an incantation gesture, then swiped his palm forward seven or eight times in succession. Each swipe sent ripples out, which then congealed into a massive, black-colored hand that faced up against Meng Hao.

Meng Hao, expression calm, opened his mouth and spat out the lightning mist. The mist slammed into the hand, and a boom filled the air.

The violet-robed young man’s expression filled with despair. He was about to make another incantation gesture when Meng Hao arrived in front of him. Meng Hao’s knee flew into the air, slamming directly into the young man’s neck, whose head filled with a buzzing sound, and then an intense pain. The hand which had been making an incantation sign went limp, and his entire body bent to the side.

All of the blood in his body rushed to his head, making his once handsome face a dark reddish purple color. He opened his mouth to speak, his expression fearful and his body trembling. One can only imagine what he wished to say as he faced death.

He never spoke the words. Meng Hao stretched out his hand and used his

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ข้ามไปที่เนื้อหาHOMEACTIVE INDEXCOMPLETE ฟอรั่มโฆษณาบท ISSTH –สมุด 2 – 149บทก่อนหน้านี้บทต่อไปบทที่ 149: เจตนาฆ่าเฮา เมงยืนอยู่บนยอดเขา ชมเยาวชนจีวรสีม่วงชาร์จไปทางเขาใจเย็น เขาเข้าหา เขาเตะขึ้นเป็นลม และเถาเหมือนงวงเจ็ด หรือแปดขยายขนาดของเหลือม ปลายของพวกเขาถูกปากกว้างเต็มไป ด้วยฟันที่คมชัด"กลางเวทีจัดตั้งมูลนิธิ กล่าวว่า เฮาเมงใจเย็น ใบหน้าของเขามีการเปลี่ยนแปลงในน้อยที่สุด เขาเองก็มีเฉพาะในระยะแรก ๆ จัดตั้งมูลนิธิ แต่เขามีรากฐานสมบูรณ์แบบ เขาอาจไม่ทราบเทคนิคใด ๆ จากขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิ แต่เขาทะเลหลักไร้ขีดจำกัดจากเมื่อเขาที่ควบแน่นฉี จากพระคัมภีร์วิญญาณประเสริฐ นอกจากนี้ เขาได้ถึงก่อตั้งมูลนิธิหลังจากไม่ประสบความสำเร็จวงกลมใหญ่ของฉีควบแน่นเขาได้พร้อมกับทั้งหมดนี้เมื่อเขามีประสบการณ์การเจริญเติบโตของเขาระเบิดในระหว่างการแข่งขันเลือดอมตะดั้งเดิม ความกล้าหาญการรบของฐานการเพาะปลูกของเขาได้ในระดับสูงดังกล่าวว่า เขาก็สามารถพ้นเด็กดาวตระกูล Li, Li Daoyi แม้ว่าเขาไม่ได้สำเร็จชัยชนะ เขาได้ตัดขาดแขนของคู่ต่อสู้ ถ้ามันเป็นเกษตรกรที่ไม่ได้เป็นเด็กดาว เฮาเมงอาจได้ฆ่าเขาได้อย่างง่ายดายหลังจากถึงขั้นจัดตั้งมูลนิธิกลาง เขาจะแน่นอนสามารถถือของตัวเองกับลูกดาวของนิกายและชนเผ่าต่าง ๆดังนั้น ก็ไม่จำเป็นได้กล่าวถึงการเลือกเพียงของจัดตั้งมูลนิธิเวทีกลางเยาวชนจีวรสีม่วงทาบทาม ด้วยรอยยิ้มเย็นและเจตนาฆ่ามีประสิทธิภาพ เฮา เมงยืนมี กรอบ โดยคืนมืด แสงจันทร์ที่ส่องลงมาบนเขา นิพจน์ของเขาเป็นความสงบเช่นเคย ตามเขายกมือของเขา ใช้เล็บมือเขาฝานเปิดผิวบนนิ้วมือของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าแบบสบาย ๆ และทันที ถึงเยาวชนจีวรสีม่วง โบกนิ้วของเขาในแฟชั่น seemingly แบบสุ่มเป็นนิ้วลงมา ลมเกิดการ ตอบ นิพจน์ของจีวรสีม่วงเยาวชนเปลี่ยนแปลง นักเรียนของเขาแคบ และตาของเขาเต็มไป ด้วยศรัทธา ทันใดนั้น วิสัยทัศน์ของเขาเปิดสีแดง นี่ไม่ใช่ภาพลวงตา มันเป็นจริงทุกอย่างเป็นสีแดง และมีเพียงโดดเดี่ยวนิ้ว ปกคลุมไป ด้วยเลือดสด มันยิงไปทางเขาเถาวัลย์พันรอบแขนของเขาได้รับหฤโหดเขียนข้างหน้าพร้อมเปิดปากพร้อมที่จะกิน แต่ทันทีที่เริ่มปล่อยสังเวช shrieks พวกเขา quivered และก่อนที่พวกเขาได้จากเมงเฮา สามสิบเมตรได้ยุบลงในเลือดเลือดกลายเป็นโล่ที่จีวรสีม่วงชายหนุ่ม ทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการอธิบาย แต่เกิดขึ้นในเวลาสปาร์คจะบินออกจากชิ้นส่วนของหินเหล็กไฟจีวรสีม่วงเยาวชนเริ่มร้อง เขาไม่คิดไปข้างหน้า แต่พยายามที่จะย้ายไปข้างหลังในสถานที่พักผ่อน เมงห้าวผุดไปสู่การปฏิบัติHe took a step and then flew into the air toward the violet-robed young man. He lifted his hand and touched the blood shield with his index finger.“Break.” He said the word lightly, and then an explosion filled the air.The blood shield collapsed, and the vines on the young man’s arms broke to pieces. Only the violet-golden fruit rippled with signs of life. It seemed to be begging for mercy.“You….” The violet-robed youth’s face was pale and he coughed up a mouthful of blood. His eyes were filled with intense fear. This was the first time he had even shown fear; he was a Chosen of the Black Sieve Sect, and a violet-robed disciple at that. His position in the Inner Sect was very high, and he had never been defeated with battle magic. Usually people sought him out because of his popularity. But now, seeing the expressionless Meng Hao in front of him, he was filled with an unprecedented feeling of life-or-death danger.At this critical juncture, the violet-robed youth lifted his hands and flashed an incantation gesture, then swiped his palm forward seven or eight times in succession. Each swipe sent ripples out, which then congealed into a massive, black-colored hand that faced up against Meng Hao.Meng Hao, expression calm, opened his mouth and spat out the lightning mist. The mist slammed into the hand, and a boom filled the air.The violet-robed young man’s expression filled with despair. He was about to make another incantation gesture when Meng Hao arrived in front of him. Meng Hao’s knee flew into the air, slamming directly into the young man’s neck, whose head filled with a buzzing sound, and then an intense pain. The hand which had been making an incantation sign went limp, and his entire body bent to the side.All of the blood in his body rushed to his head, making his once handsome face a dark reddish purple color. He opened his mouth to speak, his expression fearful and his body trembling. One can only imagine what he wished to say as he faced death.He never spoke the words. Meng Hao stretched out his hand and used his

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ข้ามไปที่เนื้อหา
HOMEACTIVE INDEXCOMPLETE ฟอรัมโฆษณาISSTH - จอง 2 - บทที่ 149 ก่อนหน้านี้บทบทต่อไปบทที่ 149: ฆ่าเจตนา! เม้งเฮายืนอยู่บนยอดเนินเขาใจเย็นดูเยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมชาร์จต่อเขา ในขณะที่เขาเดินเข้ามาใกล้เขาเตะขึ้นลมและเจ็ดหรือแปดองุ่นหนวดเหมือนการขยายขนาดของงูเหลือม ที่ปลายปากของพวกเขาเต็มไปด้วยความกว้างฟันคม. "เวทีกลางมูลนิธิจัดตั้ง" กล่าวว่าเม้งเฮาใจเย็นใบหน้าของเขาไม่ได้มีการเปลี่ยนแปลงในน้อย ตัวเขาเองก็เป็นเพียงในช่วงต้นขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิ แต่เขาก็มีมูลนิธิที่สมบูรณ์แบบ เขาอาจจะไม่ทราบว่าเทคนิคใด ๆ จากขั้นตอนการจัดตั้งมูลนิธิ แต่เขาก็มีทะเลไม่มีที่สิ้นสุดจากแกนเมื่อเขาเป็นที่ฉีควบแน่นขอบคุณที่ Sublime วิญญาณพระคัมภีร์ นอกจากนี้เขาได้มาถึงมูลนิธิจัดตั้งหลังจากที่ประสบความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ของวงกลมฉีควบแน่น. เขาได้รับการติดตั้งทั้งหมดนี้เมื่อเขามีประสบการณ์การเจริญเติบโตระเบิดของเขาในระหว่างการแข่งขันเลือดอมตะมรดก ความกล้าหาญต่อสู้ของฐานการเพาะปลูกของเขาอยู่ในระดับที่สูงเช่นที่เขาก็สามารถที่จะไปขึ้นกับเด็กดาวของหลี่แซ่หลี่ Daoyi แม้ว่าเขาจะไม่เคยประสบความสำเร็จในชัยชนะที่เขาได้ตัดแขนของศัตรูของเขา หากได้รับเกษตรกรที่ไม่ได้เป็นเด็กดาวที่เม้งเฮาจะได้ฆ่าเขาได้อย่างง่ายดาย. หลังจากที่ไปถึงเวทีกลางมูลนิธิจัดตั้งเขาแน่นอนจะสามารถที่จะถือของตัวเองกับเด็กเชียงดาวนิกายต่างๆและสมัครพรรคพวก. ดังนั้น ไม่มีความจำเป็นที่จะได้กล่าวถึงเพียงต้องการเวทีกลางมูลนิธิจัดตั้ง. เยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมเดินเข้ามาพร้อมกับรอยยิ้มที่หนาวเย็นและความตั้งใจที่จะฆ่าที่มีประสิทธิภาพ เม้งเฮายืนอยู่ที่นั่นกรอบโดยคืนที่มืด, แสงจันทร์ส่องแสงลงมาที่เขา การแสดงออกของเขาคือเป็นความสงบเช่นเคยในขณะที่เขายกขึ้นมือของเขาโดยใช้เล็บมือของเขาที่จะหั่นเปิดผิวบนนิ้วมือของเขา เขาก้าวไปข้างหน้าอย่างไม่เป็นทางการและทันทีเยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมมาถึงโบกนิ้วของเขาในแฟชั่นสุ่ม. ในฐานะที่เป็นลายนิ้วมือลงมากระแสลมใหญ่ผุดขึ้น ในการตอบสนองการแสดงออกของเยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมเปลี่ยน นักเรียนของเขาตีบและดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความไม่เชื่อ ทันใดนั้นวิสัยทัศน์ของเขาเปลี่ยนเป็นสีแดง; นี้ไม่ได้เป็นภาพลวงตามันเป็นจริง. ทุกอย่างเป็นสีแดงและมีเพียงนิ้วโดดเดี่ยวปกคลุมไปด้วยเลือดสด มันยิงต่อเขา. เถาวัลย์พันรอบแขนของเขาได้รับการหฤโหดบิดไปข้างหน้าด้วยปากเปิดพร้อมที่จะกิน; แต่พวกเขาก็เริ่มที่จะเปล่งเสียงร้องอนาถ พวกเขาก็สั่นและก่อนที่พวกเขาแม้สามสิบเมตรจากเม้งเฮาทรุดเข้าสู่กระแสเลือด. เลือดกลายเป็นโล่ล้อมรอบซึ่งชายหนุ่มในชุดเสื้อคลุมสีม่วง ทั้งหมดนี้ใช้เวลาในการอธิบาย แต่ที่เกิดขึ้นในเวลาที่ใช้สำหรับจุดประกายที่จะบินออกจากชิ้นส่วนของหินเหล็กไฟ. เยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมเริ่มที่จะกรีดร้อง เขาไม่เรียกเก็บไปข้างหน้า แต่พยายามที่จะย้ายไปข้างหลังถอย เม้งเฮาผุดไปสู่การปฏิบัติ. เขาเอาขั้นตอนและจากนั้นก็บินไปในอากาศที่มีต่อชายหนุ่มสีม่วงเสื้อคลุม เขายกมือของเขาและสัมผัสโล่เลือดด้วยนิ้วชี้ของเขา. "หยุด." เขากล่าวว่าคำว่าเบา ๆ แล้วการระเบิดที่เต็มไปด้วยอากาศ. โล่เลือดทรุดตัวลงและองุ่นบนแขนของชายหนุ่มยากจนเป็นชิ้น ๆ เฉพาะผลไม้สีม่วงสีทองเป็นระลอกคลื่นที่มีสัญญาณของชีวิต มันดูเหมือนจะเป็นขอทานสำหรับความเมตตา. "คุณ ... ." ใบหน้าสีม่วงเสื้อคลุมเยาวชนซีดและเขาไอคำหนึ่งของเลือด ดวงตาของเขาเต็มไปด้วยความกลัวที่รุนแรง นี่เป็นครั้งแรกที่เขาได้แสดงให้เห็นแม้แต่ความกลัว เขาเป็นผู้ได้รับการแต่งตั้งดำตะแกรงนิกายและเป็นศิษย์ม่วงเสื้อคลุมที่ว่า ตำแหน่งของเขาในด้านนิกายสูงมากและเขาไม่เคยพ่ายแพ้การต่อสู้กับความมหัศจรรย์ คนมักจะมองหาเขาออกเพราะความนิยมของเขา แต่ตอนนี้เห็นอารมณ์เม้งเฮาในด้านหน้าของเขาเขาก็เต็มไปด้วยความรู้สึกที่เป็นประวัติการณ์ของอันตรายชีวิตหรือตาย. ในช่วงหัวเลี้ยวหัวต่อที่สำคัญนี้เยาวชนสีม่วงเสื้อคลุมยกมือของเขาและประกายท่าทางคาถาแล้ว swiped ของเขา ปาล์มไปข้างหน้าเจ็ดหรือแปดครั้งในการทดแทน แต่ละรูดส่งออกระลอกที่แล้วข้นเป็นใหญ่มือสีดำที่ต้องเผชิญกับขึ้นกับเม้งเฮา. เม้งเฮาแสดงออกสงบเปิดปากของเขาและถ่มน้ำลายออกหมอกฟ้าผ่า หมอกกระแทกเข้ามือและบูมที่เต็มไปด้วยอากาศ. แสดงออกม่วงเสื้อคลุมของชายหนุ่มที่เต็มไปด้วยความสิ้นหวัง เขากำลังจะทำท่าทางคาถาอีกครั้งเมื่อมาถึงเม้งเฮาในด้านหน้าของเขา เข่าเม้งเฮาบินไปในอากาศกระแทกโดยตรงลงในลำคอของชายหนุ่มที่มีหัวเต็มไปด้วยเสียงหึ่งแล้วอาการปวดที่รุนแรง มือที่ได้รับการทำเครื่องหมายคาถาไปปวกเปียกและงอร่างกายของเขาทั้งหมดไปที่ด้านข้าง. ทั้งหมดของเลือดในร่างกายของเขารีบวิ่งไปที่หัวของเขาทำให้ใบหน้าหล่อเหลาของเขาครั้งเดียวสีแดงเข้มสีม่วง เขาเปิดปากของเขาที่จะพูดการแสดงออกของเขากลัวและร่างกายของเขาตัวสั่น เพียงหนึ่งเดียวที่สามารถจินตนาการสิ่งที่เขาอยากจะบอกว่าในขณะที่เขาต้องเผชิญกับความตาย. เขาไม่เคยพูดคำว่า เม้งเฮายื่นมือออกและใช้งานของเขา