He had hoped that Santa Claus would

He had hoped that Santa Claus would drop by on Christmas Eve and deliver him to a good home. But he hadn't. Santa had been too busy that year, delivering even more presents than usual.
Wolstencroft felt sad and lonely sitting there all by himself on the shelf that was high above the Christmas cards. He longed to have a child take him home and love him and play with him. But, most of all, to hug him. For no hug is ever too big for a teddy bear.
He was trying hard not to cry because he knew that tears would make his eyes all puffy and red and then he would have even less chance of finding a home.
But why oh why didn't someone choose him?
Why, he wondered, was he passed over so many times for other less beautiful bears?

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เขาหวังว่า ซานตาคลอสจะปล่อยโดยในวันคริสต์มาส และส่งเขาไปยังบ้านดี แต่เขาไม่ได้ ซานตาได้ไม่ว่างปี มอบของขวัญมากขึ้นกว่าปกติ Wolstencroft รู้สึกเศร้า และเหงานั่งมีทั้งหมด ด้วยตัวเองบนชั้นที่อยู่เหนือการ์ดคริสต์มาส เขาปรารถนาที่จะมีลูกบ้านพาเขา และรักเขา และเล่นกับเขา แต่ ส่วนใหญ่ของทั้งหมด การกอดเขา กอดไม่ได้ใหญ่เกินไปเคยสำหรับตุ๊กตาหมี เขาพยายามอย่างหนักไม่ร้องไห้ เพราะเขารู้ว่า น้ำตาจะทำให้ตาอ้วน และสีแดงทั้งหมดแล้ว เขาจะมีโอกาสน้อยในการหาบ้าน แต่ทำไมโอ้ ทำไมไม่มีคนเลือกเขา ทำไม สงสัยเขา เขาผ่านผ่านหลาย ๆ ครั้งอื่น ๆ หมีน้อยสวยงาม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เขาหวังว่าซานตาคลอสจะลดลงโดยในวันคริสต์มาสอีฟและส่งตัวเขาไปยังบ้านที่ดี แต่เขาไม่ได้ ซานตาเคยยุ่งมากในปีนั้นการส่งมอบของขวัญมากยิ่งขึ้นกว่าปกติ.
Wolstencroft รู้สึกเศร้าและเหงานั่งอยู่ที่นั่นด้วยตัวเองบนหิ้งที่อยู่สูงเหนือการ์ดคริสต์มาส เขาอยากจะมีเด็กพาเขากลับบ้านและความรักของเขาและเล่นกับเขา แต่ส่วนมากของทั้งหมดจะกอดเขา ไม่มีกอดที่เคยใหญ่เกินไปสำหรับตุ๊กตาหมี.
เขาได้พยายามอย่างหนักที่จะไม่ร้องไห้เพราะเขารู้ว่าน้ำตาจะทำให้ดวงตาของเขาทั้งหมดบวมและสีแดงและแล้วเขาก็จะมีโอกาสแม้แต่น้อยในการหาบ้าน.
แต่ทำไมนะทำไม didn 'T คนที่เลือกเขา?
ทำไมเขาสงสัยเขาก็ผ่านไปหลายครั้งเพื่อให้หมีน้อยที่สวยงามอื่น ๆ ?