In a previous study, the DM intake

In a previous study, the DM intake of steers fed dietary soya waste of 25–35% in a total mixed ration diet was higher than that of controls (Kim et al., 2012). However, the animals in this experiment consumed concentrate (soya waste or pelleted compound feed) and Napier grass as basal diet rather than a total mixed ration diet. Their grass intake was reduced with an increase in the dietary level of soya waste (Table 2), which indicates that grass intake could be significantly restricted using dietary soya waste up to 2.0% DM of BW. It is generally accepted that a decrease in the roughage to concentrate ratio increases the DM intake due to a reduction in the fibre of cell wall content and bulk density of the concentrate mixture (Patra et al., 2006). The findings of this study support that idea. The improved CP utilisation and N balance in Group C may be attributed to increased efficiency in the utilisation of consumed nutrients, particularly soya protein.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในการศึกษาก่อนหน้านี้ การบริโภค DM ของสำเร็จเลี้ยงเสียกากถั่วเหลือง 25 – 35% ในอาหารผสมอาหารรวมสูงกว่าที่ควบคุม (Kim et al., 2012) อย่างไรก็ตาม สัตว์ในการทดลองนี้ใช้สมาธิ (กากถั่วเหลืองหรืออาหารผสม pelleted) และนาเปียหญ้าเป็นอาหารโรคแทนที่เป็นอาหารที่รวมอาหารผสม การบริโภคหญ้าถูกลดลง ด้วยการเพิ่มระดับอาหารขยะเหลือง (ตาราง 2), ซึ่งบ่งชี้ว่า การบริโภคหญ้าที่อาจถูกจำกัดอย่างมีนัยสำคัญโดยใช้กากถั่วเหลืองกากถึง 2.0% DM BW โดยทั่วไปยอมรับว่า roughage สมาธิอัตราการลดลงเพิ่มขึ้นการบริโภค DM เนื่องจากการลดลงในเส้นใยของผนังเซลล์เนื้อหา และจำนวนมากความหนาแน่นของส่วนผสมข้น (ภัทราและ al., 2006) ผลการวิจัยของการศึกษานี้สนับสนุนความคิดนั้น ปรับปรุง CP อิเล็กทรอนิคส์และดุล N ในกลุ่ม C อาจเกิดจากการเพิ่มประสิทธิภาพในการจัดสรรการใช้สารอาหาร โปรตีนถั่วเหลืองโดยเฉพาะอย่างยิ่ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในการศึกษาก่อนหน้านี้การบริโภคของ DM นำพาเลี้ยงเสียถั่วเหลืองอาหาร 25-35% ในการรับประทานอาหารอาหารผสมเสร็จสูงกว่าของการควบคุม (Kim et al., 2012) แต่สัตว์ในการทดลองนี้การบริโภคสมาธิ (เสียถั่วเหลืองหรือฟีดสารประกอบเม็ด) และหญ้าเนเปียร์เป็นอาหารพื้นฐานมากกว่าอาหารอาหารผสมเสร็จ ปริมาณหญ้าของพวกเขาถูกลดลงด้วยการเพิ่มขึ้นของระดับการบริโภคอาหารของเสียถั่วเหลือง (ตารางที่ 2) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการบริโภคหญ​​้าจะถูก จำกัด อย่างมีนัยสำคัญโดยใช้ถั่วเหลืองอาหารเสียได้ถึง 2.0% DM ของ BW เป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่าการลดลงในอาหารหยาบที่จะมีสมาธิเพิ่มอัตราการบริโภค DM เนื่องจากการลดลงในเส้นใยของเนื้อหาและผนังเซลล์ความหนาแน่นของส่วนผสมที่เข้มข้น (ภัทรา et al., 2006) ผลการศึกษานี้สนับสนุนความคิดที่ว่า การใช้ซีพีที่ดีขึ้นและความสมดุลไม่มีในกลุ่ม C อาจนำมาประกอบกับการเพิ่มประสิทธิภาพในการใช้ประโยชน์จากสารอาหารที่บริโภคโดยเฉพาะอย่างยิ่งโปรตีนถั่วเหลือง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในการศึกษาก่อนหน้านี้ และการบริโภคของเพศผู้ที่ได้รับอาหารถั่วเหลืองเสีย 25 – 35 % ในอาหารผสมครบส่วน พบว่า การควบคุม ( Kim et al . , 2012 ) อย่างไรก็ตาม สัตว์ในการทดลองนี้ใช้สมาธิ ( ถั่วเหลือง เสีย หรืออาหารผสมอัดเม็ดและหญ้าเนเปียร์ ) เป็นอาหารอาหารมากกว่าอาหารที่มีส่วนผสมทั้งหมดบริโภคหญ้าของพวกเขาลดลงเมื่อระดับปริมาณกากถั่วเหลือง ( ตารางที่ 2 ) ซึ่งแสดงให้เห็นว่าการบริโภคอาจจะสูงกว่าหญ้าจำกัดของเสียอาหารถั่วเหลืองขึ้น 2.0% DM ของน้ำหนักตัวเป็นที่ยอมรับกันโดยทั่วไปว่า ลดลงในสัดส่วนอาหารหยาบต่ออาหารข้น เพิ่ม DM บริโภคเนื่องจากการลดลงในเส้นใยของเนื้อผนังเซลล์และความหนาแน่นของส่วนผสมเข้มข้น ( ภัทร et al . , 2006 ) ผลการศึกษานี้สนับสนุนว่า ความคิดการปรับปรุงการใช้ CP และสมดุลในกลุ่ม ซี อาจจะเกิดจากการเพิ่มประสิทธิภาพในการใช้ประโยชน์ของการบริโภคสารอาหาร โดยเฉพาะโปรตีนถั่วเหลือง .