Melvin Udall is a successful author

Melvin Udall is a successful author who lives the life of a recluse. He is a misogynistic, homophobic, anti-Semitic racist with an intense dislike of people and dogs. All the neighbors in his Greenwich Village apartment building avoid him.

His psychotherapist diagnosed Melvin with OCD (obsessive-compulsive disorder) because he avoids stepping on sidewalk cracks and touching other people, wears gloves all the time, wipes off door handles, eats at the same restaurant every day, sits at the same table, insists on the same waitress, Carol, and always orders the same meal.

Suddenly, Melvin's life takes a turn. His artist gay neighbor, Simon, is beaten up by a group of robbers. Simon's art dealer, Frank, forces Melvin to care for Simon's dog during his owner's recovery. Soon Melvin encounters another challenge, because his waitress is not at her job one day when her son is sick. He expresses his frustration, and is finally thrown out of the restaurant, followed by applause from the regulars. Melvin finds out where Carol lives and visits her. He offers to pay a doctor to care for the sick son if she promises to wait on him again.

Gradually, Melvin discovers his love for Carol and the little dog in his care. After coming to terms with his own failings, he starts to experience and demonstrate compassion. Of course, he does not change overnight, and there are times when the old Melvin Udall rears his ugly head, leading to many plot complications.

At one point, Carol and Melvin have a date at a fancy restaurant, only to discover that Melvin needs to purchase a coat and tie to meet the dress code. Challenged by these demands on him, he insults Carol, saying that she is wearing a housedress. She gets furious and demands a sincere compliment, or she will leave the restaurant. With anguish and many disclaimers, Melvin finally states that because of his affection for her, he decided to take medication for his OCD. When Carol wants to know why that is a compliment, he says that being with her makes him want to be a better man. When Carol responds very positively and affectionately, he tries to take it back by saying that he "overshot the mark".

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

Udall นันทนาการแลงคาสเตอร์ผู้เขียนประสบความสำเร็จอยู่ที่ชีวิตของ recluse ได้ เขาเป็น racist ที่ misogynistic, homophobic, Semitic ป้องกัน ด้วยไม่ชอบความรุนแรงของคนและสุนัข เพื่อนบ้านทั้งหมดในกรีนิชวิลเลจอาคารของเขาหลีกเลี่ยงเขาPsychotherapist เขาวินิจฉัยนันทนาการแลงคาสเตอร์กับ OCD (obsessive-compulsive โรค) เนื่องจากเขาหลีกเลี่ยงการเหยียบลงบนรอยสารพัด และสัมผัสผู้อื่น สวมถุงมือตลอดเวลา คลี่ออกจับประตู กินร้านเดียวกันทุกวัน อยู่ในตารางเดียวกัน รมย์บนให้น้องเดียว แครอล และสั่งอาหารกันเสมอทันใดนั้น นันทนาการแลงคาสเตอร์ของชีวิตจะกลับมา เขาศิลปินเกย์เพื่อนบ้าน Simon จะสะบักสะบอม โดยโจร ตัวแทนจำหน่ายศิลปะของ Simon, Frank บังคับนันทนาการแลงคาสเตอร์ดูแลสุนัขของ Simon ในระหว่างการกู้คืนเจ้าของเขา เร็ว ๆ นี้ นันทนาการแลงคาสเตอร์พบความท้าทายอีก เพราะพนักงานเสิร์ฟของเขาไม่ได้ในงานของเธอวันหนึ่งเมื่อลูกชายไม่สบาย เขาแสดงแห้วของเขา และสุดท้ายโยนออกจากร้านอาหาร ปรบมือตามหลังจาก regulars พบนันทนาการแลงคาสเตอร์ที่แครอลอยู่ และเข้าชมเธอ เขาเสนอจ่ายแพทย์เพื่อดูแลบุตรป่วยถ้าเธอสัญญาว่า จะรอเขาอีกค่อย ๆ นันทนาการแลงคาสเตอร์พบรักแครอลและสุนัขน้อยของเขาในการดูแลของเขา หลังจากที่มาสู่ความล้มเหลวของเขา เขาเริ่มสัมผัส และเห็นถึงคุณค่า แน่นอน เขาไม่เปลี่ยนค้างคืน และบางครั้งเมื่อ Udall นันทนาการแลงคาสเตอร์เก่า rears หัวน่าเกลียดของเขา นำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนแผนมากจุดหนึ่ง แครอลและนันทนาการแลงคาสเตอร์มีวันที่ร้านอาหารแฟนซี เฉพาะการค้นพบว่า นันทนาการแลงคาสเตอร์จำเป็นต้องซื้อเสื้อนอก และผูกการแต่ง ท้าทาย ด้วยความต้องการเหล่านี้บนเขา เขาดูหมิ่นแครอล ว่า ที่ หล่อนสวมใส่เป็น housedress เธอได้รับโกรธ และต้องการบริการที่จริงใจ หรือเธอจะปล่อยให้ร้านอาหาร ด้วยความปวดร้าวและจำกัดมาก นันทนาการแลงคาสเตอร์สุดท้ายระบุว่า เพราะจิตของเขาสำหรับเธอ เขาตัดสินใจใช้ยา OCD ของเขา เมื่อแครอลอยากทราบเหตุผลที่ชมเชย เขากล่าวว่า อยู่กับเธอทำให้เขาต้องเป็นคนดี เมื่อแครอลตอบบวก และเสน่หามาก เขาพยายามจะกลับไป โดยบอกว่า เขา "overshot หมาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

เมลวิน Udall เป็นนักเขียนที่ประสบความสำเร็จที่มีชีวิตอยู่ชีวิตของสันโดษ เขาเป็นผู้หญิง, ปรักปรำชนชั้นต่อต้านยิวกับคนที่ไม่ชอบความรุนแรงของผู้คนและสุนัข เพื่อนบ้านทั้งหมดในอาคารอพาร์ตเมนต์ของเขา Greenwich Village หลีกเลี่ยงเขาจิตบำบัดของเขาได้รับการวินิจฉัยโรคกับเมลวิน (ครอบงำ) เพราะเขาหลีกเลี่ยงการเหยียบลงไปบนรอยแตกทางเท้าและคนอื่น ๆ สัมผัสสวมถุงมือตลอดเวลาเช็ดออกจับประตูที่กิน ร้านอาหารเหมือนกันทุกวันนั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกันยืนยันในพนักงานเสิร์ฟเดียวกันแครอลและมักจะสั่งอาหารเหมือนกันทันใดนั้นชีวิตของเมลวินจะเปิด ศิลปินของเขาเพื่อนบ้านเกย์, ไซมอนถูกทำร้ายโดยกลุ่มของพวกโจร ไซมอนพ่อค้างานศิลปะ, แฟรงก์บังคับเมลวินในการดูแลสุนัขของไซมอนในระหว่างการฟื้นตัวของเจ้าของของมัน เร็ว ๆ นี้เมลวินพบความท้าทายอื่นเพราะน้องสาวของเขาไม่ได้อยู่ที่งานของเธอวันหนึ่งเมื่อลูกชายของเธอมีอาการป่วย เขาเป็นการแสดงออกถึงความผิดหวังของเขาและในที่สุดก็ออกโยนของร้านอาหารตามด้วยเสียงปรบมือจากประจำการ เมลวินพบแครอลที่มีชีวิตอยู่และไปเยี่ยมเธอ เขาเสนอที่จะจ่ายเงินให้แพทย์ในการดูแลบุตรชายคนที่ป่วยถ้าเธอสัญญาว่าจะรอเขาอีกครั้งค่อยๆเมลวินค้นพบความรักของแครอลและสุนัขน้อยในการดูแลของเขา หลังจากที่มาถึงข้อตกลงกับความล้มเหลวของตัวเองเขาเริ่มที่จะได้สัมผัสและแสดงให้เห็นถึงความเห็นอกเห็นใจ แน่นอนว่าเขาจะไม่เปลี่ยนแปลงในชั่วข้ามคืนและมีบางครั้งที่เก่าเมลวิน Udall rears หัวน่าเกลียดของเขานำไปสู่ภาวะแทรกซ้อนหลายพล็อตจุดหนึ่งที่แครอลและเมลวินมีวันที่ร้านอาหารแฟนซีเพียงเพื่อจะพบว่าความต้องการของเมลวิน ที่จะซื้อเสื้อและผูกเพื่อตอบสนองการแต่งกาย ท้าทายโดยความต้องการเหล่านี้กับเขาเขาด่าแครอลบอกว่าเธอสวม housedress เธอได้รับโกรธและความต้องการชมเชยจริงใจหรือเธอจะออกจากร้านอาหาร ด้วยความเจ็บปวดและการสละสิทธิ์มากที่สุดเมลวินกล่าวว่าเพราะความรักที่เขามีต่อเธอเขาตัดสินใจที่จะใช้ยาสำหรับโรคของเขา เมื่อแครอลอยากจะรู้ว่าทำไมที่ชมเชยเขาบอกว่าอยู่กับเธอทำให้เขาต้องการที่จะเป็นคนที่ดีขึ้น เมื่อแครอลตอบสนองในทางบวกมากและเสน่หาเขาพยายามที่จะเอามันกลับโดยบอกว่าเขา "ยิงเครื่องหมาย"

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เมลวินยูดอลเป็นผู้เขียนที่ประสบความสำเร็จที่อาศัยอยู่ชีวิตของพวกฤาษี เขาเป็นผู้เกลียดชังผู้หญิง homophobic ต่อต้านยิว , เหยียดผิวกับไม่ชอบที่รุนแรงของคนและสุนัข เพื่อนบ้านทั้งหมดในกรีนวิชวิลเลจอพาร์ทเมนท์หลีกเลี่ยงเขา

นักจิตบำบัดของเขาวินิจฉัยเมลวินกับ OCD ( โรคจำนวน ) เพราะเขาหลีกเลี่ยงการเหยียบบนทางเท้าแตกและสัมผัสคนอื่นใส่ถุงมือตลอดเวลา เช็ดออก มือจับประตู กินข้าวที่ภัตตาคารเดียวกันทุกวัน นั่งอยู่ที่โต๊ะเดียวกัน ยืนยันเด็กเสริฟเหมือนกัน แครอล และมักจะสั่งอาหารเหมือนกัน

อยู่ดีๆ ชีวิตก็จะทดลองเปิด ของเขาศิลปิน Gay เพื่อนบ้าน ไซม่อน ถูกตีขึ้นโดยกลุ่มโจร ไซมอนเป็นศิลปะตัวแทนจำหน่าย แฟรงค์ บังคับให้เมลวินดูแลไซมอนของสุนัขในระหว่างการกู้คืนเจ้าของเขาเถอะในไม่ช้า เมลวิน การเผชิญหน้าท้าทายอื่น เพราะพนักงานเสิร์ฟของเขาไม่ได้อยู่ในงานของเธอ วันหนึ่งเมื่อลูกป่วย เขาแสดงความไม่พอใจของเขาและในที่สุดก็ออกจากร้านอาหาร ตามด้วยเสียงปรบมือจากลูกค้าขาประจำ เมลวินรู้ที่แครอลชีวิตและไปเยี่ยมเธอ เขาเสนอที่จะจ่ายค่าหมอไปดูแลลูกชายที่ป่วย ถ้าเธอสัญญาว่าจะรอเค้าอีก

ค่อย ๆเมลวินค้นพบความรักของเขาสำหรับแครอลและสุนัขเล็ก ๆน้อย ๆในการดูแลของเขา หลังจากมาถึงข้อตกลงกับความล้มเหลวของเขาเอง เขาเริ่มที่จะมีประสบการณ์ และแสดงความเห็นใจ แน่นอน เขาไม่ได้เปลี่ยนคืน และมีอีกหลายครั้งที่เก่าเมลวินยูดอล rears หัวน่าเกลียดของเขา ทำให้เกิดภาวะแทรกซ้อนหลายแปลง

ที่จุดหนึ่ง , Carol และเมลวิน มีนัดที่ร้านอาหารแฟนซีเท่านั้นที่จะค้นพบว่า เมลวิน ต้องซื้อเสื้อและเน็คไทให้ตรงกับชุดรหัส ท้าทายโดยความต้องการเหล่านี้เขา เขาด่าแคร์โรล บอกว่าเธอใส่ housedress . เธอจะโกรธและต้องการคำชมที่จริงใจ หรือเธอจะออกจากร้านอาหาร กับความเจ็บปวด และหลายข้อ เมลวินก็ระบุว่า เพราะเขาชอบเธอเขาตัดสินใจที่จะใช้ยา OCD ของเขา เมื่อแครอลต้องการทราบว่านั่นคือคำชม เขาบอกว่าเป็นกับเธอ ทำให้เขาอยากเปลี่ยนตัวเอง เมื่อแครอลตอบสนองมากบวกและเสน่หา เขาพยายามที่จะนำมันกลับมา โดยบอกว่า " ยิงเครื่องหมาย "