'Of course,' the man in the brown h

'Of course,' the man in the brown hat said, 'there are good policemen and policemen, you know.' 'You are right,' the young man said.'Yes. That's very true. Isn't, Julie?' He looked at the young woman next to him. Julie didn't answer and looked bored. She closed her eyes. 'Julie's my wife,'the young man told the man in the brown hat. 'She doesn't like trains. She always feels ill on trains.' Oh yes?'the man in the brown hat said. 'Now my wife she doesn't like buses. She nearly had an accident on a bus once. It was last year... No,no,it wasn't. It was two years ago. I remember now. It was in Manchester.' He told a long, boring story about his wife and a bus in Manchester.
It was a hot day and the train was slow. There were seven people in the carriage. There was the man in the brown hat; the young man and his wife, Julie; a mother and two children;and a tall dark man in an expensive suit.
The young man's name was Bill. He had short brown hair and a happy smile. His wife, Julie, had long red hair and very green eyes-the colour of sea water. They were very beautiful eyes.
The man in the brown hat talked and talked. He had a big red face and a loud voice. He talked to Bill because Bill liked to talk too. The man in the brown hat laughed a lot, and when he laughed, Bill laughed too. Bill liked talking and laughing with people.
The two children were hot and bored. They didn't want to sit down. They wanted to be noisy and run up and down the train.
'Now sit down and be quiet,' their mother said. She was a small woman with a tired face and a tired voice.
'I don't want to sit down,' the littel boy said. 'I'm thirsty.'
'Here. Have an orange,' his mother said. She took an orange out of her bag and gave it to him.
'I want an orange too,' the littel girl said loudly.
'All right. Here you are,' said her mother. 'Eat it nicely, now.'
The children ate their oranges and were quiet for a minute.
Then the little boy said, 'I want a drink. 'I am thirsty.
The tall dark man took out his newspaper and began to read. Julie opened her eyes and looked at the back page of his newspaper. She read about the weather in Budapest and about the football in Liverpool. She wasn't interested in Budapest and she didn't like football, but she didn't want to listen to Bill and the man in the brown hat. 'Talk, talk, talk,' she thought. 'Bill never stops talking.'
Then suddenly she saw the tall man's eyes over the top of his newpaper. She could not see his mouth, but there was a smil in his eyes. Quickly, she looked down at the newspaper and read about the weather in Budapest again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

'แน่นอน แมนซ่าส์น้ำตาลกล่าวว่า, ' มีดีทนายสมชายและทนายสมชาย คุณรู้ ' 'คุณอาจจะขวา ชายหนุ่มว่า ' ใช่ ที่เป็นจริงมาก ไม่ จูลี่?' เขามองที่หญิงสาวอยู่ติดกับเขา จูลี่ไม่ตอบ และมองเบื่อ เธอปิดตาของเธอ 'จูลี่ของภรรยา ชายหนุ่มบอกคนในหมวกสีน้ำตาล ' เธอไม่ชอบรถไฟ เธอมักจะรู้สึกป่วยบนรถไฟ ' โอ้ ใช่หรือไม่ ' คนซ่าส์น้ำตาลกล่าว ' ตอนนี้ภรรยาของผมเธอไม่ชอบรถ เธอเกือบมีอุบัติเหตุบนรถบัสครั้ง มันเป็นปีสุดท้าย... ไม่ ไม่ มันไม่ได้ สองปีที่ผ่านมาได้ ผมจำได้ว่า ตอนนี้ ในแมนเชสเตอร์ ' เขาบอกยาว เบื่อเรื่องเกี่ยวกับภรรยาของเขาและรถบัสในแมนเชสเตอร์มันร้อน และรถไฟได้ช้า ยังมีคนที่เจ็ดในการขนส่ง มีผู้ชายอยู่ในหมวกสีน้ำตาล ชายหนุ่มและภรรยา จูลี่ แม่ และ เด็กสอง และชายดำสูงในชุดสูทมีราคาแพงชื่อของชายหนุ่มถูกเรียกเก็บเงิน เขามีผมสั้นสีน้ำตาลและรอยยิ้มมีความสุข ภรรยาของเขา จูลี่ มีผมสีแดงและสีตามากสีเขียวน้ำทะเล พวกตาสวยงามมากคนซ่าส์สีน้ำตาลพูดคุย และคุยกัน เขามีใบหน้าสีแดงขนาดใหญ่และเสียง เขาพูดถึงตั๋ว เพราะตั๋วชอบพูดเกินไป คนซ่าส์น้ำตาลหัวเราะมาก และเมื่อเขาหัวเราะ ตั๋วหัวเราะมากเกินไป รายการชอบพูดคุย และหัวเราะกับคนเด็ก 2 คนร้อน และเบื่อ พวกเขาไม่ได้ต้องนั่งลง พวกเขาต้องการเสียงดัง และใช้ขึ้นรถไฟ'Now sit down and be quiet,' their mother said. She was a small woman with a tired face and a tired voice.'I don't want to sit down,' the littel boy said. 'I'm thirsty.''Here. Have an orange,' his mother said. She took an orange out of her bag and gave it to him.'I want an orange too,' the littel girl said loudly.'All right. Here you are,' said her mother. 'Eat it nicely, now.' The children ate their oranges and were quiet for a minute.Then the little boy said, 'I want a drink. 'I am thirsty.The tall dark man took out his newspaper and began to read. Julie opened her eyes and looked at the back page of his newspaper. She read about the weather in Budapest and about the football in Liverpool. She wasn't interested in Budapest and she didn't like football, but she didn't want to listen to Bill and the man in the brown hat. 'Talk, talk, talk,' she thought. 'Bill never stops talking.'Then suddenly she saw the tall man's eyes over the top of his newpaper. She could not see his mouth, but there was a smil in his eyes. Quickly, she looked down at the newspaper and read about the weather in Budapest again.

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

' แน่นอน ' ชายในหมวกสีน้ำตาล บอกว่า มีตำรวจที่ดีและตำรวจ คุณรู้มั้ย . . . ' ' ใช่ ' ชายหนุ่มกล่าวว่า . " . จริงด้วย ไม่ใช่ จูลี่ ? เค้ามองหญิงสาวข้างๆ เขา จูลี่ไม่ได้ตอบและดูเบื่อ เธอปิดตาของเธอ’ จูลี่ ภรรยาของฉัน " ชายหนุ่มบอกผู้ชายในหมวกสีน้ำตาล’ เธอไม่ได้ชอบรถไฟ เธอมักจะรู้สึกป่วยบนรถไฟ' โอ้ ใช่ ? ชายในหมวกสีน้ำตาลกล่าว . ตอนนี้ภรรยาผมเธอไม่ชอบรถ เธอเกือบจะเกิดอุบัติเหตุบนรถเมล์ครั้ง เมื่อปีที่แล้ว . . . . . . . ไม่ ไม่ มันไม่ใช่ มันก็สองปีมาแล้ว ผมจำได้แล้ว มันอยู่ในแมนเชสเตอร์ เขาบอกว่ายาว น่าเบื่อ เรื่องภรรยา และรถบัสในแมนเชสเตอร์ .
เป็นวันที่ร้อน และรถไฟก็ช้า มี 7 คน ในรถมีผู้ชายที่สวมหมวกสีน้ำตาล ชายหนุ่มและภรรยาของเขา , จูลี่ ; แม่และเด็ก 2 คน และชายร่างสูงในชุดสีดำราคาแพง
ชื่อของชายหนุ่มคือบิล เขามีขนสีน้ำตาลสั้น ๆและยิ้มอย่างมีความสุข ภรรยาของเขา , จูลี่ มีผมยาวสีแดง และสีเขียว นัยน์ตาสีน้ำทะเลน้ำ เค้าตาสวยมาก
ผู้ชายในหมวกสีน้ำตาล ผมคุย แล้วก็คุยเขามีใบหน้าสีแดงตัวใหญ่ และเสียงดัง เขาคุยกับบิลเพราะบิลชอบคุยด้วย ชายในหมวกสีน้ำตาลหัวเราะเยอะมาก และเมื่อเขาหัวเราะ บิลหัวเราะด้วย บิลชอบพูดและหัวเราะด้วยคน
เด็กสองคนร้อนและเบื่อ พวกเขาไม่ได้ต้องการที่จะนั่งลง พวกเขาต้องการจะมีเสียงดังและวิ่งขึ้นและลงจากรถไฟ .
ตอนนี้นั่งเงียบ " แม่พูดเธอเป็นผู้หญิงตัวเล็กด้วยใบหน้าเหนื่อยและเสียงเหนื่อย .
" ไม่อยากนั่ง ' ' ลิตเติ้ล บอย กล่าว ฉันหิวน้ำ '
'here . มีสีส้ม ' แม่ของเขากล่าวว่า เธอหยิบส้มออกมาจากกระเป๋าของเธอ และเอาไปให้เขา
ฉันต้องการส้มด้วย ' สาวน้อยพูดเสียงดัง
ทั้งหมดขวา ที่นี่คุณจะกล่าวว่า ‘แม่’ กินให้ดี ตอนนี้ '
เด็กกินของส้มและเงียบสักครู่
แล้วเด็กน้อยกล่าวว่า ' ฉันต้องการดื่ม’ ฉันหิวน้ำ
ผู้ชายเข้มสูงเอาหนังสือพิมพ์ของเขาและเริ่มที่จะอ่าน จูลี่ลืมตาขึ้นและมองหน้าหลังของหนังสือพิมพ์ของเขา เธออ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปสต์และเกี่ยวกับฟุตบอลลิเวอร์พูล เธอไม่ได้สนใจในบูดาเปสต์และเธอไม่ได้ชอบฟุตบอล แต่เธอไม่อยากจะฟัง บิล และ ผู้ชายที่สวมหมวกสีน้ำตาล' พูด ' ' เธอว่า บิลไม่เคยหยุด พูด '
ทันใดนั้น เธอเห็นชายร่างสูง สายตากว่าด้านบนของหนังสือพิมพ์ . เธอไม่อาจมองเห็นปากของเขา แต่มันเป็นสมิลในสายตาของเขา เร็วเข้า เธอก้มลงมองที่หนังสือพิมพ์และอ่านเกี่ยวกับสภาพอากาศในบูดาเปส อีกครั้ง