The Thai word phansa refers to a pe

The Thai word phansa refers to a period of three months in the rainy season during which time Buddhist monks are obliged to stay at one particular temple. They are not allowed to stay overnight at other temples during this time. The reason that monks have to stay at one temple is because this period of time is the rice-planting season and the farmers’ crops are a verdant green. If monks are out travelling during this period, they may inadvertently step on the rice sprouts that have been planted, resulting in the loss of crops. The Lord Buddha therefore ordained that monks should stop their pilgrimages for a period of three months during the rainy season and that they must not stay overnight in a place other than their chosen temple. (Khao phansa means ‘rain retreat’ or ‘Buddhist Lent’.) Khao phansa has taken place since the time of the Lord Buddha.

Khao Phansa Day is the first day of the waning moon of the eighth month of the lunar calendar, or during the month of July and extends for a period of three months until Ork Phansa Day which is the end of the period of time. Ork Phansa Day falls on the fifteenth day of the waxing moon of the eleventh month of the lunar calendar, or during the month of October. (Note: The Thai calendar originally began in our month of December. Therefore, the eighth month is July and the eleventh month is October.) When monks stop their travels during the Buddhist Lent period, they have time to study, and they especially like to read. The best time for reading and memorising is during the night, which is a peaceful, quiet time during which it is easy to concentrate. In the past, when there was no electricity, monks used to light candles during the time that they were reading. When villagers knew this, they made candles to present to the monks, especially for presentation on Khao Phansa Day, a day on which they would receive even more merit than usual. Merit in this case means that the lives of those who present candles will be happy, healthy, enlightened and not gloomy. In other words, they will be people with wisdom, knowledge and perception, which is equivalent to the English word ‘bright’. The presentation of candles to monks on Khao Phansa Day is a Buddhist tradition which began in ancient times and still continues at present. However, present-day villagers tend to present electric light bulbs or fluorescent tubes as they are brighter than candles, are easier to use, and more convenient, and they still receive the same amount of merit!

The people of Ubon Ratchathani are the same as other Buddhists – when Khao Phansa Day arrives, they take candles and present them to monks. In the past, when it was impossible to buy ready-made candles, villagers would use beeswax taken from bees’ nests. They would melt the beeswax and then immerse a length of cotton to be used as a wick into the molten beeswax. Next, the wax would be left until it was cool enough to be rolled by hand, surrounding the wick completely.



Following that, the candles were cut to the required length and they were then ready for presentation to monks.
Presenting candles to monks in the past did not include a parade and candle contest like we have at present. It was just a presentation of candles along with other offerings to monks and receiving blessings from the monks, followed by the journey home. The reason that there must be a parade and a contest like we have today came about during the reign of Rama V, when the King’s grandson, Prince Sappasittiprasong, was made governor and came to rule over the Lao Kao circle, which was established in the town of Ubon Ratchathani. He saw the injuries and deaths that the villagers suffered during the traditional rocket festival. The injuries and deaths were due to rockets that exploded and fell onto houses; other injuries and deaths were due to arguments and fights due to drinking excessive alcohol; sometimes it was due to playing with excessive energy in the mud; or, amusement with wooden dolls produced to look like they were making love. The Prince decided that these stories were bad, inappropriate, and ordered the rocket festival to stop, and for a candle festival with candles being presented to monks to take its place.

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

พรรษาภาษาไทยหมายถึงระยะเวลาสามเดือนในช่วงฤดูฝนในช่วงเวลาที่พระสงฆ์จะต้องอยู่ที่วัดหนึ่งโดยเฉพาะอย่างยิ่ง พวกเขาจะไม่ได้รับอนุญาตให้พักค้างคืนที่วัดอื่น ๆ ในช่วงเวลานี้ เหตุผลที่พระสงฆ์ต้องอยู่ในวัดหนึ่งเป็นเพราะช่วงเวลานี้เป็นฤดูข้าวปลูกและพืชของเกษตรกรเป็นสีเขียวขจี ถ้าพระสงฆ์จะออกเดินทางในช่วงระยะเวลานี้พวกเขาไม่ได้ตั้งใจอาจเหยียบถั่วงอกข้าวที่ได้รับการปลูกเกิดการสูญเสียของพืช พระสัมมาสัมพุทธเจ้าจึงบวชพระสงฆ์ที่ควรจะหยุดการแสวงบุญของพวกเขาสำหรับระยะเวลาสามเดือนในช่วงฤดูฝนและที่พวกเขาจะต้องไม่พักค้างคืนในสถานที่อื่น ๆ กว่าพระวิหารได้รับการแต่งตั้งของพวกเขา ( 'ถอยฝน' หมายถึงวันเข้าพรรษาหรือ 'เข้าพรรษา'.) วันเข้าพรรษาได้เกิดขึ้นตั้งแต่เวลาของพระพุทธเจ้า

วันเข้าพรรษาวันนี้เป็นวันแรกของข้างแรมเดือนที่แปดของปฏิทินจันทรคติหรือในช่วงเดือนกรกฏาคมและขยายระยะเวลาสามเดือนจนกว่า Ork วันพรรษาซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของระยะเวลาที่ Ork พรรษาวันที่ตรงกับวันขึ้นสิบห้าค่ำเดือนสิบเอ็ดของปฏิทินจันทรคติหรือในช่วงเดือนตุลาคม (หมายเหตุ:. ปฏิทินไทยเดิมเริ่มต้นขึ้นในเดือนธันวาคมของเราดังนั้นเดือนที่แปดคือเดือนกรกฎาคมและเดือนที่สิบเอ็ดเดือนตุลาคม.) เมื่อพระสงฆ์หยุดการเดินทางของพวกเขาในช่วงระยะเวลาเข้าพรรษาพวกเขามีเวลาในการศึกษาและพวกเขาโดยเฉพาะอย่างยิ่งชอบ อ่าน. เวลาที่ดีที่สุดสำหรับการอ่านและจำเป็นในช่วงเวลากลางคืนซึ่งเป็นความสงบสุขเวลาที่เงียบสงบในระหว่างที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีสมาธิ ในอดีตที่ผ่านมาเมื่อมีไฟฟ้าไม่มีพระสงฆ์ที่ใช้ในการจุดเทียนในช่วงเวลาที่พวกเขากำลังอ่าน เมื่อชาวบ้านรู้ว่าเรื่องนี้พวกเขาทำเทียนเพื่อนำเสนอให้พระสงฆ์โดยเฉพาะอย่างยิ่งสำหรับงานนำเสนอในวันเข้าพรรษาวัน, วันที่พวกเขาจะได้รับบุญมากยิ่งขึ้นกว่าปกติ บุญในกรณีนี้หมายความว่าชีวิตของผู้ที่นำเสนอเทียนจะมีความสุขสุขภาพแข็งแรงพุทธะและไม่มืดมน ในคำอื่น ๆ พวกเขาจะเป็นคนที่มีสติปัญญาความรู้และการรับรู้ซึ่งเทียบเท่ากับภาษาอังกฤษคำว่า 'สดใส' การนำเสนอของเทียนไปถวายพระในวันเขาพรรษาเป็นประเพณีทางพุทธศาสนาซึ่งเริ่มขึ้นในสมัยโบราณและยังคงดำเนินต่อในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามชาวบ้านในปัจจุบันมีแนวโน้มที่จะนำเสนอหลอดไฟหรือหลอดที่พวกเขามีความสว่างกว่าเทียนที่ง่ายต่อการใช้งานและสะดวกมากขึ้นและพวกเขายังคงได้รับจำนวนเงินเดียวกันของบุญ!

ชาวอุบลราชธานีเป็นเช่นเดียวกับพุทธศาสนาอื่น ๆ - เมื่อวันเข้าพรรษาวันมาถึงพวกเขาใช้เทียนและนำเสนอให้พระสงฆ์ ในอดีตที่ผ่านมาเมื่อมันเป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อเทียนพร้อมทำชาวบ้านจะใช้ขี้ผึ้งที่นำมาจากรังของผึ้ง ' พวกเขาจะละลายขี้ผึ้งแล้วดื่มด่ำความยาวของผ้าฝ้ายที่จะใช้เป็นไส้ตะเกียงลงในขี้ผึ้งหลอมละลาย ถัดไปขี้ผึ้งจะถูกทิ้งจนกระทั่งมันเย็นพอที่จะรีดด้วยมือโดยรอบไส้ตะเกียงสมบูรณ์



ต่อไปนี้ที่เทียนถูกตัดให้มีความยาวที่ต้องการและพวกเขาก็พร้อมสำหรับงานนำเสนอให้พระภิกษุ
เทียนไปถวายพระในอดีตที่ผ่านมาไม่ได้รวมถึงขบวนแห่และการประกวดเทียนเหมือนที่เรามีในปัจจุบัน มันเป็นเพียงการนำเสนอของเทียนพร้อมกับข้อเสนออื่น ๆ เพื่อให้พระสงฆ์และได้รับพรจากพระสงฆ์ตามด้วยการเดินทางกลับบ้าน เหตุผลที่ต้องมีขบวนแห่และการประกวดเช่นเรามีวันนี้เกี่ยวกับการออกมาในช่วงรัชสมัยของพระเจ้าจุลจอมเกล้าเจ้าอยู่หัวเมื่อกษัตริย์หลานชายของเจ้าชายแบบ elective ทำให้เป็นผู้ว่าราชการจังหวัดและมาครองวงกลมลาวเก่าซึ่งก่อตั้งขึ้นใน เมืองอุบลราชธานี เขาเห็นบาดเจ็บและเสียชีวิตที่ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนในช่วงเทศกาลจรวดแบบดั้งเดิม ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตได้เนื่องจากจรวดที่ระเบิดและตกลงไปบนบ้าน; ได้รับบาดเจ็บและเสียชีวิตอื่น ๆ ได้เนื่องจากการขัดแย้งและการต่อสู้เนื่องจากการดื่มเครื่องดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป บางครั้งก็เป็นผลมาจากการเล่นกับพลังงานมากเกินไปในโคลน; หรือสนุกกับตุ๊กตาไม้ผลิตให้มีลักษณะเหมือนที่พวกเขากำลังทำรัก เจ้าชายตัดสินใจว่าเรื่องราวเหล่านี้ไม่ดีไม่เหมาะสมและสั่งเทศกาลจรวดที่จะหยุดและเทศกาลเทียนด้วยเทียนที่ถูกนำเสนอให้พระภิกษุที่จะใช้สถานที่ของ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ไทย พรรษาคำ หมายถึง ระยะเวลา 3 เดือน ในฤดูฝน ซึ่งพระสงฆ์เวลามีหน้าที่ที่จะอยู่อย่างใดอย่างหนึ่งโดยเฉพาะวัด พวกเขาจะไม่อนุญาตให้พักค้างคืนที่ วัดอื่น ๆในช่วงเวลานี้ เหตุผลที่พระต้องอยู่วัด เพราะช่วงนี้เป็นฤดูการปลูกข้าว และเกษตรกรปลูกพืชเป็นเขียวขจีสีเขียว ถ้าพระสงฆ์จะออกเดินทางในช่วงเวลานี้ พวกเขาอาจตั้งใจเหยียบต้นกล้าที่ได้ปลูกไว้ ซึ่งจะส่งผลในการสูญเสียของพืช พระพุทธเจ้าจึงบวชที่พระสงฆ์ควรหยุดธุดงค์ของพวกเขาเป็นเวลาสามเดือนในช่วงฤดูฝน และพวกเขาไม่ต้องค้างคืนในสถานที่อื่นที่ไม่ใช่วัดที่ตนเลือก ( เข้าพรรษาฝนหมายถึง ' ถอย ' หรือ ' วันอาสาฬหบูชา ' ) เข้าพรรษาได้มีมาตั้งแต่ครั้งพระพุทธเจ้าวัน พรรษาเขาเป็นวันแรกของข้างแรมของเดือนที่แปดของปฏิทินทางจันทรคติ หรือ ช่วงเดือน กรกฎาคม และ ขยายสำหรับระยะเวลาสามเดือนจนกว่าโอ็ก พรรษา วันซึ่งเป็นจุดสิ้นสุดของระยะเวลา โอ็ก พรรษา วันตรงกับวันที่สิบห้าของข้างขึ้นของเดือนที่สิบเอ็ดของปฏิทินทางจันทรคติ หรือในช่วงเดือน ตุลาคม ( หมายเหตุ : ปฏิทินไทยเดิมเริ่มในเดือนของเดือนธันวาคม ดังนั้น เดือนที่แปด คือ กรกฎาคม และเดือนสิบเอ็ดตุลาคม ) เมื่อสงฆ์หยุดการเดินทางของพวกเขาในช่วงเข้าพรรษา พวกเขามีเวลาที่จะศึกษา และโดยเฉพาะอย่างยิ่งเขาชอบอ่าน ช่วงเวลาที่ดีที่สุดสำหรับการอ่านและ memorising คือตอนกลางคืนที่เงียบสงบในช่วงที่มันเป็นเรื่องง่ายที่จะมีสมาธิ ในอดีต เมื่อไม่มีไฟฟ้า พระสงฆ์ใช้จุดเทียนในช่วงเวลาที่พวกเขาอ่าน เมื่อชาวบ้านรู้เรื่องนี้ พวกเขาทำเทียนเพื่อถวายพระสงฆ์ โดยเฉพาะการนำเสนอในวันเขาพรรษา วันที่เขาจะได้รับบุญกุศลมากกว่าปกติ บุญในกรณีนี้หมายความว่าคนที่เทียนปัจจุบันจะมีความสุข , สุขภาพ , ตรัสรู้และไม่เศร้า ในคำอื่น ๆ พวกเขาจะเป็นคนที่มีสติปัญญา ความรู้ และการรับรู้ ซึ่งเทียบเท่ากับคำภาษาอังกฤษ ' สดใส ' การนำเสนอของเทียนไปถวายพระในวัน พรรษาเขาเป็นพุทธประเพณีที่เริ่มขึ้นในสมัยโบราณและยังคงดำเนินต่อไป ณ ปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม ชาวบ้าน ปัจจุบันมีแนวโน้มปัจจุบันหลอดไฟไฟฟ้าหรือหลอดเรืองแสงเท่าที่พวกเขาจะสว่างกว่าเทียน จะใช้งานได้ง่ายขึ้น และสะดวกมากขึ้น และพวกเขายังได้รับจำนวนเงินเดียวกันของบุญ !ชาวอุบลราชธานีเป็นเช่นเดียวกับอื่น ๆพุทธศาสนิกชน–เมื่อวันพรรษา เขามาถึง เขาเอาเทียนและเสนอให้กับพระสงฆ์ ในอดีต เมื่อมันเป็นไปไม่ได้ที่จะซื้อเทียนสําเร็จรูป ชาวบ้านจะใช้ขี้ผึ้งจากผึ้ง ' รัง พวกเขาจะละลายขี้ผึ้งแล้วแช่ยาวผ้าฝ้ายเพื่อใช้เป็นไส้เทียนเป็นขี้ผึ้งที่หลอมละลาย ถัดไป , ขี้ผึ้งจะเหลือจนกว่าจะเย็นพอที่จะรีดด้วยมือ โดยไส้ตะเกียงหมดหลังจากนั้น เทียนที่ถูกตัดในความยาวที่ต้องการและพวกเขาก็พร้อมแล้วสำหรับการนำเสนอเพื่อพระสงฆ์นำเสนอเทียนพระในอดีตไม่ได้ ได้แก่ ขบวนแห่และการประกวดเทียนเหมือนที่เรามีในปัจจุบัน มันเป็นแค่การนำเสนอของเทียน พร้อมกับเสนออื่น ๆเพื่อให้พระสงฆ์และได้รับพรจากพระสงฆ์ ตามด้วยการเดินทางกลับบ้าน เหตุผลที่ต้องมีขบวนแห่และการประกวดเหมือนกับที่เรามีในวันนี้มาเกี่ยวกับในช่วงรัชสมัยของรัชกาลที่ 5 เมื่อหลานชายของกษัตริย์ องค์ sappasittiprasong เป็นผู้ว่าการและเข้ามาปกครองลาวเขาวงกลม , ซึ่งก่อตั้งขึ้นในเมืองอุบลราชธานี เขาเห็นการบาดเจ็บและเสียชีวิตว่า ชาวบ้านได้รับความเดือดร้อนในช่วงเทศกาลจรวดแบบดั้งเดิม การเสียชีวิตและบาดเจ็บจากจรวดที่ระเบิดตกบ้าน การบาดเจ็บและเสียชีวิตเนื่องจากการขัดแย้งและการต่อสู้จากการดื่มแอลกอฮอล์มากเกินไป บางครั้งมันเกิดจากการเล่นกับพลังงานมากเกินไปในโคลน หรือ สวนสนุกกับตุ๊กตาไม้ที่ดูเหมือนพวกเขากำลังเมคเลิฟกัน เจ้าชายตัดสินใจว่าเรื่องราวเหล่านี้ไม่ดี ไม่เหมาะสม และสั่งให้จรวดเทศกาลหยุดและเทศกาลเทียนกับเทียนถูกนำเสนอให้พระภิกษุจะใช้สถานที่ของ