THE WILD DUCK’S NEST BY MICHAEL MCL

THE WILD DUCK’S NEST BY MICHAEL MCLAVERTY

Posted by Bayley Bulletin Contributor | Dec 1, 2015 |     

Editor’s Note: This story set in Ireland conveys, through the eyes of a young boy, a deep sense of the beauty of nature. This short story is one of several that are paired with the Bayley Bulletin Winter Quarter Short Story Contest.

The sun was setting, spilling gold light on the low western hills of Rathlin Island. A small boy walked jauntily along a hoof-printed path that wriggled between the folds of these hills and opened out into a crater-like valley on the cliff-top. Presently he stopped as if remembering something, then suddenly he left the path, and began running up one of the hills.

When he reached the top he was out of breath and stood watching streaks of light radiating from golden-edged clouds, the scene reminding him of a picture he had seen of the Transfiguration. A short distance below him was the cow standing at the edge of a reedy lake. Colm ran down to meet her waving his stick in the air, and the wind rumbling in his ears made him give an exultant whoop which splashed upon the hills in a shower of echoed sound. A flock of gulls lying on the short grass near the lake rose up languidly, drifting like blown snowflakes over the rim of the cliff.

The lake faced west and was fed by a stream, the drainings of the semi-circling hills. One side was open to the winds from the sea and in winter a little outlet trickled over the cliffs making a black vein in their grey sides. The boy lifted stones and began throwing them into the lake, weaving web after web on its calm surface. Then he skimmed the water with flat stones, some of them jumping the surface and coming to rest on the other side. He was delighted with himself and after listening to his echoing shouts of delight he ran to fetch his cow. Gently he tapped her on the side and reluctantly she went towards the brown-mudded path that led out of the valley. The boy was about to throw a final stone into the lake when a bird flew low over his head, its neck a-strain, and its orange-colored legs clear in the soft light. It was a wild duck. It circled the lake twice, thrice, coming lower each time and then with a nervous flapping of wings it skidded along the surface, its legs breaking the water into a series of silvery arcs. Its wings closed, it lit silently, gave a slight shiver, and began pecking indifferently at the water.

Colm with dilated eyes eagerly watched it making for the farther end of the lake. It meandered between tall bulrushes, its body black and solid as stone against the greying water. Then as if it had sunk it was gone. The boy ran stealthily along the bank looking away from the lake, pretending indifference. When he came opposite to where he had last seen the bird he stopped and peered through the sighing reeds whose shadows streaked the water in a maze of black strokes. In front of him was a soddy islet guarded by the spears of sedge and separated from the bank by a narrow channel of water. The water wasn’t too deep—he could wade across with care.

Rolling up his short trousers he began to wade, his arms outstretched, and his legs brown and stunted in the mountain water. As he drew near the islet, his feet sank in the cold mud and bubbles winked up at him. He went more carefully and nervously. Then one trouser fell and dipped into the water; the boy dropped his hands to roll it up, he unbalanced, made a splashing sound, and the bird arose with a squawk and whirred away over the cliffs. For a moment the boy stood frightened. Then he clambered on to the wet-soaked sod of land, which was spattered with sea gulls’ feathers and bits of wind-blown rushes.

Into each hummock he looked, pulling back the long grass. At last he came on the nest, facing seawards. Two flat rocks dimpled the face of the water and between them was a neck of land matted with coarse grass containing the nest. It was untidily built of dried rushes, straw and feathers, and in it lay one solitary egg. Colm was delighted. He looked around and saw no one. The nest was his. He lifted the egg, smooth and green as the sky, with a faint tinge of yellow like the reflected light from a buttercup; and then he felt he had done wrong. He put it back. He knew he shouldn’t have touched it and he wondered would the bird forsake the nest. A vague sadness stole over him and he felt in his heart he had sinned. Carefully smoothing out his footprints he hurriedly left the islet and ran after his cow. The sun had now set and the cold shiver of evening enveloped him, chilling his body and saddening his mind.

In the morning he was up and away to school. He took the grass rut that edged the road for it was softer on the bare feet. His house was the last on the western headland and after a mile or so he was joined by Paddy McFall; both boys dressed in similar hand-knitted blue jerseys and grey trousers carried home- made school bags. Colm was full of the nest and as soon as he joined

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รังของเป็ดป่า โดยไมเคิล MCLAVERTYโพสต์ โดยสนับสนุนนการ Bayley กรุนด์ฟอส 1 ธันวาคม 2015 | หมายเหตุบรรณาธิการ: เรื่องนี้ตั้งในไอร์แลนด์สื่อ ผ่านสายตาของชายหนุ่ม ความลึกของธรรมชาติ เรื่องสั้นนี้เป็นหนึ่งในหลายที่จับคู่กับ Bayley นการฤดูหนาวมาสเรื่องสั้นประกวดดวงอาทิตย์ตั้ง หกแสงทองบนภูเขาตะวันตกต่ำของเกาะ Rathlin เด็กเล็กเดิน jauntily ไปตามเส้นทางที่พิมพ์กีบที่ wriggled ระหว่างเท่าภูเขาเหล่านี้ และเปิดออก เข้าไปในหุบเขาเหมือนปล่องภูเขาไฟบนหน้าผา ปัจจุบันเขาหยุดว่าจดจำบางสิ่งบางอย่าง แล้วจู่ ๆ เขาซ้ายเส้นทาง และเริ่มการทำงานของเขาเมื่อมาถึงด้านบน เขาออกจากลมหายใจ และยืนดูเส้นแสงที่แผ่จากขอบทองเมฆ ฉากที่เตือนเขาของรูปภาพที่เขาได้เห็นการแปรรูปที่ ระยะทางสั้น ๆ ด้านล่างเขาถูกวัวตั้งอยู่ขอบของทะเลสาบ reedy Colm วิ่งลงไปพบไม้เท้าของเธอโบกในอากาศ และลมเสียงดังก้องในหูของเขาทำให้เขาให้การโห่ exultant ซึ่งสาดเมื่อเขาอาบน้ำเสียงดังก้อง ฝูงนกนางนวลนั้นนอนอยู่บนพื้นหญ้าสั้นใกล้ทะเลสาบลุกขึ้น languidly ลอยเช่นเกล็ดหิมะเป่าผ่านขอบของหน้าผาทะเลสาบตะวันตกเผชิญ และถูกเลี้ยง โดยการสตรีม drainings ของภูเขา circling กึ่ง ด้านหนึ่งได้เปิดรับลม จากทะเล และ ในฤดูหนาวเล็กน้อยเต้า trickled ผ่านหน้าผาทำให้หลอดเลือดดำดำด้านเทาของพวกเขา เด็กยกหิน และเริ่มโยนเข้าไปในทะเลสาบ ทอเว็บหลังจากเว็บบนพื้นผิวของมันสงบ แล้ว เขา skimmed น้ำหินแบน บางส่วนของพวกเขากระโดดพื้นผิว และมาที่เหลือในด้านอื่น ๆ เขายินดีกับตัวเอง และหลังจากฟังตะโกนของเขาสะท้อนความสุข ที่เขาวิ่งไปดึงวัวของเขา เบา ๆ เขาเคาะเธอด้าน และฝืนใจเธอไปสู่เส้นทางสีน้ำตาล mudded ที่นำจากหุบเขา เด็กชายเป็นเรื่องโยนหินสุดท้ายลงในทะเลสาบเมื่อนกบินต่ำเหนือหัว ของคอเป็นพันธุ์ และขาสีส้มสีใสแสงที่นุ่มนวล มันเป็นเป็ดป่า มันวงกลมทะเลสาบสอง เลย มาต่ำแต่ละครั้งแล้ว กับประสาทที่กระพือปีกมัน skidded บนผิว ขาทำลายน้ำของอาร์คสีเงิน ปีกของมันปิด มันสว่างอยู่เบื้องหลัง ให้ตัวสั่นเล็กน้อย และเริ่มจิกน้ำ indifferentlyColm โป่งตากระหายดูมันทำให้ปลายไกลของทะเลสาบ มัน meandered ระหว่าง bulrushes สูง ร่างกายสีดำ และแข็งเป็นหินกับน้ำ greying แล้ว ว่ามันมีจม ก็หายไป เด็กวิ่งลอบตามมองจากทะเลสาบ ทำท่าไม่แยแส เมื่อเขามาตรงข้ามกับที่เขาได้เห็นนกล่าสุด เขาหยุด และ peered ผ่านสาน sighing ที่เงามีลายน้ำในเขาวงกตของจังหวะสีดำ หน้าเขา บนเกาะอริกซอดดีรักษา โดยหอกของ sedge และแยกออกจากธนาคาร โดยช่องแคบน้ำ น้ำไม่ลึกเกินไป — เขาสามารถลุยข้าม ด้วยความระมัดระวังกลิ้งขึ้นเขากางเกงสั้นที่เขาเริ่มลุย แขนของเขา outstretched และขาสีน้ำตาล และแคระแกรนในน้ำภูเขา ตามที่เขาวาดใกล้เกาะ เท้าของเขาจมลงในโคลนเย็นและฟอง winked ขึ้นเขา เขาไปอย่างรอบคอบ และเป็น กางเกงหนึ่งตก แล้วจุ่มลงในน้ำ เด็กหลุดมือของเขาจะม้วนขึ้น ไม่ สมดุล เขาทำเสียงหยด นกเกิดกับ squawk และ whirred ไปบนยอดผา ช่วง เด็กยืนกลัว แล้ว เขา clambered ไปแช่เปียกสดที่ดิน ซึ่งถูก spattered กับขนของนกนางนวลทะเลและบิตของเป่าลมวิ่งในแต่ละ hummock เขาดู ดึงกลับหญ้ายาว ในที่สุด เขามาบนรัง หัน seawards หินแบนสองรอยบุ๋มที่ผิวหน้าของน้ำ และระหว่างพวกเขา ถูกคอที่ดิน matted กับหยาบหญ้าที่ประกอบด้วยรัง มันก่อ untidily วิ่งแห้ง ฟาง และขน และมันวางไข่หนึ่งโดดเดี่ยว Colm ความสุขใจ เขามองไปรอบ ๆ และเห็นไม่ รังของเขาได้ เขายกไข่ เรียบ และสีเขียวเป็นท้องฟ้า สีจาง ๆ เป็นสีเหลืองเหมือนแสงสะท้อนจากบัตเตอร์คัพ แล้ว เขารู้สึกว่า เขาทำผิด เขาใส่มันกลับ เขารู้ว่า เขาไม่ควรได้สัมผัสมัน และเขาสงสัยว่า จะละทิ้งรังนก ความเศร้าความคลุมเครือขโมยกว่าเขา และเขารู้สึกว่าในใจเขาได้ทำบาป เขารอบคอบเรียบออกรอยเท้าของเขาซ้ายเกาะ และวิ่งหลังจากวัวของเขารีบ ขณะนี้ได้ตั้งอาทิตย์ และสั่นเย็นของเย็นห่อหุ้มเขา หนาวร่างกายของเขา และ saddening จิตใจของเขาในตอนเช้า เขาก็ขึ้น และไปโรงเรียน เขาเอารูดหญ้าที่ขอบถนนมันก็นุ่มที่รองเท้า บ้านเป็นหลังสุดแหลมตะวันตก และหลังไมล์หรือเพื่อให้ เขาเข้าร่วม โดยข้าว McFall เด็กชายทั้งสองสวมชุดคล้ายมือถักเสื้อสีฟ้า และกางเกงสีเทาดำเนินบ้าน-ทำกระเป๋าโรงเรียน Colm แก้ไขเต็มรูปแบบ ของรัง และ ทันทีที่เขาเข้าร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รังเป็ดป่าโดยไมเคิล MCLAVERTY

เขียนโดยเบย์ลีย์ Bulletin Contributor | 1 ธันวาคม 2015 |     

หมายเหตุบรรณาธิการ: ชุดเรื่องนี้ในไอร์แลนด์บ่งบอกผ่านสายตาของเด็กหนุ่มที่ความรู้สึกลึก ๆ ของความงามของธรรมชาติ เรื่องสั้นนี้เป็นหนึ่งในหลายอย่างที่จะจับคู่กับไตรมาสที่เบย์ลีย์ Bulletin ฤดูหนาวเรื่องสั้นประกวด.

ดวงอาทิตย์ถูกตั้งค่า spilling แสงสีทองบนเนินเขาทางทิศตะวันตกของเกาะต่ำ Rathlin ขนาดเล็กเด็กเดินอย่างคล่องแคล่วตามเส้นทางกีบพิมพ์ที่ wriggled ระหว่างเท่าของเนินเขาเหล่านี้และเปิดออกไปในหุบเขาปล่องเหมือนบนหน้าผาด้านบน ปัจจุบันเขาหยุดเช่นถ้าความทรงจำบางสิ่งบางอย่างแล้วก็เขาออกจากเส้นทางและเริ่มวิ่งขึ้นหนึ่งของภูเขา.

เมื่อเขาไปถึงด้านบนเขาก็ออกจากลมหายใจและยืนดูลายเส้นของแสงแสงจากเมฆสีทองขอบฉากเตือน เขาของภาพที่เขาได้เห็นการเปลี่ยนแปลงของ เป็นระยะทางสั้น ๆ ด้านล่างเขาคือวัวที่ยืนอยู่ที่ขอบของทะเลสาบ Reedy Colm วิ่งลงไปพบเธอโบกติดของเขาในอากาศและลมเสียงดังก้องอยู่ในหูของเขาทำให้เขาให้โห่ยินดีปรีดาที่สาดบนเนินเขาในห้องอาบน้ำของเสียงสะท้อน ฝูงนกนางนวลนอนอยู่บนหญ้าสั้นอยู่ใกล้กับทะเลสาบลุกขึ้นระทวยลอยเหมือนเกล็ดหิมะลมพัดขอบหน้าผา.

ทะเลสาบเผชิญหน้ากับเวสต์และถูกเลี้ยงโดยกระแส drainings เนินกึ่งวง ด้านหนึ่งคือการเปิดให้ลมจากทะเลและในช่วงฤดูหนาวเต้าเสียบเล็ก ๆ น้อย ๆ ไหลหน้าผาทำให้หลอดเลือดดำสีดำสีเทาด้านข้างของพวกเขา เด็กยกก้อนหินและเริ่มขว้างปาพวกเขาลงไปในทะเลสาบทอเว็บหลังจากเว็บบนพื้นผิวของมันสงบ จากนั้นเขาก็ไขมันต่ำน้ำด้วยหินแบนบางส่วนของพวกเขากระโดดพื้นผิวและมาถึงส่วนที่เหลือในด้านอื่น ๆ เขาก็ยินดีกับตัวเองและหลังจากการฟังเสียงตะโกนก้องของเขาของความสุขที่เขาวิ่งเพื่อดึงวัวของเขา เบา ๆ เขาเคาะเธอที่ด้านข้างและไม่เต็มใจที่เธอเดินไปสู่เส้นทางสีน้ำตาล mudded ที่นำออกมาจากหุบเขา เด็กผู้ชายคนนั้นเป็นเรื่องที่จะโยนหินลงไปในทะเลสาบสุดท้ายเมื่อนกบินต่ำเหนือหัวของเขาคอของความเครียดและขาสีส้มที่ชัดเจนในที่มีแสงอ่อน มันเป็นเป็ดป่า มันวงกลมทะเลสาบสองสามครั้งลดลงมาในแต่ละครั้งที่แล้วที่มีการกระพือประสาทปีกของมันลื่นไถลไปตามพื้นผิวขาของมันหมดน้ำเป็นชุดของโค้งสีเงิน ปีกของมันปิดไฟมันเงียบ ๆ ให้ตัวสั่นเล็กน้อยและเริ่มจิกเอาใจใส่ในน้ำ.

Colm กับดวงตาพองกระหายเฝ้าดูมันทำให้ปลายไกลของทะเลสาบ มันวกวนระหว่างกกสูงลำตัวสีดำและแข็งเป็นหินกับน้ำสีเทา จากนั้นราวกับว่ามันได้จมลงไปมันก็หายไป เด็กชายวิ่งลอบพร้อมธนาคารที่มองออกไปจากทะเลสาบทำท่าไม่แยแส เมื่อเขามาตรงข้ามกับที่เขาเคยเห็นครั้งสุดท้ายนกที่เขาหยุดและ peered ผ่านกกถอนหายใจที่มีเงาลายน้ำในเขาวงกตของจังหวะสีดำ ในด้านหน้าของเขาเป็นเกาะ Soddy รักษาโดยหอกกกและแยกออกจากธนาคารโดยช่องทางแคบ ๆ ของน้ำ น้ำก็ไม่ลึกเกินไปที่เขาจะลุยข้ามกับการดูแล.

รีดกางเกงสั้น ๆ ของเขาที่เขาเริ่มที่จะลุยแขนของเขายื่นออกและขาของเขาสีน้ำตาลและแคระแกร็นในน้ำภูเขา ในขณะที่เขาเข้ามาใกล้เกาะที่เท้าของเขาจมลงในโคลนเย็นและฟองอากาศที่เชื่อมโยงขึ้นไปที่เขา เขาเดินอย่างระมัดระวังมากขึ้นและประหม่า จากนั้นหนึ่งในกางเกงลดลงและจุ่มลงไปในน้ำ เด็กลดลงในมือของเขาที่จะม้วนขึ้นเขาไม่สมดุลทำให้เสียงสาดและนกที่เกิดขึ้นกับการร้องทุกข์และ whirred ออกไปมากกว่าหน้าผา สำหรับช่วงเวลาที่เด็กยืนกลัว จากนั้นเขาก็ปีนไปบนหญ้าเปียกโชกของที่ดินซึ่งเป็นที่เปื้อนด้วยขนนกนางนวลทะเล 'และบิตรีบลมเป่า.

ในแต่ละเชิงเนินเขามองดึงกลับหญ้ายาว ในที่สุดเขาก็มาในรังหันหน้าสู่ทะเล หินสองก้อนแบนบุ๋มใบหน้าของน้ำและระหว่างพวกเขาคือคอของที่ดินสังกะตังด้วยหญ้าหยาบที่มีรัง มันถูกสร้างขึ้นระเกะระกะรีบแห้งฟางและขนและในนั้นวางไข่โดดเดี่ยว Colm มีความยินดี เขามองไปรอบ ๆ และมองอะไรไม่เห็น รังเป็นของเขา เขายกไข่เรียบและสีเขียวเป็นท้องฟ้ามีสีจางของสีเหลืองเหมือนแสงที่สะท้อนจากบัตเตอร์นั้น และแล้วเขาก็รู้สึกว่าเขาไม่ได้ทำผิด เขานำมันกลับมา เขารู้ว่าเขาไม่ควรจะได้สัมผัสมันและเขาสงสัยว่านกจะละทิ้งรัง ความโศกเศร้าที่คลุมเครือขโมยกว่าเขาและเขารู้สึกว่าในหัวใจของเขาที่เขาได้กระทำบาป อย่างรอบคอบเรียบออกรอยเท้าของเขาที่เขารีบซ้ายเกาะและวิ่งตามหลังวัวของเขา ดวงอาทิตย์ได้ตั้งในขณะนี้และตัวสั่นเย็นของเย็นห่อหุ้มเขาหนาวร่างกายของเขาและเสียใจความคิดของเขา.

ในตอนเช้าเขาก็ขึ้นมาและไปโรงเรียน เขาเอาหญ้าร่องที่ขอบถนนมันก็นุ่มบนเท้าเปล่า บ้านของเขาเป็นคนสุดท้ายบนแหลมตะวันตกและหลังไมล์หรือเพื่อให้เขาได้เข้าร่วมโดยแพดดี้แม็กฟอ; ทั้งชายในเสื้อถักด้วยมือที่คล้ายกันสีฟ้าและกางเกงขายาวสีเทาแต่งตัวดำเนินทำที่บ้านโรงเรียนถุง Colm ก็เต็มรังและทันทีที่เขาได้เข้าร่วม

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

รังเป็ดป่า mclaverty โดยไมเคิลโพสต์โดย  Bayley ประกาศผู้สนับสนุนรึเปล่า | รึเปล่า 1 ธ.ค. 2558 รึเปล่า |      หมายเหตุบรรณาธิการ : เรื่องชุดในไอร์แลนด์สื่อผ่านทางสายตาของเด็กหนุ่ม ความรู้สึกลึก ๆของความงามของธรรมชาติ อะไรสั้นๆเป็นอีกหนึ่งเรื่องราวของหลาย ๆที่คู่กับไหม Bayley ประกาศไตรมาสฤดูหนาวเรื่องสั้นประกวดดวงอาทิตย์คือการตั้งค่าหกทองอ่อนบนเนินเขาเตี้ย rathlin ตะวันตกของเกาะ . เด็กชายตัวน้อยเดิน jauntily ตามกีบพิมพ์เส้นทางที่ wriggled ระหว่างเท่าของภูเขาเหล่านี้ และเปิดเข้าไปในปล่องภูเขาไฟเหมือนหุบเขาบนหน้าผาด้านบน ปัจจุบันเขาหยุด ถ้าจำอะไรได้ แล้วเขาก็ออกจากเส้นทาง และเริ่มวิ่งขึ้นหนึ่งของเนินเขาเมื่อเขาไปถึงยอดเขาออกของลมหายใจ และยืนดูลายเส้นของแสงฟุ้งจากสีทองขอบเมฆ ฉากเตือนเขาของภาพที่เขาได้เห็นการเปลี่ยนแปลง . ระยะทางสั้น ๆด้านล่าง เขาเป็นวัวยืนอยู่ที่ขอบของทะเลสาบความอ่อนแอ . คอล์ม วิ่งไปเจอโบกไม้เท้าไปในอากาศและลมเสียงดังก้องในหูของเขา ทำให้เขาให้ประเทศซิมบับเวโห่ร้องที่สาดบนเนินเขาในฝักบัวของสะท้อนเสียง ฝูงนกนางนวลนอนอยู่บนหญ้าสั้น ๆใกล้ทะเลสาบกุหลาบระทวยอยู่เหมือนเกล็ดหิมะปลิวผ่านขอบของหน้าผาทะเลสาบตะวันตกและถูกเลี้ยงโดยเผชิญกระแสการ drainings ของกึ่งวง ฮิลล์ ด้านหนึ่งเปิดให้ลมจากทะเลและในฤดูหนาว เป็นร้านเล็กๆหยดมากกว่าหน้าผาทำให้เส้นเลือดสีดำด้าน สีเทา ของพวกเขา เด็กชายยกก้อนหินและเริ่มขว้างปาพวกเขาในทะเลสาบทอเว็บหลังเว็บบนพื้นผิวที่เงียบสงบของ แล้วเขาก็ตักน้ำกับหินแบน บางคนกระโดดพื้นผิวและมาพักผ่อนในด้านอื่น ๆ เขาดีใจกับตัวเอง หลังจากได้ฟังเสียงของเขาสะท้อนความสุขเขาวิ่งมารับ วัวของเขา เขาเคาะเบา ๆเธอในด้าน และไม่เต็มใจ เธอเดินไปที่สีน้ำตาลโคลนเส้นทางที่นำพาออกจากหุบเขา เด็กชายกำลังจะโยนหินสุดท้ายในทะเลสาบเมื่อนกบินต่ำเหนือศีรษะ คอ a-strain , และสีส้มขาชัดเจน แสงนุ่ม มันเป็นเป็ดป่า มันวงกลมทะเลสาบสองครั้ง สามครั้ง จะลดแต่ละครั้งแล้วกับประสาทกระพือของปีกมันไถลไปตามพื้นผิวของขาทำลายน้ำเข้าไปในชุดสีเงินโค้ง ปีกของมันปิด มันสว่างอย่างเงียบๆ ให้สั่นเล็กน้อย และเริ่มจิกไม่แตกต่างกันที่น้ำค ์ม กับตาไม่ตอบสนอง ตั้งหน้าตั้งตาดูให้ไกลสุดของทะเลสาบ มัน meandered ระหว่าง bulrushes สูง ลำตัวสีดำและแข็งเป็นหินกับ greying น้ำ แล้วถ้ามันจมลงไปมันก็หายไป เด็กชายวิ่งแอบไปตามธนาคารมองจากทะเลสาบ ทำเป็นไม่แยแส . เมื่อเขากลับมาที่ตรงข้ามกับที่เขาได้เห็นนกเขาหยุดและมองออกไปทางถอนหายใจแล้วที่มีเงาลายน้ำในเขาวงกตของลายเส้นสีดำ ตรงหน้าเขาคือ ซอดดีถูกปกป้องโดยหอกของกกกลมและแยกจากธนาคาร โดยเป็นช่องทางแคบ ๆของน้ำ น้ำไม่ได้ลึกเกินไปเขาจะลุยข้ามกับการดูแลกลิ้งขึ้นเขาสั้นกางเกงเขาเริ่มลุยแขนที่เหยียดออก และขาสีน้ำตาลและแคระในภูเขาน้ำ เขาวาดใกล้แก่ง เท้าจมลงในโคลนเย็นและฟองอากาศ winked ที่เขา เขาไปมากขึ้นอย่างระมัดระวัง และกังวลใจ แล้วกางเกงหลุด และจุ่มลงไปในน้ำ เด็กหนุ่มลดมือลงเพื่อม้วนขึ้น เขาไม่ได้สาดเสียง และนกก็ลุกขึ้นและออกไปกับดัง whirred เหนือหน้าผา สักพัก เด็กชายก็ผวา แล้วเขา clambered ให้เปียกชุ่มสดของที่ดินซึ่งเป็นเปื้อนกับของนกนางนวลทะเลขนนกและบิตของลมเป่าวิ่ง .ในแต่ละเนิน เขา มอง กลับดึงหญ้ายาว ในที่สุดเขาก็มา ในรัง ซึ่ง seawards . สองแบนหินบุ๋มหน้าของน้ำ และระหว่างพวกเขาเป็นคอของที่ดินสังกะตังกับหยาบหญ้าที่มีรัง มันรุ่มร่ามสร้างวิ่งแห้ง ฟาง และขนนก และมันวางหนึ่งไข่เดี่ยว ค ์ม ปลื้มมาก เขามองไปรอบ ๆและเห็นไม่มีใคร รังแบบเขา เขายกไข่ เรียบ และสีเขียวฟ้า เลยเป็นลมเหลืองเหมือนแสงสะท้อนจากสาวน้อย แล้วเขารู้สึกว่าเขาได้กระทำผิด เขาใส่มันกลับ เขารู้ว่าเขาไม่ควรจะแตะต้องมัน เขาสงสัยจะนกทิ้งรัง ความเศร้าที่คลุมเครือ ขโมยเขามา และเขาก็รู้สึกว่าหัวใจของเขา เขามีบาป อย่างให้เรียบของเขารอยเท้าเขาก็รีบออกจากแก่งและวิ่งตามวัวของเขา ดวงอาทิตย์มีการตั้งค่าในขณะนี้และเสียวสันหลังวาบเย็นห่อหุ้มเขาหนาวร่างกายของเขา และน่าเศร้าใจในตอนเช้าเขาตื่นและไปโรงเรียน เขาเอาหญ้าร่องที่ขอบถนนให้มันเบาลงบนเท้าเปล่าๆ บ้านเขาเป็นครั้งสุดท้ายบนแหลมตะวันตกและหลังไมล์หรือดังนั้นเขาได้เข้าร่วมโดยข้าวเปลือกเมิกฟอล ทั้งสองหนุ่มในชุดเสื้อสีฟ้า กางเกงถักมือคล้ายสีเทากวาดบ้าน - ทำกระเป๋าโรงเรียน คอล์ม เต็มไปด้วยรังและทันที