In south and central India, densiti

In south and central India, densities are likely to be widely below ecological carrying capacity, through hunting and competition with domestic livestock, although this conclusion is based on rather few empirical studies and there are some outstanding populations in well-secured protected areas. Substantial declines and local extinctions of Gaur were driven by hunting (for meat), competition with livestock, and habitat conversion, particularly during the first half of the twentieth century, resulting in a drastically reduced and fragmented distributional range, especially outside the protected area network (N.S. Kumar pers. comm. 2008). Hunting is much less prevalent than in Southeast Asia, reflecting the general enforcement of wildlife protection laws (Farshid Ahrestani pers. comm. 2008). Nonetheless, even in high-profile reserves, it is still suppressing densities significantly. For example, densities in Bhadra Tiger Reserve are very low, because of poaching, by comparison with what the habitat should support (Jathanna et al. 2003), and the measured density in a heavily hunted area of Nagarahole National Park was only a third of that in a well secured area (Madhusudan and Karanth 2002). Even though all hunting is illegal in this protected area, preventive measures are uneven across it, and Gaur is still poached, at least sporadically, wherever protection effectiveness is low (N.S. Kumar pers. comm. 2008). In recent years Gaur, has reportedly been exterminated from three Indian protected areas, Thattekad Wildlife Sanctuary (Kerala), Bhandhavgarh (Madhya Pradesh) and Kanger Valley National Park (Madhya Pradesh) (Pasha et al. 2004). Interaction with domestic stock is greatly under-appreciated as a threat to Gaur, but is probably the main factor which currently limits populations in south and central India: livestock are widely grazed even in otherwise well-managed protected areas. Mean densities of Gaur were fully 132 times higher in livestock-free areas than in adjacent livestock-grazed areas of Bandipur, and in shared grazing areas Gaur densities declined sharply with increasing livestock densities; in the grazed area studied, halving the livestock density allowed increases of Gaur by a factor of 57 (Madhusudan 2004). Threats to southern India’s forest ungulates by competition with domestic stock grazing within protected areas are exacerbated where dung is collected for export to adjacent coffee areas. Fuel wood removal may also be at levels sufficient to disrupt nutrient cycles of the habitat (Madhusudan 2005). Many Indian forest areas are severely encroached by exotics such as Lantana camara, Parthenium spp. and Chromolaena odorata, and these are suspected to effect major changes to forest structure (Hiremath and Sundaram 2005): but the effects of these on Gaur populations warrant further study. Killing of Gaur in retaliation to crop damage (through consumption and trampling) occurs, but is of limited significance to conservation (Choudhury 2002; Farshid Ahrestani pers. comm. 2008). Some animals also die from ingestion of agrochemicals, and human response when wandering into farmland and villages; these could be significant for already isolated and reduced populations (Choudhury 2002).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในเอเชียใต้และอินเดียกลาง ความหนาแน่นมีแนวโน้มที่จะแพร่หลายด้านล่างระบบนิเวศความจุ การล่าสัตว์และการแข่งขันกับปศุสัตว์ในประเทศ แม้ว่าบทสรุปนี้อยู่ค่อนข้างน้อยรวมการศึกษา และมีประชากรบางโดดเด่นในพื้นที่ได้รับการป้องกันอย่างดีปลอดภัย ลดอัตราการพบและ extinctions ท้องถิ่นของ Gaur ถูกขับเคลื่อน โดยการล่าสัตว์ (สำหรับเนื้อ) การแข่งขันกับปศุสัตว์ และอยู่อาศัยแปลง โดยเฉพาะในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ ผลในการลดลงอย่างรวดเร็ว และมีการกระจายตัวขึ้นช่วง นอกเครือข่ายโดยตั้ง (Kumar สอร์อทอาทิสื่อ 2008) โดยเฉพาะอย่างยิ่ง ล่าสัตว์เป็นที่แพร่หลายมากน้อยกว่าในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้ สะท้อนให้เห็นถึงการบังคับทั่วไปของกฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่า (Farshid Ahrestani อาทิสื่อ 2008) กระนั้น แม้ในทุนสำรองสูงโปรไฟล์ มันจะยังคงเมื่อความหนาแน่นมาก ตัวอย่าง ความหนาแน่นเสือโคร่งใน Bhadra มีมาก poaching, by comparison with อยู่อาศัยควร สนับสนุน (Jathanna et al. 2003), และวัดความหนาแน่นในพื้นที่ hunted มากของอุทยานแห่งชาติ Nagarahole เป็นเพียงหนึ่งในสามของที่ตั้งปลอดภัยดี (Madhusudan และ Karanth 2002) แม้ไม่ถูกล่าสัตว์ทั้งหมดในพื้นที่นี้ได้รับการป้องกัน มาตรการป้องกันมีขนาดไม่เท่าไป และ Gaur เป็นยัง ต้ม น้อย sporadically ทุกที่ที่มีประสิทธิภาพป้องกัน (Kumar สอร์อทอาทิสื่อ 2008) ในปีล่าสุด Gaur มีรายงานการ exterminated จากสามอินเดียป้องกันพื้นที่ เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า Thattekad (Kerala), Bhandhavgarh (มัธยประเทศ) และอุทยานแห่งชาติหุบเขา Kanger (มัธยประเทศ) (พาชา et al. 2004) ติดต่อกับประเทศอยู่ภายใต้ชื่นชมเป็นภัยคุกคามการ Gaur แต่อาจเป็นปัจจัยหลักที่จำกัดปัจจุบันประชากรในเอเชียใต้และอินเดียกลาง: ปศุสัตว์มีอย่างกว้างขวาง grazed แม้ในมิฉะนั้นจัดการที่ดีป้องกันพื้นที่ ความหนาแน่นเฉลี่ยของ Gaur อยู่เต็มเวลา 132 สูงฟรีปศุสัตว์พื้นที่ ในพื้นที่ปศุสัตว์ grazed ติดของ Bandipur และใช้ร่วมกันพื้นที่ grazing Gaur ความหนาแน่นลดลงอย่างรวดเร็ว ด้วยการเพิ่มความหนาแน่นของปศุสัตว์ ในพื้นที่ grazed ศึกษา halving ปศุสัตว์ความหนาแน่นได้เพิ่ม Gaur โดยตัวของ 57 (Madhusudan 2004) Ungulates ป่าของอินเดียภาคใต้โดยการแข่งขันกับประเทศหุ้น grazing ภายในพื้นที่ที่ได้รับการป้องกันภัยคุกคามเลวร้ายที่มูลจะถูกรวบรวมสำหรับการส่งออกการติดกาแฟ นอกจากนี้ยังอาจเอาไม้เชื้อเพลิงในระดับเพียงพอที่จะรบกวนวงจรธาตุอาหารการอยู่อาศัย (Madhusudan 2005) พื้นที่ป่าอินเดียหลายอย่างมี encroached โดย exotics เช่นผกากรอง โอ Parthenium และสาบเสือ และเหล่านี้สงสัยว่าผลการเปลี่ยนแปลงสำคัญโครงสร้างป่า (Hiremath และ 2005 ซันดาราม): แต่ผลกระทบเหล่านี้ในประชากร Gaur หมายศึกษาเพิ่มเติม ฆ่า Gaur ลน้องตัดความเสียหาย (ผ่านการใช้และ trampling) เกิดขึ้น แต่เป็นของสำคัญอนุรักษ์ (Choudhury 2002 จำกัด Farshid Ahrestani อาทิสื่อ 2008) สัตว์บางอย่างยังตายกินสูบ และตอบสนองมนุษย์เมื่อหลงเข้าไปในพื้นที่การเกษตรและหมู่บ้าน เหล่านี้อาจจะสำคัญสำหรับประชากรแยกแล้ว และลดลง (Choudhury 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในอินเดียภาคใต้และภาคกลางของความหนาแน่นมีแนวโน้มที่จะใช้กันอย่างแพร่หลายด้านล่างขีดความสามารถของระบบนิเวศผ่านการล่าสัตว์และการแข่งขันกับปศุสัตว์แม้ว่าข้อสรุปนี้จะขึ้นอยู่กับการศึกษาเชิงประจักษ์ค่อนข้างน้อยและมีบางส่วนที่ประชากรที่โดดเด่นในด้านการป้องกันการรักษาความปลอดภัยที่ดี การลดลงอย่างมีนัยสำคัญและการสูญพันธุ์ในท้องถิ่นของกระทิงได้แรงหนุนจากการล่าสัตว์ (เนื้อ), การแข่งขันกับปศุสัตว์และการแปลงที่อยู่อาศัยโดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบส่งผลให้ลดลงอย่างมากและมีการกระจายช่วงกระจายโดยเฉพาะอย่างยิ่งนอกเครือข่ายพื้นที่คุ้มครอง (NS มาร์ pers. Comm. 2008) การล่าสัตว์เป็นที่แพร่หลายมากน้อยกว่าในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สะท้อนให้เห็นถึงการบังคับใช้ทั่วไปของกฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่า (Farshid Ahrestani pers. Comm. 2008) อย่างไรก็ตามแม้จะอยู่ในสำรองรายละเอียดสูงก็ยังคงปราบปรามความหนาแน่นอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างเช่นความหนาแน่นใน Bhadra เสือสำรองที่ต่ำมากเนื่องจากการรุกล้ำโดยเปรียบเทียบกับสิ่งที่อยู่อาศัยควรสนับสนุน (Jathanna et al. 2003) และความหนาแน่นที่วัดในพื้นที่ที่ถูกล่าอย่างหนักของ Nagarahole อุทยานแห่งชาติเป็นเพียงหนึ่งในสามของ ว่าในพื้นที่ที่มีความปลอดภัยอย่างดี (Madhusudan และ Karanth 2002) แม้ว่าการล่าสัตว์ทั้งหมดเป็นสิ่งผิดกฎหมายในพื้นที่นี้มีการป้องกันที่มีมาตรการป้องกันไม่สม่ำเสมอทั่วทั้งมันและกระทิงยังคงถูกตุ๋นอย่างน้อยเป็นระยะ ๆ ทุกที่ที่มีประสิทธิภาพการป้องกันอยู่ในระดับต่ำ (NS มาร์ pers. Comm. 2008) ในปีที่ผ่านกระทิงได้รับการรายงานจากสามทำลายพื้นที่คุ้มครองอินเดีย Thattekad รักษาพันธุ์สัตว์ป่า (Kerala) Bhandhavgarh (มัธยประเทศ) และ Kanger อุทยานแห่งชาติวัลเลย์ (มัธยประเทศ) (มหาอำมาตย์ et al. 2004) ปฏิสัมพันธ์กับหุ้นในประเทศเป็นอย่างมากภายใต้การชื่นชมว่าเป็นภัยคุกคามที่จะกระทิง แต่น่าจะเป็นปัจจัยหลักซึ่งปัจจุบัน จำกัด ประชากรในภาคใต้และภาคกลางของอินเดีย: ปศุสัตว์จะกินหญ้ากันอย่างแพร่หลายเป็นอย่างอื่นแม้จะอยู่ในการจัดการที่ดีด้านการป้องกัน ความหนาแน่นเฉลี่ยของกระทิงได้อย่างเต็มที่ 132 ครั้งสูงในพื้นที่ปศุสัตว์ฟรีกว่าในพื้นที่ปศุสัตว์ Grazed อยู่ติดกันของ Bandipur และในพื้นที่ทุ่งเลี้ยงสัตว์ที่ใช้ร่วมกันหนาแน่นกระทิงลดลงอย่างรวดเร็วด้วยการเพิ่มความหนาแน่นปศุสัตว์ ในพื้นที่หญ้าศึกษาความหนาแน่นลดลงครึ่งหนึ่งปศุสัตว์ที่ได้รับอนุญาตเพิ่มขึ้นของกระทิงโดยปัจจัยที่ 57 (Madhusudan 2004) ภัยคุกคามทางตอนใต้ของอินเดียกีบป่าโดยการแข่งขันที่มีการเลี้ยงสัตว์ในประเทศที่อยู่ในพื้นที่คุ้มครองจะเลวร้ายที่มูลจะถูกเก็บรวบรวมเพื่อการส่งออกไปยังพื้นที่ที่อยู่ติดกาแฟ กำจัดเชื้อเพลิงไม้ก็อาจจะอยู่ในระดับที่เพียงพอที่จะทำลายวงจรสารอาหารที่อยู่อาศัย (Madhusudan 2005) หลายพื้นที่ป่าอินเดียบุกรุกอย่างรุนแรงจากชึ่เช่นผกากรอง, เอสพีพี Parthenium และ Chromolaena odorata และสิ่งเหล่านี้เป็นที่สงสัยว่าจะทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงที่สำคัญในโครงสร้างของป่า (Hiremath และ Sundaram 2005) แต่ผลกระทบของประชากรเหล่านี้บนกระทิงรับประกันการศึกษาต่อไป ฆ่ากระทิงในการตอบโต้ต่อความเสียหายพืช (ผ่านการบริโภคและการเหยียบย่ำ) เกิดขึ้น แต่มีความสำคัญกับการอนุรักษ์ จำกัด (Choudhury 2002;.. Farshid Ahrestani pers สื่อสาร 2008) สัตว์บางคนก็เสียชีวิตจากการบริโภคของสารเคมีและการตอบสนองของมนุษย์เมื่อเดินเข้ามาในพื้นที่เพาะปลูกและหมู่บ้าน; เหล่านี้อาจจะมีนัยสำคัญสำหรับที่แยกแล้วและประชากรลดลง (Choudhury 2002)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในภาคใต้และภาคกลางของอินเดีย ) , มักจะเป็นอย่างกว้างขวางด้านล่างความจุนิเวศวิทยาแบกผ่านการล่าสัตว์และการแข่งขันกับปศุสัตว์ในประเทศ แต่ข้อสรุปนี้จากการศึกษาเชิงประจักษ์ค่อนข้างน้อย และมีบางส่วนที่โดดเด่นของประชากรในการรักษาความปลอดภัยป้องกันพื้นที่ ลดลงอย่างมากและท้องถิ่นการสูญพันธุ์ของกระทิงที่ถูกขับเคลื่อนด้วยล่า ( เนื้อ )การแข่งขันกับปศุสัตว์และการเปลี่ยนแปลงสิ่งแวดล้อม โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงครึ่งแรกของศตวรรษที่ยี่สิบ , ผลในการลดลงอย่างมากและช่วงสุ่มแหลก โดยเฉพาะนอกพื้นที่การป้องกันเครือข่าย ( n.s. กุมาร ข่าวสาร ติดต่อ 2008 ) การล่าสัตว์มีมากน้อยที่แพร่หลายกว่าในภูมิภาคเอเชียตะวันออกเฉียงใต้สะท้อนให้เห็นถึงการบังคับใช้กฎหมายทั่วไปกฎหมายคุ้มครองสัตว์ป่า ( farshid ahrestani ได้ที่ . ติดต่อ 2008 ) อย่างไรก็ตาม แม้ในสำรองสูงโปรไฟล์ มันยังคงปราบปรามลดลงอย่างมีนัยสำคัญ ตัวอย่างเช่น ความหนาแน่นใน bhadra เสือสำรองน้อยมาก เพราะการลักลอบล่าสัตว์ โดยการเปรียบเทียบกับสิ่งที่อยู่อาศัยควรสนับสนุน ( jathanna et al . 2003 )และวัดความหนาแน่นในพื้นที่อย่างหนักล่า nagarahole อุทยานแห่งชาติเป็นเพียงหนึ่งในสามของที่ในมีพื้นที่ ( madhusudan และ karanth 2002 ) ถึงแม้ว่าการล่าสัตว์ผิดกฎหมายในพื้นที่อนุรักษ์ มาตรการป้องกันไม่เท่ากันข้ามมัน และกระทิงยังตุ๋น อย่างน้อยก็เป็นระยะที่ประสิทธิภาพป้องกันต่ำ ( n.s. กุมาร ข่าวสาร ติดต่อ 2008 )ในกระทิง ปีล่าสุด มีรายงานว่าถูกกวาดล้างจากสามอินเดียป้องกันพื้นที่เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่า thattekad ( Kerala ) bhandhavgarh ( มัธยประเทศ ) และอุทยานแห่งชาติ Kanger หุบเขา ( มัธยประเทศ ) ( ปาชา et al . 2004 ) การมีปฏิสัมพันธ์กับตลาดหุ้นในประเทศเป็นอย่างมากภายใต้การชื่นชมอย่างคุกคาม กระทิงแต่อาจเป็นปัจจัยหลักซึ่งขณะนี้ขอบเขตประชากรในภาคใต้และภาคกลางของอินเดีย : ปศุสัตว์อย่างกว้างขวางถากแม้ในมิฉะนั้นการจัดการอย่างดีป้องกันพื้นที่ หมายถึงความหนาแน่นของกระทิงอยู่ครบ 132 ครั้งสูงกว่าในพื้นที่ฟรีในปศุสัตว์ ปศุสัตว์กว่าติดกันถากพื้นที่ Bandipur , และใช้พื้นที่แทะเล็มกระทิงความหนาแน่นลดลงอย่างรวดเร็วเพิ่มความหนาแน่นปศุสัตว์ ;ในถากพื้นที่ศึกษาแบ่งปศุสัตว์อนุญาตเพิ่มความหนาแน่นของกระทิง โดยปัจจัยที่ 57 ( madhusudan 2004 ) คุกคามภาคใต้อินเดียที่มีกีบเท้าป่าโดยการแข่งขันภายในประเทศ หุ้นขนาดเล็กภายในพื้นที่คุ้มครองเป็น exacerbated ที่ดังจะถูกรวบรวมเพื่อส่งออกไปยังพื้นที่กาแฟที่อยู่ติดกันเอาไม้เชื้อเพลิงอาจจะอยู่ในระดับที่เพียงพอที่จะทำลายสารอาหารรอบแหล่งที่อยู่อาศัย ( madhusudan 2005 ) หลายพื้นที่ป่าอินเดียจะรุนแรงบุกรุกโดย exotics เช่น ผกากรอง parthenium spp . , และ สาบเสือ และเหล่านี้คือสงสัยว่าผลความเปลี่ยนแปลงโครงสร้างป่าและ hiremath ซันดาราม 2548 ) :แต่ผลของการเหล่านี้ในประชากรกระทิงหมายจับเพิ่มเติมการศึกษา ฆ่ากระทิง ในการตอบโต้กับพืชผลเสียหาย ( ผ่านการบริโภคและกระทืบ ) เกิดขึ้น แต่เป็นเรื่องของความสำคัญ จำกัด เพื่ออนุรักษ์ ( Choudhury 2002 ; farshid ahrestani ได้ที่ . ติดต่อ 2008 ) สัตว์บางตัวยังตายจากการกลืนกินสารเคมี และการตอบสนอง เมื่อเดินเข้าไปในพื้นที่การเกษตรของหมู่บ้านและ ;เหล่านี้อาจจะแตกต่างกันสำหรับแยกตัวแล้ว และลดประชากร ( Choudhury 2002 )