There will come a time in adulthood

There will come a time in adulthood when you make that cherished journey back to the place where you grew up.

A time when you book a plane ticket and embark on that familiar voyage back to the place where you learned your first lessons about life.

You leave the life you’ve been creating for yourself, the life that seems so small compared to the one your parents made for you.

You take a deep breath and make that trip home.

You get to your hometown and drive down the same streets you still know like the back of your hand.

You see your family, you reminiscence and you go to sleep in your old bed. Somewhere along the way, it will hit you.

As you lie bathed in the echoing memories of what feels like a hundred lifetimes ago, it slithers in.

The thought will creep up on you, as you lie awake, listening to the sounds of the house that sheltered you long before you were exposed to the harsh realities of the world, back when this was the only life you really knew.

It’s a sad feeling, really. One that is ripe with loss. As you stare at the cracks in your ceiling, as you trace your fingers over the initials you carved into your bed frame at the age of eight, suddenly, you realize you don’t feel comfortable like you once did.

You feel like a stranger inside of a place you used to know so well. It feels like you’ve stepped inside the memories of another life.

It suddenly becomes very apparent your old house, in your old town, is no longer home.

Where you imagined you would feel so safe and at peace, you instead feel lost.

It’s overwhelming, and it’s strange. It hurts to feel this way, to find yourself feeling so disconnected in a place that is supposed to be the epitome of your comfort zone.

It’s daunting to have to face the harsh reality that this place you used to call home is no longer that place for you. Your heart is no longer there. You no longer belong.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

There will come a time in adulthood when you make that cherished journey back to the place where you grew up.A time when you book a plane ticket and embark on that familiar voyage back to the place where you learned your first lessons about life.You leave the life you’ve been creating for yourself, the life that seems so small compared to the one your parents made for you.You take a deep breath and make that trip home.You get to your hometown and drive down the same streets you still know like the back of your hand.You see your family, you reminiscence and you go to sleep in your old bed. Somewhere along the way, it will hit you.As you lie bathed in the echoing memories of what feels like a hundred lifetimes ago, it slithers in.The thought will creep up on you, as you lie awake, listening to the sounds of the house that sheltered you long before you were exposed to the harsh realities of the world, back when this was the only life you really knew.It’s a sad feeling, really. One that is ripe with loss. As you stare at the cracks in your ceiling, as you trace your fingers over the initials you carved into your bed frame at the age of eight, suddenly, you realize you don’t feel comfortable like you once did.You feel like a stranger inside of a place you used to know so well. It feels like you’ve stepped inside the memories of another life.It suddenly becomes very apparent your old house, in your old town, is no longer home.คุณจินตนาการคุณจะรู้สึกปลอดภัยมาก และอยู่ ในความสงบ คุณแทนรู้สึกว่าหายไปมันครอบงำ และก็แปลก เจ็บใจนี้ไป ค้นหาตัวเองที่รู้สึกต่อดังนั้นในที่ควรจะเป็นโซนของความสะดวกสบายแห่งการยุ่งยากที่จะมีการเผชิญหน้ารุนแรงความเป็นจริงที่สถานที่แห่งนี้คุณใช้บ้านไม่ ที่ทำให้คุณได้ หัวใจของคุณมีไม่ คุณไม่เป็นสมาชิก

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

จะมีมาเวลาในวัยเมื่อคุณทำให้การเดินทางหวงแหนกลับไปยังสถานที่ที่คุณเติบโตขึ้นมา. เวลาเมื่อคุณจองตั๋วเครื่องบินและเริ่มดำเนินการในที่การเดินทางที่คุ้นเคยกลับไปยังสถานที่ที่คุณได้เรียนรู้บทเรียนครั้งแรกของคุณเกี่ยวกับชีวิต. คุณ ปล่อยให้ชีวิตของคุณได้รับการสร้างให้ตัวเองมีชีวิตที่ดูเหมือนว่ามีขนาดเล็กเมื่อเทียบกับหนึ่งพ่อแม่ของคุณทำเพื่อคุณ. คุณจะหายใจลึกและทำให้การเดินทางกลับบ้านที่. คุณจะได้รับไปที่บ้านเกิดของคุณและไดรฟ์ลงถนนเดียวกับที่คุณ ยังคงรู้เช่นหลังมือของคุณ. คุณจะเห็นครอบครัวของคุณคุณจำและคุณจะไปนอนอยู่บนเตียงเก่าของคุณ ที่ไหนสักแห่งไปพร้อมกันก็จะตีคุณ. ในขณะที่คุณนอนอาบน้ำในความทรงจำที่สะท้อนในสิ่งที่ให้ความรู้สึกเหมือนเป็นร้อยชีวิตที่ผ่านมามัน slithers ใน. คิดจะคลานขึ้นกับคุณในขณะที่คุณนอนตื่นฟังเสียงของ บ้านที่กำบังคุณยาวก่อนที่คุณจะได้สัมผัสกับความเป็นจริงที่รุนแรงของโลกกลับมาเมื่อนี่เป็นชีวิตเดียวที่คุณรู้ว่า. มันเป็นความรู้สึกที่น่าเศร้าจริงๆ หนึ่งที่มีความสุกกับการสูญเสีย ในขณะที่คุณจ้องมองที่รอยแตกในเพดานของคุณในขณะที่คุณติดตามนิ้วมือของคุณมากกว่าที่คุณชื่อย่อแกะสลักลงในกรอบเตียงของคุณที่อายุแปดทันใดนั้นคุณรู้ว่าคุณไม่รู้สึกสะดวกสบายเหมือนที่คุณเคยทำ. คุณรู้สึกเหมือนคนแปลกหน้า ด้านในของสถานที่ที่คุณเคยรู้จักเป็นอย่างดี มันให้ความรู้สึกเหมือนคุณได้ก้าวภายในความทรงจำของชีวิตอีก. มันก็จะกลายเป็นที่เห็นได้ชัดมากบ้านเก่าของคุณอยู่ในเมืองเก่าของคุณไม่ได้อยู่ที่บ้าน. ที่คุณคิดว่าคุณจะรู้สึกเพื่อความปลอดภัยและความสงบสุขที่คุณแทนที่จะรู้สึกสูญเสียมันครอบงำและมันแปลก มันเจ็บที่จะรู้สึกแบบนี้จะพบว่าตัวเองรู้สึกตัดการเชื่อมต่อในสถานที่ที่ควรจะเป็นสิ่งที่ดีเลิศของเขตความสะดวกสบายของคุณ a. มันน่ากลัวที่จะต้องเผชิญกับความจริงอันโหดร้ายที่สถานที่ที่คุณใช้ในการโทรหาที่บ้านนี้ไม่มีสถานที่ที่ สำหรับคุณ. หัวใจของคุณไม่ได้อยู่ที่นั่น คุณไม่อยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

มีจะมาเวลาเมื่อคุณให้หวงแหนในผู้ใหญ่ที่เดินทางกลับไปยังสถานที่ที่คุณเติบโตขึ้น

เวลาเมื่อคุณจองตั๋วเครื่องบิน และเริ่มดำเนินการในการเดินทางที่คุ้นเคยกลับสถานที่ที่คุณเรียนรู้แรกที่เกี่ยวกับชีวิต

คุณออกจากชีวิตคุณได้สร้างด้วยตัวคุณเอง ชีวิตที่ดูเล็กน้อยเมื่อเทียบกับหนึ่งที่พ่อแม่ทำเพื่อคุณ

เธอสูดลมหายใจลึกๆ และทำให้การเดินทางกลับบ้าน

ถึงบ้านเกิดของคุณและไดรฟ์ลงถนนเดียวกันคุณยังรู้เช่นด้านหลังของมือของคุณ .

คุณเห็นครอบครัวของคุณ ที่คุณความจําและคุณไปนอนที่เตียงเก่าของคุณ ระหว่างทางก็จะตีคุณ

คุณโกหกให้สะท้อนความทรงจำที่รู้สึกเหมือนร้อยมานานแล้ว มันเลื้อยใน

คิดจะคืบขึ้นกับคุณเมื่อคุณนอนหลับ , ฟังเพลงเสียงของบ้านที่พักพิงนานก่อนที่คุณได้รับความเป็นจริงที่รุนแรงของโลก ตอนนี้เป็นเพียงชีวิตคุณรู้จริงๆ .

มันรู้สึก เศร้าจริงๆ หนึ่งที่สุกกับการสูญเสีย เมื่อคุณจ้องมองรอยแตกในเพดานของคุณในขณะที่คุณติดตามนิ้วมือของคุณผ่านชื่อย่อคุณสลักกรอบเตียงของคุณที่อายุแปด จู่ๆ คุณตระหนักว่า คุณไม่รู้สึกสบายอย่างที่เธอเคย

รู้สึกเหมือนคนแปลกหน้าอยู่ภายในสถานที่ที่คุณเคยรู้จักดี มันรู้สึกเหมือนที่คุณได้ก้าวเข้าไปในความทรงจำของชีวิตอื่น

มันก็กลายเป็นที่ชัดเจนมากบ้านหลังเก่าของคุณ ในเขตเมืองเก่าของคุณ ไม่หน้าแรก

ที่คุณคิดว่าคุณจะรู้สึกปลอดภัย และสงบ คุณแทน รู้สึกหาย

มันยุ่งยาก และมันก็แปลก มันเจ็บปวดที่ต้องรู้สึกแบบนี้ จะพบว่าตัวเองรู้สึกเชื่อมต่อในสถานที่ที่ควรจะมีแต่ของโซนความสะดวกสบายของคุณ .

มันยุ่งยากที่จะต้องเผชิญหน้ากับความเป็นจริงที่แข็งกร้าวว่า สถานที่นี้เธอเคยเรียกว่าบ้าน ไม่มีที่วางสำหรับคุณหัวใจของคุณไม่มี คุณไม่ควรอยู่