In 1939, World War II began, but fa

In 1939, World War II began, but fashion still had its place, even again in a time of war. As America entered the landscape of war, fashion responded to the restrained mood and economy. This shift in all aspects of life provided a change in clothing that would revolutionize how clothes were manufactured and sold to the American public. In the meantime, the drabness and uniformity of clothing was inevitable, as people were encouraged to make do with the clothing they already owned and mend whatever old pieces they had. Service uniforms were constantly worn by both men and women at all types of social events. The reality of the war became impossible to ignore as military style became the most popular trend in clothing.In all the countries at war, fashion took a second place to providing basic necessities to the men and women in the armed forces. Many factories that made clothing were closed to help in the war effort by producing military supplies. The remaining fashion houses worked with restrictions on how much fabric could be used in any garment, and consumers had to fit clothing into their allotments of ration coupons. All types of cloth were needed during the war for a variety of purposes, so material for clothing was severely rationed. Women were issued a limited number of ration coupons to use for clothing purchases each year, and this number declined steadily as the war progressed. Due to the limited number of materials, fashions of the decade emphasized shorter skirts than ever before, solely because they used the least amount of fabric to make. Buttons for any type of apparel were limited to three per clothing item. Nylon stockings, which were very popular, became scarce, so women began wearing just ankle socks or showing their bare legs. During the war and its aftermath, there was rarely an adequate amount of any clothing item available, so women were forced to be creative, and dressed as femininely as they could with the items that were available.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ในปีพ.ศ. 2482 เริ่มต้นสงครามโลกครั้งที่สอง แต่แฟชั่นยังมีสถานที่ ได้อีกครั้งในช่วงเวลาของสงคราม อเมริกาป้อนแนวสงคราม แฟชั่นตอบสนองอารมณ์ยับยั้งและเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงในทุกด้านของชีวิตนี้ให้เปลี่ยนเสื้อผ้าที่จะ revolutionize วิธีเสื้อผ้าถูกผลิต และขายให้ประชาชนอเมริกัน ในขณะเดียวกัน drabness และความรื่นรมย์ของเสื้อผ้าหลีกเลี่ยงไม่ได้ เป็นคนที่สนับสนุนต้องทำอย่างไรกับเสื้อผ้าที่ พวกเขาแล้วเป็นเจ้าของ และซ่อมสิ่งชิ้นเก่าที่พวกเขา บริการเครื่องได้ตลอดเวลาสวมใส่ โดยชายและหญิงในทุกสังคม ความเป็นจริงของสงครามก็ไม่สามารถละเว้น ตามสไตล์ทหารกลายเป็น เทรนด์นิยมในเสื้อผ้า ในทุกประเทศที่สงคราม แฟชั่นเอา 2 ไปจอดให้ชายและหญิงในกองทัพ โรงงานหลายที่ทำเสื้อผ้าได้ถูกปิดไปช่วยในสงครามความพยายามผลิตยุทธภัณฑ์ แฟชั่นบ้านที่เหลือที่ทำงาน มีข้อจำกัดในจำนวนผ้าที่สามารถใช้ในเสื้อผ้าใด ๆ และผู้บริโภคมีให้พอดีกับเสื้อผ้าเป็นส่วนที่แบ่งของคูปองอาหาร ผ้าทุกชนิดจำเป็นระหว่างสงครามในหลากหลายวัตถุประสงค์ เพื่อวัสดุสำหรับเสื้อผ้าถูก rationed อย่างรุนแรง ผู้หญิงถูกออกคูปองอาหารเพื่อใช้สำหรับการซื้อเสื้อผ้าแต่ละปีจำนวนจำกัด และตัวเลขนี้ลดลงอย่างต่อเนื่องเป็นสงครามหน้าไปเพียงใด เนื่องจากจำกัดจำนวนวัสดุ แฟชั่นของทศวรรษเน้นกระโปรงสั้นกว่าเดิม แต่เพียงผู้เดียวเนื่องจากพวกเขาใช้ผ้าน้อย ปุ่มสำหรับเครื่องนุ่งห่มได้จำกัดสามต่อสินค้าเสื้อผ้า ถุงน่องไนลอน ซึ่งได้รับความนิยมมาก หายาก เป็นเพื่อผู้หญิงเริ่มสวมใส่ถุงเท้าเพียงข้อเท้า หรือขาเปลือยนักแสดง ในระหว่างสงครามและผลพวงของ มีมีไม่ค่อยจำนวนสินค้าเสื้อผ้าใด ๆ ที่เพียงพอ เพื่อผู้หญิงถูกบังคับให้สร้างสรรค์ และแต่งตัวเป็น femininely ตามที่พวกเขาสามารถ มีสินค้าที่มีการ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในปี 1939 สงครามโลกครั้งที่สองเริ่มต้นขึ้น แต่แฟชั่นยังคงมีสถานที่ที่แม้อีกครั้งในเวลาสงคราม อเมริกาเข้ามาในภูมิทัศน์ของสงครามแฟชั่นตอบสนองต่อการยับยั้งอารมณ์และเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงนี้ในทุกด้านของชีวิตให้มีการเปลี่ยนแปลงในเสื้อผ้าที่จะปฏิวัติวิธีการที่เสื้อผ้าที่ผลิตและขายให้กับประชาชนชาวอเมริกัน ในขณะเดียวกันความไม่สดใสและความสม่ำเสมอของเสื้อผ้าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงเป็นคนที่ได้รับการสนับสนุนให้ทำอย่างไรกับเสื้อผ้าที่พวกเขาเป็นเจ้าของอยู่แล้วและแก้ไขสิ่งที่ชิ้นเก่าที่พวกเขามี บริการเครื่องแบบถูกสวมใส่อย่างต่อเนื่องโดยทั้งชายและหญิงในทุกประเภทของกิจกรรมทางสังคม ความเป็นจริงของสงครามเป็นไปไม่ได้ที่จะไม่สนใจตามสไตล์ทหารกลายเป็นแนวโน้มความนิยมมากที่สุดใน clothing.In ทุกประเทศอยู่ในภาวะสงครามแฟชั่นเอาสถานที่ที่สองที่จะให้สิ่งจำเป็นพื้นฐานทั้งชายและหญิงในกองกำลังติดอาวุธ โรงงานหลายแห่งที่ทำให้เสื้อผ้าที่ถูกปิดเพื่อช่วยในการสงครามโดยการผลิตอุปกรณ์ทางทหาร บ้านแฟชั่นที่เหลืออยู่ทำงานร่วมกับข้อ จำกัด เกี่ยวกับวิธีผ้ามากสามารถนำมาใช้ในการตัดเย็บเสื้อผ้าใด ๆ และผู้บริโภคที่มีเพื่อให้พอดีกับเสื้อผ้าของพวกเขาเข้ามาในการจัดสรรหุ้นของคูปองปันส่วน ทุกประเภทของผ้าที่ถูกต้องในช่วงสงครามหลายวัตถุประสงค์เพื่อให้วัสดุสำหรับเสื้อผ้าที่ได้รับการแบ่งสรรอย่างรุนแรง ผู้หญิงที่ออกในจำนวนที่ จำกัด ของคูปองอาหารที่จะใช้สำหรับการซื้อเสื้อผ้าในแต่ละปีและตัวเลขนี้ลดลงเรื่อย ๆ ในขณะที่สงคราม เนื่องจากจำนวนที่ จำกัด ของวัสดุแฟชั่นของทศวรรษเน้นกระโปรงสั้นลงกว่าเดิมเพียงเพราะพวกเขาใช้จำนวนน้อยที่สุดของผ้าที่จะทำให้ ปุ่มสำหรับประเภทของเครื่องแต่งกายใด ๆ ที่ถูก จำกัด ให้สามต่อรายการเสื้อผ้า ถุงน่องไนล่อนซึ่งเป็นที่นิยมมากกลายเป็นสิ่งที่หายากเพื่อให้ผู้หญิงเริ่มสวมเพียงถุงเท้าข้อเท้าหรือขาแสดงเปล่า ในช่วงสงครามและผลที่มีไม่ค่อยปริมาณที่เพียงพอของสินค้าเสื้อผ้าที่มีอยู่เพื่อให้ผู้หญิงที่ถูกบังคับให้มีความคิดสร้างสรรค์และการแต่งตัวเป็น femininely เท่าที่จะทำได้ด้วยรายการที่มีอยู่

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในปี 1939 สงครามโลกครั้งที่สองเริ่ม แต่แฟชั่นยังมีสถานที่แม้อีกครั้งในช่วงเวลาของสงคราม เป็นอเมริกาเข้าสู่ภูมิแห่งสงคราม , แฟชั่นตอบสนองอารมณ์ ข่มใจ และเศรษฐกิจ การเปลี่ยนแปลงนี้ในทุกด้านของชีวิตให้เปลี่ยนเสื้อผ้าที่จะปฏิวัติวิธีการเสื้อผ้าที่ผลิตและขายให้ประชาชนอเมริกัน ในขณะเดียวกันการ drabness และสามัคคีของเสื้อผ้าเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้ ขณะที่คนถูกส่งเสริมให้ทำ ด้วยเสื้อผ้าที่พวกเขาได้เป็นเจ้าของและแก้ไขชิ้นที่เก่าที่เขามี เครื่องแบบผู้ให้บริการอยู่ตลอดเวลาที่สวมใส่โดยทั้งชายและหญิงในทุกประเภทของกิจกรรมทางสังคม ความเป็นจริงของสงคราม ก็ไม่ละเว้น เป็นสไตล์ทหารกลายเป็นแนวโน้มความนิยมมากที่สุดในเสื้อผ้าในทุกประเทศที่สงครามแฟชั่นเอาสถานที่ที่สองเพื่อให้อุปกรณ์พื้นฐานเพื่อผู้ชายและผู้หญิงในกองทัพ โรงงานหลายแห่ง ทำให้เสื้อผ้าที่ถูกปิดเพื่อช่วยในความพยายามทำสงคราม โดยผลิตเสบียงทหาร อยู่บ้านทำงานกับข้อ จำกัด ในแฟชั่นผ้าเท่าไหร่ สามารถใช้ในการใด ๆเสื้อผ้าและผู้บริโภคมีให้พอดีกับเสื้อผ้าของ allotments ของคูปองปันส่วน ทุกประเภทของผ้าที่ถูกใช้ในช่วงสงครามสำหรับความหลากหลายของวัตถุประสงค์ ดังนั้นวัสดุเสื้อผ้าถูกอย่างรุนแรง แบ่งส่วน ผู้หญิงส่วนใหญ่ออกจำนวนจำกัด คูปองอาหาร เพื่อใช้สำหรับเสื้อผ้าที่ซื้อในแต่ละปี และตัวเลขนี้ลดลงอย่างต่อเนื่องเป็นสงครามขึ้น . เนื่องจากการจำกัดจำนวนวัสดุแฟชั่นของทศวรรษเน้นกระโปรงสั้นลงกว่าเดิม เพราะพวกเขาใช้จำนวนน้อยที่สุดของผ้าเพื่อให้ ปุ่มสำหรับชนิดของเครื่องแต่งกายใด ๆจำนวน จำกัด เพียงสามต่อรายการเสื้อผ้า ถุงน่องไนลอน ซึ่งเป็นที่นิยมมาก เป็น บาง ดังนั้นผู้หญิงเริ่มใส่แค่ข้อเท้าถุงเท้าหรือแสดงขาของพวกเขาเปลือย ในช่วงสงครามและผลพวงของมัน ,มีไม่ค่อยเพียงพอจํานวนสินค้าเสื้อผ้าใด ๆที่พร้อมใช้งาน ดังนั้นผู้หญิงที่ถูกบังคับให้สร้างสรรค์ และแต่งตัวเป็น femininely เช่นที่พวกเขาอาจมีสินค้าที่พร้อมใช้งาน