difSquare has no typesignature, so

difSquare has no type
signature, so Haskell will infer the appropriate type signature from the operations
involved in the function definition. At first appearance this might seem to be the same
thing that dynamically or loosely typed languages do; but what Haskell does is quite
different. difSquare is rigidly typed at compile time--there is no runtime dynamism to
this, but the type of difSquare has a Type Class that includes both integers and floats
(and also rationals, complex numbers, etc.). We can find the inferred type within Hugs:

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

difsquare ไม่มีลายเซ็น
ประเภทดังนั้น Haskell จะอนุมานพิมพ์ลายเซ็นที่เหมาะสมจากการดำเนินงาน
มีส่วนร่วมในการกำหนดฟังก์ชัน ที่ปรากฏตัวครั้งแรกนี้อาจดูเหมือนจะเป็นสิ่งที่
เดียวกันกับที่แบบไดนามิกหรือหลวมภาษาพิมพ์ทำ แต่สิ่งที่ไม่ Haskell ค่อนข้าง
ที่แตกต่างกัน difsquare จะพิมพ์อย่างเหนียวแน่นที่รวบรวมเวลา - ไม่มีชีวิตชีวารันไทม์
นี้แต่ชนิดของ difsquare มีคลาสประเภทที่มีจำนวนเต็มและลอย
(และยัง rationals, ตัวเลขที่ซับซ้อน ฯลฯ ) เราสามารถหาประเภทสรุปภายในกอด:

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ชนิดไม่มี difSquare
ลายเซ็น เพื่อ Haskell จะรู้ลายเซ็นชนิดที่เหมาะสมจากการดำเนินงาน
นิยามฟังก์ชันที่เกี่ยวข้องกับการ ในลักษณะแรก นี้อาจดูเหมือนเป็น
สิ่งที่แบบไดนามิก หรืออ้อมพิมพ์ภาษาทำ แต่ Haskell ไม่ค่อน
แตกต่างกัน difSquare จะ rigidly พิมพ์เวลาคอมไพล์ - มีสามัคคีไม่รันไทม์การ
นี้ แต่ชนิดของ difSquare มีคลาสชนิดที่มีทั้งจำนวนเต็มและลอย
(และยัง rationals ซ้อน ฯลฯ) เราสามารถค้นหาชนิด inferred ภายใน Hugs:

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

difsquare ไม่มี ประเภท
ลายเซ็นดังนั้น Eddie Haskell ' s จะไม่ค่อยโดดเด่นชนิดที่เหมาะสมจากการทำงานที่มีส่วนเกี่ยวข้องในการนิยาม
ซึ่งจะช่วยทำงาน ที่ปรากฏตัวครั้งแรกนี้จะมีเหมือนกัน
สิ่งที่แบบไดนามิกหรือแก้ ภาษา พิมพ์ทำแต่สิ่งที่ Eddie Haskell ' s ไม่มี
ค่อนข้างแตกต่างกัน difsquare เป็นพิมพ์ที่เวลาการคอมไพล์แข็งไม่มีแอพพลิเคชัน
ซึ่งจะช่วยขับเคลื่อนในการนี้แต่ ประเภท ของ difsquare มี Class พิมพ์ที่รวมถึง integers และลอย
(หมายเลขและคอมเพล็กซ์ rationals ยังเป็นต้น)ทั้งสอง เราจะสามารถพบกับพิมพ์จึงลงความเห็นที่อยู่ในแขนทำท่าแบร์ฮัก