The Mississippi and Atchafalaya Riv

The Mississippi and Atchafalaya Rivers drain roughly 41% of thecontiguous United States, which includes the largest agriculturalregion in the nation (Goolsby et al., 1999). Increased fertilizer usehas resulted in relatively high concentrations of bioavailable nitro-gen (N) in the Mississippi and Atchafalaya Rivers through runoff(Schilling et al., 2012). Each year, these two rivers combine todeliver approximately 953,000 Mg of NO3-N into the Northern Gulfof Mexico (BryantMason et al., 2013). The Atchafalaya River dis-charges ∼18% of this or about 174,600 Mg of NO3-N. Increasednutrient enrichment of coastal water, or eutrophication, is a lead-ing contributor to the formation of a zone of hypoxia in the Gulfof Mexico each spring and summer (Rabalais et al., 2007). Wet-lands can significantly reduce N loads from river water leading toimproved water quality and a decrease in hypoxia in the Gulf ofMexico (Mitsch et al., 2001). However, the observed declines inwetland extent over time highlight the need for a continued focuson wetland restoration and creation (Berkowitz and White 2013;DeLaune et al., 2013; Theriot et al., 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

มิสซิสซิปปีและแม่น้ำ Atchafalaya ระบายประมาณ 41% ของ thecontiguous สหรัฐอเมริกา ซึ่งรวมถึง agriculturalregion ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ (Goolsby et al. 1999) ปุ๋ยเพิ่ม usehas ผลในความเข้มข้นค่อนข้างสูงของ bioavailable nitro gen (N) ในมิสซิสซิปปีและแม่น้ำ Atchafalaya ผ่านไหลบ่า (เงินชีลลิง et al. 2012) แต่ละปี แม่น้ำสองสายนี้รวม todeliver ประมาณ 953,000 มิลลิกรัมของ NO3-N ในเม็กซิโกตอนเหนือ Gulfof (BryantMason et al. 2013) แม่น้ำ Atchafalaya ∼18 ค่าธรรมเนียมยินยอม%นี้หรือประมาณ 174,600 Mg ของ NO3-N. Increasednutrient ตกแต่งน้ำชายฝั่ง หรือผลกระทบต่อ เป็นผู้สนับสนุนนำ ing ของโซนของการขาดออกซิเจนในเม็กซิโก Gulfof แต่ละฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน (Rabalais et al. 2007) ดินแดนที่เปียกสามารถช่วยลดโหลด N จากชั้นนำ toimproved น้ำคุณภาพน้ำและการลดลงในกรณีใน ofMexico อ่าว (Mitsch et al. 2001) อย่างไรก็ตาม ขอบ inwetland ปฏิเสธสังเกตช่วงเวลาไฮไลท์ต้องฟื้นฟูพื้นที่ชุ่มน้ำ focuson อย่างต่อเนื่องและสร้าง (Berkowitz 2013 สีขาว DeLaune et al. 2013 Theriot et al. 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

มิสซิสซิปปี้และ Atchafalaya แม่น้ำท่อระบายน้ำประมาณ 41% ของ thecontiguous สหรัฐอเมริกาซึ่งรวมถึง agriculturalregion ใหญ่ที่สุดในประเทศ (Goolsby et al., 1999) เพิ่มขึ้น usehas ปุ๋ยผลในระดับความเข้มข้นที่ค่อนข้างสูงของ bioavailable Nitro-Gen (N) ในมิสซิสซิปปีและ Atchafalaya แม่น้ำที่ไหลบ่าผ่าน (ชิลลิง et al., 2012) ในแต่ละปีทั้งสองแม่น้ำรวม todeliver ประมาณ 953,000 mg ของ NO3-N เข้าไปในภาคเหนือ Gulfof เม็กซิโก (BryantMason et al., 2013) Atchafalaya แม่น้ำโรคค่าใช้จ่าย ~18% ของนี้หรือประมาณ 174,600 mg ของ NO3-N การเพิ่มปริมาณ Increasednutrient น้ำชายฝั่งหรือ eutrophication เป็นนำไปสู่ไอเอ็นจีการก่อตัวของโซนของการขาดออกซิเจนใน Gulfof เม็กซิโกแต่ละฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน (Rabalais et al., 2007) เปียกดินแดนอย่างมีนัยสำคัญสามารถลดโหลด N จากน้ำในแม่น้ำชั้นนำคุณภาพน้ำ toimproved และลดลงในการขาดออกซิเจนในอ่าว ofMexico A (Mitsch et al., 2001) อย่างไรก็ตามการลดลงสังเกต inwetland ขอบเขตเมื่อเวลาผ่านไปเน้นความจำเป็นในการฟื้นฟูพื้นที่ชุ่มน้ำ focuson อย่างต่อเนื่องและการสร้าง (Berkowitz และสีขาว 2013;. Delaune, et al, 2013;. Theriot et al, 2013)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม่น้ำมิสซิสซิปปี และ ตชาฟาลายาระบายประมาณร้อยละ 41 ของ thecontiguous สหรัฐอเมริกา ซึ่งรวมถึง agriculturalregion ที่ใหญ่ที่สุดในประเทศ ( Goolsby et al . , 1999 ) usehas ปุ๋ยเพิ่มขึ้น ส่งผลให้ความเข้มข้นของไนโตรเจนในระดับที่ค่อนข้างสูง ( n ) ในแม่น้ำมิสซิสซิปปี และตชาฟาลายาผ่านน้ำท่า ( ชิลลิ่ง et al . , 2012 ) แต่ละปี ทั้งสองแม่น้ำรวม todeliver ประมาณ 953000 มิลลิกรัมในภาคเหนือ no3-n Gulfof เม็กซิโก ( bryantmason et al . , 2013 ) ส่วนค่าใช้จ่าย∼ตชาฟาลายาแม่น้ำจาก 18% ของนี้หรือเกี่ยวกับ 174600 มิลลิกรัม no3-n. increasednutrient เสริม น้ำ ชายฝั่ง บานชื่น เป็นตะกั่วไอเอ็นจีผู้จัดตั้งเขตของออกซิเจนใน Gulfof เม็กซิโกแต่ละฤดูใบไม้ผลิและฤดูร้อน ( rabalais et al . , 2007 ) ที่ดินเปียกสามารถลดไนโตรเจนโหลดจากแม่น้ำา toimproved คุณภาพน้ำ และการลดลงของออกซิเจนในอ่าว ofmexico ( mitsch et al . , 2001 ) อย่างไรก็ตาม พบว่าลดลง inwetland ขอบเขตตลอดเวลาเน้นความต้องการอย่างต่อเนื่องเป็นพื้นที่ชุ่มน้ำฟื้นฟูและการสร้าง ( เบอร์โกวิตซ์สีขาว 2013 ; delaune et al . , 2013 ; ทีเรียต et al . , 2013 )