1.1 Statement of Problem“RGC has se

1.1 Statement of Problem
“RGC has set out 2 objectives: … reduce the gap between urban and rural areas, and improve the living standards of people as well as reduce migration from rural to urban areas and to foreign countries to seek jobs.” (RGC, 2014:163).
Cambodia has experienced a rapid increase of migration both within and across border during the past two decades. However, the issue has just recently become a topic of the main concerns despite rising tensions since 1999. In early June 2014, Thai military junta moved to curb and deported more than 225,000 Cambodian illegal migrant workers back to their homeland, according to the data provided by IOM (2014). As a consequence of this unprecedented exodus, the Royal Government of Cambodia (RGC) urgently negotiated with the Thai government to legalize those workers so that they could go back to their workplace. Meanwhile, Cambodian urban citizens were criticizing the legalization method to have encouraged rather than mitigated migration of people at risk. As a response, the National Strategic Development Plan 2014 – 2018 was passed in late July 2014, and the RGC redirected its policy toward reducing migration.
Labor migration in Cambodia can be traced back to the political crisis there in the last forty years. The political situation in Cambodia has become relatively stable after gaining a membership in the ASEAN in 1999. However, the stability of Cambodian political arena has contributed little to reduce migration. Poverty and agricultural problems have played a major role in pushing people to search for a job in the urban city or other countries of better development, such as Thailand, Malaysia, and South Korea. Until this last decade can we see the migration concern listed as a priority to the public. Since then, some few constructive studies have been done; but they have focused mainly on remittances and poverty reduction in response to the state’s interest then (Chan, 2009; Tong, 2011). As a result, the causes of migration and factors that contribute to migration decision at the individual level of concerns were not paid much attention to until mid-2014, when the debates about migration heated up.
While I also agree that remittances can be used to improve a family’s living standard, their contribution alone does not go without any side effect. Even though Cambodian rural household’s income increased from less than 2,000 Baht before their international migration to more than 5,000 Baht later (Jampaklay & Kittisuksathit, 2009), migration does not always lead to more development. Although remittance might be able to contribute to economic growth, other factors also determine to what extent this potential is realized. Under some unfavorable conditions and constraints, remittance hardly succeeds its anticipated purpose. These include poor infrastructure, corruption, and absence of appropriate policies, which are likely to play a role in preventing remittance from contributing to the country of origin, and it may as well lower migrants incentives to return and participate to their home economy (Massey, 1988; De Hass, 2005). Betancourt et al. (2013) sees migration in India as a problematic issue rather than a potential solution to poverty reduction and describes it as a disaster. In the long-term development perspective, labor migration in Cambodia may cause more troubles, given these three-folded reasons.
First, although Cambodia is one of the nations with the longest remaining demographic dividend period in ASEAN, it is reaching its end in approximately 3 decades (Mason, 2005; Wongboonsin & Kinnas, 2005). As a result, the state should instead try to take this unique advantage of its large working age population to boost the economic growth now to provide resource for the future after the window fades away instead of exporting labor force to elsewhere. As a sending country, Cambodia loses this favorable moment to capitalize their manpower to maximize demographic dividend, and once these workers return home after entering old age, it can be expected that they will turn into financial burden rather than bonus to the society (Wongboonsin, 2004). Likewise, it is important to examine why rural population keeps moving away in order to reduce migration rate including the rural-urban because even internal migration can swell urban labor forces and deplete rural human capital creating an uneven development and result in a large difference in the dividend between regions. Moreover, if the first dividend is not strong enough, triggering the second dividend remains almost impossible to achieve (Mason & Lee, 2006)
Second, Cambodia can be expected to experience a slow growth of the stock of the young population, who will later turn into human capital to contribute to the rural labor market once they reach their working age. The notion refers not only to those who become dependent migrants themselves and those who were born in receiving areas, but also to those left beh

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

1.1 งบปัญหา" RGC มีกำหนด 2 วัตถุประสงค์:...ลดช่องว่างระหว่างพื้นที่เขตเมือง และชนบท และปรับปรุงคุณภาพชีวิตของผู้คน ตลอดจนลดการโยกย้ายจากชนบท กับเขตเมือง และต่างประเทศเพื่อแสวงหางาน" (RGC, 2014:163)กัมพูชามีประสบการณ์การเพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของการโยกย้ายทั้งภายใน และ ข้ามพรมแดนระหว่างสองทศวรรษ อย่างไรก็ตาม ปัญหาเพิ่งกลายเป็น หัวข้อกังวลหลักแม้มีความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 2542 ในช่วงต้นเดือน 2014 มิถุนายน ไทยน่ะย้ายไปเหนี่ยวรั้ง และเนรเทศแรงงานข้ามชาติผิดกฎหมายกัมพูชามากกว่า 225,000 กลับไปบ้านเกิดเมืองนอนของพวกเขา ตามข้อมูลที่ให้ โดย IOM (2014) เป็นผลมาจากการอพยพนี้เป็นประวัติการณ์ การรอยัลรัฐบาลของกัมพูชา (RGC) เร่งเจรจากับรัฐบาลไทยตามกฎหมายแรงงานเหล่านั้นเพื่อให้พวกเขาสามารถกลับไปทำงานของพวกเขา ในขณะเดียวกัน ประชาชนในเมืองกัมพูชาได้วิจารณ์วิธีการรับรองเอกสารที่จะส่งเสริมให้ มากกว่าลดการย้ายถิ่นของคนที่มีความเสี่ยง เป็นการตอบสนอง การชาติยุทธศาสตร์การพัฒนาแผน 2014-2018 ส่งไปปลายเดือน 2557 กรกฎาคม และ RGC เปลี่ยนทางนโยบายไปสู่การลดการย้ายถิ่นการโยกย้ายแรงงานในกัมพูชาสามารถ traced กลับเกิดวิกฤตทางการเมืองมีในช่วงสี่สิบปี สถานการณ์ทางการเมืองในกัมพูชาได้กลายเป็นค่อนข้างเสถียรหลังจากเข้าเป็นสมาชิกอาเซียนที่ในปี 1999 อย่างไรก็ตาม เสถียรภาพของเวทีเมืองกัมพูชามีส่วนน้อยที่จะลดการโยกย้าย ความยากจนและปัญหาทางการเกษตรได้เล่นบทบาทสำคัญในการผลักดันคนที่จะค้นหางานในเมืองในเมืองหรือประเทศพัฒนาดีขึ้น เช่นไทย มาเลเซีย เกาหลีใต้ จนถึงทศวรรษนี้ เราสามารถดูความกังวลการโยกย้ายที่แสดงไว้เป็นสำคัญต่อสาธารณะ ตั้งแต่นั้น บางน้อยสร้างสรรค์วิจัย แต่พวกเขาได้มุ่งเน้นการลดความยากจนในการตอบสนองของรัฐสนใจแล้ว (จัน 2009 และชำระเงินผ่านธนาคาร ตง 2011) เป็นผล สาเหตุของการย้ายถิ่นและปัจจัยที่นำไปสู่การตัดสินใจโยกย้ายในแต่ละระดับความกังวล ไม่ชำระเงินสนใจมาจนถึงกลางปี 2014 เมื่ออภิปรายเกี่ยวกับการโยกย้ายความร้อนขึ้น ในขณะที่ยังยอมรับว่า สามารถใช้ชำระเงินผ่านธนาคารเพื่อปรับปรุงมาตรฐานของครอบครัว ผลงานของพวกเขาเพียงอย่างเดียวไม่ได้ไป โดยไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ แม้ว่ากัมพูชาชนบทบ้านของรายได้เพิ่มขึ้นจากน้อยกว่า 2000 บาท ก่อนการโยกย้ายนานาชาติมากกว่า 5,000 บาทในภายหลัง (Jampaklay & Kittisuksathit, 2009), โยกย้ายไม่นำไปสู่การพัฒนาเพิ่มเติม แม้ว่าการชำระเงินผ่านธนาคารอาจจะนำไปสู่การเติบโตทางเศรษฐกิจ ปัจจัยอื่น ๆ ยังกำหนดขอบเขตศักยภาพนี้ตระหนัก ภายใต้เงื่อนไขไม่เอื้ออำนวยและข้อจำกัดบางอย่าง ชำระเงินผ่านธนาคารแทบไม่สำเร็จวัตถุประสงค์ที่คาดไว้ โครงสร้างพื้นฐานไม่ดี เสียหาย และการขาดนโยบายที่เหมาะสม ซึ่งมีแนวโน้มจะมีบทบาทในการป้องกันการชำระเงินผ่านธนาคารจากเอื้อต่อประเทศต้นกำเนิด และมันอาจลดแรงจูงใจในการอพยพกลับ และมีส่วนร่วมของเศรษฐกิจบ้าน (แมส 1988 เป็นอย่างดี เดอ Hass, 2005) Betancourt et al. (2013) เห็นว่าการโยกย้ายในอินเดียเป็นปัญหามีปัญหามากกว่าการแก้ไขปัญหาที่อาจเกิดขึ้นเพื่อลดความยากจน และอธิบายเป็นภัยพิบัติ ในมุมมองการพัฒนาระยะยาว การโยกย้ายแรงงานในกัมพูชาอาจก่อให้เกิดปัญหามากขึ้น ให้เหตุผลเหล่านี้สามพับ ครั้งแรก แม้ว่ากัมพูชาเป็นหนึ่งในประเทศระยะเวลาการปันผลทางประชากรเหลืออยู่ที่ยาวที่สุดในอาเซียน มันมาถึงจุดสิ้นสุดในประมาณ 3 ทศวรรษ (Mason, 2005 วงศ์บุญสิน & Kinnas, 2005) เป็นผล รัฐควรพยายามแทนประโยชน์นี้เฉพาะของประชากรวัยทำงานขนาดใหญ่เพื่อกระตุ้นเศรษฐกิจขณะนี้เพื่อให้ทรัพยากรในอนาคตหลังจากที่หน้าต่างหายไปแทนที่จะส่งออกแรงงานอื่น ๆ เป็นประเทศส่ง กัมพูชาสูญเสียขณะนี้ดีเพื่อประโยชน์ของพวกเขากำลังคนเพื่อเพิ่มปันผลทางประชากร และเมื่อแรงงานเหล่านี้กลับบ้านหลังจากเข้าสู่วัยชรา มันสามารถคาดหวังว่า พวกเขาจะกลายเป็นภาระแทนที่เป็นโบนัสให้กับสังคม (วงศ์บุญสิน 2004) ทำนองเดียวกัน มันเป็นสิ่งสำคัญที่ต้องตรวจสอบเหตุผลที่ประชากรในชนบทช่วยย้ายไปเพื่อลดอัตราการย้ายถิ่นรวมถึงชนบทเมืองเนื่องจากการโยกย้ายภายในสามารถบวมกองกำลังแรงงานในเมือง และพันธกรณีชนบททุนมนุษย์สร้างการพัฒนาที่ไม่สม่ำเสมอ และส่งผลให้ความแตกต่างใหญ่ในเงินปันผลระหว่างภูมิภาค นอกจากนี้ ถ้าไม่แข็งแรงพอปันผลครั้งแรก เรียกเงินปันผลสองยังคงเกือบบรรลุ (Mason & Lee, 2006)ที่สอง กัมพูชาสามารถคาดหวังการเจริญเติบโตช้าสต็อกของประชากรหนุ่มสาว ที่จะในภายหลังกลายเป็นทุนมนุษย์จะนำไปสู่ตลาดแรงงานชนบทเมื่ออายุการทำงานของ ความคิดถึงไม่เพียงแต่ผู้ที่เป็นแรงงานที่ขึ้นกับตัวเองและผู้ที่เกิดในพื้นที่ที่ได้รับ แต่ยังผู้ซ้ายกลาง...

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

1.1 งบปัญหา
"RGC ได้กำหนดวัตถุประสงค์ 2: ... ลดช่องว่างระหว่างเขตเมืองและชนบทและปรับปรุงมาตรฐานการดำรงชีวิตของผู้คนรวมทั้งลดการย้ายถิ่นจากชนบทสู่เมืองและไปยังต่างประเทศที่จะแสวงหางาน." (RGC 2014:. 163)
กัมพูชามีประสบการณ์เพิ่มขึ้นอย่างรวดเร็วของการย้ายถิ่นทั้งภายในและข้ามพรมแดนในช่วงที่ผ่านมาสองทศวรรษที่ผ่านมา อย่างไรก็ตามปัญหาได้เพิ่งกลายเป็นหัวข้อของความกังวลหลักแม้จะมีความตึงเครียดที่เพิ่มขึ้นตั้งแต่ปี 1999 ในช่วงต้นเดือนมิถุนายน 2014 รัฐบาลทหารของไทยย้ายเพื่อลดและถูกเนรเทศแรงงานข้ามชาติที่ผิดกฎหมายกัมพูชามากกว่า 225,000 กลับไปยังบ้านเกิดของพวกเขาตามข้อมูลที่ให้ไว้ โดย IOM (2014) เป็นผลมาจากการอพยพประวัติการณ์นี้รัฐบาลกัมพูชา (RGC) การเจรจาต่อรองอย่างเร่งด่วนกับรัฐบาลไทยออกกฎหมายให้คนงานเหล่านั้นเพื่อให้พวกเขาสามารถกลับไปทำงานของพวกเขา ในขณะที่ประชาชนในเมืองกัมพูชาถูกวิจารณ์วิธีการถูกต้องตามกฎหมายที่จะมีการสนับสนุนมากกว่าการโยกย้ายลดลงของผู้คนที่มีความเสี่ยง ขณะที่การตอบสนองแผนยุทธศาสตร์การพัฒนาแห่งชาติ 2014 - 2018 ก็ผ่านไปได้ในปลายเดือนกรกฎาคมปี 2014 และเปลี่ยนเส้นทาง RGC นโยบายต่อการลดการโยกย้าย.
การเคลื่อนย้ายแรงงานในประเทศกัมพูชาสามารถสืบย้อนกลับไปที่วิกฤตทางการเมืองที่มีในช่วงสี่สิบปี สถานการณ์ทางการเมืองในประเทศกัมพูชาได้กลายเป็นที่ค่อนข้างมีเสถียรภาพหลังจากที่ได้รับเป็นสมาชิกในอาเซียนในปี 1999 อย่างไรก็ตามความมั่นคงของเวทีการเมืองกัมพูชาได้มีส่วนร่วมเล็ก ๆ น้อย ๆ เพื่อลดการโยกย้าย ความยากจนและปัญหาการเกษตรมีบทบาทสำคัญในการผลักดันให้คนที่จะค้นหางานในเมืองเมืองหรือประเทศอื่น ๆ ของการพัฒนาที่ดีขึ้นเช่นไทยมาเลเซียและเกาหลีใต้ จนกระทั่งทศวรรษที่ผ่านมานี้เราจะเห็นความกังวลการโยกย้ายที่ระบุไว้เป็นสำคัญให้กับประชาชน ตั้งแต่นั้นมาบางการศึกษาที่สร้างสรรค์ไม่กี่ได้รับการดำเนินการ; แต่พวกเขาได้มุ่งเน้นในการส่งเงินและการลดความยากจนในการตอบสนองต่อความสนใจของรัฐแล้ว (จัน 2009; ตอง 2011) เป็นผลให้สาเหตุของการย้ายถิ่นและปัจจัยที่นำไปสู่การตัดสินใจย้ายถิ่นในระดับบุคคลของความกังวลที่ไม่ได้ให้ความสนใจมากไปจนถึงกลางปี ​​2014 เมื่อการอภิปรายเกี่ยวกับการโยกย้ายร้อนขึ้น.
ในขณะที่ผมยังเห็นว่าการส่งเงินสามารถใช้ในการ ปรับปรุงมาตรฐานความเป็นอยู่ของคนในครอบครัวมีส่วนร่วมของพวกเขาเพียงอย่างเดียวไม่ได้ไปไม่มีผลข้างเคียงใด ๆ แม้ว่ารายได้ในครัวเรือนชนบทกัมพูชาเพิ่มขึ้นจากน้อยกว่า 2,000 บาทก่อนที่จะย้ายถิ่นระหว่างประเทศของตนให้มากขึ้นกว่า 5,000 บาทต่อมา (จำปากลาย & กิตติสุขสถิต, 2009) การโยกย้ายไม่เคยนำไปสู่การพัฒนามากขึ้น แม้ว่าการโอนเงินอาจจะสามารถนำไปสู่การเจริญเติบโตทางเศรษฐกิจปัจจัยอื่น ๆ นอกจากนี้ยังตรวจสอบสิ่งที่ขอบเขตที่อาจเกิดขึ้นนี้เป็นที่ตระหนัก ภายใต้เงื่อนไขที่ไม่เอื้ออำนวยบางและข้อ จำกัด การโอนเงินแทบจะไม่ประสบความสำเร็จที่คาดว่าวัตถุประสงค์ของมัน เหล่านี้รวมถึงโครงสร้างพื้นฐานยากจนการทุจริตและการขาดนโยบายที่เหมาะสมซึ่งมีแนวโน้มที่จะมีบทบาทสำคัญในการป้องกันการโอนเงินจากการบริจาคไปยังประเทศต้นทางและมันอาจเป็นอย่างดีที่ต่ำกว่าการสร้างแรงจูงใจแรงงานข้ามชาติจะกลับมาและมีส่วนร่วมต่อเศรษฐกิจบ้านของพวกเขา (Massey, 1988; De Hass, 2005) Betancourt et al, (2013) เห็นการย้ายถิ่นในประเทศอินเดียเป็นปัญหาที่มีปัญหามากกว่าการแก้ปัญหาที่มีศักยภาพในการลดปัญหาความยากจนและอธิบายว่ามันเป็นภัยพิบัติ ในมุมมองการพัฒนาในระยะยาวการเคลื่อนย้ายแรงงานในประเทศกัมพูชาอาจก่อให้เกิดปัญหาอื่น ๆ ที่ได้รับเหล่านี้ด้วยเหตุผลสามพับ.
ครั้งแรกแม้ว่ากัมพูชาเป็นหนึ่งในประเทศที่มีที่เหลือระยะเวลาการจ่ายเงินปันผลกลุ่มผู้เข้าชมที่ยาวที่สุดในอาเซียนก็จะถึงจุดสิ้นสุดในเวลาประมาณ 3 ทศวรรษที่ผ่านมา (เมสัน 2005; วงศ์บุญสินและ Kinnas 2005) เป็นผลให้รัฐแทนควรพยายามที่จะใช้ประโยชน์ที่ไม่ซ้ำกันของประชากรวัยทำงานที่มีขนาดใหญ่เพื่อเพิ่มการเติบโตทางเศรษฐกิจในขณะนี้เพื่อให้ทรัพยากรสำหรับอนาคตหลังจากที่หน้าต่างจางหายไปแทนการส่งออกแรงงานไปที่อื่น ในฐานะที่เป็นประเทศส่งกัมพูชาสูญเสียช่วงเวลาที่ดีนี้จะใช้ประโยชน์จากกำลังคนของพวกเขาเพื่อเพิ่มปันผลทางประชากรและเมื่อแรงงานเหล่านี้กลับบ้านหลังจากที่เข้าวัยชราก็สามารถคาดหวังว่าพวกเขาจะกลายเป็นภาระทางการเงินมากกว่าโบนัสให้กับสังคม (วงศ์บุญสิน 2004) ในทำนองเดียวกันก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะตรวจสอบว่าทำไมประชากรในชนบทช่วยให้ย้ายออกไปเพื่อลดอัตราการย้ายถิ่นรวมทั้งเมืองชนบทเพราะแม้การย้ายถิ่นภายในสามารถพองตัวแรงงานในเมืองและหมดสิ้นลงทุนมนุษย์ในชนบทสร้างการพัฒนาที่ไม่สม่ำเสมอและส่งผลให้เกิดความแตกต่างขนาดใหญ่ใน เงินปันผลระหว่างภูมิภาค นอกจากนี้หากการจ่ายเงินปันผลครั้งแรกไม่แข็งแรงพอที่วิกฤติเงินปันผลที่สองยังคงเป็นไปไม่ได้เกือบที่จะบรรลุ (เมสัน & Lee, 2006)
ประการที่สองกัมพูชาสามารถคาดว่าจะได้สัมผัสกับการเจริญเติบโตช้าของหุ้นของประชากรหนุ่มสาวที่จะภายหลังการเปิด เป็นทุนมนุษย์เพื่อนำไปสู่ตลาดแรงงานในชนบทเมื่อพวกเขามาถึงวัยทำงานของพวกเขา ความคิดไม่ได้หมายถึงเฉพาะกับผู้ที่กลายเป็นแรงงานข้ามชาติที่ขึ้นอยู่กับตัวเองและคนที่เกิดในการรับพื้นที่ แต่ยังรวมถึงผู้ beh ซ้าย