- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
So what is organizational communica
So what is organizational communication? And what are we doing when we study
organizational communication? I want to try and answer these questions from two different
perspectives. First, we can talk about organizational communication as the communication that
happens within organizations. That is, all the communication activity you’ll see if you go to any
organization today: sending emails, writing memos, talking on the phone, having meetings (and
more meetings!), teleconferencing, video conferencing, speeches, presentations, and so on.
This is a more conventional approach, and I think is what comes to mind when people initially
think of organizational communication.
But I want to go deeper. I want to introduce an alternative, more sophisticated approach of
seeing organizations as communication. This can radically change how we understand human
interaction and organizational life, and it opens up exciting possibilities for research and
practice.
But first let’s say a bit more about the conventional approach to organizational communication,
which focuses on communication within organizations.
This perspective sees the organization as something like a container, and communication is
what flows within the container. If we extend the metaphor, we can see how communicating is
then shaped by the structure of the organization, in the same way liquids take the shape of
their physical containers. And by the “shape” of the container we can mean the physical shape
of the organization, like if you have to take the elevator up ten floors to deliver a report to your
boss…or more of a symbolic shape, like where you are in the organizational hierarchy and how
this influences the way you communicate with other organizational members.
The key here is that the organization is seen as something that exists separately from
communication. So communication is “organizational” when it happens within these separate
structures we call organizations. This relates to what scholars call an informational view of
communication, because communication is all about transmitting information throughout the
“container” of the organization, and “ineffective communication” or “communication
breakdowns” are seen as technical problems…the right information didn’t get to the right
people in the right manner…someone didn’t get the memo, as people like to say.
And this is important stuff…it’s how the work of organizations gets done. From small
businesses and multinational corporations to nonprofits and government agencies…if
organizations don’t communicate the right information to the right people at the right times in2
the right ways things fall apart: directions aren’t followed, customers aren’t satisfied, clients
aren’t served, regulations aren’t obeyed, and general chaos ensures. And in certain high‐risk
organizations, like our military or your local fire department, getting the right information to
the right people is absolutely critical. So we certainly need effective communication within
organizations.
But again, I want to go deeper…beyond this conventional view of organizational
communication… because as important as this conventional view is for the day‐to‐day
operations of organizations, I don’t think this view fully captures the complexities of organizing
and communicating in our society.
In a perfect world we could create more efficient structures of information sharing so that the
right people would always have the right information and miscommunication would be a thing
of the past. But a funny happened on the way to communication paradise. Turns out different
people interpret the exact same message very differently; that people can be deceptive in their
communication and their motives are incredibly difficult to figure out; that the meaning of
language changes depending on the context; that what you don’t communicate is often more
important that what you do communicate…or that what you say is often much less important
than how you say it; and that people often (if not usually) communicate for many other reasons
than to just transmit information. And these are not just aberrations…this is the normal state
of affairs for human interaction.
Why is it, after all, that “communication problems” are continually mentioned as one of the
main difficulties for most organizations? Is it just that people aren’t getting the right
information? If so, this is merely a technical problem that should improve as we develop new
ways to get better information to more people more efficiently. But it seems like almost the
opposite is happening…that the more sophisticated our communication technologies have
gotten over the years the more communication problems we have. Now why is that? Perhaps
it’s because there is more going on with communication than just transmitting information.
So in contrast to the first approach of communication within organizations, I want to offer an
alternative, more sophisticated approach to organizational communication: organizations as
communication. But this means we have to think very differently about both communication
and about organizations.
Instead of viewing communication as merely the transfer of information, this second approach
goes deeper and sees communication as the fundamental process that shapes our social reality.
Communication is not just about transmitting already‐formed data between senders and
receivers, but rather a complex process of continually creating and negotiating the meanings
and interpretations that shape our lives. Scholars call this a constitutive view of communication
because communication literally “constitutes,” or “makes up” our social world. More on this
later. 3
Additionally, this second approach of seeing organizations as communication questions the
very notion of “organization” in the first place. The first approach of communication in
organizations assumes there is this thing called “organization” that “exists” and we just focus
on the communication that happens inside. But what exactly is this thing called “organization?”
Where did it come from? Organizations aren’t natural…they don’t just “exist” in nature like
trees and mountains and rivers. They are created by people, and people have different values,
motivations, abilities, resources, etc. So organizations are never just neutral structures that
exist apart from human activity…they are the visible manifestations of human activity, of
communication.
And so at their core organizations are communicative. Think about it…an organization is
essentially an ongoing collection of interactions, decisions, messages, interpretations, symbols,
images, negotiations, agreements, contracts, relationships, and so forth. There’s nothing else
“there” that exists apart from communication. Well, let me qualify that just a bit. Certainly
there are other material or physical things “there,” like buildings, cubicles, computers, and
other equipment…and these things help “make up” the organization. But these things have no
inherent meaning apart from human interaction, nor can they have any impact in the real world
apart from the choices we make through communication. Similarly, the outcomes of
communication definitely have consequences in the material world. For example, you might be
thinking, “Hey, if I get laid off, it’s not just a matter of perception…it’s not just talk…there is a
stark reality I have to face.”
Yes, but how the decision to lay you off was made, and the meaning of that decision—whether
seen as cost‐cutting efficiency or ruthless bottom‐line thinking—and how you make sense of
this event are matters of communication…and the culmination of these communication
processes are what make organizations what they are. I’m not suggesting that organizations
exist in an imaginary land of perceptions and symbols and wishful thinking…like the material
world doesn’t matter, it’s all in your mind. No, no…this constitutive perspective of
organizations as communication is very‐much rooted in the material world of things and stuff.
But what I am suggesting is that these material things come together and have meaning as an
organization only through communication…thus leading us to the conclusion that organizations
exist as communication.
And my argument is that this second approach—organizations as communication—is a much
better perspective to guide our study of organizational communication. Now of course we
need effective communication within organizations…that’s a given. But if we limit ourselves to
just this perspective we miss important opportunities for deeper insight and understanding.
But why complicate things with a more sophisticated approach? After all, conventions become
conventional for good reason…and conventional views usually have a lot of practical value.
What do we gain with an alternative approach? I’m sure by now there are some objections in
favor of the conventional view of communication within organizations I described earlier. After
all, the container metaphor seems to describe how most of us actually experience
organizational communication much of the time, and the physical reality of organizations (you4
know, buildings, computers, equipment, stuff like that.) seem to reinforce the conventional
view, so what’s wrong with this approach?
Well, when we just focus on communication within organizations (based on an informational
view of communication), we’re taking what a colleague of mine at the University of Colorado
calls a “flat earth” approach towards communication. What I mean by a “flat earth” approach
is a perspective that seems correct from a limited vantage point because it “works” for much of
our day‐to‐day lives, but ultimately it fails to account for the complexity of a situation.
For much of human history we got by just fin
organizational communication? I want to try and answer these questions from two different
perspectives. First, we can talk about organizational communication as the communication that
happens within organizations. That is, all the communication activity you’ll see if you go to any
organization today: sending emails, writing memos, talking on the phone, having meetings (and
more meetings!), teleconferencing, video conferencing, speeches, presentations, and so on.
This is a more conventional approach, and I think is what comes to mind when people initially
think of organizational communication.
But I want to go deeper. I want to introduce an alternative, more sophisticated approach of
seeing organizations as communication. This can radically change how we understand human
interaction and organizational life, and it opens up exciting possibilities for research and
practice.
But first let’s say a bit more about the conventional approach to organizational communication,
which focuses on communication within organizations.
This perspective sees the organization as something like a container, and communication is
what flows within the container. If we extend the metaphor, we can see how communicating is
then shaped by the structure of the organization, in the same way liquids take the shape of
their physical containers. And by the “shape” of the container we can mean the physical shape
of the organization, like if you have to take the elevator up ten floors to deliver a report to your
boss…or more of a symbolic shape, like where you are in the organizational hierarchy and how
this influences the way you communicate with other organizational members.
The key here is that the organization is seen as something that exists separately from
communication. So communication is “organizational” when it happens within these separate
structures we call organizations. This relates to what scholars call an informational view of
communication, because communication is all about transmitting information throughout the
“container” of the organization, and “ineffective communication” or “communication
breakdowns” are seen as technical problems…the right information didn’t get to the right
people in the right manner…someone didn’t get the memo, as people like to say.
And this is important stuff…it’s how the work of organizations gets done. From small
businesses and multinational corporations to nonprofits and government agencies…if
organizations don’t communicate the right information to the right people at the right times in2
the right ways things fall apart: directions aren’t followed, customers aren’t satisfied, clients
aren’t served, regulations aren’t obeyed, and general chaos ensures. And in certain high‐risk
organizations, like our military or your local fire department, getting the right information to
the right people is absolutely critical. So we certainly need effective communication within
organizations.
But again, I want to go deeper…beyond this conventional view of organizational
communication… because as important as this conventional view is for the day‐to‐day
operations of organizations, I don’t think this view fully captures the complexities of organizing
and communicating in our society.
In a perfect world we could create more efficient structures of information sharing so that the
right people would always have the right information and miscommunication would be a thing
of the past. But a funny happened on the way to communication paradise. Turns out different
people interpret the exact same message very differently; that people can be deceptive in their
communication and their motives are incredibly difficult to figure out; that the meaning of
language changes depending on the context; that what you don’t communicate is often more
important that what you do communicate…or that what you say is often much less important
than how you say it; and that people often (if not usually) communicate for many other reasons
than to just transmit information. And these are not just aberrations…this is the normal state
of affairs for human interaction.
Why is it, after all, that “communication problems” are continually mentioned as one of the
main difficulties for most organizations? Is it just that people aren’t getting the right
information? If so, this is merely a technical problem that should improve as we develop new
ways to get better information to more people more efficiently. But it seems like almost the
opposite is happening…that the more sophisticated our communication technologies have
gotten over the years the more communication problems we have. Now why is that? Perhaps
it’s because there is more going on with communication than just transmitting information.
So in contrast to the first approach of communication within organizations, I want to offer an
alternative, more sophisticated approach to organizational communication: organizations as
communication. But this means we have to think very differently about both communication
and about organizations.
Instead of viewing communication as merely the transfer of information, this second approach
goes deeper and sees communication as the fundamental process that shapes our social reality.
Communication is not just about transmitting already‐formed data between senders and
receivers, but rather a complex process of continually creating and negotiating the meanings
and interpretations that shape our lives. Scholars call this a constitutive view of communication
because communication literally “constitutes,” or “makes up” our social world. More on this
later. 3
Additionally, this second approach of seeing organizations as communication questions the
very notion of “organization” in the first place. The first approach of communication in
organizations assumes there is this thing called “organization” that “exists” and we just focus
on the communication that happens inside. But what exactly is this thing called “organization?”
Where did it come from? Organizations aren’t natural…they don’t just “exist” in nature like
trees and mountains and rivers. They are created by people, and people have different values,
motivations, abilities, resources, etc. So organizations are never just neutral structures that
exist apart from human activity…they are the visible manifestations of human activity, of
communication.
And so at their core organizations are communicative. Think about it…an organization is
essentially an ongoing collection of interactions, decisions, messages, interpretations, symbols,
images, negotiations, agreements, contracts, relationships, and so forth. There’s nothing else
“there” that exists apart from communication. Well, let me qualify that just a bit. Certainly
there are other material or physical things “there,” like buildings, cubicles, computers, and
other equipment…and these things help “make up” the organization. But these things have no
inherent meaning apart from human interaction, nor can they have any impact in the real world
apart from the choices we make through communication. Similarly, the outcomes of
communication definitely have consequences in the material world. For example, you might be
thinking, “Hey, if I get laid off, it’s not just a matter of perception…it’s not just talk…there is a
stark reality I have to face.”
Yes, but how the decision to lay you off was made, and the meaning of that decision—whether
seen as cost‐cutting efficiency or ruthless bottom‐line thinking—and how you make sense of
this event are matters of communication…and the culmination of these communication
processes are what make organizations what they are. I’m not suggesting that organizations
exist in an imaginary land of perceptions and symbols and wishful thinking…like the material
world doesn’t matter, it’s all in your mind. No, no…this constitutive perspective of
organizations as communication is very‐much rooted in the material world of things and stuff.
But what I am suggesting is that these material things come together and have meaning as an
organization only through communication…thus leading us to the conclusion that organizations
exist as communication.
And my argument is that this second approach—organizations as communication—is a much
better perspective to guide our study of organizational communication. Now of course we
need effective communication within organizations…that’s a given. But if we limit ourselves to
just this perspective we miss important opportunities for deeper insight and understanding.
But why complicate things with a more sophisticated approach? After all, conventions become
conventional for good reason…and conventional views usually have a lot of practical value.
What do we gain with an alternative approach? I’m sure by now there are some objections in
favor of the conventional view of communication within organizations I described earlier. After
all, the container metaphor seems to describe how most of us actually experience
organizational communication much of the time, and the physical reality of organizations (you4
know, buildings, computers, equipment, stuff like that.) seem to reinforce the conventional
view, so what’s wrong with this approach?
Well, when we just focus on communication within organizations (based on an informational
view of communication), we’re taking what a colleague of mine at the University of Colorado
calls a “flat earth” approach towards communication. What I mean by a “flat earth” approach
is a perspective that seems correct from a limited vantage point because it “works” for much of
our day‐to‐day lives, but ultimately it fails to account for the complexity of a situation.
For much of human history we got by just fin
0/5000
ดังนั้น อะไรคือการสื่อสารองค์กร และสิ่งเราทำเมื่อเราศึกษาสื่อสารองค์กรหรือไม่ อยากลอง และตอบคำถามเหล่านี้จากสองแตกต่างกันมุมมอง ครั้งแรก เราสามารถพูดสื่อสารองค์กรเป็นการสื่อสารที่เกิดขึ้นภายในองค์กร นั่นคือ กิจกรรมการสื่อสารทั้งหมดคุณจะเห็นถ้าคุณไปได้องค์กรปัจจุบัน: ส่งอีเมล์ เขียนบันทึก พูดโทรศัพท์ มีประชุม (และเพิ่มเติมการประชุม), เรนซ์ ประชุม สุนทรพจน์ นำเสนอ และอื่น ๆ นี้เป็นวิธีการทั่วไปมากขึ้น และฉันคิดว่า เป็นอะไรถึงใจเมื่อคนแรกคิดว่า การสื่อสารองค์กร แต่อยากไปลึก อยากจะแนะนำวิธีการอื่น มีความซับซ้อนมากขึ้นของเห็นองค์กรเป็นการสื่อสาร นี้ก็สามารถเปลี่ยนวิธีเราเข้าใจมนุษย์โต้ตอบ และชีวิตองค์กร และเปิดโอกาสที่น่าตื่นเต้นสำหรับการวิจัย และปฏิบัติการแต่แรกสมมติว่า เป็นบิตเพิ่มเติมเกี่ยวกับวิธีการทั่วไปการสื่อสารองค์กรซึ่งเน้นการสื่อสารภายในองค์กร มุมมองนี้มองว่าองค์กรเป็นเช่นคอนเทนเนอร์ และการสื่อสารเป็นที่ไหลภายในภาชนะบรรจุ ถ้าเราขยายการเทียบ เราสามารถดูวิธีการสื่อสารเป็นรูป โดยโครงสร้างขององค์กร แบบเดียวกับของเหลวมีรูปร่างของบรรจุภัณฑ์ของจริง และ โดย "รูปร่าง" ของคอนเทนเนอร์ เราสามารถหมายถึง รูปร่างทางกายภาพขององค์กร เช่นถ้าคุณต้องใช้ลิฟต์ชั้น 10 ส่งรายงานของคุณเจ้านาย... หรือของรูปสัญลักษณ์ คนคุณอยู่ในลำดับชั้นขององค์กร และวิธีนี้มีผลต่อวิธีคุณสื่อสารกับสมาชิกอื่น ๆ ขององค์กร สำคัญที่นี่คือ ที่องค์กรมองว่าเป็นสิ่งที่มีอยู่แยกต่างหากจากสื่อสาร ดังนั้น การสื่อสารเป็น "องค์กร" เมื่อมันเกิดขึ้นภายในเหล่านี้แยกต่างหากโครงสร้างเราเรียกองค์กร นี้เกี่ยวข้องกับการที่นักวิชาการเรียกมุมมองรายละเอียดของสื่อสาร เนื่องจากการสื่อสารคือการส่งผ่านข้อมูลตลอดการ"เก็บ" ขององค์กร และ "การสื่อสารไม่มีประสิทธิภาพ" หรือ "สื่อสารแบ่ง"ถูกมองว่าเป็นปัญหาทางเทคนิค...ข้อมูลที่ถูกต้องไม่ได้รับการคนในลักษณะขวา...คนไม่ได้รับใบ เป็นคนพูดและนี่คือสิ่งที่สำคัญ...มันเป็นอย่างไรได้รับการทำงานขององค์กร จากเล็กธุรกิจและบริษัทข้ามชาติ nonprofits และหน่วยงานราชการ...ถ้าองค์กรไม่สื่อสารข้อมูลที่ถูกต้องเพื่อคนด้านขวาเวลา in2แยกทางขวาตก: ไม่ตามทิศทาง ลูกค้าไม่พอใจ ลูกค้าไม่ ไม่เชื่อฟังกฎระเบียบ และความวุ่นวายทั่วไปมั่นใจ และ ในบาง high‐riskองค์กร เช่นทหารของเราหรือของเครื่องดับเพลิง ได้รับข้อมูลที่ถูกต้องเพื่อคนที่เหมาะสมเป็นสิ่งสำคัญอย่างแน่นอน เพื่อให้ เราแน่นอนต้องมีประสิทธิภาพการสื่อสารภายในองค์กร แต่อีกครั้ง ต้องไปลึก...นอกเหนือจากมุมมองทั่วไปขององค์กรสื่อสาร...เนื่องจากเป็นมุมมองปกติเป็นสำคัญเช่นนี้สำหรับ day‐to‐dayการดำเนินงานขององค์กร คิดดูนี้จับเต็มความซับซ้อนของการจัดระเบียบและการสื่อสารในสังคมของเรา ในโลกสมบูรณ์ เราสามารถสร้างโครงสร้างที่มีประสิทธิภาพของข้อมูลเพื่อให้การคนจะมีข้อมูลที่ถูกต้อง และ miscommunication จะเป็นสิ่งที่ในอดีต แต่ตลกที่เกิดขึ้นในทางการสื่อสารพาราไดซ์ ปรากฎว่าแตกต่างกันคนแปลข้อความแน่นอนมากแตกต่างกัน ที่คนสามารถหลอกลวงในการการสื่อสารและของพวกเขาไม่สนคำครหาได้อย่างเหลือเชื่อยากที่จะคิดออก ที่ความหมายของเปลี่ยนแปลงของภาษาตามบริบท ว่า อะไรคุณไม่สื่อสารมักจะเป็นมากขึ้นสำคัญที่ว่าคุณบอก... หรือว่า สิ่งที่คุณพูดก็มักจะมากน้อยกว่าวิธีการที่คุณพูดว่า และคนที่ติดต่อบ่อย (ถ้า ไม่ปกติ) สำหรับเหตุผลอื่น ๆ มากมายมากกว่าการส่งผ่านข้อมูลเพียง และเหล่านี้ไม่เพียง aberrations...เป็นสถานะปกติของกิจการสำหรับมนุษย์โต้ตอบ เหตุใดจึง หลังทั้งหมด ว่า "ปัญหาการสื่อสาร" กล่าวถึงอย่างต่อเนื่องเป็นหนึ่งในปัญหาหลักในองค์กรมากที่สุด มีเพียงว่าคนที่ไม่ได้รับสิทธิข้อมูลหรือไม่ ถ้าเป็นเช่นนั้น นี้เป็นเพียงปัญหาทางเทคนิคที่ควรปรับปรุงเราพัฒนาใหม่วิธีเพื่อให้ได้ข้อมูลดีกว่าคนอื่น ๆ ได้อย่างมีประสิทธิภาพ แต่ดูเหมือนเกือบจะตรงกันข้ามกับที่เกิดขึ้น...ที่มีความซับซ้อนมากกว่าเทคโนโลยีการสื่อสารของเราได้อากาศปีปัญหาสื่อสารเพิ่มเติมที่เรามี ตอนนี้ ทำไมเป็นที่ บางทีเนื่องจากมีการเพิ่มเติมเกิดขึ้นกับการสื่อสารมากกว่าเพียงการส่งผ่านข้อมูลได้ ดังนั้นตรงข้ามวิธีแรกของการสื่อสารภายในองค์กร ต้องการนำเสนอการทดแทน เพิ่มเติมซับซ้อนวิธีการสื่อสารองค์กร: องค์กรเป็นสื่อสาร แต่นี่หมายความว่า เราต้องคิดว่า สื่อสารทั้งสองแตกต่างกันมากและเกี่ยวกับองค์กร แทนที่จะดูสื่อสารเป็นเพียงการโอนย้ายข้อมูล วิธีการที่สองนี้ไปลึก และเห็นการสื่อสารเป็นกระบวนการพื้นฐานที่รูปร่างความเป็นจริงของสังคม สื่อสารไม่เพียงส่ง already‐formed ข้อมูลระหว่างผู้ส่ง และผู้รับ แต่เป็นกระบวนการซับซ้อนของการสร้างอย่างต่อเนื่อง และการเจรจาต่อรองความหมายและตีความที่รูปร่างชีวิต นักวิชาการเรียกดูขึ้นสื่อสารนี้เนื่อง จากการสื่อสารอย่างแท้จริง "ถือ" "ทำให้" โลกสังคมของเรา เพิ่มเติมนี้ภายหลัง 3นอกจากนี้ สองวิธีการนี้เห็นองค์กรเป็นการสื่อสารคำถามความคิดมากของ "องค์กร" ในสถานแรก วิธีแรกของการสื่อสารในองค์กรถือว่า ไม่มีสิ่งนี้เรียกว่า "องค์กร" ที่ "อยู่" และเราเพียงแค่ในการสื่อสารที่เกิดขึ้นภายใน แต่ว่าอะไรเป็นสิ่งนี้เรียกว่า "องค์กรหรือไม่" มันมาจากไหน องค์กรไม่ธรรมชาติ...พวกเขาไม่เพียงแค่ "อยู่" ในธรรมชาติเช่นต้นไม้ และภูเขา และแม่น้ำ สร้างคน และผู้คนมีค่าแตกต่างกันโต่ง ความสามารถ ทรัพยากร และอื่น ๆ ดังนั้นองค์กรจะไม่เป็นกลางเพียง โครงสร้างที่อยู่นอกเหนือจากกิจกรรมมนุษย์...พวกเขามีลักษณะปรากฏของกิจกรรมมนุษย์สื่อสาร และอื่น ๆ ที่หลักของ องค์กรเป็นหลัก คิดเกี่ยวกับการใช้งาน... เป็นองค์กรเป็นการรวบรวมอย่างต่อเนื่องโต้ตอบ ตัดสินใจ ข้อความ ตีความ สัญลักษณ์ภาพ เจรจา ข้อตกลง สัญญา ความสัมพันธ์ และอื่น ๆ ไม่มีอะไรอื่น"มี" ที่อยู่นอกเหนือจากการสื่อสาร ไม่ดี ให้ฉันรับรองที่เพียงเล็กน้อย อย่างแน่นอนมีวัสดุหรือสิ่งที่มีอยู่จริง "มี อื่น ๆ เช่นอาคาร cubicles คอมพิวเตอร์ และอุปกรณ์อื่น ๆ...และสิ่งเหล่านี้ได้ "สร้าง" องค์กร แต่ไม่มีสิ่งเหล่านี้ความหมายโดยธรรมชาติจากมนุษย์โต้ตอบ ไม่สามารถมีผลกระทบใด ๆ ในโลกจริงนอกจากตัว เราทำผ่านการสื่อสาร ในทำนองเดียวกัน ผลของสื่อสารผลที่ได้แน่นอนในโลกวัสดุ ตัวอย่าง คุณอาจจะคิด, "เฮ้ ถ้าฉันรับลอย ไม่เพียงเรื่องของการรับรู้...ไม่เพียงแค่พูดคุย...มีการความจริงสิ้นเชิงที่ได้หน้า "ใช่ แต่วิธีทำการตัดสินใจลอยคุณ และความหมายของการตัดสินใจนั้นคือว่าเห็นเป็น cost‐cutting ประสิทธิภาพหรือคิด bottom‐line หิน — และวิธีทำความเข้าใจการเหตุการณ์นี้เป็นเรื่องของการสื่อสาร...และสุดยอดของการสื่อสารเหล่านี้กระบวนมีอะไรทำให้องค์กรคืออะไร ผมไม่ได้แนะนำที่องค์กรมีอยู่ในที่ดินการจินตภาพภาพลักษณ์สัญลักษณ์ และคิด wishful...เช่นวัสดุโลกไม่สำคัญ มันอยู่ในใจของคุณ ไม่ หมายเลข.. มุมมองนี้ขึ้นขององค์กรเป็นการสื่อสาร ในโลกวัสดุสิ่งและสิ่ง very‐much แต่สิ่งที่ผมกำลังแนะนำคือ สิ่งวัสดุเหล่านี้มาร่วมกัน และมีความหมายเป็นการองค์กรเฉพาะผ่านการสื่อสาร...จึงนำเราสรุปว่าองค์กรมีอยู่เป็นการสื่อสาร และอาร์กิวเมนต์ของฉันคือวิธีการที่สองนี้ — องค์กรเป็นการสื่อสารซึ่งมีมากมายมุมมองที่ดีเพื่อเป็นแนวทางศึกษาของเราสื่อสารองค์กร ตอนนี้ของเราต้องการสื่อสารที่มีประสิทธิภาพภายในองค์กร...ที่กำหนด แต่ ถ้าเราจำกัดตัวเองไปห้องนี้มุมมองของเราพลาดโอกาสสำคัญสำหรับความเข้าใจและความเข้าใจลึกซึ้ง แต่ทำไม complicate สิ่ง ด้วยวิธีทันสมัยมากขึ้น หลังจากที่ทุก เป็นแบบแผนทั่วไปสำหรับเหตุผลที่ดี...และมุมมองทั่วไปมักจะมีค่าจริงมาก สิ่งที่เราเข้า ด้วยวิธีการอื่นหรือไม่ ผมมั่นใจว่าตอนนี้มีอุปสรรคบางอย่างในชอบหน้าของมุมมองปกติของการสื่อสารภายในองค์กรที่ผมอธิบายไว้ก่อนหน้านี้ หลังจากทั้งหมด เทียบคอนเทนเนอร์น่าจะ อธิบายวิธีส่วนใหญ่เราจะพบสื่อสารองค์กรมากเวลา และความเป็นจริงทางกายภาพขององค์กร (you4รู้ อาคาร คอมพิวเตอร์ อุปกรณ์ สิ่งที่ต้องการ) ดูเหมือนดามที่ปกติดู ดังนั้น สิ่งไม่ถูกต้อง ด้วยวิธีการนี้ได้อย่างไร ดี เมื่อเราเพียงมุ่งเน้นการสื่อสารภายในองค์กร (ขึ้นอยู่กับการให้ข้อมูลมุมมองของการสื่อสาร), เรากำลังจดอะไรร่วมของเหมืองที่มหาวิทยาลัยโคโลราโดเรียกวิธีการ "โลกแบน" ต่อสื่อสาร สิ่งที่ผมหมายถึง โดยวิธี "โลกแบน"เป็นมุมมองที่ถูกต้องจากจุดชมวิวจำกัดเนื่องจากมัน "ทำงาน" มากday‐to‐day ของเราอยู่ แต่ในที่สุด มันล้มเหลวให้ความซับซ้อนของสถานการณ์ มากประวัติศาสตร์ของมนุษย์เราได้ โดยเพียงหู
การแปล กรุณารอสักครู่..
So what is organizational communication? And what are we doing when we study
organizational communication? I want to try and answer these questions from two different
perspectives. First, we can talk about organizational communication as the communication that
happens within organizations. That is, all the communication activity you’ll see if you go to any
organization today: sending emails, writing memos, talking on the phone, having meetings (and
more meetings!), teleconferencing, video conferencing, speeches, presentations, and so on.
This is a more conventional approach, and I think is what comes to mind when people initially
think of organizational communication.
But I want to go deeper. I want to introduce an alternative, more sophisticated approach of
seeing organizations as communication. This can radically change how we understand human
interaction and organizational life, and it opens up exciting possibilities for research and
practice.
But first let’s say a bit more about the conventional approach to organizational communication,
which focuses on communication within organizations.
This perspective sees the organization as something like a container, and communication is
what flows within the container. If we extend the metaphor, we can see how communicating is
then shaped by the structure of the organization, in the same way liquids take the shape of
their physical containers. And by the “shape” of the container we can mean the physical shape
of the organization, like if you have to take the elevator up ten floors to deliver a report to your
boss…or more of a symbolic shape, like where you are in the organizational hierarchy and how
this influences the way you communicate with other organizational members.
The key here is that the organization is seen as something that exists separately from
communication. So communication is “organizational” when it happens within these separate
structures we call organizations. This relates to what scholars call an informational view of
communication, because communication is all about transmitting information throughout the
“container” of the organization, and “ineffective communication” or “communication
breakdowns” are seen as technical problems…the right information didn’t get to the right
people in the right manner…someone didn’t get the memo, as people like to say.
And this is important stuff…it’s how the work of organizations gets done. From small
businesses and multinational corporations to nonprofits and government agencies…if
organizations don’t communicate the right information to the right people at the right times in2
the right ways things fall apart: directions aren’t followed, customers aren’t satisfied, clients
aren’t served, regulations aren’t obeyed, and general chaos ensures. And in certain high‐risk
organizations, like our military or your local fire department, getting the right information to
the right people is absolutely critical. So we certainly need effective communication within
organizations.
But again, I want to go deeper…beyond this conventional view of organizational
communication… because as important as this conventional view is for the day‐to‐day
operations of organizations, I don’t think this view fully captures the complexities of organizing
and communicating in our society.
In a perfect world we could create more efficient structures of information sharing so that the
right people would always have the right information and miscommunication would be a thing
of the past. But a funny happened on the way to communication paradise. Turns out different
people interpret the exact same message very differently; that people can be deceptive in their
communication and their motives are incredibly difficult to figure out; that the meaning of
language changes depending on the context; that what you don’t communicate is often more
important that what you do communicate…or that what you say is often much less important
than how you say it; and that people often (if not usually) communicate for many other reasons
than to just transmit information. And these are not just aberrations…this is the normal state
of affairs for human interaction.
Why is it, after all, that “communication problems” are continually mentioned as one of the
main difficulties for most organizations? Is it just that people aren’t getting the right
information? If so, this is merely a technical problem that should improve as we develop new
ways to get better information to more people more efficiently. But it seems like almost the
opposite is happening…that the more sophisticated our communication technologies have
gotten over the years the more communication problems we have. Now why is that? Perhaps
it’s because there is more going on with communication than just transmitting information.
So in contrast to the first approach of communication within organizations, I want to offer an
alternative, more sophisticated approach to organizational communication: organizations as
communication. But this means we have to think very differently about both communication
and about organizations.
Instead of viewing communication as merely the transfer of information, this second approach
goes deeper and sees communication as the fundamental process that shapes our social reality.
Communication is not just about transmitting already‐formed data between senders and
receivers, but rather a complex process of continually creating and negotiating the meanings
and interpretations that shape our lives. Scholars call this a constitutive view of communication
because communication literally “constitutes,” or “makes up” our social world. More on this
later. 3
Additionally, this second approach of seeing organizations as communication questions the
very notion of “organization” in the first place. The first approach of communication in
organizations assumes there is this thing called “organization” that “exists” and we just focus
on the communication that happens inside. But what exactly is this thing called “organization?”
Where did it come from? Organizations aren’t natural…they don’t just “exist” in nature like
trees and mountains and rivers. They are created by people, and people have different values,
motivations, abilities, resources, etc. So organizations are never just neutral structures that
exist apart from human activity…they are the visible manifestations of human activity, of
communication.
And so at their core organizations are communicative. Think about it…an organization is
essentially an ongoing collection of interactions, decisions, messages, interpretations, symbols,
images, negotiations, agreements, contracts, relationships, and so forth. There’s nothing else
“there” that exists apart from communication. Well, let me qualify that just a bit. Certainly
there are other material or physical things “there,” like buildings, cubicles, computers, and
other equipment…and these things help “make up” the organization. But these things have no
inherent meaning apart from human interaction, nor can they have any impact in the real world
apart from the choices we make through communication. Similarly, the outcomes of
communication definitely have consequences in the material world. For example, you might be
thinking, “Hey, if I get laid off, it’s not just a matter of perception…it’s not just talk…there is a
stark reality I have to face.”
Yes, but how the decision to lay you off was made, and the meaning of that decision—whether
seen as cost‐cutting efficiency or ruthless bottom‐line thinking—and how you make sense of
this event are matters of communication…and the culmination of these communication
processes are what make organizations what they are. I’m not suggesting that organizations
exist in an imaginary land of perceptions and symbols and wishful thinking…like the material
world doesn’t matter, it’s all in your mind. No, no…this constitutive perspective of
organizations as communication is very‐much rooted in the material world of things and stuff.
But what I am suggesting is that these material things come together and have meaning as an
organization only through communication…thus leading us to the conclusion that organizations
exist as communication.
And my argument is that this second approach—organizations as communication—is a much
better perspective to guide our study of organizational communication. Now of course we
need effective communication within organizations…that’s a given. But if we limit ourselves to
just this perspective we miss important opportunities for deeper insight and understanding.
But why complicate things with a more sophisticated approach? After all, conventions become
conventional for good reason…and conventional views usually have a lot of practical value.
What do we gain with an alternative approach? I’m sure by now there are some objections in
favor of the conventional view of communication within organizations I described earlier. After
all, the container metaphor seems to describe how most of us actually experience
organizational communication much of the time, and the physical reality of organizations (you4
know, buildings, computers, equipment, stuff like that.) seem to reinforce the conventional
view, so what’s wrong with this approach?
Well, when we just focus on communication within organizations (based on an informational
view of communication), we’re taking what a colleague of mine at the University of Colorado
calls a “flat earth” approach towards communication. What I mean by a “flat earth” approach
is a perspective that seems correct from a limited vantage point because it “works” for much of
our day‐to‐day lives, but ultimately it fails to account for the complexity of a situation.
For much of human history we got by just fin
organizational communication? I want to try and answer these questions from two different
perspectives. First, we can talk about organizational communication as the communication that
happens within organizations. That is, all the communication activity you’ll see if you go to any
organization today: sending emails, writing memos, talking on the phone, having meetings (and
more meetings!), teleconferencing, video conferencing, speeches, presentations, and so on.
This is a more conventional approach, and I think is what comes to mind when people initially
think of organizational communication.
But I want to go deeper. I want to introduce an alternative, more sophisticated approach of
seeing organizations as communication. This can radically change how we understand human
interaction and organizational life, and it opens up exciting possibilities for research and
practice.
But first let’s say a bit more about the conventional approach to organizational communication,
which focuses on communication within organizations.
This perspective sees the organization as something like a container, and communication is
what flows within the container. If we extend the metaphor, we can see how communicating is
then shaped by the structure of the organization, in the same way liquids take the shape of
their physical containers. And by the “shape” of the container we can mean the physical shape
of the organization, like if you have to take the elevator up ten floors to deliver a report to your
boss…or more of a symbolic shape, like where you are in the organizational hierarchy and how
this influences the way you communicate with other organizational members.
The key here is that the organization is seen as something that exists separately from
communication. So communication is “organizational” when it happens within these separate
structures we call organizations. This relates to what scholars call an informational view of
communication, because communication is all about transmitting information throughout the
“container” of the organization, and “ineffective communication” or “communication
breakdowns” are seen as technical problems…the right information didn’t get to the right
people in the right manner…someone didn’t get the memo, as people like to say.
And this is important stuff…it’s how the work of organizations gets done. From small
businesses and multinational corporations to nonprofits and government agencies…if
organizations don’t communicate the right information to the right people at the right times in2
the right ways things fall apart: directions aren’t followed, customers aren’t satisfied, clients
aren’t served, regulations aren’t obeyed, and general chaos ensures. And in certain high‐risk
organizations, like our military or your local fire department, getting the right information to
the right people is absolutely critical. So we certainly need effective communication within
organizations.
But again, I want to go deeper…beyond this conventional view of organizational
communication… because as important as this conventional view is for the day‐to‐day
operations of organizations, I don’t think this view fully captures the complexities of organizing
and communicating in our society.
In a perfect world we could create more efficient structures of information sharing so that the
right people would always have the right information and miscommunication would be a thing
of the past. But a funny happened on the way to communication paradise. Turns out different
people interpret the exact same message very differently; that people can be deceptive in their
communication and their motives are incredibly difficult to figure out; that the meaning of
language changes depending on the context; that what you don’t communicate is often more
important that what you do communicate…or that what you say is often much less important
than how you say it; and that people often (if not usually) communicate for many other reasons
than to just transmit information. And these are not just aberrations…this is the normal state
of affairs for human interaction.
Why is it, after all, that “communication problems” are continually mentioned as one of the
main difficulties for most organizations? Is it just that people aren’t getting the right
information? If so, this is merely a technical problem that should improve as we develop new
ways to get better information to more people more efficiently. But it seems like almost the
opposite is happening…that the more sophisticated our communication technologies have
gotten over the years the more communication problems we have. Now why is that? Perhaps
it’s because there is more going on with communication than just transmitting information.
So in contrast to the first approach of communication within organizations, I want to offer an
alternative, more sophisticated approach to organizational communication: organizations as
communication. But this means we have to think very differently about both communication
and about organizations.
Instead of viewing communication as merely the transfer of information, this second approach
goes deeper and sees communication as the fundamental process that shapes our social reality.
Communication is not just about transmitting already‐formed data between senders and
receivers, but rather a complex process of continually creating and negotiating the meanings
and interpretations that shape our lives. Scholars call this a constitutive view of communication
because communication literally “constitutes,” or “makes up” our social world. More on this
later. 3
Additionally, this second approach of seeing organizations as communication questions the
very notion of “organization” in the first place. The first approach of communication in
organizations assumes there is this thing called “organization” that “exists” and we just focus
on the communication that happens inside. But what exactly is this thing called “organization?”
Where did it come from? Organizations aren’t natural…they don’t just “exist” in nature like
trees and mountains and rivers. They are created by people, and people have different values,
motivations, abilities, resources, etc. So organizations are never just neutral structures that
exist apart from human activity…they are the visible manifestations of human activity, of
communication.
And so at their core organizations are communicative. Think about it…an organization is
essentially an ongoing collection of interactions, decisions, messages, interpretations, symbols,
images, negotiations, agreements, contracts, relationships, and so forth. There’s nothing else
“there” that exists apart from communication. Well, let me qualify that just a bit. Certainly
there are other material or physical things “there,” like buildings, cubicles, computers, and
other equipment…and these things help “make up” the organization. But these things have no
inherent meaning apart from human interaction, nor can they have any impact in the real world
apart from the choices we make through communication. Similarly, the outcomes of
communication definitely have consequences in the material world. For example, you might be
thinking, “Hey, if I get laid off, it’s not just a matter of perception…it’s not just talk…there is a
stark reality I have to face.”
Yes, but how the decision to lay you off was made, and the meaning of that decision—whether
seen as cost‐cutting efficiency or ruthless bottom‐line thinking—and how you make sense of
this event are matters of communication…and the culmination of these communication
processes are what make organizations what they are. I’m not suggesting that organizations
exist in an imaginary land of perceptions and symbols and wishful thinking…like the material
world doesn’t matter, it’s all in your mind. No, no…this constitutive perspective of
organizations as communication is very‐much rooted in the material world of things and stuff.
But what I am suggesting is that these material things come together and have meaning as an
organization only through communication…thus leading us to the conclusion that organizations
exist as communication.
And my argument is that this second approach—organizations as communication—is a much
better perspective to guide our study of organizational communication. Now of course we
need effective communication within organizations…that’s a given. But if we limit ourselves to
just this perspective we miss important opportunities for deeper insight and understanding.
But why complicate things with a more sophisticated approach? After all, conventions become
conventional for good reason…and conventional views usually have a lot of practical value.
What do we gain with an alternative approach? I’m sure by now there are some objections in
favor of the conventional view of communication within organizations I described earlier. After
all, the container metaphor seems to describe how most of us actually experience
organizational communication much of the time, and the physical reality of organizations (you4
know, buildings, computers, equipment, stuff like that.) seem to reinforce the conventional
view, so what’s wrong with this approach?
Well, when we just focus on communication within organizations (based on an informational
view of communication), we’re taking what a colleague of mine at the University of Colorado
calls a “flat earth” approach towards communication. What I mean by a “flat earth” approach
is a perspective that seems correct from a limited vantage point because it “works” for much of
our day‐to‐day lives, but ultimately it fails to account for the complexity of a situation.
For much of human history we got by just fin
การแปล กรุณารอสักครู่..
ดังนั้น อะไรคือการสื่อสารในองค์การ ? และสิ่งที่เราทำเมื่อเราศึกษา
การสื่อสารในองค์การ ? ผมอยากลองตอบคำถามเหล่านี้จากสองมุมมองที่แตกต่างกัน
ครั้งแรก เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการสื่อสารองค์กรและการสื่อสารที่
เกิดขึ้นภายในองค์กร ที่ ทุกกิจกรรมการสื่อสารที่คุณจะเห็นถ้าคุณไปที่องค์กรใด
วันนี้ : ส่งอีเมล์การเขียนบันทึก , คุยโทรศัพท์ , การประชุมและการประชุม
! ) การประชุมทางไกลผ่านวิดีโอ , การประชุม , การกล่าวสุนทรพจน์ , งานนำเสนอและอื่น ๆ
นี่เป็นวิธีที่มากกว่าปกติ และคิดว่าเป็นสิ่งที่มาถึงใจเมื่อคนเริ่มคิด การสื่อสารในองค์การ
.
แต่ผมต้องการที่จะไปลึก ฉันอยากจะแนะนำทางเลือกวิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นของ
เห็นองค์กร เช่น การสื่อสาร นี้อย่างรุนแรงสามารถเปลี่ยนวิธีที่เราเข้าใจปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
และชีวิตขององค์กร และเปิดโอกาสที่น่าตื่นเต้นสำหรับการวิจัย และการปฏิบัติ
.
แต่ขอพูดอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับวิธีการที่จะสื่อสารองค์การ
ซึ่งเน้นการสื่อสารภายในองค์กร
มุมนี้เห็นองค์กรเป็นบางอย่าง เช่น ภาชนะ และการสื่อสาร
มันไหลภายในภาชนะ ถ้าเราขยายการ เราสามารถเห็น
แล้วรูป โดยโครงสร้างขององค์กรเป็นอย่างไร การติดต่อสื่อสาร ในลักษณะเดียวกันกับของเหลวใช้รูปร่างของภาชนะ
ทางกายภาพ และ " รูปร่าง " ภาชนะบรรจุเราสามารถหมายถึงรูปร่างทางกายภาพ
ขององค์กรเช่นถ้าคุณต้องขึ้นลิฟท์ไปชั้นจะส่งรายงานไปยังเจ้านายของคุณ
. . . . . . . หรือมากกว่าสัญลักษณ์รูปร่าง เหมือนกับที่คุณเป็นในลำดับชั้นขององค์การและวิธีการ
นี้อิทธิพลวิธีที่คุณสื่อสารกับสมาชิกคนอื่น ๆขององค์กร
คีย์ที่นี่เป็นองค์กรที่ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่มีอยู่ แยกจาก
การสื่อสาร ดังนั้นการสื่อสารคือ " องค์การ " เมื่อมันเกิดขึ้นภายในโครงสร้างแยก
เหล่านี้เราเรียกองค์กร นี้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่นักวิชาการเรียกดูข้อมูล
การสื่อสาร เพราะการสื่อสารเป็นทั้งหมดเกี่ยวกับการส่งข้อมูลตลอด
" ภาชนะบรรจุ " ขององค์กรและ " ประสิทธิภาพการสื่อสาร " หรือ " การสื่อสาร
รายละเอียด " จะเห็น เป็นปัญหา . . . . . . . ข้อมูลทางเทคนิคที่เหมาะสมไม่ได้คนขวา
ในลักษณะ . . . . . . . ใช่คนที่ไม่ได้รับการบันทึก เป็นคนชอบพูด
และที่สำคัญ . . . . . . . มันเป็นวิธีการทำงานขององค์กรได้สำเร็จ จากธุรกิจขนาดเล็กและ บริษัท ข้ามชาติเพื่อไม่หวังผลกําไร
และหน่วยงานของรัฐบาลถ้า
. . . . . . .
การสื่อสารในองค์การ ? ผมอยากลองตอบคำถามเหล่านี้จากสองมุมมองที่แตกต่างกัน
ครั้งแรก เราสามารถพูดคุยเกี่ยวกับการสื่อสารองค์กรและการสื่อสารที่
เกิดขึ้นภายในองค์กร ที่ ทุกกิจกรรมการสื่อสารที่คุณจะเห็นถ้าคุณไปที่องค์กรใด
วันนี้ : ส่งอีเมล์การเขียนบันทึก , คุยโทรศัพท์ , การประชุมและการประชุม
! ) การประชุมทางไกลผ่านวิดีโอ , การประชุม , การกล่าวสุนทรพจน์ , งานนำเสนอและอื่น ๆ
นี่เป็นวิธีที่มากกว่าปกติ และคิดว่าเป็นสิ่งที่มาถึงใจเมื่อคนเริ่มคิด การสื่อสารในองค์การ
.
แต่ผมต้องการที่จะไปลึก ฉันอยากจะแนะนำทางเลือกวิธีการที่ซับซ้อนมากขึ้นของ
เห็นองค์กร เช่น การสื่อสาร นี้อย่างรุนแรงสามารถเปลี่ยนวิธีที่เราเข้าใจปฏิสัมพันธ์ระหว่างมนุษย์
และชีวิตขององค์กร และเปิดโอกาสที่น่าตื่นเต้นสำหรับการวิจัย และการปฏิบัติ
.
แต่ขอพูดอีกเล็กน้อยเกี่ยวกับวิธีการที่จะสื่อสารองค์การ
ซึ่งเน้นการสื่อสารภายในองค์กร
มุมนี้เห็นองค์กรเป็นบางอย่าง เช่น ภาชนะ และการสื่อสาร
มันไหลภายในภาชนะ ถ้าเราขยายการ เราสามารถเห็น
แล้วรูป โดยโครงสร้างขององค์กรเป็นอย่างไร การติดต่อสื่อสาร ในลักษณะเดียวกันกับของเหลวใช้รูปร่างของภาชนะ
ทางกายภาพ และ " รูปร่าง " ภาชนะบรรจุเราสามารถหมายถึงรูปร่างทางกายภาพ
ขององค์กรเช่นถ้าคุณต้องขึ้นลิฟท์ไปชั้นจะส่งรายงานไปยังเจ้านายของคุณ
. . . . . . . หรือมากกว่าสัญลักษณ์รูปร่าง เหมือนกับที่คุณเป็นในลำดับชั้นขององค์การและวิธีการ
นี้อิทธิพลวิธีที่คุณสื่อสารกับสมาชิกคนอื่น ๆขององค์กร
คีย์ที่นี่เป็นองค์กรที่ถูกมองว่าเป็นสิ่งที่มีอยู่ แยกจาก
การสื่อสาร ดังนั้นการสื่อสารคือ " องค์การ " เมื่อมันเกิดขึ้นภายในโครงสร้างแยก
เหล่านี้เราเรียกองค์กร นี้เกี่ยวข้องกับสิ่งที่นักวิชาการเรียกดูข้อมูล
การสื่อสาร เพราะการสื่อสารเป็นทั้งหมดเกี่ยวกับการส่งข้อมูลตลอด
" ภาชนะบรรจุ " ขององค์กรและ " ประสิทธิภาพการสื่อสาร " หรือ " การสื่อสาร
รายละเอียด " จะเห็น เป็นปัญหา . . . . . . . ข้อมูลทางเทคนิคที่เหมาะสมไม่ได้คนขวา
ในลักษณะ . . . . . . . ใช่คนที่ไม่ได้รับการบันทึก เป็นคนชอบพูด
และที่สำคัญ . . . . . . . มันเป็นวิธีการทำงานขององค์กรได้สำเร็จ จากธุรกิจขนาดเล็กและ บริษัท ข้ามชาติเพื่อไม่หวังผลกําไร
และหน่วยงานของรัฐบาลถ้า
. . . . . . .
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- My feeling has changed. Never be the sam
- ขับรถปลอดภัย
- breeze
- DISCUSSIONFoliar applications significan
- คุณยิ้มได้ไหม
- so how are you? have some upset ?
- Anything you want to talk about?
- เมื่อไหร่คุณจะกลับมาเมืองไทย
- I lost to friend
- The highest reduction at 95 C was found
- looking for marriageI am looking for a h
- ศูนย์นวัตกรรมไหม
- ทำฝาปิดร่องน้ำ
- I have some problem on RAMA hospital
- BanhChung are glutinous rice cakes wrapp
- I need a woman in my life and that woman
- The pyrolysis of JSC, PKS and EFB was in
- ฉันไม่ค่อยได้cosplayสักเท่าไหร่
- วันนี้ฉันจะมาพูดเกี่ยวกับแอปพลิเคชั่นที่
- ทุกคนช่วยกันคิด
- looking for marriageI am looking for a h
- Learn from experts who have sold thousan
- เริ่มเดินเครื่องได้ 2 ยูนิตในปีที่ 7
- เพื่อนฉันทุกคนบอกว่า
