Although few people realize it, 186

Although few people realize it, 1869 was a landmark year in genetic research, because it was the year in which Swiss physiological chemist Friedrich Miescher first identified what he called "nuclein" inside the nuclei of human white blood cells. (The term "nuclein" was later changed to "nucleic acid" and eventually to "deoxyribonucleic acid," or "DNA.") Miescher's plan was to isolate and characterize not the nuclein (which nobody at that time realized existed) but instead the protein components of leukocytes (white blood cells). Miescher thus made arrangements for a local surgical clinic to send him used, pus-coated patient bandages; once he received the bandages, he planned to wash them, filter out the leukocytes, and extract and identify the various proteins within the white blood cells. But when he came across a substance from the cell nuclei that had chemical properties unlike any protein, including a much higher phosphorous content and resistance to proteolysis (protein digestion), Miescher realized that he had discovered a new substance (Dahm, 2008). Sensing the importance of his findings, Miescher wrote, "It seems probable to me that a whole family of such slightly varying phosphorous-containing substances will appear, as a group of nucleins, equivalent to proteins" (Wolf, 2003). More than 50 years passed before the significance of Miescher's discovery of nucleic acids was widely appreciated by the scientific community. For instance, in a 1971 essay on the history of nucleic acid research, Erwin Chargaff noted that in a 1961 historical account of nineteenth-century science, Charles Darwin was mentioned 31 times, Thomas Huxley 14 times, but Miescher not even once. This omission is all the more remarkable given that, as Chargaff also noted, Miescher's discovery of nucleic acids was unique among the discoveries of the four major cellular components (i.e., proteins, lipids, polysaccharides, and nucleic acids) in that it could be "dated precisely... [to] one man, one place, one date.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แต่น้อยคนตระหนักถึงมัน 1869 เป็นปีสำคัญในวิจัยทางพันธุกรรม เนื่องจากเป็นปีที่ในนักเคมีกายภาพที่สวิส Friedrich Miescher ก่อนระบุว่าสิ่งที่เขาเรียกว่า "nuclein" ภายในนิวเคลียสของเซลล์เม็ดเลือดขาวมนุษย์ (คำว่า "nuclein" ต่อมาเปลี่ยน "กรดนิวคลีอิก" และในที่สุด "ส่วนประกอบของกรด" หรือ "ดีเอ็นเอ") แผนของ Miescher คือการ แยก และลักษณะไม่ nuclein (ซึ่งไม่มีใครที่รู้อยู่) แต่แทนโปรตีนส่วนประกอบของเม็ดเลือดขาว (เซลล์เม็ดเลือดขาว) Miescher จึงทำการจัดส่งเขาใช้ คลินิกผ่าตัดเคลือบหนองในแผลผู้ป่วย เมื่อเขารับแผล เขาวางแผนที่จะล้าง กรองเม็ดเลือดขาว และแยก และระบุโปรตีนต่าง ๆ ภายในเซลล์เม็ดเลือดขาว แต่เมื่อเขามาในสารจากนิวเคลียสของเซลล์ที่มีคุณสมบัติทางเคมีแตกต่างจากโปรตีนใด ๆ รวมถึงปริมาณฟอสฟอรัสสูงมากและต้านทาน proteolysis (ย่อยโปรตีน), Miescher ตระหนักว่า เขาได้ค้นพบสารใหม่ (Dahm, 2008) ความสำคัญของการค้นพบของเขาในการตรวจจับ Miescher เขียน "ดูเหมือนว่าน่าเป็นกับผมว่าคนในครอบครัวของสารฟอสฟอรัสที่ประกอบด้วยแตกต่างกันเล็กน้อยดังกล่าวจะปรากฏขึ้น เป็นกลุ่มของ nucleins เทียบเท่ากับโปรตีน" (หมาป่า 2003) กว่า 50 ปีที่ผ่านไปก่อนความสำคัญของการค้นพบกรดนิวคลีอิกของ Miescher ได้อย่างกว้างขวาง โดยชุมชนวิทยาศาสตร์ เช่น ในเรียงความปี 1971 ของวิจัยกรดนิวคลีอิก สวน Chargaff ตั้งข้อสังเกตว่า ในปีค.ศ. 1961 ประวัติศาสตร์บัญชีวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่สิบเก้า ชาร์ลส์ดาร์วินได้กล่าวถึง 31 ครั้ง โทมัสฮักซ์ลีย์ 14 ครั้ง แต่ Miescher ไม่แม้แต่ครั้งเดียว ละเลยนี้คือ ทั้งหมดที่ขึ้นโดดเด่นที่ Chargaff ยัง ตั้งข้อสังเกต ค้นพบของ Miescher ของกรดนิวคลีอิกคือเอกลักษณ์เฉพาะการค้นพบของสี่มือถือส่วนใหญ่ (เช่น โปรตีน ไขมัน ไรด์ และกรดนิวคลีอิก) ที่มันอาจจะ "เป็นวันอย่างแม่นยำ... เพื่อคนหนึ่ง หนึ่งวาง หนึ่งวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

แม้ว่าไม่กี่คนที่รู้ว่ามัน 1869 เป็นปีสำคัญในการวิจัยทางพันธุกรรมเพราะมันเป็นปีที่สวิสสรีรวิทยาเคมีฟรีดริช Miescher แรกระบุสิ่งที่เขาเรียกว่า "nuclein" ภายในนิวเคลียสของเซลล์เม็ดเลือดขาวของมนุษย์ (คำว่า "nuclein" ต่อมาก็เปลี่ยนไปเป็น "กรดนิวคลีอิก" และในที่สุดก็จะ "ดีเอ็นเอ" หรือ "ดีเอ็นเอ.") แผน Miescher ก็คือการแยกและลักษณะไม่ nuclein (ซึ่งไม่มีใครในเวลานั้นตระหนักถึงความมีอยู่) แต่แทน ส่วนประกอบของโปรตีนเม็ดเลือดขาว (เซลล์เม็ดเลือดขาว) Miescher จึงทำให้การเตรียมการสำหรับการผ่าตัดที่คลินิกท้องถิ่นที่จะส่งเขาใช้หนองเคลือบผ้าพันแผลผู้ป่วย เมื่อเขาได้รับผ้าพันแผลที่เขาวางแผนที่จะล้างพวกเขากรองเม็ดเลือดขาวและสารสกัดจากโปรตีนและระบุต่างๆภายในเซลล์เม็ดเลือดขาว แต่เมื่อเขามาในสารจากนิวเคลียสของเซลล์ที่มีคุณสมบัติทางเคมีที่แตกต่างจากโปรตีนใด ๆ รวมทั้งเนื้อหาฟอสฟอรัสสูงมากและความต้านทานต่อ proteolysis (การย่อยโปรตีน) Miescher ตระหนักว่าเขาได้ค้นพบสารใหม่ (Dahm 2008) การตรวจวัดความสำคัญของการค้นพบของเขา Miescher เขียน "มันดูเหมือนว่าน่าจะเป็นกับผมว่าทุกคนในครอบครัวที่แตกต่างกันออกไปเล็กน้อยสารฟอสฟอรัสที่มีส่วนผสมดังกล่าวจะปรากฏเป็นกลุ่มของ nucleins เทียบเท่ากับโปรตีน" (หมาป่า, 2003) กว่า 50 ปีที่ผ่านมาก่อนอย่างมีนัยสำคัญของการค้นพบ Miescher ของกรดนิวคลีอิกได้รับความชื่นชมอย่างกว้างขวางโดยชุมชนวิทยาศาสตร์ ยกตัวอย่างเช่นในเรียงความ 1971 ในประวัติศาสตร์ของการวิจัยกรดนิวคลีอิก, เออร์วิน Chargaff ตั้งข้อสังเกตว่าในประวัติศาสตร์ของวิทยาศาสตร์ในศตวรรษที่สิบเก้าปี 1961 ชาร์ลส์ดาร์วินได้กล่าวถึง 31 ครั้ง, โทมัสฮักซ์ลีย์ 14 ครั้ง แต่ Miescher ไม่ได้แม้แต่ครั้งเดียว ละเลยนี่คือทั้งหมดที่ได้รับว่าเป็น Chargaff ยังตั้งข้อสังเกตการค้นพบ Miescher ของกรดนิวคลีอิกเป็นเอกลักษณ์ในการค้นพบของสี่ส่วนโทรศัพท์มือถือรายใหญ่ (เช่นโปรตีนไขมัน polysaccharides และกรดนิวคลีอิก) ในการที่มันอาจจะเป็นที่โดดเด่นมากขึ้น " ลงวันที่แม่นยำ ... [ไป] ชายคนหนึ่งหนึ่งในสถานที่หนึ่งวัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แม้ว่าไม่กี่คนที่ตระหนักว่า 1869 เป็นหลักเขตปีในการวิจัยทางพันธุกรรม เพราะมันเป็นในปีที่สวิส สรีรวิทยา นักเคมี ฟรีดริช มีเชอร์แรกระบุสิ่งที่เขาเรียกว่า นิวคลีอิน " ภายในนิวเคลียสของมนุษย์เซลล์เม็ดเลือดขาว ( คำว่า " นิวคลีอิน " ต่อมาเปลี่ยนเป็น " กรดนิวคลีอิก " และในที่สุด " ลัทธิสมบูรณาญาสิทธิราช " หรือ " ดีเอ็นเอ " ) มีเชอร์เป็นแผนเพื่อแยกและลักษณะไม่ใช่นิวคลีอิน ( ซึ่งไม่มีใครในตอนนั้นว่ามีตัวตน ) แต่โปรตีนองค์ประกอบของไขมันแทน ( เม็ดเลือดขาว ) มีเชอร์จึงจัดการให้มีคลินิกศัลยกรรมท้องถิ่นที่จะส่งเขาใช้ผ้าพันแผลเคลือบคนไข้ หนอง เมื่อเขาได้รับผ้าพันแผล เขาวางแผนที่จะล้างพวกเขากรองออกเม็ดเลือดขาว และสารสกัดและระบุโปรตีนต่าง ๆภายในเซลล์เลือดขาว แต่พอเขามาเจอสารจากเซลล์นิวเคลียสที่มีคุณสมบัติทางเคมีแตกต่างจากโปรตีน รวมทั้งฟอสฟอรัสปริมาณที่สูงมาก และต้านทานต่อโปรตีโ ลซิส ( ย่อยโปรตีน ) มีเชอร์ตระหนักว่าเขาได้ค้นพบสารใหม่ ( ทาม , 2008 ) ความสำคัญของการค้นพบของเขามีเชอร์ เขียนไว้ว่า " มันเป็นไปได้ว่าทั้งครอบครัว เช่น ค่าฟอสฟอรัสเล็กน้อย ที่มีสารจะปรากฏขึ้นเป็นกลุ่มของ nucleins เทียบเท่ากับโปรตีน " ( หมาป่า , 2003 ) กว่า 50 ปี ก่อนที่จะผ่านความมีเชอร์ก็ค้นพบกรดนิวคลีอิกเป็นนิยมกันอย่างแพร่หลาย โดยชุมชนวิทยาศาสตร์ ตัวอย่างเช่นใน 1971 เรียงความในประวัติศาสตร์ของการวิจัยกรดนิวคลีอิก , เออร์วินชาร์กาฟฟ์กล่าวว่าในประวัติศาสตร์ของยุคศตวรรษที่ - 2504 บัญชีวิทยาศาสตร์ ชาร์ลส์ ดาร์วินได้กล่าวถึง 31 ครั้ง โทมัสฮักซ์ลีย์ 14 ครั้ง แต่มีเชอร์เลยแม้แต่ครั้งเดียว การละเลยนี่ยิ่งโดดเด่นให้ว่า ชาร์กาฟฟ์ยังกล่าวไว้ มีเชอร์ของการค้นพบของกรดนิวคลีอิกเป็นเอกลักษณ์ของการค้นพบของสี่หลักของเซลล์ส่วนประกอบ ( เช่น โปรตีน ลิพิด โพลีแซคคาไรด์ และ กรดนิวคลีอิก ) ว่ามันอาจจะ " ลงวันที่แน่นอน . . . . . . . [ ] คนหนึ่ง หนึ่ง หนึ่ง วันที่ สถานที่ , .