Commentators usually have neglected

Commentators usually have neglected the pragmatic, empirical aspects of Buddhism, its emphasis on personal responsibility (an integral part of karma and merit making), its support of personal betterment in the present time, and its attention to impermanence and change (e.g., Klausner, 1993; Phillips, 1965; Podhista, 1998), as well as its historic role in social activism in Thailand and elsewhere in the region (Cohen, 1991; Klausner, 1993; Phongpaichit & Baker, 1995). Themes such as pragmatism, personal responsibility and working toward future well-being all have applicability to HIV prevention and they frequently appear in prevention campaigns (e.g., Limanonda & van Griensven, 1996; Lyttleton, 2000).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แสดงมักจะได้ที่ไม่มีกิจกรรมด้านพระพุทธศาสนา การเน้นความรับผิดชอบส่วนบุคคล (เป็นส่วนหนึ่งของกรรมและทำบุญ), ปฏิบัติ ประจักษ์การสนับสนุนกันถ้วนหน้าส่วนบุคคลในขณะ และความเป็นอนิจจังและการเปลี่ยนแปลง (เช่น Klausner, 1993 ไขควง 1965 Podhista, 1998) และบทบาทของประวัติศาสตร์ในการเคลื่อนไหวทางสังคม ในประเทศไทย และที่อื่น ๆ ในภูมิภาค (โคเฮน 1991 Klausner, 1993 เสาวลักษณ์พงษ์ไพจิตรและเบเกอร์ 1995) รูปแบบเช่น pragmatism ความรับผิดชอบส่วนบุคคล และทำงานต่อในอนาคตมีความเกี่ยวข้องของการป้องกันเชื้อเอชไอวีและพวกเขามักจะปรากฏในการส่งเสริมป้องกัน (เช่น Limanonda และ van Griensven, 1996 Lyttleton, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การแสดงความเห็นมักจะมีการละเลยการปฏิบัติด้านเชิงประจักษ์ของพระพุทธศาสนาเน้นความรับผิดชอบส่วนบุคคล (ส่วนหนึ่งของกรรมและการทำบุญ), การสนับสนุนของส่วนบุคคลที่ดีขึ้นในปัจจุบันและให้ความสนใจกับความไม่แน่นอนและการเปลี่ยนแปลง (เช่น Klausner, 1993 ฟิลลิป, 1965; Podhista, 1998) เช่นเดียวกับประวัติศาสตร์บทบาทในการเคลื่อนไหวทางสังคมในประเทศไทยและที่อื่น ๆ ในภูมิภาค (โคเฮน, 1991; Klausner 1993; พงษ์ & Baker, 1995) รูปแบบเช่นการปฏิบัติความรับผิดชอบส่วนบุคคลและการทำงานไปในอนาคตเป็นอยู่ที่ดีทุกคนต้องมีการบังคับใช้ในการป้องกันเอชไอวีและพวกเขามักปรากฏในแคมเปญการป้องกัน (เช่นนนท์และรถตู้ Griensven 1996; Lyttleton, 2000)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

Commentators มักจะละเลยการปฏิบัติด้านเชิงประจักษ์ของพุทธศาสนาที่เน้นความรับผิดชอบส่วนบุคคล ( ส่วนหนึ่งของกรรม และทำบุญ ) , การสนับสนุนการสร้างสรรค์ส่วนบุคคลในเวลาปัจจุบัน และความสนใจของความไม่แน่นอนและการเปลี่ยนแปลง ( เช่น โคลสเนอร์ , 1993 ; Phillips , 1965 ; podhista , 1998 )รวมทั้งประวัติศาสตร์บทบาทในสังคมไทยและที่อื่น ๆในภูมิภาค ( Cohen , 1991 ; โคลสเนอร์ , 1993 ; phongpaichit & Baker , 1995 ) รูปแบบเช่นปฏิบัตินิยม ความรับผิดชอบส่วนบุคคลและการทำงานที่มีต่อความผาสุกในอนาคตทั้งหมดมีความเกี่ยวข้องกับการป้องกันการติดเชื้อเอชไอวี และพวกเขามักปรากฏในการรณรงค์ป้องกัน ( เช่น ลิมานนท์&รถตู้ griensven , 1996 ; ลีเทิลเติ้น











, 2000 )