POLICY MAKERS CAN TAKE SEVERAL STEP

POLICY MAKERS CAN TAKE SEVERAL STEPS TOWARD PREVENTING FUTURE CREDIT BUBBLES
Our analysis has several implications for policy makers and regulators seeking to ease the deleveraging process and enhance future financial market stability.

First, history shows that policy makers can enable healthy deleveraging by supporting GDP growth through multiple channels. Many historic examples, from the United States in the 1930s to Japan in 1997, show the danger of withdrawing support of the economy too soon. However, faced with large increases in public debt, many governments face an acutely difficult decision on how long to provide support and when to curtail public spending.

Additionally, our analysis shows that the right tools could have identified the unsustainable buildup of leverage in pockets of several economies in the years leading up to the crisis. Policy makers should work toward developing a robust system for tracking leverage at a granular level across countries and over time. Ideally, an international body should be tasked with collecting the data from individual countries. These data can inform macroprudential policies, as well as provide
inputs into the risk models of banks and nonfinancial corporations. A revised Basel II framework could require banks to adjust their internal risk weights to reflect levels of leverage in the relevant sector of the real economy. Central banks, too, could use this information: although it may be difficult to identify asset bubbles based on price
movements, the growth and nature of leverage may serve as a good proxy and could inform monetary policy.

Finally, policy makers should revisit the numerous incentives for borrowing, especially in real estate markets. This includes tax breaks for mortgages, as the United States provides, and other policies as well, because we observed high levels of household debt in Canada and the United Kingdom, which lack such tax incentives. Many governments provide subsidies and other programs to encourage home ownership. And multiple policies provide tax advantages and other incentives that induce companies to issue debt rather than equity. Certainly, ample credit is needed for
the growth of modern, developed economies. But excessive borrowing, especially combined with loose lending standards, can cause serious harm to individual households, companies, and the broader financial system. Therefore, as part of longer term reform of the global financial system, it would be valuable to reassess the incentives that may contribute to excessively high leverage.

Business executives also will face challenges during the deleveraging process. An environment of tighter and more costly credit will alter the viability of some business models and the attractiveness of certain types of investments. With the household sectors likely to deleverage in several countries, consumption will probably grow more slowly than before the crisis, causing spending patterns to shift. Business leaders will need flexibility to respond to such changes
At this writing, the deleveraging process has barely begun. Each week brings news of another country straining under the burden of too much debt or impending bank losses from over-indebted companies. The bursting of the great global credit bubble is not over yet. Just as worrisome is the fact that deleveraging is likely to be a significant component of the postcrisis recovery, which would dampen growth.
Nevertheless, by learning lessons from historic experiences of deleveraging, today’s policy makers may be better able to steer a course through these challenging waters

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ผู้กำหนดนโยบายจะหลายตอนป้องกันฟองอากาศในอนาคตเครดิตการวิเคราะห์ของเรามีผลกระทบหลายสำหรับผู้กำหนดนโยบายและหน่วยงานกำกับดูแลในการแสวงหาความสะดวกการ deleveraging และเพิ่มเสถียรภาพตลาดการเงินในอนาคตครั้งแรก ประวัติแสดงว่า ผู้กำหนดนโยบายสามารถเปิด deleveraging สุขภาพสนับสนุนเศรษฐกิจผ่านหลายช่องทาง ในประวัติศาสตร์ตัวอย่าง จากสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษ 1930 ญี่ปุ่นในปี 1997 แสดงอันตรายของถอนการสนับสนุนเศรษฐกิจเร็วเกินไป อย่างไรก็ตาม ประสบกับหนี้สาธารณะเพิ่มขึ้น หลายรัฐบาลเผชิญการตัดสินใจที่ยากทั้งในระยะให้การสนับสนุนและเมื่อรวบรัดการใช้จ่ายสาธารณะนอกจากนี้ การวิเคราะห์ของเราแสดงว่า เครื่องมือขวาสามารถระบุรู้ unsustainable ของประสิทธิภาพการดำเนินงานของหลายประเทศในปีที่นำไปสู่วิกฤต ผู้กำหนดนโยบายควรทำงานพัฒนาระบบแข็งแกร่งสำหรับการติดตามประสิทธิภาพการดำเนินงานในระดับ granular ประเทศ และ ช่วงเวลา ดาว เนื้อความเป็นนานาชาติควรได้รับมอบหมาย ด้วยการรวบรวมข้อมูลจากแต่ละประเทศ ข้อมูลเหล่านี้สามารถแจ้งนโยบาย macroprudential ตลอดจนให้อินพุตเป็นแบบจำลองความเสี่ยงของธนาคารและบริษัท nonfinancial กรอบ Basel II ปรับปรุงอาจต้องการธนาคารเพื่อปรับน้ำหนักความเสี่ยงภายในเพื่อแสดงระดับของประสิทธิภาพการดำเนินงานในภาคเศรษฐกิจจริงที่เกี่ยวข้อง ธนาคารกลาง เกินไป สามารถใช้ข้อมูลนี้: ถึงแม้ว่ามันอาจจะยากที่จะระบุฟองสินทรัพย์ตามราคาเคลื่อนไหว การเจริญเติบโต และธรรมชาติของการงัดอาจทำหน้าที่เป็นพร็อกซี่ที่ดี และสามารถแจ้งนโยบายการเงินสุดท้าย ผู้กำหนดนโยบายควรมาทบทวนสิ่งจูงใจต่าง ๆ สำหรับการกู้ยืมเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดอสังหาริมทรัพย์ รวมถึงแบ่งภาษีสำหรับ mortgages สหรัฐอเมริกาให้ และนโยบายอื่น ๆ ด้วย เพราะเราสังเกตระดับสูงของหนี้ครัวเรือนในแคนาดาและสหราชอาณาจักร ซึ่งขาดแรงจูงใจภาษีดังกล่าว หลายรัฐบาลให้เงินอุดหนุนและโปรแกรมอื่น ๆ เพื่อส่งเสริมให้เจ้าของบ้าน และหลายนโยบายให้ประโยชน์ภาษีและสิ่งจูงใจอื่น ๆ ที่ก่อให้เกิดบริษัทออกหนี้มากกว่าหุ้น แน่นอน สินเชื่อที่เพียงพอเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของเศรษฐกิจสมัยใหม่ การพัฒนา แต่ขอยืมมากเกินไป โดยเฉพาะอย่างยิ่งรวมกับมาตรฐานยืมหลวม สามารถก่อให้เกิดอันตรายร้ายแรงแต่ละครัวเรือน บริษัท และระบบการเงินที่กว้างขึ้น ดังนั้น เป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูประยะยาวของระบบการเงินโลก มันจะมีคุณค่าประเมินแรงจูงใจที่อาจนำไปยกระดับสูงมากเกินไปนักธุรกิจยังจะเผชิญความท้าทายระหว่าง deleveraging สภาพแวดล้อมของสัด และค่าใช้จ่ายมากขึ้นจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของบางรูปแบบธุรกิจและศิลปะบางชนิดของการลงทุน มีครัวเรือนภาคการแนวโน้มที่จะ deleverage ในหลายประเทศ ปริมาณการใช้จะคงเติบโตอย่างช้ากว่าก่อนวิกฤต ก่อให้เกิดการใช้รูปแบบการเลื่อน ผู้นำธุรกิจจะต้องมีความยืดหยุ่นเพื่อตอบสนองการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวที่ กระบวนการ deleveraging ได้เพิ่งจะเริ่มขึ้น แต่ละสัปดาห์นำข่าวของอีกประเทศหนึ่งรัดภายใต้ภาระหนี้มากเกินไปหรือใกล้ธนาคารขาดทุนจากบริษัทกว่าใคร ชีวิตชีวาฟองเครดิตสากลดีกว่ายังไม่ เพียงเป็นวิตกอย่างยิ่งก็คือความจริงที่ว่า deleveraging เป็นแนวโน้มที่จะเป็นส่วนสำคัญของการฟื้น postcrisis ซึ่งจะชุ่มเจริญเติบโตอย่างไรก็ตาม โดยเรียนรู้บทเรียนจากประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของ deleveraging ผู้กำหนดนโยบายในวันนี้อาจดีกว่าคัดท้ายหลักสูตรผ่านน่านน้ำแห่งนี้ท้าทาย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ผู้กำหนดนโยบายสามารถใช้หลายขั้นตอนต่อการป้องกันเครดิตในอนาคตฟองการวิเคราะห์ของเรามีหลายความหมายสำหรับผู้กำหนดนโยบายและกำกับดูแลการแสวงหาเพื่อความสะดวกในกระบวนการ deleveraging และเพิ่มเสถียรภาพของตลาดการเงินในอนาคต. ครั้งแรกประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าผู้กำหนดนโยบายสามารถเปิดใช้งาน deleveraging มีสุขภาพดีโดยการสนับสนุนการเจริญเติบโตของ GDP ผ่าน หลายช่องทาง ตัวอย่างทางประวัติศาสตร์มากมายจากสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ไปยังประเทศญี่ปุ่นในปี 1997 แสดงให้เห็นอันตรายของการสนับสนุนการถอนตัวของเศรษฐกิจเร็วเกินไป แต่ต้องเผชิญกับการเพิ่มขึ้นของขนาดใหญ่ในหนี้สาธารณะหลายรัฐบาลต้องเผชิญกับการตัดสินใจที่ยากลำบากอย่างรุนแรงกับระยะเวลาที่จะให้การสนับสนุนและเมื่อการลดการใช้จ่ายของประชาชน. นอกจากนี้การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่าเครื่องมือที่เหมาะสมจะได้ระบุสะสมที่ไม่ยั่งยืนของการใช้ประโยชน์ในกระเป๋าของ หลายเศรษฐกิจในปีที่ผ่านมานำมาสู่วิกฤต ผู้กำหนดนโยบายควรจะทำงานที่มีต่อการพัฒนาระบบที่มีประสิทธิภาพสำหรับการติดตามการใช้ประโยชน์ในระดับที่ละเอียดทั่วประเทศและเมื่อเวลาผ่านไป จะเป็นการดีที่ร่างกายระหว่างประเทศควรจะมอบหมายกับการเก็บรวบรวมข้อมูลจากแต่ละประเทศ ข้อมูลเหล่านี้สามารถแจ้งนโยบาย macroprudential เช่นเดียวกับการให้ปัจจัยการผลิตในรูปแบบที่มีความเสี่ยงของธนาคารและบริษัท nonfinancial กรอบแก้ไข Basel II จะต้องมีธนาคารเพื่อปรับน้ำหนักความเสี่ยงภายในของพวกเขาสะท้อนให้เห็นถึงระดับของการใช้ประโยชน์ในภาคที่เกี่ยวข้องของเศรษฐกิจที่แท้จริง ธนาคารกลางมากเกินไปสามารถใช้ข้อมูลนี้: แม้ว่ามันอาจจะยากที่จะระบุฟองสินทรัพย์ขึ้นอยู่กับราคาเคลื่อนไหวของการเจริญเติบโตและลักษณะของการงัดอาจทำหน้าที่เป็นพร็อกซี่ที่ดีและสามารถแจ้งนโยบายการเงิน. ในที่สุดผู้กำหนดนโยบายควรทบทวนจำนวนมาก แรงจูงใจในการกู้ยืมโดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดอสังหาริมทรัพย์ ซึ่งรวมถึงการแบ่งภาษีสำหรับการจำนอง, ในขณะที่สหรัฐฯให้และนโยบายอื่น ๆ เช่นกันเพราะเราสังเกตระดับสูงของหนี้ภาคครัวเรือนในประเทศแคนาดาและสหราชอาณาจักรที่ขาดแรงจูงใจด้านภาษีดังกล่าว หลายรัฐบาลให้เงินอุดหนุนและโปรแกรมอื่น ๆ เพื่อส่งเสริมให้เจ้าของบ้าน และนโยบายที่ให้ประโยชน์หลายภาษีและสิทธิประโยชน์อื่น ๆ ที่ทำให้เกิด บริษัท ที่จะออกตราสารหนี้มากกว่าทุน แน่นอนเครดิตเพียงพอเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับการเจริญเติบโตของที่ทันสมัย, การพัฒนาเศรษฐกิจของประเทศ แต่การกู้ยืมเงินที่มากเกินไปรวมเฉพาะอย่างยิ่งกับมาตรฐานการให้กู้ยืมหลวมสามารถก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อผู้ประกอบการแต่ละ บริษัท และระบบการเงินที่กว้างขึ้น ดังนั้นจึงเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูปในระยะยาวของระบบการเงินทั่วโลกก็จะมีคุณค่าเพื่อประเมินแรงจูงใจที่อาจนำไปสู่การใช้ประโยชน์สูงมากเกินไป. นักธุรกิจยังจะเผชิญกับความท้าทายในระหว่างกระบวนการ deleveraging สภาพแวดล้อมของเครดิตที่เข้มงวดมากขึ้นและค่าใช้จ่ายอื่น ๆ จะเปลี่ยนความมีชีวิตของบางรูปแบบธุรกิจและความน่าสนใจของบางประเภทของเงินลงทุน กับภาคครัวเรือนมีแนวโน้มที่จะ deleverage ในหลายประเทศการบริโภคอาจจะเติบโตช้ากว่าก่อนเกิดวิกฤตเศรษฐกิจที่ก่อให้เกิดรูปแบบการใช้จ่ายที่จะเปลี่ยน ผู้นำทางธุรกิจจะต้องมีความยืดหยุ่นในการตอบสนองต่อการเปลี่ยนแปลงดังกล่าวที่เขียนนี้กระบวนการ deleveraging ได้เริ่มขึ้นแทบจะไม่ ในแต่ละสัปดาห์นำข่าวของประเทศอื่นรัดภายใต้ภาระหนี้มากเกินไปหรือกำลังจะเกิดการสูญเสียของธนาคารจาก บริษัท มากกว่าหนี้ ระเบิดของฟองสบู่สินเชื่อทั่วโลกที่ดียังไม่จบ เช่นเดียวกับที่น่าเป็นห่วงคือความจริงที่ deleveraging มีแนวโน้มที่จะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของการฟื้นตัวของ postcrisis ซึ่งจะรองรับการเจริญเติบโต. แต่โดยบทเรียนการเรียนรู้จากประสบการณ์ที่มีคุณค่าทางประวัติศาสตร์ของ deleveraging วันนี้ผู้กำหนดนโยบายอาจจะดีกว่าสามารถที่จะคัดท้ายหลักสูตรผ่านความท้าทายเหล่านี้ น่านน้ำ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ผู้กำหนดนโยบายสามารถใช้หลายขั้นตอนต่อการป้องกันฟองเครดิตในอนาคต
การวิเคราะห์ของเรามีผลกระทบหลายสำหรับผู้กำหนดนโยบายและควบคุมการแสวงหาบรรเทากระบวนการ deleveraging และเพิ่มเสถียรภาพตลาดการเงินในอนาคต

ก่อน ประวัติศาสตร์แสดงให้เห็นว่าผู้กำหนดนโยบายสามารถช่วยสนับสนุนการเติบโตของ GDP deleveraging มีสุขภาพดี โดยผ่านช่องทางต่างๆ ตัวอย่างในประวัติศาสตร์หลายจากสหรัฐอเมริกาในช่วงทศวรรษที่ 1930 ญี่ปุ่นในปี 1997 แสดงอันตรายของการถอนการสนับสนุนของเศรษฐกิจในเร็วๆ นี้ อย่างไรก็ตาม ต้องเผชิญกับการเพิ่มขนาดใหญ่ในการก่อหนี้สาธารณะรัฐบาลหน้าตัดสินใจยากอย่างรุนแรงบนนานเพื่อให้การสนับสนุน และเมื่อให้ตัดทอนการใช้จ่ายสาธารณะ

นอกจากนี้การวิเคราะห์ของเราแสดงให้เห็นว่าเครื่องมือที่เหมาะสมสามารถระบุได้และสะสมของจากในกระเป๋าของเศรษฐกิจต่างๆ ในปีที่นำไปสู่วิกฤต ผู้กำหนดนโยบายควรทำงานไปพัฒนาระบบประสิทธิภาพสำหรับการติดตามการใช้ประโยชน์ที่ละเอียดระดับข้ามประเทศและช่วงเวลา ใจกลางร่างกายระหว่างประเทศควรจะมอบหมายให้รวบรวมข้อมูลจากแต่ละประเทศ . ข้อมูลเหล่านี้สามารถแจ้งนโยบาย macroprudential ตลอดจนให้
กระผมเป็นแบบจำลองความเสี่ยงของธนาคารและ บริษัท nonfinancial . แก้ไขกรอบ Basel II ธนาคารอาจต้องปรับน้ำหนักความเสี่ยงภายในของพวกเขาเพื่อสะท้อนให้เห็นถึงระดับของการใช้ประโยชน์ในภาคสำคัญของเศรษฐกิจที่แท้จริงธนาคารกลางก็อาจใช้ข้อมูลนี้ : แม้ว่ามันอาจจะยากที่จะระบุตัวฟองสินทรัพย์ตามการเคลื่อนไหวของราคา
, การเจริญเติบโตและลักษณะของการใช้ประโยชน์อาจเป็นพร็อกซี่ที่ดีและได้แจ้งนโยบายการเงิน .

ในที่สุด ผู้กำหนดนโยบายควรทบทวนสิทธิประโยชน์มากมายสำหรับการกู้ยืมเงิน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในตลาดอสังหาริมทรัพย์ นี้รวมถึงการแบ่งภาษีสำหรับการจำนองขณะที่สหรัฐอเมริกามี และนโยบายอื่น ๆเช่นกัน เพราะเราพบว่าระดับสูงของหนี้ครัวเรือนในแคนาดาและสหราชอาณาจักร ซึ่งขาดสิทธิประโยชน์ทางภาษีดังกล่าว หลายรัฐบาลให้การอุดหนุนและโปรแกรมอื่น ๆเพื่อส่งเสริมความเป็นเจ้าของบ้าน และ หลายนโยบายที่ให้ประโยชน์ภาษีและสิ่งจูงใจที่ก่อให้เกิด บริษัท ที่จะออกตราสารหนี้มากกว่าทุน แน่นอนเครดิตที่เพียงพอเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ
การเจริญเติบโตของสมัยใหม่ พัฒนาเศรษฐกิจ แต่ที่มากเกินไปโดยเฉพาะอย่างยิ่งกับมาตรฐานการให้กู้ยืมรวมหลวม สามารถก่อให้เกิดอันตรายอย่างร้ายแรงต่อครัวเรือน แต่ละ บริษัท และระบบการเงินที่กว้างขึ้น . จึงเป็นส่วนหนึ่งของการปฏิรูประยะยาวของระบบการเงินโลกมันก็จะเป็นประโยชน์เพื่อดูบริเวณที่อาจส่งผลให้ยกระดับสูงมากเกินไป

นักธุรกิจก็จะเผชิญความท้าทายในกระบวนการ deleveraging . สภาพแวดล้อมที่เข้มงวดมากขึ้นและเครดิตมากขึ้นค่าใช้จ่ายจะเปลี่ยนแปลงชีวิตของรูปแบบธุรกิจ และความน่าดึงดูดใจของบางชนิดของการลงทุนด้วยในภาคครัวเรือนมีแนวโน้มที่จะ deleverage ในหลายประเทศ การบริโภคอาจจะเติบโตช้า กว่าก่อนการเกิดวิกฤตเศรษฐกิจ ทำให้การใช้ลวดลายที่จะเปลี่ยน ผู้นำธุรกิจจะต้องมีความยืดหยุ่นในการตอบสนองการเปลี่ยนแปลงเช่น
ที่เขียนนี้กระบวนการ deleveraging เพิ่งจะเริ่มในแต่ละสัปดาห์มีข่าวประเทศอื่นรัดภายใต้ภาระของหนี้ธนาคารที่มากเกินไปหรือขาดทุนจาก บริษัท บุญคุณ ระเบิดฟองของยอดสินเชื่อทั่วโลกยังไม่จบ เช่นเดียวกับที่น่าเป็นห่วงก็คือ deleveraging มีแนวโน้มที่จะเป็นองค์ประกอบที่สำคัญของ postcrisis การฟื้นตัว ซึ่งจะรองรับการเติบโต
อย่างไรก็ตามโดยการเรียนรู้บทเรียนจากประสบการณ์ทางประวัติศาสตร์ของ deleveraging วันนี้นโยบายอาจจะดีกว่าสามารถที่จะคัดท้ายหลักสูตรผ่านความท้าทายเหล่านี้

น้ำ