A key component of disease resistan

A key component of disease resistance in ants has long
been considered to be the metapleural gland (Ho¨lldobler
and Engel-Siegel, 1984; Schmid-Hempel, 1998; Boomsma
et al., 2005; Ho¨lldobler and Wilson, 1990). This gland is an
ancestral characteristic of ants which produces a wide range
of antimicrobial compounds (Schlu¨ns and Crozier, 2009;
Bot et al., 2002; Beattie et al., 1986; Veal et al., 1992;
Mackintosh et al., 1995). The gland has been shown to be
extremely costly, using as much as 20% of the energetic
expenditure in leaf-cutting ants, and to be essential for ants
to resist parasites (Poulsen et al., 2002). The size of the gland
in other ants suggests that it is similarly costly and important
in them as well. In accord with this, the gland is reduced in
socially parasitic ants which rely on their host workers for
protection against disease, and is not present in male ants
which are similarly protected for all but a short portion of their
lives by their nestmate workers (Brown, 1968; Sumner et al.,
2003; Ho¨lldobler and Wilson, 1990).
However, a small number of ant species lack the metapleural
gland, with it having been lost secondarily on at least
two occasions in the subfamily Formicinae, once in the
genus Oecophylla and once in a clade containing the Polyrhachis
and Camponotus genera (Johnson et al., 2003). This
is perplexing. If the metapleural gland is as essential to
disease resistance as it appears, how are Polyrhachis,
Camponotus and Oecophylla able to survive without it?
Possibly they may have evolved to rely on alternative
defence mechanisms. A non-mutually exclusive alternative
is that they may be less exposed to parasites and thus
have less need for the costly metapleural gland. It is notable
that many species of Polyrhachis, Camponotus and Oecophylla
have evolved the otherwise unusual habit of weaving
their nests out of larval silk (Robson and Kohout, 2005;
Ho¨lldobler and Wilson, 1990). It would seem logical that
silk may provide a more hygienic substrate to form a nest
than the soil used by most ants, which contains numerous
transmission stages of a diversity of parasites, particularly
fungi (Hughes et al., 2004b; Keller et al., 2003; Meyling and
Eilenberg, 2006; Boucias and Pendland, 1998). In addition,
silk has been shown to have antimicrobial properties in
some other insects and so may itself provide a defence
against disease (Li et al., 2007; Korayem et al., 2007).
However, whether the silk used by weaver ants is indeed
hygienic or has antimicrobial properties is unknown.
Here we examine the role of silk in the south-east Asian
weaver ant Polyrhachis dives. This is an arboreal nesting
species, distributed from Japan to Australia, which constructs
its nests out of thin sheets of silk (Robson and
Kohout, 2005). In order to determine whether silk may
protect ants against disease, we exposed them experimentally
to a fungal parasite and recorded ant survival, parasite
success, and the interaction between ants and silk. We also
investigate in vitro whether silk reduces the germination or
growth of the fungal parasite. In both experiments we record
the occurrence of contaminant fungi to confirm if silk is a
hygienic substrate.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ส่วนประกอบสำคัญของความต้านทานโรคในมดได้ยาวนานการพิจารณาที่จะ ต่อม metapleural (Ho¨lldoblerและ Engel Siegel, 1984 Hempel Schmid, 1998 Boomsmaร้อยเอ็ด al., 2005 Ho¨lldobler ก Wilson, 1990) ต่อมนี้จะมีลักษณะของมดโบราณซึ่งสร้างความหลากหลายสารต้านจุลชีพ (Schlu¨ns และ Crozier, 2009ธปท.และ al., 2002 Beattie et al., 1986 ลูกวัว et al., 1992แม็กอินทอชและ al., 1995) ต่อมมีการแสดงให้อย่างมากเสียค่าใช้จ่าย ใช้มากถึง 20% ของที่มีพลังค่าใช้จ่าย ในใบตัดมด และสิ่งจำเป็นสำหรับมดเพื่อต่อต้านปรสิต (Poulsen et al., 2002) ขนาดของต่อมในมดอื่น ๆ แนะนำว่า เป็นทำนองเดียวกันค่าใช้จ่าย และที่สำคัญในพวกเขาเช่นกัน พ้องนี้ ต่อมนี้จะลดลงในเสียงฟู่เหมือนกาฝากสังคมมดที่อาศัยแรงงานของโฮสต์สำหรับป้องกันโรค และไม่อยู่ในมดชายซึ่งมีทำนองเดียวกันป้องกันทั้งหมดแต่ส่วนสั้น ๆ ของพวกเขาชีวิตของคนงาน nestmate (สีน้ำตาล 1968 ซัมเนอร์ et al.,2003 Ho¨lldobler ก Wilson, 1990)อย่างไรก็ตาม จำนวนเล็ก ๆ ของมดสายพันธุ์ขาดการ metapleuralต่อม มันไม่ได้หายไปเชื่อมในน้อย2 โอกาสใน subfamily Formicinae ครั้งเดียวในการพืชสกุล Oecophylla และ clade ที่ประกอบด้วยการ Polyrhachis ครั้งและสกุล Camponotus (Johnson และ al., 2003) นี้เป็นส่วน ถ้าต่อม metapleural ที่จำเป็นเพื่อต้านทานโรคที่ปรากฏ Polyrhachis อย่างไรCamponotus และ Oecophylla สามารถอยู่รอดโดยไม่ได้อาจจะอาจมีพัฒนาในทางกลไกป้องกันตน ทางเลือกไม่ใช่นั่นว่า พวกเขาอาจจะน้อยสัมผัสกับปรสิตจึงมีต่อม metapleural ค่าใช้จ่ายต้องน้อยกว่า น่าพันธุ์ Polyrhachis, Camponotus และ Oecophylla ให้มีพัฒนาเป็นนิสัยปกติหรือทอผ้ารังของมันจาก larval ไหม (ร็อบและ Kohout, 2005Ho¨lldobler ก Wilson, 1990) ดูเหมือนตรรกะที่ไหมอาจมีพื้นผิวที่ถูกสุขอนามัยมากขึ้นแบบซ้อนกว่าดินที่ใช้ส่วนใหญ่มด ซึ่งประกอบด้วยมากมายขั้นตอนการส่งของความหลากหลายของปรสิต โดยเฉพาะอย่างยิ่งเชื้อรา (สตีเฟ่น et al., 2004b เคลเลอร์และ al., 2003 Meyling และEilenberg, 2006 Boucias และ Pendland, 1998) นอกจากนี้ได้รับการแสดงผ้าไหมให้มีคุณสมบัติต้านจุลชีพในแมลงอื่น ๆ และอาจเองให้ป้องกันตัวต่อโรค (Li et al., 2007 Korayem et al., 2007)อย่างไรก็ตาม ว่า ไหมที่ใช้ โดยช่างทอผ้ามดเป็นแน่นอนสุขอนามัย หรือมีคุณสมบัติต้านจุลชีพไม่ทราบที่นี่เราตรวจสอบบทบาทของผ้าไหมในเอเชียตะวันออกเฉียงใต้มดนกจาบอก Polyrhachis ดำ นี่คือการเนสติ้งยินดีสปีชีส์ กระจายไปออสเตรเลีย ซึ่งสร้างจากประเทศญี่ปุ่นรังของมันจากแผ่นบางไหม (ร็อบ และKohout, 2005) เพื่อตรวจสอบว่าไหมอาจป้องกันมดกับโรค เราสัมผัส experimentallyเชื้อราปรสิตและมดบันทึกอยู่รอด ปรสิตความสำเร็จ และการโต้ตอบระหว่างมดและไหม เรายังตรวจสอบเครื่องมือว่าการงอกจะลดไหม หรือเจริญเติบโตของปรสิตเชื้อรา ในการทดลองทั้งสองเราบันทึกการเกิดเชื้อราสารปนเปื้อนเพื่อยืนยันไหมว่าเป็นพื้นผิวถูกสุขอนามัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

องค์ประกอบสำคัญของความต้านทานโรคในมดมีความยาวได้รับการพิจารณาให้เป็นต่อม metapleural (Ho¨lldoblerและอีซีเกล-1984; ชมิด-เพิล, 1998; Boomsma et al, 2005;. Ho¨lldoblerและวิลสัน, 1990) ต่อมนี้เป็นลักษณะของบรรพบุรุษของมดซึ่งเป็นผู้ผลิตที่หลากหลายของสารต้านจุลชีพ(Schlu¨nsและ Crozier 2009;. Bot et al, 2002; ทีย์, et al, 1986;. เนื้อลูกวัว et al, 1992;. ฝน et al, , 1995) ต่อมที่ได้รับการแสดงที่จะมีค่าใช้จ่ายสูงมากใช้มากถึง 20% ของพลังค่าใช้จ่ายในมดใบตัดและจะเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมดที่จะต่อต้านปรสิต (โพลเซ่น et al., 2002) ขนาดของต่อมในมดอื่น ๆ แสดงให้เห็นว่ามันเป็นทำนองเดียวกันค่าใช้จ่ายและมีความสำคัญในพวกเขาเช่นกัน สอดคล้องกับเรื่องนี้ต่อมจะลดลงในมดกาฝากสังคมที่พึ่งพาแรงงานเป็นเจ้าภาพของพวกเขาสำหรับการป้องกันโรคและไม่ได้อยู่ในมดชายที่ได้รับการคุ้มครองในทำนองเดียวกันสำหรับทุกคนแต่ส่วนสั้นของชีวิตโดยคนงาน nestmate ของพวกเขา (บราวน์ 1968; Sumner, et al. 2003;. Ho¨lldoblerและวิลสัน, 1990) อย่างไรก็ตามจำนวนเล็ก ๆ ของมดชนิดขาด metapleural ต่อมกับมันได้รับการสูญเสียครั้งที่สองอย่างน้อยสองครั้งในอนุวงศ์ Formicinae ครั้งหนึ่งใน สกุล Oecophylla และครั้งเดียวใน clade มี Polyrhachis และจำพวก Camponotus (จอห์นสัน et al., 2003) นี้เป็นงง หากต่อม metapleural เป็นสิ่งจำเป็นในการต้านทานโรคตามที่ปรากฏเป็นอย่างไรบ้างPolyrhachis, Camponotus Oecophylla และสามารถอยู่รอดได้โดยไม่ต้องได้หรือไม่อาจเป็นไปได้ที่พวกเขาอาจมีการพัฒนาที่จะพึ่งพาทางเลือกกลไกการป้องกัน ทางเลือกที่ไม่พิเศษร่วมกันคือการที่พวกเขาอาจจะสัมผัสน้อยที่จะปรสิตและทำให้มีความต้องการน้อยลงสำหรับต่อมmetapleural ค่าใช้จ่าย มันเป็นที่น่าสังเกตว่าหลายชนิดของ Polyrhachis, Camponotus Oecophylla และมีการพัฒนานิสัยที่ผิดปกติอย่างอื่นของทอรังของพวกเขาออกมาจากผ้าไหมตัวอ่อน(ร็อบสันและ Kohout 2005; Ho¨lldoblerและวิลสัน, 1990) มันจะดูเหมือนตรรกะที่ผ้าไหมอาจจัดให้มีพื้นผิวที่ถูกสุขอนามัยมากขึ้นในรูปแบบรังกว่าดินที่ใช้โดยมดมากที่สุดซึ่งมีหลายขั้นตอนการส่งผ่านความหลากหลายของปรสิตโดยเฉพาะเชื้อรา(ฮิวจ์ส, et al, 2004b.. เคลเลอร์, et al, 2003; Meyling และEilenberg 2006; Boucias และ Pendland, 1998) นอกจากนี้ผ้าไหมได้รับการแสดงที่จะมีคุณสมบัติต้านจุลชีพในบางแมลงอื่นๆ และเพื่อให้ตัวเองอาจให้การป้องกันโรค(Li et al, 2007;. Korayem et al, 2007).. แต่ไม่ว่าผ้าไหมที่ใช้โดยมดผู้ประกอบคือ แน่นอนที่ถูกสุขอนามัยหรือมีคุณสมบัติต้านจุลชีพเป็นที่รู้จัก. ที่นี่เราตรวจสอบบทบาทของผ้าไหมในทางตะวันออกเฉียงใต้เอเชียผู้ประกอบการดำน้ำมด Polyrhachis นี่คือการทำรังต้นไม้ชนิดกระจายจากประเทศญี่ปุ่นไปยังประเทศออสเตรเลียซึ่งสร้างรังของมันออกมาจากแผ่นบางผ้าไหม(ร็อบสันและKohout 2005) เพื่อที่จะตรวจสอบว่าผ้าไหมอาจป้องกันมดกับโรคที่เราสัมผัสพวกเขาทดลองเพื่อปรสิตเชื้อราและความอยู่รอดมดบันทึกปรสิตที่ประสบความสำเร็จและการมีปฏิสัมพันธ์ระหว่างมดและผ้าไหม นอกจากนี้เรายังตรวจสอบในหลอดทดลองไม่ว่าจะเป็นผ้าไหมช่วยลดการงอกหรือการเจริญเติบโตของเชื้อราปรสิต ในการทดลองทั้งที่เราบันทึกการเกิดเชื้อราปนเปื้อนที่จะยืนยันว่าผ้าไหมเป็นพื้นผิวที่ถูกสุขอนามัย

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เป็นส่วนประกอบสำคัญของความต้านทานโรคของมดได้นาน
ถูกถือเป็นต่อม metapleural ( โฮตั้ง lldobler
อีและซี , 1984 ; > เฮมเพล , 1998 ; boomsma
et al . , 2005 ; โฮตั้ง lldobler วิลสัน , 2533 ) ต่อมนี้เป็นบรรพบุรุษของมด
ลักษณะที่ผลิตหลากหลายของยาต้านจุลชีพชนิด (
schlu ตั้ง NS และ crozier , 2009 ;
บอท et al . , 2002 ; Beattie et al . , 1986 ; เนื้อลูกวัว et al . ,1992 ;
เสื้อกันฝน et al . , 1995 ) ซึ่งได้รับการแสดงที่จะ
ราคาแสนแพง ใช้เท่าที่ 20% ของรายจ่ายคึกคัก
ในใบตัดและเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมด มด
ต้านปรสิต ( โพลเซ่น et al . , 2002 ) ขนาดของต่อม
ในมดอื่น ๆแสดงให้เห็นว่ามันก็แพง และที่สำคัญ
ในพวกเขาเช่นกัน ตามนี้ ต่อมจะลดลงใน
สังคมปรสิตมดซึ่งพึ่งพาแรงงานเป็นเจ้าภาพของพวกเขาสำหรับ
ป้องกันโรค และไม่อยู่ในชายมด
ซึ่งเหมือนกับการคุ้มครองสำหรับทุกส่วนของชีวิตของพวกเขา แต่สั้น
โดยคนงาน nestmate ( สีน้ำตาล , 1968 ; ซัมเนอร์ et al . ,
2003 ; โฮตั้ง lldobler วิลสัน
, 2533 ) อย่างไรก็ตาม จำนวนเล็ก ๆของชนิดมดขาดต่อม metapleural
,มันมีเสียครั้งที่สองอย่างน้อย
2 โอกาสใน subfamily formicinae ครั้งหนึ่งใน
สกุล oecophylla และเมื่อใน clade ที่มี polyrhachis
ในสกุลและ Johnson ( et al . , 2003 ) นี้
มันน่างง ถ้าต่อม metapleural เป็นสิ่งจำเป็นที่จะ
ความต้านทานโรคตามที่ปรากฏ เป็นยังไง polyrhachis
ใน oecophylla , และสามารถอยู่รอดโดยไม่ได้
เป็นไปได้ที่พวกเขาอาจจะมีการพัฒนาเพื่อพึ่งพากลไกการป้องกันอย่างเดียว

ไม่พิเศษร่วมกันทางเลือก
คือว่าพวกเขาอาจจะน้อยโดนปรสิตจึง
ต้องน้อยกว่าต่อม metapleural ราคาแพง มันเป็นที่น่าสังเกตว่าหลายสปีชีส์ของ polyrhachis
, และมีการพัฒนาใน oecophylla
นิสัยอย่างผิดปกติของการทอผ้า
รังออกจากผ้าไหมและดักแด้ ร็อบสัน ์น คา ต , 2005 ;
โฮ และตั้ง lldobler วิลสัน , 1990 ) มันจะดูเหมือนตรรกะที่
ไหมอาจให้พื้นผิวถูกสุขอนามัยมากขึ้นเพื่อสร้างรัง
มากกว่าดินที่ใช้โดยมดมากที่สุด ซึ่งประกอบด้วยมากมาย
ส่งขั้นตอนของความหลากหลายของปรสิต โดยเฉพาะ
เชื้อรา ( ฮิวจ์ et al . , 2004b ; เคลเลอร์ et al . , 2003 ; meyling และ
eilenberg , 2006 ; boucias และ pendland , 1998 ) นอกจากนี้
ผ้าไหมได้รับการแสดงที่จะมีคุณสมบัติต้านจุลชีพในแมลงบางชนิดอื่น ๆและดังนั้น

ตัวเองอาจให้การป้องกันต่อต้านโรค ( Li et al . , 2007 ; korayem et al . , 2007 ) .
แต่ว่าผ้าไหมใช้ทอมดแน่นอน
สุขอนามัยหรือมีคุณสมบัติต้านจุลชีพ คือไม่รู้จัก
ที่นี่เราตรวจสอบ บทบาทของผ้าไหมในตะวันออกเฉียงใต้มดวีเวอร์เอเชีย
polyrhachis dives . นี้เป็น arboreal
ที่ซ้อนกันชนิด การกระจาย จากญี่ปุ่น กับ ออสเตรเลีย ซึ่งสร้างรังของมัน
จากแผ่นบางของผ้าไหมและ
ร็อบสัน ์น คา ต , 2005 ) เพื่อตรวจสอบว่า ผ้าไหมอาจ
ป้องกันมดกับโรคที่เราเปิดเผยเพื่อให้ปรสิตเชื้อรา
บันทึกการอยู่รอดมด , ปรสิต
ความสำเร็จ และปฏิสัมพันธ์ระหว่างมดและผ้าไหม
เรายังศึกษาในหลอดทดลองว่า ผ้าไหม ลดการงอกหรือ
การเจริญเติบโตของปรสิตหรือเชื้อรา ในการทดลองทั้งสองเราบันทึกการปนเปื้อนเชื้อรา

เพื่อยืนยันว่า ผ้าไหมเป็นวัสดุที่สะอาด