In the period from the 8th to the 1

In the period from the 8th to the 12th century, Old English gradually transformed through language contact into Middle English. Middle English is often arbitrarily defined as beginning with the conquest of England by William the Conqueror in 1066, but it developed further in the period from 1200–1450.

First, the waves of Norse colonisation of northern parts of the British Isles in the 8th and 9th centuries put Old English into intense contact with Old Norse, a North Germanic language. Norse influence was strongest in the Northeastern varieties of Old English spoken in the Danelaw area around York, which was the centre of Norse colonisation; today these features are still particularly present in Scots and Northern English. However the centre of norsified English seems to have been in the Midlands around Lindsey, and after 920 CE when Lindsey was reincorporated into the Anglo-Saxon polity, Norse features spread from there into English varieties that had not been in intense contact with Norse speakers. Some elements of Norse influence that persist in all English varieties today are the pronouns beginning with th- (they, them, their) which replaced the Anglo-Saxon pronouns with h- (hie, him, hera).[35]

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในช่วงเวลาตั้งแต่วันที่ 8 ถึงศตวรรษที่ 12 ที่อังกฤษค่อย ๆ เปลี่ยนผ่านการติดต่อเข้ามาในภาษาอังกฤษยุคกลางภาษา ภาษาอังกฤษยุคกลางมักจะถูกกำหนดโดยพลการเป็นจุดเริ่มต้นด้วยชัยชนะของอังกฤษโดยวิลเลียมผู้พิชิตใน 1066 แต่มันพัฒนาต่อไปในช่วงเวลา 1200-1450 ได้. ครั้งแรกที่คลื่นของการล่าอาณานิคมของชิ้นส่วนนอร์สทางตอนเหนือของเกาะอังกฤษในวันที่ 8 และ ศตวรรษที่ 9 ใส่ภาษาอังกฤษในการติดต่อที่รุนแรงกับอร์สโบราณเป็นภาษาเหนือดั้งเดิม อิทธิพลของนอร์สเป็นที่แข็งแกร่งที่สุดในสายพันธุ์ที่ภาคตะวันออกเฉียงเหนือของอังกฤษที่พูดในพื้นที่รอบ Danelaw นิวยอร์กซึ่งเป็นศูนย์กลางของการล่าอาณานิคมของนอร์ส; วันนี้คุณสมบัติเหล่านี้โดยเฉพาะอย่างยิ่งยังคงอยู่ในสก็อตและภาคเหนือของอังกฤษ แต่ศูนย์กลางของ norsified ภาษาอังกฤษที่ดูเหมือนว่าจะได้รับในรอบมิดแลนด์ลินด์เซและหลังจาก 920 CE เมื่อ Lindsey ถูก reincorporated เข้าไปในรัฐธรรมนูญแซกซอนนอร์สมีการแพร่กระจายจากที่นั่นเข้าพันธุ์ภาษาอังกฤษที่ไม่ได้อยู่ในรายชื่อผู้ติดต่อที่รุนแรงกับลำโพงนอร์ส องค์ประกอบบางอย่างที่มีอิทธิพลนอร์สที่ยังคงมีอยู่ในทุกสายพันธุ์อังกฤษในวันนี้มีคำสรรพนามที่ขึ้นต้นด้วย th- (พวกเขาพวกเขาพวกเขา) ซึ่งแทนที่คำสรรพนามแซกซอนกับ H- (HIE, เขาฮีรา). [35]

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ในช่วงเวลาตั้งแต่ 8 ถึงศตวรรษที่ภาษาอังกฤษค่อยๆเปลี่ยนผ่านภาษาติดต่อเป็นภาษาอังกฤษกลาง ภาษาอังกฤษยุคกลางมักจะโดยพลการ เช่นเริ่มต้นด้วยชัยชนะของอังกฤษโดยวิลเลียมผู้พิชิตใน 1066 แต่จะพัฒนาต่อไปในช่วง 1 , 200 – 1450 .

ตอนแรกคลื่นของนอร์สอาณานิคมของชิ้นส่วนทางตอนเหนือของเกาะอังกฤษในศตวรรษที่ 8 และ 9 ใส่ภาษาอังกฤษเข้าไปติดต่อที่รุนแรงกับภาษานอร์สโบราณ , เหนือดั้งเดิมภาษา นอร์สอิทธิพลที่แข็งแกร่งที่สุดในภาคตะวันออกเฉียงเหนือ คือ พันธุ์ของภาษาอังกฤษที่พูดในบริเวณเดนลอว์พื้นที่รอบ ๆนิวยอร์ก ซึ่งเป็นศูนย์กลางของนอร์สอาณานิคม ;วันนี้คุณสมบัติเหล่านี้ยังโดยเฉพาะอย่างยิ่งในปัจจุบันสกอตและภาษาอังกฤษภาคเหนือ อย่างไรก็ตาม ศูนย์ norsified ภาษาอังกฤษดูเหมือนว่าจะได้รับในมิดแลนด์รอบ Lindsey และหลังจาก 920 CE เมื่อลินด์เซย์ reincorporated เป็นแองโกลแซ็กซอนจักแพร่กระจายจากนอร์สคุณสมบัติ , มีเป็นภาษาอังกฤษอย่างที่ไม่เคยสัมผัสรุนแรงกับนอร์สลําโพงองค์ประกอบบางอย่างของนอร์สอิทธิพลที่ยังคงอยู่ในพันธุ์ทั้งหมดภาษาอังกฤษวันนี้เป็นสรรพนามที่เริ่มต้นกับพวกเขา , พวกเขา , พวกเขา ) ซึ่งแทนที่แองโกลแซ็กซอนสรรพนามกับ H - ( เอ๋ เขา เฮรา ) [ 35 ]