“The time is ripe for looking back

“The time is ripe for looking back over the day, the week, the year, and trying to figure out where we have come from and where we are going to, for sifting through the things we have done and the things we have left undone for a clue to who we are and who, for better or worse, we are becoming. But again and again we avoid the long thoughts….We cling to the present out of wariness of the past. And why not, after all? We get confused. We need such escape as we can find. But there is a deeper need yet, I think, and that is the need—not all the time, surely, but from time to time—to enter that still room within us all where the past lives on as a part of the present, where the dead are alive again, where we are most alive ourselves to turnings and to where our journeys have brought us. The name of the room is Remember—the room where with patience, with charity, with quietness of heart, we remember consciously to remember the lives we have lived."

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"เวลาจะสุกกลับมองผ่านวัน สัปดาห์ ปี และพยายามที่จะคิดออกที่เราได้มาจากที่เรากำลังจะ สำหรับด้วยสิ่งที่เราทำ และสิ่งที่เราได้ทิ้งเลิกสำหรับปมเราเป็นใครและที่ สำหรับดีขึ้น หรือเลว เราจะกลายเป็น ครั้งแล้วครั้งเล่าเราหลีกเลี่ยงความคิดยาว...เราหวงปัจจุบันจาก wariness ในอดีต และทำไมไม่ หลัง จากทั้งหมด สับสนได้ เราต้องหนีเช่นเราสามารถค้นหา แต่มีความลึกต้องยัง คิด และที่ไม่จำเป็น — ไม่ตลอดเวลา แน่นอน แต่เวลา — เพื่อป้อนห้องที่ยังคงอยู่ภายในเราทั้งหมดผ่านมาอยู่เป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบัน ที่คนตายมีชีวิตอีกครั้ง เราสุดชีวิตตนเอง turnings และที่เจอร์นีย์ของเราได้นำเรา จำเป็นชื่อห้อง – ห้องที่ มีความอดทน มีกุศล ด้วยความเงียบของหัวใจ เราจำสติจำชีวิตเรามีชีวิตอยู่ "

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"เวลาเป็นสุกสำหรับการมองย้อนกลับไปในช่วงวันสัปดาห์ปีและพยายามที่จะคิดออกที่เราได้มาจากการที่เราจะไปเพื่อลอดผ่านสิ่งที่เราได้ทำและสิ่งที่เราได้ยกเลิกซ้าย สำหรับเบาะแสที่จะว่าเราเป็นใครและผู้ที่ให้ดีขึ้นหรือแย่ลงเราจะกลายเป็น แต่อีกครั้งและอีกครั้งที่เราหลีกเลี่ยงความคิดนาน ... เรายึดมั่นที่จะนำเสนอออกมาจากความระมัดระวังในอดีต และทำไมไม่หลังจากที่ทั้งหมดหรือไม่ เราได้รับสับสน เราต้องหลบหนีเช่นเราสามารถหา แต่มีความต้องการลึก ๆ ผมคิดว่าและนั่นคือความจำเป็นไม่ได้ตลอดเวลาที่แน่นอน แต่จากเวลาที่จะใช้เวลาที่จะเข้าสู่ห้องที่ยังคงอยู่ในพวกเราทุกคนที่ผ่านมาอาศัยอยู่เป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบันที่ ซึ่งผู้ตายยังมีชีวิตอยู่อีกครั้งที่เรายังมีชีวิตอยู่มากที่สุดตัวเองเพื่อ turnings และที่ที่การเดินทางของเราได้นำเรา ชื่อของห้องจำไว้ที่ห้องที่มีความอดทนกับองค์กรการกุศลที่มีความเงียบสงบของหัวใจเราจำได้มีสติในการจำในชีวิตที่เรามีชีวิตอยู่ ".

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

" เวลาเป็นสุกสำหรับมองหลังผ่านวัน , สัปดาห์ , ปี , และพยายามที่จะคิดออกว่าเรามาจากที่ไหน เราก็จะให้ลอดผ่านสิ่งที่เราทำและสิ่งที่เราได้ซ้ายยกเลิกให้เบาะแสว่าเราเป็นใครและใคร ดีขึ้นหรือเลวลง เราเป็น แต่อีกครั้งที่เราหลีกเลี่ยงการคิดนาน . . . . . . . เรายึดมั่นอยู่ในความรอบคอบของอดีตและทำไมไม่ หลังจากทั้งหมด เราสับสน เราต้องหนีออกมา เช่น เราสามารถหา แต่มันลึก ต้องยัง ฉันคิดว่า นั่นคือต้องไม่ตลอดเวลา แน่นอน แต่เวลาเข้าอยู่ภายในเรา ซึ่งที่ผ่านมาในชีวิตเป็นส่วนหนึ่งของปัจจุบันทั้งหมดที่ตายไปแล้วยังมีชีวิตอยู่ อีกครั้ง ที่เรายังมีชีวิตอยู่ส่วนใหญ่ตัวเราที่จะเลี้ยว และ เพื่อที่การเดินทางของเราจะนำเราชื่อห้องว่า ห้องที่มีความอดทน มีความรัก มีความสงบของจิตใจ เราจำ consciously จำชีวิตที่เรามีอยู่ "
.