Jian Chen did not hurry. He took a

Jian Chen did not hurry. He took a tiny sip of the alcohol. The alcohol was a rare, precious variety, but Jian Chen was unable to taste its deliciousness in his mouth at all. Instead, it was filled with bitterness.“I’m not like you, lonely and basically having no ties apart from the clansmen of the World of Forsaken Saints. I can’t come and go as I please, with nothing holding me down. There are just too many ties in this world for me. Not only are there the parents who raised me, but I also have wives and many friends who had once fought alongside me. The Saints’ World is dangerous. In this world, no one can stop us, but once we go to the Saints’ World, we’re nothing. I might never be able to see the people close to me ever again once I leave,” Jian Chen said bitterly.“So you plan on staying here forever?” Shen Jian asked.Jian Chen shook his head, “I will go to the Saints’ World, but I’m not going to leave in a hurry. At the very least, I have to spend some more time with my parents and my wives.”“Actually, you can take your parents and those close to you with you. Although they haven’t reached the Origin realm, as long as you use something that can hold people, you’ll still be able to pass through the spatial tunnel and enter the Saints’ World,” said Shen Jian.“With my current strength, it’ll be difficult to gain a stable footing in the Saints’ World. My life will be in danger from even the slightest carelessness. Am I supposed to take my parents with me and live a life on the run? If that’s the case, I might as well leave them here so they can live a peaceful and happy life instead,” Jian Chen laughed self-deprecatingly. He had never considered taking his parents with him to the Saints’ World. At the very least, he needed the power to be able to gain a stable footing in the higher world and ensure that he could protect his parents before even considering the thought.“When do you plan on leaving?” Jian Chen continued. There was a sliver of mixed feelings in his gaze for Shen Jian. After all, the two of them were people from the same world in the past, and they were now stranded in a foreign place. Although they had been opponents for a period of time, Jian Chen still felt familiar with Shen Jian.“I can leave whenever I want, but just as you’ve said, the Saints’ World is dangerous. With my current strength, I’ll probably even struggle to keep myself alive, so I planned on going with you. With our strength combined, I believe we’ll be able to gain a footing in the Saints’ World without long,” the Spiritking looked at Jian Chen and said seriously.After a slight moment of thought, Jian Chen agreed with pleasure. He said, “Alright, we can go together, but you need to give me some time.”“Alright.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เจี้ยนเฉินไม่ได้รีบร้อน เขาเอาจิบเล็ก ๆ ของเครื่องดื่มแอลกอฮอล์ เครื่องดื่มแอลกอฮอล์เป็นของหายากหลากหลายที่มีค่า แต่เจี้ยนเฉินก็ไม่สามารถที่จะได้ลิ้มรสความอร่อยของมันในปากของเขาที่ทุกคน แต่มันก็เต็มไปด้วยความขมขื่น

“ผมไม่ได้ชอบคุณเหงาและโดยทั่วไปไม่มีความสัมพันธ์ที่แตกต่างจากผู้ดีของโลกของ Forsaken เซนต์ส ฉันไม่สามารถไปไหนมาไหนผมกรุณามีอะไรถือฉันลง มีความสัมพันธ์เพียงมากเกินไปในโลกนี้สำหรับฉันเป็น ไม่เพียง แต่จะมีพ่อแม่ที่เลี้ยงฉัน แต่ฉันยังมีภรรยาและเพื่อน ๆ หลายคนที่เคยต่อสู้ครั้งหนึ่งควบคู่ไปกับฉัน นักบุญโลกเป็นสิ่งที่อันตราย ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถหยุดเรา แต่เมื่อเราไปที่นักบุญโลกเรากำลังอะไร ฉันไม่เคยอาจจะสามารถที่จะเห็นคนที่ใกล้ชิดกับผมที่เคยเป็นอีกครั้งหนึ่งที่ฉันออก” เจี้ยนเฉินกล่าวว่าขมขื่น

“ดังนั้นคุณวางแผนที่จะอยู่ที่นี่ตลอดไป?” Shen เจี้ยนถาม

เจี้ยนเฉินส่ายหัว“ฉันจะไปนักบุญโลก แต่ฉันไม่ได้ไปออกรีบร้อน อย่างน้อยที่สุดผมต้องใช้เวลามากขึ้นบางคนที่มีพ่อแม่และภรรยาของฉันของฉัน.”

“จริงๆแล้วคุณสามารถใช้ผู้ปกครองและผู้ที่ใกล้ชิดของคุณเพื่อให้คุณกับคุณ แม้ว่าพวกเขาจะยังไม่ถึงดินแดนแหล่งกำเนิดตราบใดที่คุณใช้บางสิ่งบางอย่างที่สามารถถือคนคุณจะยังคงสามารถที่จะผ่านอุโมงค์อวกาศและป้อนนักบุญโลก” Shen เจี้ยนกล่าวว่า

“ด้วยความแข็งแรงปัจจุบันของฉันมันจะเป็นเรื่องยากที่จะได้รับความมั่นคงมีเสถียรภาพในนักบุญโลก ชีวิตของฉันจะตกอยู่ในอันตรายจากความประมาทแม้เพียงน้อยนิด ฉันควรจะใช้พ่อแม่ของฉันกับฉันและชีวิตในการทำงาน? หากเป็นกรณีที่ฉันเช่นกันอาจจะปล่อยให้พวกเขาที่นี่เพื่อให้พวกเขาสามารถมีชีวิตที่เงียบสงบและมีความสุขแทน” เจี้ยนเฉินหัวเราะตัวเองดูถูก เขาไม่เคยคิดว่าการที่พ่อแม่ของเขากับเขาเพื่อนักบุญโลก อย่างน้อยที่สุดเขาต้องการอำนาจที่จะสามารถที่จะได้รับฐานรากที่มั่นคงในโลกที่สูงขึ้นและให้แน่ใจว่าเขาสามารถปกป้องพ่อแม่ของเขาก่อนที่จะได้พิจารณาจากความคิด

“เมื่อคุณวางแผนที่จะออก?” เจี้ยนเฉินอย่างต่อเนื่อง มีเศษไม้จากความรู้สึกผสมในสายตาของเขาสำหรับ Shen เจี้ยนเป็น หลังจากที่พวกเขาทั้งสองคนจากทั่วโลกเหมือนกันในอดีตที่ผ่านมาและพวกเขาติดอยู่ในขณะนี้ในสถานที่ต่างประเทศ แม้ว่าพวกเขาจะได้รับฝ่ายตรงข้ามสำหรับระยะเวลาที่เจี้ยนเฉินยังคงรู้สึกคุ้นเคยกับ Shen เจี้ยน

“ฉันจะออกเมื่อใดก็ตามที่ฉันต้องการ แต่เพียงเท่าที่คุณเคยกล่าวว่านักบุญโลกเป็นสิ่งที่อันตราย ที่มีความแข็งแรงในปัจจุบันของฉันฉันอาจจะแม้แต่ต่อสู้เพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ดังนั้นผมวางแผนไว้ว่าจะไปกับคุณ ด้วยความแข็งแกร่งของเรารวมกันผมเชื่อว่าเราจะสามารถที่จะได้รับความมั่นคงในนักบุญโลกโดยไม่ต้องยาว” ที่มี Spiritking มองที่เจี้ยนเฉินและกล่าวอย่างจริงจัง

หลังจากช่วงเวลาเล็กน้อยของความคิดเจี้ยนเฉินเห็นด้วยกับความสุข เขากล่าวว่า“เอาล่ะเราสามารถไปด้วยกัน แต่คุณจะต้องให้ฉันเวลาบาง.”

“เอาล่ะ.”

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

我愛你的好意

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เฉินเจี้ยนไม่กังวล เขาเอาจิบเล็กๆของไวน์ ไวน์นี้เป็นไวน์ที่หายากและมีค่าแต่เฉินเจี้ยนไม่ได้ลิ้มรสมันในปากของเขา แต่มันเต็มไปด้วยความเจ็บปวด
ผมไม่เหมือนคุณผมไม่มีความสัมพันธ์กับแต่ละอื่นๆโดยทั่วไปยกเว้นตระกูลที่ถูกทอดทิ้งของโลกของนักบุญ ฉันไม่สามารถมาและไปตามที่ฉันต้องการไม่มีอะไรที่สามารถทำให้ฉันลง สำหรับฉันโลกนี้มีความเกี่ยวข้องกันมาก ไม่เพียงแต่พ่อแม่ที่เลี้ยงดูฉันแต่ฉันมีภรรยาและเพื่อนๆที่เคยต่อสู้เคียงข้างฉัน โลกของนักบุญอันตราย ในโลกนี้ไม่มีใครสามารถหยุดเราได้แต่เมื่อเราเข้าสู่โลกของนักบุญเราก็ไม่มีอะไร เมื่อฉันจากไปฉันอาจจะไม่ได้เห็นคนรอบข้างอีกเฉินเจี้ยนกล่าวอย่างเจ็บปวด
ดังนั้นคุณจะอยู่ที่นี่ตลอดไป ถามเฉินเจี้ยน
เฉินเจี้ยนส่ายหน้าผมจะไปโลกของนักบุญแต่ผมจะไม่ไปอย่างรวดเร็ว อย่างน้อยฉันก็ต้องอยู่กับพ่อแม่และภรรยา
จริงๆแล้วคุณสามารถพาพ่อแม่และคนรอบข้าง แม้ว่าพวกเขาจะไม่ได้ถึงจุดเริ่มต้นของพวกเขาคุณยังสามารถเข้าถึงโลกของนักบุญผ่านอุโมงค์อวกาศถ้าคุณใช้สิ่งที่จะถือคน
ด้วยพลังปัจจุบันของฉันมันเป็นเรื่องยากที่จะตั้งหลักในโลกของนักบุญ แม้เพียงเล็กน้อยประมาทชีวิตของฉันจะถูกคุกคาม ฉันควรใช้ชีวิตที่หลบหนีกับพ่อแม่ของฉัน ถ้าเป็นเช่นนั้นฉันอาจจะทิ้งพวกเขาไว้ที่นี่และให้พวกเขามีชีวิตที่เงียบสงบและมีความสุขเฉินเจี้ยนหัวเราะกับตัวเอง เขาไม่เคยคิดที่จะพาพ่อแม่ของเขาไปยังโลกของนักบุญ อย่างน้อยเขาก็ต้องมีความสามารถที่จะยืนหยัดในโลกที่สูงขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่าเขาสามารถปกป้องพ่อแม่ของเขาก่อนที่เขาจะคิดเกี่ยวกับมัน
เมื่อคุณวางแผนที่จะไป เฉินเจี้ยนไป เขามีความรู้สึกผสมในสายตาของเฉินเจี้ยน หลังจากทั้งหมดที่พวกเขาเคยเป็นโลกเดียวกันแต่ตอนนี้พวกเขาติดอยู่ในต่างประเทศ ถึงแม้ว่าพวกเขาเคยเป็นคู่แข่งสำหรับบางเวลาแต่เฉินเจี้ยนยังรู้สึกคุ้นเคยกับชินเจี้ยน
ฉันสามารถไปเมื่อใดก็ตามที่คุณต้องการแต่อย่างที่คุณพูดโลกของนักบุญอยู่ในอันตราย ด้วยพลังปัจจุบันของฉันฉันอาจจะดิ้นรนเพื่อให้ตัวเองมีชีวิตอยู่ดังนั้นฉันวางแผนที่จะไปกับคุณ เมื่อพลังของเราถูกเพิ่มเข้าด้วยกันผมเชื่อว่าเราสามารถยืนได้อย่างรวดเร็วในโลกของนักบุญพระเจ้ามองเฉินเจี้ยนอย่างจริงจัง
หลังจากคิดเกี่ยวกับมันสักครู่เฉินเจี้ยนยินดีที่จะยอมรับมัน เขาบอกว่าโอเคเราสามารถไปด้วยกันได้แต่คุณต้องให้เวลาผมหน่อย
ก็ได้ๆ