On the other hand, Himmelfarb does

On the other hand, Himmelfarb does make explicit something that too many conservatives often do not: The news is not all bad. If America is plagued by widespread moral disarray, it is also simultaneously undergoing an unmistakable moral and religious revival.

To be sure, the prevailing values in America at the turn of the twenty-first century are those of the old counter-culture. From the mainstreaming of "alternative lifestyles," to the vulgar and violent offerings on television, to the common fear of appearing "judgmental," the subversive attitudes of the 1960s have long since achieved respectability. But degeneration is only part of the picture.

Those who lost the culture war have not gone away. They have become the opposition—"the dissident culture," Himmelfarb calls them. And while they may be heavily outgunned by the elites—academics, journalists, entertainers—"who occupy the commanding heights of the dominant culture," they are nevertheless beginning to have an effect. The New York Times, she observes, regularly reports on the "explicit sex, language and behavior" being aired on television. College students are showing more interest in religion. As baby-boomers age, many polls suggest, they are turning against the sexual permissiveness of their youth. And while many conservatives have kept themselves busy charting the signs of declining social health—crime, welfare, drug abuse, illegitimacy, promiscuity and so on—Himmelfarb correctly points out that some of these statistics have recently improved. Violent crime is down, fewer people are on welfare, and the rates of out-of-wedlock births, divorce and abortion have stabilized or even declined.

What can be done to build on these improvements? How should the traditionalists and religious conservatives who make up the dissident culture go about remoralizing American society? Here, perhaps unavoidably, One Nation, Two Cultures is at its weakest. Himmelfarb is a historian of civic culture, not an activist or a crusader, and she offers no prescription for curing the social ills from which America suffers. Indeed, she seems not to expect a cure. There will be no mass return to traditional standards, she says, no far-reaching transformation of American society. The best she hopes for is that as the influence of the current revival spreads, "more and more people [will] leave the state of denial in which they have so long taken refuge." And even about this modest prophecy she is tentative: "Historians," she cautions, "have not been notably successful in predicting the future."

Fair enough. The historian's job is to understand what happened. It is for others to figure out-or attempt to influence-what is going to happen. One Nation, Two Cultures reflects Himmelfarb's considerable strengths as a scholar: It is balanced, coherent and resolutely non-alarmist. It is a highly useful survey of where the culture wars have brought us. Himmelfarb has done an admirable job of charting how far we have sunk. It will be for other writers, inspired perhaps by her critique, to find a way to unsink us.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

บนมืออื่น ๆ Himmelfarb ให้ชัดเจนที่อนุรักษ์นิยมมากเกินไปมักจะไม่: ข่าวไม่เลว ถ้าอเมริกาจะเลือก โดย disarray แพร่คุณธรรม มันยังพร้อมจะผ่าตัดฟื้นฟูคุณธรรม และศาสนาเป็นแน่แท้เพื่อให้แน่ใจ ค่าปัจจุบันในอเมริกาที่เปิดของศตวรรษยี่สิบแรกมีของเก่าแลกเปลี่ยนวัฒนธรรม จาก mainstreaming "อื่นชีวิต การเสนอหยาบคาย และรุนแรงทางโทรทัศน์ การกลัวทั่วไปของการปรากฏ"judgmental ทัศนคติ subversive ของปี 1960 มียาวตั้งแต่ทำได้ respectability แต่เสื่อม เฉพาะบางส่วนของรูปภาพผู้ที่แพ้สงครามวัฒนธรรมยังไม่ได้ไปเก็บ พวกเขาได้กลายเป็นฝ่ายค้าน — "dissident วัฒนธรรม Himmelfarb เรียกพวกเขา และใน ขณะที่พวกเขาอาจจะหนัก outgunned โดยร่ำรวยซึ่งนักวิชาการ นักข่าว entertainers — "ผู้ครอบครองสูงนั่งของวัฒนธรรมหลัก อย่างไรก็ตามเริ่มเป็นมีผลกระทบ เดอะนิวยอร์กไทมส์ เธอพิจารณา รายงาน "เพศชัดเจน ภาษา และลักษณะการทำงาน" เป็นการแย้งในโทรทัศน์ นักเรียนแสดงความสนใจมากขึ้นในศาสนา เป็น baby-boomers อายุ แนะนำการสำรวจจำนวนมาก พวกเขาจะเปลี่ยนกับ permissiveness ทางเพศของเยาวชนของพวกเขา และใน ขณะที่อนุรักษนิยมมากได้อยู่สัญญาณของลดลงสุขภาพสังคมการสร้างแผนภูมิ — อาชญากรรม สวัสดิการ ยาการละเมิด illegitimacy, promiscuity และ — Himmelfarb ถูกต้องชี้ให้เห็นว่า บางส่วนของสถิติเหล่านี้เพิ่งพัฒนาขึ้น ความรุนแรงอาชญากรรมเป็นลง คนน้อยอยู่สวัสดิการ และราคาถูกเกิดออกสมรส หย่า และทำแท้งได้เสถียร หรือแม้แต่ปฏิเสธทำอย่างไรในการสร้างการปรับปรุงหรือไม่ วิธีควร traditionalists และอนุรักษ์นิยมทางศาสนาที่สร้างวัฒนธรรม dissident ไปเกี่ยวกับ remoralizing สังคมอเมริกัน ที่นี่ ทีล้วน ชาติใดชาติหนึ่ง สองวัฒนธรรมได้ในการกำจัดจุด Himmelfarb นักประวัติศาสตร์ของวัฒนธรรมพลเมือง ไม่มีกิจกรรม หรือเป็น crusader และเธอไม่มีใบสั่งยาสำหรับบ่ม ills สังคม suffers จากที่อเมริกา แน่นอน เธอดูเหมือนไม่ให้คาดหวังการแก้ จะมีมวลไม่กลับไปแบบมาตรฐาน เธอ บอก การแปลงไม่มีผับของสังคมอเมริกัน เธอหวังในสุดจะว่า เป็นอิทธิพลของฟื้นฟูปัจจุบันแพร่กระจาย "คนมากขึ้น [จะ] ปล่อยรัฐปฏิเสธที่จะนาน ได้หลบ ไว้" และเกี่ยวกับคำพยากรณ์นี้เจียมเนื้อเจียมตัวแม้ เธอจะไม่แน่นอน: "นักประวัติศาสตร์ เธอควรระวัง "ไม่ได้ประสบความสำเร็จในการทำนายอนาคตยวด"แฟร์พอ งานของนักประวัติศาสตร์คือการ เข้าใจว่าเกิดอะไรขึ้น เป็นคนคิดออก- หรือพยายามมีอิทธิพลอะไรจะเกิดขึ้น ประเทศ วัฒนธรรมสองหนึ่งสะท้อนให้เห็นถึงจุดแข็งสำคัญของ Himmelfarb เป็นนักวิชาการ: มันมีความสมดุล coherent และ resolutely ไม่ใช่-alarmist จะมีประโยชน์สูงสำรวจที่สงครามวัฒนธรรมได้นำเรา Himmelfarb ได้ทำงานน่าประทับใจของเท่าใดเราได้จมการสร้างแผนภูมิ มันจะเป็นผู้เขียนอื่น ๆ แรงบันดาลใจบางทีเธอวิจารณ์ หาทางไป unsink เรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ในทางตรงกันข้าม, Himmelfarb จะทำให้บางสิ่งบางอย่างที่ชัดเจนว่าพรรคอนุรักษ์นิยมมากเกินไปมักจะทำไม่ได้: ข่าวไม่ดีทั้งหมด ถ้าอเมริกาเป็นโรคความระส่ำระสายทางศีลธรรมอย่างกว้างขวางก็ยังพร้อมกันระหว่างการฟื้นฟูศีลธรรมและศาสนาแน่แท้. เพื่อให้แน่ใจว่าค่าที่เกิดขึ้นในอเมริกาที่หันของศตวรรษที่ยี่สิบเอ็ดเป็นของผู้ที่เคาน์เตอร์วัฒนธรรมเก่า จากการบูรณาการประเด็นของ "วิถีชีวิตทางเลือก" เพื่อถวายหยาบคายและรุนแรงในโทรทัศน์จะกลัวทั่วไปของการปรากฏ "ตัดสิน" ทัศนคติที่ถูกโค่นล้มของปี 1960 ได้ประสบความสำเร็จตั้งแต่ยาวเหมาะสม แต่ความเสื่อมเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพ. บรรดาผู้ที่แพ้สงครามวัฒนธรรมไม่ได้หายไป พวกเขาได้กลาย opposition- "วัฒนธรรมที่ไม่เห็นด้วย" Himmelfarb เรียกพวกเขา และในขณะที่พวกเขาอาจจะกำลังอาวุธหนักจากชนชั้น-นักวิชาการนักข่าว entertainers- "ที่ครอบครองสูงสั่งของวัฒนธรรมที่โดดเด่น" พวกเขาจะยังคงเริ่มต้นที่จะมีผลกระทบ นิวยอร์กไทม์สเธอสังเกตอย่างสม่ำเสมอรายงานเกี่ยวกับ "เพศสัมพันธ์อย่างชัดเจนภาษาและพฤติกรรม" การออกอากาศทางโทรทัศน์ นักศึกษาวิทยาลัยมีการแสดงความสนใจมากขึ้นในศาสนา ตามอายุทารก boomers, โพลล์หลายแนะนำพวกเขาจะเปลี่ยนกับการอนุญาตทางเพศของเยาวชนของพวกเขา และในขณะที่พรรคอนุรักษ์นิยมหลายคนได้เก็บไว้ที่ตัวเองไม่ว่างแผนภูมิสัญญาณของการลดลงของสังคมสุขภาพอาชญากรรมสวัสดิการยาเสพติดผิดกฎหมาย, สำส่อนและอื่น ๆ Himmelfarb อย่างถูกต้องชี้ให้เห็นว่าบางส่วนของสถิติเหล่านี้ได้ดีขึ้นเมื่อเร็ว ๆ นี้ อาชญากรรมรุนแรงจะลดลงน้อยกว่าคนที่อยู่ในการจัดสวัสดิการและอัตราการเกิดออกจากการสมรสการหย่าร้างและการทำแท้งมีเสถียรภาพหรือแม้กระทั่งการลดลง. สิ่งที่สามารถทำได้ในการสร้างการปรับปรุงเหล่านี้? วิธีควร traditionalists และอนุรักษ์นิยมทางศาสนาที่ทำขึ้นวัฒนธรรมที่ไม่เห็นด้วยไปเกี่ยวกับการ remoralizing สังคมอเมริกัน? นี่อาจจะหลีกเลี่ยงไม่ได้หนึ่งประเทศสองวัฒนธรรมที่อ่อนแอที่สุด Himmelfarb เป็นประวัติศาสตร์ของวัฒนธรรมเทศบาลไม่กิจกรรมหรือสงครามและเธอมีใบสั่งยาสำหรับการรักษาความเจ็บป่วยทางสังคมจากอเมริกาที่ได้รับความทุกข์ อันที่จริงเธอก็ดูเหมือนจะไม่คาดหวังว่าการรักษา จะไม่มีผลตอบแทนมวลมาตรฐานดั้งเดิมเธอบอกว่าไม่มีการเปลี่ยนแปลงไกลถึงของสังคมอเมริกัน ดีที่สุดที่เธอหวังคือเป็นอิทธิพลของการฟื้นตัวในปัจจุบันกระจาย "ผู้คนมากขึ้น [จะ] ออกจากรัฐของการปฏิเสธในการที่พวกเขาได้เพื่อเปิดบอลยาวหลบภัย." และแม้กระทั่งเกี่ยวกับคำทำนายนี้เจียมเนื้อเจียมตัวเธอเป็นเบื้องต้น "ประวัติศาสตร์" เธอเตือน "ยังไม่ได้รับการประสบความสำเร็จที่โดดเด่นในการทำนายอนาคต". ยุติธรรมเพียงพอ งานประวัติศาสตร์คือการทำความเข้าใจกับสิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นสำหรับคนอื่น ๆ จะคิดออกหรือพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น หนึ่งประเทศสองวัฒนธรรมสะท้อนให้เห็นถึงจุดแข็งมาก Himmelfarb เป็นนักวิชาการ: มันเป็นความสมดุลที่สอดคล้องและเฉียบขาดที่ไม่ตื่นตกใจ มันเป็นผลการสำรวจมีประโยชน์อย่างมากในการที่สงครามวัฒนธรรมได้นำเรา Himmelfarb ได้ทำงานที่น่าชื่นชมของแผนภูมิไกลแค่ไหนเราได้จมลง มันก็จะเป็นนักเขียนคนอื่นอาจจะได้แรงบันดาลใจจากคำติชมของเธอที่จะหาวิธีที่จะ unsink เรา

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

บนมืออื่น ๆ , ฮิมเมลฟาร์ทำให้ชัดเจนสิ่งที่อนุรักษ์นิยมมากเกินไปมักจะไม่ได้ : ข่าวก็ไม่ได้แย่ทั้งหมด ถ้าอเมริกาจะเต็มไปด้วยคุณธรรม กันอย่างกว้างขวาง ก็ยังได้รับการฟื้นฟูศีลธรรมและศาสนาพร้อมกันหรอก

เพื่อให้แน่ใจ ออกค่าในอเมริกาในศตวรรษที่ยี่สิบของเหล่าบรรดาวัฒนธรรมต้านเก่าจากจุดประสงค์หลักของ " ชีวิตอื่น " ให้บูชาหยาบคายและรุนแรงในโทรทัศน์ ความกลัวที่จะปรากฏทั่วไปของ " ตัดสิน " ทัศนคติซึ่งถูกโค่นล้มของปี 1960 มีความยาวตั้งแต่ได้รับความน่านับถือ แต่การเป็นเพียงส่วนหนึ่งของภาพ

ผู้ที่แพ้สงครามวัฒนธรรมก็ยังไม่หายไป พวกเขาได้กลายเป็นฝ่ายค้าน - " ด้วยวัฒนธรรม" ฮิมเมลฟาร์เรียกพวกเขา และในขณะที่พวกเขาอาจจะมากปืนโดยชนชั้นนำ นักวิชาการ สื่อมวลชน ศิลปิน - " ผู้ครอบครอง ให้ความสูงของเด่นวัฒนธรรม " พวกเขาจะยังคงเริ่มได้ผล นิวยอร์กไทม์ส , เธอสังเกตเป็นประจำรายงาน " เพศชัดเจน ภาษา และพฤติกรรม " ออกอากาศทางโทรทัศน์นักศึกษาจะแสดงความสนใจมากขึ้นในศาสนา เป็น boomers ทารกอายุ โพลล์หลายแนะนำ พวกเขาจะเปลี่ยนกับส่งผลให้มีเพศสัมพันธ์ก่อนการสมรสทางเพศของเยาวชนของพวกเขา และในขณะที่หลายพรรคอนุรักษ์นิยมได้ทำให้ตัวเองไม่ว่างแผนภูมิสัญญาณลดลง สุขภาพ สวัสดิการ สังคม อาชญากรรม ยาเสพติด และการทำผิดกฎหมาย ,ความสำส่อนและบนดังนั้น ฮิมเมลฟาร์อย่างถูกต้องชี้ให้เห็นว่าบางส่วนของสถิติเหล่านี้เพิ่งปรับปรุง อาชญากรรมรุนแรงลง คนน้อยลง มีสวัสดิการ และอัตราของการเกิดการสมรส การหย่าร้าง และการทรงตัว หรือลดลง

อะไรที่สามารถทำได้เพื่อสร้างการปรับปรุงเหล่านี้ ?อย่างไรและ traditionalists ที่สร้างวัฒนธรรมอนุรักษ์นิยมทางศาสนาไม่เห็นด้วยไปเกี่ยวกับ remoralizing สังคมอเมริกัน ? ที่นี่ อาจจะได้ หนึ่งประเทศสองวัฒนธรรม คือ ที่อ่อนแอที่สุด ฮิมเมลฟาร์เป็นนักประวัติศาสตร์วัฒนธรรมพลเมือง ไม่ใช่นักกิจกรรม หรือ สงคราม และ เธอ มี ใบสั่งยา สำหรับการบ่ม ills สังคมจากที่อเมริกาได้รับความทุกข์ แน่นอนดูเหมือนเธอไม่คาดหวัง การรักษา จะไม่มีมวลชนกลับมาตรฐานดั้งเดิม เธอกล่าวว่า ไม่มีการเปลี่ยนแปลงกว้างขวางของสังคมอเมริกัน ที่ดีที่สุดที่เธอหวังไว้ นั่นเป็นอิทธิพลของกระจาย การฟื้นฟู ปัจจุบัน " ผู้คนมากขึ้น [ จะ ] ออกจากสถานะของการปฏิเสธที่พวกเขาได้นาน ลี้ภัย และแม้แต่เรื่องคำทำนายเจียมเนื้อเจียมตัวนี้เธอแน่นอน " ประวัติศาสตร์" เธอเตือน " จะไม่ประสบความสำเร็จโดยเฉพาะอย่างยิ่งในการคาดการณ์ในอนาคต "

ยุติธรรมพอ ของนักประวัติศาสตร์ ลักษณะงาน คือ เข้าใจในสิ่งที่เกิดขึ้น มันเป็นสำหรับคนอื่น ๆที่จะคิดออกหรือความพยายามที่จะมีอิทธิพลต่อสิ่งที่จะเกิดขึ้น ชาติหนึ่ง สองวัฒนธรรมที่สะท้อนให้เห็นถึงจุดแข็งของฮิมเมลฟาร์อย่างมากในฐานะนักวิชาการ เป็นสมดุล ติดต่อกัน และเด็ดเดี่ยว ไม่ตื่นตกใจ .มันเป็นประโยชน์อย่างมาก จากการสำรวจที่สงครามวัฒนธรรมได้นำเรา ฮิมเมลฟาร์ได้กระทำงานที่น่าชื่นชมของแผนภูมิไกลแค่ไหนเราต้องจม จะให้นักเขียนคนอื่น ๆ แรงบันดาลใจอาจจะโดยการวิจารณ์เธอ เพื่อหาทาง unsink เรา