Recovery from Bankruptcy2. When Tha

Recovery from Bankruptcy
2. When Thailand floated the Baht and asked for IMF assistance, the country was
basically bankrupt. Even though it was not publicly known at the time, the Bank of Thailand
had made huge amounts of forward commitments to sell foreign currency in order to defend
the Baht against speculators.1 By the end of June 1997, net official foreign reserves2 had
fallen to only US$ 2.9 billion (see table 1). At that time, the country had about US$ 36.5
billion in short-term foreign debt, and the current account deficit was running at about one
billion US$ per month. The country was quickly running out of foreign currencies to meet its
obligations. Even though most of the short-term debt was due to borrowing by the private
sector, there were not enough foreign currencies in the country to repay the loans even if the
private sector had enough Baht for conversion to foreign currencies at the old exchange rate.
As a result, floating the Baht and seeking assistance from the IMF was unavoidable.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

การกู้คืนจากการล้มละลาย2. เมื่อประเทศไทยลอยบาท และขอความช่วยเหลือของ IMF ประเทศถูกล้มละลายโดยทั่วไป แม้ว่ามันสาธารณะขึ้นในเวลา ธนาคารแห่งประเทศไทยมีจำนวนมากของภาระผูกพันล่วงหน้าการขายเงินตราต่างประเทศเพื่อปกป้องบาท กับ speculators.1 ปลาย 1997 มิถุนายน สุทธิ reserves2 ต่างประเทศได้อย่างเป็นทางการลดลงไปเพียง 2.9 พันล้านเหรียญสหรัฐฯ (ดูตาราง 1) ในเวลานั้น ประเทศมีประมาณ 36.5 $ สหรัฐอเมริกาในตราสารหนี้ต่างประเทศระยะสั้น และล้านขาดดุลบัญชีปัจจุบันทำงานที่เกี่ยวกับพันล้าน US$ ต่อเดือน ประเทศทำงานได้อย่างรวดเร็วจากเงินตราต่างประเทศเพื่อตอบสนองความที่กำหนดไว้ แม้ว่า ส่วนใหญ่ของหนี้ระยะสั้นแก้ไขเนื่องจากการกู้ยืมโดยส่วนตัวภาค ไม่มีเงินตราเพียงพอในการชำระคืนเงินกู้แม้ว่าการภาคเอกชนมีบาทเพียงพอสำหรับการแปลงสกุลเงินต่างประเทศอัตราแลกเปลี่ยนเดิมเป็นผล เงินบาทลอยตัว และแสวงหาความช่วยเหลือจาก IMF ถูกหลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การกู้คืนจากการล้มละลาย
2 เมื่อประเทศไทยลอยบาทและขอความช่วยเหลือกองทุนการเงินระหว่างประเทศประเทศที่เป็น
พื้นล้มละลาย แม้ว่ามันจะไม่เป็นที่รู้จักต่อสาธารณชนในขณะที่ธนาคารแห่งประเทศไทย
ได้ทำจำนวนมากของภาระผูกพันหวังที่จะขายเงินตราต่างประเทศเพื่อปกป้อง
ค่าเงินบาทกับ speculators.1 ปลายเดือนมิถุนายนปี 1997 สุทธิ reserves2 ต่างประเทศอย่างเป็นทางการได้
ลดลงไป เพียง 2.9 $ พันล้าน (ดูตารางที่ 1) ในขณะที่ประเทศที่มีประมาณ 36.5 $
พันล้านดอลลาร์ในหนี้ต่างประเทศระยะสั้นและการขาดดุลบัญชีเดินสะพัดได้รับการทำงานที่ประมาณหนึ่ง
พันล้าน $ ต่อเดือน ประเทศที่ได้รับการอย่างรวดเร็ววิ่งออกมาจากสกุลเงินตราต่างประเทศเพื่อตอบสนองของ
ภาระผูกพัน แม้ว่าส่วนใหญ่ของหนี้ระยะสั้นเป็นผลมาจากการกู้ยืมจากภาคเอกชน
ภาคมีไม่มากพอที่เป็นเงินตราต่างประเทศในประเทศที่จะชำระคืนเงินกู้ยืมแม้ว่า
ภาคเอกชนมีจํานวนมากพอสำหรับการแปลงเป็นสกุลเงินตราต่างประเทศที่อัตราแลกเปลี่ยนเก่า
เป็นผลให้ค่าเงินบาทลอยตัวและการแสวงหาความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศก็หลีกเลี่ยงไม่ได้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การกู้คืนจากการล้มละลาย2 . เมื่อไทยลอยบาทและขอความช่วยเหลือ IMF ประเทศโดยทั่วไปล้มละลาย แม้ว่าจะไม่เปิดเผยว่าในช่วงเวลาที่ธนาคารแห่งประเทศไทยทำให้ยอดเงินขนาดใหญ่ของภาระผูกพันไปข้างหน้าในการขายเงินตราต่างประเทศเพื่อที่จะปกป้องบาทกับนักเก็งกำไรที่ 1 โดยสิ้นเดือนมิถุนายน 2540 เจ้าหน้าที่ต่างประเทศ reserves2 มีสุทธิลดลงเพียง US $ 2.9 พันล้าน ( ดูตารางที่ 1 ) ตอนนั้น ประเทศที่มีประมาณ US $ 36.5พันล้านดอลลาร์ในตราสารหนี้ต่างประเทศระยะสั้น และการขาดดุลบัญชีเดินสะพัด วิ่งประมาณหนึ่งพันล้านบาทต่อเดือน ประเทศจะหมดลงอย่างรวดเร็วของการตอบสนองของสกุลเงินต่างประเทศหน้าที่ แม้ว่าส่วนใหญ่ของหนี้สินระยะสั้นเนื่องจากการกู้ยืมเงินจากเอกชนภาค มีจำนวนไม่เพียงพอ สกุลเงินต่างประเทศ ในประเทศ เพื่อชําระเงินกู้แม้ว่าภาคเอกชนมีบาทเพียงพอสำหรับการแปลงสกุลเงินต่างประเทศที่อัตราแลกเปลี่ยนเก่าเป็นผลให้ลอยบาทและการแสวงหาความช่วยเหลือจากกองทุนการเงินระหว่างประเทศเป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงไม่ได้