WALT MASTERS is not a very large bo

WALT MASTERS is not a very large boy, but there is manliness in his make-up, and he himself, although he does not know a great deal that most boys know, knows much that other boys do not know. He has never seen a train of cars or an elevator in his life, and for that matter, he has never once looked upon a corn-field, a plow, a cow, or even a chicken. He has never had a pair of shoes on his feet, or gone to a picnic or a party, or talked to a girl. But he has seen the sun at midnight, watched the ice-jams on one of the mightiest of rivers, and played beneath the northern lights, the one white child in thousands of square miles of frozen widerness.

Walt has walked all the fourteen years of his life in sun-tanned, moose-hide moccasins, and he can go to the Indian camps and "talk big" with the men, and trade calico and beads with them for their precious furs. He can make bread without baking-powder, yeast or hops, shoot a moose at three hundred yards, and drive the wild wolf-dogs fifty miles a day on the packed trail.

Last of all, he has a good heart, and is not afraid of the darkness and loneliness, of man or beast or thing. His father is a good man, strong and brave, and Walt is growing up like him.

Walt was born a thousand miles or so down the Yukon, in a trading-post below the Ramparts. After his mother died, his father and he came on up the river, step by step, from camp to camp, till now they are settled down on the Mazy May Creek in the Klondike country. Last year they and several others had spent much toil and time on the Mazy May, and endured great hardships; the creek, in turn, was just beginning to show up its richness and to reward them for their heavy labor. But with the news of their discoveries, strange men began to come and go through the short days and long nights, and many unjust things they did to the men who had worked so long upon the creek.

Si Hartman had gone away on a moose-hunt, to return and find new stakes driven and his claim jumped. George Lukens and his brother had lost their claims in a like manner, having delayed too long on the way to Dawson to record them. In short, it was an old story, and quite a number of the earnest, industrious prospectors had suffered similar losses.

But Walt Masters's father had recorded his claim at the start, so Walt had nothing to fear, now that his father had gone on a short trip up the White River prospecting for quartz. Walt was well able to stay by himself in the cabin, cook his three meals a day, and look after things. Not only did he look after his father's claim, but he had agreed to keep an eye on the adjoining one of Loren Hall, who had started for Dawson to record it.

Loren Hall was an old man, and he had no dogs, so he had to travel very slowly. After he had been gone some time, word came up the river that he had broken through the ice at Rosebud Creek, and frozen his feet so badly that he would not be able to travel for a couple of weeks. Then Walt Masters received the news that old Loren was nearly all right again, and about to move on afoot for Dawson, as fast as a weakened man could.

Walt was worried, however; the claim was liable to be jumped at any moment because of this delay, and a fresh stampede had started in on the Mazy May. He did not like the looks of the newcomers, and one day, when five of them came by with crack dog-teams and the lightest of camping outfits, he could see that they were prepared to make speed, and resolved to keep an eye on them. So he locked up the cabin and followed them, being at the same time careful to remain hidden.

He had not watched them long before he was sure that they were professional stampeders, bent on jumping all the claims in sight. Walt crept along the snow at the rim of the creek and saw them change many stakes, destroy old ones, and set up new ones.

In the afternoon, with Walt always trailing on their heels, they came back down on the creek, unharnessed their dogs, and went into camp within two claims of his cabin. When he saw them make preparations to cook, he hurried home to get something to eat himself, and then hurried back. He crept so close that he could hear them talking quite plainly, and by pushing the underbrush aside he could catch occasional glimpses of them. They had finished eating and were smoking around the fire.

"The creek is all right, boys," a large, black-bearded man, evidently the leader, said, "and I think the best thing we can do is to pull out to-night. The dogs can follow the trail; besides, it's going to be moonlight. What say you?"

"But it's going to be beastly cold," objected one of the party. "It's forty below zero now."

"An' sure, can't ye keep warm by jumpin' on the sleds an' runnin' after the dogs?" cried an Irishman. "An' who wouldn't? The creek as rich as a United States mint! Faith, it's an ilegant chanst to be getting' a run fer yer money! An' if ye don't run, it's mebbe you'll not get the money at all, at all."

"That's it," said the leader. "If we can get to Dawson and record, we're rich men; and there is no telling who's been sneaking along in our tracks, watching us, and perhaps now off to give the alarm. The thing for us to do is to rest the dogs a bit, and then hit the trail as hard as we can. What do you say?"

Evidently the men had agreed with their leader, for Walt Masters could hear nothing but the rattle of the tin dishes which were being washed. Peering out cautiously, he could see the leader studying a piece of paper. Walt knew what it was at a glance—a list of all the unrecorded claims on Mazy May. Any man could get these lists by applying to the gold commissioner at Dawson.

"Thirty-two," the leader said, lifting his face to the men. "Thirty-two isn't recorded, and this is thirty-three. Come on; let's take a look at it. I saw somebody working on it when we came up this morning."

Three of the men went with him, leaving one to remain in camp. Walt crept carefully after them till they came to Loren Hall's shaft. One of the men went down and built a fire on the bottom to thaw out the frozen gravel, while the others built another fire on the dump and melted water in a couple of gold-pans. This they poured into a piece of canvas stretched between two logs, used by Loren Hall in which to wash his gold.

In a short time a couple of buckets of dirt were sent up by the man in the shaft, and Walt could see the others grouped anxiously about their leader as he proceeded to wash it. When this was finished, they stared at the broad streak of black sand and yellow gold-grains on the bottom of the pan, and one of them called excitedly for the man who had remained in camp to come. Loren Hall had struck it rich, and his claim was not yet recorded. It was plain that they were going to jump it.

Walt lay in the snow, thinking rapidly. He was only a boy, but in the face of the threatened injustice against old lame Loren Hall he felt that he must do something. He waited and watched, with his mind made up, till he saw the men began to square up new stakes. Then he crawled away till out of hearing, and broke into a run for the camp of the stampeders. Walt's father had taken their own dogs with him prospecting, and the boy knew how impossible it was for him to undertake the seventy miles to Dawson without the aid of dogs.

Gaining the camp, he picked out, with an experienced eye, the easiest running sled and started to harness up the stampeders' dogs. There were three teams of six each, and from there he chose ten of the best. Realizing how necessary it was to have a good head-dog, he strove to discover a leader amongst them; but he had little time in which to do it, for he could hear the voices of the returning men. By the time the team was in shape and everything ready, the claim-jumpers came into sight in an open place not more than a hundred yards from the trail, which ran down the bed of the creek. They cried out to him, but he gave no heed, grabbing up one of their fur sleeping-robes which lay loosely in the snow, and leaping upon the sled.

"Mush! Hi! Mush on!" he cried to the animals, snapping the keen-lashed whip among them.

The dogs sprang against the yoke-straps, and the sled jerked under way so suddenly as to almost throw him off. Then it curved into the creek, poising perilously on one runner. He was almost breathless with suspense, when it finally righted with a bound and sprang ahead again. The creek bank was high and he could not see, although he could hear the cries of the men and knew they were running to cut him off. He did not dare to think what would happen if they caught him; he only clung to the sled, his heart beating wildly, and watched the snow-rim of the bank above him.

Suddenly, over this snow-rim came the flying body of the Irishman, who had leaped straight for the sled in a desperate attempt to capture it; but he was an instant too late. Striking on the very rear of it, he was thrown from his feet, backward, into the snow. Yet, with the quickness of a cat, he had clutched the end of the sled with one hand, turned over, and was dragging behind on his breast, swearing at the boy and threatening all kinds of terrible things if he did not stop the dogs; but Walt cracked him sharply across the knuckles with the butt of the dog-whip till he let go.

It was eight miles from Walt's claim to the Yukon—eight very crooked miles, for the creek wound back and forth like a snake, "tying knots in itself," as George Lukens said. And because it was so crooked, the dogs could not get up their best speed, while the sled ground heavily on its side against the curves, now to the right, now to the left.

Travellers who had come up and down the Mazy May on foot, with packs on their backs, had declined to go around all the bends, and instead had made short cuts across the narrow necks of creek bottom. Two of his pursuers had gone back to harness the remaining dogs, but the others took advantage of these short cuts, running on foot, and before

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

แบบวอล์ไม่เด็กมาก แต่มี manliness ในการแต่งหน้าของเขา และเขาเอง แม้ว่าเขาไม่รู้มากที่เด็กชายส่วนใหญ่รู้ รู้มากที่ชายอื่นไม่ทราบ เขาไม่เคยเห็นรถไฟรถยนต์หรือลิฟต์ในชีวิตของเขา และสำหรับเรื่องที่ เขาได้เคยมอง ทุ่งข้าวโพด คันไถ วัว หรือแม้แต่ไก่ เขามีไม่เคยมีรองเท้าคู่เท้า ไปปิกนิกหรือบุคคล หรือพูดคุยกับผู้หญิง แต่เขาได้เห็นดวงอาทิตย์ในเวลาเที่ยงคืน ดูแยมน้ำแข็งหนึ่งที่ทรงพลังที่สุดของแม่น้ำ และเล่นภายใต้แสงเหนือ เด็กสีขาวหนึ่งในหลายพันตารางไมล์ของแช่แข็ง widernessวอล์ทดิสนีย์เดินสิบสี่ปีของชีวิตในอาทิตย์ tanned มูซ่อนรองเท้า และเขาสามารถไปค่ายอินเดีย และ "พูดดี" กับ ผู้ชาย และค้าคาลิโค และประคำด้วยหนังสัตว์มีค่า เขาสามารถทำขนมปัง โดย ผงเบเกอรี่ ยีสต์ หรือข้าม ยิงมูเป็นสามร้อยหลา และไดรฟ์หมาป่าหมาป่า 50 ไมล์ต่อวันบนเส้นทางที่รวบรวมล่าสุดทั้งหมด เขามีหัวใจดี และไม่กลัวความมืดและความเหงา คน หรือสัตว์ หรือสิ่งของ บิดาของเขาเป็นคนดี แข็งแรง และ กล้าหาญ และวอล์จะโตเหมือนเขาวอล์ทดิสนีย์เกิดพันไมล์ลงยูคอน ในการค้าลงด้านล่างปราการ หลังจากแม่เสียชีวิต บิดาของเขาและเขามาบนแม่น้ำ ขั้นตอน จากค่ายกับค่าย จนถึงตอนนี้ พวกเขาจะตัดสินลงครีพฤษภาคม Mazy ในเกม Klondike ปีพวกเขาและอื่น ๆ อีกหลายที่ใช้อยู้และเวลามากใน Mazy พฤษภาคม และทนลำบากมาก ครีก จะ ถูกเพียงเริ่มต้นแสดงความร่ำรวย และมอบรางวัลสำหรับแรงงานหนักของพวกเขา แต่ข่าวการค้นพบของพวกเขา คนแปลกเริ่ม มาผ่านวันสั้น และยาวได้ และหลายสิ่งที่ทำลายพวกเขาได้ให้คนที่ได้ทำงานนาน ขึ้นนั้นHartman ศรีเดินทางไปในตัวมูซล่า การส่งคืน และเงินเดิมพันใหม่ที่ขับเคลื่อนและเรียกร้องของเขาไป จอร์จ Lukens และน้องได้สูญเสียนักร้องอย่างเช่น มีช้านานบนดอว์สันบันทึกเหล่านั้น ในระยะสั้น มันเป็นเรื่องเก่า และค่อนข้างจำนวน prospectors คนได้ความ ขยันหมั่นเพียรได้ประสบการขาดทุนเหมือนกันแต่พ่อวอล์แบบมีบันทึกอ้างของเขาที่เริ่มต้น เพื่อวอล์มีอะไรต้องกลัว หลังจากที่พ่อของเขาก็หายไปในการเดินทางระยะสั้นค่าแร่แม่น้ำสีขาวสำหรับควอตซ์ วอล์ทดิสนีย์ได้ดีพักเองในกระท่อม ปรุงพระประทาน และดูแลกิจกรรม ไม่เพียงแต่เขาไม่ได้ดูหลังจากพ่อของเขาเรียกร้อง แต่เขาได้ตกลงที่จะเก็บตาบนอยู่ติดกันของลอเรนฮอลล์ ได้เริ่มต้นสำหรับดอว์สันเพื่อทำบันทึกฮอลล์ลอเรนมีชรา และเขามีสุนัขไม่ ดังนั้นเขาต้องเดินช้า ๆ หลังจากเคยหายไปเวลา คำมาแม่ว่า เขามีเสียผ่านน้ำแข็งที่ครีโรสบัด และแช่เท้านั้นว่า เขาจะไม่สามารถเดินทางสำหรับคู่ของสัปดาห์ที่ แล้ววอล์ต้นแบบได้รับข่าวว่าลอเรนเก่าถูกต้องเกือบทั้งหมดอีกครั้ง และจะไป afoot สำหรับดอว์สัน รวดเร็วเป็นคนอย่างไรไม่วอล์ทดิสนีย์ที่กังวล อย่างไรก็ตาม เรียกร้องรับผิดชอบเพิ่มขึ้นตลอดเวลาเนื่องจากความล่าช้านี้ และหนีสดได้เริ่มใน Mazy พฤษภาคม ไม่ได้ไม่ชอบลักษณะของ newcomers แล้ววันหนึ่ง เมื่อออกมาตามรอยแตกสุนัขทีมและน้ำหนักเบาที่สุดของค่ายชุด เขาได้เห็นว่า พวกเขาได้เตรียมที่จะทำให้ความเร็ว และแก้ไขตานั้น เขาล็อคขึ้นในห้องโดยสาร และตาม กันระวังถูกซ่อนเขาก็ไม่ดูให้ยาวก่อนเขาแน่ใจว่า พวกเขามืออาชีพ stampeders เงี้ยวกระโดดเรียกร้องทั้งหมดในสายตา วอล์ crept พร้อมหิมะที่ริมนั้น และเห็นพวกเขาเปลี่ยนเงินเดิมพันหลาย ทำลายคนเก่า และตั้งค่าใหม่ในช่วงบ่าย กับวอล์ต่อท้ายเสมอบนส้นเท้าของพวกเขา พวกเขากลับมาลงบนนั้น unharnessed สุนัขของพวกเขา และไปเข้าค่ายภายในเรียกร้องสองของห้องโดยสารของเขา เมื่อเขาเห็นนั้นทำให้การเตรียมการปรุงอาหาร เขารีบบ้านจะได้รับสิ่งที่กินตัวเอง แล้วรีบกลับ เขา crept ให้ปิดเขาไม่ได้ยินพวกเขาพูดค่อนข้างเถิด และ โดยการผลักดันการ underbrush ไว้เขาอาจจับเป็นครั้งคราวซึ่งพวกเขาได้ พวกเขาได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหาร และไม่สูบบุหรี่ใกล้ไฟ"นั้น เด็กผู้ชาย, " ใหญ่ bearded ดำชาย กรีซผู้นำ กล่าวว่า "และผมคิดว่า จะดึงออกเพื่อคืนสิ่งดีที่สุดที่เราสามารถทำ สุนัขสามารถปฏิบัติตามแนวทาง จึง มันเป็นไปได้แสงจันทร์ สิ่งที่พูดคุณ""แต่มันจะ เย็น beastly ," objected ฝ่ายหนึ่ง "มันเป็นสี่สิบด้านล่างนี้เป็นศูนย์""An' แน่ใจ ไม่เยทำให้อบอุ่น โดย jumpin' บน sleds ยัง an' runnin' หลังจากสุนัข" ร้องเป็น Irishman "An' ที่จะไม่ ครีกร่ำรวยที่มินท์สหรัฐอเมริกา ความเชื่อ เป็น chanst ilegant ที่จะได้รับ "เงิน yer fer รัน An' ถ้าท่านไม่ทำงาน เป็น mebbe ที่คุณจะไม่ได้รับเงินทั้งหมด ทั้งหมด""ใช่ กล่าวว่า ผู้นำ "ถ้าเราสามารถไปดอว์สันและบันทึก เราคนรวย และมีไม่บอกใครได้แล้วด้อมตามในเพลงของเรา ดู เรา และบางทีตอนนี้ปิดให้ปลุก สิ่งที่เราทำจะเหลือสุนัขเล็ก แล้ว กดบันทึกเป็นยากที่เราสามารถ สิ่งที่คุณพูดหรือไม่"อย่างเห็นได้ชัดคนได้ตกลงกับผู้นำของเขา สำหรับต้นแบบวอล์ไม่ได้ยินแต่สั่นอาหารดีบุกซึ่งมีการล้าง ทุกทีออกเดิน เขาได้เห็นผู้นำที่ศึกษาชิ้นส่วนของกระดาษ วอล์ทดิสนีย์รู้สิ่งที่มันเป็นได้อย่างรวดเร็ว — รายการ unrecorded อ้างใน Mazy พฤษภาคม คนสามารถรับรายการเหล่านี้ โดยใช้หลวงทองที่ดอว์สัน"สามสิบสอง ผู้นำกล่าว ยกหน้าที่ให้กับ "สามสิบสองไม่ได้บันทึก และนี้คือสามสิบสาม มา ลองมาดูได้ ผมเห็นคนทำเมื่อเรามาเช้านี้"สามคนไปกับเขา จากหนึ่งยังคงอยู่ในค่าย วอล์ crept อย่างพวกเขาจนกว่าพวกเขามาถึงเพลาลอเรนฮอลล์ คนหนึ่งไปลง และสร้างไฟบนล่างให้ทรานออกจากกรวดน้ำแข็ง คนสร้างไฟอื่นในการถ่ายโอนข้อมูล และหลอมน้ำกี่กระทะทอง นี้พวกเขา poured เป็นชิ้นส่วนของผืนผ้าใบยืดระหว่างสองล็อก ใช้ศาลาลอเรนที่ล้างทองของเขาในช่วงเวลาสั้นๆ สองถังสกปรกมีส่งค่า โดยคนในเพลา และวอล์สามารถเห็นการอื่น ๆ จัดกลุ่มกังวลใจเกี่ยวกับผู้นำของเขาเป็นเขาครอบครัวเพื่อล้าง เมื่อนี้ทำเสร็จแล้ว พวกเขาจ้องไปที่สีดำสีเหลือง และหาดทรายทองธัญพืชอับกว้างก้นกระทะ และหนึ่งในนั้นเรียกว่าสำหรับคนที่มีอยู่ในค่ายมาขึ้ง หอประชุมลอเรนได้หลงมันรวย และข้อเรียกร้องของเขาไม่ได้บันทึก มันเป็นธรรมดาที่พวกเขาจะข้ามได้วอล์เลย์ในหิมะ คิดอย่างรวดเร็ว เขาเป็นเพียงเด็กชาย ได้หน้าความอยุติธรรมคามกับฮอลล์ลอเรนง่อยเก่า เขารู้สึกว่า เขาต้องทำบางสิ่งบางอย่าง เขารอ และเฝ้า ดู ด้วยจิตใจของเขาประกอบด้วย จนเขาเห็นคนเริ่มตารางค่าเงินเดิมพันใหม่ เขาตระเวนไปจนถึงไม่ได้ยิน แล้วยากจนเข้าไปในค่ายของ stampeders ที่ใช้ พ่อของวอล์ทดิสนีย์ได้นำสุนัขของตนเองกับเขาแร่ และเด็กรู้ว่าไม่มีสำหรับเขาที่จะทำการเซเว่นตี้ไมล์ดอว์สัน โดยความช่วยเหลือของสุนัขเขาดึงดูดค่าย รับ มีตามีประสบการณ์ เลื่อนการทำงานที่ง่ายที่สุด และเริ่มต้นเทียมค่าสุนัข stampeders' มีทีมงานสามหกแต่ละ และจาก เขาเลือกสิบดี ตระหนักถึงว่าจำเป็นก็ให้ดีหัวสุนัข เขา strove เยือนผู้นำหมู่พวกเขา แต่เขามีเวลาน้อยที่จะทำ สำหรับเขาอาจได้ยินเสียงของผู้ชายกลับมา โดยเวลาทีมอยู่ในรูปร่าง และทุกอย่างพร้อม ปลอกเรียกร้องมาเป็นสายตาเปิดทำการไม่เกินร้อยเมตรจากทาง ซึ่งวิ่งลงเตียงนั้น พวกเขาร้องเขา แต่เขาให้ไม่เคร่งครัด โลภค่าหนึ่งของพวกเขาขนนอนคลุมที่วางซึ่งในหิมะ และกระโจนตามการเลื่อน"Mush สวัสดี Mush บน "เขาก็ร้องไปสัตว์ จัดระยะแส้ lashed ตาในหมู่พวกเขาสุนัข sprang กับสายแอก และเลื่อนที่ jerked เดินทางมาก็เพื่อเป็นเกือบโยนเขาออก แล้ว ก็โค้งลงครีก poising perilously บนรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง เขาถูกเกือบกระหอบ ด้วยใจจดใจจ่อ เมื่อสุดท้าย righted กับการผูก และ sprang ล่วงหน้าอีกครั้ง ธนาคารครีถูกสูง และเขาไม่สามารถ เห็น ถึงแม้ว่าเขาอาจได้ยินเสียงร้องของมนุษย์ และรู้ว่า พวกเขาได้ทำการตัดเขาออก เขาไม่กล้าคิดอะไรจะเกิดขึ้นถ้าพวกเขาจับเขา เขาเพียงพืชการเลื่อน หัวใจตีอาละวาด และดูริมหิมะของธนาคารด้านบนเขาทันใดนั้น ช่วงนี้หิมะริมมาตัวบินของ Irishman ซึ่งมี leaped ตรงสำหรับการลากเลื่อนในความพยายามที่หมดหวังจะจับมัน แต่เขาได้ทันทีสายเกินไป โดดเด่นด้านหลังมากของมัน เขาถูกโยนจากเท้า ย้อนหลัง ในหิมะ ยัง ด้วย quickness ของ cat เขามีคลัตช์สิ้นเลื่อนด้วยมือหนึ่ง เก็บ ถูกลากอยู่บนเต้านมของเขา ด่าทอการสบถที่เด็ก และคุกคามของสิ่งชั่วร้ายทุกชนิดถ้าเขาไม่หยุดสุนัข แต่วอล์แตกเขาอย่างรวดเร็วข้ามอย่างรุนแรงกับก้นของสุนัขยัดจนเขาปล่อยมันเป็นไมล์แปดจากการร้องของวอล์ทดิสนีย์ยูคอน – แปดมากคดสะสม ครีแผลและกลับชอบงู "ผูก knots ในตัวเอง เป็นจอร์จ Lukens กล่าวว่า และสุนัขได้รับเร็วของพวกเขาดีที่สุด ในขณะที่พื้นเลื่อนมากตะแคงกับเส้นโค้ง การขวา ทางซ้ายไม่ก็คดดังนั้นคนมาขึ้น Mazy พฤษภาคมเท้า มีชุดบนหลังของพวกเขา ได้ปฏิเสธไปจัดฟันทั้งหมด แล้วแต่ มีการตัดสั้นข้ามคอแคบของครีกด้านล่าง สอง pursuers ของเขาเดินทางกลับเทียมสุนัขเหลืออยู่ แต่คนเอาสิ่งของเหล่านี้ตัดสั้น เท้า และก่อน

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

WALT MASTERS ไม่ได้เป็นเด็กที่มีขนาดใหญ่มาก แต่มีความเข้มแข็งในการแต่งหน้าของเขาและตัวเขาเองถึงแม้เขาจะไม่ทราบว่าการจัดการที่ดีว่าชายส่วนใหญ่รู้ว่ารู้มากที่เด็กคนอื่น ๆ ไม่ทราบว่า เขาไม่เคยเห็นรถไฟของรถยนต์หรือลิฟท์ในชีวิตของเขาและสำหรับเรื่องที่เขาได้ไม่เคยมองว่าข้าวโพดเขตไถวัวหรือแม้กระทั่งไก่ เขาไม่เคยมีคู่ของรองเท้าที่เท้าของเขาหรือไปปิกนิกหรือบุคคลหรือพูดคุยกับหญิงสาวคนหนึ่ง แต่เขาได้เห็นดวงอาทิตย์ในเวลาเที่ยงคืนเฝ้าน้ำแข็งติดขัดบนหนึ่งในแกล้วกล้าของแม่น้ำและเล่นใต้แสงเหนือที่เด็กคนหนึ่งสีขาวในหลายพันตารางไมล์ของ widerness แช่แข็ง. วอลต์ได้เดินทั้งหมดสิบสี่ปีที่ผ่านมา ชีวิตของเขาในดวงอาทิตย์ดำขำ, รองเท้าหนังนิ่มสวยซ่อนและเขาสามารถไปที่ค่ายอินเดียและ "พูดคุยใหญ่" กับผู้ชายและผ้าดิบค้าและลูกปัดกับพวกเขาขนอันมีค่าของพวกเขา เขาสามารถทำขนมปังโดยไม่ต้องอบผงยีสต์หรือกระโดดยิงกวางที่สามร้อยหลาและไดรฟ์ป่าหมาป่าสุนัขห้าสิบไมล์ต่อวันบนเส้นทางที่เต็มไป. สุดท้ายของทุกเขามีหัวใจที่ดีและไม่ได้ กลัวความมืดและความเหงาของคนหรือสัตว์หรือสิ่งที่ พ่อของเขาเป็นคนดีที่แข็งแกร่งและกล้าหาญและวอลท์ที่มีการเติบโตขึ้นอย่างเขา. วอลต์เกิดพันไมล์หรือเพื่อลงยูคอนในการซื้อขายโพสต์ด้านล่างเชิงเทิน หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิตและพ่อของเขามาขึ้นไปตามแม่น้ำของเขาทีละขั้นตอนจากค่ายค่ายจนถึงตอนนี้พวกเขาจะถูกตัดสินลงบน Mazy พฤษภาคมครีกในประเทศ Klondike ปีที่ผ่านมาพวกเขาและคนอื่น ๆ หลายคนใช้เวลาทำงานหนักมากและเวลาบน Mazy พฤษภาคมและทนความยากลำบากที่ดี; ลำห้วยในที่สุดก็เป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะแสดงความมีชีวิตชีวาและเพื่อตอบแทนพวกเขาสำหรับผู้ใช้แรงงานหนักของพวกเขา แต่ที่มีข่าวของการค้นพบของพวกเขาคนแปลกเริ่มเข้ามาและผ่านวันคืนในระยะสั้นและยาวและสิ่งที่ไม่เป็นธรรมจำนวนมากที่พวกเขาทำกับคนที่เคยร่วมงานมานานตามลำห้วย. ศรีฮาร์ทแมนได้ไปออกไปใน moose- ล่าจะกลับมาและพบว่าเงินเดิมพันใหม่ขับเคลื่อนและเรียกร้องของเขาเพิ่มขึ้น จอร์จ Lukens และพี่ชายของเขาได้สูญเสียการเรียกร้องของพวกเขาในลักษณะที่เหมือนมีการล่าช้านานเกินไปในทางที่จะดอว์สันที่จะบันทึกพวกเขา ในระยะสั้นจะเป็นเรื่องเก่าและค่อนข้างเป็นจำนวนจริงจังแร่ขยันได้รับความเสียหายที่คล้ายกัน. แต่พ่อของวอลท์โทได้บันทึกเรียกร้องของเขาที่เริ่มต้นเพื่อให้วอลต์ไม่ได้มีอะไรที่จะต้องกลัวขณะที่พ่อของเขาได้หายไป การเดินทางระยะสั้นขึ้นแม่น้ำแร่ควอทซ์สีขาว วอลท์เป็นอย่างดีสามารถที่จะอยู่ด้วยตัวเองในห้องโดยสาร, การปรุงอาหารของเขาสามมื้อต่อวันและดูแลสิ่ง ไม่เพียง แต่เขาดูหลังจากที่การเรียกร้องของพ่อของเขา แต่เขาได้ตกลงที่จะเก็บตาบนติดหนึ่งในลอเรนฮอลล์ที่ได้เริ่มต้นสำหรับดอว์สันที่จะบันทึกมัน. ลอเรนฮอลล์เป็นชายชราคนหนึ่งและเขาก็มีสุนัขไม่ให้เขา ต้องเดินทางช้ามาก หลังจากที่เขาได้รับหายไปบางเวลาคำแม่น้ำขึ้นมาว่าเขาได้หักผ่านน้ำแข็งที่ Rosebud ครีกและแช่แข็งเท้าของเขาจึงไม่ดีว่าเขาจะไม่สามารถที่จะเดินทางสำหรับคู่ของสัปดาห์ที่ผ่านมา จากนั้นวอลท์โทได้รับข่าวที่เก่าลอเรนเกือบทั้งหมดที่ถูกต้องอีกครั้งและเกี่ยวกับการที่จะไปเคลื่อนไหวสำหรับดอว์สัน, เร็วที่สุดเท่าที่จะทำได้คนอ่อนแอ. วอลท์เป็นห่วงอย่างไรก็ตาม; การเรียกร้องก็มีแนวโน้มที่จะเพิ่มขึ้นในช่วงเวลาใดเพราะความล่าช้านี้และแตกตื่นสดได้เริ่มต้นในเดือนพฤษภาคม Mazy เขาไม่ชอบรูปลักษณ์ของผู้มาใหม่และวันหนึ่งเมื่อห้าของพวกเขามาโดยมีทีมสุนัขแตกและมีน้ำหนักเบาที่สุดของชุดการตั้งแคมป์ที่เขาจะได้เห็นว่าพวกเขาพร้อมที่จะทำให้ความเร็วและมีมติให้เก็บตาบน พวกเขา ดังนั้นเขาจึงถูกขังไว้ในห้องโดยสารและตามพวกเขาเป็นในเวลาเดียวกันระมัดระวังที่จะยังคงซ่อนอยู่. เขาไม่ได้เฝ้าดูพวกเขานานก่อนที่เขาแน่ใจว่าพวกเขาแตกตื่นมืออาชีพใจรักการกระโดดการเรียกร้องทั้งหมดในสายตา วอลท์พุ่งพร้อมหิมะที่ริมลำห้วยและเห็นพวกเขาเปลี่ยนเดิมพันหลายทำลายคนเก่าและการตั้งค่าใหม่. ในช่วงบ่ายกับวอลท์มักจะต่อท้ายบนส้นเท้าของพวกเขากลับมาลงบนลำห้วย unharnessed ของพวกเขา สุนัขและเดินเข้าไปในค่ายภายในสองเรียกร้องของห้องโดยสารของเขา เมื่อเขาเห็นพวกเขาทำให้การเตรียมการปรุงอาหารเขารีบกลับบ้านที่จะได้รับบางสิ่งบางอย่างที่จะกินตัวเองแล้วรีบกลับ เขาพุ่งใกล้เพื่อที่เขาจะได้ยินพวกเขาพูดค่อนข้างชัดถ้อยชัดคำและพุ่มไม้โดยการผลักดันกันที่เขาจะจับมองเห็นโอกาสของพวกเขา พวกเขาได้เสร็จสิ้นการรับประทานอาหารและการสูบบุหรี่รอบกองไฟ. "ลำห้วยเป็นสิ่งที่ถูกชาย" ที่มีขนาดใหญ่, คนดำมีหนวดมีเคราอย่างเห็นได้ชัดผู้นำกล่าวว่า "และฉันคิดว่าสิ่งที่ดีที่สุดที่เราสามารถทำได้คือการดึงออกไป . มืดคืนสุนัขสามารถปฏิบัติตามเส้นทาง;. นอกจากจะเป็นไปได้แสงจันทร์สิ่งที่บอกว่าคุณ " "แต่มันจะเป็นสัตว์ป่าเย็น" คัดค้านหนึ่งของพรรค "มันเป็นสี่สิบด้านล่างเป็นศูนย์ขณะนี้." "'แน่ใจว่าพวกท่านไม่สามารถให้อบอุ่นโดย Jumpin' ในใจ 'แจกจ่ายหลังจากที่สุนัขได้หรือไม่" ร้องชาวไอริช "'ที่จะไม่? ลำห้วยรวยเท่าสหรัฐอเมริกามิ้นท์ศรัทธา! ก็ chanst ilegant จะได้รับ' การทำงานเธอมีเงินกะ! 'ถ้าท่านไม่ได้ทำงานก็ mebbe คุณจะไม่ได้รับ เงินที่ทุก at all. " "นั่นมัน" ผู้นำกล่าวว่า "ถ้าเราสามารถไปที่ดอว์สันและบันทึกเราคนรวย. และไม่มีการบอกผู้ที่ได้รับด้อมพร้อมในเพลงของเราดูเราและบางทีตอนนี้ออกไปให้การเตือนภัยเป็นสิ่งที่เราจะทำคือการพักผ่อน สุนัขบิตและจากนั้นกดเส้นทางอย่างหนักเท่าที่เราสามารถ. อะไรที่คุณพูด? " เห็นได้ชัดว่ามีคนเห็นด้วยกับผู้นำของพวกเขาสำหรับปริญญาโทวอลต์สามารถได้ยินเสียงอะไร แต่สั่นของอาหารกระป๋องที่ถูกล้าง peering ออกระมัดระวังเขาจะได้เห็นผู้นำการศึกษาชิ้นส่วนของกระดาษ วอลท์รู้ว่าสิ่งที่มันเป็นของอย่างรวดเร็ว-รายการเรียกร้องมิได้บันทึกไว้ใน Mazy พฤษภาคม คนหนึ่งคนใดจะได้รับรายชื่อเหล่านี้โดยใช้การบัญชาการทองที่ดอว์สัน. "สามสิบสอง" ผู้นำกล่าวว่าการยกใบหน้าของเขากับผู้ชาย "สามสิบสองจะไม่ถูกบันทึกและนี่คือสามสิบสามมา.. ลองมาดูที่มันผมเห็นคนที่ทำงานกับมันเมื่อเราขึ้นมาในเช้าวันนี้." สามคนไปกับเขาทิ้งอย่างใดอย่างหนึ่ง จะยังคงอยู่ในค่าย วอลท์พุ่งอย่างระมัดระวังหลังจากที่พวกเขาจนกว่าพวกเขาจะมาถึงเพลาของลอเรนฮอลล์ หนึ่งในคนที่ลงไปและสร้างไฟที่อยู่ด้านล่างจะละลายออกกรวดแช่แข็งในขณะที่คนอื่น ๆ ที่สร้างขึ้นไฟอื่นในการถ่ายโอนข้อมูลและการละลายน้ำในสองสามทองกระทะ ที่พวกเขาเทลงในชิ้นส่วนของผืนผ้าใบขึงระหว่างสองล็อกที่ใช้โดยลอเรนฮอลล์ในการที่จะล้างทองของเขา. ในช่วงเวลาสั้น ๆ ไม่กี่ถังของสิ่งสกปรกที่ถูกส่งขึ้นโดยคนในเพลาและวอลท์จะได้เห็นคนอื่น ๆ การจัดกลุ่มความกังวลใจเกี่ยวกับการเป็นผู้นำของพวกเขาในขณะที่เขาเดินไปล้างมัน เมื่อเสร็จพวกเขาจ้องมองมาที่แนวกว้างของหาดทรายสีดำและธัญพืชทองสีเหลืองบนด้านล่างของกระทะและเป็นหนึ่งในพวกเขาเรียกว่าตื่นเต้นสำหรับคนที่ยังคงอยู่ในค่ายที่จะมา ลอเรนฮอลล์ได้หลงมันอุดมไปด้วยและการเรียกร้องของเขาไม่ได้บันทึกไว้ยัง มันเป็นธรรมดาที่พวกเขากำลังจะกระโดดมัน. วอลต์อยู่ในหิมะคิดอย่างรวดเร็ว เขาเป็นเพียงเด็กผู้ชายคนหนึ่ง แต่ในการเผชิญกับความอยุติธรรมที่ถูกคุกคามกับลอเรนฮอลล์เก่าง่อยเขารู้สึกว่าเขาจะต้องทำอะไรบางอย่าง เขารอและเฝ้าดูด้วยความคิดของเขาที่สร้างขึ้นจนเขาเห็นคนเริ่มที่จะเผชิญหน้ากับเดิมพันใหม่ จากนั้นเขาก็คลานออกไปจนถึงวันที่ออกจากการได้ยินและบุกเข้าไปในการทำงานสำหรับค่ายแตกตื่น พ่อของวอลท์ได้รับสุนัขของตัวเองกับเขาแร่และเด็กรู้ว่าเป็นไปไม่ได้มันเป็นสำหรับเขาที่จะดำเนินการเจ็ดสิบไมล์ดอว์สันโดยความช่วยเหลือของสุนัข. ดึงดูดค่ายที่เขาหยิบออกมากับตาที่มีประสบการณ์ที่ง่ายที่สุดในการทำงาน เลื่อนและเริ่มที่จะควบคุมสุนัขขึ้นแตกตื่น ' มีสามทีมหกแต่ละคนและจากนั้นเขาเลือกที่สิบของที่ดีที่สุด ทราบว่ามันเป็นสิ่งที่จำเป็นที่จะมีการดีหัวสุนัขที่เขาพยายามที่จะค้นพบผู้นำในหมู่พวกเขา; แต่เขามีเวลาน้อยในการที่จะทำมันสำหรับเขาจะได้ยินเสียงของคนที่กลับมา เมื่อถึงเวลาที่ทีมอยู่ในรูปร่างและทุกอย่างพร้อมเรียกร้องจัมเปอร์-เดินเข้ามาเห็นในสถานที่เปิดได้ไม่เกินร้อยหลาจากทางซึ่งวิ่งลงเตียงของลำห้วย พวกเขาร้องออกมากับเขา แต่เขาให้ระวังไม่โลภขึ้นหนึ่งในเสื้อคลุมนอนขนของพวกเขาซึ่งวางอยู่อย่างอิสระในหิมะและกระโจนเมื่อเลื่อน. "ข้าวต้ม! Hi! ข้าวต้มใน!" เขาร้องกับสัตว์หักแส้ฟาด-กระตือรือร้นในหมู่พวกเขา. สุนัขกระโดดกับแอกสาย-และเลื่อนกระชากภายใต้วิธีการเพื่อให้เป็นไปได้ก็เกือบจะโยนเขาออก จากนั้นก็จะโค้งลงในลำห้วย poising น่ากลัวรองชนะเลิศอันดับหนึ่ง เขาก็เกือบจะหายใจด้วยใจจดใจจ่อเมื่อในที่สุดมันก็ทรงตัวด้วยถูกผูกไว้และกระโดดไปข้างหน้าอีกครั้ง ธนาคารลำห้วยสูงและเขาไม่สามารถมองเห็นแม้ว่าเขาจะได้ยินเสียงร้องของมนุษย์และรู้ว่าพวกเขาวิ่งไปตัดเขาออก เขาไม่กล้าที่จะคิดว่าสิ่งที่จะเกิดขึ้นถ้าพวกเขาจับเขา; เขายังยึดติดกับเลื่อนหัวใจของเขาเต้นเหยงและดูหิมะขอบของธนาคารดังกล่าวข้างต้นเขา. ทันใดนั้นมากกว่านี้หิมะขอบมาร่างกายบินของชาวไอริชที่ได้กระโดดตรงเลื่อนในความพยายาม ที่จะจับมัน แต่เขาก็สายเกินไปทันที ที่โดดเด่นในด้านหลังมากของมันเขาถูกโยนลงมาจากเท้าของเขาย้อนกลับลงไปในหิมะ แต่ด้วยความรวดเร็วของแมวเขากำท้ายของการเลื่อนด้วยมือข้างหนึ่งที่หันไปและถูกลากอยู่เบื้องหลังบนหน้าอกของเขาสาบานที่เด็กและคุกคามทุกชนิดของสิ่งที่น่ากลัวถ้าเขาไม่ได้หยุดสุนัข ; แต่วอลท์แตกเขาอย่างรวดเร็วทั่วนิ้วกับก้นของสุนัขแส้จนเขาปล่อยให้ไป. มันเป็นแปดไมล์จากการเรียกร้องของวอลท์กับยูคอนแปดไมล์คดเคี้ยวมากสำหรับลำห้วยแผลไปมาเหมือนงู "ผูก นอตในตัวเอง "ขณะที่จอร์จ Lukens กล่าวว่า และเพราะมันเป็นคดเคี้ยวให้สุนัขไม่สามารถรับได้ถึงความเร็วที่ดีที่สุดของพวกเขาในขณะที่พื้นดินอย่างหนักเลื่อนด้านข้างกับเส้นโค้งตอนนี้ไปทางขวาตอนนี้ไปทางซ้าย. นักท่องเที่ยวที่ได้มาขึ้นและลง Mazy อาจบน เท้ากับแพ็คบนหลังของพวกเขาได้ปฏิเสธที่จะไปรอบโค้งทั้งหมดและแทนที่จะได้ทำตัดสั้นข้ามคอแคบของลำห้วยด้านล่าง สองที่ไล่ล่าเขาได้ไปกลับไปควบคุมสุนัขที่เหลือ แต่คนอื่น ๆ ใช้ประโยชน์จากตัดสั้นเหล่านี้ทำงานบนเท้าและก่อนที่จะ

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

วอลท์นายเป็นเด็กที่ไม่ใหญ่มาก แต่ไม่มีความเป็นลูกผู้ชายในการแต่งหน้าของเขา และตัวเขาเอง แต่เขาไม่ทราบว่าการจัดการที่ดีที่คนส่วนใหญ่รู้ รู้ดี ที่คนอื่นไม่รู้ เขาไม่เคยเห็นรถไฟรถยนต์หรือลิฟต์ในชีวิตของเขา และที่สำคัญ เขาไม่เคยมองไร่ข้าวโพด , ไถ , วัว , หรือแม้กระทั่งไก่ เขาไม่เคยมีคู่ของรองเท้าที่เท้าของเขาหรือไปปิกนิก หรืองานเลี้ยง หรือพูดคุยกับสาว แต่เขาได้เห็นพระอาทิตย์ตอนเที่ยงคืน ดูน้ำแข็งติดหนึ่งในที่ยิ่งใหญ่ที่สุดของแม่น้ำ และเล่นภายใต้ไฟภาคเหนือ , ตัวขาวเด็กในพันตารางไมล์ของแช่แข็ง widerness

วอลต์ได้เดินตลอดสิบสี่ปีของชีวิตของเขาในอาทิตย์ดำขำ , มูสซ่อนรองเท้าหนังนิ่มและเขาสามารถไปค่ายอินเดียและ " พูดเยอะ " กับผู้ชาย และการค้าผ้าดิบและลูกปัดกับพวกเขา furs ล้ำค่าของพวกเขา เขาสามารถทำขนมปังโดยไม่มีผงฟู ยีสต์ หรือ กระโดด ยิง Moose ที่สามร้อยหลา และขับสุนัขป่าหมาป่าห้าสิบไมล์วันในบริการจัดเส้นทาง

สุดท้าย เขามีจิตใจดี ไม่กลัวความมืด และความเหงา ของมนุษย์หรือสัตว์หรือสิ่งของพ่อของเขาเป็นผู้ชายที่ดี แข็งแรง และกล้าหาญ และวอลท์ เติบโตขึ้นเหมือนเขา

เดี๋ยวเกิดพันไมล์หรือดังนั้นลงยูคอนในการซื้อขายโพสต์ด้านล่างเชิงเทิน . หลังจากที่แม่ของเขาเสียชีวิต พ่อของเขาและเขาขึ้นมาบนแม่น้ำ , ขั้นตอนโดยขั้นตอนที่ค่ายทหาร จนถึงตอนนี้พวกเขาจะนั่งลงบนมาซี่อาจครีกในประเทศ Klondike .ปีก่อน และหลายอื่น ๆได้ใช้เวลาทำงานมากและเวลาในมาซี่ อาจ และทนความยากลำบากมาก ลำธาร จะเป็นเพียงการเริ่มต้นที่จะแสดงขึ้นของความมั่งคั่งและเพื่อตอบแทนพวกเขาสำหรับการใช้งานหนักของพวกเขา แต่กับข่าวของการค้นพบของพวกเขา , ชายแปลกหน้าเริ่มมาและผ่านกลางวันสั้น กลางคืนยาวและหลายเรื่องก็ไม่ยุติธรรมกับคนที่ทำงานมานานตามลำห้วย

ศรีฮาร์ทแมนได้หายไปใน Moose ล่าสัตว์ ให้กลับมาหาใหม่ ขับเคลื่อน และเรียกร้องเงินเดิมพันของเขากระโดด จอร์จ ลูเคินส์ และน้องชายของเขาได้สูญเสียการเรียกร้องของพวกเขา ในลักษณะเช่น มีความล่าช้ายาวเกินไปในทางดอว์สันที่จะบันทึกพวกเขา ในระยะสั้น , มันเป็นข่าวเก่า และค่อนข้างเป็นหมายเลขของจริงจังขยันตัวแทนได้รับความเดือดร้อนขาดทุนเหมือนกัน

แต่พ่อของวอลท์นายได้บันทึกการเรียกร้องของเขาที่เริ่มต้นดังนั้นวอลต์ ไม่มีอะไรต้องกลัว ตอนนี้ที่พ่อของเขาได้จากไปเดินทางสั้น ๆขึ้นสีขาวแม่น้ำหาแร่ควอตซ์ วอลท์ก็สามารถอยู่ได้ด้วยตัวเองในกระท่อม คุกเขาวันละสามมื้อ และมองตาม ไม่เพียง แต่เขาดูแลข้อเรียกร้องของบิดาของเขาแต่เขาได้ตกลงที่จะเก็บตาบนติดหนึ่งของลอเรนฮอลล์ที่มีการเริ่มต้นสำหรับดอว์สันที่จะบันทึกมัน

ลอเรนฮอลล์เป็นคนแก่ และเขาไม่มีหมา ดังนั้นเขาจึงเดินทางช้ามาก หลังจากที่เขาจากไปได้บ้าง คำมา แม่น้ำที่เขาได้หักผ่านน้ำแข็งใน Rosebud ครีก , และแช่แข็งเท้าของเขามากว่าเขาจะไม่สามารถที่จะเดินทางสำหรับสองสามสัปดาห์