- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
Postmodernism means different thing
Postmodernism means different things to different people. Linguistically,
it must refer to some sort of reaction to unbridled or overzealously modern
attitudes or practices. Charles Jencks shows how postmodern architects, for
instance, have reacted against the cheap utilitarian designs they view as
symptomatic of “Protestant” industrialism.1 Crucially, architects continue to
rely on industrial processes; so Jencks defines postmodernism as a way forward
that more self-consciously applies modern “discoveries.” Postmodern
educational thought, likewise, responds to the dilemmas posed by modern
education, such as the ways it might impinge upon minority communities in
society seeking out and sustaining their particular conceptions of knowledge,
truth, and the good. Friedrich Nietzsche is one thinker who can be referred to
here who sought in the early modern era to expose proponents of the
Enlightenment’s ideals of rationality and progress as “sly defenders of their
prejudices which they christen[ed] ‘truths’.”2 This essay considers the potential
merit of a Nietzschean postmodern education in light of his criticality toward
modern projects like schooling and the morality of individuals serving each
other in society in the name of progress, development, enlightenment, and so
on.
Nietzsche and postmodern philosophy more generally are not easy topics
for discussion. Regularly misappropriated by both philosophers and politicians,
still sparking debates about the right way to “unlock the hidden educator in the
philosopher,”3 Nietzsche’s style and methods of argumentation provide a
substantial challenge to any reader. Diverse, often incompatible interpretations
of his various writings can be surprisingly difficult to distinguish as correct or
incorrect, given his dramatic, often sarcastic way of juxtaposing his views with
various contemporaries. His creatively critical method has influenced many of
those regarded as postmodern thinkers today, such as: Michel Foucault, Jean-
François Lyotard, and Judith Butler. Perhaps owing in part to the complexity of
their writing, Nietzsche and these so-called postmodernists are regularly
dismissed by many as unnecessarily difficult or nihilistically critical, bordering
on (if not personifying) the position of moral relativism. Yet there are others
who read their works more sympathetically, as socially conscientiousæif not
particularly moralisticæobservations of power in society.4 Here I will examine
Nietzsche’s postmodern position to illustrate how many have been hasty to
regard him as an opponent of truth and norms or a nihilist, even if his work
presents an essential paradox for educationally minded thinkers.
it must refer to some sort of reaction to unbridled or overzealously modern
attitudes or practices. Charles Jencks shows how postmodern architects, for
instance, have reacted against the cheap utilitarian designs they view as
symptomatic of “Protestant” industrialism.1 Crucially, architects continue to
rely on industrial processes; so Jencks defines postmodernism as a way forward
that more self-consciously applies modern “discoveries.” Postmodern
educational thought, likewise, responds to the dilemmas posed by modern
education, such as the ways it might impinge upon minority communities in
society seeking out and sustaining their particular conceptions of knowledge,
truth, and the good. Friedrich Nietzsche is one thinker who can be referred to
here who sought in the early modern era to expose proponents of the
Enlightenment’s ideals of rationality and progress as “sly defenders of their
prejudices which they christen[ed] ‘truths’.”2 This essay considers the potential
merit of a Nietzschean postmodern education in light of his criticality toward
modern projects like schooling and the morality of individuals serving each
other in society in the name of progress, development, enlightenment, and so
on.
Nietzsche and postmodern philosophy more generally are not easy topics
for discussion. Regularly misappropriated by both philosophers and politicians,
still sparking debates about the right way to “unlock the hidden educator in the
philosopher,”3 Nietzsche’s style and methods of argumentation provide a
substantial challenge to any reader. Diverse, often incompatible interpretations
of his various writings can be surprisingly difficult to distinguish as correct or
incorrect, given his dramatic, often sarcastic way of juxtaposing his views with
various contemporaries. His creatively critical method has influenced many of
those regarded as postmodern thinkers today, such as: Michel Foucault, Jean-
François Lyotard, and Judith Butler. Perhaps owing in part to the complexity of
their writing, Nietzsche and these so-called postmodernists are regularly
dismissed by many as unnecessarily difficult or nihilistically critical, bordering
on (if not personifying) the position of moral relativism. Yet there are others
who read their works more sympathetically, as socially conscientiousæif not
particularly moralisticæobservations of power in society.4 Here I will examine
Nietzsche’s postmodern position to illustrate how many have been hasty to
regard him as an opponent of truth and norms or a nihilist, even if his work
presents an essential paradox for educationally minded thinkers.
0/5000
Postmodernism หมายถึง สิ่งอื่นคนอื่น มีต้องการอ้างอิงการเรียงลำดับของปฏิกิริยา unbridled หรือ overzealously สมัยใหม่บางทัศนคติหรือแนวทางปฏิบัติ ชาร์ลส์ Jencks แสดงสถาปนิกว่าหลังสมัยใหม่อินสแตนซ์ มีปฏิกิริยาที่เกิดขึ้นกับการออกแบบเป็นประโยชน์ประหยัดพวกเขาดูเป็นอาการของ industrialism.1 "Protestant" อำนาจ สถาปนิกต่อไปในกระบวนการอุตสาหกรรม ดังนั้น การที่ Jencks กำหนด postmodernism เป็นแบบไปข้างหน้าเพิ่มเติม self-consciously ที่ใช้ทันสมัย "ค้นพบ" หลังสมัยใหม่ความคิดทางการศึกษา จัดทำทำนองเดียวกัน dilemmas โดยสมัยการศึกษา เช่นวิธีการมันอาจ impinge ตามชุมชนชนกลุ่มน้อยสังคมหา และเสริม conceptions ของพวกเขาโดยเฉพาะความรู้ความจริง และดี ฟรีดริช Nietzsche เป็น thinker หนึ่งที่สามารถอ้างอิงถึงที่นี่ที่ค้นหาในยุคแรก ๆ ประจาน proponents ของอุดมคติของตรัสรู้ของ rationality และดำเนินการเป็น "ผู้พิทักษ์แห่งกลับกลอกของพวกเขาอคติที่พวกเขา christen [ed] 'สัจธรรม' "2 เรียงความนี้พิจารณาศักยภาพบุญของการศึกษาแบบหลังสมัยใหม่ Nietzschean เมื่อเขาประการที่สามคือไปโครงการทันสมัยเช่นการศึกษาและศีลธรรมของบุคคลที่ให้บริการแต่ละอื่น ๆ ในสังคมในความก้าวหน้า พัฒนา ตรัสรู้ และบนNietzsche และปรัชญาหลังสมัยใหม่มากขึ้นโดยทั่วไปไม่ใช่หัวข้อง่ายสำหรับการสนทนา Misappropriated เป็นประจำ โดยนักปรัชญาและนักการเมืองประกายไฟยังคง ดำเนินเกี่ยวกับวิธีที่จะ "ปลดล็อกประวัติผู้สอนและซ่อนไว้ในนักปราชญ์, "ลักษณะและวิธีการของ argumentation ของ Nietzsche 3 แบบความท้าทายที่พบการอ่านใด ๆ ตีความหลากหลาย มักเข้ากันไม่ได้ของเขา งานเขียนต่าง ๆ ได้อย่างน่าแปลกใจยากที่จะแยกแยะว่าถูกต้อง หรือไม่ถูกต้อง ให้เขาอย่างมาก มักจะแดกดันของห้องมุมมองของเขาcontemporaries ต่าง ๆ วิธีการสร้างสรรค์สำคัญของเขามีอิทธิพลมากมายผู้ที่ถือว่าเป็นหลังสมัยใหม่ thinkers วันนี้ เช่น: Michel Foucault ฌอง -François Lyotard และ Judith คน บางที owing ซับซ้อนบางส่วนนักเขียน Nietzsche และ postmodernists เหล่านี้เรียกว่าอยู่อย่างสม่ำเสมอยกเลิก โดยมากเป็นเรื่องยากโดยไม่จำเป็น หรือ สำคัญ nihilistically ล้อมรอบบน (ถ้าไม่ personifying) ตำแหน่งของ relativism คุณธรรม ยังมีคนอื่นผู้อ่านคนมาก sympathetically เป็น conscientiousæif สังคมไม่ได้หรือไม่moralisticæobservations โดยเฉพาะอย่างยิ่งอำนาจใน society.4 นี่ที่ฉันจะตรวจสอบตำแหน่งหลังสมัยใหม่ของ Nietzsche เพื่อแสดงจำนวนได้ถูกนำไปพิจารณาเขาเป็นคู่แข่งของจริง และบรรทัดฐาน หรือแบบ nihilist ถึงแม้ว่างานของเขาแสดงปฏิทรรศน์จำเป็นสำหรับ thinkers ราคา educationally
การแปล กรุณารอสักครู่..
Postmodernism means different things to different people. Linguistically,
it must refer to some sort of reaction to unbridled or overzealously modern
attitudes or practices. Charles Jencks shows how postmodern architects, for
instance, have reacted against the cheap utilitarian designs they view as
symptomatic of “Protestant” industrialism.1 Crucially, architects continue to
rely on industrial processes; so Jencks defines postmodernism as a way forward
that more self-consciously applies modern “discoveries.” Postmodern
educational thought, likewise, responds to the dilemmas posed by modern
education, such as the ways it might impinge upon minority communities in
society seeking out and sustaining their particular conceptions of knowledge,
truth, and the good. Friedrich Nietzsche is one thinker who can be referred to
here who sought in the early modern era to expose proponents of the
Enlightenment’s ideals of rationality and progress as “sly defenders of their
prejudices which they christen[ed] ‘truths’.”2 This essay considers the potential
merit of a Nietzschean postmodern education in light of his criticality toward
modern projects like schooling and the morality of individuals serving each
other in society in the name of progress, development, enlightenment, and so
on.
Nietzsche and postmodern philosophy more generally are not easy topics
for discussion. Regularly misappropriated by both philosophers and politicians,
still sparking debates about the right way to “unlock the hidden educator in the
philosopher,”3 Nietzsche’s style and methods of argumentation provide a
substantial challenge to any reader. Diverse, often incompatible interpretations
of his various writings can be surprisingly difficult to distinguish as correct or
incorrect, given his dramatic, often sarcastic way of juxtaposing his views with
various contemporaries. His creatively critical method has influenced many of
those regarded as postmodern thinkers today, such as: Michel Foucault, Jean-
François Lyotard, and Judith Butler. Perhaps owing in part to the complexity of
their writing, Nietzsche and these so-called postmodernists are regularly
dismissed by many as unnecessarily difficult or nihilistically critical, bordering
on (if not personifying) the position of moral relativism. Yet there are others
who read their works more sympathetically, as socially conscientiousæif not
particularly moralisticæobservations of power in society.4 Here I will examine
Nietzsche’s postmodern position to illustrate how many have been hasty to
regard him as an opponent of truth and norms or a nihilist, even if his work
presents an essential paradox for educationally minded thinkers.
it must refer to some sort of reaction to unbridled or overzealously modern
attitudes or practices. Charles Jencks shows how postmodern architects, for
instance, have reacted against the cheap utilitarian designs they view as
symptomatic of “Protestant” industrialism.1 Crucially, architects continue to
rely on industrial processes; so Jencks defines postmodernism as a way forward
that more self-consciously applies modern “discoveries.” Postmodern
educational thought, likewise, responds to the dilemmas posed by modern
education, such as the ways it might impinge upon minority communities in
society seeking out and sustaining their particular conceptions of knowledge,
truth, and the good. Friedrich Nietzsche is one thinker who can be referred to
here who sought in the early modern era to expose proponents of the
Enlightenment’s ideals of rationality and progress as “sly defenders of their
prejudices which they christen[ed] ‘truths’.”2 This essay considers the potential
merit of a Nietzschean postmodern education in light of his criticality toward
modern projects like schooling and the morality of individuals serving each
other in society in the name of progress, development, enlightenment, and so
on.
Nietzsche and postmodern philosophy more generally are not easy topics
for discussion. Regularly misappropriated by both philosophers and politicians,
still sparking debates about the right way to “unlock the hidden educator in the
philosopher,”3 Nietzsche’s style and methods of argumentation provide a
substantial challenge to any reader. Diverse, often incompatible interpretations
of his various writings can be surprisingly difficult to distinguish as correct or
incorrect, given his dramatic, often sarcastic way of juxtaposing his views with
various contemporaries. His creatively critical method has influenced many of
those regarded as postmodern thinkers today, such as: Michel Foucault, Jean-
François Lyotard, and Judith Butler. Perhaps owing in part to the complexity of
their writing, Nietzsche and these so-called postmodernists are regularly
dismissed by many as unnecessarily difficult or nihilistically critical, bordering
on (if not personifying) the position of moral relativism. Yet there are others
who read their works more sympathetically, as socially conscientiousæif not
particularly moralisticæobservations of power in society.4 Here I will examine
Nietzsche’s postmodern position to illustrate how many have been hasty to
regard him as an opponent of truth and norms or a nihilist, even if his work
presents an essential paradox for educationally minded thinkers.
การแปล กรุณารอสักครู่..
แนวคิดหลังสมัยใหม่หมายถึงสิ่งที่แตกต่างกันกับคนอื่น มันต้องดูภูมิหลัง
, บางจัดเรียงของปฏิกิริยาที่จะดื้อด้านหรือ overzealously ทันสมัย
ทัศนคติหรือการปฏิบัติ ชาร์ลส์เจงก์สแสดงให้เห็นว่าหลังสมัยใหม่สถาปนิกสำหรับ
ตัวอย่าง มีปฏิกิริยากับราคาถูก ประโยชน์ออกแบบ พวกเขาดูเป็น
อาการ " โปรเตสแตนต์ " อุตสาหกรรม 1 crucially , สถาปนิก
ต่อไปอาศัยกระบวนการทางอุตสาหกรรม ดังนั้นเจงก์สกำหนดแนวคิดหลังสมัยใหม่เป็นทางข้างหน้า
ที่ self-consciously ใช้ค้นพบสมัยใหม่ " " หลังสมัยใหม่
ศึกษาความคิด เช่นเดียวกันการตอบสนองต่อวิกฤติที่เกิดจากการศึกษาสมัยใหม่
เช่นวิธีการมันอาจจะกระทบต่อชุมชนคนกลุ่มน้อยในสังคมแสวงหาและยั่งยืน
ความคิดตนเองโดยเฉพาะความรู้ ความจริงและความดีฟรีดริค นิทเช่เป็นนักคิดที่สามารถอ้างถึง
ที่นี่ที่ค้นหาในช่วงต้นยุคใหม่ เพื่อให้ผู้เสนอ
ของการตรัสรู้ อุดมคติของความมีเหตุผลและความคืบหน้าเป็น " กองหลังของพวกเขา
อคติเจ้าเล่ห์ซึ่งพวกเขาคริสเตียน [ เอ็ด ] ' ความจริง ' " 2 เรียงความนี้จะพิจารณาบุญศักยภาพ
ของ nietzschean หลังสมัยใหม่การศึกษาในแง่ของของเขามีความสำคัญต่อ
โครงการทันสมัยเหมือนตน และคุณธรรมของบุคคลที่ให้บริการแต่ละ
อื่น ๆ ในสังคม ในนามของความก้าวหน้า การพัฒนา ตรัสรู้แล้ว
.
นิทและปรัชญาหลังสมัยใหม่มากขึ้นโดยทั่วไปไม่ได้
หัวข้อง่ายสำหรับการสนทนา ใช้ไปในทางที่ผิด โดยทั้งนักปรัชญาและนักการเมืองเป็นประจำ , sparking การอภิปรายเกี่ยวกับ
ยังวิธีที่จะ " ปลดล็อคซ่อนนักการศึกษาใน
นักปรัชญา " 3 นิทรูปแบบและวิธีการของการโต้แย้งอย่างมากในการใด ๆให้
ท้าทายผู้อ่าน หลากหลาย มักจะเข้ากันไม่ได้ตีความ
งานเขียนต่าง ๆของเขาช่างเป็นสิ่งที่ยากที่จะแยกแยะเป็นถูกต้องหรือ
ไม่ถูกต้องให้เขาอย่างมาก วิธีที่มักจะเหน็บแนมของการแสดงความเห็นของเขากับ
โคตรๆ วิธีการสร้างสรรค์ที่สำคัญของเขามีอิทธิพลมาก
ผู้ที่ถือว่าเป็นนักคิดหลังสมัยใหม่ในวันนี้ เช่น มิเชล ฟูโกต์ ฌอง -
ฟรองซัวส์ลีโอตาร์และจูดิธบัตเลอร์ อาจจะเป็นเพราะในส่วนของความซับซ้อนของการเขียนของพวกเขา และ postmodernists
นิทที่เรียกว่าเหล่านี้เป็นประจำ
ออกโดยมากเป็นยากหรือ nihilistically วิกฤตชายแดน
( ถ้าไม่แหล่ ) ตำแหน่งของศีลธรรมสัมพัทธนิยม ยัง มีผู้อื่น
ใครอ่านงานของพวกเขามากขึ้นเป็นสังคมæ sympathetically , รอบคอบหากไม่ได้
โดยเฉพาะผู้มีศีลธรรมæสังเกตของอำนาจในสังคม 4 . ที่นี่ฉันจะตรวจสอบ
นิทหลังสมัยใหม่ตำแหน่งเพื่อแสดงวิธีการหลายได้รับใจร้อน
ถือว่าเขาเป็นฝ่ายตรงข้ามของความจริงและบรรทัดฐาน หรือคนที่เชื่อใน nihilism แม้ว่า
งานของเขานำเสนอ Paradox จำเป็น สำหรับชีวิต รักงาน
, บางจัดเรียงของปฏิกิริยาที่จะดื้อด้านหรือ overzealously ทันสมัย
ทัศนคติหรือการปฏิบัติ ชาร์ลส์เจงก์สแสดงให้เห็นว่าหลังสมัยใหม่สถาปนิกสำหรับ
ตัวอย่าง มีปฏิกิริยากับราคาถูก ประโยชน์ออกแบบ พวกเขาดูเป็น
อาการ " โปรเตสแตนต์ " อุตสาหกรรม 1 crucially , สถาปนิก
ต่อไปอาศัยกระบวนการทางอุตสาหกรรม ดังนั้นเจงก์สกำหนดแนวคิดหลังสมัยใหม่เป็นทางข้างหน้า
ที่ self-consciously ใช้ค้นพบสมัยใหม่ " " หลังสมัยใหม่
ศึกษาความคิด เช่นเดียวกันการตอบสนองต่อวิกฤติที่เกิดจากการศึกษาสมัยใหม่
เช่นวิธีการมันอาจจะกระทบต่อชุมชนคนกลุ่มน้อยในสังคมแสวงหาและยั่งยืน
ความคิดตนเองโดยเฉพาะความรู้ ความจริงและความดีฟรีดริค นิทเช่เป็นนักคิดที่สามารถอ้างถึง
ที่นี่ที่ค้นหาในช่วงต้นยุคใหม่ เพื่อให้ผู้เสนอ
ของการตรัสรู้ อุดมคติของความมีเหตุผลและความคืบหน้าเป็น " กองหลังของพวกเขา
อคติเจ้าเล่ห์ซึ่งพวกเขาคริสเตียน [ เอ็ด ] ' ความจริง ' " 2 เรียงความนี้จะพิจารณาบุญศักยภาพ
ของ nietzschean หลังสมัยใหม่การศึกษาในแง่ของของเขามีความสำคัญต่อ
โครงการทันสมัยเหมือนตน และคุณธรรมของบุคคลที่ให้บริการแต่ละ
อื่น ๆ ในสังคม ในนามของความก้าวหน้า การพัฒนา ตรัสรู้แล้ว
.
นิทและปรัชญาหลังสมัยใหม่มากขึ้นโดยทั่วไปไม่ได้
หัวข้อง่ายสำหรับการสนทนา ใช้ไปในทางที่ผิด โดยทั้งนักปรัชญาและนักการเมืองเป็นประจำ , sparking การอภิปรายเกี่ยวกับ
ยังวิธีที่จะ " ปลดล็อคซ่อนนักการศึกษาใน
นักปรัชญา " 3 นิทรูปแบบและวิธีการของการโต้แย้งอย่างมากในการใด ๆให้
ท้าทายผู้อ่าน หลากหลาย มักจะเข้ากันไม่ได้ตีความ
งานเขียนต่าง ๆของเขาช่างเป็นสิ่งที่ยากที่จะแยกแยะเป็นถูกต้องหรือ
ไม่ถูกต้องให้เขาอย่างมาก วิธีที่มักจะเหน็บแนมของการแสดงความเห็นของเขากับ
โคตรๆ วิธีการสร้างสรรค์ที่สำคัญของเขามีอิทธิพลมาก
ผู้ที่ถือว่าเป็นนักคิดหลังสมัยใหม่ในวันนี้ เช่น มิเชล ฟูโกต์ ฌอง -
ฟรองซัวส์ลีโอตาร์และจูดิธบัตเลอร์ อาจจะเป็นเพราะในส่วนของความซับซ้อนของการเขียนของพวกเขา และ postmodernists
นิทที่เรียกว่าเหล่านี้เป็นประจำ
ออกโดยมากเป็นยากหรือ nihilistically วิกฤตชายแดน
( ถ้าไม่แหล่ ) ตำแหน่งของศีลธรรมสัมพัทธนิยม ยัง มีผู้อื่น
ใครอ่านงานของพวกเขามากขึ้นเป็นสังคมæ sympathetically , รอบคอบหากไม่ได้
โดยเฉพาะผู้มีศีลธรรมæสังเกตของอำนาจในสังคม 4 . ที่นี่ฉันจะตรวจสอบ
นิทหลังสมัยใหม่ตำแหน่งเพื่อแสดงวิธีการหลายได้รับใจร้อน
ถือว่าเขาเป็นฝ่ายตรงข้ามของความจริงและบรรทัดฐาน หรือคนที่เชื่อใน nihilism แม้ว่า
งานของเขานำเสนอ Paradox จำเป็น สำหรับชีวิต รักงาน
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- anatomy
- 他们像我去年一样。
- diag-nose
- Speed Processed transactions/secondUser/
- คนขาย
- ok so tell how was your day ?
- Constitute one type of “what” informatio
- Fig. 1. Specificity of M gene based real
- และรอบๆฟูจิซังจะมีทะเลสาบอยู่ห้าแห่ง ทะเ
- ดังนั้นฉันจึงไม่ตั้งในเรียนในวันนี้เพราะ
- ไม่มีเงินซื่้อตั๋วเครื่องบิน
- いいよー！大丈夫！まだまだ僕の力不足だな
- ฉันเบื่อช่วงเวลานี้
- At present, the amount of plastic greatl
- I have many spare blanket
- อรไพลิน
- Several prognostic indicators have been
- ที่รักของฉันคนเดียว
- ฉันเลือกเรียนเภสัช
- พอเข้ามหาลัยก็สบายแล้ว
- สวัสดีค่ะ ฤดูหนาว
- proposed an automated flaw detection meth
- Reliability
- หลังจากที่ฉันอาบน้ำเสร็จฉันก็ลงไปหาอาหาร
