Archived from Arab American Almanac

Archived from Arab American Almanac, 6th Edition

In 1986 “Arab-Americans for Liberty,” under the chairmanship of Casey Kasem, Los Angeles, held fund-raising events in Washington, D.C. and other cities and solicited donations toward the group’s $100,000 pledge for the restoration work on the Statue of Liberty. Arab-Americans contributed to the restoration of the statue and the Liberty Week Centennial celebrations. Los Angeles musician Dr. A. Jihad Racy played traditional Arab music at an ethnic folk festival in Lower Manhattan as part of the Liberty Week festivities. Other Arab-American musicians from New York included Dr. Simon Saheen, playing oud and violin, and Hanna Mirhije, playing percussion.

The Arabic roots of the Statue of Liberty go back to Egypt, when its sculptor Fredric Auguste Bartholdi, influenced by Egypt’s great monuments and pyramids, was commissioned to create a statue to be called the “Statue of Progress” for the entrance of the Suez Canal, according to the following excerpt taken from the book The Statue of Liberty by Marvin Trachtenberg, Viking Press, 1976: “Frederic Auguste Bartholdi in 1856 accompanied Leon Gerome, Bally, and Berchere – a group of orientalist painters – on a long trip to Egypt, a fashionable undertaking at the time. Bartholdi, very serious about the trip, not only made a number of remarkably good photographs (then becoming the rage), but took careful note of the great monuments that had drawn him on so long a journey. And it was this voyage up the Nile that seems to really have brought out his latent attraction to the colossal classical sculpture.

“The Egypt of Thebes and Abu Simbel remained for all to behold, and admire it Bartholdi most passionately did. Thirty years later (after an intermediate visit) he wrote:
“‘We are filled with profound emotion in the presence of these colossal witnesses, centuries old, of a past that to us is almost infinite, at whose feet so many generations, so many million existences, so many human glories, have rolled in the dust. These granite beings, in their imperturbable majesty, seem to be still listening to the most remote antiquity. Their kindly and impassible glance seems to ignore the present and to be fixed upon an unlimited future. These impressions are not the result simply of a beautiful spectacle, nor of the poetry of historic remembrances. They result from the character of the form and the expression of the work in which the design itself expresses after a fashion infinity.’

“Though his academic scruples prevented him from ever imitating Egyptian art directly – except for certain architectural references – its grandiose success in the colossal mode haunted him, and the dream of equalling it became a mainspring of his life.

“To a large extent this ambition can be said to have been fulfilled, for by far his most successful works – and they did bring him great fame – were the Liberty and the Lion of Belfort, a patriotic memorial to the town’s heroic defenders of 1871 built into the cliffs below the fortress in the form of a 22 by 11 meter feline – a cross between Khafre’s Sphinx at Gizeh and Thorvaldsen’s Lion of Lucerne.

“The impetus for Bartholdi’s two colossi came out of the war of 1870-71 and its aftermath. But already in the late years of the Second Empire, Bartholdi, encouraged, it seems, by the Empress Eugenie herself, had approached Khedewi Ismail Pasha, ruler of Egypt, with a project during his visit to Paris in connection with the Universal Exposition of 1867.
“Bartholdi saw the possibility of achieving a colossal project in the land of his dreams. Its location was to be at the entrance to the Suez Canal nearing completion in 1867 when Bartholdi first proposed it. In form a colossal fallah (fallah, in Arabic, means farmer) many times life-size and holding aloft a torch, the theme being ‘Progress’ or ‘Egypt carrying the Light to Asia’, it was to be the embodiment of Ismail’s efforts at Europeanization and referred particularly to the great new canal itself. It was to serve as a lighthouse, thus recalling the Pharaohs of Alexandria.
“Bartholdi worked on the Suez project intermittently over the two succeeding years experimenting with the movement of the figure in a number of clay maquettes and drawings. In 1869 he attended the festive opening ceremonies of the canal (for which Verdi’s Aida was commissioned, although not completed in time), taking the opportunity to solicit Ismail again. His response was encouraging; he even involved himself in the scheme sufficiently to suggest that the light be carried not in the hand but native style – atop the head. However, Ismail’s interest was transient; more pressing problems were soon to confront him. Bartholdi traveled to America the next summer, and the Suez colossal sculpture project was dropped.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

เก็บถาวรจากอาหรับอเมริกัน Almanac รุ่น 6ในปี 1986 "อเมริกันอาหรับสำหรับเสรีภาพ ภายใต้การเป็นประธานอาเซียนของเคซี่ย์เกษม ลอสแองเจลิส จัดกิจกรรมหาทุนใน Washington, dc และบริจาคร้องไปบริจาคเงิน $100000 ของกลุ่มเพื่อการฟื้นฟูและเมืองอื่น ๆ ที่ทำงานบนเทพีเสรีภาพ อาหรับอเมริกันส่วนการคืนรูปปั้นและการเฉลิมฉลองเสรีภาพสัปดาห์เซนเทนเนียล นักดนตรีลอสแองเจลิสดร. A. ญิฮาโชว์เล่นดนตรีอาหรับที่เป็นเทศกาลพื้นบ้านชาติพันธุ์ในแมนฮัตตันต่ำเป็นส่วนหนึ่งของเทศกาลสัปดาห์เสรีภาพ นักดนตรีอาหรับอเมริกันจากนิวยอร์กรวมดร. Simon Saheen เล่นดู และไวโอลิน และฮันนา Mirhije เล่นเพอร์คัชชันรากภาษาอาหรับของเทพีเสรีภาพกลับไปอียิปต์ เมื่อเป็นประติมากรเฟรดริกเซฟ Bartholdi อิทธิพลของอียิปต์อนุสาวรีย์ดีและพีระมิดส์ ถูกมอบหมายอำนาจหน้าที่ในการสร้างรูปปั้นจะได้ชื่อว่า "อนุสาวรีย์ของความคืบหน้า" สำหรับเข้าคลองสุเอซ ตามตัดต่อไปนี้นำมาจากหนังสือเทพีเสรีภาพ โดย Marvin Trachtenberg กดไวกิ้ง 1976: "เฟรดเด Bartholdi เซฟใน 1856 มาพร้อมกับ Leon Gerome โรงแรมบอล และ Berchere –กลุ่มของชื่อจิตรกร orientalist – เที่ยวยาวสู่อียิปต์ กิจการแฟชั่นในเวลา Bartholdi รุนแรงมากเกี่ยวกับการเดินทาง ไม่เพียงแต่ทำหมายเลขของภาพที่ดีต่าง ๆ มากมาย (แล้วกลายเป็น ความโกรธ), ได้เอาบันทึกของอนุสาวรีย์ดีที่ได้ใช้เขาจึงลองเดินทางระมัดระวัง และก็เดินทางนี้ค่าไนล์ที่จริง ๆ มีนำออกเที่ยวแห่งประติมากรรมคลาสสิกมหาศาลของเขาแฝงอยู่"อียิปต์ Thebes และบู Simbel ยังคงเถิด และชื่นชมมัน Bartholdi สุดศิลปได้ทุกคน สามสิบปีต่อมา (หลังจากเข้ากลาง) ที่เขาเขียน:"' เราจะเต็มไป ด้วยอารมณ์ความรู้สึกลึกซึ้งในต่อหน้าของพยานเหล่านี้มหาศาล มานานหลายศตวรรษเก่า อดีตที่เรามีเกือบ ที่เท้าซึ่งมีหลายรุ่น ดังนั้นหลายล้าน existences สิริมนุษย์จำนวนมาก มีสะสมในฝุ่น เหล่านี้มีหินแกรนิต ในพระ imperturbable ของพวกเขา ดูเหมือน จะยังฟังความไกลที่สุด ความรวดเร็วกรุณา และ impassible ดูเหมือน เฉยปัจจุบัน และ จะต้องแก้ไขตามอนาคตไม่จำกัด ความประทับใจเหล่านี้ไม่ใช่ผล ของปรากฏการณ์ที่สวยงามเพียง หรือ ของบทกวีของ remembrances ประวัติศาสตร์ พวกเขาเป็นผลจากลักษณะของแบบฟอร์มและค่าของงานในการออกแบบตัวแสดงหลังว่ายแฟชั่นซึ่ง '"แม้ scruples ของเขาเพื่อป้องกันไม่ให้เขาเคยเลียนแบบศิลปะอียิปต์โดยตรง– ยก เว้นอ้าง อิงบางสถาปัตยกรรม – ประสบความสำเร็จที่ยอดเยี่ยมในโหมดมหาศาลผีสิงเขา และ mainspring ของชีวิตกลายเป็นความฝันของ equalling ก็"ขอบเขตขนาดใหญ่ที่สามารถว่า ความใฝ่ฝันนี้ไปได้แล้ว สำหรับโดยผลงานของเขาประสบความสำเร็จมากที่สุด – และพวกเขาได้นำเขาชื่อเสียงดี – มีเสรีภาพและสิงโตความ อนุสรณ์แห่งงานกล้าบูชิโด 1871 รักชาติอยู่ในหน้าผาใต้ป้อมในรูปแบบของเครื่อง 22 โดย 11 วัดแมว – ข้ามระหว่างคาเฟรของสฟิงซ์ที่ Gizeh และ Thorvaldsen ของสิงโตของลูเซิร์น"แรงผลักดันสำหรับโคโลซซิสองของ Bartholdi มาจากค.ศ. 1870-71 และผลพวงของสงคราม แต่แล้วในปีปลายของจักรวรรดิที่สอง Bartholdi สนับสนุน เหมือน โดยยูเจอนี่ดิเอ็มเพรส ตัวเองมีเวลา Khedewi สุลต่านอิสมาอิลพาชา ไม้บรรทัดของอียิปต์ โครงการระหว่างปารีสกับนิทรรศการสากลของ 1867 เขาชม"Bartholdi เห็นความเป็นไปได้ของการบรรลุเป้าหมายโครงการมหาศาลในดินแดนแห่งความฝันของเขา สถานที่ที่จะ เป็นทางเข้าสู่คลองสุเอซใกล้ถึงสมบูรณ์ใน 1867 เมื่อ Bartholdi ก่อนเสนอเรื่อง ในแบบฟอร์ม fallah มหาศาล (fallah ในภาษาอาหรับ ชาวนาหมายถึง) life-size หลายครั้ง และถือโรงแรมอลอฟท์เป็นไฟฉาย ชุดรูปแบบที่มี 'ความคืบหน้า' หรือ 'อียิปต์ดำเนินแสงเอเชีย' ที่จะ เป็นศูนย์รวมแห่งความพยายามของสุลต่านอิสมาอิลที่ Europeanization และอ้างอิงโดยเฉพาะอย่างยิ่งคลองใหม่ดีเอง มันเป็นการทำหน้าที่เป็นประภาคาร จึง เรียกฟาโรห์อเล็กซานเด"Bartholdi ทำโครงการสุเอซเป็นระยะ ๆ ปีสองแผ่นทดสอบกับการเคลื่อนไหวของตัวเลขใน maquettes ดินและภาพวาด ในงแมง เขาเข้าร่วมพิธีเปิดเทศกาลของคลอง (สำหรับที่ ไอดาของแวร์ดีได้มอบหมายอำนาจหน้าที่ แม้ว่าจะไม่แล้วเสร็จในเวลา), ใช้โอกาสนี้เพื่อชวนสุลต่านอิสมาอิลอีกครั้ง ตอบเป็นนิมิต เขาแม้เกี่ยวข้องตัวเองในชุดรูปแบบพอจะแนะนำว่า แสงจะเกิดขึ้นไม่ได้อยู่ในมือแต่ลักษณะพื้นเมือง – บนยอดหัว อย่างไรก็ตาม ของสุลต่านอิสมาอิลสนใจได้แบบฉับพลัน ปัญหาเร่งด่วนมากขึ้นไม่ช้าก็จะ เผชิญหน้าเขา Bartholdi เดินทางไปอเมริกาฤดูถัดไป และโครงการประติมากรรมมหาศาลสุเอซถูกตัดทิ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ที่เก็บถาวรจากอาหรับอเมริกันปูมฉบับที่ 6 ในปี 1986 "อาหรับอเมริกันเพื่อเสรีภาพ" ภายใต้การเป็นประธานของเคซี่ย์เกษมที่ Los Angeles, จัดกิจกรรมระดมทุนในกรุงวอชิงตัน ดี.ซี. และเมืองอื่น ๆ และการร้องขอการบริจาคไปยังกลุ่ม $ 100,000 จำนำสำหรับ ในงานบูรณะอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพ อาหรับอเมริกันส่วนร่วมในการฟื้นฟูของรูปปั้นและงานเฉลิมฉลองครบรอบร้อยปีเสรีภาพสัปดาห์ Los Angeles นักดนตรี Dr. A. ญิฮาดมีชีวิตชีวาเล่นเพลงอาหรับแบบดั้งเดิมที่พื้นบ้านเทศกาลชาติพันธุ์ในแมนฮัตตันเป็นส่วนหนึ่งของพิธีเฉลิมฉลองเสรีภาพสัปดาห์ นักดนตรีอาหรับอเมริกันอื่น ๆ จากนิวยอร์กรวมถึงดร. ไซมอน Saheen เล่นอู๊ดและไวโอลินและฮันนา Mirhije เล่นกระทบ. รากภาษาอาหรับของอนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพกลับไปยังอียิปต์เมื่อประติมากรของเฟรดริก Auguste Bartholdi ได้รับอิทธิพลจากอียิปต์ที่ดี อนุเสาวรีย์และปิรามิดก็ได้รับหน้าที่ในการสร้างรูปปั้นที่จะเรียกว่า "รูปปั้นของความคืบหน้า" สำหรับทางเข้าคลองสุเอซตามที่ตัดตอนมาต่อไปนี้นำมาจากหนังสือที่อนุสาวรีย์เทพีเสรีภาพโดยมาร์วิน Trachtenberg, ไวกิ้ง 1976 " เฟรเดริก Auguste Bartholdi ใน 1856 มาพร้อมกับ Leon Gerome, Bally, และ Berchere - กลุ่มจิตรกรคล้อย - การเดินทางยาวไปอียิปต์กิจการแฟชั่นในเวลา Bartholdi อย่างร้ายแรงเกี่ยวกับการเดินทางที่ไม่เพียง แต่ทำให้จำนวนของการถ่ายภาพที่ดีอย่างน่าทึ่ง (แล้วกลายเป็นความโกรธ) แต่ระวังเอาบันทึกของอนุสาวรีย์ที่ดีที่ดึงเขาในระยะยาวเพื่อให้การเดินทาง และมันก็เป็นการเดินทางครั้งนี้ถึงแม่น้ำไนล์ที่ดูเหมือนว่าจะจริงๆได้นำออกจากสถานที่ของเขาที่จะแฝงประติมากรรมคลาสสิกใหญ่โต. "เดอะอียิปต์ธีบส์อาบูซิมเบลและยังคงอยู่ทั้งหมดจะเห็นและชื่นชมมัน Bartholdi จู๋จี๋ได้มากที่สุด สามสิบปีต่อมา (หลังจากการเยี่ยมชมกลาง) เขาเขียนว่า: "เราจะเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งในการปรากฏตัวของเหล่านี้เป็นพยานมหึมาศตวรรษเก่าในอดีตที่ให้เราเป็นอนันต์เกือบที่มีเท้าหลายชั่วอายุคนดังนั้นจำนวนมาก ล้านดำรงชีวิตเพื่อความงามของมนุษย์จำนวนมากมีรีดในฝุ่น สิ่งมีชีวิตเหล่านี้หินแกรนิตในพระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวสุขุมของพวกเขาดูเหมือนจะยังคงฟังสมัยโบราณที่ห่างไกลที่สุด ได้อย่างรวดเร็วอย่างจริงใจและอารมณ์ของพวกเขาดูเหมือนจะไม่สนใจในปัจจุบันและที่จะได้รับการแก้ไขในอนาคตเมื่อไม่ จำกัด การแสดงผลเหล่านี้ไม่เพียงแค่ผลของปรากฏการณ์ที่สวยงามหรือบทกวีของความทรงจำประวัติศาสตร์ พวกเขาเป็นผลมาจากลักษณะของรูปแบบและการแสดงออกของการทำงานในที่การออกแบบของตัวเองเป็นการแสดงออกหลังจากที่อินฟินิตี้แฟชั่น '. "แม้ว่าศิลธรรมทางวิชาการของเขาทำให้เขาจากที่เคยเลียนแบบศิลปะอียิปต์โดยตรง - ยกเว้นสำหรับการอ้างอิงสถาปัตยกรรมบางอย่าง - ความสำเร็จที่ยิ่งใหญ่ใน โหมดมหึมาหลอกหลอนเขาและความฝันของเท่ากับมันก็กลายเป็นกำลังสำคัญของชีวิตของเขา. "เพื่อขอบเขตขนาดใหญ่ความทะเยอทะยานนี้อาจกล่าวได้ว่าจะได้รับการเติมเต็มสำหรับไกลโดยผลงานที่ประสบความสำเร็จมากที่สุดของเขา - และพวกเขาก็ทำให้เขามีชื่อเสียงที่ดี - เป็นเสรีภาพและ Lion of Belfort เป็นที่ระลึกความรักชาติกับกองหลังที่กล้าหาญของเมือง 1871 ที่สร้างขึ้นในหน้าผาด้านล่างป้อมปราการในรูปแบบของ 22 11 เมตรแมว - ข้ามระหว่างสฟิงซ์ Khafre ที่ Gizeh สิงโต Thorvaldsen ของลูเซิร์น"แรงผลักดันสำหรับ Bartholdi สองพระรูปมาจากสงคราม 1870-1871 และผลของมัน แต่แล้วในช่วงปลายปีของจักรวรรดิที่สอง Bartholdi สนับสนุนดูเหมือนว่าโดย Eugenie คุณหญิงตัวเองเดินเข้ามาใกล้ Khedewi อิสมาอิลปาชาผู้ปกครองของอียิปต์กับโครงการในระหว่างที่เขาไปเยือนปารีสในการเชื่อมต่อกับนิทรรศการสากล 1867 . "Bartholdi เห็นความเป็นไปได้ของการบรรลุโครงการใหญ่โตในดินแดนในฝันของเขา สถานที่มันจะเป็นที่ปากทางเข้าเสร็จใกล้คลองสุเอซใน 1867 เมื่อ Bartholdi แรกที่นำเสนอมัน ในรูปแบบที่ Fallah มหึมา (Fallah ในภาษาอาหรับหมายถึงเกษตรกร) หลายครั้งที่ชีวิตขนาดและการถือครองสูงไฟฉาย, รูปแบบเป็น 'ความคืบหน้า' หรือ 'อียิปต์ถือแสงไปยังเอเชีย' มันก็จะเป็นศูนย์รวมของความพยายามของอิสมาอิ ที่เรียก Europeanization และโดยเฉพาะอย่างยิ่งคลองใหม่ที่ดีของตัวเอง มันจะทำหน้าที่เป็นประภาคารจึงนึกถึงฟาโรห์ซานเดรีย. "Bartholdi ทำงานในโครงการคลองสุเอซเป็นระยะ ๆ ในช่วงสองปีที่ผ่านมาประสบความสำเร็จในการทดลองกับการเคลื่อนไหวของตัวเลขในจำนวนของ maquettes ดินและภาพวาด ใน 1869 เขาได้เข้าร่วมพิธีเปิดเทศกาลคลอง (ซึ่งแวร์ดีไอด้าได้รับมอบหมายแม้ว่าจะไม่เสร็จในเวลา), การใช้โอกาสที่จะเรียกร้องอิสมาอิลอีกครั้ง การตอบสนองของเขาคือการให้กำลังใจ; เขายังมีส่วนเกี่ยวข้องกับตัวเองในโครงการพอที่จะชี้ให้เห็นว่าแสงจะดำเนินการไม่ได้อยู่ในมือ แต่สไตล์พื้นเมือง - บนหัว อย่างไรก็ตามดอกเบี้ยอิสมาอิลเป็นชั่วคราว; ปัญหาที่เร่งด่วนมากขึ้นในไม่ช้าก็จะเผชิญหน้ากับเขา Bartholdi เดินทางไปอเมริกาในช่วงฤดูร้อนต่อไปและโครงการประติมากรรมสุเอซมหึมาถูกทิ้ง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

เก็บจากปูมชาวอเมริกันมุสลิมรุ่น
6
" อาหรับในปี 1986 ชาวอเมริกันเพื่อเสรีภาพ " ภายใต้การเป็นประธานของเคซี่ย์เกษม ลอสแอนเจลิส ได้จัดกิจกรรมระดมทุนใน วอชิงตัน ดีซี และเมืองอื่น ๆและการร้องขอการบริจาคต่อของกลุ่ม $ 100000 ปฏิญาณเพื่อการฟื้นฟูงานรูปปั้นของเสรีภาพอาหรับอเมริกันสนับสนุนการฟื้นฟูของรูปปั้นและเสรีภาพอาทิตย์ Centennial ฉลอง Los Angeles นักดนตรีดร. ญิฮาดเผ็ดร้อนเล่นเพลงอาหรับแบบดั้งเดิมที่เทศกาลชาติพันธุ์พื้นเมืองในแมนฮัตตันตอนล่างเป็นส่วนหนึ่งของเสรีภาพในสัปดาห์เทศกาล อื่น ๆอาหรับอเมริกันนักดนตรีจากนิวยอร์กรวม ดร. ไซมอน saheen เล่นอู๊ดและไวโอลิน และ แฮนน่า mirhije

เล่นเครื่องเคาะราก ภาษาอาหรับ เทพีเสรีภาพกลับไปอียิปต์ เมื่อของประติมากรเฟรดริกโอกุสต์บาร์โตลดีโดยได้รับอิทธิพลของอียิปต์ดีอนุสาวรีย์และปิระมิด ได้รับมอบหมายให้สร้างรูปปั้นที่ถูกเรียกว่า " รูปปั้น " ความคืบหน้าสำหรับทางเข้าของคลองสุเอซตามที่ตัดตอนมาจากหนังสือ รูปปั้นของเสรีภาพ โดยมาร์วิน Trachtenberg ไวกิ้ง กด 1976 ต่อไปนี้ :" เฟรเดริกโอกุสต์บาร์โตลดีใน 1856 มาพร้อมกับเลองเฌอโครม บัลลี่ และ berchere –กลุ่ม orientalist จิตรกรซึ่งเดินทางไปอียิปต์ กิจการแฟชั่นที่เวลา บาร์โตลดีรุนแรงมากนะ เรื่องเที่ยว ไม่เพียงทำให้จำนวนของภาพถ่ายดีอย่างน่าทึ่ง ( แล้วกลายเป็นโกรธ ) แต่ก็ทราบดี ระวังของอนุสาวรีย์ที่ได้วาดเขานาน การเดินทางและมันคือการเดินทางครั้งนี้ขึ้น ไนล์ ที่ดูเหมือนว่าจะต้องพาออกไปเที่ยวแฝงของเขาให้ประติมากรรมคลาสสิกมหาศาล

" อียิปต์ของ Thebes Abu Simbel ทั้งหมดและยังคงที่จะเห็นและชื่นชมมัน บาร์โตลดีที่สุดมาทำ สามสิบปีต่อมา ( หลังจากเยี่ยมชมกลาง ) เขาเขียน :
" เราเต็มไปด้วยอารมณ์ความรู้สึกที่ลึกซึ้งในการแสดงตนของพยานยักษ์เหล่านี้ศตวรรษเก่าของอดีตที่เราเกือบจะไม่มีที่สิ้นสุด , ที่เท้าซึ่งมีรุ่นมากมายอันหนักอึ้งหลายล้าน รุ่งโรจน์ มนุษย์มากมาย ได้รีดในฝุ่น มนุษย์หินแกรนิตเหล่านี้ ในพระสงบของพวกเขา ดูเหมือนจะยังฟังความเก่าที่ห่างไกลมาก ของพวกเขาและดูเหมือนจะไม่สะดุ้งสะเทือนกรุณาอย่างรวดเร็วไม่สนใจปัจจุบัน และจะคงที่ เมื่ออนาคตไกลการแสดงเหล่านี้จะไม่เพียงแค่ผลของปรากฏการณ์ที่สวยงาม หรือของบทกวีของความทรงจำทางประวัติศาสตร์ พวกเขาเป็นผลมาจากลักษณะของรูปแบบ และการแสดงออกของงานที่ออกแบบเอง แสดงหลังจาก '

แฟชั่นไม่มีที่สิ้นสุด" แม้ว่าธรรมวิชาการของเขาป้องกันเขาจากที่เคยเลียนแบบศิลปะอียิปต์โดยตรง ( ยกเว้นบาง–ความสำเร็จยิ่งใหญ่ของสถาปัตยกรรมการอ้างอิงในโหมดมหึมาหลอกหลอนเขา และฝันเท่ากับมันกลายเป็นส่วนสำคัญที่สุดในชีวิตของเขา . . . . . .

" เพื่อขอบเขตขนาดใหญ่ความใฝ่ฝันนี้สามารถกล่าวได้สำเร็จสำหรับโดยไกล–งานประสบความสำเร็จมากที่สุดของเขาและพวกเขาก็พาเขาชื่อเสียงที่ดีและมีเสรีภาพ และสิงโตของเบลฟอร์ด , อนุสรณ์ผู้รักชาติไปเมืองวีรชน Defenders ของ 2414 สร้างเข้าไปในหน้าผาด้านล่างป้อมปราการในรูปแบบของ 22 11 เมตรแมว–ข้ามระหว่างฟาโรห์คาเฟรเป็นสฟิงซ์ที่ thorvaldsen แ งกีซ่าและ

ของสิงโตของลูเซิร์น