“Whether or not you concocted that

“Whether or not you concocted that pill doesn’t matter,” said Yan to Zhou Dekun. “Events today have reached the point that an alchemy duel is required in order to prove who is the alchemist that I so revere!” His glare shifted from Meng Hao to Zhou Dekun.

“Grandmaster Zhou,” he continued earnestly. “After I defeat this guy, I hope that you will no longer humiliate me, but will allow me to look at that pill.” Without looking at Meng Hao, he lifted his right hand up, and a pill furnace appeared.

Zhou Dekun was on the verge of tears. Even after everything that had happened, he didn’t understand why this man just wouldn’t believe him. Perhaps the act he had put on before had simply been too convincing. The man apparently really did believe that he was looking down on him.

Meng Hao cleared his throat and then hesitantly said, “Oh, I’m sorry, I’m not a local alchemist. I just lost a match to Grandmaster Zhou, and was told to leave the city. I’m afraid I can’t compete with you in alchemy.” He sighed, looking apologetic.

Hearing this, Zhou Dekun’s face immediately fell, and he began to howl inwardly with anguish. “You’re my ancestor, alright? My ancestor! Can you just not do this to me….”

Second Elder, the one who had previously demanded that Meng Hao leave the city, now looked angrily over toward Zhou Dekun. ‘Why can’t you just take out the medicinal pill, Grandmaster Zhou,’ he thought. ‘Why cause all this trouble?’

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

"ไม่ว่าคุณแต่งหรือไม่ ว่ายาไม่สำคัญ ยันการ Dekun โจวกล่าว "กิจกรรมวันนี้ได้มาถึงจุดที่การเล่นแร่แปรธาตุต่อสู้จำเป็นในการพิสูจน์ที่เป็นกลที่เคารพดังนั้น" จ้าของเขาเลื่อนขึ้นจากเมงเฮาไปโจว Dekun"โจว grandmaster เขายังคงจริงจัง "หลังจากฉันเอาชนะผู้ชายคนนี้ หวังว่า คุณจะไม่หยุดฉัน แต่อนุญาตให้ฉันมองไปที่ยานั้น" โดยไม่ดูห้าวเมง เขายกมือขวาขึ้น และเตาไฟยาปรากฏDekun โจวถูกหมิ่นน้ำตา หลังจากทุกอย่างที่ได้เกิดขึ้น เขาไม่เข้าใจทำไมคนนี้ก็จะไม่เชื่อเขา บางทีการกระทำที่เขาทำอยู่ก่อนมีเพียงถูกเกินไปหลอกลวง คนเห็นได้ชัดว่าไม่เชื่อจริง ๆ ว่า เขาต้องลงเขาเฮา เมงล้างคอของเขาแล้ว วัยกล่าว ว่า "โอ้ ขอโทษ ฉันไม่กลในท้องถิ่น ฉันสูญเสียการแข่งขัน Grandmaster โจว เพียงบอกว่า จะออกจากเมือง "ผมกลัวผมไม่สามารถแข่งขันกับคุณในการเล่นแร่แปรธาตุ" เล่าปี่ กำลังขออภัยได้ยินนี้ โจว Dekun หน้าทันทีลดลง และเขาเริ่มเห่าหอนอย่างภายใน ด้วยความปวดร้าว "คุณเป็นบรรพบุรุษของฉัน ไม่เป็นไร บรรพบุรุษของฉัน คุณไม่เพียงอย่างไรให้ฉันนี้... "พี่สอง ผู้ที่ก่อนหน้านี้ได้เรียกร้องให้ เฮาเมงออกจากเมือง ตอนนี้มองด้วยความโกรธมากกว่าขึ้นไป Dekun โจว เขาคิดว่า 'ทำไมไม่คุณเพียงนำออก ยาสมุนไพร โจว Grandmaster,' 'ทำไมถึงทำให้เกิดปัญหานี้'

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

"หรือไม่คุณปรุงยาไม่ได้เรื่อง" ยันพูดกับโจว Dekun "เหตุการณ์ในวันนี้ได้มาถึงจุดที่ดวลขลังเป็นสิ่งจำเป็นเพื่อที่จะพิสูจน์ว่าใครเป็นนักเล่นแร่แปรธาตุที่ผมจึงกราบไหว้!" แสงจ้าของเขาเปลี่ยนจากเม้งเฮาโจว Dekun.

"มาสเตอร์โจว" เขายังคงเป็นเรื่องเป็นราว "หลังจากที่ผมเอาชนะผู้ชายคนนี้ฉันหวังว่าคุณจะไม่ฉีกหน้าฉัน แต่จะให้ฉันไปดูยาที่." โดยไม่ได้มองที่เม้งเฮาทรงยกพระหัตถ์ขวาของพระองค์ขึ้นและเตาเผายาปรากฏ.

โจว Dekun เป็น อยู่บนปากเหวของน้ำตา แม้หลังจากที่ทุกอย่างที่เกิดขึ้นเขาไม่เข้าใจว่าทำไมผู้ชายคนนี้ก็จะไม่เชื่อเขา บางทีการกระทำที่เขาได้วางอยู่บนก่อนที่จะได้รับเพียงอีกเชื่อเกินไป คนที่เห็นได้ชัดจริงๆไม่เชื่อว่าเขากำลังมองลงมาที่เขา.

เม้งเฮากระแอมแล้วอ้อมแอ้มกล่าวว่า "โอ้ฉันขอโทษฉันไม่ได้เป็นนักเล่นแร่แปรธาตุท้องถิ่น ฉันเพียงแค่หายไปตรงกับมาสเตอร์โจวและถูกสั่งให้ออกจากเมือง ฉันกลัวฉันไม่สามารถแข่งขันกับคุณในการเล่นแร่แปรธาตุ. "เขาถอนหายใจมองขอโทษ.

ได้ยินอย่างนี้แล้วใบหน้าโจว Dekun ทันทีลดลงและเขาก็เริ่มที่จะเห่าหอนในใจด้วยความปวดร้าว "คุณบรรพบุรุษของฉันไม่เป็นไร? บรรพบุรุษของฉัน! สามารถคุณก็ไม่ทำเช่นนี้เพื่อฉัน ... . "

พี่สองคนที่เคยถามว่าเม้งเฮาออกจากเมืองตอนนี้มองด้วยความโกรธที่มีต่อโจวกว่า Dekun 'ทำไมคุณไม่สามารถเพียงแค่ใช้เวลาออกยาสมุนไพรมาสเตอร์โจว' เขาคิดว่า 'ก่อให้เกิดปัญหาทั้งหมดนี้ทำไม?'