Electronic medication management (e

Electronic medication management (eMM) systems are designed to improve safety, but there is little evidence of their effectiveness in paediatrics. This study assesses the short-term (first 70 days of eMM use) and long-term (one-year) effectiveness of an eMM system to reduce prescribing errors, and their potential and actual harm. We use a stepped-wedge cluster randomised controlled trial (SWCRCT) at a paediatric referral hospital, with eight clusters randomised for eMM implementation. We assess long-term effects from an additional random sample of medication orders one-year post-eMM. In the SWCRCT, errors that are potential adverse drug events (ADEs) are assessed for actual harm. The study comprises 35,260 medication orders for 4821 patients. Results show no significant change in overall prescribing error rates in the first 70 days of eMM use (incident rate ratio [IRR] 1.05 [95%CI 0.92-1.21], but a 62% increase (IRR 1.62 [95%CI 1.28-2.04]) in potential ADEs suggesting immediate risks to safety. One-year post-eMM, errors decline by 36% (IRR 0.64 [95%CI 0.56-0.72]) and high-risk medication errors decrease by 33% (IRR 0.67 [95%CI 0.51-0.88]) compared to pre-eMM. In all periods, dose error rates are more than double that of other error types. Few errors are associated with actual harm, but 71% [95%CI 50-86%] of patients with harm experienced a dose error. In the short-term, eMM implementation shows no improvement in error rates, and an increase in some errors. A year after eMM error rates significantly decline suggesting long-term benefits. eMM optimisation should focus on reducing dose errors due to their high frequency and capacity to cause harm.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ระบบการจัดการยาอิเล็กทรอนิกส์ (eMM) ได้รับการออกแบบมาเพื่อปรับปรุงความปลอดภัย แต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยที่แสดงถึงประสิทธิผลในด้านกุมารเวชศาสตร์ การศึกษานี้ประเมินประสิทธิผลของระบบ eMM ในระยะสั้น (70 วันแรกของการใช้) และระยะยาว (หนึ่งปี) เพื่อลดข้อผิดพลาดในการสั่งจ่ายยา ตลอดจนอันตรายที่อาจเกิดขึ้นและที่เกิดขึ้นจริง เราใช้การทดลองแบบสุ่มที่มีกลุ่มควบคุมแบบสเต็ปลิ่ม (SWCRCT) ที่โรงพยาบาลรับส่งต่อเด็ก โดยมีแปดกลุ่มแบบสุ่มสำหรับการนำ eMM ไปใช้ เราประเมินผลกระทบระยะยาวจากการสุ่มตัวอย่างคำสั่งยาเพิ่มเติมหนึ่งปีหลัง eMM ใน SWCRCT ข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์จากยา (ADE) จะได้รับการประเมินเพื่อหาอันตรายที่เกิดขึ้นจริง การศึกษาประกอบด้วยคำสั่งซื้อยา 35,260 รายการสำหรับผู้ป่วย 4821 ราย ผลลัพธ์ไม่แสดงการเปลี่ยนแปลงที่มีนัยสำคัญในอัตราข้อผิดพลาดในการสั่งจ่ายยาโดยรวมใน 70 วันแรกของการใช้ eMM (อัตราส่วนเหตุการณ์ [IRR] 1.05 [95%CI 0.92-1.21] แต่เพิ่มขึ้น 62% (IRR 1.62 [95%CI 1.28-2.04) ]) ใน ADE ที่เป็นไปได้ซึ่งบ่งชี้ถึงความเสี่ยงทันทีต่อความปลอดภัย หนึ่งปีหลัง eMM ข้อผิดพลาดลดลง 36% (IRR 0.64 [95%CI 0.56-0.72]) และข้อผิดพลาดในการใช้ยาที่มีความเสี่ยงสูงลดลง 33% (IRR 0.67 [95 %CI 0.51-0.88]) เทียบกับ pre-eMM ในทุกช่วงเวลา อัตราความผิดพลาดของขนาดยามากกว่าสองเท่าของข้อผิดพลาดประเภทอื่นๆ มีข้อผิดพลาดเล็กน้อยที่เกี่ยวข้องกับอันตรายที่เกิดขึ้นจริง แต่ 71% [95%CI 50-86%] ของผู้ป่วยที่มีอันตรายประสบกับข้อผิดพลาดด้านปริมาณ ในระยะสั้น การใช้ eMM แสดงให้เห็นว่าไม่มีการปรับปรุงอัตราข้อผิดพลาดและข้อผิดพลาดบางอย่างเพิ่มขึ้น หนึ่งปีหลังจากอัตราข้อผิดพลาด eMM ลดลงอย่างมีนัยสำคัญซึ่งบ่งบอกถึงประโยชน์ในระยะยาว การเพิ่มประสิทธิภาพ eMM ควรมุ่งเน้นไปที่ ลดข้อผิดพลาดของขนาดยาเนื่องจากความถี่และความสามารถในการก่อให้เกิดอันตรายสูง

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ระบบการจัดการยาอิเล็กทรอนิกส์ถูกออกแบบมาเพื่อเพิ่มความปลอดภัย แต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับประสิทธิภาพในกุมารเวชศาสตร์ การศึกษานี้ประเมินประสิทธิภาพของระบบ eMM ทั้งในระยะสั้น (70 วันแรกของการใช้ eMM) และระยะยาว (หนึ่งปี) ในการลดความผิดพลาดของใบสั่งยา รวมทั้งอันตรายที่อาจเกิดขึ้นและเป็นจริง เราใช้การทดลองแบบสุ่มควบคุมกลุ่มลิ่มแบบขั้นบันได (SWCRCT) ที่โรงพยาบาลส่งต่อกุมารเวชศาสตร์ โดยแปดกลุ่มถูกสุ่มสำหรับการติดตั้ง eMM เราประเมินผลกระทบระยะยาวของตัวอย่างการสุ่มสั่งซื้อยาเพิ่มเติมหนึ่งปีหลังจาก eMM ใน SWCRCT การประเมินอันตรายที่แท้จริงของข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นจากการใช้ยา (ADE) การศึกษานี้รวมถึงการสั่งซื้อยา 35260 รายการจากผู้ป่วย 4821 คน ผลการวิจัยพบว่าในช่วง 70 วันแรกของการใช้ eMM อัตราความผิดพลาดโดยรวมของใบสั่งยาไม่ได้เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสำคัญ (อัตราส่วนเหตุการณ์ [IRR] 1.05 [95% CI 0.92-1.21]) แต่ ADE ที่มีศักยภาพเพิ่มขึ้น 62% (IRR1.62 [95% CI 1.28-2.04]) ซึ่งบ่งชี้ถึงความเสี่ยงโดยตรง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ระบบการจัดการยาอิเล็กทรอนิกส์( eMM )ได้รับการออกแบบมาเพื่อเพิ่มความปลอดภัยแต่มีหลักฐานเพียงเล็กน้อยเกี่ยวกับประสิทธิภาพในกุมารเวชศาสตร์ การศึกษานี้ประเมินประสิทธิผลในระยะสั้น( 70วันแรก)และระยะยาว(หนึ่งปี)ของระบบeMMในการลดข้อผิดพลาดในการสั่งยาและอันตรายที่อาจเกิดขึ้นจริง เราได้ทําการทดลองแบบสุ่ม( SWCRCT )ในโรงพยาบาลเด็กที่ได้รับการอ้างอิงโดยการสุ่มตัวอย่างแปดกลุ่มเพื่อใช้eMM เราประเมินผลในระยะยาวจากตัวอย่างยาเสพติดแบบสุ่มเพิ่มเติมในปีหลังeMM ในSWCRCTจะมีการประเมินความเสี่ยงที่เกิดขึ้นจริงสําหรับข้อผิดพลาดที่อาจเกิดขึ้นจากเหตุการณ์ไม่พึงประสงค์( ADE ) การศึกษารวมถึงใบสั่งยา35,260รายสําหรับผู้ป่วย4,821ราย ผลการทดลองแสดงให้เห็นว่าอัตราความผิดพลาดในการกําหนดโดยรวมไม่เปลี่ยนแปลงอย่างมีนัยสําคัญในช่วง70วันแรกของการใช้eMM (อัตราการเกิดเหตุการณ์เท่ากับ[ IRR ] 1.05 [ 95 % CI 0.92-1.21] )แต่มีศักยภาพเพิ่มขึ้น62 % ( IRR 1.62 [ 95 % CI 1.28-2.04 ] )แสดงให้เห็นถึงความเสี่ยงด้านความปลอดภัยโดยตรง ข้อผิดพลาดลดลง36 % ( IRR0.64 [ 95 % CI0.56-0.72 ] )และข้อผิดพลาดในการใช้ยาเสพติดที่มีความเสี่ยงสูงลดลง33 % ( IRR0.67 [ 95 % CI0.51-0.88 ] ) ในทุกช่วงเวลาความผิดพลาดในการให้ยาเป็นมากกว่าสองเท่าของข้อผิดพลาดประเภทอื่นๆ ไม่กี่ข้อผิดพลาดที่เกี่ยวข้องกับการบาดเจ็บที่เกิดขึ้นจริงแต่71 %ของผู้ป่วยที่ได้รับบาดเจ็บ[ 95 % CI 50-86 % ]มีข้อผิดพลาดในการให้ยา ในระยะสั้นการใช้eMMไม่ได้ปรับปรุงอัตราความผิดพลาดแต่เพิ่มข้อผิดพลาดบางอย่าง หนึ่งปีต่อมาอัตราความผิดพลาดของeMMลดลงอย่างมีนัยสําคัญแสดงให้เห็นถึงประโยชน์ในระยะยาว การเพิ่มประสิทธิภาพeMMควรมุ่งเน้นไปที่การลดข้อผิดพลาดในการให้ยาเนื่องจากความถี่สูงและความสามารถในการทําให้เกิดความเสียหาย