The history of pre-modern Arunachal

The history of pre-modern Arunachal Pradesh remains shrouded in mystery. Oral histories possessed to this day by many Arunachali tribes of Tibeto-Burman stock are much richer and point unambiguously to a northern origin in modern-day Tibet. Again corroboration remains difficult. From the point of view of material culture it is clear that most indigenous Arunachali groups align with Burma-area hill tribals, a fact that could either be explainable in terms of a northern Burmese origin or from westward cultural diffusion.

From the same perspective the most unusual Arunachali group by far is the Puroik/Sulung, whose traditional staple food is called "tasey" or "taase" made from sago palm and whose primary traditional productive strategy is foraging. While speculatively considered a Tibeto-Burman population, the uniqueness of Puroik culture and language may well represent a tenuous reflection of a distant and all but unknown pre-Tibeto-Burman, Tai and Indo-Aryan past.

According to the Arunachal Pradesh government, the Hindu texts Kalika Purana and Mahabharata mention the region as the Prabhu Mountains of the Puranas, and where sage Parashuram washed away sins, the sage Vyasa meditated, King Bhishmaka founded his kingdom, and Lord Krishna married his consort Rukmini.[5]

Recorded history from an outside perspective only became available in the Ahom and Sutiya chronicles. The Monpa and Sherdukpen do keep historical records of the existence of local chiefdoms in the northwest as well. Northwestern parts of this area came under the control of the Monpa kingdom of Monyul, which flourished between 500 B.C. and 600 A.D. This region then came under the loose control of Tibet and Bhutan, especially in the Northern areas. The remaining parts of the state, especially those bordering Myanmar, were under the control of the Sutiya Kings until the Ahom-Sutiya battle in the 16th century. The Ahoms held the areas until the annexation of India by the British in 1858. However, most Arunachali tribes remained in practice largely autonomous up until Indian independence and the formalisation of indigenous administration in 1947.

Recent excavations of ruins of Hindu temples such as the 14th century Malinithan at the foot of the Siang hills in West Siang were build during the Sutiya reign. Another notable heritage site, Bhismaknagar, has led to suggestions that the Idu (Mishmi) had an advanced culture and administration in pre-historical times. Again, however, no evidence directly associates Bhismaknagar with this or any other known culture but the Sutiya rulers held the areas around Bhismaknagar from the 12th to 16th century. The third heritage site, the 400-year-old Tawang Monastery in the extreme north-west of the state, provides some historical evidence of the Buddhist tribal people. The sixth Dalai Lama Tsangyang Gyatso was born in Tawang.[6] Major tribe of Arunachal Pradesh Nyishi,Apatani, Galo, Adi, Monpa, Mishmi, Shingpo, Khamti, Serdukpen

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ประวัติศาสตร์สมัยก่อนรุณาจัลยังคง shrouded ในความลึกลับ หากปากหลายเผ่า Arunachali ของหุ้นตระกูลมอบนี้มีมากยิ่งขึ้น และชี้ไปที่จุดเริ่มต้นของภาคเหนือในสมัยทิเบตอย่างชัดเจน อีก corroboration ยังคงยาก จากมุมมองของวัฒนธรรมวัสดุ ได้ชัดเจนที่สุด Arunachali กลุ่มสอดคล้องกับพื้นที่พม่าเขา tribals ความจริงที่สามารถเป็น explainable ในการกำเนิดพม่าเหนือ หรือ จากแพร่วัฒนธรรมทางตะวันตกของจากมุมมองเดียวกัน Arunachali แหล่ง กลุ่มโดยไกลได้ Puroik/Sulung มีอาหารหลักเรียกว่า "tasey" หรือ "taase" ทำจากสาคูปาล์ม และพวกกลยุทธ์การผลิตแบบดั้งเดิมมีหลัก ในขณะที่ speculatively ถือว่าประชากรตระกูล เอกลักษณ์ของภาษาและวัฒนธรรม Puroik อาจดีแสดงสะท้อน tenuous ของห่างไกล และทั้งหมด แต่ไม่รู้จักอดีต pre-Tibeto-Burman ใต้ และอินโด-อารยันตามรัฐอรุณาจัลประเทศ ข้อฮินดู Kalika Purana และมหาภารตะกล่าวถึงภูมิภาคเป็นภูเขา Prabhu ของปุราณะ และปราชญ์ Parashuram ไปล้างบาป ปราชญ์ฤๅษีวยาสได้ Bhishmaka คิงก่อตั้งอาณาจักรของเขา และพระกฤษณะแต่งพระมเหสี Rukmini[5]บันทึกประวัติศาสตร์จากมุมมองภายนอกเท่านั้นเป็นในพงศาวดารอาหมและ Sutiya Monpa และ Sherdukpen ให้ระเบียนประวัติศาสตร์ของการดำรงอยู่ของ chiefdoms ภายในคลายเช่น ส่วนตะวันตกเฉียงเหนือของพื้นที่นี้มาภายใต้การควบคุมของการ Monpa ราชอาณาจักรของ Monyul ซึ่งเจริญรุ่งเรืองระหว่างคศ. 600 และ 500 ก่อนคริสต์กาล ภูมิภาคนี้แล้วมาภายใต้การควบคุมหลวมของทิเบตและภูฏาน โดยเฉพาะอย่างยิ่งในพื้นที่ภาคเหนือ ส่วนที่เหลือของรัฐ โดยเฉพาะอย่างยิ่งที่พรมแดนติดพม่า อยู่ภายใต้การควบคุมของกษัตริย์ Sutiya จนการต่อสู้ Sutiya อาหมในศตวรรษ 16 Ahoms จัดขึ้นในพื้นที่จนกระทั่งเหตุการณ์ของอินเดียโดยชาวอังกฤษในค.ศ. 1858 อย่างไรก็ตาม เผ่า Arunachali ส่วนใหญ่อยู่ในเขตปกครองตนเองเป็นส่วนใหญ่จนถึงเอกราชอินเดียและ formalisation บริหารพื้นในทางปฏิบัติล่าสุดทิศของซากปรักหักพังของวัดฮินดูเช่นศตวรรษที่ 14 Malinithan ที่เท้าของภูเขาเซี้ยงในเซี้ยงตะวันตกถูกสร้างในสมัยรัชกาล Sutiya อีกบรรยากาศมรดก Bhismaknagar ได้นำไปแนะนำว่า Idu (Mishmi) มีการบริหารในยุคก่อนประวัติศาสตร์และวัฒนธรรมขั้นสูงการ อีกครั้ง แต่ ไม่ร่วม Bhismaknagar ตรงนี้หรือวัฒนธรรมรู้จักอื่น ๆ ได้ไม้ Sutiya จัดพื้นที่รอบ ๆ Bhismaknagar จากศตวรรษ 12-16 สามมรดก ชูตาวังอายุ 400 ปีใน north-west มากของรัฐ มีบางหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของชาวพุทธ ทะ Tsangyang Dalai Lama หกเกิดในตาวัง[6] หลักเผ่า Nyishi อรุณาจัลประเทศ Apatani อินน์ อาร์ดี้ Monpa, Mishmi, Shingpo ภาษาคำตี่ Serdukpen

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ประวัติศาสตร์ของอรุณาจัลประเทศก่อนที่ทันสมัยยังคงปกคลุมไปด้วยความลึกลับ ประวัติศาสตร์ทางปากครอบครองไปในวันนี้โดยชนเผ่า Arunachali หลายหุ้นทิเบต-พม่ามีมากยิ่งขึ้นและชี้มั่นที่จะกำเนิดภาคเหนือในวันที่ทันสมัยทิเบต ยืนยันอีกครั้งยังคงเป็นเรื่องยาก จากมุมมองของวัฒนธรรมทางวัตถุเป็นที่ชัดเจนว่ากลุ่ม Arunachali พื้นเมืองส่วนใหญ่สอดคล้องกับ tribals พม่าพื้นที่เนินเขาความจริงที่ว่าทั้งสองอาจจะอธิบายได้ในแง่ของแหล่งกำเนิดทางตอนเหนือของพม่าหรือจากการแพร่กระจายทางวัฒนธรรมไปทางทิศตะวันตก. จากมุมมองที่เหมือนกันมากที่สุด กลุ่ม Arunachali ที่ผิดปกติโดยไกลเป็น Puroik / Sulung ซึ่งอาหารหลักแบบดั้งเดิมที่เรียกว่า "tasey" หรือ "taase" ทำจากสาคูและกลยุทธ์ที่มีการผลิตแบบดั้งเดิมหลักจะหาอาหาร ในขณะที่การพิจารณาคร่าวประชากรทิเบต-พม่าเอกลักษณ์ของวัฒนธรรมและภาษา Puroik ดีอาจจะเป็นภาพสะท้อนของความผอมบางที่ห่างไกลและทั้งหมด แต่ไม่รู้จักก่อนทิเบต-พม่าไทและที่ผ่านมาอินโดอารยัน. ตามที่รัฐบาลอรุณาจัลประเทศ ตำราฮินดูลิก้าปุรณะและมหาภารตะพูดถึงภูมิภาคเช่น Prabhu เทือกเขานาและที่ปัญญาชน Parashuram ล้างบาป, ปัญญาชนฤษีวยาสครุ่นคิดกษัตริย์ Bhishmaka ก่อตั้งอาณาจักรของเขาและกฤษณะแต่งงานกับหม่อม Rukmini. [5] บันทึกประวัติศาสตร์จาก มุมมองนอกเท่านั้นกลายเป็นที่มีอยู่ในอาหมและจดหมายเหตุสุ Monpa และ Sherdukpen ทำเก็บบันทึกประวัติศาสตร์ของการดำรงอยู่ของ chiefdoms ท้องถิ่นในทิศตะวันตกเฉียงเหนือได้เป็นอย่างดี ส่วนทิศตะวันตกเฉียงเหนือของพื้นที่นี้มาภายใต้การควบคุมของอาณาจักร Monpa ของ Monyul ซึ่งเจริญรุ่งเรืองระหว่าง 500 BC และ 600 AD ภูมิภาคนี้แล้วมาภายใต้การควบคุมหลวมของทิเบตและภูฏานโดยเฉพาะในพื้นที่ภาคเหนือ ชิ้นส่วนที่เหลือของรัฐโดยเฉพาะอย่างยิ่งผู้ที่มีพรมแดนติดกับพม่าอยู่ภายใต้การควบคุมของสุกษัตริย์จนถึงการต่อสู้อาหม-สุในศตวรรษที่ 16 Ahoms จัดพื้นที่จนกว่าผนวกอินเดียโดยชาวอังกฤษในปี 1858 อย่างไรก็ตามชนเผ่าส่วนใหญ่ Arunachali ยังคงอยู่ในการปฏิบัติส่วนใหญ่อิสระจนถึงอินเดียเป็นอิสระและความเป็นระเบียบของการบริหารท้องถิ่นในปี 1947. การขุดเจาะที่ผ่านมาของซากปรักหักพังของวัดฮินดูเช่น 14 ศตวรรษที่ Malinithan ที่เท้าของภูเขาเซียงเซียงในเวสต์ได้สร้างในสมัยรัชกาลที่สุ มรดกอีกเด่น Bhismaknagar ได้นำไปสู่ข้อเสนอแนะที่ Idu (Mishmi) มีวัฒนธรรมที่ทันสมัยและการบริหารงานในสมัยก่อนประวัติศาสตร์ อีกครั้ง แต่ไม่มีหลักฐานโดยตรงร่วม Bhismaknagar กับเรื่องนี้หรือวัฒนธรรมที่รู้จักกันอื่น ๆ แต่โมหะสุจัดพื้นที่รอบ Bhismaknagar ตั้งแต่วันที่ 12 ถึงศตวรรษที่ 16 มรดกที่สาม 400 ปีพระอาราม Tawang ในทิศตะวันตกเฉียงเหนือสุดของรัฐที่ให้บางหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของชาวชนเผ่าที่นับถือศาสนาพุทธ หกดาไลลามะ Tsangyang ยาตเกิดใน Tawang. [6] ชนเผ่าที่สำคัญของอรุณาจัลประเทศ Nyishi, Apatani, โล, Adi, Monpa, Mishmi, Shingpo, คำตี่, Serdukpen

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ประวัติความเป็นมาของอุตตรอรุณาทันสมัยก่อนยังคง shrouded ในความลึกลับ ประวัติศาสตร์ในช่องปากมีวันนี้ โดยชนเผ่า arunachali หลาย tibeto ก่อนหุ้นจะดีขึ้น และชี้ไปเหนือกันในยุคปัจจุบันของประเทศธิเบต อีกครั้งยืนยันยังคงยากจากมุมมองของวัฒนธรรมที่เป็นวัตถุ มันชัดเจนว่า กลุ่ม arunachali พื้นเมืองส่วนใหญ่สอดคล้องกับพม่า พื้นที่เนินเขา tribals เป็นข้อเท็จจริงที่อาจจะอธิบายในแง่ของภาคเหนือของพม่าที่มาจากวัฒนธรรมตะวันตก หรือการแพร่กระจาย

จากมุมมองเดียวกัน กลุ่ม arunachali ผิดปกติมากที่สุดโดยไกลเป็น puroik sulung / ,แบบดั้งเดิมอาหารหลักซึ่งเรียกว่า " tasey " หรือ " taase " ทำมาจากสาคูและมีประสิทธิผลกลยุทธ์หลักดั้งเดิมคือของขวัญ . ในขณะที่เดาถือว่า tibeto พม่าประชากร เอกลักษณ์ ของ วัฒนธรรม ภาษา และ puroik อาจเป็นตัวแทนของการสะท้อนที่ไม่สำคัญของไกลและทั้งหมด แต่ที่ไม่รู้จักก่อน tibeto พม่า ไท และที่ผ่านมา

อินโดอารยันตามที่รัฐบาล Pradesh อรุณา , ตำราฮินดู kalika ปุราณะและมหาภารตะเอ่ยภูมิภาคเป็น prabhu ภูเขาใน Puranas และที่เซจ parashuram ล้างออกไปบาป เซจ ยูซุฟ ฮาบิบีนั่งสมาธิ พระ bhishmaka ก่อตั้งอาณาจักรของเขาและพระกฤษณะแต่งงานกับพระสนมรุกมินี . [ 5 ]

บันทึกประวัติศาสตร์จากมุมมองภายนอกเท่านั้นเป็นใช้ได้ในอาหม sutiya และพงศาวดาร ที่และทำให้มอนปะ Sherdukpen บันทึกประวัติศาสตร์ของการดำรงอยู่ของ chiefdoms ท้องถิ่นในภาคตะวันตกเฉียงเหนือเช่นกัน ส่วนทางทิศตะวันตกของพื้นที่นี้มาภายใต้การควบคุมของมอนปะราชอาณาจักร monyul ซึ่งเจริญรุ่งเรืองระหว่าง 500 และ 600 A.D .ภูมิภาคนี้มาแล้วภายใต้การควบคุมการหลวมของทิเบตและภูฏาน โดยเฉพาะในพื้นที่ภาคเหนือ ส่วนที่เหลือของรัฐ โดยเฉพาะผู้ที่มีพรมแดนติดกับประเทศพม่า อยู่ภายใต้การควบคุมของ sutiya กษัตริย์จนอาหม sutiya การรบในศตวรรษที่ 16 การ ahoms จัดพื้นที่จนกว่าการผนวกอินเดียโดยชาวอังกฤษ 1858 . อย่างไรก็ตามส่วนใหญ่ arunachali ตระกูลยังคงอยู่ในทางปฏิบัติส่วนใหญ่ปกครองจนถึงการประกาศอิสรภาพของอินเดียและ formalisation ท้องถิ่นการบริหารในปี 1947

ล่าสุดการขุดค้นของซากปรักหักพังของศตวรรษที่วัดฮินดู เช่น Malinithan ที่เท้าของภูเขาในตะวันตกถูกสร้างเซียงเซียง ใน sutiya รัชสมัย อีกประการ bhismaknagar มรดก , ,ได้นำไปสู่ข้อเสนอแนะที่ IDU ( มิชไม ) มีขั้นสูงวัฒนธรรมและการปกครองในประวัติศาสตร์ก่อนหน อีกครั้ง อย่างไรก็ตาม ไม่มีหลักฐานโดยตรงร่วม bhismaknagar กับนี้หรืออื่น ๆที่รู้จักวัฒนธรรมแต่ sutiya ผู้ปกครองจัดพื้นที่รอบ bhismaknagar จาก 12 ถึงศตวรรษที่ 16 . เว็บไซต์มรดก 3 , 400 ปีังวัดทางตะวันตกเฉียงเหนือสุดของรัฐมีหลักฐานทางประวัติศาสตร์ของคนเผ่า ที่หกดาไลลามะ tsangyang เกียตโซเกิดในตระกูลัง [ 6 ] สาขาของอรุณาจัลประเทศ nyishi Apatani , กัลโล่ , Adi มิชไมมอนปะ , , shingpo คำตี่ serdukpen , , ,