Table 10: State and Region Budget U

Table 10: State and Region Budget Units and Constitutional Assignments


Departments Appearing in State and Region Budget Schedule I (Union) Schedule II
(State/Region) Residual/ Uncertain
General Administration Department
Special Investigation Department
Prison Department
Settlements and Land records Department
Department of Agriculture
Department of Industrial Crops Development
Cooperative Office
Department of Small Scale Industries
Fisheries Department
Department of Livestock and Veterinary
Department of Beekeeping
Department of Human Settlement and Housing Development
Maintenance of Buildings, Roads, and Bridges
Public Construction
Budget Department
Department of Planning
Central Stevedoring Committee
Forestry Department
Dry Zone Green Project Development
Department of Sports and Physical Education
Water Transport Development
Municipals
Myanmar Film Making
Myanmar Salt and Marine Chemical Enterprise
Myanmar Pharmaceutical and Foodstuff Industry
Home Utilities Industry

Source: Nixon et al 2013.

Revenue assignments are set out in Schedule V of the Constitution. There are 19 tax headings under the schedule but currently the region and state governments are allowed to collect under nine headings, while the budget headings indicate only seven sources of tax revenues: excise tax, land tax, embankment tax, forestry tax, mining tax, lakes/streams tax, and municipal tax. The total amount of taxes collected from these sources by region and state governments is currently about 4% of total government revenues, with variations from 13% in Mandalay Region to 0.7% to Rakhine State, a reflection in part of the differing levels of economic development across states and regions.17 For almost all states and regions, the municipal tax is either the first or the second most important revenue source. International experience suggests that local governments should be assigned stable sources of revenue that are easy to administer and clearly separable across different local jurisdictions; and commonly agreed examples of such sources include: real estate property taxes, retail sales taxes, business fees, motor vehicle fees, and user charges. From this perspective, the current list of local taxes for Myanmar would seem to be a good beginning, but will need to be reviewed in the context of the overall reform of the government’s tax policy as well as the future directions for decentralization. Of





particular importance will be the outcome of the peace negotiations and any agreements reached in that context on sharing of natural resource wealth.

Since the assignment of revenue sources rarely provides local governments with sufficient revenues to fund their expenditure functions, intergovernmental transfers are often necessary. This is the case in Myanmar, where there are currently two types of unconditional/conditional transfer: grants for poverty reduction, under which one billion kyat was distributed in FY2012 evenly to all regions and states (except for Chin State, which receives three times more than other regions and states because of its high poverty rate and difficult transportation situation); and other grants primarily for the purpose of helping regions and states “balance their books” (Figure 4). In total, these two types of transfers are very small and are far outweighed by the funding provided directly by union ministries. The system of intergovernmental transfers does, however, require a major review, (the World Bank (2013) has noted that it is “neither rules-based nor transparent”) and in this regard, Myanmar can draw on a wealth of international experience of use for such transfers, including “vertical” or “horizontal” balance, funding specific national priorities, counteracting effects of interregional spillovers or externalities, etc., the form in which such transfers are made (conditional or unconditional), and some universally accepted principles of transfer design (Box 8). The development of the transfer system in Myanmar will also be crucially dependent on broader decisions taken with respect to decentralization, including how much subnational spending will be achieved through deconcentration versus devolution to regions and states, and how natural resource wealth is to be shared.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

ตาราง 10: รัฐ และภูมิภาคงบประมาณหน่วย และรัฐธรรมนูญกำหนดแผนกที่ปรากฏและภูมิภาคงบประมาณกำหนดการผมกำหนดการ (สหภาพ) II(ภาครัฐ) ส่วนที่เหลือ / ไม่แน่นอนฝ่ายบริหารทั่วไป กรมสอบสวนคดีพิเศษ กรมคุก ชำระเงินและที่ดินเรกคอร์ดฝ่าย กรมวิชาการเกษตร แผนกอุตสาหกรรมขยายพัฒนา สำนักงานสหกรณ์ กรมเล็กขนาดอุตสาหกรรม กรมประมง กรมปศุสัตว์และสัตว แผนก Beekeeping แผนกบุคคลการชำระเงินและการพัฒนาที่อยู่อาศัย บำรุงรักษา ของอาคาร ถนน สะพาน ก่อสร้างสาธารณะ แผนกงบประมาณ แผนกวางแผน กรรมการ Stevedoring กลาง กรมป่าไม้ พื้นที่เขตสีเขียวโครงการพัฒนา แผนกกีฬาและพลศึกษา พัฒนาขนส่งน้ำ Municipals ภาพยนตร์พม่า องค์กรพม่าเกลือและน้ำ อุตสาหกรรมอาหารและยาประเทศพม่า สาธารณูปโภคภายในบ้านอุตสาหกรรม ที่มา: Nixon et al 2013กำหนดรายได้ที่กำหนดในตาราง V ของรัฐธรรมนูญ มีภาษีส่วนหัวที่ 19 ภายใต้กำหนดการ แต่ปัจจุบันรัฐบาลภูมิภาคและรัฐสามารถเก็บหัวต่ำกว่าเก้า ในขณะที่หัวข้องบประมาณระบุแหล่งของรายได้ภาษีเพียงเจ็ด: สรรพสามิตภาษี ภาษีที่ดิน ภาษีสถานี ป่าไม้ภาษี ภาษีเหมืองแร่ ทะเลสาบ/กระแสข้อมูลภาษี และภาษีเทศบาล ยอดรวมของภาษีที่เก็บจากแหล่งเหล่านี้ตามภูมิภาค และรัฐบาลของรัฐอยู่ประมาณ 4% ของรายได้รวมรัฐบาล มีความแตกต่างจาก 13% ในเขตมัณฑะเลย์ไป 0.7% รัฐยะไข่ สะท้อนให้เห็นในส่วนของระดับแตกต่างกันของการพัฒนาเศรษฐกิจในอเมริกาและ regions.17 สำหรับอเมริกาและภูมิภาคเกือบทั้งหมด ภาษีเทศบาลเป็นครั้งแรกหรือแหล่งรายได้ที่สำคัญที่สุดสอง ประสบการณ์ระหว่างประเทศแนะนำว่า รัฐบาลท้องถิ่นควรกำหนดแหล่งของรายได้ที่มั่นคงที่ดูแลง่าย และชัดเจน separable ข้ามเขตอำนาจศาลท้องถิ่นแตกต่างกัน และตกลงกันโดยทั่วไปตัวอย่างเช่นแหล่งรวม: ภาษีทรัพย์สินอสังหาริมทรัพย์ ภาษีขายปลีก ค่าธรรมเนียมธุรกิจ ค่ารถ และค่าธรรมเนียมของผู้ใช้ จากมุมมองนี้ รายการภาษีท้องถิ่นในประเทศพม่าปัจจุบันจะดูเหมือน เป็นจุดเริ่มต้นที่ดี แต่จะต้องมีการตรวจทานในบริบทของการปฏิรูปโดยรวมนโยบายภาษีของรัฐบาลรวมทั้งทิศทางในอนาคตสำหรับการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย ของความสำคัญเฉพาะจะเป็นผลลัพธ์ของการเจรจาสันติภาพและข้อตกลงใด ๆ ถึงในบริบทที่ใช้ร่วมกันของทรัพยากรธรรมชาติให้เลือกมากมายเนื่องจากการกำหนดแหล่งรายได้ไม่ค่อยช่วยให้รัฐบาลท้องถิ่น มีรายได้เพียงพอกับหน้าที่รายจ่ายกองทุน ว่าด้วยการโอนย้ายจำเป็นต้องใช้บ่อย กรณีนี้ในพม่า ซึ่งในปัจจุบันมีสองชนิดของการโอนย้ายแบบมีเงื่อนไข/ไม่มีเงื่อนไข: เงินอุดหนุนสำหรับการลดความยากจน ที่พัน kyat ถูกกระจายใน FY2012 เท่า ๆ กันทุกภูมิภาคและอเมริกา (ยกเว้น รัฐชิน ซึ่งได้รับสามเท่ามากกว่าภูมิภาค และอื่น ๆ รัฐเนื่องจากอัตราความยากจนสูงความสถานการณ์ขนส่งยาก); และเงินช่วยเหลืออื่น ๆ เป็นหลักเพื่อช่วยให้ภูมิภาคและรัฐ "สมดุลหนังสือของพวกเขา" (รูปที่ 4) รวม เหล่านี้สองชนิดของการโอนย้ายมีขนาดเล็กมาก และมี outweighed ไกล โดยการจัดหาเงินทุนโดยตรงโดยทบวงกรมสหภาพ ว่าด้วยการโอนย้ายระบบ ไร ต้องทบทวนหลัก (ธนาคารโลก (2013) ได้ตั้งข้อสังเกตว่า มันเป็น "ไม่ตามและ ไม่โปร่งใส") และในการนี้ พม่าสามารถวาดบนประสบการณ์ต่างประเทศใช้สำหรับการโอนย้ายดังกล่าว รวมทั้งดุล "แนวตั้ง" หรือ "แนว" ทุนเฉพาะสำคัญแห่งชาติ counteracting ผล spillovers ฟิต หรือ externalities ฯลฯ แบบฟอร์มใดเช่นการโอนย้ายจะ (แบบมีเงื่อนไข หรือโดยไม่มีเงื่อนไข) และบางหลักการยอมรับแบบโอนออก (8 กล่อง) การพัฒนาระบบการถ่ายโอนในพม่ายังจะยังขึ้นอยู่กับดำเนินการเกี่ยวกับการกระจายอำนาจการแพร่กระจาย subnational เท่าไรใช้จ่ายจะได้รับผ่าน deconcentration กับขึ้นกับภูมิภาคอเมริกา และวิธีทรัพยากรธรรมชาติอีกมากมายให้ร่วมตัดสินใจที่กว้างขึ้น

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

ตารางที่ 10: รัฐและภาคหน่วยงบประมาณและรัฐธรรมนูญกำหนดหน่วยงานที่ปรากฏในรัฐและภาคตารางเวลางบประมาณฉัน(สหภาพ) ตารางที่สอง(รัฐ / ภูมิภาค) ที่เหลือ / ไม่แน่ใจบริหารงานทั่วไปกรมสอบสวนคดีพิเศษกรมเรือนจำกรมตั้งถิ่นฐานและการบันทึกกรมที่ดินกรมวิชาการเกษตรกรมพืชพัฒนาอุตสาหกรรมสำนักงานสหกรณ์กรมขนาดเล็กขนาดอุตสาหกรรมกรมประมงกรมปศุสัตว์และสัตวแพทย์กรมเลี้ยงผึ้งกรมตั้งถิ่นฐานของมนุษย์และการพัฒนาที่อยู่อาศัยการบำรุงรักษาอาคารถนนและสะพานสาธารณะก่อสร้างกรมงบประมาณภาควิชาการวางแผนภาคกลางStevedoring คณะกรรมการกรมป่าไม้โซนแห้งสีเขียวโครงการพัฒนาภาควิชากีฬาและพลศึกษาพัฒนาขนส่งน้ำเทศบาลพม่าฟิล์มพม่าเกลือและสารเคมีทางทะเลองค์กรพม่ายาและอาหารอุตสาหกรรมแรกสาธารณูปโภคอุตสาหกรรมที่มา: นิกสัน et al, 2013 การกำหนดรายได้มีการกำหนดไว้ในตารางการแข่งขันวีของรัฐธรรมนูญ มี 19 หัวภาษีตามกำหนดเวลา แต่ขณะนี้รัฐบาลภาครัฐและได้รับอนุญาตให้เก็บภายใต้เก้าหัวที่มีในขณะที่ส่วนหัวของงบประมาณที่บ่งบอกถึงเพียงเจ็ดแหล่งที่มาของรายได้จากภาษี: ภาษีสรรพสามิตภาษีที่ดินภาษีเขื่อนภาษีป่าไม้ภาษีการทำเหมืองแร่ ทะเลสาบ / ลำธารภาษีและภาษีเทศบาล ยอดรวมของภาษีที่เก็บรวบรวมจากแหล่งข้อมูลเหล่านี้ตามภูมิภาคและรัฐบาลของรัฐในขณะนี้เป็นเรื่องเกี่ยวกับ 4% ของรายได้ของรัฐบาลรวมกับการเปลี่ยนแปลงจาก 13% ในมั ณ ฑะเลภาค 0.7% มาอยู่ที่รัฐยะไข่เป็นภาพสะท้อนในส่วนของระดับที่แตกต่างกันของการพัฒนาเศรษฐกิจ ทั่วทั้งรัฐและ regions.17 สำหรับเกือบทุกรัฐและภูมิภาคภาษีเทศบาลเป็นทั้งเป็นครั้งแรกหรือแหล่งรายได้สำคัญที่สุดที่สอง ประสบการณ์ระหว่างประเทศแสดงให้เห็นว่ารัฐบาลท้องถิ่นควรจะกำหนดแหล่งที่มาของรายได้ที่มั่นคงที่ง่ายต่อการจัดการและการแยกอย่างชัดเจนทั่วท้องที่ที่แตกต่างกัน และตกลงกันโดยทั่วไปตัวอย่างของแหล่งดังกล่าว ได้แก่ ภาษีอสังหาริมทรัพย์ภาษียอดค้าปลีกธุรกิจค่าธรรมเนียมและค่ายานพาหนะและค่าใช้จ่ายของผู้ใช้ จากมุมมองนี้รายการปัจจุบันของภาษีท้องถิ่นพม่าดูเหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี แต่จะต้องมีการทบทวนในบริบทของการปฏิรูปโดยรวมของนโยบายภาษีของรัฐบาลเช่นเดียวกับทิศทางในอนาคตสำหรับการกระจายอำนาจ ของความสำคัญโดยเฉพาะอย่างยิ่งจะเป็นผลของการเจรจาสันติภาพและข้อตกลงใด ๆ มาถึงในบริบทที่เกี่ยวกับการแบ่งปันความมั่งคั่งทรัพยากรธรรมชาติ. ตั้งแต่การมอบหมายของแหล่งรายได้ไม่ค่อยให้รัฐบาลท้องถิ่นที่มีรายได้เพียงพอที่จะฟังก์ชั่นการใช้จ่ายเงินทุนของพวกเขาการถ่ายโอนระหว่างรัฐบาลมักจะมีความจำเป็น เป็นกรณีนี้ในพม่าที่มีอยู่ในขณะนี้ทั้งสองประเภทของที่ไม่มีเงื่อนไข / โอนเงื่อนไข: เงินอุดหนุนสำหรับการลดความยากจนตามที่หนึ่งพันล้านจั๊ตกระจายอยู่ใน FY2012 อย่างเท่าเทียมกันกับทุกภูมิภาคและรัฐ (ยกเว้นรัฐชินซึ่งได้รับอีกสามครั้ง กว่าภูมิภาคอื่น ๆ และรัฐเพราะอัตราความยากจนสูงและสถานการณ์การขนส่งยาก); และทุนอื่น ๆ ที่เกี่ยวเนื่องเพื่อประโยชน์ในการช่วยให้ภูมิภาคและระบุว่า "ความสมดุลหนังสือของพวกเขา" (รูปที่ 4) รวมทั้งสองประเภทของการถ่ายโอนมีขนาดเล็กมากและในแง่ไกลโดยให้เงินทุนโดยตรงจากกระทรวงสหภาพ ระบบของการถ่ายโอนระหว่างรัฐบาลไม่ แต่ต้องมีการตรวจสอบที่สำคัญ (ธนาคารโลก (2013) ได้ตั้งข้อสังเกตว่ามันคือ "ไม่ตามกฎไม่โปร่งใส") และในเรื่องนี้พม่าสามารถวาดบนความมั่งคั่งของประสบการณ์ระหว่างประเทศของ ใช้สำหรับการถ่ายโอนดังกล่าวรวมทั้ง "แนวตั้ง" หรือ "แนวนอน" สมดุลการระดมทุนจัดลำดับความสำคัญของชาติโดยเฉพาะผลกระทบของ counteracting spillovers interregional หรือภายนอก ฯลฯ รูปแบบที่ถ่ายโอนดังกล่าวจะทำ (เงื่อนไขหรือไม่มีเงื่อนไข) และบางส่วนหลักการที่ยอมรับอย่างกว้างขวาง ของการออกแบบการถ่ายโอน (กล่อง 8) การพัฒนาระบบการโอนในพม่ายังจะขับเคลื่อนขึ้นอยู่กับการตัดสินใจดำเนินการในวงกว้างเกี่ยวกับการกระจายอำนาจรวมถึงวิธีการใช้จ่ายมาก subnational จะประสบความสำเร็จผ่าน deconcentration เมื่อเทียบกับความรับผิดชอบไปยังภูมิภาคและรัฐและวิธีการที่ความมั่งคั่งของทรัพยากรทางธรรมชาติคือการใช้ร่วมกัน

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

ตารางที่ 10 : ภาครัฐและหน่วยงานและงบประมาณตาม

หน่วยงานที่ปรากฏในรัฐและเขตงบประมาณตารางเวลาฉัน ( สหภาพ ) ตาราง 2
( รัฐ / ภูมิภาค ) ที่เหลือไม่แน่ใจ

/ ธุรการแผนกแผนกแผนกสอบสวนพิเศษ


ที่ดินประวัติกรมคุกและการตั้งถิ่นฐานของกรมวิชาการเกษตร กรมพัฒนา

พืชผล อุตสาหกรรมสำนักงานความร่วมมืออุตสาหกรรมขนาดเล็ก


กรมประมง กรมปศุสัตว์ และฝ่ายสัตวแพทย์ของการเลี้ยงผึ้ง

กรมพัฒนาที่อยู่อาศัยและการตั้งถิ่นฐานมนุษย์
รักษาอาคาร ถนน และสะพาน


งบประมาณก่อสร้างสำนักงานภาควิชาการวางแผน

ปีกกรมป่าไม้คณะกรรมการกลางบริการโซนสีเขียวโครงการพัฒนาภาควิชาพลศึกษาและกีฬา

น้ำการขนส่งการพัฒนา


ฟิล์มให้เทศบาลพม่าพม่าและองค์กรทางเคมีเกลือทะเลพม่า ยาและอาหารอุตสาหกรรม

บ้านสาธารณูปโภคอุตสาหกรรม

ที่มา : นิกสัน et al 2013 .

รายได้ได้รับมอบหมายไว้ในตารางเวลาในรัฐธรรมนูญมีหัวเรื่อง 19 ภาษีภายใต้ตาราง แต่ขณะนี้ภูมิภาคและรัฐบาลได้รับอนุญาตให้เก็บภายใต้เก้าหัว ในขณะที่งบประมาณหัวเรื่องบ่งชี้เพียงเจ็ดแหล่งที่มาของรายได้จากภาษี : ภาษี , ภาษีสรรพสามิต ภาษีที่ดิน ภาษี , ภาษีเหมืองแร่ เขื่อน ป่าไม้ ลำธารและทะเลสาบ / ภาษี , ภาษีเทศบาล .จำนวนภาษีที่จัดเก็บจากแหล่งเหล่านี้ตามภูมิภาคและรัฐบาลอยู่ในขณะนี้ประมาณ 4 % ของรายได้รัฐบาลทั้งหมดที่มีการเปลี่ยนแปลงจาก 13% ในเขตมัณฑะเลย์ถึง 0.7% ในรัฐยะไข่ สะท้อนให้เห็นในส่วนของความแตกต่างของระดับการพัฒนาเศรษฐกิจในสหรัฐอเมริกาและ regions.17 เกือบทุกประเทศและภูมิภาคภาษีเทศบาลเป็นครั้งแรก หรือแหล่งรายได้ที่สองที่สำคัญที่สุด ประสบการณ์ในต่างประเทศแสดงให้เห็นว่าองค์กรปกครองส่วนท้องถิ่นควรได้รับแหล่งมั่นคงของรายได้ที่ง่ายต่อการจัดการและชัดเจนแยกกันในศาลท้องถิ่นที่แตกต่างกัน และโดยทั่วไปเห็นด้วยตัวอย่างของแหล่งดังกล่าวรวมถึง : ภาษีทรัพย์สินอสังหาริมทรัพย์ , ค้าปลีกภาษีค่าธรรมเนียมธุรกิจค่ายานพาหนะ และค่าธรรมเนียมของผู้ใช้ จากมุมมองนี้ , ปัจจุบันรายการภาษีท้องถิ่น พม่าจะดูเหมือนจะเป็นจุดเริ่มต้นที่ดี แต่จะต้องพิจารณาในบริบทของการปฏิรูปโดยรวมของนโยบายภาษีของรัฐบาล ตลอดจนทิศทางในอนาคตของการกระจายอำนาจ ของ





โดยเฉพาะความสำคัญจะเป็นผลของการเจรจาสันติภาพและข้อตกลงถึงในที่บริบทในการแบ่งปันทรัพยากรความมั่งคั่งธรรมชาติ

เนื่องจากงานของแหล่งรายได้ไม่ค่อยให้รัฐบาลท้องถิ่นที่มีรายได้เพียงพอที่จะกองทุนค่าใช้จ่ายของฟังก์ชันโอนระหว่างมักจะจำเป็น ในกรณีนี้คือในพม่าที่ปัจจุบันมี 2 ประเภท คือ ประเภทที่ไม่มีเงื่อนไข / เงื่อนไขการถ่ายโอน : ทุนเพื่อลดความยากจน ภายใต้หนึ่งล้านจ๊าด ซึ่งกระจายอยู่ในบริษัทอย่างสม่ำเสมอเพื่อทุกภูมิภาคและรัฐ ( ยกเว้นรัฐฉินซึ่งได้รับสามครั้งมากกว่าภูมิภาคอื่น ๆ และรัฐ เพราะอัตราความยากจนสูงและสถานการณ์การขนส่งยาก )และทุนอื่น ๆเป็นหลักเพื่อวัตถุประสงค์ในการช่วยให้ภูมิภาคและรัฐ " ความสมดุลของหนังสือ " ( รูปที่ 4 ) ทั้งหมดเหล่านี้สองชนิดของการโอนมีขนาดเล็กมากและเป็นนิเวศไกลโดยเงินทุนให้โดยตรงโดยกระทรวงของสหภาพ ระบบโอนเงินระหว่างทำ อย่างไรก็ตาม ต้องตรวจสอบหลัก