IntroductionThe international growt

Introduction

The international growth of industrial and agricultural production and the consequent increase in consumption of goods, caused an increase in exposure to various substances that are potentially harmful to humans. In recent years, many scientists focused their interest on heavy metals in the soils of urban areas where pollution might have a direct influence on public health. The exposure to some heavy metals has been associated to a huge variety of adverse health effects, including infertility (Akinloye et al., 2006, Benoff et al., 2000 and De Rosa et al., 2003).

While some of these elements are essential for humans, relatively high levels of exposure can be harmful. Arsenic (As), cadmium (Cd), chromium (Cr), mercury (Hg) and lead (Pb) must be especially taken into account due to their potential toxic effects. Other elements such as aluminum (Al), antimony (Sb), copper (Cu), molybdenum (Mo), manganese (Mn), thallium (Tl) and zinc (Zn) must be also carefully considered if high concentrations are detected in a specific area.

A population is exposed to metals at low concentrations either voluntarily through supplementation or involuntarily through intake of contaminated food and water or contact with contaminated soil, dust, or air. Evidences gathered on humans and animals suggest that these metals may have adverse impacts on male reproductive health at relatively low levels.

Cadmium, for instance, has been linked to reduced human semen quality and DNA damage (Telisman et al., 2000 and Xu et al., 2003), while it has been shown that Pb may adversely affect sperm shape, motility, and DNA integrity (Eibensteiner et al., 2005, Hernandez-Ochoa et al., 2005, Jurasovic et al., 2004 and Telisman et al., 2007).

Lead exposure is one of the most prevalent occupational and environmental health problems. Lead effect on human male fertility has been postulated by observations published by Lancranjan et al. (1975). Many studies have also reported that decrease in semen quality may be present in groups of men with Pb exposure on the workplace (Alexander et al., 1996, Assennato et al., 1986, Kuo et al., 1997, Lerda, 1992 and Wildt et al., 1983). Human data on non-occupational exposure to this metal is limited and epidemiological studies provided equivocal results concerning its effects on hormone concentration, male infertility and sperm parameters (Benoff et al., 2000).

Despite the fact that the actual causes of increased infertility remain controversial (Hovatta et al., 1998, Pant et al., 2003 and Swan et al., 1997), several studies confirm that male sperm counts are declining and that environmental factors such as pesticides, heavy metals, estrogen-like substances and chlorinated compounds negatively impact spermatogenesis (Benoff et al., 2000, Cooper and Kavlock, 1997, De Rosa et al., 2003, Fredricsson et al., 1993 and Watanabe and Oonuki, 1999). Carlsen et al. (1992) demonstrated a 45% drop in human sperm count, from an average of 113 million/mL of semen in 1940 to 66 million in 1990.

An estimated 6% of men in reproductive age show symptoms of infertility. The most frequent causes, accounting for 90% of the total, are associated with spermatogenesis. The other causes are related to alterations in sperm transport and accessory glands in the male genital tract (6%), erectile disorders (2%), ejaculatory disorders (1%), and functional alterations in the sperm and coitus (1%) (Jequier, 2002). There may be absence of sperm (azoospermia), a decrease in the number (oligozoospermia), alteration in form (teratozoospermia), in the motile capacity (astenozoospermia), or in the vitality (necrospermia) (Bigazzi, 1987).

The aim of the present study is to identify possible relationships between high concentrations of some heavy metals and male infertility in the metropolitan area of Naples. This study focuses only on those elements (Al, As, Cd, Cr, Cu, Hg, Mn, Mo, Pb, Sb, Tl, Zn) that previous researches have indicated to have some influence on the quality of human semen (Benoff et al., 2000, De Rosa et al., 2003, Meeker et al., 2008, Telisman et al., 2000 and Telisman et al., 2007).

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

บทนำการเจริญเติบโตระหว่างประเทศของการผลิตภาคอุตสาหกรรมและเกษตรกรรมและเพิ่มขึ้นเป็นผลเนื่องในการบริโภคสินค้าที่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของการสัมผัสกับสารต่างๆที่อาจเป็นอันตรายต่อมนุษย์ ในปีที่ผ่านมานักวิทยาศาสตร์หลายคนมุ่งเน้นความสนใจของพวกเขาในโลหะหนักในดินของพื้นที่ในเมืองที่มลพิษอาจมีอิทธิพลโดยตรงต่อสุขภาพของประชาชน การสัมผัสกับโลหะหนักบางชนิดได้รับการที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของผลกระทบต่อสุขภาพรวมทั้งการมีบุตรยาก (Akinloye et al., 2006, Benoff et al., 2000 และ De Rosa et al., 2003). ในขณะที่บางส่วนขององค์ประกอบเหล่านี้มี ที่จำเป็นสำหรับมนุษย์ในระดับที่ค่อนข้างสูงจากการสัมผัสอาจเป็นอันตราย สารหนู (As) แคดเมียม (Cd) โครเมียม (Cr) ปรอท (Hg) และตะกั่ว (Pb) จะต้องดำเนินการโดยเฉพาะอย่างยิ่งเข้าบัญชีเนื่องจากพิษของพวกเขาที่มีศักยภาพ องค์ประกอบอื่น ๆ เช่นอลูมิเนียม (อัล), พลวง (Sb), ทองแดง (Cu) โมลิบดีนัม (Mo), แมงกานีส (Mn) แทลเลียม (Tl) และสังกะสี (Zn) จะต้องพิจารณาอย่างรอบคอบนอกจากนี้ยังมีความเข้มข้นสูงหากมีการตรวจพบใน พื้นที่ที่เฉพาะเจาะจง. ประชากรมีการสัมผัสกับโลหะที่ความเข้มข้นต่ำทั้งสมัครใจผ่านการเสริมโดยไม่ได้ตั้งใจหรือผ่านการรับประทานอาหารที่ปนเปื้อนและน้ำหรือสัมผัสกับพื้นดินที่ปนเปื้อนฝุ่นหรืออากาศ หลักฐานที่รวบรวมได้ในมนุษย์และสัตว์ที่แสดงให้เห็นว่าโลหะเหล่านี้อาจมีผลกระทบต่อสุขภาพสืบพันธุ์เพศชายอยู่ในระดับที่ค่อนข้างต่ำ. แคดเมียมเช่นได้รับการเชื่อมโยงกับการลดคุณภาพน้ำเชื้อของมนุษย์และทำลายดีเอ็นเอ (Telisman et al., 2000 และ Xu และคณะ ., 2003) ในขณะที่มันได้รับการแสดงให้เห็นว่า Pb อาจส่งผลกระทบรูปร่างของตัวอสุจิ, การเคลื่อนที่, และความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอ (Eibensteiner et al., 2005, Hernandez-ชัว et al., 2005 Jurasovic et al., 2004 และ Telisman และคณะ . 2007). การได้รับสารตะกั่วเป็นหนึ่งในปัญหาด้านอาชีวอนามัยและสิ่งแวดล้อมที่แพร่หลายมากที่สุด ผลกระทบตะกั่วต่อความอุดมสมบูรณ์ของมนุษย์เพศชายที่ได้รับการกล่าวอ้างโดยการสังเกตการตีพิมพ์โดย Lancranjan และคณะ (1975) การศึกษาจำนวนมากนอกจากนี้ยังมีรายงานการลดลงของคุณภาพน้ำอสุจิที่อาจจะอยู่ในกลุ่มของคนที่มีความเสี่ยง Pb ในสถานที่ทำงาน (อเล็กซานเด et al., 1996 Assennato et al., 1986 Kuo et al., 1997, Lerda 1992 และ Wildt et al., 1983) ข้อมูลเกี่ยวกับการสัมผัสของมนุษย์ที่ไม่ได้ประกอบอาชีพกับโลหะนี้จะศึกษาทางระบาดวิทยา จำกัด และให้ผลไม่แน่นอนเกี่ยวกับผลกระทบต่อความเข้มข้นของฮอร์โมนเพศชายที่มีบุตรยากและพารามิเตอร์สเปิร์ม (Benoff et al., 2000). แม้จะมีความจริงที่ว่าสาเหตุที่แท้จริงของการมีบุตรยากเพิ่มขึ้นยังคงอยู่ ความขัดแย้ง (Hovatta et al., 1998, หอบ et al., 2003 และหงส์ et al., 1997) การศึกษาหลายยืนยันว่านับตัวอสุจิเพศชายจะลดลงและว่าปัจจัยด้านสิ่งแวดล้อมเช่นยาฆ่าแมลงโลหะหนักสารสโตรเจนที่เหมือนจริงและคลอรีน สารประกอบที่ส่งผลเสียต่อการสร้างอสุจิ (Benoff et al., 2000 คูเปอร์และ Kavlock 1997, De Rosa et al., 2003 Fredricsson et al., 1993 และวาตานาเบะและ Oonuki, 1999) เพื่อประสบความสำเร็จและคณะ (1992) แสดงให้เห็นถึงการลดลง 45% ในจำนวนอสุจิของมนุษย์จากเฉลี่ย 113 ล้าน / มิลลิลิตรของน้ำอสุจิใน 1940-66000000 ในปี 1990. ประมาณ 6% ของผู้ชายในอาการแสดงของภาวะมีบุตรยากอายุสืบพันธุ์ สาเหตุที่พบบ่อยมากที่สุดคิดเป็น 90% ของทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับการสร้างอสุจิ สาเหตุอื่น ๆ ที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการขนส่งสเปิร์มและต่อมอุปกรณ์เสริมในระบบสืบพันธุ์เพศชาย (6%), ความผิดปกติของอวัยวะเพศ (2%), ความผิดปกติ ejaculatory (1%) และการปรับเปลี่ยนการทำงานในสเปิร์มและมีเพศสัมพันธ์ (1%) ( Jequier, 2002) อาจจะมีตัวตนของสเปิร์ม (azoospermia) ลดลงในจำนวน (oligozoospermia) การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบ (teratozoospermia) ในความจุเคลื่อนที่ (astenozoospermia) หรือในพลัง (necrospermia) (Bigazzi, 1987). จุดมุ่งหมายของ การศึกษาครั้งนี้คือการระบุความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ระหว่างความเข้มข้นสูงของโลหะหนักบางและภาวะมีบุตรยากชายในพื้นที่นครบาลของเนเปิลส์ การศึกษาครั้งนี้มุ่งเน้นเฉพาะองค์ประกอบเหล่านั้น (อัล, As, Cd, Cr, Cu, ปรอท, Mn, Mo, ​​Pb, SB, TL, Zn) ว่างานวิจัยก่อนหน้านี้ได้แสดงให้เห็นว่าจะมีอิทธิพลต่อคุณภาพของน้ำอสุจิของมนุษย์ (Benoff และ al., 2000, De Rosa et al., 2003 Meeker et al., 2008, Telisman et al., 2000 และ Telisman et al., 2007)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

แนะนำการเจริญเติบโตของอุตสาหกรรมและการผลิตทางการเกษตรและการเพิ่มขึ้นในการบริโภคสินค้าจากต่างประเทศ ทำให้มีการเพิ่มการเปิดรับสารต่าง ๆที่อาจเป็นอันตรายต่อมนุษย์ ใน ปี ล่าสุด นักวิทยาศาสตร์หลายคนมุ่งเน้นความสนใจของโลหะหนักในดินของพื้นที่เขตเมืองที่มลพิษอาจมีอิทธิพลโดยตรงต่อสุขภาพของประชาชน .การสัมผัสกับโลหะหนักบางชนิด มีความสัมพันธ์กับความหลากหลายของผลกระทบต่อสุขภาพที่ไม่พึงประสงค์ รวมถึงภาวะมีบุตรยาก ( akinloye et al . , 2006 , benoff et al . , 2000 และ De Rosa et al . , 2003 ) .

ในขณะที่บางส่วนขององค์ประกอบเหล่านี้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับมนุษย์ในระดับที่ค่อนข้างสูงของแสงสามารถเป็นอันตราย . สารหนู ( เป็น ) แคดเมียม ( ซีดี ) , โครเมียม ( Cr )ปรอท ( Hg ) และตะกั่ว ( Pb ) จะต้องพิจารณาโดยเฉพาะอย่างยิ่งเนื่องจากผลของพวกเขาที่มีศักยภาพที่เป็นพิษ องค์ประกอบอื่น ๆเช่น อะลูมิเนียม ( Al ) พลวง ( Sb ) , ทองแดง ( Cu ) , โมลิบดินั่ม ( Mo ) , แมงกานีส ( Mn ) แทลเลียม ( TL ) และสังกะสี ( Zn ) คงต้องพิจารณาให้รอบคอบ ถ้าความเข้มข้นสูง พบในพื้นที่เฉพาะ

ประชากรสัมผัสกับโลหะที่ความเข้มข้นต่ำให้สมัครใจผ่านการเสริม หรือรัวผ่านการบริโภคอาหารและน้ำที่ปนเปื้อนหรือสัมผัสกับดิน ฝุ่น หรืออากาศที่ปนเปื้อน หลักฐานที่รวบรวมเกี่ยวกับมนุษย์และสัตว์ให้โลหะเหล่านี้อาจจะมีผลกระทบต่อชายอนามัยการเจริญพันธุ์ที่ระดับค่อนข้างต่ำ

แคดเมียม , ตัวอย่างมีการเชื่อมโยงการลดคุณภาพของน้ำอสุจิของมนุษย์และดีเอ็นเอเสียหาย ( telisman et al . , 2000 และ Xu et al . , 2003 ) ในขณะที่มันได้ถูกแสดงว่าตะกั่วอาจส่งผลกระทบกับอสุจิรูปร่าง การเคลื่อนที่ และความสมบูรณ์ของดีเอ็นเอ ( eibensteiner et al . , 2005 , เฮอร์นันเดซ โอชัว et al . , 2005 jurasovic et al , . 2547 และ telisman et al . ,

) )นำแสงเป็นหนึ่งในที่แพร่หลายมากที่สุดอาชีพและสิ่งแวดล้อมสุขภาพปัญหา ตะกั่วมีผลต่อภาวะเจริญพันธุ์มนุษย์เพศชายได้รับการคิดค้นโดยการสังเกตที่ตีพิมพ์โดย lancranjan et al . ( 1975 ) การศึกษาจำนวนมากได้รายงานว่าลดลงในคุณภาพน้ำเชื้ออาจจะอยู่ในกลุ่มของผู้ชายกับ PB เปิดรับสถานที่ทำงาน ( Alexander et al . , 1996 , assennato et al . , 1986 , Kuo et al . , 1997lerda 1992 และ wildt et al . , 1983 ) ข้อมูลมนุษย์ที่ไม่มีการสัมผัสโลหะนี้มีจำกัด และให้ผลการศึกษาระบาดวิทยาน่าสงสัยเกี่ยวกับผลกระทบต่อความเข้มข้นของฮอร์โมน ภาวะมีบุตรยากชายและอสุจิพารามิเตอร์ ( benoff et al . , 2000 ) .

แม้จะมีความจริงที่ว่าสาเหตุที่แท้จริงของภาวะมีบุตรยากเพิ่มขึ้นยังคงแย้ง ( hovatta et al . , 1998 , กางเกง et al . ,2003 และหงส์ et al . , 1997 ) , การศึกษาหลายแห่งยืนยันว่า ชายนับสเปิร์มลดลง และปัจจัยทางสิ่งแวดล้อม เช่น ยาฆ่าแมลง โลหะหนัก สารคลอรีน สารเอสโตรเจน เช่น และส่งผลเสียต่อการสร้างสเปิร์ม ( benoff et al . , 2000 , คูเปอร์ และ kavlock , 1997 , เด โรซ่า et al . , 2003 , fredricsson et al , . , 1993 และ วาตานาเบะ และ oonuki , 1999 ) คาร์ลเซิ่น et al .( 1992 ) แสดงลดลง 45% ในสเปิร์มมนุษย์ จากเฉลี่ย 113 ล้านมิลลิลิตรน้ำเชื้อใน 2483 ถึง 66 ล้านในปี 1990 .

ประมาณ 6 % ของผู้ชายในวัยเจริญพันธุ์อาการแสดงของภาวะมีบุตรยาก . สาเหตุที่พบบ่อยที่สุด , การบัญชีสำหรับ 90% ของทั้งหมดที่เกี่ยวข้องกับข้อกำหนดของระบบ .สาเหตุอื่น ๆที่เกี่ยวข้องกับการเปลี่ยนแปลงในการขนส่งอุปกรณ์อสุจิ และต่อมในอวัยวะสืบพันธุ์ ( 6% ) , โรคหย่อนสมรรถภาพทางเพศ ( 2% ) , ความผิดปกติ ejaculatory ( 1% ) และหน้าที่เปลี่ยนแปลงอสุจิและการมีเพศสัมพันธ์ ( 1 ) % ( jequier , 2002 ) อาจจะมีการขาดของอสุจิ ( azoospermia ) ลดลงในตัวเลข ( oligozoospermia ) , การเปลี่ยนแปลงในรูปแบบ ( teratozoospermia )ในมือถือความจุ ( astenozoospermia ) หรือในพลัง ( necrospermia ) ( bigazzi , 1987 ) .

จุดประสงค์ของการศึกษาคือการระบุความสัมพันธ์ที่เป็นไปได้ระหว่างความเข้มข้นสูงของโลหะหนักบางชนิด และชาย infertility ในพื้นที่มหานครเนเปิลส์ การศึกษานี้มุ่งเน้นเฉพาะองค์ประกอบเหล่านั้น ( อัล เช่น แคดเมียม โครเมียม ทองแดง ตะกั่ว ปรอท และ โม , SB , TL ,สังกะสี ) ซึ่งงานวิจัยก่อนหน้านี้พบมีอิทธิพลต่อคุณภาพของน้ำอสุจิของมนุษย์ ( benoff et al . , 2000 , เด โรซ่า et al . , 2003 , มีเกอร์ et al . , 2008 , telisman et al . , 2000 และ telisman et al . , 2007 ) .