「......Yes, that’s true.」(Valetta)I

「......Yes, that’s true.」(Valetta)

It wasn’t like that it was set into the stone that it was something impossible. There might be some other methods to go to Japan.
It was still too early to give up, Kazura thought positively, but it seems that Valetta, who was hanging her head without any reply, had already given up.
The current situation was just like the legend passed down in the village, it was perhaps somewhat unbearable for her.

The two of them stood in silence for a while. But the silence broke when Valetta raised her face and began to speak.

「Kazura-san, I have a single request......」(Valetta)

「Yes, you can request anything.」(Kazura)

Kazura replied with a smile, Valetta became a little shy and averted her eyes as she also started to smile.

「I want to eat canned peaches again.」(Valetta)

「Eh? Canned peaches?」(Kazura)

I want to eat canned peaches, so was what she requested. Kazura didn’t understand why, eating canned peaches at this time.

「Yes, canned peaches...... Is it impossible?」(Valetta)

However, Valetta raised her face to Kazura with an apologetic expression, so Kazura immediately smiled and nodded.

「I understand, so it’s canned peaches, right? I’ll buy it quickly, so Valetta-san can wait at the house.」(Kazura)

「Yes, thank you very much.」(Valetta)

Valetta said her thanks as Kazura accepted her request.

「Then, I’ll see you later.」(Kazura)

Kazura replied and quickly ran and vanished into the tree grove’s interior.
Valetta waved her hand a bit as she saw Kazura off, before once again let out a big sigh.

「Haaa-. I can’t keep being dejected like this when Kazura returns. Please cheer up, me.」(Valetta)

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

「......Yes, that’s true.」(Valetta)It wasn’t like that it was set into the stone that it was something impossible. There might be some other methods to go to Japan.It was still too early to give up, Kazura thought positively, but it seems that Valetta, who was hanging her head without any reply, had already given up.The current situation was just like the legend passed down in the village, it was perhaps somewhat unbearable for her.The two of them stood in silence for a while. But the silence broke when Valetta raised her face and began to speak.「Kazura-san, I have a single request......」(Valetta)「Yes, you can request anything.」(Kazura)Kazura replied with a smile, Valetta became a little shy and averted her eyes as she also started to smile.「I want to eat canned peaches again.」(Valetta)「Eh? Canned peaches?」(Kazura)I want to eat canned peaches, so was what she requested. Kazura didn’t understand why, eating canned peaches at this time.「Yes, canned peaches...... Is it impossible?」(Valetta)However, Valetta raised her face to Kazura with an apologetic expression, so Kazura immediately smiled and nodded.「I understand, so it’s canned peaches, right? I’ll buy it quickly, so Valetta-san can wait at the house.」(Kazura)「Yes, thank you very much.」(Valetta)Valetta said her thanks as Kazura accepted her request.「Then, I’ll see you later.」(Kazura)อิตอบกลับอย่างรวดเร็ววิ่ง และไหลภายในของผลไม้ต้นไม้Valetta โบกมือของเธอเล็กน้อยเธอเห็นอิปิด ก่อนอีกครั้งให้ออกด้วย[ใหญ่「Haaa- ฉันไม่สามารถเก็บการสลดใจเช่นนี้เมื่อกลับอิ กรุณาเชียร์ขึ้น me.」(Valetta)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

「 ...... ใช่ว่าเป็นความจริง. '(วัลเลตตา)

มันก็ไม่ได้ชอบที่มันถูกกำหนดเป็นหินที่ว่ามันเป็นสิ่งที่เป็นไปไม่ได้ อาจจะมีบางวิธีการอื่น ๆ ที่จะไปญี่ปุ่น
มันก็ยังเร็วเกินไปที่จะให้ขึ้น Kazura คิดบวก แต่ดูเหมือนว่าวัลเลตตาที่ถูกแขวนหัวของเธอโดยไม่ตอบกลับใด ๆ ได้รับแล้ว
สถานการณ์ปัจจุบันเป็นเหมือนตำนานผ่านลงมาในหมู่บ้านมันก็อาจจะค่อนข้างทนไม่ได้สำหรับเธอ

สองของพวกเขายืนอยู่ในความเงียบในขณะที่ แต่ความเงียบยากจนเมื่อวัลเลตตายกใบหน้าของเธอและเริ่มที่จะพูด

「 Kazura ซังฉันมีคำขอเดียว ...... 」 (วัลเลตตา)

「ใช่คุณสามารถขออะไร. '(Kazura)

Kazura ตอบพร้อมกับรอยยิ้ม, วัลเลตตากลายเป็นขี้อายเล็ก ๆ น้อย ๆ และหันดวงตาของเธอขณะที่เธอยัง เริ่มต้นที่จะยิ้ม

「ฉันต้องการที่จะกินลูกพีชกระป๋องอีกครั้ง. '(วัลเลตตา)

「ใช่มั้ย? ลูกพีชกระป๋อง? 」 (Kazura)

ฉันต้องการที่จะกินลูกพีชกระป๋องจึงเป็นสิ่งที่เธอได้รับการร้องขอ Kazura ไม่เข้าใจว่าทำไมการกินลูกพีชกระป๋องในเวลานี้

「ใช่ลูกพีชกระป๋อง ...... มันเป็นไปไม่ได้? 」 (วัลเลตตา)

แต่วัลเลตตายกใบหน้าของเธอที่จะ Kazura กับการแสดงออกขอโทษดังนั้น Kazura ทันทียิ้มและพยักหน้า

「ผมเข้าใจจึงเป็นลูกพีชกระป๋องใช่มั้ย? ฉันจะซื้อมันได้อย่างรวดเร็วดังนั้นวัลเลตตาซังสามารถรอที่บ้าน. '(Kazura)

「ใช่ขอบคุณมาก.' (วัลเลตตา)

วัลเลตตากล่าวขอบคุณเธอในฐานะ Kazura ยอมรับคำขอของเธอ

「แล้วผมจะเห็นคุณในภายหลัง. '(Kazura)

Kazura ตอบได้อย่างรวดเร็วและวิ่งหายเข้าไปภายในป่าต้นไม้
วัลเลตตาโบกมือเธอบิตเป็นเธอเห็น Kazura ปิด ก่อนที่จะเป็นอีกครั้งหนึ่งให้ออกถอนหายใจใหญ่

「 Haaa- ฉันไม่สามารถให้ถูกสลดใจเช่นนี้เมื่อ Kazura ผลตอบแทน กรุณากำลังใจขึ้นฉัน. '(วัลเลตตา)