- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
247Human Dimensions of Wildlife, 9:
247
Human Dimensions of Wildlife, 9:247–257, 2004
Copyright © Taylor & Francis Inc.
ISSN: 1087–1209 print / 1533-158X online
DOI: 10.1080/10871200490505675
Human Dimensions of Wildlife 94Taylor & FrancisTaylor and Francis 325 Chestnut StreetPhiladelphiaPA191061087–12091533-158X UHDW Taylor & Francis Inc. 30350 1.1080/10871200490505675 2004 16F. Madden Creating Coexistence Peer-Reviewed Articles
Creating Coexistence between Humans
and Wildlife: Global Perspectives
on Local Efforts to Address
Human–Wildlife Conflict
FRANCINE MADDEN
Chair, Human–Wildlife Conflict Initiative, CEESP-IUCN
Washington, DC, USA
Keywords World Parks Congress, human–wildlife conflict, global
Introduction
Every 10 years, the IUCN World Parks Congress (WPC) brings together conservation
experts from around the world to share information and ideas, and set a
global policy agenda for protected areas. The 5th IUCN World Parks Congress
was held in Durban, South Africa from September 8–17, 2004, and was attended by
approximately 3,000 protected area experts, practitioners, and decision makers.
The 5th WPC brought human–wildlife conflict (HWC) to the global stage as
part of an effort to address current challenges facing protected area management and
conservation. The HWC recommendation (included in this issue) was informed
by a technical workshop that was part of the WPC proceedings. The workshop
entitled “Creating Coexistence Between Humans and Wildlife: Global Perspectives
on Local Efforts to Address Human-Wildlife Conflict” combined vigorous
debate on human–wildlife conflict issues with a technical focus on useful outputs
for those working in the profession. The workshop created “a unique opportunity to
take stock [of the issues] … provide an honest appraisal of progress and setbacks;
and chart the course for protected areas over the next decade and beyond”
(IUCN, 2003).
This article summarizes recommendations from the workshop and introduces
the other articles in this special issue of Human Dimensions of Wildlife.
The articles that follow are written by presenters and participants of the “Creating
Address correspondence to Francine Madden, 2001 12th St. NW, Suite 317, Washington,
DC 20009, USA. E-mail: francine_madden@hotmail.com
248 F. Madden
Coexistence” workshop, helping to demonstrate the depth and breadth of the
knowledge and diversity of experiences of those present in Durban.
Workshop Proceedings
The “Creating Coexistence” workshop included approximately 30 practitioners
and professionals from a variety of institutions, disciplines, and geographic
regions. To begin, eight case studies of specific efforts to address HWC involving
a variety of species and settings were presented. Panelists then offered “lessons
learned” for group discussion. Participants also worked as a group to explore
specific challenges in the HWC area, including the potential for creating a “toolbox”
of best practices, the identification of critical needs and gaps that characterize the
HWC field, and the identification of the types of baseline data that need to be
assessed in order to design effective strategies for preventing or mitigating HWC.
Finally, workshop participants considered what, if any, steps were needed for
global cooperation on HWC and drafted a recommendation that was approved.
A collective vision emerged for how conservationists, biologists, social scientists,
practitioners, and researchers should address human–wildlife conflict. Workshop
participants also identified gaps and needs in the field of HWC prevention
and mitigation, including those related to capacity, tools, research, management,
policies, and action. In addition, the workshop produced a formal recommendation
included as WPC Rec 5.20 in the official 5th WPC Durban outputs (included
in this issue). Perhaps most important, the group defined “next steps” for global
work on HWC and made a commitment to move forward as a unified body to
create a framework to develop and apply tools for preventing and mitigating
HWC.
The Problem of Human–Wildlife Conflict
“Human-wildlife conflict occurs when the needs and behavior of wildlife impact
negatively on the goals of humans or when the goals of humans negatively impact
the needs of wildlife. These conflicts may result when wildlife damage crops,
injure or kill domestic animals, threaten or kill people” (WPC Recommendation,
this issue). Such conflict may occur because a lion has attacked someone’s
livestock or a gorilla has raided a person’s crops. The conflict also occurs when a
person or community seeks to kill the lion or gorilla, or when a person retaliates
against the authorities that are in charge of conserving wildlife and its habitat.
HWC escalates when local people feel that the needs or values of wildlife
are given priority over their own needs, or when local institutions and people are
inadequately empowered to deal with the conflict. If protected area authorities
fail to address the needs of the local people or to work with them to address such
conflict adequately, the conflict intensifies, becoming not only conflict between
Creating Coexistence 249
humans and wildlife, but also between humans about wildlife. Frequently, wildlife
conservation initiatives suffer, the economic and social well-being of local people
is impaired, local support for conservation declines, and conservation and development
efforts meant to offset more general “costs” of living near a protected
area may be impeded.
Human–wildlife conflict is increasing in both frequency and severity worldwide
and will likely continue to escalate. Protected areas are increasingly becoming
islands of habitat surrounded by seas of cultivation and development. Wildlife
and humans increasingly compete for space, resources, and places to call home.
Although ecosystem-based approaches (including the development of corridors
between protected areas) offer improved long-term protection for many species
from a biological perspective, they also involve extensive regional opportunities
for interaction and conflict between local people and wildlife. Without
properly addressing HWC in the effort to conserve wildlife and their habitat,
conservation efforts will lose stability and progress, as well as the support of
local communities.
Human–wildlife conflict, as we understand it today, is not always inevitable
and has not been the norm in all cultures and communities. In some communities
and cultures, evidence of human–wildlife co-evolution and cultural tolerance to
wildlife may offer clues as to how coexistence can be achieved elsewhere.
Rationale for a Global Consultation on HWC
Numerous factors, including biological, geographic, political, economic, social,
institutional, financial, cultural, and historical features, make each conflict or
coexistence situation unique. Analysis of conflict cases around the world, however,
suggests that HWC situations involve many similar causes and effects, as well as
trends and challenges. Consequently, there are guiding principles, processes,
tools, and techniques that can be drawn on and adapted for application across a
variety of conflict situations. Local efforts, however, may waste scarce resources
by reinventing solutions that others have already developed successfully elsewhere
or have identified as liable to failure in similar situations. Moreover, local stakeholders
may lack the knowledge or other resources to look beyond their local
situation for effective solutions to HWC. In other cases, they may lack resources
needed to find a solution that lies close to home, within their culture, or in their
own past. Compounding the problem, the expertise or knowledge that does exist
is often possessed by those who are already so committed to their specific
projects that they lack the time, energy, and resources to share their experiences
with others struggling with similar problems.
The “Creating Coexistence” workshop allowed experts and practitioners
(who largely work in isolation from each other), as well as protected area stakeholders
struggling with HWC issues in their specific region, to begin this process
of improved exchange and enhanced action.
250 F. Madden
Lessons Learned and Guiding Principles
Workshop participants agreed on a number of lessons learned including those that
dispel common misconceptions. Several of these are described in this section.
Lesson 1: Human–Wildlife Conflict Often Involves Human–Human
Conflict
The misconceptions and lessons begin with the very definition of HWC. In the
simplest and most concrete sense, HWC is exemplified by a cow killed by a hungry
or habituated tiger, or a tiger killed by an angry herdsman who just lost his cow.
Human–wildlife conflict, however, frequently involves an equally important conflict
between people who have different goals, attitudes, values, feelings, levels of
empowerment, and wealth. Conflict with wildlife may be rooted in struggles
among people over empowerment and access to resources or needs for survival.
The conflict may also stem from people who have different needs or levels of
need, different perspectives on the world in which they live, and questions of
who should have access to resources or control over them. The conflict about
wildlife is between people with historical wounds, cultural misunderstandings,
socioeconomic needs, as well as gaps in trust and communication over how to
conserve wildlife and ensure the well being of people at the same time. This is a
richer, fuller, and more detailed and accurate explanation of the conflict that has
developed.
Lesson 2: Biology is Part of the Solution but not Sufficient in Itself
Biological science alone does not provide a complete understanding of or solutions
to the conflict. In reality, half of the challenge of addressing the conflict is in
understanding the human dimension with its social, cultural, political, economic,
and legal complexities. Perhaps the common report often heard from local
commu
Human Dimensions of Wildlife, 9:247–257, 2004
Copyright © Taylor & Francis Inc.
ISSN: 1087–1209 print / 1533-158X online
DOI: 10.1080/10871200490505675
Human Dimensions of Wildlife 94Taylor & FrancisTaylor and Francis 325 Chestnut StreetPhiladelphiaPA191061087–12091533-158X UHDW Taylor & Francis Inc. 30350 1.1080/10871200490505675 2004 16F. Madden Creating Coexistence Peer-Reviewed Articles
Creating Coexistence between Humans
and Wildlife: Global Perspectives
on Local Efforts to Address
Human–Wildlife Conflict
FRANCINE MADDEN
Chair, Human–Wildlife Conflict Initiative, CEESP-IUCN
Washington, DC, USA
Keywords World Parks Congress, human–wildlife conflict, global
Introduction
Every 10 years, the IUCN World Parks Congress (WPC) brings together conservation
experts from around the world to share information and ideas, and set a
global policy agenda for protected areas. The 5th IUCN World Parks Congress
was held in Durban, South Africa from September 8–17, 2004, and was attended by
approximately 3,000 protected area experts, practitioners, and decision makers.
The 5th WPC brought human–wildlife conflict (HWC) to the global stage as
part of an effort to address current challenges facing protected area management and
conservation. The HWC recommendation (included in this issue) was informed
by a technical workshop that was part of the WPC proceedings. The workshop
entitled “Creating Coexistence Between Humans and Wildlife: Global Perspectives
on Local Efforts to Address Human-Wildlife Conflict” combined vigorous
debate on human–wildlife conflict issues with a technical focus on useful outputs
for those working in the profession. The workshop created “a unique opportunity to
take stock [of the issues] … provide an honest appraisal of progress and setbacks;
and chart the course for protected areas over the next decade and beyond”
(IUCN, 2003).
This article summarizes recommendations from the workshop and introduces
the other articles in this special issue of Human Dimensions of Wildlife.
The articles that follow are written by presenters and participants of the “Creating
Address correspondence to Francine Madden, 2001 12th St. NW, Suite 317, Washington,
DC 20009, USA. E-mail: francine_madden@hotmail.com
248 F. Madden
Coexistence” workshop, helping to demonstrate the depth and breadth of the
knowledge and diversity of experiences of those present in Durban.
Workshop Proceedings
The “Creating Coexistence” workshop included approximately 30 practitioners
and professionals from a variety of institutions, disciplines, and geographic
regions. To begin, eight case studies of specific efforts to address HWC involving
a variety of species and settings were presented. Panelists then offered “lessons
learned” for group discussion. Participants also worked as a group to explore
specific challenges in the HWC area, including the potential for creating a “toolbox”
of best practices, the identification of critical needs and gaps that characterize the
HWC field, and the identification of the types of baseline data that need to be
assessed in order to design effective strategies for preventing or mitigating HWC.
Finally, workshop participants considered what, if any, steps were needed for
global cooperation on HWC and drafted a recommendation that was approved.
A collective vision emerged for how conservationists, biologists, social scientists,
practitioners, and researchers should address human–wildlife conflict. Workshop
participants also identified gaps and needs in the field of HWC prevention
and mitigation, including those related to capacity, tools, research, management,
policies, and action. In addition, the workshop produced a formal recommendation
included as WPC Rec 5.20 in the official 5th WPC Durban outputs (included
in this issue). Perhaps most important, the group defined “next steps” for global
work on HWC and made a commitment to move forward as a unified body to
create a framework to develop and apply tools for preventing and mitigating
HWC.
The Problem of Human–Wildlife Conflict
“Human-wildlife conflict occurs when the needs and behavior of wildlife impact
negatively on the goals of humans or when the goals of humans negatively impact
the needs of wildlife. These conflicts may result when wildlife damage crops,
injure or kill domestic animals, threaten or kill people” (WPC Recommendation,
this issue). Such conflict may occur because a lion has attacked someone’s
livestock or a gorilla has raided a person’s crops. The conflict also occurs when a
person or community seeks to kill the lion or gorilla, or when a person retaliates
against the authorities that are in charge of conserving wildlife and its habitat.
HWC escalates when local people feel that the needs or values of wildlife
are given priority over their own needs, or when local institutions and people are
inadequately empowered to deal with the conflict. If protected area authorities
fail to address the needs of the local people or to work with them to address such
conflict adequately, the conflict intensifies, becoming not only conflict between
Creating Coexistence 249
humans and wildlife, but also between humans about wildlife. Frequently, wildlife
conservation initiatives suffer, the economic and social well-being of local people
is impaired, local support for conservation declines, and conservation and development
efforts meant to offset more general “costs” of living near a protected
area may be impeded.
Human–wildlife conflict is increasing in both frequency and severity worldwide
and will likely continue to escalate. Protected areas are increasingly becoming
islands of habitat surrounded by seas of cultivation and development. Wildlife
and humans increasingly compete for space, resources, and places to call home.
Although ecosystem-based approaches (including the development of corridors
between protected areas) offer improved long-term protection for many species
from a biological perspective, they also involve extensive regional opportunities
for interaction and conflict between local people and wildlife. Without
properly addressing HWC in the effort to conserve wildlife and their habitat,
conservation efforts will lose stability and progress, as well as the support of
local communities.
Human–wildlife conflict, as we understand it today, is not always inevitable
and has not been the norm in all cultures and communities. In some communities
and cultures, evidence of human–wildlife co-evolution and cultural tolerance to
wildlife may offer clues as to how coexistence can be achieved elsewhere.
Rationale for a Global Consultation on HWC
Numerous factors, including biological, geographic, political, economic, social,
institutional, financial, cultural, and historical features, make each conflict or
coexistence situation unique. Analysis of conflict cases around the world, however,
suggests that HWC situations involve many similar causes and effects, as well as
trends and challenges. Consequently, there are guiding principles, processes,
tools, and techniques that can be drawn on and adapted for application across a
variety of conflict situations. Local efforts, however, may waste scarce resources
by reinventing solutions that others have already developed successfully elsewhere
or have identified as liable to failure in similar situations. Moreover, local stakeholders
may lack the knowledge or other resources to look beyond their local
situation for effective solutions to HWC. In other cases, they may lack resources
needed to find a solution that lies close to home, within their culture, or in their
own past. Compounding the problem, the expertise or knowledge that does exist
is often possessed by those who are already so committed to their specific
projects that they lack the time, energy, and resources to share their experiences
with others struggling with similar problems.
The “Creating Coexistence” workshop allowed experts and practitioners
(who largely work in isolation from each other), as well as protected area stakeholders
struggling with HWC issues in their specific region, to begin this process
of improved exchange and enhanced action.
250 F. Madden
Lessons Learned and Guiding Principles
Workshop participants agreed on a number of lessons learned including those that
dispel common misconceptions. Several of these are described in this section.
Lesson 1: Human–Wildlife Conflict Often Involves Human–Human
Conflict
The misconceptions and lessons begin with the very definition of HWC. In the
simplest and most concrete sense, HWC is exemplified by a cow killed by a hungry
or habituated tiger, or a tiger killed by an angry herdsman who just lost his cow.
Human–wildlife conflict, however, frequently involves an equally important conflict
between people who have different goals, attitudes, values, feelings, levels of
empowerment, and wealth. Conflict with wildlife may be rooted in struggles
among people over empowerment and access to resources or needs for survival.
The conflict may also stem from people who have different needs or levels of
need, different perspectives on the world in which they live, and questions of
who should have access to resources or control over them. The conflict about
wildlife is between people with historical wounds, cultural misunderstandings,
socioeconomic needs, as well as gaps in trust and communication over how to
conserve wildlife and ensure the well being of people at the same time. This is a
richer, fuller, and more detailed and accurate explanation of the conflict that has
developed.
Lesson 2: Biology is Part of the Solution but not Sufficient in Itself
Biological science alone does not provide a complete understanding of or solutions
to the conflict. In reality, half of the challenge of addressing the conflict is in
understanding the human dimension with its social, cultural, political, economic,
and legal complexities. Perhaps the common report often heard from local
commu
0/5000
247มิติมนุษย์ของสัตว์ป่า 9:247 – 257, 2004สงวนลิขสิทธิ์ © Taylor & Francis อิงค์นอก: พิมพ์ 1087-1209 / 1533-158 X ออนไลน์ดอย: 10.1080/10871200490505675มิติมนุษย์สัตว์ป่า 94Taylor และ FrancisTaylor และ Francis 325 Chestnut StreetPhiladelphiaPA191061087 – 12091533-158 X UHDW Taylor & Francis Inc. 30350 1.1080/10871200490505675 2004 16F Madden สร้างบทความทบทวนเพียร์มีอยู่ร่วมกันสร้างมีอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า: มุมมองสากลในท้องถิ่นพยายามอยู่ความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่าFRANCINE MADDENเก้าอี้ ความคิดริเริ่มความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า CEESP-เพื่อการอนุรักษ์และธรรมชาติวอชิงตัน DC สหรัฐอเมริกาสวนโลกสำคัญสภา มนุษย์ – สัตว์ป่าความขัดแย้ง สากลแนะนำทุก 10 ปี เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติโลกสวนคองเกรส (WPC) มาร่วมกันอนุรักษ์ผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกเพื่อแบ่งปันข้อมูลและความคิด และตั้งเป็นวาระนโยบายสากลการป้องกัน สภาเพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติสวนโลก 5จัดขึ้นในเดอร์บาน แอฟริกาใต้จาก 8 กันยายน-17, 2004 และเข้าร่วมประมาณ 3000 ป้องกันตั้งผู้เชี่ยวชาญ ผู้ และผู้ตัดสินใจWPC 5 นำข้อขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า (HWC) ระยะกลางเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะที่อยู่ปัจจุบันท้าทายหันตั้งจัดการ และอนุรักษ์ ไม่ทราบแนะ HWC (รวมในปัญหานี้)โดยการประชุมเชิงปฏิบัติด้านเทคนิค ที่เป็นส่วนหนึ่งของกระบวนการพิจารณา WPC ประชุมเชิงปฏิบัติการรับ "สร้างมีอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า:โลกมุมมองในท้องถิ่นความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่อยู่"รวมคึกคักอภิปรายในประเด็นความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่าความทางเทคนิคแสดงผลประโยชน์สำหรับผู้ทำงานในวิชาชีพ ประชุมเชิงปฏิบัติการ "โอกาสที่จะสร้างใช้หุ้น [ของปัญหา]...มีการประเมินผลความคืบหน้าและ setbacks ซื่อสัตย์และแผนภูมิหลักสูตรการป้องกัน กว่าทศวรรษถัดไป และนอกเหนือจาก"(เพื่อการอนุรักษ์ธรรมชาติ 2003)สรุปข้อเสนอแนะจากการประชุมเชิงปฏิบัติการ และนำเสนอบทความนี้อื่น ๆ บทความในฉบับพิเศษนี้ของมนุษย์มิติของสัตว์ป่าเขียนบทความที่ทำตาม โดยผู้นำเสนอและร่วมสร้าง"ที่อยู่ติดต่อ Francine Madden, 2001 12 St. NW ท 317 วอชิงตันDC 20009 สหรัฐอเมริกา อีเมล์: francine_madden@hotmail.com248 Madden เอฟประชุมเชิงปฏิบัติการมีอยู่ร่วมกัน" ช่วยแสดงให้เห็นถึงความลึกและความกว้างของการความรู้และความหลากหลายของประสบการณ์ของผู้ที่อยู่ในเดอร์บานตอนประชุมเชิงปฏิบัติการ"สร้างมีอยู่ร่วมกัน" จัดอบรมประมาณ 30 ผู้และผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายสถาบัน สาขาวิชา และภูมิศาสตร์ขอบเขตการ การเริ่มต้น แปดกรณีศึกษาเฉพาะความพยายามเกี่ยวข้องกับ HWCหลากหลายสายพันธุ์และการตั้งค่าถูกแสดง Panelists "บทเรียนที่นำเสนอแล้วเรียนรู้"สำหรับการสนทนากลุ่ม ผู้เรียนยังทำงานเป็นกลุ่มเพื่อสำรวจความท้าทายเฉพาะบริเวณ HWC รวมทั้งโอกาสที่สร้าง "เครื่องมือ"แนวทางปฏิบัติ การระบุความสำคัญและช่องว่างที่จะHWC ฟิลด์ และหมายเลขของชนิดข้อมูลพื้นฐานที่จำเป็นประเมินการออกแบบกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพสำหรับป้องกัน หรือบรรเทา HWCในที่สุด เข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติพิจารณาอะไร ถ้ามี ขั้นตอนจำเป็นสำหรับความร่วมมือสากลบน HWC และร่างคำแนะนำที่ได้รับการอนุมัติวิสัยทัศน์รวมชุมนุมวิธีสรรหาสถาน biologists นัก วิทยาศาสตร์สังคมผู้ และนักวิจัยควรความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่า ประชุมเชิงปฏิบัติการผู้เรียนระบุช่องว่างและความต้องการในด้านการป้องกัน HWCและบรรเทาสาธารณ ภัย รวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับกำลังการผลิต เครื่องมือ งานวิจัย การ จัดการนโยบาย และดำเนินการ นอกจากนี้ ประชุมเชิงปฏิบัติผลิตแนะนำอย่างเป็นทางการรวมเป็น WPC Rec 5.20 ในทางการแสดงผล 5 WPC เดอร์บาน (รวมในปัญหานี้) ทีสำคัญที่สุด การกำหนดกลุ่ม "ขั้นตอนถัดไป" สำหรับโลกงาน HWC และทำให้ความมุ่งมั่นที่จะย้ายไปข้างหน้าเป็นร่างกายรวมถึงสร้างกรอบการพัฒนา และใช้มือในการป้องกัน และบรรเทาHWCปัญหาความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่า"สัตว์ป่ามนุษย์ขัดแย้งเกิดขึ้นเมื่อความต้องการและพฤติกรรมของสัตว์ป่าส่งผลกระทบต่อบนเป้าหมาย ของมนุษย์ หรือ เมื่อเป้าหมายของมนุษย์ส่งผลกระทบในเชิงลบความต้องการของสัตว์ป่า ความขัดแย้งเหล่านี้อาจส่งผลให้เมื่อขยายพันธุ์สัตว์ป่าความเสียหายทำร้าย หรือฆ่าสัตว์ภายในประเทศ คุกคาม หรือฆ่าคน" (แนะนำ WPCปัญหานี้) ความขัดแย้งดังกล่าวอาจเกิดขึ้นเนื่องจากสิงห์ได้โจมตีของคนปศุสัตว์หรือกอริลล่ามีเอกชนของคนพืช ความขัดแย้งยังเกิดขึ้นเมื่อมีบุคคลหรือชุมชนพยายามฆ่าสิงโตหรือกอริลลา หรือเมื่อบุคคล retaliatesกับหน่วยงานที่รับผิดชอบการอนุรักษ์สัตว์ป่าและอยู่อาศัยรายงานของ HWC เมื่อประชาชนมีความต้องการหรือค่าของสัตว์ป่าจะให้ความสำคัญ มากกว่าความต้องการของตนเอง หรือเมื่อสถาบันท้องถิ่นและประชาชนinadequately อำนาจในการจัดการกับความขัดแย้ง ถ้าป้องกันที่ตั้งหน่วยงานล้มเหลวเพื่อความต้องการของประชาชน หรือทำงานกับที่อยู่เช่นขัดแย้งอย่างเพียงพอ ความขัดแย้งมากขึ้น intensifies ไม่ได้เป็น เพียงความขัดแย้งระหว่างสร้างมีอยู่ร่วมกัน 249มนุษย์และสัตว์ป่า แต่ยังระหว่างมนุษย์เกี่ยวกับสัตว์ป่า บ่อย สัตว์ป่าริเริ่มอนุรักษ์ประสบ การเศรษฐกิจ และสังคมความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่นจะสนับสนุนท้องถิ่น ลดลด อัตราการอนุรักษ์ การอนุรักษ์ และพัฒนาหมายถึง ความพยายามกลบทั่วไป "ต้นทุน" ของที่อยู่อาศัยใกล้กับการป้องกันอาจจะ impeded ที่ตั้งความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่าจะเพิ่มความถี่และความรุนแรงทั่วโลกและยังคงมีแนวโน้มจะเลื่อนระดับ พื้นที่ที่ได้รับการป้องกันจะกลายเป็นมากขึ้นหมู่เกาะล้อมรอบ ด้วยทะเลเพาะปลูกและพัฒนาถิ่นที่อยู่ สัตว์ป่าและมนุษย์มากขึ้นแย่งพื้นที่ ทรัพยากร และสถานที่บ้านแม้ว่าระบบนิเวศตามแนวทาง (รวมถึงการพัฒนาของทางเดินระหว่างพื้นที่ป้องกัน) มีหลายชนิดดีขึ้นป้องกันระยะยาวจากมุมมองทางชีวภาพ พวกเขายังเกี่ยวข้องกับโอกาสครอบคลุมภูมิภาคสำหรับการโต้ตอบและความขัดแย้งระหว่างคนในท้องถิ่นและสัตว์ป่า โดยไม่ต้องแก้ปัญหา HWC อย่างถูกต้องในการพยายามที่จะอนุรักษ์สัตว์ป่าและการอยู่อาศัยความพยายามอนุรักษ์จะสูญเสียความมั่นคง และความก้าวหน้า ตลอดจนการสนับสนุนของชุมชนท้องถิ่นความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า ตามที่เราเข้าใจมันวันนี้ ไม่เสมอหลีกเลี่ยงไม่ได้และได้รับการทำงานปกติในทุกวัฒนธรรมและชุมชน ในบางชุมชนและ วัฒนธรรม หลักฐานการวิวัฒนาการร่วมของมนุษย์ – สัตว์ป่าและยอมรับวัฒนธรรมการสัตว์ป่าอาจมีปมเป็นวิธีมีอยู่ร่วมกันสามารถทำได้อื่น ๆเหตุผลสำหรับปรึกษา HWC เป็นส่วนกลางปัจจัยต่าง ๆ มากมาย รวมถึงชีวภาพ ภูมิศาสตร์ การเมือง เศรษฐกิจ สังคมคุณลักษณะ การเงิน วัฒนธรรม และสถาบันประวัติศาสตร์ ทำให้ความขัดแย้งแต่ละ หรือสถานการณ์มีอยู่ร่วมกันที่เฉพาะ วิเคราะห์กรณีความขัดแย้งทั่วโลก แต่แนะนำว่า HWC สถานการณ์เกี่ยวข้องกับหลายสาเหตุคล้ายกันและลักษณะพิเศษ เป็นแนวโน้มและความท้าทาย ดังนั้น มีแนวทางหลัก กระบวนการเครื่องมือ และเทคนิคต่าง ๆ ที่สามารถใช้ และดัดแปลงสำหรับโปรแกรมประยุกต์ใน การความหลากหลายของสถานการณ์ความขัดแย้ง ความพยายามของท้องถิ่น อย่างไรก็ตาม อาจเสียทรัพยากรขาดแคลนโดยการฟื้นฟูแก้ไขปัญหา อื่น ๆ ได้แล้วพัฒนาสำเร็จอื่น ๆหรือระบุเป็นชอบความล้มเหลวในสถานการณ์ นอกจากนี้ เครื่องเสียอาจขาดความรู้หรือทรัพยากรอื่น ๆ มองนอกเหนือจากท้องถิ่นของตนสถานการณ์การแก้ไขมีผลบังคับใช้ HWC ในบางกรณี พวกเขาอาจขาดทรัพยากรต้องหาทางออก ที่อยู่ใกล้กับบ้าน ภาย ในวัฒนธรรมของพวกเขา หรือในการอดีตของตัวเอง ปัญหา ความเชี่ยวชาญ หรือความรู้ที่มีอยู่ในการทบต้นคือมักจะต้องมีผู้ที่มีอยู่แล้วเพื่อให้เฉพาะผู้โครงการที่พวกเขาขาดเวลา พลังงาน และทรัพยากรที่แชร์ประสบการณ์ของพวกเขามีคนดิ้นรน มีปัญหาคล้ายกันประชุมเชิงปฏิบัติการ "การสร้างมีอยู่ร่วมกัน" อนุญาตให้ผู้เชี่ยวชาญและผู้(ซึ่งส่วนใหญ่ทำงานแยกจากกัน), และเขตพื้นที่คุ้มครองเสียต่อสู้ดิ้นรนกับปัญหา HWC ในภูมิภาคที่กำหนดเฉพาะของพวกเขา เพื่อเริ่มต้นกระบวนการนี้ปรับปรุงอัตราแลกเปลี่ยนและการดำเนินการขั้นสูง250 F. Maddenเรียนรู้ และนำหลักการผู้เข้าร่วมประชุมเชิงปฏิบัติตกลงจำนวนบทเรียนรวมทั้งผู้ที่dispel บ่อย หลาย ๆ อย่างไว้ในส่วนนี้บทที่ 1: ความขัดแย้งของมนุษย์ – สัตว์ป่ามักจะเกี่ยวข้องกับมนุษย์มนุษย์ความขัดแย้งความเข้าใจผิดและบทเรียนเริ่มต้น ด้วยการกำหนดมาก HWC ในคอนกรีตที่สุด และง่ายรู้สึก HWC เป็น exemplified ตามวัวที่ถูกฆ่าตาย ด้วยความหิวหรือเสือ habituated หรือเสือฆ่า โดย herdsman ความโกรธที่เพิ่งหายวัวของเขาความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า อย่างไรก็ตาม มักเกี่ยวข้องกับความขัดแย้งเป็นสิ่งสำคัญระหว่างคน ที่มีเป้าหมายที่แตกต่างกัน ทัศนคติ ค่า ความรู้สึก ระดับของอำนาจ และอีกมากมายให้ ความขัดแย้งกับสัตว์ป่าที่อาจใช้ในย่างคนอำนาจและการเข้าถึงทรัพยากรหรือความต้องการอยู่รอดความขัดแย้งยังอาจเกิดจากคนที่มีความต้องการแตกต่างกันหรือระดับของต้องการ มุมมองบนโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่ และคำถามที่ควรสามารถเข้าถึงทรัพยากรหรือควบคุมพวกเขา ความขัดแย้งเกี่ยวกับสัตว์ป่าที่อยู่ระหว่างคนที่มีบาดแผลทางประวัติศาสตร์ วัฒนธรรมเกิดความเข้าใจผิดความต้องการประชากร ตลอดจนช่องว่างในความน่าเชื่อถือและการสื่อสารผ่านวิธีการอนุรักษ์สัตว์ป่า และให้มีสุขภาพดีของคนในเวลาเดียวกัน นี่คือการอธิบายความขัดแย้งที่มีขึ้น ฟู ลเลอร์ และเพิ่มเติมรายละเอียด และถูกต้องพัฒนาบทที่ 2: ชีววิทยาเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหาแต่ไม่ Sufficient ในตัวเองวิทยาศาสตร์ชีวภาพเพียงอย่างเดียวไม่มีความเข้าใจหรือแก้ไขปัญหาข้อความ ในความเป็นจริง ครึ่งหนึ่งของความท้าทายในการแก้ปัญหาความขัดแย้งอยู่ในเข้าใจมิติมนุษย์กับของสังคม วัฒนธรรม การเมือง เศรษฐกิจและความซับซ้อนทางกฎหมาย บางทีรายงานทั่วไปมักจะได้ยินจากภายในcommu
การแปล กรุณารอสักครู่..
247
มนุษย์ขนาดของสัตว์ป่าที่ 9: 247-257 2004
สงวนลิขสิทธิ์©เทย์เลอร์และฟรานซิสอิงค์
ISSN: 1087-1209 พิมพ์ / 1533-158X ออนไลน์
DOI: 10.1080 / 10871200490505675
มนุษย์ขนาดของสัตว์ป่าและ FrancisTaylor 94Taylor และฟรานซิส 325 ลูกเกาลัด StreetPhiladelphiaPA191061087-12091533 -158X UHDW เทย์เลอร์และฟรานซิสอิงค์ 30,350 1.1080 / 10871200490505675 2004 16F Madden สร้างการอยู่ร่วมกันบทความ peer-reviewed
การสร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า: มุมมองโลกในความพยายามท้องถิ่นที่อยู่ของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้งFRANCINE MADDEN เก้าอี้มนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้งริเริ่ม CEESP-IUCN กรุงวอชิงตันดีซีประเทศสหรัฐอเมริกาคำโลกสวนสาธารณะสภาคองเกรสของมนุษย์ความขัดแย้งสัตว์ป่าทั่วโลกบทนำทุกๆ10 ปีที่ผ่านมาโลก IUCN สวนสาธารณะรัฐสภา (WPC) เป็นการรวมตัวกันอนุรักษ์ผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกที่จะแบ่งปันข้อมูลและความคิดและกำหนดวาระการประชุมนโยบายทั่วโลกสำหรับการป้องกันพื้นที่ 5 IUCN โลกสภาคองเกรสสวนสาธารณะที่จัดขึ้นในเดอร์บัน, แอฟริกาใต้จาก 08-17 กันยายน 2004 และได้เข้าร่วมโดยประมาณ3,000 ผู้เชี่ยวชาญด้านการป้องกันพื้นที่ปฏิบัติงานและผู้มีอำนาจตัดสินใจ. 5 WPC นำความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า (HWC) เพื่อ เวทีระดับโลกเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะรับมือกับความท้าทายในปัจจุบันหันหน้าไปทางพื้นที่ที่มีการป้องกันการจัดการและการอนุรักษ์ คำแนะนำ HWC (รวมอยู่ในเรื่องนี้) ได้รับแจ้งจากการประชุมเชิงปฏิบัติการด้านเทคนิคที่เป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินการWPC การประชุมเชิงปฏิบัติการเรื่อง "การสร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า: มุมมองโลกในความพยายามท้องถิ่นที่อยู่ของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้ง" รวมพลังการอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่มีความสำคัญทางเทคนิคเกี่ยวกับผลประโยชน์สำหรับผู้ที่ทำงานในอาชีพ การประชุมเชิงปฏิบัติการสร้าง "โอกาสที่จะนำหุ้น[ปัญหา] ... ให้การประเมินความซื่อสัตย์ของความคืบหน้าและความพ่ายแพ้; และแผนภูมิหลักสูตรสำหรับพื้นที่ที่มีการป้องกันในช่วงทศวรรษหน้าและเกิน". (IUCN, 2003) บทความนี้จะสรุปคำแนะนำจาก การประชุมเชิงปฏิบัติการและแนะนำบทความอื่นๆ ในเรื่องนี้เป็นพิเศษของมนุษย์ขนาดของสัตว์ป่า. บทความที่เป็นไปตามนั้นเขียนขึ้นโดยพิธีกรและผู้เข้าร่วมของ "การสร้างการติดต่อที่อยู่ในการฟรานหัวเสีย2001 12 เซนต์ NW, ห้อง 317, Washington, DC 20009 , สหรัฐอเมริกา. E-mail: francine_madden@hotmail.com 248 เอฟหัวเสียอยู่ร่วมกัน"การประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่อช่วยแสดงให้เห็นถึงความลึกและความกว้างของ. ความรู้และความหลากหลายของประสบการณ์ของผู้ที่อยู่ในเดอร์บันการดำเนินการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ" การสร้างการอยู่ร่วมกัน "การประชุมเชิงปฏิบัติการรวมประมาณ 30 ผู้ปฏิบัติงานและผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายสถาบันการศึกษาสาขาวิชาและทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค ในการเริ่มต้นแปดกรณีศึกษาของความพยายามที่จะแก้ไขเฉพาะ HWC ที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของชนิดและการตั้งค่าที่มีการนำเสนอ ผู้ร่วมอภิปรายเสนอแล้ว "บทเรียนการเรียนรู้" สำหรับการอภิปรายกลุ่ม ผู้เข้าร่วมยังทำงานเป็นกลุ่มที่จะสำรวจความท้าทายที่เฉพาะเจาะจงในพื้นที่ HWC รวมทั้งศักยภาพในการสร้าง "กล่องเครื่องมือ" ของการปฏิบัติที่ดีที่สุดบัตรประจำตัวของความต้องการที่สำคัญและช่องว่างที่ลักษณะของสนาม HWC และบัตรประจำตัวของชนิดของข้อมูลพื้นฐานที่ ที่จะต้องมีการประเมินในการออกแบบกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันหรือบรรเทาHWC. สุดท้ายผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการการพิจารณาสิ่งที่ถ้ามีขั้นตอนเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความร่วมมือทั่วโลกใน HWC และร่างข้อเสนอแนะที่ได้รับการอนุมัติ. วิสัยทัศน์ร่วมกันโผล่ออกมาสำหรับวิธีการอนุรักษ์ นักชีววิทยานักวิทยาศาสตร์สังคมผู้ปฏิบัติงานและนักวิจัยควรจะอยู่ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า การประชุมเชิงปฏิบัติการผู้เข้าร่วมยังระบุช่องว่างและความต้องการในด้านการป้องกัน HWC และบรรเทาผลกระทบรวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับกำลังการผลิตเครื่องมือการวิจัยการบริหารจัดการนโยบายและการดำเนินการ นอกจากนี้การประชุมเชิงปฏิบัติการการผลิตคำแนะนำอย่างเป็นทางการรวมเป็น WPC 5.20 ดอลล่าอย่างเป็นทางการในวันที่ 5 ผล WPC เดอร์บัน (รวมถึงในเรื่องนี้) บางทีสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในกลุ่มที่กำหนดไว้ "ขั้นตอนต่อไป" สำหรับทั่วโลกการทำงานในHWC และทำให้ความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าในขณะที่ร่างกายแบบครบวงจรเพื่อสร้างกรอบการทำงานในการพัฒนาและใช้เครื่องมือในการป้องกันและบรรเทาHWC. ปัญหาของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้ง" ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่เกิดขึ้นเมื่อความต้องการและพฤติกรรมของสัตว์ป่าที่ส่งผลกระทบในเชิงลบกับเป้าหมายของมนุษย์หรือเมื่อเป้าหมายของมนุษย์ในเชิงลบส่งผลกระทบต่อความต้องการของสัตว์ป่า ความขัดแย้งเหล่านี้อาจส่งผลให้เกิดความเสียหายเมื่อพืชสัตว์ป่าทำร้ายหรือฆ่าสัตว์ในประเทศคุกคามหรือฆ่าคน "(คำแนะนำ WPC, ปัญหานี้) ความขัดแย้งดังกล่าวอาจเกิดขึ้นเนื่องจากสิงโตได้โจมตีของใครบางคนปศุสัตว์หรือกอริลลาได้บุกเข้าไปในพืชของบุคคล ความขัดแย้งก็เกิดขึ้นเมื่อบุคคลหรือชุมชนพยายามที่จะฆ่าสิงโตหรือกอริลลาหรือเมื่อคนตอบโต้กับหน่วยงานที่อยู่ในความดูแลของการอนุรักษ์สัตว์ป่าและที่อยู่อาศัยของมัน. HWC escalates เมื่อคนในท้องถิ่นรู้สึกว่าความต้องการหรือคุณค่าของสัตว์ป่าที่มีให้ความสำคัญมากกว่าความต้องการของตนเองหรือเมื่อสถาบันในประเทศและผู้คนที่มีอำนาจไม่เพียงพอที่จะจัดการกับความขัดแย้ง หากเจ้าหน้าที่พื้นที่คุ้มครองล้มเหลวที่จะตอบสนองความต้องการของคนในท้องถิ่นหรือในการทำงานกับพวกเขาไปยังที่อยู่ดังกล่าวขัดแย้งอย่างเพียงพอความขัดแย้งทวีความรุนแรงกลายเป็นความขัดแย้งไม่เพียงแต่ระหว่างการสร้างการอยู่ร่วมกัน 249 คนและสัตว์ป่า แต่ยังระหว่างมนุษย์เกี่ยวกับสัตว์ป่า ที่พบบ่อย, สัตว์ป่าอนุรักษ์ต้องทนทุกข์ทรมานทางเศรษฐกิจและสังคมความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่นลดการสนับสนุนท้องถิ่นสำหรับการลดลงของการอนุรักษ์และการอนุรักษ์และการพัฒนาความพยายามหมายถึงการชดเชย"ค่าใช้จ่าย" ทั่วไปมากขึ้นของที่อยู่อาศัยที่อยู่ใกล้ได้รับการป้องกันพื้นที่อาจจะขัดขวาง. มนุษย์ ความขัดแย้ง -wildlife จะเพิ่มขึ้นทั้งความถี่และความรุนแรงทั่วโลกและมีแนวโน้มที่จะยังคงเพิ่มขึ้น การป้องกันพื้นที่จะเพิ่มขึ้นเป็นหมู่เกาะที่อยู่อาศัยล้อมรอบด้วยทะเลของการเพาะปลูกและการพัฒนา สัตว์ป่าและมนุษย์มากขึ้นในการแข่งขันสำหรับพื้นที่ทรัพยากรและสถานที่ที่จะโทรหาที่บ้าน. แม้ว่าวิธีการระบบนิเวศตาม (รวมถึงการพัฒนาทางเดินระหว่างพื้นที่ป้องกัน) ข้อเสนอการปรับปรุงการป้องกันในระยะยาวสำหรับหลายชนิดจากมุมมองทางชีวภาพที่พวกเขายังมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางในระดับภูมิภาคโอกาสสำหรับการปฏิสัมพันธ์และความขัดแย้งระหว่างคนในท้องถิ่นและสัตว์ป่า โดยไม่ถูกต้องที่อยู่ HWC ในความพยายามที่จะอนุรักษ์สัตว์ป่าและที่อยู่อาศัยของพวกเขาพยายามในการอนุรักษ์จะสูญเสียความมั่นคงและความคืบหน้าเช่นเดียวกับการสนับสนุนของชุมชนท้องถิ่น. ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่เราเข้าใจว่าวันนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงเสมอและยังไม่ได้รับบรรทัดฐานในทุกวัฒนธรรมและชุมชน ในบางชุมชนและวัฒนธรรมหลักฐานร่วมวิวัฒนาการของมนุษย์สัตว์ป่าและความอดทนวัฒนธรรมสัตว์ป่าอาจมีเบาะแสเป็นวิธีการอยู่ร่วมกันสามารถทำได้ที่อื่นๆ . เหตุผลในการให้คำปรึกษาทั่วโลก HWC หลายปัจจัยรวมทั้งทางชีวภาพทางภูมิศาสตร์ทางการเมืองเศรษฐกิจ สังคมสถาบันการเงินวัฒนธรรมและคุณสมบัติทางประวัติศาสตร์ทำให้แต่ละความขัดแย้งหรือสถานการณ์การอยู่ร่วมกันที่ไม่ซ้ำกัน การวิเคราะห์กรณีความขัดแย้งทั่วโลกแต่แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ HWC เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่คล้ายกันมากและผลกระทบเช่นเดียวกับแนวโน้มและความท้าทาย ดังนั้นมีหลักการกระบวนการเครื่องมือและเทคนิคที่สามารถวาดบนและปรับตัวสำหรับการใช้งานข้ามความหลากหลายของสถานการณ์ความขัดแย้ง ความพยายามของท้องถิ่น แต่อาจเสียทรัพยากรที่ขาดแคลนโดยการปฏิรูปการแก้ปัญหาที่คนอื่นๆ ได้รับการพัฒนาแล้วอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จหรือมีการระบุว่าเป็นแนวโน้มที่จะล้มเหลวในสถานการณ์ที่คล้ายกัน นอกจากนี้ผู้มีส่วนได้เสียในท้องถิ่นอาจจะไม่มีความรู้หรือทรัพยากรอื่น ๆ ที่จะมองไกลออกไปในท้องถิ่นของตนสถานการณ์สำหรับการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพเพื่อHWC ในกรณีอื่น ๆ ที่พวกเขาอาจจะขาดทรัพยากรที่จำเป็นในการหาทางแก้ปัญหาที่อยู่ใกล้กับบ้านที่อยู่ในวัฒนธรรมของพวกเขาหรือพวกเขาที่ผ่านมาของตัวเอง การแก้ปัญหาที่เชี่ยวชาญหรือความรู้ที่ไม่อยู่จะครอบครองมักจะโดยผู้ที่มีอยู่แล้วเพื่อมุ่งมั่นที่จะเฉพาะของโครงการที่พวกเขาไม่มีเวลาพลังงานและทรัพยากรที่จะแบ่งปันประสบการณ์ของพวกเขากับคนอื่นๆ ดิ้นรนกับปัญหาที่คล้ายกัน. "การสร้างการอยู่ร่วมกัน "ผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับอนุญาตและผู้ปฏิบัติงานการประชุมเชิงปฏิบัติการ(ซึ่งส่วนใหญ่ทำงานในการแยกจากกัน) เช่นเดียวกับผู้มีส่วนได้เสียพื้นที่คุ้มครองดิ้นรนกับปัญหาHWC ในภูมิภาคที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขาที่จะเริ่มต้นกระบวนการนี้ของการแลกเปลี่ยนที่ดีขึ้นและการดำเนินการที่เพิ่มขึ้น. 250 เอฟ Madden บทเรียนและ แนวทางหลักการผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการที่ตกลงกันกับจำนวนของบทเรียนรวมทั้งผู้ที่ปัดเป่าความเข้าใจผิดกัน หลายเหล่านี้จะอธิบายในส่วนนี้. บทที่ 1: ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่ามักจะเกี่ยวข้องกับมนุษย์มนุษย์ความขัดแย้งความเข้าใจผิดและบทเรียนเริ่มต้นด้วยคำนิยามของการHWC ในความรู้สึกที่ง่ายและเป็นรูปธรรมมากที่สุด HWC คือแบบสุดขั้ววัวฆ่าโดยหิวเสือหรือเคยหรือเสือฆ่าโดยคนเลี้ยงสัตว์โกรธที่เพิ่งสูญเสียวัวของเขา. ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า แต่บ่อยครั้งที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งความสำคัญเท่าเทียมกันระหว่างคนที่มีเป้าหมายที่แตกต่างกันทัศนคติค่านิยมความรู้สึกระดับของการเสริมสร้างพลังอำนาจและความมั่งคั่ง ขัดแย้งกับสัตว์ป่าที่อาจจะหยั่งรากลึกในการต่อสู้ในหมู่คนที่เพิ่มขีดความสามารถและการเข้าถึงทรัพยากรหรือความต้องการเพื่อความอยู่รอด. ความขัดแย้งนอกจากนี้ยังอาจเกิดจากผู้ที่มีความต้องการที่แตกต่างกันหรือระดับของความจำเป็นในมุมมองที่แตกต่างกันในโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่และคำถามของที่ควรมีการเข้าถึงทรัพยากรหรือการควบคุมเหนือพวกเขา ความขัดแย้งเกี่ยวกับสัตว์ป่าที่อยู่ในระหว่างคนที่มีบาดแผลทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรมความเข้าใจผิด, ความต้องการทางเศรษฐกิจและสังคมเช่นเดียวกับช่องว่างในความไว้วางใจและการสื่อสารผ่านวิธีการอนุรักษ์สัตว์ป่าและมั่นใจในความเป็นอยู่ของคนในเวลาเดียวกัน นี่คือความยิ่งขึ้นฟูลเลอร์และอื่น ๆ คำอธิบายรายละเอียดและถูกต้องของความขัดแย้งที่มีการพัฒนา. บทที่ 2: ชีววิทยาเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา แต่ไม่เพียงพอในตัวเองวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพเพียงอย่างเดียวไม่ได้ให้ความเข้าใจที่สมบูรณ์หรือการแก้ปัญหาความขัดแย้ง ในความเป็นจริงครึ่งหนึ่งของความท้าทายของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่อยู่ในการทำความเข้าใจมิติของมนุษย์กับสังคมวัฒนธรรมการเมืองเศรษฐกิจและความซับซ้อนทางกฎหมาย บางทีอาจจะเป็นรายงานที่พบบ่อยมักจะได้ยินจากท้องถิ่นcommu
มนุษย์ขนาดของสัตว์ป่าที่ 9: 247-257 2004
สงวนลิขสิทธิ์©เทย์เลอร์และฟรานซิสอิงค์
ISSN: 1087-1209 พิมพ์ / 1533-158X ออนไลน์
DOI: 10.1080 / 10871200490505675
มนุษย์ขนาดของสัตว์ป่าและ FrancisTaylor 94Taylor และฟรานซิส 325 ลูกเกาลัด StreetPhiladelphiaPA191061087-12091533 -158X UHDW เทย์เลอร์และฟรานซิสอิงค์ 30,350 1.1080 / 10871200490505675 2004 16F Madden สร้างการอยู่ร่วมกันบทความ peer-reviewed
การสร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า: มุมมองโลกในความพยายามท้องถิ่นที่อยู่ของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้งFRANCINE MADDEN เก้าอี้มนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้งริเริ่ม CEESP-IUCN กรุงวอชิงตันดีซีประเทศสหรัฐอเมริกาคำโลกสวนสาธารณะสภาคองเกรสของมนุษย์ความขัดแย้งสัตว์ป่าทั่วโลกบทนำทุกๆ10 ปีที่ผ่านมาโลก IUCN สวนสาธารณะรัฐสภา (WPC) เป็นการรวมตัวกันอนุรักษ์ผู้เชี่ยวชาญจากทั่วโลกที่จะแบ่งปันข้อมูลและความคิดและกำหนดวาระการประชุมนโยบายทั่วโลกสำหรับการป้องกันพื้นที่ 5 IUCN โลกสภาคองเกรสสวนสาธารณะที่จัดขึ้นในเดอร์บัน, แอฟริกาใต้จาก 08-17 กันยายน 2004 และได้เข้าร่วมโดยประมาณ3,000 ผู้เชี่ยวชาญด้านการป้องกันพื้นที่ปฏิบัติงานและผู้มีอำนาจตัดสินใจ. 5 WPC นำความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า (HWC) เพื่อ เวทีระดับโลกเป็นส่วนหนึ่งของความพยายามที่จะรับมือกับความท้าทายในปัจจุบันหันหน้าไปทางพื้นที่ที่มีการป้องกันการจัดการและการอนุรักษ์ คำแนะนำ HWC (รวมอยู่ในเรื่องนี้) ได้รับแจ้งจากการประชุมเชิงปฏิบัติการด้านเทคนิคที่เป็นส่วนหนึ่งของการดำเนินการWPC การประชุมเชิงปฏิบัติการเรื่อง "การสร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า: มุมมองโลกในความพยายามท้องถิ่นที่อยู่ของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้ง" รวมพลังการอภิปรายเกี่ยวกับปัญหาความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่มีความสำคัญทางเทคนิคเกี่ยวกับผลประโยชน์สำหรับผู้ที่ทำงานในอาชีพ การประชุมเชิงปฏิบัติการสร้าง "โอกาสที่จะนำหุ้น[ปัญหา] ... ให้การประเมินความซื่อสัตย์ของความคืบหน้าและความพ่ายแพ้; และแผนภูมิหลักสูตรสำหรับพื้นที่ที่มีการป้องกันในช่วงทศวรรษหน้าและเกิน". (IUCN, 2003) บทความนี้จะสรุปคำแนะนำจาก การประชุมเชิงปฏิบัติการและแนะนำบทความอื่นๆ ในเรื่องนี้เป็นพิเศษของมนุษย์ขนาดของสัตว์ป่า. บทความที่เป็นไปตามนั้นเขียนขึ้นโดยพิธีกรและผู้เข้าร่วมของ "การสร้างการติดต่อที่อยู่ในการฟรานหัวเสีย2001 12 เซนต์ NW, ห้อง 317, Washington, DC 20009 , สหรัฐอเมริกา. E-mail: francine_madden@hotmail.com 248 เอฟหัวเสียอยู่ร่วมกัน"การประชุมเชิงปฏิบัติการเพื่อช่วยแสดงให้เห็นถึงความลึกและความกว้างของ. ความรู้และความหลากหลายของประสบการณ์ของผู้ที่อยู่ในเดอร์บันการดำเนินการฝึกอบรมเชิงปฏิบัติการ" การสร้างการอยู่ร่วมกัน "การประชุมเชิงปฏิบัติการรวมประมาณ 30 ผู้ปฏิบัติงานและผู้เชี่ยวชาญจากหลากหลายสถาบันการศึกษาสาขาวิชาและทางภูมิศาสตร์ภูมิภาค ในการเริ่มต้นแปดกรณีศึกษาของความพยายามที่จะแก้ไขเฉพาะ HWC ที่เกี่ยวข้องกับความหลากหลายของชนิดและการตั้งค่าที่มีการนำเสนอ ผู้ร่วมอภิปรายเสนอแล้ว "บทเรียนการเรียนรู้" สำหรับการอภิปรายกลุ่ม ผู้เข้าร่วมยังทำงานเป็นกลุ่มที่จะสำรวจความท้าทายที่เฉพาะเจาะจงในพื้นที่ HWC รวมทั้งศักยภาพในการสร้าง "กล่องเครื่องมือ" ของการปฏิบัติที่ดีที่สุดบัตรประจำตัวของความต้องการที่สำคัญและช่องว่างที่ลักษณะของสนาม HWC และบัตรประจำตัวของชนิดของข้อมูลพื้นฐานที่ ที่จะต้องมีการประเมินในการออกแบบกลยุทธ์ที่มีประสิทธิภาพในการป้องกันหรือบรรเทาHWC. สุดท้ายผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการการพิจารณาสิ่งที่ถ้ามีขั้นตอนเป็นสิ่งที่จำเป็นสำหรับความร่วมมือทั่วโลกใน HWC และร่างข้อเสนอแนะที่ได้รับการอนุมัติ. วิสัยทัศน์ร่วมกันโผล่ออกมาสำหรับวิธีการอนุรักษ์ นักชีววิทยานักวิทยาศาสตร์สังคมผู้ปฏิบัติงานและนักวิจัยควรจะอยู่ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า การประชุมเชิงปฏิบัติการผู้เข้าร่วมยังระบุช่องว่างและความต้องการในด้านการป้องกัน HWC และบรรเทาผลกระทบรวมทั้งผู้ที่เกี่ยวข้องกับกำลังการผลิตเครื่องมือการวิจัยการบริหารจัดการนโยบายและการดำเนินการ นอกจากนี้การประชุมเชิงปฏิบัติการการผลิตคำแนะนำอย่างเป็นทางการรวมเป็น WPC 5.20 ดอลล่าอย่างเป็นทางการในวันที่ 5 ผล WPC เดอร์บัน (รวมถึงในเรื่องนี้) บางทีสิ่งที่สำคัญมากที่สุดในกลุ่มที่กำหนดไว้ "ขั้นตอนต่อไป" สำหรับทั่วโลกการทำงานในHWC และทำให้ความมุ่งมั่นที่จะก้าวไปข้างหน้าในขณะที่ร่างกายแบบครบวงจรเพื่อสร้างกรอบการทำงานในการพัฒนาและใช้เครื่องมือในการป้องกันและบรรเทาHWC. ปัญหาของมนุษย์สัตว์ป่าความขัดแย้ง" ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่เกิดขึ้นเมื่อความต้องการและพฤติกรรมของสัตว์ป่าที่ส่งผลกระทบในเชิงลบกับเป้าหมายของมนุษย์หรือเมื่อเป้าหมายของมนุษย์ในเชิงลบส่งผลกระทบต่อความต้องการของสัตว์ป่า ความขัดแย้งเหล่านี้อาจส่งผลให้เกิดความเสียหายเมื่อพืชสัตว์ป่าทำร้ายหรือฆ่าสัตว์ในประเทศคุกคามหรือฆ่าคน "(คำแนะนำ WPC, ปัญหานี้) ความขัดแย้งดังกล่าวอาจเกิดขึ้นเนื่องจากสิงโตได้โจมตีของใครบางคนปศุสัตว์หรือกอริลลาได้บุกเข้าไปในพืชของบุคคล ความขัดแย้งก็เกิดขึ้นเมื่อบุคคลหรือชุมชนพยายามที่จะฆ่าสิงโตหรือกอริลลาหรือเมื่อคนตอบโต้กับหน่วยงานที่อยู่ในความดูแลของการอนุรักษ์สัตว์ป่าและที่อยู่อาศัยของมัน. HWC escalates เมื่อคนในท้องถิ่นรู้สึกว่าความต้องการหรือคุณค่าของสัตว์ป่าที่มีให้ความสำคัญมากกว่าความต้องการของตนเองหรือเมื่อสถาบันในประเทศและผู้คนที่มีอำนาจไม่เพียงพอที่จะจัดการกับความขัดแย้ง หากเจ้าหน้าที่พื้นที่คุ้มครองล้มเหลวที่จะตอบสนองความต้องการของคนในท้องถิ่นหรือในการทำงานกับพวกเขาไปยังที่อยู่ดังกล่าวขัดแย้งอย่างเพียงพอความขัดแย้งทวีความรุนแรงกลายเป็นความขัดแย้งไม่เพียงแต่ระหว่างการสร้างการอยู่ร่วมกัน 249 คนและสัตว์ป่า แต่ยังระหว่างมนุษย์เกี่ยวกับสัตว์ป่า ที่พบบ่อย, สัตว์ป่าอนุรักษ์ต้องทนทุกข์ทรมานทางเศรษฐกิจและสังคมความเป็นอยู่ของคนในท้องถิ่นลดการสนับสนุนท้องถิ่นสำหรับการลดลงของการอนุรักษ์และการอนุรักษ์และการพัฒนาความพยายามหมายถึงการชดเชย"ค่าใช้จ่าย" ทั่วไปมากขึ้นของที่อยู่อาศัยที่อยู่ใกล้ได้รับการป้องกันพื้นที่อาจจะขัดขวาง. มนุษย์ ความขัดแย้ง -wildlife จะเพิ่มขึ้นทั้งความถี่และความรุนแรงทั่วโลกและมีแนวโน้มที่จะยังคงเพิ่มขึ้น การป้องกันพื้นที่จะเพิ่มขึ้นเป็นหมู่เกาะที่อยู่อาศัยล้อมรอบด้วยทะเลของการเพาะปลูกและการพัฒนา สัตว์ป่าและมนุษย์มากขึ้นในการแข่งขันสำหรับพื้นที่ทรัพยากรและสถานที่ที่จะโทรหาที่บ้าน. แม้ว่าวิธีการระบบนิเวศตาม (รวมถึงการพัฒนาทางเดินระหว่างพื้นที่ป้องกัน) ข้อเสนอการปรับปรุงการป้องกันในระยะยาวสำหรับหลายชนิดจากมุมมองทางชีวภาพที่พวกเขายังมีส่วนร่วมอย่างกว้างขวางในระดับภูมิภาคโอกาสสำหรับการปฏิสัมพันธ์และความขัดแย้งระหว่างคนในท้องถิ่นและสัตว์ป่า โดยไม่ถูกต้องที่อยู่ HWC ในความพยายามที่จะอนุรักษ์สัตว์ป่าและที่อยู่อาศัยของพวกเขาพยายามในการอนุรักษ์จะสูญเสียความมั่นคงและความคืบหน้าเช่นเดียวกับการสนับสนุนของชุมชนท้องถิ่น. ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่าที่เราเข้าใจว่าวันนี้ไม่ได้เป็นสิ่งที่หลีกเลี่ยงเสมอและยังไม่ได้รับบรรทัดฐานในทุกวัฒนธรรมและชุมชน ในบางชุมชนและวัฒนธรรมหลักฐานร่วมวิวัฒนาการของมนุษย์สัตว์ป่าและความอดทนวัฒนธรรมสัตว์ป่าอาจมีเบาะแสเป็นวิธีการอยู่ร่วมกันสามารถทำได้ที่อื่นๆ . เหตุผลในการให้คำปรึกษาทั่วโลก HWC หลายปัจจัยรวมทั้งทางชีวภาพทางภูมิศาสตร์ทางการเมืองเศรษฐกิจ สังคมสถาบันการเงินวัฒนธรรมและคุณสมบัติทางประวัติศาสตร์ทำให้แต่ละความขัดแย้งหรือสถานการณ์การอยู่ร่วมกันที่ไม่ซ้ำกัน การวิเคราะห์กรณีความขัดแย้งทั่วโลกแต่แสดงให้เห็นว่าสถานการณ์ HWC เกี่ยวข้องกับสาเหตุที่คล้ายกันมากและผลกระทบเช่นเดียวกับแนวโน้มและความท้าทาย ดังนั้นมีหลักการกระบวนการเครื่องมือและเทคนิคที่สามารถวาดบนและปรับตัวสำหรับการใช้งานข้ามความหลากหลายของสถานการณ์ความขัดแย้ง ความพยายามของท้องถิ่น แต่อาจเสียทรัพยากรที่ขาดแคลนโดยการปฏิรูปการแก้ปัญหาที่คนอื่นๆ ได้รับการพัฒนาแล้วอื่น ๆ ที่ประสบความสำเร็จหรือมีการระบุว่าเป็นแนวโน้มที่จะล้มเหลวในสถานการณ์ที่คล้ายกัน นอกจากนี้ผู้มีส่วนได้เสียในท้องถิ่นอาจจะไม่มีความรู้หรือทรัพยากรอื่น ๆ ที่จะมองไกลออกไปในท้องถิ่นของตนสถานการณ์สำหรับการแก้ปัญหาที่มีประสิทธิภาพเพื่อHWC ในกรณีอื่น ๆ ที่พวกเขาอาจจะขาดทรัพยากรที่จำเป็นในการหาทางแก้ปัญหาที่อยู่ใกล้กับบ้านที่อยู่ในวัฒนธรรมของพวกเขาหรือพวกเขาที่ผ่านมาของตัวเอง การแก้ปัญหาที่เชี่ยวชาญหรือความรู้ที่ไม่อยู่จะครอบครองมักจะโดยผู้ที่มีอยู่แล้วเพื่อมุ่งมั่นที่จะเฉพาะของโครงการที่พวกเขาไม่มีเวลาพลังงานและทรัพยากรที่จะแบ่งปันประสบการณ์ของพวกเขากับคนอื่นๆ ดิ้นรนกับปัญหาที่คล้ายกัน. "การสร้างการอยู่ร่วมกัน "ผู้เชี่ยวชาญที่ได้รับอนุญาตและผู้ปฏิบัติงานการประชุมเชิงปฏิบัติการ(ซึ่งส่วนใหญ่ทำงานในการแยกจากกัน) เช่นเดียวกับผู้มีส่วนได้เสียพื้นที่คุ้มครองดิ้นรนกับปัญหาHWC ในภูมิภาคที่เฉพาะเจาะจงของพวกเขาที่จะเริ่มต้นกระบวนการนี้ของการแลกเปลี่ยนที่ดีขึ้นและการดำเนินการที่เพิ่มขึ้น. 250 เอฟ Madden บทเรียนและ แนวทางหลักการผู้เข้าร่วมการประชุมเชิงปฏิบัติการที่ตกลงกันกับจำนวนของบทเรียนรวมทั้งผู้ที่ปัดเป่าความเข้าใจผิดกัน หลายเหล่านี้จะอธิบายในส่วนนี้. บทที่ 1: ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่ามักจะเกี่ยวข้องกับมนุษย์มนุษย์ความขัดแย้งความเข้าใจผิดและบทเรียนเริ่มต้นด้วยคำนิยามของการHWC ในความรู้สึกที่ง่ายและเป็นรูปธรรมมากที่สุด HWC คือแบบสุดขั้ววัวฆ่าโดยหิวเสือหรือเคยหรือเสือฆ่าโดยคนเลี้ยงสัตว์โกรธที่เพิ่งสูญเสียวัวของเขา. ความขัดแย้งของมนุษย์สัตว์ป่า แต่บ่อยครั้งที่เกี่ยวข้องกับความขัดแย้งความสำคัญเท่าเทียมกันระหว่างคนที่มีเป้าหมายที่แตกต่างกันทัศนคติค่านิยมความรู้สึกระดับของการเสริมสร้างพลังอำนาจและความมั่งคั่ง ขัดแย้งกับสัตว์ป่าที่อาจจะหยั่งรากลึกในการต่อสู้ในหมู่คนที่เพิ่มขีดความสามารถและการเข้าถึงทรัพยากรหรือความต้องการเพื่อความอยู่รอด. ความขัดแย้งนอกจากนี้ยังอาจเกิดจากผู้ที่มีความต้องการที่แตกต่างกันหรือระดับของความจำเป็นในมุมมองที่แตกต่างกันในโลกที่พวกเขาอาศัยอยู่และคำถามของที่ควรมีการเข้าถึงทรัพยากรหรือการควบคุมเหนือพวกเขา ความขัดแย้งเกี่ยวกับสัตว์ป่าที่อยู่ในระหว่างคนที่มีบาดแผลทางประวัติศาสตร์วัฒนธรรมความเข้าใจผิด, ความต้องการทางเศรษฐกิจและสังคมเช่นเดียวกับช่องว่างในความไว้วางใจและการสื่อสารผ่านวิธีการอนุรักษ์สัตว์ป่าและมั่นใจในความเป็นอยู่ของคนในเวลาเดียวกัน นี่คือความยิ่งขึ้นฟูลเลอร์และอื่น ๆ คำอธิบายรายละเอียดและถูกต้องของความขัดแย้งที่มีการพัฒนา. บทที่ 2: ชีววิทยาเป็นส่วนหนึ่งของการแก้ปัญหา แต่ไม่เพียงพอในตัวเองวิทยาศาสตร์ทางชีวภาพเพียงอย่างเดียวไม่ได้ให้ความเข้าใจที่สมบูรณ์หรือการแก้ปัญหาความขัดแย้ง ในความเป็นจริงครึ่งหนึ่งของความท้าทายของการแก้ไขปัญหาความขัดแย้งที่อยู่ในการทำความเข้าใจมิติของมนุษย์กับสังคมวัฒนธรรมการเมืองเศรษฐกิจและความซับซ้อนทางกฎหมาย บางทีอาจจะเป็นรายงานที่พบบ่อยมักจะได้ยินจากท้องถิ่นcommu
การแปล กรุณารอสักครู่..
247
มนุษย์มิติของสัตว์ป่า 9:247 – 257 , 2004
ลิขสิทธิ์©เทย์เลอร์&ฟรานซิสอิงค์
ชื่อ : 1087 – 1209 / พิมพ์ 1533-158x ออนไลน์
ดอย : 10.1080 / 10871200490505675
มนุษย์มิติของ 94taylor สัตว์ป่า& francistaylor และฟรานซิส 325 เกาลัด streetphiladelphiapa191061087 – 12091533-158x uhdw เทย์เลอร์&ฟรานซิสอิงค์ 30350 1.1080/10871200490505675 2004 16f .คลั่งการอยู่ร่วมตรวจสอบบทความ
สร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า :
มุมมองทั่วโลกเกี่ยวกับความพยายามท้องถิ่นไปยังที่อยู่ความขัดแย้ง
สัตว์ป่ามนุษย์และฟรานคลั่ง
เก้าอี้ ริเริ่มความขัดแย้งสัตว์ป่ามนุษย์และ DC ceesp-iucn
วอชิงตันรัฐสภาอุทยานโลกสหรัฐอเมริกา
คำสำคัญ ความขัดแย้ง สัตว์ป่าและมนุษย์
แนะนำทั่วโลกทุก 10 ปี
มนุษย์มิติของสัตว์ป่า 9:247 – 257 , 2004
ลิขสิทธิ์©เทย์เลอร์&ฟรานซิสอิงค์
ชื่อ : 1087 – 1209 / พิมพ์ 1533-158x ออนไลน์
ดอย : 10.1080 / 10871200490505675
มนุษย์มิติของ 94taylor สัตว์ป่า& francistaylor และฟรานซิส 325 เกาลัด streetphiladelphiapa191061087 – 12091533-158x uhdw เทย์เลอร์&ฟรานซิสอิงค์ 30350 1.1080/10871200490505675 2004 16f .คลั่งการอยู่ร่วมตรวจสอบบทความ
สร้างการอยู่ร่วมกันระหว่างมนุษย์และสัตว์ป่า :
มุมมองทั่วโลกเกี่ยวกับความพยายามท้องถิ่นไปยังที่อยู่ความขัดแย้ง
สัตว์ป่ามนุษย์และฟรานคลั่ง
เก้าอี้ ริเริ่มความขัดแย้งสัตว์ป่ามนุษย์และ DC ceesp-iucn
วอชิงตันรัฐสภาอุทยานโลกสหรัฐอเมริกา
คำสำคัญ ความขัดแย้ง สัตว์ป่าและมนุษย์
แนะนำทั่วโลกทุก 10 ปี
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- Provide a detailed and relevant overview
- ฉันมั่วดูซีรีย์
- การพิจารณาอนุญาตให้ถือกรรมสิทธิ์ที่ดิน
- สติ๊กเกอร์เรียง
- บริเวณเครื่องมือช่างสะอาดมากชึ้น เครื่อง
- I love you. Please don't leave me anywhe
- บริเวณเครื่องมือช่างสะอาดมากชึ้น เครื่อง
- ว่ามันเหมือนกันหรือไม่
- But I can't answer them believe me becau
- I do not know
- เพราะว่าฉันชอบและรักในการบริการ ชอบช่วยเ
- string
- I ask you by the welfare
- ขออนุญาตหยุดเรียนในวันที่18/12/58เนื่องจ
- สติ๊กเกอร์เรียง
- Key words: Fish diversity, fish geograph
- 棚卸の不要用紙に
- นวนิยายที่ฉันชอบคือ
- ราคากระเช้าละ
- Money is there ,
- pretend
- คุณตาตาย
- rushing
- แต่ฉันไม่รู้จะไปหาอาหารที่ไหน
