- ข้อความ
- ประวัติศาสตร์
DISCUSSIONThis investigation sought
DISCUSSION
This investigation sought to determine the interrater reliability, MDC and construct validity of a measurement
procedure designed to quantify PST.
Although the posterior capsule and ligamentous structures have been implicated as primary contributors to PST it can not be stated with absolute certainty that they are the only source of PST, therefore, clinicians must appreciate the potential contribution of contractile tissue.
The term PST collectively encompasses the posterior capsule, posterioinferior glenohumeral ligament as well as the tendinous portion of the posterior rotator cuff and posterior deltoid musculature.
Evidence for contractile tissue contribution may be gathered from the study by Hung et al, where it was reported that muscle stiffness (change in passive tension per unit change in length) increased in the posterior deltoids, teres
minor and infraspinatus when internally rotating the shoulder of patients with limited mobility whereas muscle stiffness was reduced during external rotation.
Regardless of the soft tissues involved, a reliable and valid measurement technique is necessary for clinicians and researchers to recognize and quantify PST.
Clinical measurements isolating PST have been described in the literature;10, 17-19, 21 however, there is no consensus as to the best method.
A procedure that allows the examiner to consistently maintain scapular positioning independent of body morphology
while providing an absolute measurement value would be clinically useful.
The inclinometric measurement procedure described and examined in this investigation provided optimal positioning for identifying PST and was developed based on in vivo and in vitro investigations of tissue tension.
It also possessed good construct validity and good interrater reliability that was eithercomparable to or exceeded the reliability reported in previous studies. Moreover, the investigated procedure provides an absolute value that may be used to document change and be useful for intersubject comparison.
Although the sidelying measurement procedure has been previously described, this investigation is the first to report the interrater reliability, and MDC90 values of this method using inclinometry.
Previous researchers have described alternate procedures for quantifying PST with fair to good reliability; however,
there is disagreement on what constitutes the optimal position and measurement instrument for assessment.
There is, however, a consensus that an optimal technique for quantifying PST requires isolation of true glenohumeral horizontal adduction independent of scapular protraction. Thus, optimal techniques should allow the examiner to maintain
scapular retraction throughout the measurement and provide an accurate start position of retraction.
Laudner et al17 used a supine method for quantifying PST and reported good intrarater and interrater reliability,
ICC 0.93 and 0.91 respectively using digital inclinometry in asymptomatic participants.
While the reliability values were good and the authors describe a clear reproducible methodology the supine position used may not permit a consistent start position of the scapula.
If the scapula is not in full retraction the testers might underestimate PST.
Another concern about the Laudner et al17 study, is that although SEM values were reported, the MDC was not reported thus for the reader it is unclear as to how much change would be needed on subsequent sessions to monitor change.
Using the SEM value reported from the aforementioned study an MDC90 of 4 degrees was calculated.
Lastly, digital inclinometry is costly, thus clinicians may not have this instrument at their disposal for routine use.
Lin and Yang18 used a supine method for quantifying PST among a population with documented shoulder stiffness and reported good inter-rater reliability, ICC 0.82 using a bubble inclinometer similar to the one used in the current investigation.
Similar to the study by Laudner et al17 the MDC was not reported, however using the data provided the authors of the
current study calculated an MDC of 7 degrees.
The reliability values were considered good, however were lower than the values identified in the current investigation
and in other investigations that used the side lying technique.
A factor that may account for the difference is the limited ability to effectively stabilize the scapula in the supine position.
Myers et al compared the sidelying and supine methods of quantifying PST using a cohort of 15 healthy males. The interrater reliability of the supine method was reported as ICC 0.94, whereas the sidelying method was reported as 0.69.
The authors report the use of an electromagnetic tracking device to monitor scapular position; however, measurements for the analysis of the supine method were obtained with a goniometer and sidelying method with a linear measurement method.
The reliability of the supine assessment was comparable to values from the current study; however, the sidelying procedure described fell short of the reproducibility reported in the current study.
One reason that might explain the higher reliability values in the current investigation was that the investigators in the
Myers et al study did not use a method to ensure that the participant’s trunk was directly perpendicular to the plinth in order to establish an accurate and reproducible starting position prior to taking the measurement.
With regard to scapular position, the authors in the Myers et al study reported that the sidelying and supine positions produced a comparable ability to stabilize the scapula based on motion analysis with the electromagnetic tracking device.
Although the authors report that the supine method is more reliable than the sidelying method, their sample of only 15 participants may be a limitation to the utility of this recommendation.
The sidelying method for quantifying PST has previously been investigated by Tyler et al with good interrater reliability, ICC 0.80. Advantages of the sidelying technique include a reproducible method of scapular stabilization, which isolates PST and provides a consistent, objectifiable start position.
A measurement of the distance between the medial epicondyle and the plinth is thought to quantify PST; however, a
disadvantage to this measurement method is that it does not produce a value that could be used for comparison between individuals or to establish normative values due to the varying anthropometric characteristics between individuals.
The procedures described in this investigation are similar to the methods originally described by Tyler et al with the exception of using an inclinometer for angle measurements as compared to linear measurements.
Inclinometry allowed the authors of the current study to obtain an absolute value for the angle of the humerus, which can be used for intersubject comparison. The interrater reliability of the sidelying procedure described in this investigation
was good (ICC 0.90) and exceeded that of Tyler et al which may have been the result of the use of the inclinometer.
The authors of the current investigation chose to not measure PST in the supine position as it is difficult to identify a consistent start position of the scapula. Moreover, the authors found it difficult to maintain a fully retracted scapular position during the measurement.
While reproducibility is imperative for any measurement, validity must be established to be certain that a measurement provides accurate information for clinical decision-making.
Construct validity may be evaluated by determining how well a measurement relates to other tests of the same and different constructs.
PST and IR are thought to measure the same construct, therefore these measurements would be expected to correlate highly or demonstrate convergence. Convergence alone is not a sufficient criterion to determine construct validity.
It is also necessary to show that a construct may be differentiated from another construct, thus demonstrating the ability to be discriminant.
Discriminant validity indicates that different results or poor correlations would be expected from measurements that assess a different construct or characteristic.
ER should not be markedly affected by tension in the posterior capsuloligamentous or contractile tissues, thus a positive correlation would not be expected when compared to measurements of PST.
Our choice of shoulder motions for the validity component of this investigation was based on both in vitro and in vivo evidence available in the literature.
We used IR for our assessment of construct validity as osteokinematic impairments of IR at the glenohumeral
joint have been associated with PST.
Gerber et al performed surgical shortening of the posterior capsule and reported a significant reduction in internal rotation as a result confirming the association between posterior capsular tension and IR.
Harryman et al noted a loss of shoulder flexion, horizontal adduction and internal rotation following in vitro tightening of the posterior capsule similar to the results of Gerber et al.
Tyler et al indentified an association between PST and internal rotation loss using clinical measurements among subjects with impingement syndrome.
Branch et al investigated the effect of capsular tension on shoulder rotation in vitro. The study results suggest a
direct relationship between IR and tension in the posterior capsuloligamentous tissues, whereas a similar relationship was not found with ER.
The results of the current validity analysis suggest a strong relationship between PST and IR.
The meanangle of IR and PST rounded to the nearest degree was 81° and 80° respectively with a statistically significant
r 0.88. Conversely, there was no correlation between ER and PST (r 0.07).
This investigation sought to determine the interrater reliability, MDC and construct validity of a measurement
procedure designed to quantify PST.
Although the posterior capsule and ligamentous structures have been implicated as primary contributors to PST it can not be stated with absolute certainty that they are the only source of PST, therefore, clinicians must appreciate the potential contribution of contractile tissue.
The term PST collectively encompasses the posterior capsule, posterioinferior glenohumeral ligament as well as the tendinous portion of the posterior rotator cuff and posterior deltoid musculature.
Evidence for contractile tissue contribution may be gathered from the study by Hung et al, where it was reported that muscle stiffness (change in passive tension per unit change in length) increased in the posterior deltoids, teres
minor and infraspinatus when internally rotating the shoulder of patients with limited mobility whereas muscle stiffness was reduced during external rotation.
Regardless of the soft tissues involved, a reliable and valid measurement technique is necessary for clinicians and researchers to recognize and quantify PST.
Clinical measurements isolating PST have been described in the literature;10, 17-19, 21 however, there is no consensus as to the best method.
A procedure that allows the examiner to consistently maintain scapular positioning independent of body morphology
while providing an absolute measurement value would be clinically useful.
The inclinometric measurement procedure described and examined in this investigation provided optimal positioning for identifying PST and was developed based on in vivo and in vitro investigations of tissue tension.
It also possessed good construct validity and good interrater reliability that was eithercomparable to or exceeded the reliability reported in previous studies. Moreover, the investigated procedure provides an absolute value that may be used to document change and be useful for intersubject comparison.
Although the sidelying measurement procedure has been previously described, this investigation is the first to report the interrater reliability, and MDC90 values of this method using inclinometry.
Previous researchers have described alternate procedures for quantifying PST with fair to good reliability; however,
there is disagreement on what constitutes the optimal position and measurement instrument for assessment.
There is, however, a consensus that an optimal technique for quantifying PST requires isolation of true glenohumeral horizontal adduction independent of scapular protraction. Thus, optimal techniques should allow the examiner to maintain
scapular retraction throughout the measurement and provide an accurate start position of retraction.
Laudner et al17 used a supine method for quantifying PST and reported good intrarater and interrater reliability,
ICC 0.93 and 0.91 respectively using digital inclinometry in asymptomatic participants.
While the reliability values were good and the authors describe a clear reproducible methodology the supine position used may not permit a consistent start position of the scapula.
If the scapula is not in full retraction the testers might underestimate PST.
Another concern about the Laudner et al17 study, is that although SEM values were reported, the MDC was not reported thus for the reader it is unclear as to how much change would be needed on subsequent sessions to monitor change.
Using the SEM value reported from the aforementioned study an MDC90 of 4 degrees was calculated.
Lastly, digital inclinometry is costly, thus clinicians may not have this instrument at their disposal for routine use.
Lin and Yang18 used a supine method for quantifying PST among a population with documented shoulder stiffness and reported good inter-rater reliability, ICC 0.82 using a bubble inclinometer similar to the one used in the current investigation.
Similar to the study by Laudner et al17 the MDC was not reported, however using the data provided the authors of the
current study calculated an MDC of 7 degrees.
The reliability values were considered good, however were lower than the values identified in the current investigation
and in other investigations that used the side lying technique.
A factor that may account for the difference is the limited ability to effectively stabilize the scapula in the supine position.
Myers et al compared the sidelying and supine methods of quantifying PST using a cohort of 15 healthy males. The interrater reliability of the supine method was reported as ICC 0.94, whereas the sidelying method was reported as 0.69.
The authors report the use of an electromagnetic tracking device to monitor scapular position; however, measurements for the analysis of the supine method were obtained with a goniometer and sidelying method with a linear measurement method.
The reliability of the supine assessment was comparable to values from the current study; however, the sidelying procedure described fell short of the reproducibility reported in the current study.
One reason that might explain the higher reliability values in the current investigation was that the investigators in the
Myers et al study did not use a method to ensure that the participant’s trunk was directly perpendicular to the plinth in order to establish an accurate and reproducible starting position prior to taking the measurement.
With regard to scapular position, the authors in the Myers et al study reported that the sidelying and supine positions produced a comparable ability to stabilize the scapula based on motion analysis with the electromagnetic tracking device.
Although the authors report that the supine method is more reliable than the sidelying method, their sample of only 15 participants may be a limitation to the utility of this recommendation.
The sidelying method for quantifying PST has previously been investigated by Tyler et al with good interrater reliability, ICC 0.80. Advantages of the sidelying technique include a reproducible method of scapular stabilization, which isolates PST and provides a consistent, objectifiable start position.
A measurement of the distance between the medial epicondyle and the plinth is thought to quantify PST; however, a
disadvantage to this measurement method is that it does not produce a value that could be used for comparison between individuals or to establish normative values due to the varying anthropometric characteristics between individuals.
The procedures described in this investigation are similar to the methods originally described by Tyler et al with the exception of using an inclinometer for angle measurements as compared to linear measurements.
Inclinometry allowed the authors of the current study to obtain an absolute value for the angle of the humerus, which can be used for intersubject comparison. The interrater reliability of the sidelying procedure described in this investigation
was good (ICC 0.90) and exceeded that of Tyler et al which may have been the result of the use of the inclinometer.
The authors of the current investigation chose to not measure PST in the supine position as it is difficult to identify a consistent start position of the scapula. Moreover, the authors found it difficult to maintain a fully retracted scapular position during the measurement.
While reproducibility is imperative for any measurement, validity must be established to be certain that a measurement provides accurate information for clinical decision-making.
Construct validity may be evaluated by determining how well a measurement relates to other tests of the same and different constructs.
PST and IR are thought to measure the same construct, therefore these measurements would be expected to correlate highly or demonstrate convergence. Convergence alone is not a sufficient criterion to determine construct validity.
It is also necessary to show that a construct may be differentiated from another construct, thus demonstrating the ability to be discriminant.
Discriminant validity indicates that different results or poor correlations would be expected from measurements that assess a different construct or characteristic.
ER should not be markedly affected by tension in the posterior capsuloligamentous or contractile tissues, thus a positive correlation would not be expected when compared to measurements of PST.
Our choice of shoulder motions for the validity component of this investigation was based on both in vitro and in vivo evidence available in the literature.
We used IR for our assessment of construct validity as osteokinematic impairments of IR at the glenohumeral
joint have been associated with PST.
Gerber et al performed surgical shortening of the posterior capsule and reported a significant reduction in internal rotation as a result confirming the association between posterior capsular tension and IR.
Harryman et al noted a loss of shoulder flexion, horizontal adduction and internal rotation following in vitro tightening of the posterior capsule similar to the results of Gerber et al.
Tyler et al indentified an association between PST and internal rotation loss using clinical measurements among subjects with impingement syndrome.
Branch et al investigated the effect of capsular tension on shoulder rotation in vitro. The study results suggest a
direct relationship between IR and tension in the posterior capsuloligamentous tissues, whereas a similar relationship was not found with ER.
The results of the current validity analysis suggest a strong relationship between PST and IR.
The meanangle of IR and PST rounded to the nearest degree was 81° and 80° respectively with a statistically significant
r 0.88. Conversely, there was no correlation between ER and PST (r 0.07).
0/5000
สนทนานี้พยายามที่จะกำหนดความเชื่อถือ interrater, MDC และสร้างมีผลบังคับใช้ของการประเมินขั้นตอนการออกแบบเพื่อกำหนดปริมาณ PSTแม้ว่าโครงสร้างแคปซูลและ ligamentous หลังมีการเกี่ยวข้องเป็นผู้ให้การสนับสนุนหลักการ PST นั้นสามารถไม่ระบุ มีความแน่นอนที่แน่นอนว่า พวกเขาเป็นแหล่งที่มาเฉพาะของ PST ดังนั้น clinicians ต้องขอบคุณที่ผันแปรไปของเนื้อเยื่อ contractileคำว่า PST โดยรวมครอบคลุมแคปซูลหลัง เอ็น glenohumeral posterioinferior ตลอดจนส่วน tendinous หลังตัวหมุนวางและ musculature หลังเดลทอยด์หลักฐานในส่วนเนื้อเยื่อ contractile อาจถูกรวบรวมจากการศึกษาโดยฮัง et al ซึ่งมันเป็นรายงานว่า กล้ามเนื้อตึง (เปลี่ยนแปลงความตึงเครียดแฝงต่อเปลี่ยนหน่วยความยาว) เพิ่มหลัง deltoids เทเรสวิชารองและ infraspinatus เมื่อหมุนไหล่ของผู้ป่วยความคล่องภายในในขณะที่กล้ามเนื้อตึงถูกลดลงระหว่างการหมุนภายนอกโดยเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้อง เทคนิคการวัดที่ถูกต้อง และเชื่อถือได้เป็นสิ่งจำเป็นสำหรับ clinicians และนักวิจัยเพื่อรับรู้ และกำหนดปริมาณ PSTวัดทางคลินิกแยก PST ได้อธิบายไว้ในวรรณคดี 10, 17-19, 21 อย่างไรก็ตาม มีมติไม่เป็นวิธีดีที่สุด ขั้นตอนที่ช่วยให้ผู้ตรวจสอบอย่างสม่ำเสมอรักษา scapular ตำแหน่งขึ้นอยู่กับร่างกายสัณฐานวิทยาในขณะที่ให้ ค่าการวัดที่แน่นอนจะมีประโยชน์ทางคลินิกกระบวนการวัด inclinometric อธิบาย และในการสอบสวนนี้ให้วางตำแหน่งเหมาะสมที่สุดสำหรับการระบุแฟ้ม PST และได้รับการพัฒนาตามสืบสวนในสัตว์ทดลอง และเพาะเลี้ยงเนื้อเยื่อความตึงเครียดของ มันยังต้องมีโครงสร้างดีถูกต้องและเชื่อถือ interrater ดีที่ eithercomparable ไป หรือเกินความน่าเชื่อถือในการศึกษาก่อนหน้านี้ นอกจากนี้ กระบวนการ investigated แสดงค่าสัมบูรณ์ที่อาจใช้เอกสารเปลี่ยนแปลง และจะเป็นประโยชน์สำหรับการเปรียบเทียบ intersubjectแม้ว่าอธิบายขั้นตอนการประเมิน sidelying ก่อนหน้านี้ นี้เป็นครั้งแรกให้รายงานน่าเชื่อถือ interrater และค่า MDC90 ของวิธีการนี้ใช้ inclinometry ก่อนหน้านี้นักวิจัยได้อธิบายขั้นตอนการสำรอง quantifying PST มีเสถียรภาพเป็นธรรมต่อดี อย่างไรก็ตามกันในสิ่งที่ก่อตำแหน่งเหมาะสมและเครื่องมือวัดสำหรับการประเมินได้ ได้ อย่างไร ตามฉันทามติว่า เทคนิคที่ดีที่สุดสำหรับ quantifying PST ต้องแยกอิสระ scapular protraction adduction แนว glenohumeral จริง ดังนั้น เทคนิคดีที่สุดควรให้ผู้ตรวจสอบการรักษาretraction scapular ตลอดทั้งการประเมิน และให้มีตำแหน่งเริ่มต้นที่ถูกต้องของ retractionLaudner et al17 ใช้วิธี supine quantifying PST และรายงาน intrarater ที่ดีและความน่าเชื่อถือ interraterICC 0.93 และ 0.91 ตามลำดับโดยใช้ inclinometry ดิจิตอลในผู้เข้าร่วมแสดงอาการ ในขณะที่ค่าความน่าเชื่อถือได้ดี และผู้เขียนอธิบายวิธีล้างจำลอง ตำแหน่ง supine ที่ใช้อาจไม่อนุญาตให้ตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก ถ้ากระดูกสะบักไม่เต็ม retraction การทดสอบอาจดูถูกดูแคลน PST อื่นที่เกี่ยวข้องเกี่ยวกับ Laudner ร้อยเอ็ด al17 ศึกษา คือ ว่า ถึงแม้ว่ามีรายงานค่า SEM, MDC ที่ไม่รายงานดังนั้นสำหรับผู้อ่านเป็นที่ชัดเจนว่าจะต้องเปลี่ยนแปลงจำนวนในช่วงต่อมาเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลง ใช้ค่า SEM ที่รายงานจากการศึกษาดังกล่าวไม่ได้มี MDC90 4 องศา สุดท้ายนี้ inclinometry ดิจิตอลจะเสียค่าใช้จ่าย ทำ clinicians อาจไม่มีนี้เครื่องมือในการกำจัดของพวกเขาเพื่อใช้หลินและ Yang18 ใช้วิธี supine สำหรับ PST quantifying ระหว่างประชากรกับตึงไหล่เอกสารรายงานดี rater ระหว่างความน่าเชื่อถือ ICC $ 0.82 ที่ใช้ inclinometer ฟองคล้ายกับที่ใช้ในปัจจุบัน คล้ายกับการศึกษาโดย Laudner et al17 MDC ไม่รายงาน อย่างไรก็ตาม โดยใช้ข้อมูลให้ผู้เขียนของการปัจจุบันศึกษาคำนวณเป็น MDC 7 องศา ค่าความน่าเชื่อถือก็ถือว่าดี อย่างไรก็ตาม คนที่ต่ำกว่าค่าที่ระบุในปัจจุบันและในการตรวจสอบอื่นๆ ที่ใช้ด้านนอนเทคนิค ตัวคูณที่อาจบัญชีสำหรับผลต่างคือ สามารถจำกัดได้อย่างมีประสิทธิภาพมุ่งกระดูกสะบักในตำแหน่ง supineไมเยอร์ et al เปรียบเทียบ sidelying กับวิธี supine quantifying PST ใช้ cohort ของเพศชายสุขภาพ 15 มีรายงานความน่าเชื่อถือ interrater วิธี supine เป็น ICC 0.94 ในขณะที่มีรายงานวิธีการ sidelying เป็น 0.69 ผู้เขียนรายงานการใช้ของอุปกรณ์ไฟฟ้าติดตามเพื่อตรวจสอบตำแหน่ง scapular อย่างไรก็ตาม หน่วยวัดสำหรับการวิเคราะห์วิธี supine ได้รับ ด้วยวิธี goniometer และ sidelying กับวิธีการวัดเชิง ความน่าเชื่อถือของการประเมิน supine ได้เปรียบกับค่าจากการศึกษาปัจจุบัน อย่างไรก็ตาม sidelying กระบวนงานที่อธิบายไว้ตกขาด reproducibility รายงานในการศึกษาปัจจุบัน เหตุผลหนึ่งที่อาจอธิบายค่าความน่าเชื่อถือสูงในปัจจุบันถูกสืบสวนในที่ นี้ศึกษาไมเออส์ et al ไม่ได้ใช้วิธีการเพื่อให้แน่ใจว่า ลำตัวของผู้เข้าร่วมได้โดยตรงตั้งฉากกับฐานประทักษิณที่เพื่อสร้างความถูกต้อง และการจำลองตำแหน่งเริ่มต้นก่อนการประเมิน ตามตำแหน่ง scapular ผู้เขียนในการศึกษาไมเออส์ et al รายงานว่า sidelying และตำแหน่ง supine ผลิตสามารถเปรียบเทียบได้กับกระดูกสะบักที่ใช้วิเคราะห์การเคลื่อนไหว ด้วยอุปกรณ์แม่เหล็กไฟฟ้าติดตามอยู่ดีแม้ว่าผู้เขียนรายงานว่า วิธี supine ความน่าเชื่อถือกว่าวิธี sidelying ตัวอย่างของผู้เข้าร่วมเพียง 15 อาจจะจำกัดโปรแกรมอรรถประโยชน์ของคำแนะนำนี้วิธี sidelying สำหรับ quantifying PST ได้ก่อนหน้านี้ถูกตรวจสอบโดยไทเลอร์ et al มีความเชื่อถือ interrater ดี ICC 0.80 ข้อดีของเทคนิค sidelying ได้แก่วิธีการแบบจำลองของเสถียรภาพ scapular แยก PST และแสดงตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกัน objectifiable การวัดระยะห่างระหว่าง epicondyle ด้านใกล้กลางและฐานประทักษิณเป็นความคิดที่กำหนดปริมาณ PST อย่างไรก็ตาม การข้อเสียวิธีนี้ประเมินได้ว่า จะไม่สร้างค่าที่ใช้เปรียบเทียบ ระหว่างบุคคล หรือ การสร้างค่า normative เนื่องจากลักษณะ anthropometric แตกต่างระหว่างบุคคล ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในนี้จะคล้ายกับวิธีอธิบายไว้โดยไทเลอร์ et al เดิม ยกเว้นใช้ inclinometer การวัดมุมโดยเปรียบเทียบกับการวัดเชิง Inclinometry ผู้เขียนศึกษาปัจจุบันรับค่าสัมบูรณ์สำหรับมุมของกระดูกต้นแขน ซึ่งสามารถใช้สำหรับการเปรียบเทียบ intersubject ได้ ความน่าเชื่อถือ interrater ของกระบวนการ sidelying ที่อธิบายไว้ในนี้ดี (ICC 0.90) และเกินกว่าที่ของไทเลอร์ et al ซึ่งอาจได้รับผลของการใช้ inclinometer ตรวจสอบปัจจุบันผู้เขียนเลือกวัด PST ในตำแหน่ง supine ไม่ก็ยากที่จะระบุตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก นอกจากนี้ ผู้เขียนพบมันยากที่จะรักษาตำแหน่ง scapular retracted เต็มในการประเมินขณะ reproducibility ความจำเป็นสำหรับการประเมิน มีผลบังคับใช้ต้องก่อตั้งเพื่อให้แน่ใจว่า การประเมินถูกต้องแสดงข้อมูลเกี่ยวกับการตัดสินใจทางคลินิก ตั้งแต่โครงสร้างอาจมีประเมิน โดยกำหนดวิธีที่ดีการประเมินเกี่ยวข้องกับการทดสอบอื่น ๆ ของโครงสร้างเดียวกัน และแตกต่างกัน PST และ IR ความคิดในการวัดโครงสร้างเดียวกัน ดังนั้น วัดเหล่านี้จะคาดว่าจะสร้างความสัมพันธ์สูง หรือสาธิตบรรจบกัน บรรจบกันเพียงอย่างเดียวไม่ใช่เงื่อนไขที่เพียงพอเพื่อกำหนดโครงสร้างมีผลบังคับใช้ ก็ยังจำเป็นต้องแสดงว่า อาจแตกต่างกันที่สร้างจากโครงสร้างอื่น จึง เห็นความสามารถที่จะ discriminantมีผลบังคับใช้ discriminant บ่งชี้ว่า ผลลัพธ์ที่แตกต่างหรือความสัมพันธ์ไม่ดีจะคาดหวังจากวัดที่ประเมินโครงสร้างที่แตกต่างหรือลักษณะ ER ควรได้อย่างเด่นชัดเช่นความตึงเครียดใน capsuloligamentous หลังหรือเนื้อเยื่อ contractile ดังนั้น ความสัมพันธ์ของการบวกจะไม่คาดหวังเมื่อเปรียบเทียบกับวัดของ PSTตัวเลือกของการเคลื่อนไหวไหล่สำหรับส่วนประกอบตั้งแต่สอบสวนนี้เป็นไปตามทั้งในหลอดทดลอง และสัตว์ทดลองในหลักฐานในวรรณคดี เราใช้ IR ตั้งแต่โครงสร้างเป็น osteokinematic ไหวสามารถของ IR ที่ glenohumeral วัดของเราร่วมการเชื่อมโยงกับแฟ้ม PST Gerber et al ทำผ่าตัดทำให้สั้นของแคปซูลหลัง และรายงานการหมุนเวียนภายในเป็นผล ยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างความตึงเครียด capsular หลังใดลดอย่างมีนัยสำคัญ Harryman et al ไว้สูญเสียไหล่ flexion, adduction แนวนอน และหมุนภายในต่อไปนี้ในขันของแคปซูลหลังคล้ายกับผลของ Gerber et al ไทเลอร์ et al indentified ความสัมพันธ์ระหว่าง PST และขาดทุนหมุนเวียนภายในที่ใช้วัดทางคลินิกระหว่างเรื่องกลุ่มอาการ impingement สาขาร้อยเอ็ดอัลสอบสวนผลของความตึงเครียด capsular บนไหล่หมุนใน ผลการศึกษาแนะนำตัวตรงความสัมพันธ์ระหว่าง IR และความตึงเครียดในเนื้อเยื่อหลัง capsuloligamentous ในขณะที่ไม่พบความสัมพันธ์คล้ายกับ ERผลการวิเคราะห์มีผลบังคับใช้ปัจจุบันแนะนำความสัมพันธ์ที่ดีระหว่าง PST และใด Meanangle IR และ PST ที่ปัดเศษเป็นระดับที่ใกล้ที่สุดได้ 81 องศาและ 80° ตามลำดับ มีความสำคัญทางสถิติr 0.88 ในทางกลับกัน มีความไม่สัมพันธ์ระหว่าง ER และ PST (r 0.07)
การแปล กรุณารอสักครู่..
DISCUSSION
This investigation sought to determine the interrater reliability, MDC and construct validity of a measurement
procedure designed to quantify PST.
Although the posterior capsule and ligamentous structures have been implicated as primary contributors to PST it can not be stated with absolute certainty that they are the only source of PST, therefore, clinicians must appreciate the potential contribution of contractile tissue.
The term PST collectively encompasses the posterior capsule, posterioinferior glenohumeral ligament as well as the tendinous portion of the posterior rotator cuff and posterior deltoid musculature.
Evidence for contractile tissue contribution may be gathered from the study by Hung et al, where it was reported that muscle stiffness (change in passive tension per unit change in length) increased in the posterior deltoids, teres
minor and infraspinatus when internally rotating the shoulder of patients with limited mobility whereas muscle stiffness was reduced during external rotation.
Regardless of the soft tissues involved, a reliable and valid measurement technique is necessary for clinicians and researchers to recognize and quantify PST.
Clinical measurements isolating PST have been described in the literature;10, 17-19, 21 however, there is no consensus as to the best method.
A procedure that allows the examiner to consistently maintain scapular positioning independent of body morphology
while providing an absolute measurement value would be clinically useful.
The inclinometric measurement procedure described and examined in this investigation provided optimal positioning for identifying PST and was developed based on in vivo and in vitro investigations of tissue tension.
It also possessed good construct validity and good interrater reliability that was eithercomparable to or exceeded the reliability reported in previous studies. Moreover, the investigated procedure provides an absolute value that may be used to document change and be useful for intersubject comparison.
Although the sidelying measurement procedure has been previously described, this investigation is the first to report the interrater reliability, and MDC90 values of this method using inclinometry.
Previous researchers have described alternate procedures for quantifying PST with fair to good reliability; however,
there is disagreement on what constitutes the optimal position and measurement instrument for assessment.
There is, however, a consensus that an optimal technique for quantifying PST requires isolation of true glenohumeral horizontal adduction independent of scapular protraction. Thus, optimal techniques should allow the examiner to maintain
scapular retraction throughout the measurement and provide an accurate start position of retraction.
Laudner et al17 used a supine method for quantifying PST and reported good intrarater and interrater reliability,
ICC 0.93 and 0.91 respectively using digital inclinometry in asymptomatic participants.
While the reliability values were good and the authors describe a clear reproducible methodology the supine position used may not permit a consistent start position of the scapula.
If the scapula is not in full retraction the testers might underestimate PST.
Another concern about the Laudner et al17 study, is that although SEM values were reported, the MDC was not reported thus for the reader it is unclear as to how much change would be needed on subsequent sessions to monitor change.
Using the SEM value reported from the aforementioned study an MDC90 of 4 degrees was calculated.
Lastly, digital inclinometry is costly, thus clinicians may not have this instrument at their disposal for routine use.
Lin and Yang18 used a supine method for quantifying PST among a population with documented shoulder stiffness and reported good inter-rater reliability, ICC 0.82 using a bubble inclinometer similar to the one used in the current investigation.
Similar to the study by Laudner et al17 the MDC was not reported, however using the data provided the authors of the
current study calculated an MDC of 7 degrees.
The reliability values were considered good, however were lower than the values identified in the current investigation
and in other investigations that used the side lying technique.
A factor that may account for the difference is the limited ability to effectively stabilize the scapula in the supine position.
Myers et al compared the sidelying and supine methods of quantifying PST using a cohort of 15 healthy males. The interrater reliability of the supine method was reported as ICC 0.94, whereas the sidelying method was reported as 0.69.
The authors report the use of an electromagnetic tracking device to monitor scapular position; however, measurements for the analysis of the supine method were obtained with a goniometer and sidelying method with a linear measurement method.
The reliability of the supine assessment was comparable to values from the current study; however, the sidelying procedure described fell short of the reproducibility reported in the current study.
One reason that might explain the higher reliability values in the current investigation was that the investigators in the
Myers et al study did not use a method to ensure that the participant’s trunk was directly perpendicular to the plinth in order to establish an accurate and reproducible starting position prior to taking the measurement.
With regard to scapular position, the authors in the Myers et al study reported that the sidelying and supine positions produced a comparable ability to stabilize the scapula based on motion analysis with the electromagnetic tracking device.
Although the authors report that the supine method is more reliable than the sidelying method, their sample of only 15 participants may be a limitation to the utility of this recommendation.
The sidelying method for quantifying PST has previously been investigated by Tyler et al with good interrater reliability, ICC 0.80. Advantages of the sidelying technique include a reproducible method of scapular stabilization, which isolates PST and provides a consistent, objectifiable start position.
A measurement of the distance between the medial epicondyle and the plinth is thought to quantify PST; however, a
disadvantage to this measurement method is that it does not produce a value that could be used for comparison between individuals or to establish normative values due to the varying anthropometric characteristics between individuals.
The procedures described in this investigation are similar to the methods originally described by Tyler et al with the exception of using an inclinometer for angle measurements as compared to linear measurements.
Inclinometry allowed the authors of the current study to obtain an absolute value for the angle of the humerus, which can be used for intersubject comparison. The interrater reliability of the sidelying procedure described in this investigation
was good (ICC 0.90) and exceeded that of Tyler et al which may have been the result of the use of the inclinometer.
The authors of the current investigation chose to not measure PST in the supine position as it is difficult to identify a consistent start position of the scapula. Moreover, the authors found it difficult to maintain a fully retracted scapular position during the measurement.
While reproducibility is imperative for any measurement, validity must be established to be certain that a measurement provides accurate information for clinical decision-making.
Construct validity may be evaluated by determining how well a measurement relates to other tests of the same and different constructs.
PST and IR are thought to measure the same construct, therefore these measurements would be expected to correlate highly or demonstrate convergence. Convergence alone is not a sufficient criterion to determine construct validity.
It is also necessary to show that a construct may be differentiated from another construct, thus demonstrating the ability to be discriminant.
Discriminant validity indicates that different results or poor correlations would be expected from measurements that assess a different construct or characteristic.
ER should not be markedly affected by tension in the posterior capsuloligamentous or contractile tissues, thus a positive correlation would not be expected when compared to measurements of PST.
Our choice of shoulder motions for the validity component of this investigation was based on both in vitro and in vivo evidence available in the literature.
We used IR for our assessment of construct validity as osteokinematic impairments of IR at the glenohumeral
joint have been associated with PST.
Gerber et al performed surgical shortening of the posterior capsule and reported a significant reduction in internal rotation as a result confirming the association between posterior capsular tension and IR.
Harryman et al noted a loss of shoulder flexion, horizontal adduction and internal rotation following in vitro tightening of the posterior capsule similar to the results of Gerber et al.
Tyler et al indentified an association between PST and internal rotation loss using clinical measurements among subjects with impingement syndrome.
Branch et al investigated the effect of capsular tension on shoulder rotation in vitro. The study results suggest a
direct relationship between IR and tension in the posterior capsuloligamentous tissues, whereas a similar relationship was not found with ER.
The results of the current validity analysis suggest a strong relationship between PST and IR.
The meanangle of IR and PST rounded to the nearest degree was 81° and 80° respectively with a statistically significant
r 0.88. Conversely, there was no correlation between ER and PST (r 0.07).
This investigation sought to determine the interrater reliability, MDC and construct validity of a measurement
procedure designed to quantify PST.
Although the posterior capsule and ligamentous structures have been implicated as primary contributors to PST it can not be stated with absolute certainty that they are the only source of PST, therefore, clinicians must appreciate the potential contribution of contractile tissue.
The term PST collectively encompasses the posterior capsule, posterioinferior glenohumeral ligament as well as the tendinous portion of the posterior rotator cuff and posterior deltoid musculature.
Evidence for contractile tissue contribution may be gathered from the study by Hung et al, where it was reported that muscle stiffness (change in passive tension per unit change in length) increased in the posterior deltoids, teres
minor and infraspinatus when internally rotating the shoulder of patients with limited mobility whereas muscle stiffness was reduced during external rotation.
Regardless of the soft tissues involved, a reliable and valid measurement technique is necessary for clinicians and researchers to recognize and quantify PST.
Clinical measurements isolating PST have been described in the literature;10, 17-19, 21 however, there is no consensus as to the best method.
A procedure that allows the examiner to consistently maintain scapular positioning independent of body morphology
while providing an absolute measurement value would be clinically useful.
The inclinometric measurement procedure described and examined in this investigation provided optimal positioning for identifying PST and was developed based on in vivo and in vitro investigations of tissue tension.
It also possessed good construct validity and good interrater reliability that was eithercomparable to or exceeded the reliability reported in previous studies. Moreover, the investigated procedure provides an absolute value that may be used to document change and be useful for intersubject comparison.
Although the sidelying measurement procedure has been previously described, this investigation is the first to report the interrater reliability, and MDC90 values of this method using inclinometry.
Previous researchers have described alternate procedures for quantifying PST with fair to good reliability; however,
there is disagreement on what constitutes the optimal position and measurement instrument for assessment.
There is, however, a consensus that an optimal technique for quantifying PST requires isolation of true glenohumeral horizontal adduction independent of scapular protraction. Thus, optimal techniques should allow the examiner to maintain
scapular retraction throughout the measurement and provide an accurate start position of retraction.
Laudner et al17 used a supine method for quantifying PST and reported good intrarater and interrater reliability,
ICC 0.93 and 0.91 respectively using digital inclinometry in asymptomatic participants.
While the reliability values were good and the authors describe a clear reproducible methodology the supine position used may not permit a consistent start position of the scapula.
If the scapula is not in full retraction the testers might underestimate PST.
Another concern about the Laudner et al17 study, is that although SEM values were reported, the MDC was not reported thus for the reader it is unclear as to how much change would be needed on subsequent sessions to monitor change.
Using the SEM value reported from the aforementioned study an MDC90 of 4 degrees was calculated.
Lastly, digital inclinometry is costly, thus clinicians may not have this instrument at their disposal for routine use.
Lin and Yang18 used a supine method for quantifying PST among a population with documented shoulder stiffness and reported good inter-rater reliability, ICC 0.82 using a bubble inclinometer similar to the one used in the current investigation.
Similar to the study by Laudner et al17 the MDC was not reported, however using the data provided the authors of the
current study calculated an MDC of 7 degrees.
The reliability values were considered good, however were lower than the values identified in the current investigation
and in other investigations that used the side lying technique.
A factor that may account for the difference is the limited ability to effectively stabilize the scapula in the supine position.
Myers et al compared the sidelying and supine methods of quantifying PST using a cohort of 15 healthy males. The interrater reliability of the supine method was reported as ICC 0.94, whereas the sidelying method was reported as 0.69.
The authors report the use of an electromagnetic tracking device to monitor scapular position; however, measurements for the analysis of the supine method were obtained with a goniometer and sidelying method with a linear measurement method.
The reliability of the supine assessment was comparable to values from the current study; however, the sidelying procedure described fell short of the reproducibility reported in the current study.
One reason that might explain the higher reliability values in the current investigation was that the investigators in the
Myers et al study did not use a method to ensure that the participant’s trunk was directly perpendicular to the plinth in order to establish an accurate and reproducible starting position prior to taking the measurement.
With regard to scapular position, the authors in the Myers et al study reported that the sidelying and supine positions produced a comparable ability to stabilize the scapula based on motion analysis with the electromagnetic tracking device.
Although the authors report that the supine method is more reliable than the sidelying method, their sample of only 15 participants may be a limitation to the utility of this recommendation.
The sidelying method for quantifying PST has previously been investigated by Tyler et al with good interrater reliability, ICC 0.80. Advantages of the sidelying technique include a reproducible method of scapular stabilization, which isolates PST and provides a consistent, objectifiable start position.
A measurement of the distance between the medial epicondyle and the plinth is thought to quantify PST; however, a
disadvantage to this measurement method is that it does not produce a value that could be used for comparison between individuals or to establish normative values due to the varying anthropometric characteristics between individuals.
The procedures described in this investigation are similar to the methods originally described by Tyler et al with the exception of using an inclinometer for angle measurements as compared to linear measurements.
Inclinometry allowed the authors of the current study to obtain an absolute value for the angle of the humerus, which can be used for intersubject comparison. The interrater reliability of the sidelying procedure described in this investigation
was good (ICC 0.90) and exceeded that of Tyler et al which may have been the result of the use of the inclinometer.
The authors of the current investigation chose to not measure PST in the supine position as it is difficult to identify a consistent start position of the scapula. Moreover, the authors found it difficult to maintain a fully retracted scapular position during the measurement.
While reproducibility is imperative for any measurement, validity must be established to be certain that a measurement provides accurate information for clinical decision-making.
Construct validity may be evaluated by determining how well a measurement relates to other tests of the same and different constructs.
PST and IR are thought to measure the same construct, therefore these measurements would be expected to correlate highly or demonstrate convergence. Convergence alone is not a sufficient criterion to determine construct validity.
It is also necessary to show that a construct may be differentiated from another construct, thus demonstrating the ability to be discriminant.
Discriminant validity indicates that different results or poor correlations would be expected from measurements that assess a different construct or characteristic.
ER should not be markedly affected by tension in the posterior capsuloligamentous or contractile tissues, thus a positive correlation would not be expected when compared to measurements of PST.
Our choice of shoulder motions for the validity component of this investigation was based on both in vitro and in vivo evidence available in the literature.
We used IR for our assessment of construct validity as osteokinematic impairments of IR at the glenohumeral
joint have been associated with PST.
Gerber et al performed surgical shortening of the posterior capsule and reported a significant reduction in internal rotation as a result confirming the association between posterior capsular tension and IR.
Harryman et al noted a loss of shoulder flexion, horizontal adduction and internal rotation following in vitro tightening of the posterior capsule similar to the results of Gerber et al.
Tyler et al indentified an association between PST and internal rotation loss using clinical measurements among subjects with impingement syndrome.
Branch et al investigated the effect of capsular tension on shoulder rotation in vitro. The study results suggest a
direct relationship between IR and tension in the posterior capsuloligamentous tissues, whereas a similar relationship was not found with ER.
The results of the current validity analysis suggest a strong relationship between PST and IR.
The meanangle of IR and PST rounded to the nearest degree was 81° and 80° respectively with a statistically significant
r 0.88. Conversely, there was no correlation between ER and PST (r 0.07).
การแปล กรุณารอสักครู่..
การอภิปราย
การแสวงหาเพื่อตรวจสอบความเที่ยงและความตรงของ MDC , สร้างวัด
กระบวนการออกแบบที่มี PST .
ถึงแม้ว่าแคปซูลด้านหลังและโครงสร้างเอ็นต้องติดร่างแหไปด้วย เป็นผู้สนับสนุนหลักในการ PST มันไม่สามารถระบุแน่นอนกับความมั่นใจว่า พวกเขาเป็นเพียงแหล่งที่มาของ PST , ดังนั้นซึ่งต้องขอขอบคุณที่สนับสนุนศักยภาพที่เนื้อเยื่อ
คำว่า PST รวมครอบคลุมแคปซูลกัน กระบวนการ posterioinferior เอ็นเช่นเดียวกับส่วน tendinous ของกระดูกและกล้ามเนื้อข้อมือ rotator ด้านหลังเสียงแตก
หลักฐานพบว่าเนื้อเยื่อบริจาคอาจจะรวบรวมจากการศึกษาโดยแขวน et al ,ซึ่งมีรายงานว่า ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ( เปลี่ยนแรงเรื่อยๆต่อหน่วยการเปลี่ยนแปลงในความยาว ) เพิ่มขึ้นใน Hatch กัน เทเรส
เล็กน้อยและกล้ามเนื้ออินฟราสไปนาตัส เมื่อภายใน หมุนไหล่ของผู้ป่วยที่มี จำกัด การเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อและความแข็งลดลงในระหว่างการหมุนภายนอก
ไม่ว่าเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้องเป็นที่เชื่อถือได้และถูกต้องเทคนิคการวัดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับแพทย์และนักวิจัยได้ตรวจวัด PST .
คลินิกการวัดการแยก PST ได้ถูกอธิบายไว้ในวรรณกรรม ; 10 , 19 , 21 แต่ไม่มีฉันทามติเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ขั้นตอนที่ช่วยให้ผู้ตรวจสอบอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาตำแหน่งการเป็นอิสระของร่างกายรูปร่าง
ในขณะที่การให้ค่าการวัดที่แน่นอนจะเป็นประโยชน์ทางการแพทย์
inclinometric อธิบายขั้นตอนการวัดและตรวจสอบในการตรวจสอบนี้ให้ตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับการ PST และได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานของชนิดการสอบสวนภาวะเนื้อเยื่อ
มันยังสิงที่ดีสร้างความน่าเชื่อถือแบบอิงที่ดีที่ eithercomparable หรือเกินความน่าเชื่อถือของรายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ . นอกจากนี้ ตรวจสอบกระบวนการให้แน่นอนค่า ที่อาจจะใช้เอกสารการเปลี่ยนแปลงและเป็นประโยชน์สำหรับการเปรียบเทียบ intersubject
แม้ว่า sidelying การวัดกระบวนการได้รับก่อนหน้านี้อธิบายคดีนี้เป็นครั้งแรก เพื่อรายงานความเที่ยงและค่า mdc90 ของวิธีนี้ใช้ inclinometry .
ก่อนหน้านี้นักวิจัยได้อธิบายขั้นตอนอื่นค่า PST ยุติธรรมกับความน่าเชื่อถือที่ดี อย่างไรก็ตาม
มีความขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่าเป็นตำแหน่งที่เหมาะสมและอุปกรณ์การวัดการประเมิน
มี , อย่างไรก็ตามฉันทามติที่เป็นเทคนิคที่เหมาะสมในการแยก PST ใช้ค่าจริงอย่างอิสระของการกระบวนการในการยืดออก ดังนั้นเทคนิคที่เหมาะสมจะช่วยให้ผู้ตรวจสอบเพื่อรักษา
การทำมาตลอดการวัดและให้ตำแหน่งเริ่มต้นที่ถูกต้อง
ถอนคำพูดlaudner et al17 ใช้วิธีขี้เกียจเพื่อ PST และรายงาน intrarater ที่ดีและค่าความเที่ยง 0.93 ,
ICC และ 0.91 ตามลำดับใช้ดิจิตอล inclinometry ในกลุ่มผู้เข้าร่วม
ส่วนความน่าเชื่อถือค่านิยมที่ดีและผู้เขียนอธิบายวิธีการที่ชัดเจน ซึ่งท่าใช้อาจไม่อนุญาตให้มีตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก
ถ้ากระดูกสะบักไม่เต็มเฉพาะทดสอบอาจจะประมาท PST .
อีกปัญหาเกี่ยวกับ laudner et al17 การศึกษาคือแม้ว่า SEM มีค่ารายงาน , MDC ไม่ได้รายงานดังนั้นสำหรับผู้อ่านเป็นที่ชัดเจนที่จะเปลี่ยนแปลงเท่าใดจะต้องในช่วงต่อมาเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลง
โดยใช้ค่าจากรายงานการศึกษาดังกล่าวเป็น mdc90 4 องศาคือการคำนวณ
สุดท้ายดิจิตอล inclinometry ราคาแพง ดังนั้นแพทย์อาจไม่มีเครื่องมือนี้ไปใช้รูทีน
ริน yang18 ใช้ท่านอนหงายวิธีการค่า PST ของประชากรที่มีเอกสารไหล่ตึงและรายงานที่ดีระหว่างระดับความน่าเชื่อถือ , ICC 082 ใช้ฟอง Inclinometer คล้ายกับที่ใช้ในการสอบสวนในปัจจุบัน
คล้ายกับการศึกษาโดย laudner et al17 ที่นำมาไม่ได้รายงาน อย่างไรก็ตามการใช้ข้อมูลให้ผู้เขียนของการศึกษาในปัจจุบันที่นำมาคำนวณ
7 องศา
) ค่าถือว่าดี แต่ยังต่ำกว่าค่าที่ระบุใน
สอบสวนในปัจจุบันและในการตรวจสอบอื่น ๆที่ใช้นอนตะแคง เทคนิค
เป็นปัจจัยที่อาจบัญชีสำหรับความแตกต่างมีความสามารถจำกัด ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เสถียรภาพ กระดูกสะบัก ในท่านอนราบ .
ไมเออร์ et al เปรียบเทียบและ sidelying ท่านอนหงายค่า PST โดยใช้วิธีการศึกษาของสุขภาพดี 15 คน และความเที่ยงของวิธีขี้เกียจมีรายงานว่า ICC 0.94 ,ส่วน sidelying วิธีถูกรายงานว่าเป็น 0.69 .
ผู้เขียนรายงานการใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอุปกรณ์ติดตามเพื่อตรวจสอบตำแหน่งการ อย่างไรก็ตาม การวัดผลสำหรับการวิเคราะห์วิธีขี้เกียจได้ด้วยโกนิโอมิเตอร์ sidelying และวิธีด้วยวิธีการวัดเชิงเส้น
ความน่าเชื่อถือของการประเมินท่านอนหงายได้คุณค่าจากการศึกษาในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามการ sidelying ขั้นตอนอธิบายสั้นลงของคาร์บอนรายงานในการศึกษาปัจจุบัน
เหตุผลหนึ่งที่อาจจะอธิบายค่าความน่าเชื่อถือที่สูงขึ้นในปัจจุบันการสอบสวนที่พนักงานสอบสวนใน
ไมเออร์ et al การศึกษาไม่ได้ใช้วิธีการเพื่อให้แน่ใจว่ารถของผู้เข้าร่วมโดยตรงตั้งฉากกับฐานของรูปสลักเพื่อสร้างความถูกต้อง และการหาตำแหน่งเริ่มต้นก่อนถ่าย ) เกี่ยวกับตำแหน่งการ
,ผู้เขียนใน Myers et al การศึกษารายงานว่า sidelying และตำแหน่งขี้เกียจผลิตความสามารถเทียบเท่ากับทรงสะบักจากการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวกับอุปกรณ์ติดตาม . . .
ถึงแม้ผู้เขียนรายงานว่า ขี้เกียจ เป็นวิธีที่น่าเชื่อถือมากขึ้นกว่า sidelying วิธีตัวอย่างของพวกเขาเพียง 15 ผู้เข้าร่วมอาจจะข้อ จำกัดเพื่อประโยชน์ของคำแนะนำนี้ .
sidelying วิธีการค่า PST ได้ก่อนหน้านี้ถูกสอบสวนโดยไทเลอร์ et al แบบอิงกับความน่าเชื่อถือที่ดี , ICC 0.80 . ข้อดีของ sidelying เทคนิครวมถึงวิธีการจำลองของการเสถียรภาพซึ่งแยก PST และให้สอดคล้องกันตำแหน่งเริ่มต้น objectifiable .
การวัดระยะห่างระหว่างปุ่มใหญ่อยู่ตรงกลาง และมีความคิดที่จะหาแท่น PST ; อย่างไรก็ตาม ,
ข้อเสียนี้วิธีการวัดก็คือว่ามันไม่ได้สร้างคุณค่าที่สามารถนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบระหว่างบุคคล หรือสร้างค่านิยมบรรทัดฐาน เนื่องจากสัดส่วนของลักษณะที่แตกต่างระหว่างบุคคล
ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในการตรวจสอบนี้จะคล้ายกับวิธีการเดิมที่อธิบายโดยไทเลอร์ et al ด้วยข้อยกเว้นของการใช้วัดมุมวัดเทียบกับการวัดแบบเชิงเส้น
inclinometry อนุญาตผู้เขียนของการศึกษาปัจจุบันได้รับค่าแน่นอนสำหรับมุมของกระดูกซึ่งสามารถใช้สำหรับการเปรียบเทียบ intersubject .และความเที่ยงของ sidelying ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในการสืบสวนนี้
ดี ( ICC 0.90 ) และที่เกินของไทเลอร์ et al ซึ่งอาจได้รับผลจากการใช้งานของเตาเผาขยะ .
เขียนของการสอบสวนในปัจจุบัน เลือกที่จะไม่วัด PST ในท่านอนราบเป็นก็ยากที่จะระบุตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก นอกจากนี้ผู้เขียนพบว่ามันยากที่จะรักษาเต็มที่ retracted ตำแหน่งในการวัดมุม
เป็นความจำเป็นสำหรับการวัดใด ๆในขณะที่ตรวจสอบความถูกต้องจะต้องจัดตั้งขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่ามีข้อมูลที่ถูกต้องสำหรับการวัดการตัดสินทางคลินิก .
ความตรงเชิงโครงสร้างของแบบทดสอบ อาจจะประเมินโดยกำหนดว่าเป็นวัดที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบอื่น ๆที่เหมือนกันและแตกต่างกัน โครงสร้าง .
PST และ IR มีความคิดที่จะสร้างวัดเดียวกัน ดังนั้น วัดเหล่านี้จะคาดหวังความสัมพันธ์สูง หรือแสดงการบรรจบกัน . การลู่เข้าเกณฑ์ คนเดียว ไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบความตรงตามโครงสร้าง .
มันก็ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อแสดงที่สร้างอาจจะแตกต่างจากคนอื่นสร้าง จึงแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่จะจำแนกจำแนกความตรง .
แสดงว่าผลที่แตกต่างกัน หรือ ยากจน ความสัมพันธ์จะคาดหวังจากการวัดที่แตกต่างกันหรือประเมินสร้างลักษณะ
เอ้อ ไม่ควรอย่างเห็นได้ชัดผลกระทบจากความตึงเครียดในด้านหลังที่ capsuloligamentous หรือเนื้อเยื่อ ดังนั้นความสัมพันธ์จะไม่คาดว่าเมื่อเทียบกับขนาดของ PST .
ทางเลือกของเราของการเคลื่อนไหวไหล่เพื่อความถูกต้อง องค์ประกอบของการสอบสวนนี้ขึ้นอยู่กับทั้งในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง หลักฐานที่มีอยู่ในวรรณคดี
เราใช้ IR เพื่อการประเมินของเราความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างเป็น osteokinematic บกพร่องของ IR ที่ร่วมกระบวนการ
ได้เกี่ยวข้องกับ PST .
Gerber et al ดำเนินการผ่าตัดสั้นลงของกระดูกในแคปซูลและรายงานลดลงในภายใน หมุนผลยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างชีวสมมูลย์ของความตึงเครียดและ IR
harryman et al ระบุการสูญเสียไหล่งอ และหมุนตามแนวนอนภายในหุบในหลอดแคปซูลกระชับด้านหลังคล้ายกับผลของ Gerber et al .
ไทเลอร์ et al ระบุความสัมพันธ์ระหว่าง PST และหมุนโดยใช้การวัดการสูญเสียภายในคลินิกในวิชาที่มีการปะทะ ซินโดรม
สาขาและคณะทำการศึกษาผลของแรง แคลเซียม ทองแดง เหล็ก บนไหล่หมุนหลอด ผลการศึกษาแนะนำ
ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่าง IR และความตึงเครียดในด้านหลัง capsuloligamentous เนื้อเยื่อ ในขณะที่ไม่พบความสัมพันธ์ที่คล้ายกันกับเอ้อ
ผลวิเคราะห์ความถูกต้องในปัจจุบันชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง PST และ IR
การ meanangle ของ IR และ PST กลมในระดับที่ใกล้ที่สุดคือ 81 องศา และ 80 องศา ตามลำดับ มีนัยสำคัญทางสถิติ
r 0.88 ในทางกลับกัน ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่าง ER และ PST ( R 0.07 )
การแสวงหาเพื่อตรวจสอบความเที่ยงและความตรงของ MDC , สร้างวัด
กระบวนการออกแบบที่มี PST .
ถึงแม้ว่าแคปซูลด้านหลังและโครงสร้างเอ็นต้องติดร่างแหไปด้วย เป็นผู้สนับสนุนหลักในการ PST มันไม่สามารถระบุแน่นอนกับความมั่นใจว่า พวกเขาเป็นเพียงแหล่งที่มาของ PST , ดังนั้นซึ่งต้องขอขอบคุณที่สนับสนุนศักยภาพที่เนื้อเยื่อ
คำว่า PST รวมครอบคลุมแคปซูลกัน กระบวนการ posterioinferior เอ็นเช่นเดียวกับส่วน tendinous ของกระดูกและกล้ามเนื้อข้อมือ rotator ด้านหลังเสียงแตก
หลักฐานพบว่าเนื้อเยื่อบริจาคอาจจะรวบรวมจากการศึกษาโดยแขวน et al ,ซึ่งมีรายงานว่า ความแข็งแรงของกล้ามเนื้อ ( เปลี่ยนแรงเรื่อยๆต่อหน่วยการเปลี่ยนแปลงในความยาว ) เพิ่มขึ้นใน Hatch กัน เทเรส
เล็กน้อยและกล้ามเนื้ออินฟราสไปนาตัส เมื่อภายใน หมุนไหล่ของผู้ป่วยที่มี จำกัด การเคลื่อนไหวกล้ามเนื้อและความแข็งลดลงในระหว่างการหมุนภายนอก
ไม่ว่าเนื้อเยื่ออ่อนที่เกี่ยวข้องเป็นที่เชื่อถือได้และถูกต้องเทคนิคการวัดเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับแพทย์และนักวิจัยได้ตรวจวัด PST .
คลินิกการวัดการแยก PST ได้ถูกอธิบายไว้ในวรรณกรรม ; 10 , 19 , 21 แต่ไม่มีฉันทามติเป็นวิธีที่ดีที่สุด
ขั้นตอนที่ช่วยให้ผู้ตรวจสอบอย่างต่อเนื่องเพื่อรักษาตำแหน่งการเป็นอิสระของร่างกายรูปร่าง
ในขณะที่การให้ค่าการวัดที่แน่นอนจะเป็นประโยชน์ทางการแพทย์
inclinometric อธิบายขั้นตอนการวัดและตรวจสอบในการตรวจสอบนี้ให้ตำแหน่งที่เหมาะสมสำหรับการ PST และได้รับการพัฒนาบนพื้นฐานของชนิดการสอบสวนภาวะเนื้อเยื่อ
มันยังสิงที่ดีสร้างความน่าเชื่อถือแบบอิงที่ดีที่ eithercomparable หรือเกินความน่าเชื่อถือของรายงานในการศึกษาก่อนหน้านี้ . นอกจากนี้ ตรวจสอบกระบวนการให้แน่นอนค่า ที่อาจจะใช้เอกสารการเปลี่ยนแปลงและเป็นประโยชน์สำหรับการเปรียบเทียบ intersubject
แม้ว่า sidelying การวัดกระบวนการได้รับก่อนหน้านี้อธิบายคดีนี้เป็นครั้งแรก เพื่อรายงานความเที่ยงและค่า mdc90 ของวิธีนี้ใช้ inclinometry .
ก่อนหน้านี้นักวิจัยได้อธิบายขั้นตอนอื่นค่า PST ยุติธรรมกับความน่าเชื่อถือที่ดี อย่างไรก็ตาม
มีความขัดแย้งเกี่ยวกับสิ่งที่ถือว่าเป็นตำแหน่งที่เหมาะสมและอุปกรณ์การวัดการประเมิน
มี , อย่างไรก็ตามฉันทามติที่เป็นเทคนิคที่เหมาะสมในการแยก PST ใช้ค่าจริงอย่างอิสระของการกระบวนการในการยืดออก ดังนั้นเทคนิคที่เหมาะสมจะช่วยให้ผู้ตรวจสอบเพื่อรักษา
การทำมาตลอดการวัดและให้ตำแหน่งเริ่มต้นที่ถูกต้อง
ถอนคำพูดlaudner et al17 ใช้วิธีขี้เกียจเพื่อ PST และรายงาน intrarater ที่ดีและค่าความเที่ยง 0.93 ,
ICC และ 0.91 ตามลำดับใช้ดิจิตอล inclinometry ในกลุ่มผู้เข้าร่วม
ส่วนความน่าเชื่อถือค่านิยมที่ดีและผู้เขียนอธิบายวิธีการที่ชัดเจน ซึ่งท่าใช้อาจไม่อนุญาตให้มีตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก
ถ้ากระดูกสะบักไม่เต็มเฉพาะทดสอบอาจจะประมาท PST .
อีกปัญหาเกี่ยวกับ laudner et al17 การศึกษาคือแม้ว่า SEM มีค่ารายงาน , MDC ไม่ได้รายงานดังนั้นสำหรับผู้อ่านเป็นที่ชัดเจนที่จะเปลี่ยนแปลงเท่าใดจะต้องในช่วงต่อมาเพื่อตรวจสอบการเปลี่ยนแปลง
โดยใช้ค่าจากรายงานการศึกษาดังกล่าวเป็น mdc90 4 องศาคือการคำนวณ
สุดท้ายดิจิตอล inclinometry ราคาแพง ดังนั้นแพทย์อาจไม่มีเครื่องมือนี้ไปใช้รูทีน
ริน yang18 ใช้ท่านอนหงายวิธีการค่า PST ของประชากรที่มีเอกสารไหล่ตึงและรายงานที่ดีระหว่างระดับความน่าเชื่อถือ , ICC 082 ใช้ฟอง Inclinometer คล้ายกับที่ใช้ในการสอบสวนในปัจจุบัน
คล้ายกับการศึกษาโดย laudner et al17 ที่นำมาไม่ได้รายงาน อย่างไรก็ตามการใช้ข้อมูลให้ผู้เขียนของการศึกษาในปัจจุบันที่นำมาคำนวณ
7 องศา
) ค่าถือว่าดี แต่ยังต่ำกว่าค่าที่ระบุใน
สอบสวนในปัจจุบันและในการตรวจสอบอื่น ๆที่ใช้นอนตะแคง เทคนิค
เป็นปัจจัยที่อาจบัญชีสำหรับความแตกต่างมีความสามารถจำกัด ได้อย่างมีประสิทธิภาพ เสถียรภาพ กระดูกสะบัก ในท่านอนราบ .
ไมเออร์ et al เปรียบเทียบและ sidelying ท่านอนหงายค่า PST โดยใช้วิธีการศึกษาของสุขภาพดี 15 คน และความเที่ยงของวิธีขี้เกียจมีรายงานว่า ICC 0.94 ,ส่วน sidelying วิธีถูกรายงานว่าเป็น 0.69 .
ผู้เขียนรายงานการใช้คลื่นแม่เหล็กไฟฟ้าอุปกรณ์ติดตามเพื่อตรวจสอบตำแหน่งการ อย่างไรก็ตาม การวัดผลสำหรับการวิเคราะห์วิธีขี้เกียจได้ด้วยโกนิโอมิเตอร์ sidelying และวิธีด้วยวิธีการวัดเชิงเส้น
ความน่าเชื่อถือของการประเมินท่านอนหงายได้คุณค่าจากการศึกษาในปัจจุบัน อย่างไรก็ตามการ sidelying ขั้นตอนอธิบายสั้นลงของคาร์บอนรายงานในการศึกษาปัจจุบัน
เหตุผลหนึ่งที่อาจจะอธิบายค่าความน่าเชื่อถือที่สูงขึ้นในปัจจุบันการสอบสวนที่พนักงานสอบสวนใน
ไมเออร์ et al การศึกษาไม่ได้ใช้วิธีการเพื่อให้แน่ใจว่ารถของผู้เข้าร่วมโดยตรงตั้งฉากกับฐานของรูปสลักเพื่อสร้างความถูกต้อง และการหาตำแหน่งเริ่มต้นก่อนถ่าย ) เกี่ยวกับตำแหน่งการ
,ผู้เขียนใน Myers et al การศึกษารายงานว่า sidelying และตำแหน่งขี้เกียจผลิตความสามารถเทียบเท่ากับทรงสะบักจากการวิเคราะห์การเคลื่อนไหวกับอุปกรณ์ติดตาม . . .
ถึงแม้ผู้เขียนรายงานว่า ขี้เกียจ เป็นวิธีที่น่าเชื่อถือมากขึ้นกว่า sidelying วิธีตัวอย่างของพวกเขาเพียง 15 ผู้เข้าร่วมอาจจะข้อ จำกัดเพื่อประโยชน์ของคำแนะนำนี้ .
sidelying วิธีการค่า PST ได้ก่อนหน้านี้ถูกสอบสวนโดยไทเลอร์ et al แบบอิงกับความน่าเชื่อถือที่ดี , ICC 0.80 . ข้อดีของ sidelying เทคนิครวมถึงวิธีการจำลองของการเสถียรภาพซึ่งแยก PST และให้สอดคล้องกันตำแหน่งเริ่มต้น objectifiable .
การวัดระยะห่างระหว่างปุ่มใหญ่อยู่ตรงกลาง และมีความคิดที่จะหาแท่น PST ; อย่างไรก็ตาม ,
ข้อเสียนี้วิธีการวัดก็คือว่ามันไม่ได้สร้างคุณค่าที่สามารถนำมาใช้สำหรับการเปรียบเทียบระหว่างบุคคล หรือสร้างค่านิยมบรรทัดฐาน เนื่องจากสัดส่วนของลักษณะที่แตกต่างระหว่างบุคคล
ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในการตรวจสอบนี้จะคล้ายกับวิธีการเดิมที่อธิบายโดยไทเลอร์ et al ด้วยข้อยกเว้นของการใช้วัดมุมวัดเทียบกับการวัดแบบเชิงเส้น
inclinometry อนุญาตผู้เขียนของการศึกษาปัจจุบันได้รับค่าแน่นอนสำหรับมุมของกระดูกซึ่งสามารถใช้สำหรับการเปรียบเทียบ intersubject .และความเที่ยงของ sidelying ขั้นตอนที่อธิบายไว้ในการสืบสวนนี้
ดี ( ICC 0.90 ) และที่เกินของไทเลอร์ et al ซึ่งอาจได้รับผลจากการใช้งานของเตาเผาขยะ .
เขียนของการสอบสวนในปัจจุบัน เลือกที่จะไม่วัด PST ในท่านอนราบเป็นก็ยากที่จะระบุตำแหน่งเริ่มต้นที่สอดคล้องกันของกระดูกสะบัก นอกจากนี้ผู้เขียนพบว่ามันยากที่จะรักษาเต็มที่ retracted ตำแหน่งในการวัดมุม
เป็นความจำเป็นสำหรับการวัดใด ๆในขณะที่ตรวจสอบความถูกต้องจะต้องจัดตั้งขึ้นเพื่อให้แน่ใจว่ามีข้อมูลที่ถูกต้องสำหรับการวัดการตัดสินทางคลินิก .
ความตรงเชิงโครงสร้างของแบบทดสอบ อาจจะประเมินโดยกำหนดว่าเป็นวัดที่เกี่ยวข้องกับการทดสอบอื่น ๆที่เหมือนกันและแตกต่างกัน โครงสร้าง .
PST และ IR มีความคิดที่จะสร้างวัดเดียวกัน ดังนั้น วัดเหล่านี้จะคาดหวังความสัมพันธ์สูง หรือแสดงการบรรจบกัน . การลู่เข้าเกณฑ์ คนเดียว ไม่เพียงพอที่จะตรวจสอบความตรงตามโครงสร้าง .
มันก็ยังเป็นสิ่งที่จำเป็นเพื่อแสดงที่สร้างอาจจะแตกต่างจากคนอื่นสร้าง จึงแสดงให้เห็นถึงความสามารถที่จะจำแนกจำแนกความตรง .
แสดงว่าผลที่แตกต่างกัน หรือ ยากจน ความสัมพันธ์จะคาดหวังจากการวัดที่แตกต่างกันหรือประเมินสร้างลักษณะ
เอ้อ ไม่ควรอย่างเห็นได้ชัดผลกระทบจากความตึงเครียดในด้านหลังที่ capsuloligamentous หรือเนื้อเยื่อ ดังนั้นความสัมพันธ์จะไม่คาดว่าเมื่อเทียบกับขนาดของ PST .
ทางเลือกของเราของการเคลื่อนไหวไหล่เพื่อความถูกต้อง องค์ประกอบของการสอบสวนนี้ขึ้นอยู่กับทั้งในหลอดทดลองและในสัตว์ทดลอง หลักฐานที่มีอยู่ในวรรณคดี
เราใช้ IR เพื่อการประเมินของเราความเที่ยงตรงเชิงโครงสร้างเป็น osteokinematic บกพร่องของ IR ที่ร่วมกระบวนการ
ได้เกี่ยวข้องกับ PST .
Gerber et al ดำเนินการผ่าตัดสั้นลงของกระดูกในแคปซูลและรายงานลดลงในภายใน หมุนผลยืนยันความสัมพันธ์ระหว่างชีวสมมูลย์ของความตึงเครียดและ IR
harryman et al ระบุการสูญเสียไหล่งอ และหมุนตามแนวนอนภายในหุบในหลอดแคปซูลกระชับด้านหลังคล้ายกับผลของ Gerber et al .
ไทเลอร์ et al ระบุความสัมพันธ์ระหว่าง PST และหมุนโดยใช้การวัดการสูญเสียภายในคลินิกในวิชาที่มีการปะทะ ซินโดรม
สาขาและคณะทำการศึกษาผลของแรง แคลเซียม ทองแดง เหล็ก บนไหล่หมุนหลอด ผลการศึกษาแนะนำ
ความสัมพันธ์โดยตรงระหว่าง IR และความตึงเครียดในด้านหลัง capsuloligamentous เนื้อเยื่อ ในขณะที่ไม่พบความสัมพันธ์ที่คล้ายกันกับเอ้อ
ผลวิเคราะห์ความถูกต้องในปัจจุบันชี้ให้เห็นความสัมพันธ์ที่แข็งแกร่งระหว่าง PST และ IR
การ meanangle ของ IR และ PST กลมในระดับที่ใกล้ที่สุดคือ 81 องศา และ 80 องศา ตามลำดับ มีนัยสำคัญทางสถิติ
r 0.88 ในทางกลับกัน ไม่พบความสัมพันธ์ระหว่าง ER และ PST ( R 0.07 )
การแปล กรุณารอสักครู่..
ภาษาอื่น ๆ
การสนับสนุนเครื่องมือแปลภาษา: กรีก, กันนาดา, กาลิเชียน, คลิงออน, คอร์สิกา, คาซัค, คาตาลัน, คินยารวันดา, คีร์กิซ, คุชราต, จอร์เจีย, จีน, จีนดั้งเดิม, ชวา, ชิเชวา, ซามัว, ซีบัวโน, ซุนดา, ซูลู, ญี่ปุ่น, ดัตช์, ตรวจหาภาษา, ตุรกี, ทมิฬ, ทาจิก, ทาทาร์, นอร์เวย์, บอสเนีย, บัลแกเรีย, บาสก์, ปัญจาป, ฝรั่งเศส, พาชตู, ฟริเชียน, ฟินแลนด์, ฟิลิปปินส์, ภาษาอินโดนีเซี, มองโกเลีย, มัลทีส, มาซีโดเนีย, มาราฐี, มาลากาซี, มาลายาลัม, มาเลย์, ม้ง, ยิดดิช, ยูเครน, รัสเซีย, ละติน, ลักเซมเบิร์ก, ลัตเวีย, ลาว, ลิทัวเนีย, สวาฮิลี, สวีเดน, สิงหล, สินธี, สเปน, สโลวัก, สโลวีเนีย, อังกฤษ, อัมฮาริก, อาร์เซอร์ไบจัน, อาร์เมเนีย, อาหรับ, อิกโบ, อิตาลี, อุยกูร์, อุสเบกิสถาน, อูรดู, ฮังการี, ฮัวซา, ฮาวาย, ฮินดี, ฮีบรู, เกลิกสกอต, เกาหลี, เขมร, เคิร์ด, เช็ก, เซอร์เบียน, เซโซโท, เดนมาร์ก, เตลูกู, เติร์กเมน, เนปาล, เบงกอล, เบลารุส, เปอร์เซีย, เมารี, เมียนมา (พม่า), เยอรมัน, เวลส์, เวียดนาม, เอสเปอแรนโต, เอสโทเนีย, เฮติครีโอล, แอฟริกา, แอลเบเนีย, โคซา, โครเอเชีย, โชนา, โซมาลี, โปรตุเกส, โปแลนด์, โยรูบา, โรมาเนีย, โอเดีย (โอริยา), ไทย, ไอซ์แลนด์, ไอร์แลนด์, การแปลภาษา.
- ครูสอนสนุกมาก
- I'll be back again someday
- หยากกินมั่งจัง
- ตอนนี้ฝนกำลังตก
- take no notice
- We love each other less, then
- lots of running around how was your day?
- หยากกินมั่งจัง
- ช่างมันเถอะ
- how will i life be different
- then may i eat you
- บ้านคุณน่าอยู่มั้ย
- Karma
- Don't trust just anybody
- 追加語彙
- i'am very interest about your culture :)
- Music can expresss our inner feelings. s
- ที่อยู่ของฉัน
- แต่ถ้าหากเสียงไม่ดังกว่ามาตรฐาน
- 'Medical care Allowance for Employee
- i'am very interest about your culture :)
- we are incompatible
- you dreams you sit on me
- พอฉันและพี่สาวกินอาหารเสร็จเเราก็สั่งของ
