Aging a deer has always been a diff

Aging a deer has always been a difficult task. The most common technique is to look at the development and wear of its teeth. While this practice is widely used and accepted (Severinghaus 1949, cited in Gee et al. 2002), a study on 106 deer jawbone samples reveals that it may not be very accurate. The researchers were unable to assign a specific age to the jawbone samples, but categorized them into 3 basic age classes (fawn, yearling and adult). Thirty-four white-tailed deer biologists then attempted to age the jawbones, and failed 60% of the time for samples greater than two years of age. The results found the method of using tooth wear to indicate age very inaccurate beyond that of the 3 basic age classes (Gee et al. 2002).

Habitat preference and sexual segregation

In 2002, a team of researchers used data from forest maps and field surveys to investigate habitat preference and gender segregation of white-tailed deer. They hypothesized that does would seek out dense, sheltered forest during growing season to protect their fawns. The map analyses did not reveal gender segregation, but the field surveys showed that habitat preferences differed by gender. While both sexes used dense forest in the growing season, the males eventually spread out into more open spaces later in the season. The researchers concluded that aerial maps are not detailed enough to be indicative of habitat preference (Lesage et al. 2002).

Deer density based on aerial surveys and pellet-based distance sampling

In 2008 to 2009, a team of researchers compared aerial surveys and pellet-based distance sampling to estimate deer density in 6 preserved forests near Chicago, Illinois. They compared density estimates obtained from the use of both methods, as well as costs, bias, and precision. It was concluded that collecting accurate data on pellet decay and decomposition rates, using a large enough sample size, would be a more efficient and advantageous way of collecting density data than aerial surveys. Data from pellet samplings were less costly, required less equipment and professional skill, and did not depend on snow covering the ground. To conclude, the team discussed the importance of further research (Urbanek et al. 2012).

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

อายุกวางตัวหนึ่งเสมอแล้วเป็นงานที่ยาก เทคนิคทั่วไปจะมองที่การพัฒนาและการสึกหรอของฟัน แบบฝึกหัดนี้จะใช้อย่างกว้างขวาง และยอมรับ (Severinghaus 1949 อ้างถึงใน Gee et al. 2002), การศึกษาตัวอย่างกระดูกขากรรไกร 106 เดียร์เผยว่า มันอาจไม่ถูกต้องมาก นักวิจัยไม่สามารถกำหนดอายุเฉพาะตัวอย่างกระดูกขากรรไกร แต่พวกเขากุดเรียนอายุพื้นฐาน 3 (fawn, yearling และผู้ใหญ่) 4 ขาว–หางกวาง biologists พยายามอายุ jawbones แล้วล้มเหลว 60% ของเวลาในตัวอย่างที่มากกว่า 2 ปี ผลลัพธ์พบวิธีใช้สวมใส่ฟันเพื่อบ่งชี้อายุไม่มากเกินกว่าที่เรียนอายุพื้นฐาน 3 (Gee et al. 2002)กำหนดลักษณะการอยู่อาศัยและการแบ่งแยกทางเพศทีมนักวิจัยใช้ข้อมูลจากแผนที่ป่าและสำรวจฟิลด์การตรวจสอบอยู่อาศัยเพศและกำหนดลักษณะของการแบ่งแยกขาว–หางกวางใน 2002 พวกเขาตั้งสมมติฐานว่าที่เสาะแสวงหาป่าหนาแน่น กำบังระหว่างฤดูกาลเพื่อป้องกันการ fawns ของพวกเขาเติบโต วิเคราะห์แผนที่ไม่เปิดเผยการแบ่งแยกเพศ ได้สำรวจฟิลด์แสดงให้เห็นว่า ลักษณะการอยู่อาศัยที่แตกต่างตามเพศ ในขณะที่ทั้งสองเพศใช้ป่าหนาแน่นในฤดูเติบโต ตัวในที่สุดแผ่ลงในช่องว่างที่เปิดมากขึ้นต่อไปในฤดูกาล นักวิจัยสรุปว่า แผนที่ทางอากาศได้มีรายละเอียดไม่เพียงพอที่จะเป็นตัวชี้ให้เห็นตามลักษณะการอยู่อาศัย (Lesage et al. 2002)สำรวจทางอากาศและเม็ดโดยห่างจากสุ่มตัวอย่างความหนาแน่นของเดียร์ในปี 2008 กับ 2009 ทีมวิจัยเปรียบเทียบการสำรวจทางอากาศและระยะห่างตามเม็ดสุ่มตัวอย่างเพื่อประเมินความหนาแน่นของกวางในป่ารักษา 6 ใกล้ชิคาโก รัฐอิลลินอยส์ พวกเขาเปรียบเทียบประเมินความหนาแน่นที่ได้รับจากการใช้ วิธี ตลอดจนต้นทุน อคติ และความแม่นยำ เป็นสรุปที่ รวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับเม็ดผุและแยกส่วนประกอบราคา ขนาดใหญ่โดยใช้ขนาดตัวอย่างเพียงพอ จะเป็นประโยชน์ และมีประสิทธิภาพมากวิธีการเก็บรวบรวมข้อมูลความหนาแน่นมากกว่าการสำรวจทางอากาศ ข้อมูลจาก samplings เม็ดถูกลดค่าใช้จ่าย ต้องน้อยลงอุปกรณ์และทักษะระดับมืออาชีพ และไม่ได้ขึ้นอยู่กับหิมะที่ครอบคลุมพื้นดิน เพื่อสรุป ทีมกล่าวถึงความสำคัญของการวิจัยต่อไป (Urbanek et al. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

Aging กวางได้เสมอเป็นงานที่ยาก เทคนิคที่พบมากที่สุดคือการมองไปที่การพัฒนาและการสึกหรอของฟัน ในขณะที่การปฏิบัตินี้ใช้กันอย่างแพร่หลายและเป็นที่ยอมรับ (Severinghaus 1949, อ้างใน Gee et al. 2002) การศึกษาในกลุ่มตัวอย่าง 106 กวางกระดูกขากรรไกรเผยให้เห็นว่ามันอาจจะไม่ถูกต้องมาก นักวิจัยไม่สามารถที่จะกำหนดอายุที่เฉพาะเจาะจงกับกลุ่มตัวอย่างกระดูกขากรรไกร แต่แบ่งพวกเขาออกเป็น 3 ชั้นอายุระดับล่าง (กวางขวบและผู้ใหญ่) สามสิบสี่ขาวนกกวางนักชีววิทยาจากนั้นพยายามที่จะอายุสะโพกและล้มเหลว 60% ของเวลาสำหรับตัวอย่างมากกว่าสองปี ผลการค้นพบวิธีการของการใช้สวมใส่ฟันจะบ่งบอกถึงอายุที่ไม่ถูกต้องมากเกินกว่าที่ของ 3 ชั้นอายุขั้นพื้นฐาน (Gee et al. 2002). การตั้งค่าที่อยู่อาศัยและการแบ่งแยกทางเพศในปี 2002 ทีมนักวิจัยได้ใช้ข้อมูลจากแผนที่ป่าไม้และสำรวจภาคสนาม ในการตรวจสอบการตั้งค่าที่อยู่อาศัยและการแยกเพศของกวางขาวนก พวกเขาตั้งสมมติฐานว่าจะไม่หาหนาแน่นป่าที่กำบังในช่วงฤดูปลูกเพื่อป้องกันการซุ่มซ่อนของพวกเขา แผนที่วิเคราะห์ไม่ได้เปิดเผยแยกเพศ แต่สำรวจภาคสนามพบว่าที่อยู่อาศัยที่แตกต่างไปตามเพศ ในขณะที่ทั้งสองเพศใช้ป่าทึบในฤดูปลูกเพศชายในที่สุดกระจายออกไปในช่องว่างที่เปิดกว้างมากขึ้นในฤดูกาลต่อมา นักวิจัยสรุปว่าแผนที่ทางอากาศไม่ได้รายละเอียดพอที่จะเป็นตัวบ่งชี้ของการตั้งค่าที่อยู่อาศัย (Lesage et al. 2002). ความหนาแน่นกวางจากการสำรวจทางอากาศและการสุ่มตัวอย่างระยะเม็ดที่ใช้ในปี 2008 ถึง 2009 ทีมนักวิจัยเมื่อเทียบกับการสำรวจทางอากาศและเม็ด การสุ่มตัวอย่างระยะชั่นที่จะประเมินความหนาแน่นของกวางใน 6 ที่เก็บรักษาไว้ในป่าที่อยู่ใกล้ชิคาโกรัฐอิลลินอยส์ พวกเขาเมื่อเทียบกับความหนาแน่นของประมาณการที่ได้รับจากการใช้วิธีการทั้งสองเช่นเดียวกับค่าใช้จ่ายอคติและความแม่นยำ ก็สรุปได้ว่าการเก็บรวบรวมข้อมูลที่ถูกต้องเกี่ยวกับการสลายตัวของเม็ดและอัตราการสลายตัวโดยใช้ขนาดของกลุ่มตัวอย่างที่มีขนาดใหญ่พอที่จะเป็นวิธีที่มีประสิทธิภาพมากขึ้นและข้อได้เปรียบของการเก็บรวบรวมข้อมูลที่มีความหนาแน่นกว่าการสำรวจทางอากาศ ข้อมูลจากกลุ่มตัวอย่างเม็ดมีค่าใช้จ่ายน้อยกว่าที่จำเป็นอุปกรณ์น้อยและทักษะระดับมืออาชีพและไม่ได้ขึ้นอยู่กับหิมะที่ปกคลุมพื้นดิน สรุปทีมกล่าวถึงความสำคัญของการวิจัยต่อไป (Urbanek et al. 2012)

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

อายุกวางได้เสมอยาก วิธีที่พบมากที่สุดคือ ดูที่การพัฒนาและการสึกหรอของฟัน ในขณะที่การปฏิบัตินี้จะถูกใช้กันอย่างแพร่หลายและได้รับการยอมรับ ( severinghaus 1949 , อ้างใน Gee et al . 2002 ) การศึกษา 106 ตัวอย่าง พบว่า กระดูกขากรรไกร กวางจะไม่แม่นยำมาก นักวิจัยไม่สามารถที่จะกำหนดอายุที่เฉพาะเจาะจงกับ jawbone ตัวอย่างแต่แบ่งเป็น 3 ระดับอายุ พื้นฐาน ( กวาง , อายุและผู้ใหญ่ ) สามสิบสี่สีขาวหางกวางนักชีววิทยาจากนั้นพยายามที่จะอายุ jawbones และล้มเหลว 60% ของเวลาตัวอย่างมากกว่าสองปีของอายุ พบวิธีการของการใช้ฟันใส่เพื่อบ่งบอกอายุไม่ถูกต้องมากเกินกว่าที่ของชั้นอายุพื้นฐาน 3 ( Gee et al . 2002 ) .

การตั้งค่าที่อยู่อาศัยและ

การแบ่งแยกทางเพศใน 2002 ทีมนักวิจัยได้ใช้ข้อมูลจากแผนที่ป่าและการสำรวจภาคสนามเพื่อศึกษาความต้องการที่อยู่อาศัยและเพศแยกสีขาวหางกวาง พวกเขาตั้งสมมติฐานว่า แล้วจะหาที่ซุ้มป่าหนาทึบ ในช่วงฤดูปลูก เพื่อป้องกัน fawns ของพวกเขา แผนที่วิเคราะห์ไม่ได้เปิดเผยการแยกเพศแต่การสำรวจพบว่า มีความต้องการด้านสิ่งแวดล้อม โดยเพศ ในขณะที่ทั้งสองเพศใช้ป่าหนาแน่นในฤดูปลูก , ผู้ชายในที่สุดกระจายไปเปิดเพิ่มเติมเป็นต่อไปในฤดูกาล นักวิจัยสรุปว่า แผนที่ภาพถ่ายทางอากาศมีรายละเอียดไม่เพียงพอที่จะแสดงให้เห็นถึงความต้องการที่อยู่อาศัย ( เลซิจ et al . 2002 ) .

กวางความหนาแน่นขึ้นอยู่กับการสำรวจทางอากาศและเม็ดระยะทางตัวอย่าง

ในปี 2009 โดยทีมนักวิจัยเปรียบเทียบภาพถ่ายทางอากาศการสำรวจและการสุ่มตัวอย่างการประมาณความหนาแน่นเม็ดระยะทางกวาง 6 รักษาป่าใกล้ชิคาโก , จากอิลลินอยส์ พวกเขาเปรียบเทียบความหนาแน่นประมาณที่ได้รับจากการใช้วิธีการทั้งสอง ตลอดจนค่าใช้จ่าย อคติ และมีความแม่นยำ