The GAB model also offers valuable

The GAB model also offers valuable information on
the moisture content of the monomolecular layer (xo),
a parameter essential to define storage food conditions
(Table 2). The xo indicates the amount of water that is
strongly adsorbed in the active sites of the solid phase
surface of foods and it is considered to be the moisture
content where a given food exhibits its best stability
during storage. The xo calculated with the GAB model
dropped from 0.0602 to 0.0252 g water/g dry matter,
with increasing temperatures. Similar results were found
in the adsorption isotherms of fruits such as loquat
and quince [35], and pine seeds [36]. The negative
relationship between xo and temperature is probably
a consequence of damage of the active union points
between water molecules and the solid phase surface of
the food material, resulting in the detachment of water
molecules and therefore in water loss as temperature
increases. Moreira (2008) [35], and AviaraandAjibola
(2002) [37] stated that when temperature increases, the
active points on the food surface are reduced as a result
of chemical and physical changes.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

รุ่น GAB ยังมีข้อมูลที่เป็นประโยชน์ในความชื้นของชั้น monomolecular (xo),พารามิเตอร์ที่จำเป็นเพื่อกำหนดสภาพการจัดเก็บอาหาร(ตารางที่ 2) Xo แสดงถึงปริมาณของน้ำที่มีขอซับในไซต์งานของเฟสของแข็งพื้นผิวของอาหารและมันจะถือเป็นความชื้นเนื้อหาที่เป็นอาหารที่กำหนดจัดแสดงนิทรรศการความเสถียรที่สุดระหว่างการเก็บรักษา Xo คำนวณรุ่น GABลดลงจาก 0.0602 การ 0.0252 กรัมน้ำ/กรัมแห้งเรื่องกับอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น พบผลลัพธ์ที่คล้ายกันใน isotherms ดูดซับของผลไม้เช่นโลควอทและควินซ์ [35], และเมล็ดสน [36] ในทางลบอาจจะเป็นความสัมพันธ์ระหว่างอุณหภูมิ xoผลของความเสียหายของจุดใช้งานร่วมระหว่างโมเลกุลของน้ำและพื้นผิวของแข็งวัสดุอาหาร ในกองของน้ำโมเลกุลและสูญเสียน้ำเป็นอุณหภูมิเพิ่มขึ้น Moreira (2008) [35], และ AviaraandAjibola(2002) [37] ระบุที่เมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้น การจุดที่ใช้งานบนพื้นผิวอาหารจะลดลงเป็นผลการเปลี่ยนแปลงทางเคมี และกายภาพ

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

รุ่น GAB ยังมีข้อมูลที่มีคุณค่าใน
ปริมาณความชื้นของชั้น monomolecular (XO)
พารามิเตอร์ที่สำคัญในการกำหนดเงื่อนไขการจัดเก็บอาหาร
(ตารางที่ 2) ของ XO จะแสดงถึงปริมาณของน้ำที่ถูก
ดูดซับมากในเว็บไซต์ที่ใช้งานของของแข็ง
พื้นผิวของอาหารและมันจะถือเป็นความชุ่มชื้น
เนื้อหาที่เป็นอาหารที่ได้รับการจัดแสดงนิทรรศการความมั่นคงที่ดีที่สุด
ระหว่างการเก็บรักษา XO คำนวณกับรูปแบบพูดเรื่องไม่มีสาระ
ลดลง 0.0602-0.0252 กรัมน้ำ / g วัตถุแห้ง
ด้วยอุณหภูมิที่เพิ่มขึ้น ผลที่คล้ายกันถูกพบ
ในไอโซเทอมการดูดซับของผลไม้เช่น loquat
และควินซ์ [35] และเมล็ดสน [36] ลบ
ความสัมพันธ์ระหว่าง XO และอุณหภูมิน่าจะเป็น
ผลมาจากความเสียหายในจุดที่ยูเนี่ยนที่ใช้งาน
ระหว่างโมเลกุลของน้ำและพื้นผิวของแข็งของ
วัสดุอาหารที่มีผลในการปลดของน้ำ
โมเลกุลและดังนั้นในการสูญเสียน้ำอุณหภูมิ
เพิ่มขึ้น อิ (2008) [35] และ AviaraandAjibola
(2002) [37] ระบุว่าเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นที่
จุดบนพื้นผิวอาหารที่ใช้งานจะลดลงเป็นผล
ของสารเคมีและกายภาพการเปลี่ยนแปลง

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การพูดเรื่องไร้สาระแบบมีข้อมูลที่มีคุณค่าในความชื้นของชั้น monomolecular ( XO )พารามิเตอร์ที่จำเป็นเพื่อกำหนดสภาวะการเก็บรักษาอาหาร( ตารางที่ 2 ) XO บ่งชี้ปริมาณของน้ำที่เป็นขอดูดซับในไซต์งานของเฟสของแข็งผิวของอาหาร และจะถือว่าเป็น ความชื้นเนื้อหาที่ให้แสดงความมั่นคงของอาหารที่ดีที่สุดในระหว่างการเก็บรักษา XO การคำนวณด้วยแบบจำลองกั๊บลดลงจาก 0.0602 เพื่อ 0.0252 กรัมน้ำ / กรัมน้ำหนักแห้งกับการเพิ่มอุณหภูมิ ซึ่งการพบในการดูดซับไอโซเทอร์มของผลไม้เช่น Loquatและ มะตูม [ 35 ] และสนเมล็ด [ 36 ] เป็นลบความสัมพันธ์ระหว่างอุณหภูมิและน่าจะเป็นเอ็กซ์โอผลของความเสียหายของสหภาพงานจุดระหว่างโมเลกุลของน้ำและพื้นผิวของของแข็งเฟสวัสดุอาหาร ส่งผลให้มีการปลดของน้ำโมเลกุลและดังนั้นจึงสูญเสียน้ำ เช่น อุณหภูมิเพิ่มขึ้น โมไรร่า ( 2008 ) [ 3 ] และ aviaraandajibola( 2002 ) [ 37 ] ระบุว่าเมื่ออุณหภูมิเพิ่มขึ้นจุดที่ใช้งานบนพื้นผิวของอาหารจะลดลง เป็นผลของการเปลี่ยนแปลงทางเคมีและกายภาพ .