DISCUSSION In fall prevention strat

DISCUSSION
In fall prevention strategies for hospitalized patients, it is important to use assessment tools that are specific to inpatint type. It is also important to use clinical judgment when intepreting fall risk assessment scores ( Corleyet al., 2014). Although the Hendrich II is not specific to psychiatric population, the sensitivity of the Hendrich II and WSFRAT tools was equal (i.e., 100%) when used to determine patient high-risk and low-risk fall assessment. Both the Hendrich II and WSFRAT performed with reasonable specificty. The discrepancies between the NPV and PPV observed in the current study were similar to those observed in previous research ( Chapmanet al., 2011).
The WSFRAT's additional RN clinical judgmenr was helpful in identifying patients at high risk for falling who oherwise may have been considered low risk. Because the WSFRAT requires a more comprehensive psychiatiac assessment (i.c., psychotropic medications and detoxificationprotocols), only 11.9% of the low-risk category scorcs were also considered by RN clinical judgment as high fall risk. The Hendrich II, which does not include the more comprehensivepsychiatric scoring, had a higher vari ance (34%) between the number of low-risk category assessments and the WSFRAT RN clinical judgment of yes when applied. This finding could be interpreted as a 34% missed opportunity for implementing additional fall risk interventiong for the Hendrich II versus 11.9% for the WSFRAT.
As a result of the current research and previous research on the WSFRAT (and given the equal sensitivity of both fall risk tools and that the WSFRAT is more oriented to psychiatric inpatients ), the rssearchers of the current article concluded that although either fall risk assessment tool could be used, the WSFRAT allowed a more comprehensive assessment. In addition, the WSFRAT RN clinical judgment field can facilitate implementaton of additional fall prevention interventions by nurses regardless of a particular patient at a particular time point.

LIMITATIONS
Aichough variance in the time taken to complete both tools was not a focus of the current study, the researchers did not report notable differences between the two tools. Nursing time required to conduct fall risk assessments efficiently should be considered, given inpatient populations and overall requirements of nurses (Corley et al., 2014).
As the psychiatric inpatients who participated in this study had two fall assessments completed per study protocol at each fall screening time point, this frequency of assessment may have resulted in implementation of additional fall prevention strategies and, consequcntly, fewer falls. However, the study fall rate was similar to the fall rate on the psychiatric unit prior to the initiation of the research.
Additional limitations of the current pilot study were the small sample and the inability to generalize these results to nonpsychiatric and/or nonrural populations. Further research is warranted on best-practice fall risk assessment tools in the psychiatric inpatient setting using a larger sample.

IMPLICATIONS FOR NURSING PRACTICE
In fall prevention strategies for hospitalized patients, it is important to use assessment tools that are specific to the inpatient type. It is also important to use clinical judgment when interpretinf fall risk assessment scores. Additional research is warrantrd on best practice fall risk assessment tools for psychiatric patient populations.

CONCLUSION
Although the Hendrich II is not specific for the psychiatric population, the sensitivity of the Hendrich II and WSFRAT tools was equal (i.e., 100%) when used to determine patient high-risk and low-risk fall assessment. Both the Hendrich II and WSFRAT performed with reasonable specificity. The discrepancies between the NPV and the PPV observed in the current study were similar to those observed in previous research.

ผลลัพธ์ (ไทย) 1:

สนทนา ในกลยุทธ์ป้องกันตกพักผู้ป่วย มันเป็นสิ่งสำคัญในการใช้เครื่องมือการประเมินที่เฉพาะเจาะจงกับชนิด inpatint ก็ยังต้องใช้การตัดสินทางคลินิกประเมินความเสี่ยงตก intepreting คะแนน (Corleyet al., 2014) แม้ว่าไม่เฉพาะทางจิตเวชประชากร Hendrich II ความไวของเครื่องมือ Hendrich II และ WSFRAT ถูกเท่า (เช่น 100%) เมื่อใช้การกำหนดประเมินลดลงอิก และความ เสี่ยงต่ำผู้ป่วย Hendrich II และ WSFRAT ทำกับ specificty เหมาะสม ความขัดแย้งระหว่าง NPV กับ PPV ที่พบในการศึกษาปัจจุบันได้คล้ายกับที่พบในงานวิจัยก่อนหน้านี้ (Chapmanet al., 2011) ของ WSFRAT เพิ่มเติมคลินิก judgmenr RN เป็นประโยชน์ในการระบุผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับตกที่ oherwise อาจมีการพิจารณาความเสี่ยงต่ำ เนื่องจาก WSFRAT ต้องการครอบคลุมมากขึ้น psychiatiac ประเมิน (ซี ยา psychotropic และ detoxificationprotocols), เพียง 11.9% ของ scorcs ประเภทความเสี่ยงต่ำได้ยังพิจารณาพิพากษาคลินิก RN เป็นความเสี่ยงอยู่สูง II Hendrich ซึ่งรวมคะแนน comprehensivepsychiatric เพิ่มเติม ได้เป็น ance วารีสูง (34%) ระหว่างจำนวนประเมินประเภทความเสี่ยงต่ำและการตัดสินทางคลินิก WSFRAT RN ของใช่เมื่อใช้ ค้นหานี้สามารถตีความได้เป็น 34% พลาดโอกาสใช้ interventiong ความเสี่ยงตกเพิ่มเติมสำหรับ II Hendrich กับ 11.9% สำหรับ WSFRAT งานวิจัย จากงานวิจัยปัจจุบัน และก่อนหน้านี้ WSFRAT (และให้ความไวเท่ากันของทั้งสองตกอยู่ความเสี่ยงเครื่องมือและที่ WSFRAT มากไป inpatients จิตเวช), rssearchers บทความปัจจุบันสรุปว่า แม้ว่าสามารถใช้เครื่องมือประเมินความเสี่ยงการตก WSFRAT ที่สามารถประเมินครอบคลุมมากขึ้น นอกจากนี้ ฟิลด์คำพิพากษาทางคลินิก WSFRAT RN สามารถช่วย implementaton ของฤดูใบไม้ร่วงเพิ่มเติมมาตรการป้องกันโดยพยาบาลโดยเฉพาะผู้ป่วย ณจุดเวลาเฉพาะข้อจำกัด Aichough ต่างในเวลาที่นำไปทำเครื่องมือทั้งสองไม่ใช่จุดเน้นของการศึกษาปัจจุบัน นักวิจัยได้ไม่รายงานสำคัญและความแตกต่างระหว่างเครื่องมือสอง พยาบาลเวลาที่ต้องดำเนินการประเมินความเสี่ยงลดลงได้อย่างมีประสิทธิภาพควร ห้องคลอดประชากรและความต้องการโดยรวมของพยาบาล (Corley et al., 2014) Inpatients จิตเวชที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ มีสองตกประเมินเสร็จสมบูรณ์สำหรับแต่ละโพรโทคอลการศึกษาในฤดูใบไม้ร่วงแต่ละจุดเวลาคัดกรอง นี้ความถี่ของการประเมินอาจมีผลในการดำเนินกลยุทธ์การป้องกันเพิ่มเติมตกและ consequcntly ตกน้อยลง อย่างไรก็ตาม อัตราตกศึกษาได้เหมือนกับอัตราการตกบนหน่วยจิตเวชก่อนเริ่มต้นของการวิจัย ข้อจำกัดเพิ่มเติมของการศึกษานำร่องที่ปัจจุบันมีตัวอย่างขนาดเล็กและไม่สามารถเม nonpsychiatric หรือ nonrural ประชากรผลลัพธ์เหล่านี้ วิจัยเพิ่มเติมเป็น warranted ในเครื่องมือประเมินความเสี่ยงตกปฏิบัติการทางจิตเวชรองโดยใช้ตัวอย่างขนาดใหญ่ผลการปฏิบัติการพยาบาล ในกลยุทธ์ป้องกันตกพักผู้ป่วย มันเป็นสิ่งสำคัญในการใช้เครื่องมือการประเมินที่เฉพาะเจาะจงกับชนิดของห้องคลอด ก็ยังต้องใช้การตัดสินทางคลินิกเมื่อ interpretinf ตกคะแนนการประเมินความเสี่ยง วิจัยเพิ่มเติมเป็น warrantrd บนสุดฝึกตกความเสี่ยงประเมินเครื่องมือสำหรับประชากรผู้ป่วยทางจิตเวชบทสรุปแม้ว่า Hendrich II ไม่เฉพาะเจาะจงสำหรับประชากรจิตแพทย์ ความไวของเครื่องมือ Hendrich II และ WSFRAT ถูกเท่า (เช่น 100%) เมื่อใช้การกำหนดประเมินลดลงอิก และความ เสี่ยงต่ำผู้ป่วย Hendrich II และ WSFRAT ทำ มี specificity สมเหตุสมผล ความขัดแย้งระหว่าง NPV และ PPV ที่พบในการศึกษาปัจจุบันได้คล้ายกับที่พบในงานวิจัยก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 2:

การอภิปราย
ในกลยุทธ์การป้องกันการล่มสลายสำหรับผู้ป่วยในโรงพยาบาลก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้เครื่องมือในการประเมินที่มีเฉพาะใน inpatint ชนิด นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้วิจารณญาณทางคลินิกเมื่อ intepreting คะแนนการประเมินความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วง (Corleyet al., 2014) แม้ว่า Hendrich II คือไม่เฉพาะประชากรจิตเวชความไวของ Hendrich II และเครื่องมือ WSFRAT เท่ากับ (เช่น 100%) เมื่อนำมาใช้ในการตรวจสอบผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงและมีความเสี่ยงต่ำประเมินฤดูใบไม้ร่วง ทั้ง Hendrich ครั้งที่สองและ WSFRAT ดำเนินการกับ specificty เหมาะสม ความแตกต่างระหว่าง NPV และ PPV ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาในปัจจุบันมีความคล้ายคลึงกับที่พบในการวิจัยก่อนหน้านี้ (Chapmanet al., 2011).
judgmenr คลินิก RN เพิ่มเติมของ WSFRAT เป็นประโยชน์ในการระบุผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับการลดลงที่ oherwise อาจได้รับการพิจารณา มีความเสี่ยงต่ำ เพราะ WSFRAT ต้องประเมิน psychiatiac ที่ครอบคลุมมากขึ้น (IC ยาที่ออกฤทธิ์ต่อจิตและ detoxificationprotocols) เพียง 11.9% ของประเภทความเสี่ยงต่ำ scorcs นอกจากนี้ยังได้รับการพิจารณาโดย RN ตัดสินทางคลินิกที่มีความเสี่ยงสูงเป็นฤดูใบไม้ร่วง ครั้งที่สอง Hendrich ซึ่งไม่รวมถึงการให้คะแนน comprehensivepsychiatric เพิ่มเติมได้ที่สูงขึ้น Vari ance (34%) ระหว่างจำนวนของความเสี่ยงต่ำประเภทและการประเมินผลการตัดสินทางคลินิก WSFRAT RN ของใช่เมื่อนำมาใช้ การค้นพบนี้อาจตีความได้ว่า 34% พลาดโอกาสในการดำเนินการที่มีความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงเพิ่มเติม interventiong สำหรับครั้งที่สองเมื่อเทียบกับ Hendrich 11.9% สำหรับ WSFRAT.
อันเป็นผลมาจากการวิจัยในปัจจุบันและการวิจัยก่อนหน้านี้ WSFRAT (และได้รับความไวเท่ากับของฤดูใบไม้ร่วงทั้ง เครื่องมือและความเสี่ยงที่ WSFRAT เน้นมากขึ้นในผู้ป่วยจิตเวช) rssearchers ของบทความในปัจจุบันสรุปได้ว่าแม้ว่าฤดูใบไม้ร่วงเครื่องมือประเมินความเสี่ยงทั้งสามารถนำมาใช้, WSFRAT ที่ได้รับอนุญาตการประเมินผลที่ครอบคลุมมากขึ้น นอกจากฟิลด์ตัดสินทางคลินิก WSFRAT RN สามารถอำนวยความสะดวก implementaton ของการแทรกแซงการป้องกันการล่มสลายเพิ่มเติมโดยพยาบาลโดยไม่คำนึงถึงผู้ป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จุดเวลาที่เฉพาะเจาะจง. ข้อ จำกัดAichough แปรปรวนในเวลาที่จะเสร็จสมบูรณ์เครื่องมือทั้งสองไม่ได้มุ่งเน้นการศึกษาในปัจจุบัน นักวิจัยไม่ได้รายงานความแตกต่างที่โดดเด่นระหว่างสองเครื่องมือ เวลาการพยาบาลที่จำเป็นในการดำเนินการประเมินความเสี่ยงในฤดูใบไม้ร่วงได้อย่างมีประสิทธิภาพควรจะได้รับการพิจารณาประชากรผู้ป่วยที่ได้รับและความต้องการโดยรวมของพยาบาล (Corley et al., 2014). ในฐานะที่เป็นผู้ป่วยจิตเวชที่เข้าร่วมในการศึกษาครั้งนี้มีสองการประเมินฤดูใบไม้ร่วงแล้วเสร็จต่อโปรโตคอลการศึกษาในแต่ละฤดูใบไม้ร่วง การตรวจคัดกรองจุดเวลาความถี่ของการประเมินนี้อาจจะมีผลในการดำเนินการตามกลยุทธ์การป้องกันเพิ่มเติมและฤดูใบไม้ร่วง, consequcntly น้ำตกน้อยลง อย่างไรก็ตามอัตราการศึกษาฤดูใบไม้ร่วงก็คล้ายคลึงกับอัตราการล่มสลายในหน่วยจิตเวชก่อนที่จะมีการเริ่มต้นของการวิจัย. ข้อ จำกัด เพิ่มเติมศึกษานำร่องในปัจจุบันเป็นกลุ่มตัวอย่างขนาดเล็กและไม่สามารถที่จะพูดคุยผลลัพธ์เหล่านี้กับประชากร nonpsychiatric และ / หรือ nonrural นอกจากนี้การวิจัยเป็นประกันในการปฏิบัติที่ดีที่สุดเครื่องมือในการประเมินความเสี่ยงตกอยู่ในการตั้งค่าผู้ป่วยจิตเวชโดยใช้กลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่. ผลกระทบต่อการปฏิบัติการพยาบาลในกลยุทธ์การป้องกันการล่มสลายสำหรับผู้ป่วยในโรงพยาบาลก็เป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้เครื่องมือในการประเมินที่มีเฉพาะในประเภทผู้ป่วยใน นอกจากนี้ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้วิจารณญาณทางคลินิกเมื่อ interpretinf ตกคะแนนการประเมินความเสี่ยง การวิจัยเพิ่มเติมใน warrantrd ปฏิบัติที่ดีที่สุดในฤดูใบไม้ร่วงเครื่องมือในการประเมินความเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยจิตเวช. สรุปแม้ว่า Hendrich ครั้งที่สองไม่ได้เฉพาะเจาะจงสำหรับประชากรจิตเวชความไวของ Hendrich II และเครื่องมือ WSFRAT เท่ากับ (เช่น 100%) เมื่อใช้ในการกำหนด ผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงและมีความเสี่ยงต่ำประเมินฤดูใบไม้ร่วง ทั้ง Hendrich ครั้งที่สองและ WSFRAT ดำเนินการมีความจำเพาะที่เหมาะสม ความแตกต่างระหว่าง NPV และ PPV ตั้งข้อสังเกตในการศึกษาในปัจจุบันมีความคล้ายคลึงกับที่พบในการวิจัยก่อนหน้านี้

ผลลัพธ์ (ไทย) 3:

การอภิปราย
ในกลยุทธ์การป้องกันตกสำหรับผู้ป่วยที่เข้ารับการรักษา มันเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้เครื่องมือการประเมินที่เฉพาะเจาะจงเพื่อ inpatint ประเภท ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้ตัดสินทางคลินิกเมื่อ intepreting ตกการประเมินความเสี่ยงคะแนน ( corleyet al . , 2010 ) แม้ว่า hendrich II ไม่เฉพาะประชากรจิตเวช ความไวของ hendrich II และเครื่องมือ wsfrat เท่ากัน ( เช่น100 % ) เมื่อใช้ในการตรวจสอบและการประเมินผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงความเสี่ยงต่ำลง ทั้ง hendrich II และ wsfrat ดำเนินการกับ specificty ที่เหมาะสม ความขัดแย้งระหว่าง NPV และ PPV ที่พบในการศึกษาปัจจุบัน คล้ายกับที่พบในงานวิจัย ( chapmanet al . , 2011 ) .
ของ wsfrat เพิ่มเติม rn คลินิก judgmenr เป็นประโยชน์ในการระบุผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงสำหรับล้มที่ oherwise อาจได้รับการพิจารณาความเสี่ยงต่ำ เพราะ wsfrat ต้องการการประเมินที่ครอบคลุมมากขึ้น ( . psychiatiac , ยาออกฤทธิ์ และ detoxificationprotocols ) เพียง 11.9 % ของประเภทที่มีความเสี่ยงน้อยเป็นสำคัญ โดย scorcs rn คลินิกการตัดสินใจเป็นความเสี่ยงสูงตกการ hendrich II ซึ่งไม่ได้รวมมากกว่า comprehensivepsychiatric คะแนนมีสูง vari ance ( 34% ) ระหว่างจำนวนของการประเมินประเภทที่มีความเสี่ยงน้อย และ wsfrat RN คลินิกพิพากษาครับเมื่อใช้ การค้นพบนี้อาจจะตีความเป็น 34% พลาดโอกาสการเพิ่มความเสี่ยง interventiong ฤดูใบไม้ร่วงสำหรับ hendrich II กับ 11.9 % สำหรับ wsfrat .
เป็นผลจากการวิจัยในปัจจุบันและการวิจัยก่อนหน้านี้ใน wsfrat ( และได้รับความไวเท่ากัน ความเสี่ยงและตกทั้งเครื่องมือที่ wsfrat มากขึ้นมุ่งเน้นจิตเวชผู้ป่วยใน ) , rssearchers ของบทความปัจจุบัน สรุปได้ว่า แม้ว่าการประเมินความเสี่ยงไม่ตกเป็นเครื่องมือ สามารถใช้ wsfrat ได้รับการประเมินที่ครอบคลุมมากขึ้น นอกจากนี้การ wsfrat RN คลินิกสาขาสามารถช่วยในการตัดสิน implementaton เพิ่มเติมการป้องกันการหกล้มของการแทรกแซงโดยพยาบาลไม่ว่าผู้ป่วยโดยเฉพาะอย่างยิ่งที่จุดเวลาใดเวลาหนึ่ง aichough


ข้อความแปรปรวนในเวลาที่ถ่ายเสร็จทั้งเครื่องมือไม่เน้นการศึกษา นักวิจัยได้รายงานความแตกต่างระหว่างสองเครื่องมือเด่น .พยาบาลต้องนำตกการประเมินความเสี่ยงได้อย่างมีประสิทธิภาพ ควรพิจารณาให้ประชากรผู้ป่วยและความต้องการโดยรวมของพยาบาล ( คอร์เลย์ et al . , 2010 ) .
เป็นจิตเวชผู้ป่วยใน ที่เข้าร่วมในการศึกษานี้ได้สองตกประเมินเสร็จต่อโปรโตคอลการศึกษาที่ตกอยู่ในแต่ละจุดคัดกรองครั้งนี้ความถี่ของการประเมินอาจมีผลในการใช้กลยุทธ์การป้องกันการหกล้มเพิ่มเติมและ consequcntly น้อยลง อย่างไรก็ตาม การศึกษาตกเท่ากันคล้ายกับตกอยู่ในอัตราหน่วยจิตเวชก่อนการเริ่มต้นของการวิจัย .
ข้อจำกัดของการศึกษานำร่องเพิ่มเติม ปัจจุบันมีตัวอย่างขนาดเล็กและการอนุมานผลลัพธ์เหล่านี้เพื่อประชากร nonpsychiatric และ / หรือ nonrural . การวิจัยเป็นประกันในการปฏิบัติที่ดีที่สุดลงเครื่องมือการประเมินความเสี่ยงในการใช้ยาจิตเวชกลุ่มตัวอย่างขนาดใหญ่ .

สำหรับการปฏิบัติการพยาบาล
ในกลยุทธ์การป้องกันฤดูใบไม้ร่วงสำหรับผู้ป่วยที่นอนพักรักษาในโรงพยาบาลมันเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้เครื่องมือการประเมินที่เฉพาะเจาะจงกับประเภทคนไข้ใน ยังเป็นสิ่งสำคัญที่จะใช้ตัดสินทางคลินิกเมื่อ interpretinf ตกคะแนนการประเมินความเสี่ยง การวิจัยเพิ่มเติมเป็น warrantrd ที่ดีที่สุดฝึกล้มเครื่องมือการประเมินความเสี่ยงสำหรับผู้ป่วยจิตเวช โดยประชากร


แม้ว่า hendrich II ไม่ได้เฉพาะเจาะจงสำหรับจิตเวช ประชากรความไวของ hendrich II และเครื่องมือ ( เช่น wsfrat เท่ากับ 100 % ) เมื่อใช้ในการตรวจสอบและการประเมินผู้ป่วยที่มีความเสี่ยงสูงความเสี่ยงต่ำลง ทั้ง hendrich II และ wsfrat ดำเนินการกับความจำเพาะที่เหมาะสม ความขัดแย้งระหว่าง NPV และ PPV ที่พบในการศึกษาปัจจุบัน คล้ายกับที่พบในงานวิจัยก่อนหน้า